ตอนที่แล้วตอนต่อไปร่างกายอันบอบบางของ’มัทฉะ’ลอยคว้างไปในอากาศ ในขณะที่เธอลอยไปอย่างไร้ทิศทาง เธอก็หลี่ตามองมาที่ผมพลางกระซิบ
“บอส!! ฉันจะบังคับองศามันยังไงดีค่ะ”
ขณะที่ผมวิ่งข้ามพื้นหิมะไปเรื่อยๆ ผมก็ตะโกนขึ้น
“อย่าไปกังวลมาก จำไว้หันร่างกายให้เหมาะสม บินไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ 45 องศา ผมจะไปพบคุณครึ่งทาง จะได้ช่วยได้”
“โอ้”
ผมดึงดาบออกมา พร้อมกับขว้างโบโบ้ออกไป ด้วยแรงเสริมจากผมทำให้โบโบ้พุ่งไปเหมือนกับสายฟ้า พร้อมกันนั้นมันก็ใช้ทักษะ [คอมโบ] โจมตีไปที่โล่มานาของเมจระดับ 47 สี่ครั้ง โล่มานาของมันไม่แตก แต่ว่าดาเมจที่ทำได้มันมากกว่า 20% ทำให้มันสูญเสียความสามารถในการบินไป ทำให้เขาร่วงลงทันที
ฟับบบบ
ผมพุ่งเข้าใส่เมจพรอมกับแทงดาบออกไป มันทะลวงเข้าที่คอของเมจ พร้อมกันนั้นโล่มานาของมันก็แตกออกพร้อมกับทำดาเมจ 1138 ทำให้มันตายไปทันที
ในขณะเดียวกันผมก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้น พร้อมกับกระโดดขึ้นสูงกว่า 6 เมตร ผมเหวียงดาบด้วยสองมือฟาดเข้าใส่ไหล่ของนักดาบเผ่าเอลฟ์สายลมอย่างแรง
“783！”
ด้วยการโจมตีเดียวทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการบินไป พร้อมกันนั้นผมก็ฆ่าเขาด้วย [ดาบสายลม] ผมเอื้อมมือไปหยิบสนับแขนที่นักดาบดรอปออกมา พร้อมกับสั่งให้โบโบ้ไปโจมตีเอลฟ์สายลมอีกคนที่เป็นนักธนู ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวก็ทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการบินไป
มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากที่ผมจะฆ่าเขา
เปรี้ยงงงง
เสียงปืนดังจากข้างหลังพร้อมกับทำให้ผมติดสตั้นไป พร้อมกับเสียเลือดไป 400 กว่า และผมก็ได้ยินเสียงตะโกนอย่างเกรี้ยวโกรธของ ‘Piggy’
“สามคนข้างหน้า ไปตามล่า สตรอเบอร์รี่มัทฉะ ส่วนที่เหลือเลงเป้าไปที่ เซียวเหยา ฆ่ามันก่อน แค่นี้สตรอเบอร์รี่มัทฉะก็ไม่มีอะไรแล้ว”
บนทองฟ้า เอลฟ์สายลมกว่าสิบคนหันมาจู่โจมผม ทั้ง [Shattered Shot] [Pillar of Fire & Ice] และ [Aimed Shot] ต่างพุ่งเข้ามายังจุดที่ผมยืนอยู่ ร่างกายของผมต่างถูกเพลิงเผาและน้ำแข็งเกาะกุม จนเลือดของผมแทบจะเหลือ 0 เลยทีเดียว
“ไปตายซะ!!!”
นักดาบเอลฟ์สายลมพุ่งลงมาอย่างรวดเร็วพร้อม กับดาบของเขาลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิง ผมรีบยื่นฝ่ามือออกไปพร้อมกับใช้ทักษะ [สะท้อน]!!!
เปรี้ยงงงง
1387！
ทักษะถูกสะท้อนกลับไปใส่ผู้โจมตีเต็มๆ ผมรีบเหวียงดาบจู่โจมเขาต่อทันที ทำให้เขาตายไปพร้อมกับสายตาแตกตื่น หลังจากจู่โจมเสร็จผมก็รีบกลิ้งออกจากตรงนั้นทันที ด้วยการฮิลและการดื่มยาฟื้นเลือดทำให้เลือดผมกลับมามากกว่า 80%
แต่ทันใดนั้นเองแขนขวาของผมก็รู้สึกหนาวเย็นทันที ผมโดนทักษะ [Icicle]เข้าไป 2 ครั้ง!!
นักเวทระดับสูงมาแล้ว!!
ตอนนี้มันอันตรายมากแล้วจริงๆ ในขณะที่ผมวิ่งหลบผมก็โจมตีสวนไปด้วย พร้อมกันนั้นผมก็มองไปยังมัทฉะเรื่อยๆ เพื่อดูว่าเธอเป็นไงบ้าง
“ฮือออออ”
บนท้องฟ้า ‘มัทฉะ’ร้องให้ตกใจ เธอถูกโจมตีด้วย [Scatter Shot] ทำให้ปีกเธอถูกทำลายไป ร่างของเธอร่วงลงสู่พื้นดัง
“ตุ๊บ”
“อิย๊า เจ็บจังเลยย”
เธอยืนขึ้นพลางลูบแขนของตัวเอง หัวใจของผมหล่นไปที่ตาตุ่ม พร้อมตะโกน
“มัทฉะ!! อย่าถอย!! เหวอยู่ข้างหลังเธอ”
“อ่า บอส?”
เธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเอ๋อๆ หลังจากที่เธอนึกได้ว่าผมพูดอะไร เธอก็เผลอถอยหลังกลับไป ทำให้เธอกำลังตกลงไป!!! ผมอยากจะฆ่าตัวเองจริงๆ ผมลืมไปได้ไงว่ายัยนี่มันเอ๋อ!!!
ฟุบบบบ
ผมพุ่งไปหาเธอทันที เพียงสองสามก้าวผมก็ไปถึงยังจุดที่เธอตกลงไป ผมโดดตามเธอลงไปโดยที่ไม่มีการลังเลใดๆ หลังจากที่มาถึงเธอ ผมก็จับแขนของเธอไว้แน่น
“บอส….”
‘มัทฉะ’เธอเงยหน้ามองมาที่ผมพร้อมกับดวงตาของเธอแดงก่ำ
“ฉันมัน…ไร้ประโยชน์จริงๆ..”
ผมยิ้มอย่างสดใสให้เธอ
“ทำไมเธอพูดแบบนี้หละ เธอได้พิสูจคุณค่าของเธอแล้ว”
“ฉัน…”
ผมไม่รอให้เธอพูดจนจบ ผมใช้ดาบประกายวสันต์ทะลวงเข้าไปที่หน้าผาทันที ผมทำมันเพื่อลดความเร้วในการตกของพวกเรา เพื่อเพิ่มโอกาศรอดให้ซักเล็กน้อย ไม่งั้นพวกเราคงตกไปตายเหมือน’หลิวยิ้ง’และคนอื่นๆ แน่ และเราก็จะไม่ได้อุปกรณ์คืนอีกด้วย
แก้ง แก้ง แก้ง
เสียงดาบของผมทะลวงเข้าไปที่ผิวของหน้าผา ผมกอด’มัทฉะ’ไว้แน่นในขณะที่เราตกลงไป ทันใดนั้นร่างของพวกเราก็พุ่งออกจากหน้าผา ร่างของพวกเราพุ่งออกไปในอากาศ
“บอส!! นั่นมันเถาวัลย์แห้ง”
‘มัทฉะ’ตะโกนออกมา ผมตะโกนกลับทันที
“จับผมไว้แน่นๆ”
‘มัทฉะ’กอดผมไว้แน่นทันที ในขณะเดียวกันผมก็จับเถาวัลย์แห้งไว้แน่น แต่ว่าผมก็ได้ยินเสียง
“ฉั้วว”
เถาวัลย์มันแห้งนานเกินไป ทำให้มันรองรับน้ำหนักของเราไม่ได้ ทำให้ร่างของพวกเราร่วงลงมาอย่างเร็ว ในขณะที่ความตายคลืบคลานเข้ามา ผมพยายามคว้าทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่จะเป็นไปได้ ไม่นานร่างของพวกเราก็หยุดลง
ผมเงยหน้าไปมองสิ่งที่ผมคว้าได้ มันคือแท่งหินที่ยื่นออกมา นอกจากนี้มันยังแหลมคมมาก มันแทงทะลุฝ่ามือของผม
ติง ติง
เลือดจากฝ่ามือของผม หยดลงบนจมูกของ’มัทฉะ’ เธอมองมาที่ผมแล้วมองไปที่หิน เธอถามผมทั้งดวงตาแดงก่ำเกือบจะร้องให้ของเธอ
“บอส เจ็บมากมั้ย”
ผมกัดฟันแน่น
“ไม่หรอก สบายมาก”
“บอส….”
ผมมองขึ้นไปด้านบนพร้อมกับพูด
“มัทฉะ เถาวัลย์ไม่ได้ออกมาจากหิน แต่มันออกมาจากซอกหน้าผา ลองมองหาดู เราจะไปหลบที่นั่นได้”
“โอเค”
‘มัทฉะ’มองไปรอบๆ ด้วยดวงตาคู่สวยของเธอ ไม่นานเธอก็ชี้ไปยังจุดๆ หนึ่ง
“บอส!! ดูนั่นสิ เถาวัลย์แห้งมันออกมาจากถ้ำ มันอยู่ห่างจากเราไป 3 เมตร”
“โอเค ปีนไปดูเถอะ”
ผมใช้มีดที่ดรอปจากนักฆ่ามาแทงเข้าไปที่หินเพื่อใช้มันปีนขึ้นไป ผมใช้แรงทั้งหมดในการปีนพร้อมกับแบก’มัทฉะ’ไปด้วย ในที่สุดผมก็มาถึงยังถ้ำ ถ้ำมันไม่ลึกมาก แต่ยังโชคดีที่พวกเราออกจากสถานะต่อสู้แล้ว นั่นหมายความว่าเราสามารถใช้ใบกลับเมืองได้แล้ว
“บอส…”
‘มัทฉะ’เธอคุกเข่าลงลงตรงหน้าผม พลางกุมมือของผมไว้ เธอมองไปที่บาดแผลพลางพูด
“แผลนี้มันไม่หายง่ายๆนะ คุณต้องให้หมอรักษาด้วย [Therapy] ใช่มั้ย?”
ผมพยักหน้า
“ไม่มีปัญหา มันเป็นแค่แผลเล็กน้อย ไม่ส่งผมต่อค่าสถานะผมหรอกนะ”
“โอเค มันไม่เจ็บเหรอ?”
“ไม่หรอก”
“อิอิ…”
“ อิอิ หมายความว่าอะไร?”
“…..”
อยู่ๆ หูแหลมๆ ทั้งสองข้างของ’มัทฉะ’ก็ตั้งขึ้น ประสาทการรับรู้ของเอลฟ์สายลมมันดีมาก เธอยิ้มเล็กน้อย
“ผู้เล่นจาก [Wrath of the Heroes] กำลังตามล่าเราอยู่ เราจะทำอะไรกันดี จะกลับเมืองเลยหรือว่ารอซักพักก่อนดี?”
“เธอเลือกเลย”
ผมเก็บดาบเข้าฝัก
“งั้น..พวกเรามาเล่นอยู่ที่นี่ซักพักเถอะ มาเฝ้าดูเจ้าพวกบ้านั้นกัน”
“โอเค”
‘มัทฉะ’เธอยืนขึ้นพร้อมกับไปเก็บเถาวัลย์แห้งมา เธอยืนอยู่ตรงหน้าผมพร้อมกับพูด
“ที่นี่หนาวมาก มาจุดไฟสร้างความอบอุ่นกันมั้ย?”
“ไม่เลว แต่ว่าพวกเราไม่มีที่จุดไฟ”
“ไม่มีปัญหา พวกเรามาใช้วิธีของมนุษย์ถ้ำก็ได้ ใช้วิธีหมุนมือ”
“โอเค หมุนก็ได้”
‘มัทฉะ’ เธอเดินอกไปเพื่อหาไม้มา ไม่นานเธอก็มานั่งข้างผม พลางใช้ความแข็งแกร่งในการหมุน กลิ่นเหงื่ออันหอมหวนของเธอฟุ้งกระจายไปทั่วถ้ำ หลังจากพยายามไปสิบนาที ในที่สุดก็เริ่มมีควันออกมา และเริ่มที่จะมีไฟออกมา ควันและไฟลอยออกไปนอกถ้ำ ถ้าผู้เล่นของ [Wrath of the Heroes] ที่อยู่แถวหน้าผามองเห็นมัน ต้องโกรธจนเกือบตายแน่ ที่ไม่สามารถฆ่าเราได้
‘มัทฉะ’เธอนั่งกอดเข่าที่ข้างๆ ผม เธอดูอ่อนโยนและดูเหมือนเธอจะละลายหายไป เธอหัวเราะพลางมองมาที่ผม
“บอส ถ้าตอนนี้เรามีปีกไก่มาย่างนะ บรรยากาศจะดีมากเลย”
ผมหัวเราะ
“ไม่มีปัญหา เรามีอย่างอื่นแทนได้”
“โอ้ อะไรงั้นเหรอ?”
‘มัทฉะ’เปิดปากเล็กๆ ของเธอ ผมเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋า พลางหยิบเอาไข่ผีเสื้อออกมา มันดรอปมาจากราชินีผีเสื้อแห่งภาพลวงตา ข้อมูลมันบอกว่ามันเป็นส่วนผสมของอาหาร แต่ผมไม่แน่ใจว่าต้องเอามันไปทำยังไง ดังนั้นพวกเราจะย่างมันกินดีกว่า
อันที่จริงในอดีตตอนผมที่ไปทำภารกิจในภูเขาผมก็กินแมงมุมย่างเหมือนกัน รสชาติของมันใช้ได้เลยหละ
“เฮ้ มันจะอร่อยเหรอ?”
‘มัทฉะ’เหล่ตาของเธอ ผมหัวเราะเสียงดังพร้อมกับโยนไข่ทั้ง 7 ฟองลงไปบนกองไฟ เสียงของไข่ดังออกมาจากการถูกไฟ หืมมม รสชาติของมันน่าจะใช้ได้นะ
ปุ๊งงงง
ไข่ทั้ง 7 ฟองเปิดออก ข้างในมีเนื้อสีขาว ยกเว้นฟองสุดท้าย มันระเบิดออกพร้อมกับเปล่งแสงสีทองออกมา ทันใดนั้นหัวใจของผมก็เต้นแรงขึ้นทันที พร้อมกับตะโกน
“บ้าจริง แบบนี้ไม่ดีแล้ว”
ผมรีบเข้าไปดับไฟทันที ไข่กลิ้งอยู่บนพื้นซักพัก ข้างในของมันคือเจ้าผีเสื้อตัวสีทองน่ารัก มันค่อยๆ ขยายปีกออก บนหัวของมันแทบจะทำให้คนพบเห็นหัวใจหยุดเต้น
【ราชินีผีเสื้อแห่งภาพลวงตา】 (สัตว์เลี้ยงระดับม่วง) Level: 1
สถานะ : ไม่มีเจ้าของ
“บอส…เจ้านี่มัน”
ปากของ’มัทฉะ’เปิดกว้าง ผมรีบชักดาบและดึงมือของ’มัทฉะ’ไว้
“มัทฉะ เธออยากได้สัตว์เลี้ยงระดับม่วงมั้ย?”
“มัน…มันเกิดอะไรขึ้นบอส”
ตอนนี้สติของเธอไปหมดแล้ว
“เอิ่มมม…”
ผมทิ่มดาบเข้าไปที่นิ้วของ’มัทฉะ’ ทำให้เลือดของเธอไหลออกมา ผมดึงมือของ’มัทฉะ’ไปไว้บนร่างของตัวอ่อน ทันใดนั้นแสงสีทองก็สว่างวาปไปทั่วทั้งถ้ำ พร้อมกับเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมา
ตริงงงงง การแจ้งของระบบ : ผู้เล่น [สตรอเบอร์รี่มัทฉะ] และ สัตว์เลี้ยงระดับม่วง [ราชินีผีเสื้อแห่งภาพลวงตา]
ได้ทำสัญญาเป็นเจ้าของเรียบร้อย
สัตว์เลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงระดับม่วงตัวแรกของเซิฟเวอร์ ผู้เล่นได้รับรางวัล ระดับ + 4 เสน่ห์ + 5 ….
ผมอ่านข้อความของระบบพลางยิ้ม
“ระดับ + 4 เสน่ห์ + 5 เป็นรางวัลที่สูงพอตัวเลย”
‘มัทฉะ’ยืนอย่างเอ๋อๆ เธอกัดริมฝีปากตัวเองพลางถาม
“บอส…นี่มันสัตว์เลี้ยงระดับม่วง ทำไมคุณไม่เอามันเองละ ทำไมคุณให้ฉันละ?”
ผมตอบโดยไม่ต้องคิด
“ผมชอบสัตว์เลี้ยงสายกายภาพอีกอย่าง….มัทฉะ เธอเป็นส่วนหนึ่งของ Zhan Long แล้ว ทำไมถึงคิดมากละ ด้วยราชินีผีเสื้อแห่งภาพลวงตาของเธอ Zhan Long ของเราจะแข็งแกร่งขึ้นมาก อ้อ ให้ผมดูข้อมูลของมันหน่อย มันมีอะไรพิเศษรึเปล่า?”
“โอเค”
‘มัทฉะ’รีบเลือกไปยังหน้าต่างสกิล หน้าของผมคล้ำไปทันที
“ไม่ใช่ ผมอยากได้หน้าต่างสัตว์เลี้ยง”
‘มัทฉะ’เรียกหน้าต่างใหม่ออกมา แต่คราวนี้มันคือหน้าต่างตัวละคร ผมละอยากจะบ้าตายกับเธอจริงๆ ในที่สุดหลังจากที่เธอเรียกหน้าต่างออกมา 5 ครั้ง หน้าต่างสัตว์เลี้ยงก็ออกมา
【ราชินีผีเสื้อแห่งภาพลวงตา】
Attack: ★★★☆
Defense: ★★★★★
Health: ★★★★★☆
Agility: ★★★☆
Magic: ★★★★★★☆
Abilities: 【เพลิงวายุทมิฬ】【เพลิงนรกาล】【เถาวัลย์ของการเต้นรำของผีเสื้อ】
Excellence: 89% ….
โอ้ พลังเวท 6.5 ดาว มั่นใจเลยว่าไม่มีสัตว์เวทตัวไหนมาเทียบกับมันได้
ที่มา: