“ผู้นำพาหายนะหรือ เจ้าหมายความว่าอย่างไร” เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ทุกคนก็ต่างตกใจ
 
 
“โฮ่ ควาหมายมันก็ตรงตัวอยู่แล้ว ว่าภัยพิบัตินั้นไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ นอกจากนี้ ภัยพิบัตินั้น จะถูกสร้างขึ้นที่ราชวงศ์เจียงในตอนนี้.”
 
บรรพชนราชวงศ์ จี พูด
 

 
“สร้างภัยพิบัติขึ้น งั้นหรือ”
 
 
“อะไรนะ ภัยพิบัตินั่น เกิดจากฝีมือคนอย่างนั้นเหรอ และผู้สร้างภัยพิบัตินั่นอยู่ในราชรถด้วย”
 
บรรพชนราชวงศ์หลิว พูดขึ้นมา
 

 
“ถูกต้อง เจ้าเดาแม่นจริงๆ.”
 
บรรพชนราชวงศ์ จี ยิ้มแล้วพูดขึ้น
 

 
“เป็นไปได้อย่างไร ถ้านั้นเป็นความจริงมันต้องทรงพลังมากแน่นอน แล้วเขาต้องเป็นคนที่อยู่ในระดับ เจ้าแห่งสงคราม แล้วคนระดับนั้น จะมาฟังคำสั่งเจ้าได้อย่างไร”
 
บรรพชนราชวงศ์หลิว เกิดความสงสัย
 

 
“ฮ่าฮ่า เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลไป เจ้ารู้แค่ว่าเขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้ และ อยู่ใต้บังคับบัญชาของข้าก็พอ ราชวงศ์เจียงนั้นคือที่แรกที่จะใช้ทดสอบ และก็ไม่ใช่ที่สุดท้ายด้วย.”
 
 
“ตราบใดที่เขายังอยู่ ราชวงศ์ จีของข้าก็จะไร้เทียมทาน และ มหาอำนาจอื่นๆก็จะถูกลบหายไป.”
 
 
“เริ่มจากทวีปใกล้ๆ แล้วค่อยไปเริ่มยึดหมื่นทวีป และสุดท้าย ข้าก็จะบรรลุความต้องการของท่านผู้ก่อตั้ง และยึดภูมิภาคทะเลตะวันออกนี้.”
 
 
“ในตอนนั้น ข้าก็จะไม่ได้ปกครองเพียงแค่ ทวีปรุ่งอรุณ แต่จะกลายเป็นผู้ที่ปกครองภูมิภาคทะเลตะวันออก ฮ่าฮ่าฮ๋า”
 
ในตอนนั้น บรรพชนราชวงศ์จี ก็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะสียงดัง
 
เมื่อบรรพชนราชวงศ์หลิงได้ยินเขาก็คิดอะไรบางอย่างแล้วพูดว่า
 

 
“ เป้าหมายต่อไปของเจ้าคงไม่ใช่ราชวงศ์หลิวของข้าใช่หรือไม่”
 
 
“ไม่ต้องกังวล ข้ากับเจ้าเป็นพันธมิตรกันมาตั้งแต่ รุ่น พ่อ รุ่น ปู่แล้ว.”
 
 
“ดังนั้น ข้าจะไม่แตะต้องราชวงศ์หลิวของเจ้า อย่างไรก็ตามราชวงศ์ของเจ้าต้องซื่อสัตย์กับข้า”
 
เมื่อเห็นท่าทางของ บรรพชนราชวงศ์ หลิว บรรพชน ราชวงศ์ จีก็ได้แต่ยิ้มอย่างน่ากลัว
 
และตอนนั้น คิ้วของบรรพชนราชวงศ์หลิวก็กระตุก เขาเข้าใจที่อีกฝ่ายสื้อ เขาจะไมม่แตะต้องราชวงศ์หลิว แต่ราชวงศ์หลิวจะต้องทำตามคำสั่งของเขา
 
แต่ในตอนนั้น ก็มีเสียงประหลาดดังมาจากท้องฟ้า มันคล้ายกับเสียงฟ้าผ่า คล้ายกับเสียงคำรามของเสือ คล้ายกับน้ำที่ไหลแรง และคล้ายกับขบวนหมื่นอสูรเคลื่อนผ่าน
 
ในตอนนั้น ทุกคนก็ตื่นตระหนกกับเสียงนั้น มันดังมาจากรอบๆคนจากทั้ง 2 ฝ่าย ทั้งพื้นดิน และท้องฟ้า เหมือนกับโลกนี้กำลังจะล่มสลาย
 

 
“บัดซบ นี่มันอะไรกัน”
 
ในขณะที่พวกเขาตื่นตระหนก อย่างแรกที่พวกเขาคิดคือหลบหนี แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ในขณะที่พวกเขาต้องการเคลื่อนที่ พวกเขาก็พบว่าร่างกายของเขานั้นแข็งราวกับถูกแช่แข็ง นอกจากขยับปากพูดนั้น พวกเขานั้นไม่สามารถขยับได้แม้แต่กระดิกนิ้ว
 
*ฮึ่ม*
 
ทันในนั้นก็มีแสงปรากฏขึ้นแว้บหนึ่งด้านหน้าพวกเขา และ เกิดลมพายุกรรโชกมันทำให้ผมของพวกปลิวและปากของพวกเขาบิดเบี้ยวไปตามลม
 
และเมื่อ ทุกอย่างหยุดลง ใบหน้าของพวกเขานั้นเกิดการเปลี่ยนแปลง เพราะมีร่างร่างหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหน้าเขา
 
มันเป็นชายวัยกลางคน ผมสีดำยาวถึงเท้า เขายื่นอยู่บนอากาศ และนั่นทำให้เขาดูเหมือนเทพเจ้าแห่งความตาย
 
แต่ในตอนนั้น สิ่งที่ทำให้คนทุกคนกลัวนั้นไม่ใช่ชายคนนั้น แต่เป็นแสงสีทองขนาดยักษ์ที่อยู่บนหัวเขา
 
ในแสงสีทองนั้นมีเก้าอี้อยู่ และบนเก้าอี้มีชายหนุ่มนั่งอยู่ ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มและมองลงมายังฝูงชน และหรี่ตาลงเล็กน้อย ชายหนุ่มคนนั้นคือชูเฟิง
 

 
“นั่นเขา มันเป็นเขาจริงหรือ!!!”
 
แต่เมื่อเทียบกับฝูงชนแล้ว บรรพชนราชวงศ์ จี นั้นตกใจกว่ามากเขารู้ว่า บรรยากาศที่เกิดขึ้นจากชายผมดำคนนั่น มันสามารถทำให้โลกนี้พินาศลงเพราะแรงกดดันได้ แต่แรงกดดันนั่นไม่ได้มาจากชูเฟิง แต่มันมาจากชายวัยกลางคน
 

 
“เกิดอะไรขึ้น เจ้ารู้จักเขาอย่างนั้นหรือ”
 
บรรพชนราชวงศ์หลิวเหมือนรู้สึกอะไรบางอย่างจึงถามขึ้น
 

 
“ขะ ขะ เขา เขาคือผู้นำพาหายนะ”
 
บรรพชนราชวงศ์ จี พูดขึ้นโดยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
 

 
“อะไรนะ ไหนเจ้าบอกว่าเขาเป็นอาวุธลับของเจ้าไง”
 
ในตอนนั้นใบหน้าของบรรพชนราชวงศ์ หลิว ก็บิดเบี้ยวทันที เพราะตอนที่เขาไปยัง ทวีปรุ่งอรุณนั้น เขาได้เห็นภูเขาลูกนึงที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง และแม้เขาจะได้ใช้พลังทั้งหมดก็ไม่สามารถทำให้มันดับได้ เขาจึงรู้สึกว่ามันต้องเป็นเปลวเพลิงที่ทรงพลังอย่างมากแน่นอน
 
และในตอนนี้ ชายคนที่ว่านั้นกำลังยืนอยู่หน้าเขา ชายผู้ที่สร้างทะเลเพลิงบนภูเขาลูกนั้น เขาจะไม่กลัวได้อย่างไร ยิ่งเมื่อเขามองขึ้นไปเหนือชายคนนั้น มีชูเฟิงอยู่ มันเป็นไปได้ว่าชายคนนั้นมีความเกี่ยวข้องกับชูเฟิง
 
ในตอนนั้นผู้คนต่างเดากันไม่มีสิ้นสุด ทุกคนต่างหวังให้ชายคนนั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับชูเฟิงเลย และทันใดนั้น ชายคนนั้นก็ผู้ขึ้นด้วยน้ำเสียงเคารพว่า “นายน้อย พวกเขาเป็นศัตรูของท่านใช่หรือไม่”
 

 
“อะไรนะ นายนายอย่างนั้นหรือ นี่ชูเฟิงเป็นนายน้อยของชายที่น่าเกรงขามคนนี้อย่างนั้นหรือ”
 
 
“นั้นหมายความว่าเขาเป็นข้ารับใช้ของชูเฟิงอย่างนั้นน่ะสิ”
 
 
“สวรรค์ ชูเฟิงมาจากไหนกันแน่นะ ทำไมเขามีข้ารับใช้ที่น่าเกรงขามเพียงนี้”
 
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ผู้คนต่างคิดกันไปต่างๆนานา ดั่งกับโดนไฟช๊อต และนั่นเพราะพวกเขานั้นรู้สึกว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับฝันร้าย
 

 
“ดูสิที่เจ้าทำสิ เจ้าได้พาคนที่น่าเกรงขามอย่างเขามาที่นี่ และเจ้าได้พาเขามาที่นี่เพื่อฆ่าพวกเราอย่างนั้นหรือ”
 
บรรพชนราชวงศ์หลิว ตะหวาดใส่ บรรพชนราชวงศ์ จี ที่ยืนอยูด้านข้างเขา
 

 
“เดี๋ยวก่อน จิตใจของเขานั้นไม่ค่อยชัดเจน และ โดยปกติแล้วเขานั้นมีปัญหาบางอย่าง ดังนั้นเป็นเหตุผลที่ทำไมข้าถึงควบคุมเขาได้.”
 
 
“และเจ้าชูเฟิงนี่ เป็นคนที่มีไหวพริบเป็นเลิศ เขาต้องใช้วิธีบางอย่างที่ทำให้ชายคนนั้นเชื่อฟังเขา.”
 
 
“แต่ไม่ต้องกลัว ข้ามีวิธีที่จะควบคุมเขาอีกครั้ง.”
 
จากนั้นบรรพชนราชวงศ์ จีก็ได้ส่งข้อความทางจิตไปหาชายวัยกลางคนที่น่าเกรงขามนั่น ว่า
 

 
“บัดซบ อย่าไปฟังคำโกหกของเด็กบัดซบนั่น ข้าคือเจ้านายของเจ้า เจ้าจะช่วยศัตรูของข้าและโจมตีข้าอย่างนั้นหรือ”
 
ในตอนนั้น บรรพชน จี ก็ได้พูดโกหกในขณะที่เปิดตากว้าง เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาไม่สามารถควบคุมชายคนนั้นได้อย่างสมบูรณ์ และเขาก็ไม่เชื่อว่าชายคนนั้นจะมีความเกี่ยวข้องใดๆกับชูเฟิง
 
และหลังจากได้ยินชายคนนั้นเรียกชูเฟิงแล้ว เขาจึงเดาสุ่มว่าชูเฟิงนั้นใช้วิธีบางอย่างหลอกลวงเขาให้เขาคิดว่าชูเฟิงเป็นเจ้านายของเขา.
 
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงพูดคำนั้นออกไป เพราะเขาต้องการทำสิ่งที่เรียกว่า “แมวตาบอดล่าหนู” โดยการลวงให้ชายคนนั้นหันกลับมาอยู่ฝ่ายเขา และสู้เพื่อเขา
 
หลังจากได้ยินที่ บรรพชนราชวงศ์ จี พูดคนจากทั้ง2ฝั่งก็หันไปยิ้มให้กัน และเชื่อว่าเขาจะควบคุมชายคนนั้นได้ และนั่นจะเป็นโอกาศที่ทำให้พวกเขามีชีวิตรอด
 
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนี้นั้นทำให้พวกเขาตกตะลึงอย่างหนัก
 

 
“พวกนี้แหละ ฆ่าพวกมันให้หมด ”
 
‘ชูเฟิง’ พูดขึ้น
 

 
“น้อมรับคำสั่ง”
 
เมื่อได้ยินคำพูดของ’ชูเฟิง’ ใบหน้าของชายคนนั้นก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา และในดวงตาของเขาเกิดประกายไฟแว้บนึง แล้วก็ตูม ด้วยสิ่งนั้น ทำให้พื้นดินข้างล่างนั้นเต็มไปด้วยเปลวไฟ ดั่งกับนรกบนดิน
 
แปลโดยท่าน#ฮาย
 
ที่มา: