ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลโดย คุณ Parita Chee
************************
วันถัดมา หลังจากตื่นจากความฝัน ผมแทบจำอะไรอย่างอื่นไม่ได้ นอกจากช่วงเวลาที่อยู่กลางฝน มันราวกับว่าความทรงจำนั้นถูกฝังลึกในจิตใจจนไม่สามารถลบล้างไปได้
ตอนเช้า ผมพบ’หลินว่านเอ๋อ’กับ’ตงเฉิงเย่ว’ ผมได้แต่ยิ้มเขินๆให้กับ’หลินว่านเอ๋อ’
“คุณหนู ผมจะออนไลน์ตอนสิบโมงเช้า คุณหนูล่ะ”
‘หลินว่านเอ๋อ’ทำปากยื่น
“ฉันก็ไม่ไปเรียนเหมือนกัน แล้วฉันอ่านหนังสือที่จะเรียนวันนี้เสร็จแล้วด้วย”
“หรือครับ”
‘ตงเฉิงเย่ว’จ้องผมแล้วก็หันไปจ้อง’หลินว่านเอ๋อ’ แล้วก็หรี่ตามองพวกเรา
“ทำไม ฉันรู้สึกเหมือนว่า มีอะไรเกิดขึ้นสักอย่างเมื่อคืนวาน แต่… แต่ว่านเอ๋อกลับห้องมาก็หลับเลย …เซี่ยวเหยา เมื่อคืนวานนายทำอะไรว่านเอ๋อหรือเปล่า”
ผมสะดุ้งโหยง
“ไม่มีอะไร คิดอะไรบ้าๆ…”
“อะแฮ่ม ไม่เชื่อหรอก”
‘ตงเฉิงเย่ว’ โบกมือขวักไขว่
“ช่างเถอะ ไปทำงานของนายเถอะ ว่านเอ๋อ และฉันกำลังจะไปจัดการมอนสเตอร์ที่หุบเขา พันปีศาจ (Thousand Demon Valley) ตอนบ่ายนี้ แย่จังที่นายกำลังวุ่นวายกับการตั้งกิลด์ซ่านหลง (Zhan Long) เลยไปผจญภัยกับพวกเราไม่ได้”
ผมหัวเราะ
“วันหน้า ยังมีโอกาสอีกเยอะที่จะได้ไปฝึกด้วยกัน ไม่ต้องกังวลหรอกว่าจะไมได้ผจญภัยด้วยกัน เพียงตอนนี้ผมมีเรื่องสำคัญคือการตั้งกิลด์ ให้ตายเถอะ มีกิลด์ตั้ง 7 กิลด์ที่ตั้งในเมืองป้าฮวง แล้วกิลด์ของผมก็จะเป็นลำดับที่ 8 แย่ชะมัด…”
‘หลินว่านเอ๋อ’อดหัวเราะไม่ได้ เธอตบบ่าผมเบาๆ เอ่ยว่า
“จัดคนไปลุยบอสซะ ดูซิว่านายจะได้แผ่นจารึกสร้างกิลด์ (Guild Creation Tablet) วันนี้หรือเปล่า”
“โอเค”
หลังจากมองสองสาวสวยจนลับสายตาแล้ว ผมก็กลับมาที่ห้อง เมื่อผมออนไลน์ ก็เป็นเวลา 10.07 น.ไปแล้ว
‘มัทฉะ’ส่งข้อความมาหา
“บอส มาสายอ่ะ”
“อืมม์ ขอโทษนะ…”
ผมกระแอมเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า
“ทุกคนเตรียมพร้อมแล้วเหรอ”
“พวกเราพร้อมกันหมดแล้วค่ะ บอสก็ควรเตรียมตัวให้พร้อมด้วยนะคะ แล้วเจอกันที่เมือง ป้าฮวง”
“โอเค”
ในเมืองป้าฮวง ผมซ่อมอุปกรณ์ของผมแล้วซื้อน้ำยาเพิ่มเลือดจำนวนมา จากนั้นเอาการ์ดอภัยโทษมาด้วย 3 ใบ ซึ่งน่าจะพอนะ งานอีเวนท์ Demon’ Descent น่าจะดึงดูดความสนใจของกิลด์ต่างๆ ได้แน่นอน
ซึ่งจะเกิดเหตุการณ์ฆ่าผู้เล่นด้วยกัน(PK-ing)อย่างเลี่ยงไม่ได้ เวลาน่าจะประมาณ 10.30 น. เมื่อผมเตรียมข้าวของเรียบร้อยแล้ว กลุ่ม Zhan Long รวมตัวรอกันอยู่ที่สะพานนอกประตูเมืองทางทิศเหนือของตัวเมืองป้าฮวง ผมถือกระบี่ประกายวสันต์และแบกจารึกโบราณไว้กลางหลัง
ก้าวยาวๆ ข้ามสะพานหินที่ปกคลุมด้วยมอส ด้วยฝีเท้าที่มั่นคง ‘วูลฟ์’ ‘มัทฉะ’ ‘โอลด์เค’ และ’เป็ดที่รัก’ พร้อมคนอื่นๆ ยืนรอพร้อมแล้ว นอกจากผู้เล่นที่เป็นคนของสตูดิโอแล้ว มีคนอื่นๆ อีกประมาณสิบคนรวมอยู่ด้วย เมื่อรวมทั้งหมด รวมตัวผมด้วยก็มีคนถึง 20 คน
“ทุกคนมากันหมดแล้วใช่ไหม”
ผมถามอย่างจริงใจ และกระตือรือร้น ‘วูล์ฟ’พยักหน้า
“ทุกๆคนมากันหมดแล้ว เว้นแต่มี มือสังหาร (assassin) คนหนึ่งที่เป็นไข้กระทันหันวันนี้ เลยออนไลน์ไม่ได้ รวมแล้วเรามีคนทั้งหมด 20 คน เฮียเซี่ยวเหยา อยากดูอาชีพของแต่ละคนไหม”
ผมกวาดตามมองกลุ่มคนคร่าวๆ นับจำนวนคนเบาๆ
“มือดาบมือกระบี่ 3 คน มือสังหาร 4 คน ฮีลเลอร์ 4 คน นักเวทย์ 3 คน พระ 1 คน อัศวิน 1 คน นักรบคลั่ง 3 คน มือปืน 1 คน จำนวนคนลงมือกับจำนวนคนรักษาน่าจะพอ โอเค กลุ่มอย่างนี้ไม่น่าจะมีปัญหาในการจัดการบอสระดับม่วง”
ผมกำหมัดแน่นขณะที่พูดพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“ยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้าร่วมกับซันหลง ซึ่งเป็นทีมงานที่ใฝ่ฝันอยากจะเป็นตำนาน ภารกิจของเราคือการรักษาความยุติธรรมและต่อสู้เพื่อปกป้องคนอ่อนแอ เราจะไม่ยอมให้เกมนี้เป็นเกมที่คนเข้มแข็งกลืนคนอ่อนแอ หรือปล่อยให้คนอ่อนแอต้องร้องไห้”
ทุกคนพยักหน้าตามๆกัน ‘เป็ดที่รัก’อุทานออกมาอย่างตื่นเต้น
“พูดได้ดีจริงๆ ค่ะ บอส เราจะต่อสู้เพื่อคนอ่อนแอ”
‘วูล์ฟ’กระแอมไอ
“ให้ได้จารึกสร้างกิลด์ก่อนเถอะ ค่อยมากล่าวคำสุนทรพจน์ ชักจูงใจ ไม่อย่างนั้นพวกเราแค่ 20 คนจะสู้กิลด์ใหญ่อื่นๆ ไม่ได้ เพียงแค่ใช้คนของแวนการ์ด กับฟลายอิ้งดราก้อนครึ่งเดียวก็กำจัดพวกเราได้สิ้นซากแล้ว”
ในตอนนั้นเอง ทางกลางกลุ่มคน ฮีลเลอร์สาววัย 19 เลเวล 47 กระพริบตา พูดขึ้นว่า
“ไม่เห็นจำเป็น แม้กิลด์พวกนั้นจะมีจำนวนมากกว่า แต่ไม่ได้หมายความว่าเก่งกว่าพวกเรา ไม่อย่างนั้นบอส พวกเรา เซี่ยวเหยาจื้อจ่าย ก็คงจัดการผู้เล่นจาก กิลด์ [Wrath of the Heroes] หลายร้อยคนที่หุบเขากิเลนพฤกษา เพียงลำพังไม่ได้หรอก แถมยังชนะด้วยในท้ายที่สุด”
‘ตงเฉิงเล่ย’กำหมัดแน่น พูดพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“นั่นนะสิ มีคนเยอะแล้วไม่ได้หมายความว่าเก่งกว่าซักหน่อย ตราบใดที่พวกเรายังอยู่รวมกัน พวกเราก็จะสามารถเอาชนะไอ้พวกชั่วจาก [Flying Dragon] และ [Wrath of the Heroes] ได้ พวกนายคิดว่ายังไง เฮียเซี่ยวเหยา ผมพูดถูกไหมครับ”
ผมพยักหน้า
“ถูกต้อง เธอพูดถูกแล้ว แต่ [Flying Dragon] และ [Wrath of the Heroes] ไม่ใช่ไอ้ชั่ว พวกเขาต่างก็เป็นผู้เล่นเหมือนพวกเรานี่แหละ พวกเขาเพียงแต่เลือกเดินคนละเส้นทางกับพวกเรา”
‘มัทฉะ’มองหน้าผม
“บอสคะ พวกเราแค่จะไปรอให้พวกบอส(มอนสเตอร์) มันเกิดไม่ใช่หรือคะ ไม่ได้จะไปทำอะไรพิเศษเลยนี่คะ….”
“ไม่ใช่!”
ผมส่ายหน้าแล้วหัวเราะ ชี้นิ้วไปไกล แล้วพูดขึ้นว่า
“ชายแดนรอบๆเมืองป้าฮวงกว้างใหญ่มาก บอส 83 ตัวจะเกิดขึ้นโดยสุ่ม ดังนั้นจะมีผู้เล่นอยู่ใกล้เมืองมากเกินไป ทำให้พวกเรามีโอกาสที่จะฆ่าบอสได้ยาก นั่นเป็นเหตุผลที่เราตัดสินใจเดินทางในทันที พวกเรายี่สิบคนจะเดินทางไปที่เมืองจิ่วลี่ ไปที่หุบเขากิเลนพฤกษา เมื่อไรที่บอสมันเกิด เราก็จะเข้าไปจัดการมันทันที ฟังดูเป็นยังไง”
‘มัทฉะ’ยกอาวุธเธอขึ้นสูง ยิ้มเล็กน้อย ความงามของเธอไม่เป็นสองรองใคร หญิงสาวปรายสายตามองที่ผมแล้วกล่าวต่อ
“การมีบอสฉลาดๆ อย่างนี้ ฉันรู้ว่าฉันตามคนไม่ผิด แผนที่จะหุบเขากิเลนพฤกษา เป็นแผนที่เข้าท่ามาก ในบริเวณนี้มีพื้นที่กว้างมาก และก็มีมอนสเตอร์เลเวลสูง แถมมีผู้เล่นน้อยด้วย [Flying Dragon] และ [Wrath of the Heroes] ไม่น่าจะหาพวกเราเจอ ต่อให้พวกมันมีคนเก่งและมีเงินก็ตาม อย่างนี้พวกเราปลอดภัยแน่”
ผมพยักหน้าด้วยความรู้สึกที่เปี่ยมล้น ‘มัทฉะ’เหมาะสมที่จะเป็นเทพกลยุทธ์ของทีมมากที่สุด
“ใช่แล้ว มัทฉะยอมรับในแผนของเราแล้ว เราน่าจะออกเดินทางได้แล้ว เพราะจากตำแหน่งของ หุบเขากิเลนพฤกษา ผมคิดว่าเราน่าจะไปถึงที่นั่นก่อน 12.00 น. ถึงเวลานั้น เราน่าจะสามารถจัดการบอสตัวไหนก็ได้ที่เกิดขึ้น ไปกันเถอะ ทำเพื่อผู้หญิง”
‘โอลด์เค’ แปลกใจ
“ทำไมมันเป็นการทำเพื่อผู้หญิงล่ะ”
ผมแซวขำๆ
“เมื่อเราสร้างกิลด์จนมีขนาดใหญ่ กิลด์ที่เลเวล 5 มีสมาชิกได้ถึง 10,000 คน ถ้านาย โอลด์เค สามารถเป็นหัวหน้าทีม นายจะต้องรับผิดชอบลูกทีมอย่างน้อย 1,000 คน แล้ว ตามสถิติการเล่นเกม อัตราส่วนของผู้เล่นชายกับผู้เล่นหญิงคือ 6.2:3.8 ดังนั้นก็จะมีผู้เล่นหญิงอย่างน้อย 360 คน บางคนอาจมีแฟนหรือสามีแล้ว ก็น่าจะเหลือสาวโสดสัก 200 คน เมื่อนายเป็นหัวหน้าทีมซึ่งจะมีเงินทองและทรัพย์สิน อย่างน้อยนายก็น่าจะโดนใจสาวโสดสักคน นายอยากจะอยู่คนเดียวเปลี่ยวเอกาไปตลอดหรือไงครับ อาตี๋น้อย”
‘โอลด์เค’ครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วกำหมัดพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ดูเหมือนว่าการสร้างกิลด์เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด…”
‘มัทฉะ’ที่หัวเราะเบาๆ อยู่ข้างๆ พูดขึ้น
“อันที่จริงแล้ว จากหน้าตาของโอลด์เคแล้ว ต่อให้มีสาวโสด 200 คน ก็คงเป็นไปได้ยาก…”
‘โอลด์เค’มีสีหน้าขมขื่น น้ำตาเอ่อคลอสองตา …….
พวกเราออกจากเมืองเข้าสู่ป่าป้าฮวง ด้วยกัน แล้วบ่ายหน้าไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ เลเวลของมอนสเตอร์ในป่าแห่งนี้ไม่ค่อยสูงมากนัก ดังนั้นเพียงแค่ ‘วูล์ฟ’ ‘โอลด์เค’ และ’ตงเฉิงเล่ย’ เล่นงานก็พอแล้ว ‘มัทฉะ’กับผมเดินตามด้านหลังอย่างช้าๆ คอยคุ้มกันด้านหลัง เพราะยังมีอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้มากมายในพื้นที่บริเวณนี้
โดยเฉพาะเมื่อ Zhan Long ต่อให้ยังอ่อนแอแค่ไหนก็ตาม ยังมีศัตรูที่เป็นกิลด์อย่าง [Flying Dragon] และ [Wrath of the Heroes] อยู่ การไม่รู้จักระมัดระวังจึงไม่ใช่ทางเลือกที่ควรทำ หนึ่งชั่วโมงต่อมา ที่หุบเขากิเลนพฤกษา ผมยืนอยู่ที่สันเขากิเลนพฤกษา มองผืนป่าที่ผมไม่ได้แวะเวียนมานานแล้ว ผมคว้าเถาวัลย์แล้วหัวเราะ
“หุบเขากิเลนพฤกษา แห่งนี้คือ แหล่งเงินแหล่งทองของพวกเรา เราจะมาสร้างฐานกิลด์ที่นี่กันภายหลัง ผมตัดสินใจเลือกหุบเขากิเลนพฤกษา แห่งนี้แล้ว เท่านั้น”
‘มัทฉะ’ยิ้มหวานละไม
“กระบี่ประกายวสันต์ของบอสก็ดร้อปจากบอสในบริเวณนี้ใช่ไหมคะ หุบเขากิเลนพฤกษา ก็มีตำนานแล้วเรื่องหนึ่งใช่ไหมคะ แล้วยังมีเรื่องมือกระบี่คนหนึ่งที่ได้สู้รบกับคนมากกว่า 300 คน และในตอนสุดท้าย ขับไล่ศัตรูพวกนั้นวิ่งหนีหางจุกตูดไปเลยใช่ไหมคะ แม้แต่เจียนเฟิ่งหาน กับ Q-Sword ที่เป็นผู้เล่นมือโปร ก็ยังไม่อาจเทียบได้ แต่ว่า บอสเซี่ยวเหยา บอสทำได้”
‘ลิตเติ้ลวูล์ฟ’หัวเราะเบาๆ
“นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเราให้เฮียเซี่ยวเหยาเป็นหัวหน้ากิลด์ไง”
ผมชำเลืองมองพวกเขา
“เลิกพูดเล่นได้แล้ว ผมสู้ได้ตำแหน่งหัวหน้ากิลด์มาต่างหาก”
‘เป็ดที่รัก’เบิกตากว้าง
“สู้ให้ได้ตำแหน่งหรือคะ”
“ฮาฮา..”
‘โอลด์เค’หัวเราะอย่างจริงใจ รู้สึกเคอะเขินล็กน้อย
“มันเป็นเรื่องเก่าอ่ะ …. ไม่อยากพูดถึงมันอีก เราจะเข้าไปในหุบเขากิเลนพฤกษา แล้ว กระจายกำลังออกไปรอให้บอสเกิด”
ผมพยักหน้า
“ใครที่สามารถป้องกันตัวเองได้ ให้กระจายกำลังออกไปในป่า แล้วรอให้บอสเกิด ลิตเติ้ลวูล์ฟ นำมือลอบสังหาร 2-3 คนเฝ้าดูภูมิประเทศด้วยทักษะย่องเบา [Stealth] พวก วินด์เอลฟ์ ให้บินขึ้นแล้วกระจายกำลังออกไป โอลด์เค กับอาเล่ย ทั้งสองคนรออยู่ที่นี่คอยคุ้มกันฮีลเลอร์กับนักเวทย์ ส่วนผมจะไปสำรวจรอบๆ ตรงนี้จะเป็นจุดนัดพบของพวกเรา ทุกคนจะต้องรักษาการติดต่อกับคนอื่นๆ ไว้ด้วย ยังมีเวลาอีก 20 นาทีก่อนที่อีเวนท์นี้จะเริ่ม ทุกคนต้องตื่นตัวเอาไว้”
‘ลิตเติ้ลวูล์ฟ’หัวเราะอย่างกระฉับกระเฉง
“รับทราบ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”
ทุกคนกระจายตัวออกไปในป่าที่มีมอนสเตอร์ระหว่างเลเวล 49-53 อย่างรวดเร็ว แต่ละคนต่างสามารถดวลเดี่ยวกับมอนสเตอร์ได้ โดยเฉพาะผู้เล่นอย่าง’โอลด์เค’ กับ’ลิตเติ้ลวูล์ฟ’ที่ต่างก็มีมีเลเวลสูงและอุปกรณ์สวมใส่คุณภาพดี การดวลเดี่ยวกับมอนสเตอร์ระดับสูง 2-3 ตัวไม่น่าจะก่อปัญหาให้คนพวกนี้ได้ …
“กึก…”
ผมเดินเหยียบบนผืนหญ้าสีเขียวฝ่าเข้าป่าไปพร้อมกับ เบบี้โบ้โบ้ที่บินวนหึ่ง ๆ อย่างมีความสุขเหนือศีรษะผม ผมยืนนิ่งกลางทุ่งหญ้าแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ห่างไกลจากจุดนัดพบทีเดียว รอเวลา 12 นาฬิกา 20 นาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว
“ติ๊ง”
เสียงกริ่งดังมาจากด้านบน และเสียงประกาศจากระบบ ดังว่า เรียนผู้เล่นทุกท่านโปรดทราบ บอสผู้ทรงพลัง 83 ตัวได้รุกออกมาในดินแดนป้าฮวงแล้ว จงลับอาวุธให้คม สร้างกำลังใจให้เข้มแข็งแล้วก้าวออกไปสู่แนวหน้า ท่านต้องปราบบอสทั้ง 83 ตัวนี้ภายใน 120 นาที ไม่อย่างนั้นบอสที่รอดมาได้จะปลุกกองทหารจากยมโลกมาล้อมเมืองป้าฮวง ขอให้โชคจงอยู่ฝ่ายพวกท่าน!
“เริ่มแล้ว”
ในช่องติดต่อของกลุ่ม ‘ลิตเติ้ลวูลฟ์’พึมพำเสียงเบา
“ทุกคนหาบอสให้ได้ไวๆ แผนที่ หุบเขากิเลนพฤกษา ใหญ่มากน่าจะมีบอสอย่างน้อยสัก 1-2 ตัว”
ข้างบนท้องฟ้า วินด์เอลฟ์สาวคนหนึ่งบินผ่านผมไป ‘มัทฉะ’นั่นเอง ที่บินไปด้วยความเร็วสูง …..
หลังจากผ่านไปได้ 5 นาที มือลอบสังหารคนหนึ่งตะโกนในช่องติดต่อของกลุ่ม
“บอสเซี่ยวเหยาฮะ ผมพบแล้วตัวหนึ่ง มันอยู่ในหุบเขาตำแหน่ง (4277,1983). เป็นบอสระดับทอง เราจะจัดการมันไหมครับ”
ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
“ต้องจัดการให้เรียบ ถ้าพวกนายเจอมันก็ฆ่ามันซะ มีบอสเพียง 83 ตัวเท่านั้น ทุกคนรีบไปที่ตำแหน่งนั่นด่วน เมื่อทุกคนไปรวมตัวกันแล้ว เราค่อยเริ่มจัดการมัน มือสังหารจับตาดูมันไว้ดีๆ อย่าด่วนลงมือ”
“ครับ บอส”
ที่มา: