ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลโดย Kradiz
ผมผายมือออกปลดปล่อย [การ์ดทหารเทพ] ออกมาสามใบ มันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า
วิ้งงงงงง
ก่อนจะเกิดภาพดาวทั้ง 7 บนพื้น การเคลื่อนที่ของมันอยู่ภายใต้การควบคุมของผม
ฟุบบบ
ภาพดวงดาวทั้ง 7 จมหายลงไปสู่พื้นดิน ไม่มีใครสามารถคาดเดาตำแหน่งของมันได้ นอกจากผมคนเดียวเท่านั้น ในขณะเดียวกัน [พิภพเต่าดำ] ปรากฏขึ้นที่ใต้เท้าของเจี้ยนเฟิงฮานทำให้เขาช้าลง
“ชิ….”
‘เจี้ยนเฟิงฮาน’ยกดาบเพลิงเมฆาของตนเองขึ้นก่อนจะใช้ทักษะ [ดาบหมาป่าทมิฬ] ออกมา ส่งผลให้หนึ่งในอัศวินของพวกเราเลือดลงไปครึ่งนึงทันที
หลังจากนั้นเขาถอยกลับไปพร้อมกับสัตว์เลี้ยงของตนเอง อย่างไรก็ตาม’หวางเจี้ยน’และ’เย่วชิงเชียน’ไม่ปล่อยให้เขาหนีไปได้ง่ายๆ อย่างไรก็ตาม’เจี้ยนเฟิงฮาน’นั้นหยิ่งยโสอย่างมาก เขาคิดว่าเขาไม่มีทางแพ้ผู้เล่นระดับสูงแค่สองคนอย่าง’หวางจี้ยน’และ’เย่วชิงเชียน’แน่ ต่อให้เขาถูกผลของทักษะ [พิภพเต่าดำ] อยู่ก็ตาม
โอ้!
‘เจี๋ยนเจียนตันตัน’ร้องออกมา ก่อนจะถอยหลังกลับ แต่เธอก็ไม่อ่อนด้อย เธอยังสามารถปลดปล่อยทักษะ [ศรทะเลคราม] ออกมาด้วย มันพุ่งเข้าปักที่หน้าอกของนักธนูที่อยู่ข้างๆ ผม สร้างดาเมจไปถึง 3271!!
ตายในพริบตา!!!
เมื่อ’หลี่มู่’เห็นฉากนั้นเข้าไป หัวใจของเขาแทบจะเย็นเฉียบ พลางพึมพำออกมา
“เจี๋ยนเจียนตันตัน…ไร้ความปราณีจริงๆ”
ผมฆ่าผู้เล่นเบื้องหน้าของผมก่อนจะพยักหน้าตอบกลับ
“ใช่แล้ว ดูจังหวะการโจมตีของชั้นให้ดี และเตรียมพุ่งเข้าไปฆ่าเจี๋ยนเจียนตันตันตลอดเวลา พวกนายน่าจะทำลาย [โล่มานา] ของเธอได้เพียงแค่ 70% เมื่อถึงตอนนั้น ชั้นสามารถใช้ [โลกาสิ้นสูญ] ฆ่าเธอได้”
“โอเค!!”
‘หรั่นหมิน’หมุนตัวพร้อมกับฟาดฟันเข้าใส่กลุ่มของผู้เล่นด้วยทักษะ [คมขวานวายุหมุน] ส่งให้ผู้เล่นจาก [Vanguard] ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนจะใช้ทักษะ [กระโดดฟาดอย่างรุนแรง] พุ่งเข้าสังหารนักเวทหลายคนที่กำลังหลบหนี ร่างกายของเขาถูกชโลมไปด้วยโลหิต
ตอนนี้’หรั่นหมิน’แทบจะกลายเป็นเทพสังหารไปแล้ว เพียงแค่เสียงหวดของขวานสองคมล่าวิญญาณของเขา ก็เพียงพอจะทำให้ผู้เล่นของ [Vanguard] กลัวจนฉี่ราดไปเลยทีเดียว
ผมชูมือพร้อมกับปลดปล่อยทักษะ [กองทัพวิญญาณ] เข้ากวาดล้างศัตรู ผมไม่รอช้า พุ่งเข้าสะบัดดาบแห่งจักรพรรดิฉินราวกับเต้นระบำ เข่นฆ่าผู้เล่นจาก [Vanguard] ไปหลายสิบคนที่ผมพุ่งผ่าน เบื้องหลังของผมตามมาด้วยหมออีก 4 คน พวกเขาต่างเป็นผู้เล่นที่เก่งกาจของกิลด์เรา
เพียงเท่านี้ก็ทำให้ผมมีชีวิตรอดได้อย่างง่ายดาย และอีกสิ่งหนึ่งที่จะลืมไปไม่ได้ คือผลของการดูดเลือดถึง 10% บวกด้วยเลือดของผมที่มีถึง 4845 และ พลังป้องกัน 2236 ทำให้ตอนนี้ผมแข็งแกร่งอย่างมาก และที่เหนือยิ่งไปกว่านั้น ทักษะของผมต่างระดับ 7 กันแล้ว ซึ่งช่วยเพิ่มพลังป้อกันขึ้นอีก 7% ทำให้มีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถทลายพลังป้องกันของผมได้
……
“ตอนนี้แหละ!!!”
ไม่ห่างจากผมนัก ‘เจี้ยนเฟิงหาน’ได้ถอยหนีออกจากระยะของผลของทักษะ [พิภพเต่าดำ] หลังจากที่เขาหนีไปแล้วนั้น ผู้เล่นจาก [Vanguard] ก็พุ่งเข้าปะทะแนวหน้าของเราอย่างรุนแรงและรวดเร็ว หลังจากนั้นเขาก็ปลดปล่อยทักษะ [เปิดเผยจู่โจม] เข้าใส่’หรั่นหมิน’เต็มๆ แทบจะทำให้’หรั่นหมิน’ตายเลยทีเดียว
“พี่หยุน [คมดาบปีศาจบรรพกาล]!!”
‘เจี้ยนเฟิง’หานตะโกนก้อง!!
(Note : Simple ชื่อจริงคือ มู่หลงหยุน)
เลือดของ’หรั่นหมิน’แทบจะหมดหลอดจากการโจมตีต่อเนื่อง แม้จะมีหมอหลายคนก็แทบจะช่วยเขาไม่ได้
ผมตะโกนขึ้นอย่างร้อนรน
“ใช้ [ต้านสวรรค์]!!!!”
ในขณะที่’หรั่นหมิน’กำลังถอยกลับนั้น ร่างของเขาก็สั่นระริก เขาสะบัดมือเล็กน้อยส่งผลให้ทั้งร่างถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีแดงโลหิต ส่งผลให้เขาเข้าสู่สถานะอมตะทันที และคูลดาวทุกทักษะต่างหมดไป
ในขณะที่เขาใช้ทักษะ [คมขวานวายุหมุน] พร้อมกับ [กระโดดฟาดอย่างรุนแรง] เข้าหาเจี้ยนเฟิงฮาน ทักษะ [คมดาบปีศาจบรรพกาล] ก็พุ่งเข้าหาเขา ส่งผลให้เกิดตัวอีกษร MISS ตัวบักเอ็กลอยขว้างออกมา ‘เจี๋ยนเจียนตันตัน’แทบจะไม่อยากเชื่อ นี่เจ้า’หรั่นหมิน’คนนั้นนะเหรอที่จะเคลื่อนไหวจนหลบได้?
1736！
หลังจากโดนทักษะ [กระโดดฟาดอย่างรุนแรง] เข้าไปจังๆ เลือดของ’เจี้ยนเฟิงฮาน’ก็ลดเหลือเพียงราวๆ 30% เท่านั้น
ได้โอกาสหละ!!
ผมรีบชูดาบแห่งจักพรรดิฉินขึ้นเหนือหัว ก่อนจะปลดปล่อยทักษะระยะไกลทันที
“ไปตายซะ!!!!”
‘เจี้ยนเฟิงหาน’รีบดื่มยาฟื้นเลือดด้วยร่างกายอันสั่นเทา เพิม่เลือดของเขาขึ้นมา 2000 ทันที เขารีบถอยหนีพร้อมกับตะโกนออกมา
“ใครก็ได้ ป้องกันให้ชั้นที!!!”
‘Don’t Be Foolish’ ที่อยู่ด้านข้างของเขารีบพุ่งออกมารับการโจมตีแทนเจี้ยนเฟิงหานด้วยทักษะป้องกันของเขา
เปรี้ยงงงงงงงง
4217！
แม้ ‘Don’t Be Foolish’ จะยังมีชีวิตอยู่ แต่ใบหน้าของเขากลับซีดเซียวอย่างมาก
“บ้าชิบ……พลังโจมตีของเซียวเหยามันแรงกว่าครั้งก่อนอีกนะ ไอ้บ้านั่นมันฆ่าคนไปแล้วกี่คนกัน ทำไมพลังของมันรุนแรงขนาดนี้!!!”
“[ดาบฝ่ามิติ]”
ผมกล่าวออกมาด้วยเสียงอันเบาหวิว
‘หลี่มู่’ ‘หวางเจี้ยน’ และอัศวินอีกเล็กน้อยพุ่งตรงเข้ามาเบื้องหน้า เข้าเข่นฆ่าสังหารผู้เล่นอย่างโหดเหี้ยม และด้วยการโจมตีอันดุดันของ’หรั่นหมิน’ทำให้เราพับกระดาบบุกเรียบร้อย ผู้เล่นสองร้อยกว่าคนเขาเราบุกเข้าไปด้วยความกล้าหาญ
ในขณะที่’เจี้ยนเฟิงหาน’และ’เจี๋ยนเขียนตันตัน’ทำได้เพียงถอยหนีเท่านั้น หลังจากการพลีชีพของผู้เล่นกว่า ร้อยคน ในที่สุด’เจี้ยนเฟิงหาน’ก็เข้าใจแล้วว่า การมายุ่มย่ามยังประตูทิศเหนือนี้ มันเหมือนกับรนหาที่ตายโดยแท้
“หานพวกนายไปได้เลย เดี๋ยวชั้นชนหลังให้เอง”
‘พันศาตราฟู่เฉิน’ยืนนิ่งอยู่บนพื้นหญ้า เขากัดฟันแน่นก่อนจะตะโกนออกมา
“เซียวเหยาจื่อไจ๋พลังโจมตีของนายสูงมากใช่มั้ย? งั้นมาซิ มาเลย!! ถ้าแกมีกึ๋นพอหละก็ เข้ามาเอาเลือดทั้ง 6000 ของชั้นให้ได้ซิ!!!!”
ความเร็วของผมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วทันที ผมเกือบจะเห็นความกลัวในแววตาของ’พันศาตราฟู่เฉิน’ ดาบแห่งจักพรรดิฉินทะลวงเข้ากลางอกของมันอย่างจัง ด้วยทักษะ [คมดาบน้ำแข็งทมิฬ] เรือกเลือดของมันไปกว่า 700 หน่วย พลังป้องกันของไอ้หมอนี่ต้องเกิน 2500 แน่ๆ แถมมันยังมีหมอคอนสนับสนุนอยู่เบื้องหลังอีก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามที่ทำให้มันกล้าระวังแนวหลัง และยังท้าทายพลังของผม ชะตามันได้ขาดแล้ว!! มันยังไม่รู้ว่าพลังโจมตีของผมนั้น ตอนนี้มีมากกว่า 8000 เสียอีก!!!
แก้งงง
ผมปล่อยดาบลง พลางกำหมัดขึ้นมาที่ใบหน้าของพันศาตราฟู่เฉิน ส่งผลให้มันต้องหน้าซีดเผือดทันที หัวใจของมันเต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะมันรู้ดีว่าการโจมตีครั้งต่อไปคืออะไร!!!!
[โลกาสิ้นสูญ]!!!!
8764！
ด้วยการโจมตีในมุมที่ดีบวกด้วยผลของเฟทอล แม้ว่าหมอเบื้องหลังของมันจะพยายามฮิลมัน แต่มันก็ไม่มีประโยชน์เพราะไม่มีโอกาสแม้ซักวินาทีเดียว!!! พลังโจมตีของผมนั้นรุนแรงมาก ส่งผลให้การฮิลนั้นเป็นสิ่งรึค่าไปเลย!!
……
ผมหยิบสร้ายคอที่ตกออกมา ซึ่งมันช่วยเพิ่ม ความทนทาน 47 ความแข็งแรง 45 และความฉลาดอีก 42 ผมส่งมันให้กับซงฮานทันที และบอกให้เขานำมันไปให้มัทฉะเมื่อเขาเจอเธอ มันเป็นสร้อยคอที่เพิ่มค่าความทนทานสูงมากทีเดียวเหมาะสำหรับผู้เล่นที่มีเลือดและพลังป้องกันที่สูง
เมื่อ’เจี้ยนเฟิงหาน’หันกลับมา ฉากที่เขาได้เห็นคือฉากที่’พันศาตราฟู่เฉิน’ถูกฆ่าในพริบตา!!! หัวใจของเขาสั่นสะท้าน เขากำหมัดแน่นพลางตะโกนออกมาอย่างเจ็บแค้น
“เซียวเหยาจื่อไจ๋!! เซียวเหยาจื่อไจ๋!!!!!!!!!!!!!!!!”
‘มู่หลงหยุ่น’กล่าวอย่างใจเย็น
“หาน ไปเถอะ หนีจากที่นี่กันก่อน พวกเรายังต้องป้องกันระรอกที่สิบอีกนะ สั่งใหทุกคนถอย อย่าไปถูกฆ่าอย่างไร้ประโยชน์เลย ทุกครั้งที่เซียวเหยาฆ่าคนพลังโจมตีของเขายิ่งสูงขึ้น อีกอย่างพวกเราไม่สามารถฆ่าเขาในพริบตาได้ เพราะงั้นพวกเราไม่สามารถสู้คนๆ นี้ได้เลย ตอนนี้พวกเราควรจะหลบเลี่ยงเขาก่อนจะเป็นการดีที่สุด”
‘เจี้ยนเฟิงหาน’พยักหน้าเข้าใจ
“ถอย!!! พวกเราจะกลับไปทิศใต้!!!”
……
ผู้เล่นของ Zhan Long ไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดรอดไปได้ พวกเขาเข่นฆ่าสังหารอย่างเลือดเย็น และหยุดมือเมื่อเห็นว่าพวกมันไปยังตะวันออกแล้ว นอกจากนี้ทั้งร่าง ทั้งอุปกรณ์ ทั้งยารักษาเรียงรายอยู่เต็มพื้นไปหมด
มังการทะยาน ‘ฮวาเจียงอู่ชิว’ (Drunken Spear) และผู้เล่นคนอื่นๆ ในกิลด์ [Flying Dragon] ต่างเกิดความรู้สึกสุดจะพรรณนาเมื่อพวกเขาได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ฉากที่ Zhan Long ไล่ฆ่าผู้เล่นจากกิลด์ [Vanguard]!!!
มังกรทะยานกล่าวด้วยเสียงอันสั่นเครือ
“Zhan Long มันช่าง…..ช่างน่ากลัวจริงๆ พวกนั้นไล่ฆ่า [Vanguard] เลยนะ….นั่นมัน…นั่นมันกิลด์ [Vanguard] เลยนะ นายรู้ใช่มั้ย…..”
‘ฮวาเจียงอู่ชิว’ย่นคิ้ว
“ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่า ดาบแห่งจักรพรรดิฉินที่อยู่ในมือของเซียวเหยานั้น มันรุนแรงเกินไป เจี้ยนเฟิงหานไม่กล้าแม้แต่จะเผชิญหน้าโดยตรงกับหลี่เซียวเหยา มันเป็นดาบที่ขาดความสมดุลเกินไป ครั้งนี้ [Vanguard] ถูกดาบนั่นสยบซะอยู่หมัดเลย ที่มันเกิดเรื่องทั้งหมดนี้ขึ้นก็เป็นเพราะเหตุผลเดียวเท่านั้น ถ้าเจียนเฟิงหานไม่โกงดาบสวรรค์สั่งของเซียวเหยาจื่อไจ๋ Zhan Long ก็คงจะไม่ไล่ฆ่าพวกเขาแบบนี้…”
เต่าดำกล่าวออกมาอย่างใจเย็น
“สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่สามารถเคลียร์กันได้หรอก หลายคนพูดว่า เจี้ยนเฟิงฮานนั้นโกงเซียวเหยาจื่อไจ๋ แต่ถ้าลองคิดดูดีๆ [Vanguard] นั้นเสียทั้งยาเสียงทั้งคนไปมาก ทำไมต้องมอบของที่ดีที่สุดให้กับคนนอกด้วยหละ? ชั้นดูวีดิโอนั่นแล้ว ชั้นว่าเจี้ยนเฟิงหานนั้นไม่ผิด เซียวเหยาจื่อไจ๋กับหลี่มู่ต่างหากที่ก้าวร้าวเกินไป…”
‘ฮวาเจียงอู่ชิว’หัวเราะในขณะที่ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความนัย
“ไม่…ผมไม่คิดว่านั่นคือการก้าวร้าวนะ ศีลธรรม นั่นคือสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งควรจะมี เจี้ยนเฟิงหานได้ตกลงแล้ว เพราะงั้นสิ่งนั้นมันน่าอับอายมาก ถ้าหากเป็นผมนะ ผมจะสู้ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!!”
‘เต่าดำ’
“โอเคๆ เจ้าหนูดอกไม้ สิ่งที่นายพูดมาก็มีเหตุผล…”
“พี่ชาย อย่าเรียกผมว่า เจ้าหนูดอกไม้อีก!!! เรื่องนั้นมันผ่านมานานแล้ว!!!”
“โอเค เจ้าหนูหอกเหล็ก”
“งั้นก็เรียกเจ้าหนูดอกไม้เถอะ….”
“……”
……
ผมถอยกลับมาพลางตรวจสอบการสะสมของทักษะ [ฆ่าเพื่อโลหิต] ตอนนี้มันไปถึง 303% แล้ว!! ช่างน่ากลัวจริงๆ การไล่ล่าครั้งนี้ฆ่าผู้เล่นไปหลายคนมาก ผู้เล่นของ [Vanguard] กว่า
พันคนต่างตายที่ประตูทิศเหนือนอกจากนี้สภาพของเจี้ยนเฟิงหานยังดูตลกดีด้วย [Vanguard] ที่เต็มไปด้วยพลังต่างถูกไล่ล่าสังหารอย่างไม่ใยดี ความอับอายครั้งนี้เขาคงไม่สามารถแบกรับมันได้แล้ว
ใครกันที่อับอายงั้นเหรอ? ก็ต้องแน่นอนว่าเป็นกลุ่มที่เคยโดนผมไล่ล่าในแมพต่างๆ ไง ตั้งแต่[Wrath of the Heroes] รวมไปถึง [Valiant Bravery] นอกจากนี้ยังมี [Flying Dragon] และ [Vanguard] อีก ใครกันที่ไม่อยากฆ่าผม?
แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะนี้แค้นครั้งนี้จะถูกทวงคืนทีละคนๆ ต้องขอบคุณที่ครั้งหนึ่งพวกมันเคยดูถูกและมองผมอย่างต้อยต่ำ
……
ในขณะนั้นเอง เสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้น ในที่สุดบอสระรอกที่ 9 ก็ถูกมัทฉะฆ่าจนได้
ตริงงงง
แจ้งเตือนจากระบบ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น สตอเบอรี่มัทฉะ ที่สามารถฆ่าบอสระรอกที่ 9 ของเมืองโบราณแห่งเมืองป้าฮวงได้สำเร็จ จะได้รับ สเน่ห์ + 9 ค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น 100% และได้รับหนังสือทักษะ ระดับ SS [เงื้อมมือจิ้งจอกเพลิง]
……
ผมรู้สึกขาดทุนหน่อยๆ ก่อนจะถามในช่องกิลด์
“มัทฉะ ทักษะ [เงื้อมมือจิ้งจอกเพลิง] เป็นยังไง?”
‘มัทฉะ’ไม่กล่าวอะไร เธอทำเพียงแชร์ข้อมูลให้ทุกคนดู
【เงื้อมมือจิ้งจอกเพลิง】(ระดับ SS ): เรียกกรงเล็บแห่งจิ้งจอกเพลิง และด้วยผลของพลังเพลิงจะส่งผลให้กรงเล็บเพลิงจู่โจมทุกสิ่งรอบตัวผู้ใช้ 20 หลาจากผู้ร่าย พลังโจมตีขึ้นอยู่กับค่าความคล่องตัวและค่าความแข็งแกร่ง สิ่งที่ต้องการ: Level 65+ นักฆ่า, ค่าสน่ห์ 3
……
“เยี่ยมไปเลย…”
‘หรั่นหมิน’ยิ้มอย่างบูดบึ้ง
“ของนักฆ่าอีกแล้ว? นายจะเอาไงต่อ?”
มัทฉะยิ้มตนเห็นลักษณ์ยิ้มของเธอ “จะเถียงกันทำไม? ซงฮานได้ [คมมีดสิบทิศ] ไปแล้ว เพราะงั้น [เงื้อมมือจิ้งจอกเพลิง] อันนี้ก็ต้องเป็นของรองหัวหน้ากิลด์ของเรา น้องสาวเย่วชิงเชียนไงหละ เธอสามารถแลกกับฉันได้ด้วยรองเท้าม่วงของเธอนะ..”
“โอเค…”
ผมถามขึ้น
“บอสตกของอะไรบ้าง?”
“โอ้ ใช่แล้วบอส มีเกราะให้คุณด้วย!!”
“อะไรนะ?”
‘มัทฉะ’ส่งค่าสถานะของมันมาให้ดู นี่มันเป็นสิ่งที่ผมต้องการจริงๆ มันคือเกราะขาสีแดงโลหิตทั้งสองข้าง ซึ่งจะมาแทนที่ตัวเดิมที่น่าอายมากๆ มันอยู่แค่ระดับทองเท่านั้น
[เกราะขาแห่งอัศวินมังกร] (ระดับจักรพรรดิ)
ที่มา : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1386416&chapter=222