I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Zhan Long ตอนที่ 131 ท่ามกลางอุปสรรค์อันยิ่งใหญ่

| Zhan Long | 1494 | 2337 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

(แปลโดยคุณ Chatethida Yhe )

ชิ้งงงงงง

ดาบประกายวสันต์ของผมปกคลุมไปด้วยหมอกอายสีฟ้า ผมจัดการหมู่ป่าด้วย [Wind Blade] + [Fierce Blade Ice] สองคอมโบตัดผ่าร่างของมัน ด้วยพลังโจมตีที่รุนแรงเกินกว่ามอนเตอร์เลเวล 37 ปกติจะรับไหว และมันก็ตายลงทันที เมื่อสองสาวเห็นตัวเลขดาเมจที่แสดงออกมาสองสาวถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตะลึง

1547!

1475!

………

“แรงจัง… เป็นการโจมตีที่แรงมาก”

‘ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’ เบิกตากว้าง

“แสดงว่านายจะต้องมีพลังโจมตีอย่างน้อย 1700 ? ฉันได้ยินว่า หัวหน้ากิลเจี้ยนฮัน มีค่าโจมตีอย่างมากที่ประมาณ 1800 นั่นหมายความว่าจื่อไจ๋ ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย…”

ผมเก็บดาบเข้าฝัก และยิ้ม

“ที่จริง พลังโจมตีของผมเกิน 2000 นะ….”

“หะ ?”

‘ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’ตกใจ

“พลังโจมตีนายสูงกว่าหัวหน้าเจียนเฟิงซานอีกเหรอ?”

ผมพยักหน้าและพูดต่อ

“ระลอกคลื่นแห่งสายธาร เธอได้เจอและคุยกับเขาบ้างหรือยัง?”

“ไม่….”

“หึ งั้นเธอคงไม่รู้สิว่าจริงๆ แล้วเขา…”

“หืม? ว่าไงเหรอพี่ชายสุดหล่อ”

“ไม่มีอะไรหรอก เรารีบเดินทางไปทำเควสกันเถอะ เราจะได้ทำเควสเสร็จไวๆ”

“อื้ม”

เราทั้งสามยังคงเดินผ่านป่าทึบต่อไป 30 นาทีต่อมาในที่สุดเราก็มาถึงหุบเขานิรนาม ที่นี่มีผู้เล่นหลายคนที่มาสร้างปาร์ตี้ 7-8 คนกระจายอยู่ทั่วหุบเขา ระลอกคลื่นแห่งสายธารขยับปีกเบาๆ ขณะที่เธอชี้ให้เห็นเป้าหมายของเควส และ’เป็ดที่รัก’ก็ขยับตัวไปตามเป้าหมาย

เธอกระชับคทาในมือไว้แน่น ผมเห็นเครื่องหมายหม้อยาที่ปรากฏบนคทาของเธอเป็นเครื่องหมายของฮีลเล่อ

“แถวนี้มีคนเยอะมากเลย ถ้าเราเรียกบอสออกมา…”

‘เป็นที่รัก’มองมาที่ผมด้วยความกังวล ผมมองไปที่สองสาว

“ทุกอย่างมันจะโอเค ผมจะเรียกบอสออกมาและแท้งมัน ส่วนพวกเธอก็อยู่ให้ห่างจากที่นี่ ประมาณ 25 เมตรรอบๆนี้นะ แล้วเคลียพื้นที่ให้ผมด้วยนะ”

‘เป็ดที่รัก’พยักหน้าในขณะที่’ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’หัวเราะขำ

“น้องเป็ดที่รัก! ฉันรู้สึกปลอดภัยจริงๆ ที่มีเซี่ยวหยาวจื่อไจ๋ อยู่ที่นี่ด้วย….”

‘เป็ดที่รัก’ยิ้มพร้อมกับหัวเราะ

“ไม่ใชแค่พี่หรอก ตอนที่เซี่ยวเหยามีเรื่องกับหัวหน้ากิลด์เจี้ยนเฟิงซาน ฉันตกใจมาเลยนะ และฉันก็ไม่คิดว่าคนที่มีเกียรติ์อย่างเขาจะทำเรื่องหน้ารังเกียจแบบนั้น…”

ถึงแม้ว่าผมจะได้ยินสิ่งที่ทั้งสองสาวพูดแต่ผมก็ไม่ได้พูดแก้ตัวอะไรและเดินไปประจำที่ ผมเรียกโบโบ้ออกมา หน้าที่ของผมคือการปกป้องนักเวทสาวทั้งสอง ทั้งสองคนมีพลังป้องกันที่ต่ำมาก ผู้เล่นที่มีพลังโจมตีสูงใช้เวลาแค่เพียงเสี้ยววิก็ฆ่าพวกเธอได้ ……..

เราทั้งสามคนเดินเข้าไปในหุบเขาอย่างเงียบๆ และพบกับหินก้อนสีแดงที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่และมียันแปะไว้ หินนั้นสั่นเล็กน้อยอย่างต่อเนื่อง ผู้เล่นทั้งหลายก็คงสามารถสังเกตุได้ว่ามันคงไม่ธรรมดาเพียงแต่พวกเขาไม่สามารถมาตรวจสอบดุได้ว่าแท้จริงมันคืออะไร

“นี่แหละ…”

‘ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’ บินอยู่บนท้องฟ้าเหนือก้อนหินและกระซิบ

“พี่จื่อไจ๋ พี่มีค่าเสน่ห์ 25 พี่ควรไปแกะยันต์นั้นออกนะ พี่ต้องระวังด้วย เพราะเมื่อแกะยันออกมาแล้วมันจะทำความเสียหายทันที 2000 หลังจากนั้นบอสก็จะปรากฏขึ้นมาละมันจะพุ่งเป้าไปที่พี่ ฉันไม่แน่ใจเรื่องการโจมตีของมันมากนัก พี่ต้องระวังให้มากๆนะ….”

ผมพยักหน้า

“รับทราบ เป็นที่รักทันทีผมแกะยันต์ออก เลือดของฉันก็คงเหลือแค่ 200กว่าๆ เธอต้องฮีลผมด้วยนะ ไม่งั้นผมคงตายทันทีแน่”

“ได้ เข้าใจล่ะ!”

ผมยืนอยู่ข้างหน้าหินสีแดงนั่น ผมขมวดคิ้วถามคำถามไปว่า

“ฉันมีคำถามหนึ่งคำถามสุดท้าย”

ระลอกคลื่นแห่งสายธารตอบว่า

“หืม อะไรเหรอ?”

“ภารกิจระดับ A นี่ ของรางวัลภารกิจคืออะไรเหรอ”

‘ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’ ตอบอ้อมแอ้มเล็กน้อย

“เควสนี้เมื่อทำสำเร็จแล้วฉันจะได้คทาระดับทองของอาชีพฉัน”

“โอ้ ไม่เลวเลย”

ในฐานะที่เป็นผู้เล่นคนหนึ่งก็รู้อยู่แล้วว่าราคาของคทาเลเวล 40 ระดับทองนั้นมีมูลค่าอย่างน้อยก็ 1000 G ตอนแรก’ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’ก็จะเก็บไว้เป็นความลับ แต่เมื่อผมรับรู้แล้ว ผมก็จะพยายามช่วยให้มากที่สุดเท่าที่จะช่วยได้ ผมกำดาบประกายวสันต์และยิ้มให้พวกเธอ

“คุณไม่ต้องกังวลหรอก สำหรับคทาระดับสีทองเลเวล40 ฉันจะช่วยฆ่าบอส”

‘ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’ พยักหน้าด้วยความซาบซึ้ง

“ขอบคุณนะพี่จื่อไจ๋ พี่เป็นคนดีมากๆเลย”

‘เป็ดที่รัก’ป้องปากและซุบซิบว่า

“อาจจะเป็นเพราะเขาชอบเธอและพยายามจะจีบเธอก็ได้นะ…”

‘ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’

“….”

ผมเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเลแล้ววางมือลงบนหินสีแดงและยันต์เริ่มคลายออก เมื่อผนึกคลายตัวก็มีสายฟ้าผ่าลงมาทันที 2000! พลังงานรุนแรงที่หยุดทุกคนไว้ ปัง! หินขนาดใหญ่ระเบิดออกจากกัน

บอสงูหินสีเทาตัวใหญ่ก็ปรากฏขึ้น:เลเวล 42 ระดับทอง –งูหินยักษ์!

ผมมองไปที่บอสระดับทองแล้วรู้สึกโล่งใจ บอสเลเวล 42 ชั้นทอง คงไม่ได้ทำให้ผมเกิดความเสียหายมากนักเพราะระดับที่ผมมีห่างกันมาก อย่างไรก็ตามผมใช้สกิล [Heal] กับตัวเองและ [Heal]จาก’เป็ดที่รัก’

+750! +912! ……

แม้ว่าผมกับเป็ดที่รักจะมีฮีลระดับที่ 5 เหมือนกันแต่ความแตกต่างก็มีมากเลยทีเดียว เพื่อกลบเกลื่นปมด้อยออกไป ผมกระชอบดาบประกายวสันต์และใช้งาน [combo] เข้าโจมตีบอสงูหิน

นอกจากนั้นโบโบ้น้อยก็ยังช่วยโจมด้วยและระลอกคลื่นแห่งสายธาร ก็ใช้สกิล [Icicle], [Pillars of Ice and Fire] พร้อมกับสกิลอื่นๆมากมาย

“ฟ่อออออ…”

งูหินแลบลิ้นยาวออกมาอย่างต่อเนื่องและกัดแขนละขาของผม ก็ให้เกิดดาเมจโดยรวม 200-400 ด้วยความเสียหายระดับนี้ ‘เป็ดที่รัก’ไม่รู้สึกกังวลมากนัก และด้วยความที่ผมมีเลเวล 50 อีกทั้งอุปกรณ์ที่สามารถฆ่าบอสระดับทองเวล 42 ได้ไม่ลำบากนัก

“ว้าว พี่เก่งจังเลย…”

‘ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’คลี่ยิ้มด้วยความสุข ‘เป็ดที่รัก’ยิ้ม

“ยินดีด้วยนะ ดูท่าแล้วคทาระดับทอง 40 คงอยู่ไม่ไกล….”

อย่างไรก็ตามในขณะที่ผมกำลังต่อสูกับบอสอยู่ผมก็เตือนพวกเขา

“ขอเตือนไว้ก่อนนะ ระวังผู้เล่นคนอื่นจะมาแย่งบอสในตอนท้ายด้วย เพราะนี่มันบอสระดับทองเลยนะ”

‘เป็ดที่รัก’ตกใจกลัว

“แล้วเราจะทำไงดี?”

“ไม่ต้องห่วงนะ เรื่อง PK ปล่อยให้ผมจัดการเอง และเธอก็ช่วยฮีลให้ฉัน ผมจะรับประกันได้เลยว่าบอสระดับทองนี่จะเป็นของเราแน่ๆ คนสวย”

[T / L: จริงๆเขาไม่ได้เจ้าชู้ แต่คำว่าคนสวยใช้กันกว้างขวางในจีน]

‘ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’ หัวเราะคิกคัก

“ขอบคุณจ้า”

เมื่อระดับเลือดของบอสลดลง 20% ก็มีกลุ่มผู้เล่นที่มีขนาด 10 คน ระดับเฉลี่ยอยู่ที่ 41 นำโดย ซีเรียสผู้ถูกลืม เวล 43 อาชีพเบอเซิกร์ อุปกรณ์ของเขาก็ไม่ได้เลวร้าย ขวานของเขามีออร่าสีทองที่ห่อหุ้มออกมา มันน่าจะเป็นอาวุธระดับทองที่มีผู้เล่นไม่กี่คนได้มา กลุ่มคนทั้งสิบต่างมาลุมรอบตัวผม

พวกเขากำลังเผ้าดุการต่อสู้ของผมกับบอสราวกับเด็กที่อยากรู้อยากเห็น เห็นได้ชัดว่าพวกเขายังรู้สึกว่าเลือดของบอสยังคงสูงไป ผมพักการต่อสู้ไว้ด้านหลังแล้วถามว่า

“นายสนใจบอสงั้นเหรอ”

‘ซีเรียสผู้ถูกลืม’พาดขวานลงบนไหล่ของเขาและกล่าวว่า

”มันเป็นระดับทองเวล 42 นี่ ใครจะรู้ว่าเราอาจจะโชคดีได้ของระดับทองเวล 40+ มาก็ได้ ทำไมนายไม่ยกบอสนั่นให้เราล่ะ?”

‘ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’ โมโหเล็กน้อย

“ยกบอสให้นายหรอ นายคิดว่านายเป็นใครกัน…”

‘ซีเรียสผู้ถูกลืม’หัวเราะด้วยเสียงคำราม เบอเซิกร์เผ่าบาบาเรี่ยนตบขนหน้าอกของเขาแล้พูดว่า

“ต้นไม้เหล่านี้ถูกนำมาปลูกโดยฉัน ถนนสายนี้ปูโดยฉัน หากคุณต้องการที่จะผ่านคุณต้องจ่ายค่าผ่านทาง …”

TL: เป็นคำพูดของโจรในจีน …….

“นี่ล่ะพอไหม…”

ผมพูดและเปิดบัตรประจำตัวของผมที่บ่งชี้ [Ba Huang City’s #5 player] ปรากฏอยู่ ในขณะผมที่ใช้ [Pardon Card]

“อ๊ะ…”

ท่ามกลางในกลุ่มคนฆาตกรผอมก็ส่งเสียงร้องออกมาและกระซิบ

“คนที่สู้กับบอสนั่น คือเซียวเหยาจื่อไจ๋ เขาเป็นผุ้เล่นอันดับ 5 ของเมืองป้าฮวง คนที่กล้ามีเรื่องกับกิลด์ [Vanguard]!”

‘ซีเลียสผู้ถูกลืม’ตอบ

“นายกลัวงั้นเหรอ นายลองคิดถึงผลตอบแทนดูนะถ้าหากเราฆ่าเขาและบอสนั่น”

เช่นเดียวกับคำกล่าวว่า: ความโลภมักจับมือไปด้วยความกล้าหาญมนุษย์จะตายเพื่อเพียงความมั่งคั่ง และเพียงแค่บอสระดับทองเวล 42  เขาก็ยั่วยุให้กำจัดผู้เล่นชั้นนำของเมืองป้าฮวง นี่แหละคือธรรมชาติมนุษย์!   ……..

อาวุธของผมส่งเสียงเมื่อไปกระทบกับผิวที่เป็นหินของบอสงูหิน ผมกระซิบในช่วงสนทนา

“เป็นที่รัก ระลอกคลื่นแห่งสายธาร เมื่อเลือดของบอสเหลือ 10% ผมจะหยุดตีชั้วคราวนะ ‘เป็ดที่รัก’ช่วยฮีลผมด้วย ส่วน’ระลอกคลื่นแห่งสายธาร’ช่วยใช้ [Icicle] ยิงไปที่ธนูทั้งสามคนนั่นเพื่อลดความเร็วของพวกนั้น ที่เหลือฉันจัดการเอง!”

สองสาวพยักหน้า

“ได้เลย!”

12 วินาทีต่อมาเลือกของบอสก็ลดลงเหลือ 10% เริ่มแผนได้! ผมหยุดโจมตีบอสและวิ่งไปหากลุ่มคนทั้ง10 ซีเรียสเหล่ตาของเขา

“เอาจริงเหรอ ? เลือดบอสเหลือ 10% เซี่ยวเหยาจื่อไจ๋ นายนี่บ้าบิ่นจริงๆ ธนูใช้ [Shattered Shot] เพื่อสตั้นเขา ที่เหลือเราจะโจมตีเขาเอง ใช้ทักษะอาชีพขั้นสองของเราเพื่อฆ่าเขา!”

ผมถีบพื้นดินอยากรวดเร็วเพื่อเปลี่ยนเส้นทางหลายต่อหลายครั้งอย่างรวดเร็ว ผมคำนวณทิศทางของ [Shattered Shot] และพวกนั้นก็ไม่มีความสามารถในการคาดเดาการเคลื่อนที่ของผม ทั้งหมดของ [Shattered Shot] โดนแค่เพียงความว่างเปล่า

“ฟู่ว!”

เปลวไฟที่โหมกระหน่ำรอบขวานซีเรียสขณะที่เขามุ่งเป้าไปยังแขนของผม การโจมของเขาตีแสดงค่าตัวเลขออกว่าอย่างสวยงาม 227! ………

‘ซีเรียส’เหมือนลูกวัวแรกเกิดที่ไม่ทราบว่าจะกลัวเสือยังไง วิธีการที่น่ากลัวของผู้เล่นอันดับต้นๆ –เขาอยู่ในปัญหาใหญ่ นอกจากนี้เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้ว่ามีช่องว่างถึง 7 ระดับแค่นี้โอกาศชะนะของเขาก็ลดลงเหลือเพียงน้อยนิดแล้ว

“อึก…ฉันตีไม่เข้าเหรอเนี่ย?นี่มันค่าป้องกันอะไรกันแน่?”

‘ซีเรียส’พึมพำขณะที่ถือขวานรบของเขา เขายืนอยู่ในอาการมึนงงโดยลืมจุดประสงค์เดิมในการตีผมไปแล้ว   …..

“ปุ”

[Fierce Ice Blade] เข้าปักทะลุหน้าอกของซีเรียส สร้างความเสียหาย 1174 ควบคู่กับการโจมตีของผม มันทำให้เขาล้มลงทันที

“อั้ก…. ฉันยังมีครอบครัวที่ต้องเลี้ยง….. ”

เสียงพึมพำของลืมซีเรียสกล่าวก่อนตาย

TL: โจรมักจะบอกอีกเมื่อเขากำลังจะตาย….

ผมดึงดาบออกแล้ววิ่งไปหา Monk คลื่นอากาศระเบิดออกมาจากชั้นดิน ผมเปิดใช่งาน[Strength of a Thousand Men] การโจมตีนี้ทำให้เลือดของพวกเขาลดลงอย่างรวดเร็ว เสียงโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่พวกเขาจะล้มลงและตายไปพร้อมกับคทาในมือ

“เอาล่ะบอสเอ๋ย….คราวนี้ถึงตาแกแล้ว”

 

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments