TL By Kradiz
 
///////////////
 
แก้ง แก้ง แก้ง….
 
ผู้เล่นจาก [Vanguard] เริ่มยึดโล่ของตนเองเอาไว้กับผืนดิน กลายเป็นแนวกำแพงโล่ แม้ผมจะเป็นผู้เล่นแค่คนเดียว พวกมันก็ไม่ประมาท พวกมันตั้งโล่เพื่อจะบีบผม มันเหมือนกับท้าทายผมให้วิ่งเข้าหาพวกมัน
 

 
“ทำไมกัน!! ทำไมเราต้องบังคับให้ [Zhan Long] เป็นศัตรูกับเราด้วย!!”
 
‘ซิมเปิล’กำไม้เท้าของเธอแน่นพร้อมกับหันไปตะโกนกับ’เจี้ยนเฟิงฮาน’
 

 
“อาฮาน ฉันถามนายนะว่าทำไมต้องบังคับให้ [Zhan Long] เป็นศัตรูกับเรา นายต้องการที่จะทำลาย [Zhan Long] เพื่อให้ [Vanguard] ของเราขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในเมืองป้าฮวงงั้นเหรอ?”
 
‘เจี้ยนเฟิงฮาน’สะบัดมือปล่อยดาบพุ่งเข้าไปยังหน้าอกของ ผู้เล่นจากกิลด์ [Ruined Bones] เขาค่อยๆ ดึงออกช้าๆ พร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
 

 
“พี่หยุน อย่ามาพูดจารบกวนผมอีก เซียวเหยาจื๋อไจ๋ฆ่าพี่น้อง Fallen Wolf ไป ดังนั้นเขาก็ต้องเป็นศัตรูของเรา อีกอย่างด้วยฐานะหัวหน้ากิลด์ของผม ผมจำเป็นต้องล้างแค้นให้กับเหล่าพี่น้อง ถ้าวันนี้เราไม่ฆ่าเสียวเหยาจื๋อไจ๋กิลด์ [Vanguard] ของเรายังจะมีศักดิ์ศรีหลงเหลืออยู่อีกเหรอ!!!”
 
‘ซิมเปิล’กัดฟันแน่น พร้อมกับหยิบเอาใบกลับเมืองออกมา
 

 
“ดี!! นายเป็นหัวหน้ากิลด์ คำพูดของนายเป็นที่สุด แต่ฉันก็มีความคิดของตัวเอง เพราะงั้นฉันจะไม่เข้าร่วมกับสงครามครั้งนี้!!”
 
ฟุบบบ นักเวทอันดับหนึ่งของ [Vanguard] กลับเมืองไปแล้ว ทิ้งให้ทุกคนอยู่ในสนามต่อสู้ [ลาก่อนน้ำตา] กล่าวขึ้น
 

 
“หัวหน้า เราจะเอาไงกันต่อดี?”
 
‘เจี้ยนเฟิงฮาน’ตะโกนกลับทันที
 

 
“ก็ฆ่าเซียวเหยาจื๋อไจ๋ไง ยังจะมีอะไรอื่นอีก!!”
 
 
“รับแซบบ”
 
นักธนู [ลาก่อนน้ำตา] ตะโกนสั่ง
 

 
“หาทางเข้าใกล้เซียวเหยาตื๋อไจ๋และใช้ทักษะ [Scattered Shot] ใส่มันซะ ถ้ามันถูกสตั้น เดี๋ยวนักฆ่าจะเป็นคนเก็บมันเอง”
 
นักธนู 7-8 คนในกลุ่ม ยกธนูของพวกเขาขึ้นมาทันที พร้อมกับง้างคันศรเตรียมตัวยิงผม  สุดยอดการป้องกันคือการโจมตีที่ดีที่สุด!!
 
ตอนนี้ผมจะลังเลไม่ได้แล้ว ผมกำดาบแน่นพร้อมกับพุ่งเข้าทำลายฟอเมชั่นของพวกมัน เป้าหมายของผมคือ [ลาก่อนน้ำตา] เขาคือผู้ถือธงเป็นคนออกคำสั่ง เพราะงั้นการฆ่าเขาก่อนจะทำให้คนอื่นๆ เสียขวัญได้แน่นอน
 
ถ้าผมไม่สามารถฝ่าแนวโล่ของพวกมันไปได้ ผมก็จะไม่สามารถฝ่าพวกมันออกไปได้แน่นอน
 
ฟุบบ ผมเคลื่อนตัวออกด้านข้างเพื่อหลบ [Scatter Shot]มันพุ่งผ่านจมูกของผมไปนิดเดียว มีนักธนูหลบอยู่ต้นไม้ใกล้ๆ แล้วก็รอจังหวะโจมตีผม!! ผมเริ่มที่จะวิ่งซิกแซก เพื่อหลบรอดจากธนูของพวกมัน ในเวลาเพียงไม่กี่วิ ผมก็อยู่ห่างจากแนวโล่เพียง 10 เมตร
 

 
“ระวัง!!”
 
[ลาก่อนน้ำตา]ชูดาบขึ้นพร้อมออกคำสั่ง
 

 
“นักเวท ใช้ [Pillar of Fire & Ice]หยุดการเคลื่อนไหวมันซะ นักธนูใช้ [Scatter Shot] ต่อไป การสู้ประชิดตัวไม่เหมาะเท่าไหร่ เพราะงั้นเราต้องรีบเก็บมันให้ไว”
 
เปรี้ยยยเปรี้ยยย
 
ใต้เท้าของผม มีเสาเพลิงและเสาน้ำแข็งโพล่ออกมา ผมรีบเคลื่อนไหวหลบทันที ก่อนที่ จะสะบัดมือปลดปล่อยทักษะ [ดาบเจ็ดดารา] นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะใช้ทักษะ [ดาบเจ็ดดารา] ฆ่าผู้เล่นเป็นกลุ่ม มันเป็นทักษะ [ดาบเจ็ดดารา] ระดับ 6 ที่ทำดาเมจได้รุนแรงทีเดียว 1764！ 1827！ 1911！ 1784！ ……
 
แม้ว่าหมอทั้งสามคนจะอยู่หลังกำแพงโล่ แต่พวกมันก็ยังได้รับผลของการโจมตีแบบ AOE อยู่ทำให้ตายโดยไม่ได้ขัดขืนใดๆ
 
นอกจากนี้ ผู้เล่นรอบตัวผมในระยะ 5 เมตร ต่างเสียเลือดไปเกินครึ่ง [ลาก่อนน้ำตา]เขามีเลือดราวๆ 4000 เพราะงั้นเลือดของเขาจึงเหลือราวๆ 70% เขาตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
 

 
“สกัดมันไว้!!!”
 
แก้งงง ผมกำดาบแน่นพร้อมกับฟาดมันเข้าที่โล่ของ [ลาก่อนน้ำตา]หลังจากที่โดนผมโจมตีไป เขาต้องถอยไปถึงสองก้าวอย่างช่วยไม่ได้ เขาลดดาบลงพร้อมกับแทงเข้าใส่ช่องท้องของผม ดาบของมันเรืองแสงของทักษะ [ดาบภูผา] เลือดและพลังป้องกันของเขาอยู่ในระดับของพระ
 
เพราะงั้นพลังโจมตีของเขาย่อมไม่สูงมาก แม้เขาจะมีอาวุธที่ดูดีพอสมควรก็เถอะ ก่อนที่ดาบของมันจะโดนผม ผมรีบก้มตัวลงในขณะเดียวกันดาบของผมก็เรืองแสงออกมา ผมพุ่งตัวออกมากว่า 5 เมตร ด้วยทักษะ [ดาบทลายภูผา] ฆ่าผู้เล่นไปกว่า 20 คน และหลบทักษะ [ดาบภูผา] ของมันไปได้ 1547！
 
ดาเมจมหาศาลลอยออกมาจากหัวของ [ลาก่อนน้ำตา]ทำให้มันเหลือเลือดราวๆ 2200
 

 
“บัดซบบ”
 
[ลาก่อนน้ำตา] หันหลังกลับมาพร้อมกับดื่มยาฟื้นเลือด ผมกับจับดาบวิ่งมาหาผมพลางหัวเราะ
 

 
“นี่เหรอ หมอนักดาบอันดับหนึ่งแห่งเมืองป้าฮวง เซียวเหยาจื๋อไจ๋ นี่คือทั้งหมดที่แกมีงั้นเหรอ? ถ้ามีแค่นีหละก็ สิ่งที่รอแกอยู่ก็มีแค่ความตายที่พวกเรา [Vanguard] จะมอบให้แก!! เข้ามาซิ มาฆ่าข้า หากแกมีกึ๋นพอละนะ”
 
ผมกัดฟันแน่น พร้อมกับผายมือออก ดาบมายาทั้งสามเล่มปรากฏขึ้นมาบนอากาศ ผมเล็งไปยังมันด้วยทักษะ [โลหาสิ้นสูญ]!!! ตาย!!!!!! 2215！
 
ดาเมจมหาศาลลอยออกมา แต่เขาก็ยังรอดอยู่ได้ เพราะมีหมอคอยช่วยเขา ทำให้เขาเหลือเลือดราวๆ 1700 ไม่งั้นหละก็ มันต้องตายแน่นอน!!
 
ภายใต้ความสับสนวุ่นวาย ผู้เล่นจาก [Vanguard] หลายคนอดที่จะหัวเราะออกมาอย่างดีใจไม่ได้
 

 
“สามารถรอดการโจมตีแบบนั้นมาได้ พระนี่น่ากลัวจริงๆแหะ พระอันดับหนึ่งแห่งกิลด์[Vanguard] อย่าง พันธ์ศาสตราฝู่เฉินคงจะเสียตำแหน่งก็คลาวนี้หละ”
 
[ลาก่อนน้ำตา]หัวเราะอย่างขี้เล่น
 

 
“มันก็ควรจะเป็นงั้นนะ!!”
 
ในขณะที่มันพูดอยู่นั้น เจ้าพยัคฆ์น้อยก็พุ่งออกมาจากพุ่มหญ้า ก่อนที่ร่างกายของมันจะขยายขนาดขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นพยัคฆ์ที่ดูดุร้าย รอยเท้าของมันมีเปลวเพลิงลุกท่วม พุ่งไปยัง [ลาก่อนน้ำตา]
 

 
“อะไร?…เกิดอะไรขึ้น!!”
 
[ลาก่อนน้ำตา] หยุดเคลื่อนไหวกะทันหัน
 

 
“นั่นมันอะไร!!”
 
เทพพยัคฆ์พุ่งเข้าขย้ำร่างของ [ลาก่อนน้ำตา] ทำดาเมจไป 1789
 
หลังจากนั้นมันก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับคำรามเสียงดัง [พยัคฆ์คำราม!!!]
 
โฮกกกกกกก
 
เสียงอันทรงพลังแผ่พุ่งเข้าใส่กลุ่มคนโดยรอบ ในระยะ 50 เมตร พวกนักรบเกราะหนักที่ผมทำร้ายไปก่อนหน้านี้ต่างตายกันหมดทันที นอกจากนี้ยังมีพวกหมอ นักธนู และมือปืน อีกเล็กน้อยต่างก็ตายกันหมด พลังของเจ้าพยัคฆ์น้อยมันช่างทรงพลังจริงๆ แม้แต่ทักษะ อย่าง [พยัคฆ์คำราม]ก็ฆ่าพวกมันได้อย่างง่ายดาย ……
 

 
“อั๊กก..”
 
ในที่สุดเลือดของ [ลาก่อนน้ำตา]ก็ลดลงเหลือ 0 มันค่อยๆ ร่วงลงสู่พื้นพร้อมกับมองมาที่ผม
 

 
“มันจบแล้ว…เซียวเหยาจื๋อไจ๋เปลี่ยนสัตว์เลี้ยงกลายเป็นตัวประหลาดแบบนี้….”
 
ทันใดนั้น ไหล่ของผมก็โดนจู่โจมด้วยนักรบคลั่ง 2 คน [Flame Blade]ของพวกมันทำดาเมจรวมกันไปกว่า 1000 ผมเคลื่อนไหวโดยไม่ลังเลใดๆ รีบใช้ทักษะ คอมโบสวนกลับไปที่พวกมันทันที พวกมันทั้งสองตายโดยที่ไม่มีโอกาสแก้ตัวใดๆ
 
ในจังหวะเดียวกันกลุ่มของผู้เล่นก็ใกล้จะวิ่งมาถึงผม ผมรีบฮิลตัวเองพร้อมกับเตรียมตัวเพื่อจะเข้าเข่นฆ่าอีกครั้ง
 

 
“ฆ่ามัน!!!”
 
ไม่ห่างไปจากผม นักดาบ 2 คนกำลังพุ่งเข้ามา พวกมันต้องเป็นผู้เล่นระดับสูงของ Vanguard แน่นอน ในเมืองป้าฮวงมีผู้เล่นแค่ 100 คนเท่านั้นที่ได้รับคลาส 3 และ 30 จากคนเหล่านั้นคือผู้เล่นกิลด์[Vanguard]. ฟุบบบ นักดาบทั้งสอง ปลดปล่อยทักษะ [ดาบทลายทัพ]พุ่งตรงมาหาผมทันที 971！ 712！
 
มันเจ็บมากจริงๆ และหนึ่งในพวกมันต้องใส่ของดีแน่นอน!! หลังจากที่พวกนั้นวิ่งผ่านไป ด้วยสัญชาติญาณของผม ผมรีบพุ่งไปด้านหน้าทันที แต่ผมก็ต้องรู้สึกว่ามีอะไรร้อนๆ ที่หลัง [ดาบสะท้านฟ้า(Skyshaker Slash)]ทั้งสองพลาดเป้าไป
 
แต่ฉับพลันพวกมันก็หักมือกลับมาด้วยทักษะ [ดาบสะท้านฟ้า]แต่ก็อย่างว่านี่มันเป็นทริกที่นักดาบทุกคนสามารถใช้ได้ เพราะงั้นพวกมันพลาดมากที่ใช้ทริกนี้กับผม ผมรีบลดดาบพร้อมกับ หันกลับมาทันที ทันใดนั้นร่างกายของผมก็หายไป นักดาบทั้งสองคนรีบหันกลับมาด้วยสายตาเย็นชา
 

 
“บัดซบบบ[ดาบทลายทัพ]!!”
 
ฉั้ววฉั้ววว
 
ผมพุ่งตัวด้วยความเร็วพร้อมกับฟาดฟันมันทั้งสองคน 1746！ 1527！
 
ผมไม่รอดูปฏิกิริยาของพวกมัน ผมรีบก้าวไปในจุดที่ใช้ทักษะได้ พร้อมกับปลดปล่อย [ดาบเจ็ดดารา]!!!
 
เปรี้ยงงงงง [ดาบเจ็ดดารา] ฆ่าผู้เล่นไปถึง 9 คน!!
 
และหลังจากนั้น เทพพยัคฆ์เพลิงเทวะ ใช้ทักษะ [เพลิงเทวะทลายทัพ(ระเบิดเพลิงฉับพลัน)] พุ่งผ่านสมภูมิรบไป ผู้เล่นที่เหลืออยู่กว่า 50 คน ต่างล้มตายกันทันที นี่ผมยังไม่แม้แต่จะใช้ทักษะ [โล่แห่งมังกรสีชาด] ด้วยซ้ำนะ สุดยอดจริงๆ เล้ยยยยย
 
เจ้าเหมียวน้อยของผม พลังในการต่อสู้กับกลุ่มของผู้เล่นของผมยกระดับขึ้นไปสูงมากจริงๆ
 
ฟุบ ฟุบ ผมเดินผ่านสนามหญ้าไป ชิลๆ ในขณะที่เจ้าพยัคฆ์ของผม ไล่เก็บพวกมัน ผมเดินเข้าไปในสนามรบ พร้อมกับเก็บไอเท็มกว่า 50 ชิ้นลงกระเป๋าไปเรื่อยๆ ค่าสเน่ห์ 65 มันดีแหะ ฆ่าผู้เล่นแล้วโอกาสดรอปไอเท็มสูงจริงๆ ……
 
ไม่ห่างไปจากผม ‘มิสตี้คราว’กำลังฟาดขวานแยกร่างของนักดาบจาก [Vanguard]คนหนึ่งไป แต่เขาก็ถูกทักษะ [ดาบสะท้านฟ้า]ของ’เจี้ยนเฟิงฮาน’ไปเต็มๆ เขารีบถอยทันที
 
แต่ก็ไม่ลืมที่จะมองมาทางผมพร้อมกับหัวเราะ
 

 
“อย่างที่ข้าพูดจริงๆ เซียวเหยาจื๋อไจ๋ นายแข็งแกร่งมาก ตัวคนเดียวแต่สามารถทำลายรูปแบบป้องกันของผู้เล่นเกือบ 60 คนได้ เจ้านั่น….เจ้าพยัคฆ์ตั้วนั้นเป็นสัตว์เลี้ยงของนายงั้นเหรอ? มันเถื่อนดีจริงๆ”
 
นักดาบผู้หวนกลับ หัวหน้ากิลด์[Ruined Bone]หัวเราะเสริมทันที
 

 
“ตอนนี้ [Vanguard] ก็ได้รับรู้รสชาติของความพ่ายแพ้แล้วหละ เสียผู้เล่นไปมากมาย ให้กับเซียวเหยาแค่คนเดียว!!พวกมันเป็นขยะงั้นเหรอ? เจี้ยนเฟิงฮาน แกมีปัญญารังแกแค่กิลด์ตั้งใหม่รึไง? ฮ่าๆ แพ้ เซียวเหยาจื๋อไจ๋อย่างหมดรูปแบบนี้ พูดอะไรไม่ออกหละซิ ฮ่าๆๆ”
 
‘เจี้ยนเฟิงฮาน’กัดฟันแน่นด้วยความโกรธ
 

 
“ดี!!!!! เบิกตาสุนัขของพวกแกซะ!!! ชั้นจะทำให้พวกแกได้เห็นศพของมันเอง!! 13 อินทรีย์ นำกำลังผู้เล่นชั้นสูงของพวกนายมากับชั้น เป้าหมายของเราไม่ใช่ยึดป่าจิ้งจอกเหมันต์อีกแล้ว แต่มันเป็นการฆ่า เซียวเหยาจื๋อไจ๋!!”
 
‘มิสตี้คราว’ชูขวานของเขาขึ้น พร้อมกับเอ่ยปาก
 

 
“เหล่าพี่น้องเอ๋ย ตอนนี้ เซียวเหยาจื๋อไจ๋ดึงความสนใจศัตรูให้พวกเราแล้ว เพราะงั้นนี่มันเป็นโอกาสในการฟื้นชีพของพวกเรา เตรียมตัวทะลวงออกไป ฆ่าให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ มาแสดงให้พวก [Vanguard] ได้รู้ว่าพวกเราไม่ใช่สัตว์ที่รอให้พวกมันมาฆ่าเท่านั้น!!”
 
กลุ่มของผู้เล่นเดินออกหน้ามา มันคือกลุ่มของ’เจี้ยนเฟิงฮาน’ที่นำผู้เล่นอีก 27 คนออกมา กลายเป็นผู้เล่นระดับสูง 28 คน มองมาที่ผมด้วยแววตาดุร้าย เป็นผู้เล่นคลาส 3 รวมทั้งสิ้น 8 คน มาแบบนี้ ผมคงต้องจองโลงแล้วมั้งเนี้ย ผมมองขึ้นไปด้านบนเห็นเอล์ฟสายลมอยู่สามคน รวมไปด้วย นักธนูสองคนและนักเวท 1 คน นักเวทระดับ 61 แถมมีคลาส 3!!
 
เพราะงั้นนักเวทคนนั้นต้องมีทักษะที่โหดร้ายอย่างทักษะ [ธนูทะเลคราม] แน่ๆ เพราะงั้นผมต้องฆ่านักเวทคนนั้นก่อน!! ไม่งั้นโอกาสรอดของผมจะเหลืออยู่น้อยมากแน่ๆ
 
แม้’เจี้ยนเฟิงฮาน’จะเข้ามาใกล้ ผมเรื่อยๆ แต่ผมก็ไม่ถอยแม้แต่น้อย ผมจับดาบพร้อมกับยืนอย่างสบายๆ ผมกำลังรอโอกาสที่เหมาะสมที่จะเคลื่อนไหว กลุ่มของผู้เล่นค่อยๆ เข้ามาใกล้เรื่อยๆ ใกล้เรื่อยๆ
 
“50 เมตร”
 
“40 เมตร”
 
“35 เมตร”
 
สุดท้ายก็เข้ามาถึงระยะของผม แขนของผมสั่นรุนแรงพร้อมกับที่หมัดต่อยลงที่พื้น เป้าหมายคือ’เจี้ยนเฟิงฮาน’!! [Binding Chains]!
 
เปรี้ยงงงง ฝุ่นฟุ้งกระจายขึ้นมาจากเท้า ฟุตเวิคของมันราวกับนักเต้นรำมืออาชีพ ทำให้มันหลบรอดทักษะ [Binding Chains] ไปได้อย่างสวยงามประสาทตอบโต้ของมันน่ากลัวจริงๆ แต่ [Binding Chains] ก็ยังพุ่งเข้าจับกุมนักดาบระดับ 59 ที่อยู่ด้านหลังมันไป
 
ผมสะบัดมือปลดปล่อยทักษะ [เจ็ดดาบดารา] ฟุบบบบบ หลังจากที่ใช้ [เจ็ดดาบดารา]ออกไป ผมก็ยกมือขึ้นมาพร้อมกับปลดปล่อยทักษะ [โลกาสิ้นสูญ]เข้าใส่นักดาบคนนั้นอย่างรวดเร็ว 1733！ 2214！
 
ด้วยการโจมตีต่อเนื่องอย่างรวดเร็ว นักดาบคนนั้นไม่มีโอกาสแม้จะตอบโต้ มันร้องออกมาด้วยความโกรธก่อนที่จะล้มลงไป กลายเป็นผู้เล่นคนแรกที่เสียชีวิตไป
 
ทำให้พวกมันเหลือเพียง 27 คน
 
ที่มา: