ภายในปราสาทโบราณที่น่าขนลุกซึ่งเต็มไปด้วยความวังเวง ในที่สุด’ชูเฟิง’ก็สามารถคลายรูปแบบวิญญาณได้สำเร็จ เขาใช้เวลาทั้งหมด 4 ชั่วโมง ‘ชูเฟิง’ในตอนนี้นั้นเปียก ในตอนนี้เขากังวลเป็นอย่างมาก
 
เพราะ4ชั่วโมงในการคลายรูปแบบวิญญาณนั้น เขาต้องแบกรับความกังวลอย่างหนักเพราะไม่รู้ว่าเมื่อใดวิญญาณร้ายจะปรากฏตัวออกมาและผนึกเขาไว้ที่ห้องโถงนั้น
 
แต่โชคดีที่ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ เมื่อเขาคลายรูปแบบวิญญาณได้สำเร็จ เขาก็พุ่งเป้าไปที่กล่องทันที ‘ชูเฟิง’นั้นไม่ได้สูญเสียเหตุและผลของเขาเพียงเพราะความตื่นเต้น เขาใช้อำนาจวิญญาณครั้งแรกเพื่อตรวจสอบกล่องเมื่อเขาค้นพบว่าไม่มีสิ่งใดผิดปกติเขาก็จะนำกล่องกลับไป
 
* * * * * * * *
 
อืม แต่ก่อนที่’ชูเฟิง’จะได้สัมผัสนั้น มันมีแสงพุ่งออกมาจากกล่อง ในเวลาเดียวกันก็มีกลิ่นอายที่น่ากลัวไหลออกมาจากกล่องเช่นกัน
 

 
“ชูเฟิง วิ่งมีวิญญาณร้ายอยู่ในกล่องนี้! “
 
ทันใดนั้น ‘ต้านต้าน’ก็ตะโกนบอกเขาอย่างเคร่งเครียด
 

 
“อะไรนะ วิญญาณร้ายอย่างนั้นหรือ ทำไมมีวิญญาณร้ายอยู่ที่นี่ล่ะ “
 
‘ชูเฟิง’นั้นถอยออกมา หลังจากนั้นเขาก็ตระหนักถึงบางอย่างจึงบ่นในใจ
 

 
“บัดซบ ข้าถูกหลอก!! “
 
‘ชูเฟิง’นั้นเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในทันที เขาคิดมาเสมอว่ามีวิญญาณร้ายในปราสาท แต่เขาไม่คิดว่าวิญญาณนั้นจะถูกกักขังอยู่ในกล่องที่เขาใช้เวลา4ชั่วโมงในการคลายรูปแบบวิญญาณ
 
ในตอนนี้สิ่งที่’ชูเฟิง’นั้นกังวลและกลัวที่สุดคือวิญญาณร้ายที่ถูกปล่อยออกมาจากกล่องนี้ ‘ชูเฟิง’นั้นทำไรไม่ถูกเขาประสบความสำเร็จจริง แต่เป็นการประสบความสำเร็จในการปล่อยวิญญาณร้าย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังถูกปั่นหัวโดยเต่าดำบัดซบนั่น
 
‘ชูเฟิง’โกรธจัดแต่ก็ได้แค่โกรธ เขาทำได้เพียงใช้ ทักษะของจักรพรรดินภา เพื่อออกจากปราสาทแห่งนี้เพื่อรักษาชีวิตของเขา
 

 
“ฮ่าๆๆ ข้าถูกปลดปล่อยแล้ว ในที่สุด ข้าก็เป็นอิสระเสียที ข้าไม่คิดว่าจะมีมนุษย์น่าอร่อยขนาดนี้มาให้ข้าในวันที่ข้าถูกปลดปล่อยออกมา พระเจ้าช่างเห็นใจข้าจริงๆ ฮ่าๆๆๆ ~~~ “
 
ในตอนที่’ชูเฟิง’กำลังวิ่งหนีออกไปนั้น ก็มีเสียงหัวเราะที่น่ากลัวดังมาจากด้านหลัง’ชูเฟิง’ พร้อมแรงกดดันขนาดใหญ่ที่ตามมาด้วยความเร็ว
 

 
“ชูเฟิง รีบให้ข้าควบคุมร่างเร็วเข้า ข้าจะพาพวกเราหนีออกไปจากที่นี่! “
 
‘ต้านต้าน’ ตะโกนสั่ง แต่มันสายเกินไปแล้ว ก่อนที่’ชูเฟิง’จะตอบสนองเขาก็ถูกแรงกดดันกดลงไปบนพื้นเมื่อเขาพยายามยกหัวตัวเองขึ้น เขาก็พบว่ามีสัตว์ประหลาดยืนอยู่หน้าเขาและกำลังจ้องมองเขาอยู่
 
สัตว์ประหลาดตัวนั้น มีรูปร่างเป็นมนุษย์ แต่มันตัวใหญ่เหมือนยักษ์ และสูงประมาณ 15 เมตร ตาของมันใหญ่กว่าตัว’ชูเฟิง’ ใบหน้าของมันน่ากลัวมาก ฟันของมันแหลมคม และมีควนสีแดงๆ วนเวียนทั่วร่างกายของมัน ‘ชูเฟิง’บอกได้ว่านี่ไม่ใช่คน แต่มันเป็นวิญญาณร้าย
 

 
“บัดซบ นี่คือพลังของวิญญาณร้ายงั้นหรือ มันผนึกพลังวิญญาณของข้า และทำให้ข้าไม่สามารถเชื่อมต่อกับต้านต้านได้ “
 
‘ชูเฟิง’ขมวดคิ้วแน่นน ในชีวิตของเขาจนตอนนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เผชิญกับศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก ด้วยแรงกดดันที่แปลกประหลาด มันผนึกพลังของ’ชูเฟิง’ทุกอย่างทำให้’ชูเฟิง’ไม่สามารถทำอะไรได้ ได้แต่เพียงสัมผัสความรู้สึกบางอย่าง มันคือความสิ้นหวัง
 

 
“หึ เจ้าได้กลายเป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณชุดเทาตั้งแต่ยังหนุ่มอย่างนั้นหรือ ดูเหมือนเจ้าจะมีดีอยู่บ้าง”
 
 
“เจ้าหนูไม่ต้องกลัว เมื่อข้ากลืนกินเจ้า ข้าจะไม่ทำให้เจ้ารู้สึกทรมาน. “
 
เสียงของวิญญาณร้ายนั้น เพียงแค่ได้ยิน’ชูเฟิง’ก็หนาวไปถึงกระดูก
 

 
“เจ้าต้องการกลืนกินเขาอย่างนั้นหรือ เจ้าไม่มีคุณสมบัติพอ! “
 
ในเวลานั้น มีเสียงที่ทรงพลังดังออกมา ถึงกับทำให้ปราสาทโบราณที่มีขนาดใหญ่สั่นสะเทือน
 

 
“ใครกัน???”
 
หลังจากได้ยินเสียงนั้น วิญญาณร้ายมีท่าทีประหลาดไป มันจ้องมองไปยังทางเข้าปราสาทอย่างใจจดใจจ่อ ในตอนนั้น’ชูเฟิง’รู้สึกได้ว่า แผ่นดินที่กำลังไหวอยู่
 
1ครั้ง
 
2ครั้ง
 
3ครั้ง
 
4ครั้ง
 
มันสั่นเหมือนกับเป็นจังหวะของการเดิน แต่สิ่งใดกันที่มีพลังถึงกับทำให้เกิดแผ่นดินไหวทุกก้าวในการเดิน ภายใต้สถานการณ์นร่แม้แต่วิญญาณร้ายก็รู้สึกกังวลเช่นกันน
 
มันรีบคว้า’ชูเฟิง’ด้วยมือขนาดใหญ่ของมันและกำ’ชูเฟิง’ไว้ในฝ่ามือมันต้องการใช้’ชูเฟิง’เป็นตัวประกัน ในขณะเดียวกันสิ่งนั้นเข้ามาใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้น จน’ชูเฟิง’สามารถ เห็นตาสีแดงดั่งเลือดทั้ง4 ตรงประตูทางเข้า
 

 
“เป็นไปไม่ได้ เป็นมันอย่างหนั้งหรือ”
 
‘ชูเฟิง’รู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นดวงตาทั้ง4นั้น ต่อจากการปรากฏของดวงตาสีแดงเลือดก็เป็นการปรากฏหมอกขนาดใหญ่ มันทำให้’ชูเฟิง’ไม่เห็นรูปร่างของสิ่งที่อยู่ในหมอกแต่เขายอมรับว่ากลิ่นอายของมันเหนือกว่าวิญญาณร้ายที่จับ’ชูเฟิง’ไว้อยู่มาก
 

 
“ท่านเป็นใคร ทำไมถึงรุกล้ำเข้ามาในดินแดนของข้า “
 
แม้กระทั่งวิญญาณร้ายก็รู้สึกกลัวเช่นเดียวกัน ในขณะที่มันพูดมันก็ก้าวถอยออกไป
 
* * * * * * * * ฟู่ ต่อมาหมอกนั้นก็ค่อยๆจางหายไป
 
ปรากฏร่างขนาดมหึมาต่อหน้า’ชูเฟิง’และวิญญาณร้าย รูปร่างของมันเหมือนเต่าขนาดใหญ่แต่บนกระดองเต็มไปด้วยหนามอันแหลมคม และที่สำคัญที่สุดบนกระดองของเต่าขนาดใหญ่นั้นมีงูยักษ์ที่น่ากลัวขดอยู่ เต่ายักษ์และงูยักษ์นั้นมีร่างกายร่วมกัน ตาทั้ง2คู่ของมันจ้องมองมาทาง’ชูเฟิง’และวิญญาณร้าย
 
ไม่ต้องสงสัยมันคือ เต่าดำ นั่นเอง
 

 
“เจ้าไม่รู้จักข้าอย่างนั้นหรือ”
 
เต่าดำพูดและมองเย้ยหยันวิญญาณร้าย
 

 
“ท่าน เป็นท่าน ท่านมาจากไหน!! “
 
วิญญาณร้ายในตอนนี้นั้นมีความกลัวปรากฏอยู่เต็มใบหน้า ถึงแม้ใบหน้าของมันจะน่ากลัวมาก แต่ก็แสดงออกถึงความกลัวให้เห็น
 
* * * * * * * * ตุ้บ ทันใดนั้นวิญญาณร้ายก็คุกเข่าลงและพูดกับเต่าดำด้วยน้ำเสียงที่สั่นกลัวว่า
 

 
” ขออภัยข้าไม่รู้ว่าเป็นท่านมาทีนี่ ข้าจึงเสียมารยาทไป กรุณายกโทษให้ข้าด้วย!”
 
 
“เจ้าต้องการมีชีวิตอยู่ หรือ ต้องการตายล่ะ”
 
เต่าดำถาม
 

 
“มีชีวิต. แน่นอนข้าต้องการมีชีวิตอยู่. “
 
วิญญาณร้ายตอบทันที
 

 
“ถ้าเจ้าต้องการมีชิวิตมันก็ง่ายๆ จากนี้เป็นต้นไปเขาคือเจ้านายของเจ้า เจ้าต้องคอยรับใช้เขาฟังคำสั่งเขา และต้องคอยดูแลที่แห่งนี้ให้ดีดีอยากให้คนอื่นนอกจากเขาเข้ามาได้ “
 
เต่าดำชี้ไปที่’ชูเฟิง’แล้วกล่าว วิญญาณร้ายนั้นไม่กล้าต่อต้านจึงวาง’ชูเฟิง’ลงและพูดด้วยน้ำเสียงเคารพว่า
 

 
” ต่อไปข้าจะปฏิบัติตามคำสั่งท่านด้วยความเคารพ เจ้านาย “
 
แปลโดยคุณ#
 
ที่มา: