I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Zhan Long ตอนที่ 173 สังหารมู่หลง

| Zhan Long | 1453 | 2337 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

เปรี้ยงงงงงง

ควันฟุ้งออกจากปากกระบอกปืนของ’หลิวย่ง’ ทำให้เลือดของบอสลดลงไปอยู่ที่ 20% ทำให้มันเข้าสู่ โหมดบ้าคลั่งทันที มันจับดาบพร้อมกับคำรามลั่น

“ชีวิตและความตายจะถูกกำหนดโดยสวรรค์ แต่จิตวัญญาณแห่งนักรบจะไม่มีวันหยุดพัก เทพโบราณจงฟังคำสั่งของข้า จงลงมาบนพื้นพิภพและบดขยี้เหล่ามดปลวกที่ไม่ยอมก้มหัวให้ท่านพวกนี้ซะ”

บู้มมมมมมม

สุสานกำลังสั่นไหว อากาศกลายเป็นสีแดงโลหิต ทักษะของมันกำลังจะมาแล้ว!!!

ผมรีบวิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับใช้ [Binding Chain] เพื่อจะพันธนาการมันทันที แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ ในขณะเดียวกัน’มัทฉะ’ก็ออกคำสั่งให้ราชินีผีเสื้อ ใช้ทักษะ [Vines of the Dancing Butterfly] แต่ก็เหมือนกัน มันขึ้นว่า

“MISS”

ทั้งสองทักษะไม่สามารถหยุดยั้งมันได้!!!

“แบบนี้ไม่ดีแล้ว”

หัวใจของผมหล่นไปที่ตาตุ่ม ‘มัทฉะ’รีบมองไปที่’เป็ดที่รัก’พร้อมกับพยักหน้า ‘เป็ดที่รัก’ก็พยักหน้ากลับ ……

ฟุบบบบ ทันใดนั้น ก็ปรากฏทหารม้าสีแดงโลหิตออกมากลางอากาศ แต่ละตัวต่างกวัดแกว่งดาบยาวของมัน นี่มันเป็นทักษะ AOE ที่กว้างมากจริงๆ แสงจากทักษะครอบคลุมไปทั้งชั้น ไม่มีทางป้องกันมันได้เลย

เปรี้ยงงงงง

“2479!”

ร่างกายของผมสั่นสะท้าน ‘เป็ดที่รัก’รีบยกไม้เท้าพร้อมกับร่าย [ฟื้นชีพ] ให้กับ’อวี่จื่อเฉิงโช่ว’ เธอยืนอยู่เงียบๆ อย่างเชื่อใจ และไม่แยแสต่อบรรยากาศเบื้องหน้า

เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงงง

ทหารม้าสีแดงโลหิตนับไม่ถ้วนพุ่งตกลงมา พวกมันคือจิตวิญญาณแห่งนักรบโบราณ  หลังจากการระเบิด รายชื่อในกลุ่มก็สว่างจึ้นทีละคนๆ แสดงให้เห็นว่าพวกเขากำลังตาย ‘ซงฮาน’ ‘มัทฉะ’ และ’รันมิน’ ล้มลงไปแล้ว

‘ว่านเอ๋อ’กางร่มออกมา และพยายามโดดหลบพวกมัน แต่แสงสีทองก็ได้หยุดร่มของเธอไว้ ทำให้เธอได้รับดาเมจจาก [เศษเสี้ยวจิตวิญญาณนักสู้โบราณ] เธอครางออกมาก่อนที่จะล้มลงสู่พื้นไป ไหล่ของผมสั่นสะท้าน ก่อนที่จะตายไปพร้อมกับ’ว่านเอ๋อ’

ในขณะที่วิญญาณของผมออกจากร่าง ผมมองเห็น ‘เป็ดที่รัก’ ‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’ และ’เฉิงเย่ว’ ล้มลงที่พื้นเช่นกัน ทีมของเราถูกทำลายจนสิ้น

ฟุบบบ

ตามที่เราวางแผน ‘เป็ดที่รัก’ได้ฟื้นชีพของ ‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’ไว้แล้ว หลังจากที่ [เศษเสี้ยวจิตวิญญาณนักสู้โบราณ] สิ้นสุด เธอก็ฟื้นชีพและ ฟื้นชีพให้ผมทันที แสงสีทองส่องสว่างผมยืนขึ้นทันที ผมรีบดื่มยาฟื้นพลังอย่างรวดเร็ว และยังดีรับการฮิลจาก’อวี่จื่อเฉิงโช่ว’ เลือดของผมก็กลับมาเต็มแล้ว

ผมกำดาบไว้แน่น ผมเดินเข้าหาบอส พร้อมกับเรียกโบโบ้ออกมา ก่อนจะตะโกน

“อวี่จื่อเฉิงโช่ว รีบไปหลับหลังก้อนหินเร็ว ผมจะดึงความสนใจของบอสไว้เอง”

‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’ถอยกลับไปพลางกล่าว

“โอเค ระวังตัวด้วย”

มู่หลิงจวิ้นกำลังโกรธแค้น มันเงื้อดาบขึ้นสูงและวิ่งมาหาผม พร้อมกับใช้ [คมดาบโลหิตอสูร] หัวใจของผมหล่นไปที่ตาตุ่มอีกครั้ง ด้วยการโจมตีธรรมดา และ [คมดาบโลหิตอสูร] มันพอที่จะฆ่าผมทีเดียว

นอกจากนี้ ความทนทานของหมวกเกราะเพลิงแห่งดวงประทีบ และเกราะเนบิวล่า มันลดเหลือต่ำกว่า 20% แล้ว ถ้าความทนทานลดลงมากกว่านี้ พลังป้องกันของผมจะลดลงอย่างมากแน่นอน

15 วินาทีต่อมา แสงสีทองก็ส่องสว่างอีกครั้ง ‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’ [ฟื้นชีพ] ให้กับ ‘เป็ดที่รัก’แล้ว หลังจากที่เธอฟื้นชีพ เธอก็ฮิลผมทันที เธอมองมาที่ผมด้วยความกังวล

“บอส!! อย่าตายอีกนะ”

ผมรีบกินยาฟื้นพลังระดับ 6 พร้อมกล่าว

“ผมจะพยายาม รีบฟื้นชีพให้ว่านเอ๋อและตงเฉิงเย่วเร็วเข้า ถ้าไม่มีพวกเธอเราฆ่าบอสไม่ได้แน่ ให้พวกเธอเรียกมนุษย์เสือออกมาช่วยด้วย ผมรับมือคนเดียวไม่ไหวแล้ว เร็วเข้า!!!”

“โอเค”

‘เป็ดที่รัก’ยกไม้เท้าขึ้นพร้อมกับแสงปรากฏขึ้นที่’ว่านเอ๋อ’ หลังจากที่เธอฟื้นชีพ เธอรีบวิ่งเข้าจู่โจมด้านหลังของบอสทันที เป็นการลอบจู่โจม และยังสตั้นบอสได้ชั่วคราวด้วย ผมจับดาบแน่น ยืนรอประมาณ 2 วินาที และฮิลตัวเอง ด้วยคนเพียงเท่านี้ พวกเราต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อที่จะควบคุมสถานการณ์เอาไว้

เมื่อ’เฉิงเย่ว’ฟื้นขึ้นมา สถานการณ์ก็ดีขึ้นเล็กน้อย หลังจากนั้นก็มีเสียงจากช่องกลุ่ม เป็นเสียงของ’มัทฉะ’

“เดี๋ยวก่อน อวี่จื่อเฉิงโช่ว เป็ดที่รัก ไม่ต้องฟื้นชีพคนอื่นอีกแล้ว”

“ทำไม?”

‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’ถามอย่างแปลกใจกับการขอแบบนั้น ‘มัทฉะ’หัวเราะคิกคัก

“ฟื้นชีพระดับ 6 ใช้มานา 120 ลองดูมานาเธอซิ หลังจากที่ฟื้นชีพพวกเราจนหมดแล้ว เธอยังเหลือมานาฮิลบอสไหม”

‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’อ้าปากค้างกับความอัจฉริยะของ ‘มัทฉะ’

“โอ้ ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ มัทฉะเป็นคนที่รอบคอบจริงๆ เธอคิดถึงขนาดนั้นเลย”

‘มัทฉะ’ยิ้มบางๆ

“จริงๆ ฉันก็เป็นแค่นักวางกลยุทธ์ที่ทำอย่างอื่นไม่เป็น แต่ฉันก็ได้เรียนรู้ค่าสถานะของทุกคน มันเป็นเพียงแค่คณิตศาสตร์ที่เรียบง่ายและคำนวณได้อย่างง่ายดาย พวกเธอควรจะสู้ต่อนะ พวกเราจะไปถึงศพเร็วๆ นี้  พวกเราต้องฆ่ามันให้ได้ภายใน 3 นาที สู้ต่อไปนะ”

“โอเค”

….. ในสามนาทีอันแสนสั้น พวกเราต้องควบคุมสถานการณ์ที่เลวร้ายนี้อย่างมั่นคง ด้านหนึ่งพวกเราต้องแน่ใจว่าผมจะไม่ตาย ส่วนอีกด้านหนึ่งพวกเราต้องดูมานาของสองหมอ ถ้าการต่อสู้นานเกินไป  หมอทั้งสองคนมานาจะหมด พวกเธอไม่กล้าใช้ฮิลระดับ 6 ได้แต่ใช้ฮิลระดับ 4 เพื่อลดการใช้มานาไปได้ 10 หน่วย เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากจริงๆ

ฟุบ ฟุบ ฟุบบบบ

ในที่สุด ‘ซงฮาน’ ‘รันมิน’ ‘หลิวย่ง’ ‘มัทฉะ’ และ’ตงเฉิงเหล่ย’ก็ฟื้นชีพขึ้นมา หลังจากที่พวกเขาฟื้นขึ้นมา พวกเขาก็รีบดื่มยาฟื้นพลังทันที และเรียกสัตว์เลี้ยงของตัวเองออกมา ‘มัทฉะ’เหล่ตามองไปที่มู่หลงจวิ้นพร้อมกับกล่าว

“เลือดของมันอยู่ราวๆ 10% แล้ว ฉันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง”

หัวใจของผมหล่นไปที่ตาตุ่มอีกแล้ว

“เราได้แต่หวังให้มันราบลื่นละนะ ถ้าพวกเราตายอีกครั้ง ค่าประสบการณ์ที่ได้จากชั้น 5 จะกลายเป็นเปล่าประโยชน์ไปทันที”

ฟุบบบบ

แสงสีแดงพุ่งว๊าบจากบอสผ่ามายังผม ผมของ’ว่านเอ๋อ’โบกสะบัดไปกับสายลม พร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“มันไม่เป็นไรหรอก เราสามารถฆ่ามันได้แน่ มั่นใจในตัวเองเข้าไว้”

“อ่าหะ”

ในขณะนั้นเอง มู่หลงจวิ้นก็ตะโกนขึ้นมา

“วิญญาณอันร้อนรุ่มของขุนศึกโบราณเอ่ย จงฟังคำสั่งของข้า จงมอบพลังให้กับข้าซะ!!!!”

ฟุบบบบบ แสงส่องสว่างขึ้นที่ตัวของมัน เงาร่างของมนุษย์นับไม่ถ้วนจากฟากฟ้า พุ่งเข้าสู่ร่างของมัน ทำให้ร่างของมันขยายขนาดขึ้น

ตริงงงงง การประกาศของระบบต่อสู้ : โปรดทราบ จักรพรรดิแห่งเซียนเป่ย มู่หลิงจวิ้น

ได้รับพลังมาจากวิญญาณของนักรบโบราณ  ระดับเพิ่มขึ้น 3 ระดับ ค่าสถานะทุกอย่าง เพิ่มขึ้น 15% 10 นาที ….

 

“นี่มันยากมากๆ…”

‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’กระซิบ

“นายต้องป้องกันมันดีๆ นะ”

แก้งงงงง

เพียงการปะทะกันครั้งเดียวด้วย [คมดาบโลหิตอสูร] และดาบประกายวสันต์ของผม ผมก็รู้สึกร้อนมากทันที มันเผาไหม้ไหล่ของผม ลดเลือดไปมากกว่า 2700 ผมเกือบจะตายด้วยการดจมตีครั้งเดียว!!!!

หมอทั้งสองรีบฮิลผมทันที แต่พวกเธอก็ไม่สามารถทำให้เลือดผมเต็มได้ ผมถอยหลังออกมาทันที ได้แต่ยืนมองมันพุ่งเข้ามาหาผม

ฟุบบบบบ

ทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่ามีคนดันหลังของผมอยู่ เป็น’ตงเฉิงเหล่ย’นั้นเอง เขาผลักผมออก พร้อมกับพุ่งเข้าหาบอส ขวานของเขามีเปลวเพลิงพุ่งออกมา พร้อมกับตะโกน

“ไอ้บัดซบ อย่ามาทำร้ายพี่เซียวเหยานะ”

ฉับบบบบบ

มู่หลงจวิ้น ฟาดดาบออกเป็นแนวขนานกับพื้น ผ่าท้องของ’ตงเฉิงเหล่ย’ไป

“2918”

เขาถูกฆ่าในพริบตา!!!!

“อาเหล่ย”

ผมกัดฟันแน่นพร้อมกับใช้ [เพลงดาบร้อยสังหาร] เข้าใส่ร่างของมัน ตอนนี้การฆ่าบอสเร็วเท่าไหร่ยิ่งมีคนตายน้อยเท่านั้น

ฟุบบบ

‘มัทฉะ’ให้ราชินีผีเสื้อใช้ [Vines of the Dancing Butterfly] อีกครั้ง แต่ว่าครั้งนี้สำเร็จ เถาวัลย์ยึดมันไว้ถึง 4.7 วินาที ในขณะเดียวกัน’มัทฉะ’ก็บินขึ้นสู่ท้องฟ้า เธอชี้มือไปด้านขวาพลางกล่าว

“บอส ตรงนั้นมีก้อนหินอยู่ พาทุกคนไปที่นั่นเลย ‘ตงเฉิงเย่ว’สามารถบินขึ้นไปร่ายเวทที่บนก้อนหินนั่นได้ ในขณะที่เหลือคอยกันมันอยู่ด้านล่าง บางทีพวกเราอาจใช้แผนนี้ฆ่ามันได้ก็ได้”

ผมพยักหน้าและคว้าเอา’เป็ดที่รัก’พร้อมกับวิ่งไปยังก้อนหินนั่น ส่วนที่เหลือก็วิ่งตามมา

ฟุบบ

‘เฉิงเย่ว’ร่อนลงบนก้อนหินเบาๆ มนุษย์เสือสองตัวคำรามพร้อมกับยืนชนอยู่ด้านหน้าก้อนหิน ตราบใดที่ยังมีคนยืนชนอยู่ บอสก็ไม่สามารถปืนขึ้นไปได้แน่นอน แต่น่าเสียดายดูเหมือนเราจะประเมินมันต่ำไป มันพุ่งเข้ามาพร้อมกับฟันกวาดระหว่างผมและมนุษย์เสือทั้งสอง

“1726!”

“1821!”

“1804!”

“ไม่ดีแล้วแบบนี้”

‘ว่านเอ๋อ’กำมีดของเธอ พร้อมกันหันไปหา’มัทฉะ’และหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้

“AI ของบอสตัวนี้มันฉลาดจริงๆ ใครก็ตามที่ขวางทางมันจะถูกฆ่าทันที…..เทคนิคแบบนี้ใช้กับเกมนี้ไม่ได้ซินะ”

TL : ตอนที่ตงเฉิงร่ายเวทจะเป็นการดึงความสนใจของมันทันที ทำให้มันหาทางที่จะไปหาเธอ

‘มัทฉะ’เม้มริมฝีปาก

“หืมมม…มีแต่ต้องสู้ต่อไป ไม่มีวิธีอื่นแล้ว”

แม้เลือดของมันจะลดลงเรื่อยๆ แต่มันก็ยังฟันอย่างต่อเนื่อง จนกระทั้ง มนุษย์เมือทั้งสองตายไป การฟันครั้งต่อมาของมันฆ่าโบโบ้ทันที ‘ว่านเอ๋อ’ทนดูไม่ได้พร้อมกับร้องออกมา

“ฮือๆๆ สัตว์เลี้ยงของเราถูกสับเป็นชิ้นๆ เหมือนผักเลย”

เปรี้ยงงง

หลังจากที่มันฝ่าแนวป้องกันของเราไปได้ มันก็วิ่งเข้าหา’ตงเฉิง’อย่างรวดเร็ว ‘มัทฉะ’รีบตะโกนทันที

“ตงเฉิงเย่ว รีบบีนหนีเร็ว!!!”

‘ตงเฉิง’รีบบินหนีทันที แต่โชคไม่ดี อยู่ๆ มันก็กระโดดขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด พร้อมกับฟาดดาบเข้าใส่เธออย่างแรง โล่มานาของเธอแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับปรากฏดาเมจขึ้นมา 1451!

‘ตงเฉิงเย่ว’เหลือเลือดน้อยกว่า 5% ทันที ใบหน้าของเธอซีดเซียว

“โอมายก๊อด ถ้าไม่มีโล่มานา พลังโจมตีของมันฆ่าฉันได้แปดครั้งเลยนะ”

เปรี้ยงงง

ในจังหวะที่บอสลงสู่พื้น ผมโจมตีมันทันที ดาบประกายวสันต์ของผมตัดผ่านเกราะอกของมัน

“มาต่อเร็ว!! พวกเราต้องจัดระเบียบการป้องกันของเราใหม่ ตงเฉิงบินไปรอบๆ แล้วค่อยเริ่มใหม่บนยอดหินนั่นอีกที”

‘ตงเฉิงเย่ว’ลังเล

“โอ้…โอเคๆ”

… ทักษะ [Vines of the Dancing Butterfly] ถูกใช้อีกครั้ง ตามติดมาด้วย ทักษะ [Binding Chains] ของผมทันที พวกเราใช้ทุกวิธีเพื่อที่จะหยุดโหมดบ้าคลั่งของมัน เพื่อที่จะฆ่ามันพวกเราต้องยืนหยัดสู้กับมันเท่านั้น

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ในที่สุด เลือดของมันก็จะหมดแล้ว ‘เฉิงเย่ว’หยุดโจมตีทันที

“เซียวเหยา ฆ่ามันเร็ว!!!”

ผมกัดฟันพร้อมกับตอบไป

“โจมตีต่อไปเลย ไม่ต้องกังวลว่าอะไรจะตก ไม่อย่างนั้นว่านเอ๋อได้ตายแน่”

“โอเค”

ดาบประกายวสันต์ของผมกับดัชนีอัสนีบาตรของ’เฉิงเย่ว’พุ่งเข้าสู่ลำคอของมันพร้อมกัน ในจังหวะต่อมาผมก็ใช้ คอมโบต่อทันที เป็นการลาสฮิตบอสระดับจักรพรรดิไปในที่สุด หลังจากที่มันฆ่าสมาชิกของพวกเราไปมากทีเดียว มันคำรามพร้อมกับล้มลงที่พื้นอย่างน่าสงสาร

“การคำรามของหมาป่าแห่งทิศเหนือ จะไม่มีวันสิ้นสุด รอก่อนเธอเจ้าพวกจักรวรรดิจีนที่หยิ่งผยองเอ๋ย พวกเราจะกลับมา!!! หรั่นหมิน ข้าเกลียดความจริงที่ว่าข้าไม่สามารถอยู่ต่อไปได้อีก 5000 ปี มิฉะนั้นละก็ เจ้าจะกลายเป็นทาสของข้าตลอดไป สวรรค์จะสาปแช่งเจ้าให้เจ้าเป็นทาสของข้าผู้นี้ตอลดไป ข้ามู่หลง……..”

ฉับบบ ดาบของผมแทงทะลุหัวของมันไป ผมไม่สามารถทนให้มันดูถูกเราได้อีกต่อไป ……..

ฟุบบบบ

แสงสีทองส่องสว่างขึ้นที่ตัวของทุกคน ทุกคนระดับเพิ่มขึ้นมา 1 ระดับทั้งหมด ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นค่าชดเฉยที่พวกเราเสียไปก็ได้

มู่หลงจวิ้นดรอปของออกมามากทีเดียว ทุกอย่างดูส่องสว่างและมีราคาแพง ทำให้พวกเราตื่นเต้นมาก

“จะมีของระดับจักรพรรดิมั้ยนะ จะมีของระดับจักรพรรดิมั้ยนะ”

‘ว่านเอ๋อ’หัวเราะคิกคัก ผมเดินไปข้างหน้าพร้อมกับหยิบของขึ้นมาชิ้นหนึ่งพร้อมกับหัวเราะ

“บางทีนะ”

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments