ตอนที่แล้วตอนต่อไปวันต่อมา คาบเรียนวิชาจีน ฉันนั่งกอดอก นั่งอยู่ข้างๆคุณหนู’หลินว่านเอ๋อ’ กำลังง่วงมากๆ
“หิวจังเลย..”
‘หลินว่านเอ๋อ’ที่นั่งอยู่ข้างๆเอาไหลมาสะกิดฉันแล้วพูดว่า
“ห้ามหลับนะ อาจารย์กำลังมองนายอยู่ ถ้านายหลับแล้ว เขาจะเรียกนายแน่ๆ”
ฉันที่กำลังจะหลับก็ลืมตาขึ้นมาทันที
“หา?”
“เมื่อคืนนายนอนกี่โมงเนี่ย?”
“ตี 4 ครับ”
“เอ๋ แต่ดูเลเวลของนายยัง 32 อยู่เลยนะ ไม่เห็นเพิ่มขึ้นเลย..”
“นั่นก็…”
“คือผมกำลังค่อยๆเก็บเลเวลเฉยๆน่ะครับ ไม่ได้รีบอะไร”
คุณหนูยิ้มแล้วพูดว่า
“อะไรนะ? นายถูกเจี้ยนเฟิงหานฆ่าจนเลเวลลดลงสินะ”
ตายๆๆ คุณหนูออกจะสวยแต่ทำไมชอบพูดจาโหดร้ายจัง ‘เฉิงย่วย’ที่นั่งอยู่ข้างๆก็หันมายิ้มแล้วพูดว่า
“เซียวเหยา ฉันได้ยินว่าเมื่อวานเจี้ยนเฟิงหานไปหานายเพื่อท้าประลองนี่ แต่ท้ายสุดแล้วเขาก็ไม่ได้บอกผล…นายช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าแพ้หรือชนะ?”
ฉันนิ่งไป
“แพ้ชนะมันเป็นเรื่องปกติของการต่อสู้อยู่แล้ว…”
‘ว่านเอ๋อ’หัวเราะเหมือนเธอรู้เรื่องหมดทุกอย่าง เธอยิ้ม
“อืม ฉันรู้ผลแล้วล่ะ..”
ฉันหันไปหาเธอ
“คุณหนูไม่รู้หรอกครับ”
‘ว่านเอ๋อ’หันมามองฉันกลับ เธอยื่นมือถือของเธอมาให้ฉันดูแล้วพูดว่า
“ดูนี่สิ…”
เธอพูดต่อว่า
“เจี้ยนเฟิงหานลงกระทู้นี้เมื่อวาน…”
ฉันดูหน้าจอมือถือ แล้วรู้สึกทึ่งมาก ‘เจี้ยนเฟิงหาน’นั้นเป็นคนที่ประหลาดมาก พาคนทั้งกิลด์ย้ายมาที่เมืองป้าฮวง ทำให้สถาการณ์ในเมืองป้าฮวงนั้นยุ่งไปหมด แถมเขาเองก็ยังเป็นคนดังในกระทู้หลักของเกมด้วย และเขาก็ลงกระทู้ว่า
[ปักหมุด] เรื่องเมื่อคืนที่ Fire Stone Canyon (ผู้ลงกระทู้ : เจี้ยนเฟิงหาน)
ข้อความ : อืม ผมยอมรับว่าเมื่อวานผมไปที่ Fire Stone Canyon คนเดียว เพื่อตามหาฮีลเลอร์ในตำนาน เซียวเหยาจื้อไจ้ คนที่รับมือกิลด์ [วายุทรชน] ที่มีสมาชิกเป็นร้อยได้ และการที่ผมไปหาเขานั้นก็เพื่อทดสอบความสามารถ ผมกับเขาสู้กันสองครั้ง ส่วนผลน่ะหรอ? ผมไม่ขอบอกแล้วกัน สรุปได้เพียงว่า เซียวเหยาจื้อไจ้นั้นเก่งมาก ผมมั่นใจว่าด้วยคนแบบเขา จะทำให้เมืองป้าฮวงนั้นน่าสนใจขึ้นได้แน่ๆ!!
และแน่นอนว่าก็มีคนตอบกระทู้ด้วย
[ข้อความที่ 1] นายพลหวางเจี้ยน : ไม่บอกผลงั้นหรือ? หึ นั่นก็หมายความว่า นักดาบอันดับ 1 เจี้ยนเฟิงหาน แพ้สินะ?
[ข้อความที่ 2] จันซากระซิบ : หวะ!! แกไม่รู้หรอว่านเจี้ยนเฟิงหานสุดยอดขนาดไหน? เขาเป็นตำนานเลยนะ เขาจะแพ้ให้กับคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าได้ยังไงกัน?
[ข้อความที่ 3] ระลอกคลื่นไร้เสียง : เฟิงหาน นายสุดยอดมาก เท่สุดๆไปเลย
[ข้อความที่ 4] ย่วยชิงเฉี่ยน : อะแฮ่ม!! ฉันว่าเซียวเหยา เท่มากกว่านะ อืม แล้วฉันเองก็คิดว่า เฟิงหานน่าจะแพ้นะ…
[ข้อความที่ 479] เจี้ยนเฟิงหาน : ย่วยชิงเฉี่ยน คุณรู้ได้ยังไงว่าผมแพ้? ……
[ข้อความที่ 1246] ย่วยชิงเฉี่ยน : อิอิ เจี้ยนเฟิงหาน นายออกจะเก่ง… ถ้าไม่ได้แพ้แล้ว เลเวลนายจะลดลงได้ยังไงตั้ง 1 เลเวลล่ะ [ข้อความที่ 1247] ลาก่อนน้ำตา : พูดได้ดี! ฉันเองก็อยากจะถามเหมือนกันว่า ถ้าเจี้ยนเฟิงหานไม่ตายแล้วเลเวลเขาจะลดได้ยังไงกัน? ……..
[ข้อความที่ 4779] หมึกวาดรูป : ไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว เจี้ยนเฟิงหาน เอาวิดิโอการต่อสู้มาลงได้แล้ว ถ้ายังไม่ถึง 24 ชั่วโมงมันยังไม่หายหรอก อย่าอ้าง
และจากการกดดันของผู้เล่นราวๆหมื่นคนของเมืองป้าฮวง ในที่สุดเจี้ยนเฟิงหานก็ลงวิดิโอการต่อสู้ของเขากับฉันให้ดู
“ว่าไง?”
‘ว่านเอ๋อ’พูด แววตาของเธอนั้นทำสายตาได้กวนประสาทมาก
“สำหรับคนแบบนายแล้ว มาดูการที่ตัวเองแพ้นี่น่าช้ำใจดีเนอะ..”
ฉันกัดปาก
“หึ ชินแล้วล่ะ…”
‘เฉิงย่วย’ยิ้ม
“ไม่ต้องห่วงนะ แพ้ชนะเป็นเรื่องธรรมดา สิ่งที่นายต้องทำก็แค่เริ่มใหม่เท่านั้นเองแหละเซียวเหยา…”
ฉันเงียบโดยไม่พูดอะไร อืม…
‘เฉิงย่วย’นั้นใจดีกว่าคุณหนู’ว่านเอ๋อ’เยอะเลยนะ แต่ดูเหมือนคุณหนูจะรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ เธอกัดฟันพร้อมกับส่งเสียง ฮึ ออกมา ให้ตายสิ นี่ฉันทำอะไรผิดไปงั้นหรอ? รอไม่นาน วิดิโอก็ดาวน์โหลดเสร็จ ‘ว่านเอ๋อ’ยกหนังสือขึ้นมาบังพร้อมเล่นวิดิโอให้พวกฉันดู เริ่มจากการต่อสู้ครั้งแรกของฉันกับ’เจี้ยนเฟิงหาน’ ทั้งสองสาวนั้นตั้งใจดูมาก ส่วนฉันนั้นนั่งเฉยๆ ให้ตายสิ มาดูตัวเองโดนฆ่าโดยที่สู้ไม่ได้เลยนี่มันน่าช้ำใจจริงๆ
ต่อมาก็เป็นการต่อสู้ครั้งที่สอง ‘เฉิงย่วย’ที่ดูอยู่ก็พูดพึมพำขึ้นมาว่า
“อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง เซียวเหยาไม่ได้ตายโง่ๆเลย เจี้ยนเฟิงหานเขาเก่งจริงๆ”
‘ว่านเอ๋อ’กัดฟันไม่พูดอะไร ‘เฉิงย่วย’สังเกตเลยถามว่า
“ว่านเอ๋อ เป็นอะไร?”
“หึ มารังแกคนของฉันแบบนั้น…”
‘ว่านเอ๋อ’มองวิดิโอด้วยสายตาอาฆาต
“ฉันต้องหาโอกาสไปที่เมืองป้าฮวงเพื่อดวลกับหมอนี่ให้ได้..”
‘เฉิงย่วย’ตบไหล่ว่าเอ๋อแล้วพูดว่า
“ใจเย็นๆนะ เธอเป็น Assassin ส่วนเขาเป็น Swordsman ซึ่งเกราะของเขานั้นหนากว่าเธอที่เป็นชุดหนังนะ ถึงแม้ว่าฝีมือจะพอๆกัน แต่เธอรับความเสียหายได้ไม่ดีเท่านั้นหรอกนะ อีกอย่าง เธอเองก็ไม่ได้เก่งกว่าเขาด้วย…”
‘ว่านเอ๋อ’หน้าแดง
“ของแบบนี้มันฝึกกันได้…”
ฉันยังคงเงียบ ไม่พูดอะไร ต่อมาก็เป็นการต่อสู้รอบที่ 2 ซึ่งครั้งนี้ฉันไม่ได้แย่เลย เพราะครั้งนี้ฉันเลียนแบบวิธีการต่อสู้ของเขา สร้างความกดดันให้เขา แต่ฉันก็ยังแพ้อยู่
ดังนั้นฉันก็เลยใช้ไพ่ตาย คือการล่อพวกมอนสเตอร์โดยการเบี่ยงความสนใจ ซึ่งเมื่อตอนที่ฉันใช้สกิล [Wind Blade] ปิดฉาก’เจี้ยนเฟิงหาน’
‘ว่านเอ๋อ’ก็ตบโต๊ะพร้อมพูดเสียงดังว่า
“สวย!!”
ทันใดนั้นทั้งห้องก็เงียบ อาจารย์ที่สอยอยู่ถึงกับปรับแว่นของเขาขึ้นพร้อมกับถามว่า
“นักศึกษาหลินว่านเอ๋อ เธอมีปัญหาอะไรหรอ?”
‘ว่านเอ๋อ’ยืนลุกขึ้น หน้าแดง พร้อมกับพูดว่า
“เปล่าค่ะ…”
เธอค่อยๆนั่งลง ตอนนี้หน้าเธอแดงก่ำมาก เธอกัดฟันแล้วพูดว่า
“หึ หลี่เซียวเหยา ฉันเอานายตายแน่ๆ”
ฉันส่ายหัว
“ผมทำอะไรผิด..”
‘เฉิงย่วย’เอามือก่ายหน้าผาก
“บ้าทั้งคู่เลย…”
หลังจากนั้น’ว่านเอ๋อ’ก็เริ่มต้นเขียนกับวาดอะไรบางอย่างลงในหนังสือ จากนั้นเธอก็ยื่นมาให้ฉัน ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ข้อความ แต่เป็นภาพวาดอะไรซักอย่าง ฉันนั่งอ่านซักพัก ก่อนจะรู้ว่ามันหมายถึงอะไร ฉันหันไปมอง’ว่านเอ๋อ’
“นี่…นี่มัน”
‘ว่านเอ๋อ’นั้นมองฉัน สายตาของเธอนั้นดูตื่นเต้นมาก
“อืม ใช่แล้ว!!”
‘เฉิงย่วย’นั้นอ้าปากพร้อมกับพูดว่า
“นี่มันกลยุทธ์การต่อสู้ของเจี้ยนเฟิงหานนี่นา ว่านเอ๋อสุดยอดไปเลยนะ เธอสังเกตขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”
‘ว่านเอ๋อ’ตอบ
“การต่อสู้โดยการใช้สัตว์เลี้ยงล่อ ทั้งการรุกแล้วก็รับ ฉันเคยศึกษามาก่อนหน้านี้แล้วล่ะนะ แต่พอเอามาใช้ก็ทำได้ไม่ดีเท่าเจี้ยนเฟิงหาน ซึ่งกลยุทธ์นี้มีวิธีในการใช้ถึง 12 ชนิดเลยล่ะ ดังนั้นฉันก็เลยเอาให้นายดูเพื่อได้รู้ทางของเขา ฉันมั่นใจว่าถ้านายรู้แล้ว ครั้งต่อไปนายจะไม่แพ้แบบน่าอดสูขนาดนี้แน่นอน เพราะฉันมั่นใจว่า คนที่เก่งจริง จะไม่แพ้กลยุทธ์เดิมๆหรอก”
ฉันพยักหน้า
“ครับ ขอบคุณมากเลยครับคุณหนู คุณหนูชอบผมจริงๆด้วยสินะ”
‘ว่านเอ๋อ’ลุกขึ้นทันที
“ปะ..เปล่านะ!!”
เหตุการณ์ที่ทั้งห้องเงียบกลับมาอีกครั้ง แน่นอนว่าอาจารย์เองก็ถามเช่นเดิม ‘ว่านเอ๋อ’เองก็ตอบเช่นเดิม แต่ครั้งนี้ฉันลุกขึ้นมาอธิบาย
“อาจารย์ครับ หลินว่านเอ๋อเขาเจอตัวหนอนอยู่บนโต๊ะก็เลยตกใจครับ นี่ครับ”
ฉันยื่นตัวหนอนมาให้อาจารย์ดู
“หวา…”
‘ว่านเอ๋อ’ตกใจพร้อมกับไปโอบ’เฉิงย่วย’ ส่วนฉันนั้นเขี่ยหนอนออกพร้อมกับนั่งลงต่อ อาจารย์นั้นถึงกับอึ้งในเรื่องที่เกิดขึ้นจนทำอะไรไม่ถูกไปเลยทีเดียว
กิ๊งก่อง… ในที่สุดคาบก็จบลงซักที
ฉันฉีกกระดาษที่’ว่านเอ๋อ’เขียนมาให้จากสมุดของเธอ แล้วก็พับเก็บไว้อย่างดี เอาล่ะ ฉันจะต้องศึกษามันให้ลึกซึ้งให้ได้ ให้ตายสิ เมืองป้าฮวงนี้มีแต่คนเก่งๆจริงๆ ถ้าเราไม่ตั้งใจฝึกแล้วล่ะก็ ครั้งหน้าที่เจอคนที่เก่งแบบ’เจี้ยนเฟิงหาน’ ฉันต้องเละแน่ๆ
ดังนั้นแล้วต้องฝึกให้เก่งไว้ก่อนให้ได้!! หลังจากนั้นก็มีเรียนช่วงคาบบ่ายอีก 3 คาบ ซึ่งฉันหลับทั้งคาบ ฉันก็ออกจากห้องเรียนพร้อมกับ’หลินว่านเอ๋อ’ ในระหว่างทางเดิน ฉันก็เจอเข้ากับ’หลิวอิง’กับพวกของเขาที่ฉันเพิ่งสั่งสอนไปวันก่อน
ครั้งนี้ ฉันเลือกที่จะเมินพวกเขา เดินสวนไปเฉยๆ
“หลี่เซียวเหยา ทำท่าทางสบายใจจังเลยนะ?”
‘หลิวอิง’ทักฉันมาแต่ไกล ก่อนจะโอบ ‘ซูย่วย’ เขาหัวเราะ
“ดูเหมือนว่าดวงเรื่องผู้หญิงของนายจะไม่แย่นะ หืม”
‘ว่านเอ๋อ’หันมาพูดว่า
“หลิวอิง นายพูดเรื่องอะไร?”
‘หลิวอิง’ไม่ตอบเธอ แต่หันมาพูดกับฉันต่อว่า
“หลี่เซียวเหยา ฝากไว้ก่อนเถอะ แล้วอยากจะรู้เหมือนกันว่าแกจะทำตัวสบายๆแบบนี้ได้ไปถึงเมื่อไรกัน”
ที่มา: