ตอนที่แล้วตอนต่อไปในลานประลองตอนนี้นั้นมีผู้เล่นหลักของกิลด์ มังกรเหินเวหา แล้วก็ แนวหน้ากำลังสู้กันอยู่ จริงอยู่ที่เป็นแค่การประลองขำๆ แต่ว่าผู้คนที่ดูอยู่ก็ให้ความสนใจมาก
ฉึก.. แท่งน้ำแข็งปักลงไปที่ไหล่ของ’ฟู๋เชิง’ สร้างความเสียหาย 448 อืม ถึงแม้ว่า Monk จะมีพลังป้องกันเยอะ แต่ยังไงก็โดนเวทย์แรกอยู่ดี ถึงยังไง ‘ฟู๋เชิง’นั้นมี HP อยู่ประมาณ 2500 เขาจึงไม่ตายง่ายๆแน่ๆ
“โธ่เว้ย!!”
‘ฟู๋เชิง’เริ่มหัวเสีย หลังจากที่โดน [Ice Rat] โจมตี เขายกไม้เท้าของเขาโจมตีไปที่ [Ice Rat] ก่อนจะสั่ง [Killer Bee] ของเขาโจมตี [Ice Rat] จนตาย อืม ถึงแม้ว่าเจ้าหนูจะโจมตีทะลุพวกป้องกันเยอะๆแรง แต่ก็มี HP กับพลังป้องกันน้อยล่ะนะ
‘เลี่ยหู่’นั้นมองไปที่ศพของสัตว์เลี้ยงของเขา ก่อนที่จะเริ่มโจมตีด้วยสกิล [Burning Axe]
“1278!”
ติด Fatal พอดี ทำให้ [Killer Bee] ตายทันที พลังโจมตีของ Berserker นั้นน่ากลัวจริงๆ สมแล้วที่เป็นอาชีพที่มีพลังโจมตีสูงที่สุด ฟู๋เชิงเริ่มเครียด เพราะว่าเขานั้นโจมตีเลี่ยหู่เข้าแค่ 100 กว่าเท่านั้นเอง
“ตายซะ!”
‘เลี่ยหู่’โจมตีเป็นชุดๆใส่’ฟู๋เชิง’ ตัวเลขความเสียหายเด้งออกมาเต็ม
“109!”
“97!”
“114!”
‘เลี่ยหู่’บ่นด้วยอารมณ์หัวเสียว่า
“ให้ตายเถอะ หมอนี่มีพลังป้องกันเท่าไรกันนะ พลังโจมตีของฉันตั้ง 872 แท้ๆ ยังโจมตีไม่เข้าเลย”
‘ฟู๋เชิง’ยิ้ม
“พลังป้องกัน 1045 น่ะ ดังนั้นแล้วนายที่มีพลังโจมตีน้อยกว่าจึงโจมตีไม่เข้าหรอกนะ เสียใจด้วย”
‘เลี่ยหู่’กัดฟันพร้อมกับใช้สกิล [Burning Axe] โจมตีใส่’ฟู๋เชิง’
ปัง!!
“317!”
สกิลนี้ยังโจมตีเข้าอยู่แฮะ แต่ก็ไม่แรงมาก ผลสุดท้ายก็คือ’เลี่ยหู่’ชนะ เพราะ’ฟู๋เชิง’นั้นโจมตีไม่เข้า ต่อให้โจมตีจน HP ของ’เลี่ยหู่’ลด เมื่อเขาดื่มยาก็กลับมาเต็มเหมือนเดิม ‘ฟู๋เชิง’ก็เลยยอมแพ้ไป
‘ฟู๋เชิง’คืนชีพขึ้นมา เขาพึมพำว่า
“อืม..แพ้แบบนี้สินะ”
‘เลี่ยหู่’หัวเราะแล้วพูดว่า
“ Monk ของกิลด์แนวหน้านั้นมีพลังป้องกันเยอะก็จริง แต่สู้ระยะยาวไม่ไหวสินะ เอ ฉันได้ยินมาว่า โล่ที่นายใช้อยู่นั้นมีราคาตั้ง 1000 ทองเลยใช่ไหม? น่าเสียดายนะ เสียดายของเปล่าๆเลย..”
‘ฟู๋เชิง’ที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่กัดฟันยอมรับความจริง ‘เลี่ยหู่’ยิ้มแล้วพูดต่อว่า
“ว่าไงพรรคพวก มีใครสนใจจะมาประลองกับฉันอีกไหม?”
คนที่มุงอยู่เงียบ เพราะไม่มีใครอยากจะสู้กับ Berserker ที่เปลี่ยนคลาสมา 2 ครั้งแล้ว เพราะดูแล้วจะเป็นได้แค่ชิ้นเนื้อให้สับเล่นเท่านั้นเอง ทางด้าน’ฟู๋เชิง’เองก็คงจะหัวเสีย เพราะทำให้ชื่อเสียงของกิลด์ตกลงจากการพ่ายแพ้
ทันใดนั้นเอง ก็มีชายหนุ่มสุดหล่อผู้หนึ่งเดินเข้าไปหา’เลี่ยหู่’ สุดหล่อคนนั้นยิ้มแล้วพูดว่า
“ไหน ขอฉันประลองกับนายหน่อย..”
‘เลี่ยหู่’ที่เห็นก็พูดว่า
“นะ..นายก็คือ…เซียวเหยาจื้อไจ้?!”
แน่นอนอยู่แล้วว่าสุดหล่อคนนั้นก็คือฉันเอง หึๆ สถานการณ์แบบนี้ถ้าฉันไม่สู้แล้ว ก็คงไม่มีใครกล้าสู้แล้วล่ะนะ ฉันยิ้มกลับไปแล้วพูดว่า
“ถูกต้องแล้วล่ะ ตัวจริงเสียงจริง ไม่เชื่อก็ดูที่ชื่อของฉันได้”
แน่นอนว่าที่ด้านล่างชื่อบนหัวของฉันก็มีข้อความว่า
“อันดับ 10 ของเมืองป้าฮวง”
อยู่ เลี่ยหู่ยิ้มแล้วพูดว่า
“ดีเลย จริงๆแล้วฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า Healer สายประชิดอันดับ 1 นั้นมีฝีมือประมาณไหน หืม? อ๋อ นายเปลี่ยนอาชีพแล้วนี่เอง เอาเถอะ เป็นนายก็ดี เพราะไม่งั้นแล้วผู้คนเขาจะหาว่าฉันมารังแกคนอื่นเล่น เอาล่ะ เซียวเหยาจื้อไจ้ นายท้ามาเองนะ อย่าหาว่าฉันมารังแกนายล่ะ”
ฉันอึ้งไป
“หมายความว่าไงเรื่องรังแก? ฉันมาเอาเงิน 100 ทองต่างหากล่ะ ฉันไม่สนใจหรอกว่าชนะนายไปแล้วจะได้ชื่อเสียงน่ะ จริงๆแล้วฉันไม่รู้จักนายเลยด้วยซ้ำ”
“แก!”
ไอหมอนี่ยั่วขึ้นแฮะ ฉันยิ้ม พร้อมๆกับชักดาบขึ้นมา สกิล [Aura Sword] ของฉันทำงาน เพิ่มพลังโจมตีให้ฉัน 10% ตอนนี้พลังโจมตีของฉันน่าจะราวๆ 1007 ล่ะนะ
“ฉันได้ยินมาว่านายมีสัตว์เลี้ยงเก่งๆอยู่นี่นา พลังโจมตี 5 ดาว แถมพรสวรรค์ตั้ง 97% ใช่ไหม?”
‘เลี่ยหู่’มองฉันมาด้วยสีหน้าหยิ่งยะโส สายตาของเขาดูเหยียดหยาม ฉันเข้าใจความหมายของเขาจึงหัวเราะแล้วพูดว่า
“อ่าๆ ไม่ใช้สัตว์เลี้ยงก็แล้วกันนะ 1-1 ก็ได้”
“นั่นแหละที่ต้องการ!!”
‘เลี่ยหู’ยิ้ม ฉันถามต่อไปว่า
“จะสู้ยังไง ระหว่างสู้แบบกำลังล้วนๆ กับสู้แบบใช้เทคนิค?”
“พวกนั้นมันคืออะไร?”
‘เลี่ยหู่’งง ฉันอธิบายไปว่า
“การสู้แบบเทคนิคก็คือฉันจะให้นายโจมตีฉันก่อน 3 ครั้งโดนที่ฉันไม่โต้กลับ และถ้าฉันตาย ฉันก็แพ้ แต่ถ้าไม่ตาย ฉันก็จะสวนนายกลับ ถ้านายตายแล้วนายก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ ส่วนสู้แบบกำลังล้วนๆคือ สู้กันปกตินั่นแหละ”
‘เลี่ยหู่’ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า
“งั้นเอาแบบเทคนิค แต่ใครจะเริ่มก่อนล่ะ?”
ฉันยิ้มแล้วพูดว่า
“นายเริ่มก่อนเลย ฉันจะให้นายโจมตี 3 ครั้ง แต่ฉันสามารถตั้งหลบแล้วหลบได้นะ แค่ไม่โจมตีสวน โอเคไหม?”
“ได้!”
‘เลี่ยหู่’หยิบขวานของเขาขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะ
“ขอบุกล่ะนะ เซียวเหยาจื้อไจ้!!”
“ตามสบาย”
ฉันยกดาบขึ้นมาตั้งป้องกันเอาไว้เพื่อเตรียมรับการโจมตีของเขา เขาพุ่งตรงดิ่งมาที่ฉันแล้วก็โจมตีฉัน การโจมตีของเขานั้นกว้างมากทำให้หลบได้ยาก
เคล้ง !! ฉันใช้ดาบยกขึ้นมาป้องกันการโจมตีของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะใช้สกิล [Flame Axe] โจมตีใส่ฉันล่ะนะ
“279!”
พลังโจมตีของหมอนี่เยอะจริงๆ เลี่ยหูดูตกตะลึก เขาพูดว่า
“ป้องกันได้ไม่เลว”
เขายกแขนขึ้นมาใช้สกิล [Penetration] แล้วก็โจมตีฉัน แต่ฉันตาไวจึงหลบได้ทัน
“Miss!”
สายอาชีพ Swordsman นั้นมีความเร็วมากพอที่จะหลบการโจมตีได้ แต่อย่างไรก็ตาม ผลของสกิลของ’เลี่ยหู่’ที่ทะลุพลังป้องกัน 20% นั้นยังมีผลอยู่ ดังนั้นประมาทไม่ได้ การโจมตีครั้งที่ 3 ของเขา เขาใช้สกิล [Burning Axe] โจมตี ฉันใช้สกิล [Heal] ใส่ตัวเอง เพราะรู้ว่าคงไม่สามารถทนการโจมตีของเขาได้ง่ายๆโดยเสีย HP นิดเดียวแน่ๆ
และแน่นอนว่าการโจมตีด้วยสกิลของเขาที่มีเลเวลสูงกว่านั้นมันจะมีเหมือนกับคลื่นกำลัง ทำให้ฉันเคลื่อนที่ช้าลง ฉันจึงไม่สามารถหลบการโจมตีได้
เปรี้ยง!!
“1348!”
โอย…ให้ตายสิ การประสานงานระหว่าง [Penetration]+[Burning Axe] นี้โหดมากจริงๆ แถมยังติด Fatal อีก ขนาดป้องกันแล้วยังแรงขนาดนี้ โชคดีนะที่ HP ของฉันมี 1558 ไม่งั้นแล้วคงตายแน่ๆ ฉันไถลไปกับการโจมตีของเขาเกือบ 5 เมตร ‘เลี่ยหู่’นั้นดูหัวเสียมาก เขาพูดว่า
“ให้ตายสิ ขนาดนี้ยังไม่ตายงั้นหรอ ไม่สงไม่สนแล้ว ฉันจะฆ่าแกตอนนี้แหละ!”
อืม หมอนี่หัวเสียจนเล่นนอกเกมแล้วสินะ
ฟุ้บ!! หมอนี่โจมตีธรรมดามา ฉันจึงหลบได้สบาย แล้วก็อ้อมไปด้านหลังเขาเพื่อใช้สกิล
[Combo]
“357!”
“371!”
“328!”
‘เลี่ยหู่’ที่โดนการโจมตีของฉันเข้าไปก็ถึงกับร้องว่า
“ให้ตายสิ เจ้าหมอนี่มันมีพลังโจมตีเท่าไรกัน ถึงโจมตีฉันได้แรงถึง 300 กว่าต่อครั้ง”
เขาดื่มยา HP แล้วก็เตรียมโจมตีฉันต่อ ฉันกระโดดถอยหลังไปอีกครั้ง แล้วก็เตรียมใช้สกิลเด็ดของฉัน ที่เท้าของฉันนั้นมีแสงสีขาวลอยขึ้นมา ผู้ชมที่ดูอยู่นั้นถึงกับเฮลั่น ผู้หญิงคนนึงอ้าปากค้าง
“นั่น…นั่นมันคือการใช้สกิลกระบวนท่านี่นา เซียวเหยาจื้อไจ้ก็สร้างกระบวนท่าได้สำเร็จแล้วหรือเนี่ย”
[หนึ่งเดียวเทียบเท่าพัน]! การโจมตีของกระบวนท่าของฉันเริ่มต้นขึ้น
“279!”
“300!”
“264!”
หลังจากที่การโจมตี 3 ครั้งแรกเข้าเป้าแล้ว ฉันก็พุ่งเข้าไปขวิดเลี่ยหู่ขึ้น จากนั้นก็ตามด้วย [Wind Blade] เพื่อปิดฉาก
“877!”
การโจมตีนี้ไม่ติด Critical หรือ Fatal เลยจึงเบากว่าการโจมตีของ’เลี่ยหู่’ แต่ก็ยังพอที่จะทำให้เขาตายล่ะนะ
แน่นอนว่าจากการที่เขาตาย เขาก็หันมาจ้องฉัน สายตาของเขาไม่มีความเย่อหยิ่งอีกต่อไปแล้ว เขาพูดกับฉันว่า
“นะ..นายเป็นใครกัน?”
ที่มา: