I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Zhan Long ตอนที่ 144 สตรอเบอรี่ มัชฉะ

| Zhan Long | 1579 | 2336 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

(แปลโดยคุณ Kritchapong Tae)

**************************************

ขณะที่ถือตะเกียบในมือ ‘หลินว่าเอ๋อ’ก็หรี่ตาจ้องมองผมแล้วถามแบบเหยียดๆ

“จริงเร๊อะ?”

“ทุกสิ่งก็เพื่ออนาคตของสตูดิโอน่ะ..”

ผมพยายามอธิบายด้วยน้ำเสียงปกติ

“เจ้าทื่ม…”

“…”

หลังจากรีบกินให้เสร็จ, ผมก็รีบไปส่ง’หลินว่านเอ๋อ’ขึ้นกลับหอ แล้วผมก็รีบวิ่งออกจากมหาวิทยาลัยไปยังสตูดิโอ พวกเราก็พบคนใหม่ ถ้าเธอทั้งน่ารักและก็ใจดีละก็นะ พวกเราจะเลือกเธอโดยไม่สนใจเรื่องความสามารถในเกมเลยล่ะ ลูกผู้ชายที่ดีไม่ควรจุกจิกกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง จริงมั๊ย? ;P

ผมรีบวิ่งเต็มสปีดไปยังสตูดิโอ, หอบยังกะหมาเมื่อเปิดประตูเข้าไป

“แฮ่ก ๆๆๆ”

(TL: อาการเหนื่อยนะอย่าคิดไปไกล)

ผมพุ่งเข้าไปดั่งกับสายลม, ผมเห็น’ซงฮาน’นั่งอย่างเรียบร้อยที่ห้องนั่งเล่นของสตูดิโอของเรา ข้างหน้าเขาเป็นเด็กสาวสวมชุดเดรสสีขาว เข้าคู่กับกระโปรงสีเบจ, ผมยาวและกริยาท่าทางสง่างาม คนนี้คือคนที่’ซงฮาน’พูดถึงเรอะ? ผมอยู่ข้างหลังของเธอ ยังไม่ได้เห็นหน้ากัน

เมื่อ’ซงฮาน’เห็นผม เขาก็รีบยืนขึ้น

”นั่นหัวหน้าของเรากลับมาแล้ว!”

“ห๋า??”

หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจแล้วหันมาช้าๆ มามองหน้าผม ทันใดนั้น ผมก็เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความงามที่ไม่สิ้นสุดอยู่ต่อหน้าผม  ตัวเลขวิ่งอยู่ในหัวผม คำนวณคะแนนให้เธอ หน้าตา 10/10 ความงาม 9/10 รูปร่าง 9/10 ไซส์น่าจะ 34C ค่อนข้างพอเหมาะกับขนาดตัวของเธอ ดวงตาที่งดงามเปล่งประกายแลดูสว่างไสว ราวกับไม่เคยมีฝุ่นผงมากล้ำกลาย และมีประกายยามที่มองมาหาผม กึ่งประหลาดใจกึ่งตกใจ

“นะ…นี่… นายคือเซียวเหยาจื่อไจ๊แห่งเมืองป้าฮวง  ไม่ใช่หรอ?”

น่าแปลก, ผมกำลังจะเป็นโรคประสาทอ่อนๆ ถึงแม้ว่าผมจะอยู่ข้าง ๆ ‘ว่านเอ๋อ’ ผู้สวยมากอยู่แล้ว แต่เมื่อเจอกับหญิงสาวคนนี้ ความงามของเธอไม่ได้เป็นรองจาก’หลินว่านเอ๋อ’ ลึก ๆ แล้วผมขอขอบคุณสวรรค์เบื้องบนจริง ๆ ผมไม่รู้ว่าทำไมพระเจ้าได้ประทานโชคให้เรามากมายเช่นนี้ ให้แม้แต่ผู้หญิงที่น่ารักคนนี้ทำงานที่นี่หรอ? และแน่นอนพวกเราต้องรับเธอไว้…

‘ซงฮาน’ที่นั่งอยู่ไม่ไกลก็เริ่มน้ำลายหกจนเธอสังเกตได้ แม้แต่ ‘Fox’ ที่ปกติ ใจแข็งสุดๆ ก็ยังแอบมองขณะที่พิมพ์บัญชีการเงินของสคูดิโอลงในเครื่อง

“นายคือ เซียวเหยาจื่อไจ๊ ใช่ไหม?”

เธอถามอีกครั้ง ผมเดินมาข้างหน้าพร้อมยื่นมือพร้อมกับรอยยิ้มให้เธอ

“ผมชื่อ หลี่เซียวเหยา หรือในเกม เซียวเหยาจื่อไจ๊   สวัสดีครับ!”

หญิงสาวยิ้มกลับ ยื่นมือมาจับทักทาย มือเธอช่างนุ่มม..

“สวัสดีค่ะ…ฉันชื่อ เซ่วโร่ว  ไอดีในเกมคือ สตรอเบอรรี่ มัชฉะ, เอ่อ ตอนนี้ เลเวล 27 เผ่าเอลฟ์แห่งสายลม อาชีพนักดาบค่ะ”

ผมพยักหน้า มองที่เธอและกล่าวว่า

“เธอเข้าใจรึเปล่า ว่าที่พวกเราจ้างคนเพิ่มนั้น ต้องการอะไร?”

“ก็พอเข้าใจประมาณ 40% ล่ะนะ”

เธอพยักหน้าตอบรับ ผมหัวเราะและชี้ไปที่เก้าอี้

“ทำไมเราไม่นั่งคุยกันก่อนล่ะ?”

“อ้อ..ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ..”

ดูเธอนั่งช้า ๆ อย่างระมัดระวัง แลดูงดงาม  ผมอดไม่ได้ที่จะต้องชมเธอ ผู้หญิงที่ดูดีอย่างเธอทำไมถึงมาสมัครกับ Zhan Long สตูดิโอ? มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ…

“เอาล่ะ เข้าประเด็นได้…”

ผมก็เริ่มคุยเป็นงานเป็นการ

“เธอหวังว่าจะได้อะไรจากพวกเราสตูดิโอ Zhan Long, หรอ มัชฉะ(ชาเขียว) แล้วเธอคิดว่าเธอจะทำอะไรให้แก่สตูดิโอนี้?”

ตากลมโตคู่นั้นจ้องมองมาที่ผม ‘มัชฉะ’มองดูทั้งโง่แต่น่ารัก แก้มเธอเริ่มแดงระเรื่อ

“หนูมาเพื่อหาเงิน 3000 หยวน นั่นคือสิ่งที่หนูต้องการจากสตูดิโอ ส่วนหนูทำอะไรได้บ้างนั่นน่ะ….เอิ่มม.. หนูทำอาหารได้, ซักผ้าก็ได้นะและก็ทำความสะอาดด้วย ส่วนระดับในเกมของหนูก็ยังไม่สูงมากหรอก แต่หนูจะพยายาม…”

ผมมองที่เธอ เป็นที่แน่ชัดสำหรับผมแล้ว เธอแค่ขาดความเชื่อมันกับความสามารถในเกม แต่ผมหัวเราะและถามว่า

“แล้วเธอเข้าใจอะไรเกี่ยวกับเผ่าและอาชีพของเธอบ้างล่ะ”

“นักดาบเอลฟ์แห่งสายลม”

‘มัจฉะ’ติดสตั๊นท์ไป 1 วินาที ขนตายาว ๆ ของเธอกระพริบซักพัก ก่อนที่จะตอบว่า

“เอลฟ์แห่งสายลมนั้นบินได้, และถ้าเป็นไปได้กลุ่มที่ไปด้วยกัน น่าจะมากกว่า 10 คน  ต้องมี นักดาบเอลฟ์แห่งสายลม, นักดาบ,นักเวทย์, ฮีลเลอร์ ซึ่งสามารถป้องกันระยะไกลได้ดีกว่า สามารถบินข้ามสิ่งกีดขวางได้ สามารถโจมตีได้อย่างรวดเร็ว ในการต่อสู้ เอลฟ์แห่งสายลมมีความคล่องตัวสูง เมื่อเปรียบเทียบกับอัศวินที่ติดพื้น สามารถทำความกดดันอย่างหนักกับ นักเวทย์และนักธนูที่อยู่ด้านหลัง ต่อไปภายหน้า น่าจะเป็นกำลังหลักที่ใช้โจมตีได้เช่นกัน ”

ผมพยักหน้าเห็นด้วย

“อึม…ไม่เลว แล้วเธอเคย PK มั้ย? เธอมีอัตราชนะเท่าไหร่ ?”

‘มัชฉะ’เธอเขินอีกครั้ง

“ตามสถิติ  หนูประลอง 7 ครั้ง แพ้รวดเลยค่ะ… หนูบังคับไม่ค่อยเก่ง หนูหาทิศไม่ค่อยได้เลยหลบไม่ค่อยพ้นค่ะ..”

สีหน้า’ซงฮาน’เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียว

“พี่เซียวเหยา…นี่มัน?”

ผมพยักหน้าและหัวเราะ

“มันก็โอเคอยู่นะ…ไอ้สิ่งพวกนี้มันสามารถฝึกฝนกันได้น่ะ. แต่มัจฉะมีความรู้เรื่องกลยุทธมากเลย และ…มัชฉะ เธออายุเท่าไหร่แล้วนะ?”

“23 แล้วค่ะ”

“เอ่อ…”

ผมมองไปที่ ‘ซงฮาน’และ’รันมิน’ แล้วพูดว่า

“สงสัยพวกนายต้องเรียกเธอว่าพี่หญิงแล้วล่ะนะ อย่าลืมซะล่ะ ตอนนี้ระดับของมัชฉะค่อนข้างต่ำ  น่าจะพอมีทางช่วยเธอให้ระดับ 40 ภายใน 3 วันนะ แล้ว Fox นายเตรียมอุปกรณ์ให้มัชฉะให้พร้อมนะ. อย่างน้อยก็ต้องเป็นระดับเงินครบชุด หรืออะไรก็ได้อย่าให้เธอตายตอนเก็บเลเวลแล้วกัน”

‘Fox’ รับคำสั่ง

“เข้าใจแล้ว!”

‘มัชฉะ’ ก็ตกใจและดีใจจนแทบจะกระโดด ก่อนถามด้วยน้ำเสียงดีใจสุดๆ

”หัวหน้าคะ, นี่แปลว่า…คุณยอมรับหนูเข้า Zhan Long สตูดิโอแล้วใช่ไหมคะ?”

ผมยิ้มให้เธอแล้วพยักหน้า

“อา…ใช่แล้ว”

หลังจากที่พูด ผมก็ยืนขึ้นและยื่นมือหมายจะจับมือทักทาย  เธอดูงงก่อนที่จะยื่นมือมาจับ อา…มือเธอนุ่มเหมือนเคย ผมยิ้มก่อนกล่าวว่า

“มัชฉะ, คุณซูโรว์ ผมยินดีต้อนรับคุณเข้ากลุ่มสตูดิโอ Zhang Long ตอนนี้เราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เราจะทำงานหนักไปด้วยกัน เราจะสร้าง Zhan Long ให้เป็นสตูดิโอที่ดีที่สุดในประเทศ และทุก ๆ แดนจะต้องสั่นสะเทือนเมื่อได้ยินนามของ Zhang Long! ”

‘มัชฉะ’พยักหน้าอย่างจริงจัง

“ค่ะ. หนูจะพยายามอย่างหนัก และหัวหน้า คุณเป็นคนที่เท่มาก ๆ หนูขอลายเซ็นหน่อยได้ไหมคะ? หนูอยากเอาไปให้น้องสาวของหนู เธอชอบคุณอย่างมากเลย!”

ผม

“-..-”

…… ผมก็เปิดเว็บไซต์ทางการของทีมผู้เล่นเกมของจีน และเพิ่มชื่อสมาชิกของ Zhan Long เข้าไป: ซูโรว์ อายุ 23 ปี ID:

“Strawberry Matcha”

Lv 27 นักดาบเอลฟ์แห่งสายลม.

ตอนนี้ เราก็มีสมาชิก 5 คนอย่างเป็นทางการแล้ว ต่อไปเราก็ต้องหาเพิ่มอีก 5 คนสำหรับการแข่ง ทัวร์นาเมนต์ หรือ แชมป์เปี้ยนชิพ. ผมมานั่งที่หน้าต่างพร้อมถือถ้วยน้ำ  ‘มัชฉะ’ยืนอยู่ข้าง ๆ มีทีท่าลังเลอยู่หน่อย ๆ เธอถาม

“หัวหน้าคะ, มีอะไรให้หนูช่วยรึเปล่าคะ?”

ผมส่ายหน้า

“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก…ถ้างั๊น.. เธออยู่ที่ไหนหรอ? เธอมาที่สตูดิโอตอนนี้ มันจะไม่มีปัญหาหรือ?”

‘มัชฉะ’รีบพยักหน้าเพื่อยืนยัน

“ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ, หนูอาศัยอยู่ที่ เวน ถนนเลขที่ 2 มันใกล้กับที่นี่ ฉันเองก็ไม่ได้มีข้าวของอะไรมากหรอก. แต่หัวหน้าคะ จะให้หนูพักอยู่ที่ห้องไหนคะ?”

ผมมองไปที่เธอแล้วพูด

“ปกติผมก็ไม่ได้อยู่ที่สตูดิโอนี้หรอก ถ้ายังไงเธอพักที่ห้องผมก็แล้วกัน”

“นี่…”

‘มัชฉะ’ทำท่าคารวะ เธอหมุนไปรอบ ๆ มองที่’ซงฮาน’และคนอื่น ๆ สายตาปรากฏความระแวงเล็กน้อย ผมอดกลั้นความขำไม่ได้ ผมตบที่ไหล่เธอ

“ไม่ต้องกังวลไปนะ, ถึงรันมินจะดูน่ากลัว แต่เขาน่ะเป็นหมาป่าใส่หนังแกะ…..โอ้ไม่ใช่ๆ  แกะใส่หนังหมาป่าต่างหาก เขาเป็นคนที่เชื่องมาก และแน่นอนเขาจะไม่รุ่มร่ามกับเธอ แถมเธอนอนที่ห้องของผม และห้องซงฮาน อยู่ทางขวาถัดไปอีก 2 ห้อง และซงฮานเป็นคนที่ไว้ใจได้แน่นอน”

หลังจากที่พูดจบ ผมก็มองไปที่’ซงฮาน’และพูดอย่างนุ่มนวลว่า

“ซงฮาน, ตอนนี้นายได้หน้าที่ในการปกป้อง มัชฉะ ถ้าชั๊นได้ยินว่าเธอโดนใครทำรุ่มร่ามหรือรังแกแล้วล่ะก็ ชั๊นจะวิ่งมาถึงนี่ภายใน 10 นาที และจะฆ่าแกซะ…”

‘ซงฮาน’หัวเราะเสียงดัง

“ไม่ต้องกังวลนะ พี่เซียวเหยา ถึงแม้ว่าพวกเรา 3 คนยังโสด คงยังไม่อยากย้ายสถาน์คงตัวเองหรอก โดยเฉพาะเรื่องพี่หญิงแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง เราจะดูแลเธอให้ดีที่สุด”

“อืม..ถ้ามันเป็นแบบนั้นก็ดี!”

ผมวางแก้วลงแล้วถาม

“ได้เวลาไปเก็บระดับกันแล้ว, แล้วพวกนายวางแผนกันไว้ว่ายังไงบ้างล่ะ?”

‘รันมิน’ตอบ

“พวกเราคิดว่า บ่าย ๆ  เราจะไปที่ ที่ราบชายป่าจะไปเก็บ พวกหมาป่าระดับ 47 น่าจะเก็บระดับได้เร็วอยู่นะ ทำไมเราไม่พามัชฉะไปด้วยกันเลยล่ะ?”

‘ซงฮาน’ขมวดคิ้ว

“ พวกเรามีจำนวนมากไป, และระดับมอนพวกนั้นไม่ได้สูงไปกว่าเราเลย ถ้าเราพาเธอไป ชั๊นกลัวว่าเธอคงได้ค่าประสพการณ์ไม่มากหรอก.”

‘มัชฉะ’มองมาที่ผมและปฏิเสธทันที

“หัวหน้าคะ ชั๊นจะเก็บสัมภาระและหมวกก่อน แล้วจะตามไปอีก 1 ชั่วโมง พวกคุณไม่ต้องข่วยฉันเก็บเลเวลหรอกค่ะ ฉันยังพอเก็บด้วยตัวเองได้อยู่ค่ะ”

ผมคิดซักครู่

“เอาอย่างนี้ล่ะกัน ซงฮาน นายไปกับมัชฉะ คอยช่วยเธอเก็บของมาที่สตูดิโอ ส่วน Fox นายร่างสัญญาให้มัชฉะ สัญญาจ้างชั่วคราว 1 ปีนะ?”

‘มัชฉะ’ พยักหน้าอย่างน่ารัก

“อืมม..มีเหตุผลค่ะ”

ผม

“แล้วออนไลน์อีก 1 ชั่วโมงนะ  ผมจะเพิ่มคุณในลิสต์รายชื่อเพื่อนก่อน ซงฮานและเพื่อน ๆ คงต้องยุ่งอีกซักพัก เพราะอย่างนั้นผมจะพาคุณไปเก็บเลเวลเองตอนบ่าย ขั้นแรกก็พยายามไปให้ถึงระดับ 30 ก่อนล่ะเพราะว่า ระดับ 27 มันต่ำมากจริง ๆ “

‘มัชฉะ’พูดแบบตื่นเต้น

“ว๊าย!! หัวหน้าจะไปช่วยหนูเพิ่มเลเวลหรือคะ มันเยี่ยมไปเลย หนูจะรีบไปเก็บของก่อนนะคะ!”

“ตกลง!”

หลังจากส่ง’มัชฉะ’และ’ซงฮาน’ชั้นล่าง ผมก็รีบวิ่งไปยังมหาวิทยาลัยหลินฮัว  ผมต้องรีบกลับไปหา’หลินว่านเอ๋อ’ก่อนที่’หลินเทียนหนาน’จะรู้ว่าผมหายไป ผมต้องระวังให้มากขึ้นอันเนื่องมาจากการเพิ่มเงินเดือนเป็น 5 หมื่นหยวนต่อเดือนในเดือนหน้า มันน่าจะช่วยเพิ่มความมั่นคงให้กับสตูดิโอเราเป็นอย่างดี แค่เพียงคิดถึงค่าตอบแทน 5 หมื่นต่อเดือน มันก็ทำให้ผมยิ้มจนแก้มแทบแตก

ในอนาคตอันใกล้นี้ผมอาจจะกลายเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟค ทั้งสูง หล่อละรวยแน่ ๆ เวลาบ่าย 3 โมงตรง ก็ออนไลน์ ผมตอนนี้ ระดับ 51 กับค่าประสบการณ์ 94% แต่ผมไม่ได้ตั้งเป้าไว้ที่การเก็บระดับ ผมไปเอาของออกมาจากคลัง  หลังจากที่เตรียมของเสร็จผมก็ยืนรออีกครึ่งชั่วโมงเพื่อรอ ‘มัชฉะ’ ออนไลน์

อย่างแรกที่จะทำก็คือพาเธอเก็บระดับให้ถึง 30 ก่อน เธอก็จะเป็นสมาชิกของ Zhan Long เต็มตัวซะที ไม่งั้นในอนาคตเธอก็คงเป็นกำลังหลักของกลุ่มเราไม่ได้ ผมดูว่าไอดี Strawberry Matcha แต่ก็ยังไม่ได้ออนไลน์ ผมก็เลยไปขายของก่อนดีกว่า ในที่สุดก็เกือบบ่าย 4 โมง ผมมองที่ไอดีอีกครั้ง

“ติ๊ง”

สัญญาณระบบเตือน ผมรีบส่งคำขอเป็นเพื่อนทันที ข้อมูลเอลฟ์แห่งสายลมเพศหญิงก็โผล่มาในรายชื่อเพื่อของผม หัวที่ยาวและผมที่เขียวเข้ม ตาคู่โต เธอดูคล้ายตัวจริงมาก หากต่างกันที่สีผม แต่โดยรวม เธอก็ดูดีและน่ารัก

“หัวหน้าคะ สวัสดีตอนบ่ายค่า”

เธอส่งข้อความมาหาผม ผมรีบตอบกลับทันที

“มัชฉะ ตอนนี้เธออยู่ส่วนไหนของเมืองป้าหวงหรอ? มาที่จัตุรัสที่ประตูทิศเหนือ พี่จะรออยู่ที่นี่นะ จะพาเธอไปเก็บระดับจนเป็น 30 ก่อนที่จะทำอย่างอื่น”

“โอเค, หนูกำลังจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ

”“โอเค, พี่รออยู่นะ”

หลังจากรอประมาณ 5 นาที นักดาบแสนสวยระดับ 27 ก็มาจากพุ่มไม้นอกประตูเมือง ขาคู่งามชวนให้ตะลึง โผล่ออกมาขณะที่เธอวิ่งจนชุดปลิว

ช่างเป็น นักดาบเอลฟ์แห่งสายลมที่สวยจริง ๆ ซึ่งคงต้องเป็น Strawberry Matcha อย่างแน่นอน.

 

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments