ตอนที่แล้วตอนต่อไป“มีเรื่องอะไรกันอีกหรอ?”
‘หลี่เซียวเหยา’ ‘เฉิงย่วย’มองมาที่ฉันแล้วก็’ว่านเอ๋อ’
“หลิวอิงหาเรื่องอีกแล้วหรอ? เซียวเหยา ทำไมหมอนี่ถึงเกลียดนายจัง?”
ฉันตอบไปว่า
“ไม่รู้เหมือนกัน ฉันเองก็อยากจะเคลียร์กับเขานะ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เอาน่ะสิ ฉันเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน”
“ยังไงก็ตาม การเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเขามันก็ดีที่สุดล่ะนะ ไม่จำเป็นต้องไปโต้ตอบทุกครั้งหรอก คนแบบนี้ ถ้าดีด้วยไม่ได้ก็หลบหน้าดีกว่า”
ฉันพยักหน้า
“อืม พูดได้ดี”
ฉันเองก็ยังมีคาบเรียนตอนเย็นอยู่อีก แถมยังเป็นคาบที่น่ารำคาญอย่าง แคลคูลัส ให้ตายสิ เรียนแผนกจีนแล้วยังต้องมาเรียนแคลคูลัสอีก ไม่เข้าใจตระกะของคนออกแบบหลักสูตรจริงๆเลยให้ตายสิ!!!
หลังจากเรียนเสร็จแล้วก็ไปทานข้าวเย็นเสร็จแล้ว ฉันก็ส่ง’ว่านเอ๋อ’กลับหอ เธอกลับไปเก็บเลเวลต่อ ส่วนฉันเองก็เช่นกัน
ตรู้ดๆ… มีคนโทรมางั้นหรอ ฉันรับสายขึ้นมาก็พบว่าคู่สายของฉันนั้นเป็นผู้หญิง
“ฮัลโหล นี่หลี่เซียวเหยารึเปล่าคะ?”
“ครับ ว่าแต่นี่ใครครับ?”
“ลองทายสิ”
“หลูวา?”
“อะไรนะ!!”
อีกฝั่งพูดด้วยน้ำเสียงโกรธ
“หลี่เซียวเหยา!! นี่นายมีความเป็นอยู่สบายๆจนลืมเพื่อนร่วมชั้นเก่าไปแล้วงั้นหรอ?”
ฉันนึกซักพักก่อนตอบกลับไปว่า
“อ๋อ เฉินปิงใช่ไหม?”
“อืม จำได้แล้วหรอ?”
ฉันหัวเราะ
“อืม..”
‘เฉินปิง’นั้นเป็น ฝ่ายเทคนิคของหน่วยรักษาความปลอดภัยเมืองหางโจว ตอนนี้เธอน่าจะได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าฝ่ายแล้วล่ะมั้ง เธอนั้นเก่งในเรื่องเทคโนโลยีมากๆ แล้วเธอเองนั้นก็สวย ฉันให้คะแนนเธอขั้นต่ำอยู่ที่ 7 คะแนน เธอนั้นเป็นดั่งเจ้าหญิงในกรมตำรวจเลยทีเดียว
ซึ่งถ้าเธอไม่ได้มีฝีมือเก่งจนเขารั้งตัวไว้ เธอคงไปเป็นแม่คนแล้วมั้ง แต่ฉันเองก็ออกจากกรมไปนานแล้ว ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอนั้นยังโสดอยู่รึเปล่า
“เฉินปิง มีอะไรหรอถึงโทรมา?”
ฉันถาม เสียงของ’เฉินปิง’นั้นดูจริงจังขึ้น
“หัวหน้าหวางนั้นให้ฉันคอยติดตามนายน่ะ ฉันโทรมาให้นายรู้เบอร์ของฉันว่า ในอนาคต ฉันจะใช้เบอร์นี้ติดต่อกับนาย แล้วตอนนี้ฉันเองก็มีข่าวมาบอกให้นายรู้เหมือนกัน”
“ข่าวอะไรหรอ?”
“นายไปหาเรื่องกับหลิวอิงที่มหาลัยหลิวหัวใช่ไหม?”
“อืม”
“จากสายข่าวที่แจ้งมานั้นบอกว่า หลิวอิงนั้นได้ลาดตระเวนไปทั่วเมืองว่า เขาได้ใช้เงิน แสนกว่าหยวนในการจ้างคนเก่งมากๆ มาจัดการกับนายคืนนี้ ฉันได้ยินมาว่า เอาไม่ถึงตาย แต่ก็นะ ยังไงก็ระวังตัวไว้หน่อยก็แล้วกันนะคืนนี้..”
“อืม..หมอนี่จ้างคนมาจัดการฉันสินะ ใช่ไหม?”
“อืม”
“พอรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?”
“อืม.. ฉันแฮคมือถือของหลิวอิงจึงได้ข้อมูลของเขามาน่ะ…”
“ใครล่ะ”
“หัตถ์สายฟ้า เหวินไท่หลาย”
“หา!!”
ฉันแทบจะกระอักเลือดออกมา ‘เฉินปิง’พูดต่อ
“เหวินไท่ไหลนั้นเป็นคนที่หมัดหนักมาก ฉันได้ยินมาว่าหมอนี่ชกคนเพียงหมัดเดียวก็หักกระดูกของเขาไปได้ถึง 5 ซี่ เขาไม่ค่อยก่อคดีเท่าไร ตอนนี้ได้ยินมาว่าเขาทำงานอยู่ที่ บาร์ที่มีชื่อว่า [ปู้กุยเหริน] เขาทำหน้าที่ในการรักษาความเรียบร้อยของที่นั่นน่ะ กันคนไม่ให้ทะเลาะกัน”
ฉันพยักหน้า
“อืม เข้าใจล่ะ”
“นายจะทำอะไรหรอ? อย่าหุนหันนะ..”
“ไม่ต้องห่วง..”
ฉันวางสายแล้วก็ออกจากเกม หายใจลึกๆ เอาล่ะนะ เพื่อที่จะกันไม่ให้เรื่องอะไรเกิด ดังนั้นตอนนี้ฉันต้องพยายามไม่ให้มันเป็นเรื่องใหญ่โดยการที่ไปรุกเจ้าหมอนั่นก่อนที่มันจะมาหาฉัน ฉันไม่ต้องการให้มันเข้ามาสร้างเรื่องในมหาลัย เพราะไม่งั้นแล้วอาจจะเกิดเรื่องกับคุณหนูก็ได้ ดังนั้นฉันจึงต้องลุยก่อนล่ะนะ
ฉันเปิดกระเป๋าของฉันเพื่อหยิบโค้ทสีดำตัวใหญ่ แล้วก็แว่นดำ ฉันออกจากหอตอน 5 ทุ่ม ซึ่งแน่นอนว่าดึกแล้ว ออกไปธรรมดาๆ โดยการขออนุญาตไม่ได้แล้ว ฉันจึงรวบรวมกำลังไว้ที่ขา แล้วกระโดดออกจากกำแพงไปเลย หลังจากออกมาแล้วก็เรียกแท็กซี่ บอกเขาไปว่า
“ไปที่บาร์ปู้กุยเหริน”
“ครับ!”
หลังจากที่มาถึงแล้วฉันก็เพิ่งรู้ตัวว่าลืมหยิบเงินมา ดังนั้นฉันจึงไปหาพวกผู้หญิง แล้วใช้การคุยเพื่ออาศัยว่าจะมีคนพามาเลี้ยง แต่เขายังไม่มา ขอเข้าไปด้วยก่อน ซึ่งพวกเธอยอม ฉันก็เลยเข้าไปได้
(KGG : แล้วจ่ายค่าแท็กซี่ยังไง?)
ฉันตามพวกเธอเข้าไป และในขณะที่ฉันกำลังนั่ง ผู้หญิงที่สวมชุดสีฟ้าก็เข้ามาโอบเอวฉัน
“เพื่อนนายยังไม่มา ดังนั้นตอนนี้นายก็มาอยู่เล่นกับพวกเราก่อนไหม?”
ฉันขมวดคิ้ว ตอนนี้มีเจ้าอ้วนคนนึงกำลังเพ่งมาที่ฉัน เอาวะ เพื่อไม่ให้เป็นจุดสังเกต ต้องตามน้ำไปก่อนล่ะนะ ฉันยิ้มให้เธอแล้วพูดว่า
“อืม ฉันจะอยู่ซักพักก็แล้วกันนะ”
“อืมๆ ถ้างั้นเรามาแข่งทอยเต๋ากัน ใครแพ้ก็ดื่ม โอเคไหม?”
“อืม”
หลังจากเล่นกันไปซักพัก พวกผู้หญิงที่เมาก็เข้ามายั่วฉัน ฉันจึงบอกพวกเธอไปว่า
“ขอตัวไปล้างมือก่อนนะ”
“งืมม รีบกลับมานะ…”
“……”
ฉันเดินเข้าห้องน้ำไปเจอกับลุงคนนึงกำลังเช็ดกระจกอยู่ ฉันถามเขาไปว่า
“ลุง รู้ไหมว่าเหวินไท่หลายอยู่ไหน?”
เขาหันมามองฉัน ทำสีหน้าอึ้ง
“ถามไปทำอะไร?”
“อ๋อ ผมเป็นญาติของเขาครับ”
สายตาของเขาเปลี่ยนเป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ดูเหมือนว่าเหวินไท่หลายจะไม่ค่อยทำดีกับเขาเท่าไร จากนั้นเขาก็ชี้นิ้วขึ้นไปข้างบนพร้อมกับพูดว่า
“ชั้นที่ 2”
“ขอบคุณครับ”
ฉันรีบเดินขึ้นไปชั้นที่ 2 ทันที ดูเหมือนว่าพวกยามจะไม่สังเกตเห็นฉันซักคน ให้ตายสิ ดูแลห่วยเกินไปแล้วเฮ้ย ฉันเดินเข้าไปในห้องของหัวหน้ายาม แล้วก็เอาหูเงี่ยฟังที่ประตู ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกำลังหัวเราะอยู่ ก๊อกๆ แน่นอน เพราะฉันเป็นคนมีมารยาท ฉันจึงเคาะประตูก่อน
“ใครกัน?”
เสียงโหดๆดังมากจากอีกฝั่ง ฉันสวมแว่นดำแล้วก็เปิดประตูเข้าไป ก็เห็นเหวินไท่หลายกำลังโอบก้นของผู้หญิงที่ตัวผู้หญิงกำลังอยู่บนโต๊ะ ฉันสังเกตไปที่มือของเขาก็รู้ได้เลยว่าหมอนี่นั้นของจริง
“แกเป็นใคร?”
ฉันปิดไฟทันทีเพื่อปกปิดการมองเห็นของเขา โชคดีที่ทางเดินก่อนมาถึงห้องนี้นั้นสลัวมาก ทำให้ฉันปรับสายตาได้เร็ว
“ปิดไฟทำไมกัน?”
‘เหวินไท่หลาย’พูดด้วยเสียงโกรธ ในขณะที่เขามองฉันที่เป็นเงาในสายตาของเขาแล้ว ฉันตอบกลับไปว่า
“ฉันอยากทดสอบกำลังของ หัตถ์สายฟ้า ซักหน่อยน่ะ เอ่อ..สาวๆหลบไปก่อนดีกว่า ไม่นานก็จบแล้ว”
‘เหวินไท่หลาย’หัวเราะ
“อะไรกัน? อยากจะลุยกับฉันที่ฐานของฉันเนี่ยนะ? น้อง น้องออกไปก่อน พี่ขอ 3 นาทีแล้วเตรียมคนมารับคนเจ็บด้วยนะ”
ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าแล้วเดินผ่านฉันไป
“เข้ามา!”
‘เหวินไท่หลาย’ตั้งท่าแล้วตะโกนเรียกฉัน เขาเตะโต๊ะที่หนักราวๆ 100 กิโลราวกับเตะขวดน้ำ แรงเยอะจริงๆแฮะ ฉันตั้งท่า ยิ้มแล้วพูดว่า
“ตัดสินกันในกระบวนท่าเดียวก็แล้วกันนะ”
“หึ แกเละแน่วันนี้”
‘ไท่หลาย’วิ่งเข้ามา ต่อยฉัน ฉันก็พุ่งเข้าไป รวบรวมพลังไว้ที่มือขวา แล้วก็ต่อยเข้าไปที่หมัดของเขาเต็มแรง กร๊อบ!! กระดูกของเขาหัก เขากลิ้งลงไปนอนเจ็บ ดูเหมือนว่ามันจะหักทั้งแขนเลยล่ะนะ เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาพูดกับฉันว่า
“แก..แกเป็นใครกัน?”
“แกอยากจะจัดการกับหลี่เซียวเหยาไม่ใช่หรอไง?”
“แล้วจะทำไม? ถ้าฉันจัดการกับหมอนั่นแล้วแกจะทำไม? แกเป็นใครกันแน่?”
ฉันหันกลับไปทิ้งท้ายไว้ประโยคนึงก่อนกลับ
“แกห้ามทำอะไรในมหาลัยหลิวหัวเด็ดขาด ไม่งั้นฉันเอาแกเละแน่ๆ เออ แล้วฉันก็เป็นพี่ของหลี่เซียวเหยา ชื่อ หลี่เซียวซา”
( KGG : เซียวซาในภาษาจีนแปลว่า ดุเดือดอย่างเป็นธรรมชาติ )
ฉันเดินออกไป แน่นอนว่าการที่ฉันจัดการเจ้านี่ในหมัดเดียว เพราะว่าฉันไม่อยากจะให้เรื่องมันใหญ่ หลังจากนั้นฉันก็ไปเปลี่ยนชุดให้คล้ายๆกับนักศึกษาที่มาเที่ยวที่นี่ เพื่อที่จะไม่ได้เป็นจุดสังเกต
ซึ่งในระหว่างกลับนั้นก็เห็นว่าหญิงเสื้อฟ้านั้นกำลังมองหาฉันอยู่ ฉันรีบออกไปจากบาร์ทันที พร้อมกับถอนหายใจ
“ให้ตายสิ น่าหวาดเสียวมาก แต่ก็สำเร็จล่ะนะ”
หลังจากที่กลับจากมหาลัยก็เป็นเวลาตีสองแล้ว ฉันจึงนอนทันทีไม่ทำอะไรต่อ
ที่มา: