“บัดซบ ทำใม หลิว จือซุน ถึงไม่กล้าที่จะแสดงตัว? มันเป็นไปได้ว่าเขาไม่สนใจชีวิตและความตายของเราเหล่าศิษย์ของนครอันทรงเกียรติอย่างแท้จริงอย่างนั้นใช่หรือ?”
 
แม้ว่า’ชูเฟิง’จะไม่ได้ให้ความสนใจต่อการตายของ ‘เซี่ย เหลอ’ มากนักแต่เขาก็ไม่ได้หวังว่าจะต้องมีผู้บริสุทธิ์จำนวนมากมาตายโดยไร้สาระแบบนี้โดยเหล่าพวกสัตว์ยักษ์ เขาได้แต่หวังว่า ‘จือ ซวนหยวน’ จะสามารถแสดงตัวออกมาและหยุดทุกอย่างอย่างทั่วถึงจะได้ไม่มีใครต้องมาตายโดยไม่จำเป็นแบบนี้
 
แต่ว่า ‘จือ ซวนหยวน’ กลับยังไม่ได้ปรากฏตัวออกมามันทำให้’ชูเฟิง’จริงไม่เข้าใจเขา เขาไม่สามารถที่มองผ่านความคิดของ ‘จือ ซวนหยวน’ ได้ว่าทำใมเขาถึงยังไม่ได้ปรากฏตัวออกมาช่วยชีวิตทุกคนเสียที
 

 
“ไม่! อย่าฆ่าข้าอย่าฆ่าข้า! “
 
ราชาคางคกทมิฬได้ขยายมือออกไปอีกครั้งและดึงหญิงสาวผู้หนึ่งออกมาจากฝูงชน หญิงสาวผู้นี้ตกอยู่ในความกลัวอย่าสมบูรณ์และใบหน้าของนางก็เต็มไปด้วยน้ำตาและเต็มไปด้วยลักษณะการอ้อนวอน
 

 
“ไม่ต้องกลัวข้าไม่ได้คิดที่จะเลือกเจ้าเพียงแต่ข้าต้องการที่จะสอบถาม…ว่าผู้ใดกันในหมู่พวกเจ้าที่ชื่อว่า จือ หลิง? เจ้าสามารถบอกข้าได้หรือไม่ว่านางคือคนไหนในหมู่พวกเจ้า?”
 
ราชาคางคกทมิฬกล่าวถาม
 

 
“หืม.”
 
ในทันทีเส้นประสาทของ’ชูเฟิง’ถึงกับกระตุกอย่างฉับพลันเขาอดไม่ได้ที่จะต้อง สาปแช่งในหัวใจของเขา แม้ว่าแต่ใบหน้าของ ‘จือ หลิง’ ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงและเกิดความไม่สบายใจประกายเข้ามาในดวงตาที่สวยงามของนาง
 

 
“จริงหรือ? ตราบใดที่ข้าบอกว่าใครคือ จือ หลิง เจ้าจะปล่อยข้าไป?”
 
หลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นดวงตาของหญิงสาวผู้นี้ถูกทำให้กว้างขึ้นอย่างรุนแรงราวกับว่ามันจะถลนออกมาจากดวงตาของนาง ในที่สุดนางก็เห็นความหวังที่จะมีชีวิตรอด
 

 
“ข้าจะให้เจ้ามีชีวิตอยู่และสาบานได้เลยว่าจะไม่มีใครกล้าแต่ต้องเจ้า”
 
ราชาคางคกพูดรับประกัน
 

 
“ได้! จือ หลิง คือสาวที่สวมกระโปรงสีม่วงอยู่ตรงนั้นนางคือ จือ หลิง!”
 
หลังจากที่ฟังเช่นนี้หญิงสาวผู้นี้ก็มีความสุขอย่างเหลือล้นแล้วไม่มีความลังเลใด ๆ ที่จะบอกว่าใครคือ ‘จือ หลิง’ ในหมู่พวกเขา เพื่อปกป้องชีวิตของตัวเองนางจึงไม่มีทางเลือกที่จะต้องขาย ‘จือ หลิง’ ให้แก่พวกมัน
 

 
“โอ้? ฉะนั้นนี่คือแม่นาง จือ หลิง! นางชั่งเป็นความงามที่หาได้ยากยิ่งนัก! ดังนั้นนางจึงได้ถูกหลบซ่อนอยู่ตรงนี้ไม่น่าแปลกใจที่ข้ามองไม่เห็นนาง”
 
พอเห็น ‘จือ หลิง’ ราชาคางคกทมิฬถึงกับโยนหญิงสาวที่อยู่ด้านข้างของเขากลับเข้าไปในกลุ่มของนางและด้วยความคิดที่ไม่มีที่สิ้นสุดราชาคางคกได้ดึงดูดนางให้ลอยขึ้นมาจากกลุ่มและมาปรากฏตัวอยู่ในด้านหน้าของเขา
 

 
“ฮ่า ๆ สวยงามชั่งสวยงามอย่างแท้จริง! ในชีวิตของข้าข้าไม่เคยเจอใครที่สวยงามเท่านี้มาก่อน ไม่น่าแปลกใจที่มีคนต่อสู้แย่งชิงกันก็เพื่อเจ้า ฮ่า ๆ .”
 
 
“แม่นาง จือ หลิง ข้ากล่าวตามตรงอย่างแท้จริงว่าข้าไม่ต้องการข้าความงามเช่นเจ้า ฉะนั้น….เจ้าจะกลายมาเป็นภรรยาของข้าได้หรือไม่?.”
 
ราชาคางคกทมิฬมองไปที่ ‘จือ หลิง’ ด้วยสายตาที่หื่นกามและเหมือนว่าหัวใจของมันนั้นได้ถูกสั่นจริงๆโดยนาง
 

 
“ไม่ได้ห้ามสัมผัสนาง!.”
 
พอเห็นเช่นนั้น ‘หลิว จือซุน’ ตะโกนเสียงดังออกมา
 

 
“หืม? เจ้าไม่ต้องการให้ข้าสัมผัสนาง? ก็ได้! งั้นเอาชีวิตของเจ้ามาแลกเปลี่ยน เจ้ากล้าทำมันหรือไม่ไอ้มนุษย์ขี้ขลาด!.”
 
ราชาคางคกทมิฬยิ้มเยาะเย้ยถาม
 

 
“ข้า…”
 
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นใบหน้าของ ‘หลิว จือซุน’ ก็ถึงกับเปลี่ยนไปในทันที เขามองไปยัง ‘จือ หลิง’ และรู้สึกลังเลเล็กน้อย แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ลดหัวของเขาลงและเงียบซึม
 

 
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ แม่นาง จือ หลิง เจ้าได้เห็นแล้วหรือไม่ว่าเจ้ามนุษย์หน้าโง่นั้นมันไร้ประโยชน์มากแค่ มนุษย์เหล่านี้มันก็เป็นเพียงแค่ถังขยะไร้ค่าเท่านั้นพวกมันทั้งหมดไม่คู่ควรกับความงามเช่นเจ้า มันจะไม่เป็นทางเลือกที่ดีกว่าหรอกหรือที่เจ้าจะมาอยู่กับข้าข้าให้สัญญาเลยว่าเจ้าจะมีความสุขไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอนเจ้าคิดเช่นหรือไม่?”
 
ราชาคางคกทมิฬกล่าวพร้อมหัวเราะเสียงดัง ในขณะที่มันพูดมันก็ได้เปิดแขนของมันออกไปและพยายามที่จะโอบกอดนางเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีในร่างกายของนางก็เริ่มปล่อยกลิ่นอายออกมา ‘จือ หลิง’ เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วชนิดพลังพิเศษของนางเริ่มที่จะพลุ่งพล่าน
 
สีในดวงตาของนางก็เริ่มเห็นได้ชัดถึงการเปลี่ยนแปลง ควันสีม่วงที่น่ากลัวเริ่มปล่อยออกมาจากร่างกายของเธอเมื่อต้องเผชิญกับอันตรายที่กระทบต่อชีวิตของเธอ ‘จือ หลิง’ จึงได้เตรียมการที่จะใช้ความแข็งแรงร่างกายศักดิ์สิทธิ์ของเธอ
 

 
“ช้าก่อน”
 
แต่เพียงในเวลานั้นเสียงก็ดังขึ้นและชัดเจน และยังดังออกมาจากเบื่องหลังของ ‘จือหลิง’การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวถึงกับทำให้ราชาคางคกทมิฬต้อง ผงะ แม้แต่ผิวของ ‘จือหลิง’ ยังมีการเปลี่ยนแปลงและต้องหยุดการใช้งานของพลังอำนาจร่างกายศักดิ์สิทธิ์ของเธอ
 
เธอหันหัวของเธอย้อนกลับไปมองและในทันทีดวงตาที่สวยงามของเธอยังอดไม่ได้ที่จะต้องสั่นอย่างรุนแรงเพราะร่างกายที่ยืนขึ้นในกลุ่มของผู้คนที่อยู่เบื่องหลังของเธอนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก’ชูเฟิง’
 
ปัจจุบัน’ชูเฟิง’มีใบหน้าที่เงียบสงบและรอยยิ้มแขวนอยู่บนมุมปากของเขาและกล่าวอย่างใจเย็นกับราชาคางคกทมิฬว่า
 

 
“ปล่อยคนรักของข้าไปซะ แล้วเอาข้าไปแทน.”
 
หลังจากได้ยินคำพูดนั้นไม่ต้องพุดถึง ‘จือหลิง’ แม้แต่ กู่ โบ๋, ซู ซงหยู่ และคนอื่น ๆ ยังถึงกับต้องประหลาดใจและตกตะลึง พวกเขารีบจ้องสายตาของพวกเขาไปที่’ชุเฟิง’ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ‘ซู ซงหยู่’ เขาส่งข้อความทางจิตไปยัง’ชูเฟิง’และพูดแนะนำว่า เขาไม่ควรที่จะเอาชีวิตของเขามาทิ้งเพียงเพราะผู้หญิง
 
อนาคตของเขานั้นกล่าวได้ว่าจะเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงโด่งดังเขาไม่ควรที่จะมาฝังศพตัวเองเช่นนี้แต่’ชูเฟิง’กลับไม่ได้ให้ความสนใจคำพูดเหล่านั้นเขาหันใบหน้าของเขามาและตอบด้วยรอยยิ้มและเพียงเวลานั้นเขาก็ได้ก้าวเท้าของเขาออกไปจากฝูงชนและท้ายที่สุดก็ได้มายืนอยู่ในด้านหน้าของราชาคางคกทมิฬและกล่าวว่า
 

 
“ปล่อยนางไป หากเจ้าต้องการที่จะเอาชีวิตล่ะก็ให้มาเอาชีวิตที่ข้านี่.”
 
 
“ชูเฟิงนี่เจ้า…”
 
ในทันทีใบหน้าเล็กๆของ ‘จือหลิง’ นั้นก็ยังคงอยู่ในความสงบแต่ในสายตาของนางนั้นก็ได้พลุ่งพล่านไปด้วยความไม่น่าเชื่อ เพราะเธอนั้นนับได้ว่าเป็นภัยคุกครามชีวิตของ’ชูเฟิง’แต่ผู้ที่ได้มาปกป้องเธอในตอนนี้กลับเป็น’ชูเฟิง’
 

 
“เด็กเหลือขอเช่นเจ้าจริงจะสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยนาง? เจ้าทราบใช่ไหมว่าชะตากรรมที่เจ้าจะได้พบนั้นมันน่าสังเวชมากแค่ไหน?”
 
ราชาคางคกทมิฬจ้องมองไปที่ซากของชายที่ถูกทรมานจนตายก่อนหน้านี้ โดยสัตว์ยักษ์เม่นเขาจึงได้กล่าวเตือนกับชูเฟิงว่าจะได้มีชะตากรรมเช่นนั้นในเร็ว ๆนี้
 

 
“ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดจาไร้ประโยชน์ ปล่อยนางไปซะ หรือว่าเจ้าไม่ต้องการที่จะเล่นเกมแล้ว? หากเจ้ายังต้องการที่จะเล่นเกมอยู่ก็มาเล่นกับข้าซะ แล้วข้าจะเป็นคนเล่นกับเจ้า”
 
การแสดงออกของ’ชูเฟิง’นั้นเป็นที่เงียบสงบมากใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความไม่แยแส แม้กระทั่งคำพูดของเขาก็ยังซ่อนไปด้วยความดูหมิ่นและแขวนรอยยิ้มอยู่บนมุมปากของเขาแม้ว่าใบหน้าของเขานั้นจะยังคงอยู่ในความสงบ
 
แต่ในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยความเดิมพัน เขาได้รับการเดิมพันชีวิตของเขาทั้งหมดด้วยตัวของเขาเองเขาเดิมพันเอาไว้แล้วว่า ‘จือ ซวนหยวน’ จะต้องมาช่วยเขาในขณะที่เขากำลังจะตาย หากเขาชนะการเดิมพันในครั้งนี้รางวัลของเขาคือรอดชีวิตและชนะใจของ ‘จือหลิง’
 
แต่ถ้าหากแพ้เขาก็คงต้องยอมรับชะตากรรมของเขาหาก ‘จือ ซวนหยวน’ เป็นคนประเภทที่ไม่สนใจชีวิตของผู้อื่นจริง ๆ เขาก็คงเป็นคนที่ป่าเถื่อนและใจร้าย หากแม้ว่า’ชูเฟิง’รอดพ้นจากเนื้อมือของสัตว์ยักษ์พวกนี้ไปได้เขาก็คงหนี้ไม่พ้นเงื้อมมือของ ‘จือ ซวนหยวน’ อยู่ดี
 
หลังจากที่ร่างกายของ’ชูเฟิง’นั้นมีอยู่ถึงสองทักษะเร้นลับ! และถ้าหากมีใครได้รับรู้แล้วล่ะก็เขาก็มีทางเลือกแค่ความตายเท่านั้น
 

 
“ฮ่า ๆ เด็กน้อย เจ้านี่ชั่งใจกล้าจริงๆ”
 
 
“งั้นวันนี้ข้าจะตอบสนองความต้องการของเจ้าเอง ข้าจะให้เจ้าได้สัมผัสกับวิธีการทรมานของข้า.”
 
ในขณะที่มันกล่าวจบราชาคางคกทมิฬก็ได้โจมตี’ชูเฟิง’ในทันที ด้วยการสะบัดนิ้วมือของมันด้วยการโจมตีที่มองไม่เห็นมันได้อัดอากาศและยิงระเบิดเข้าไปแทงทะลุหน้าอกของ’ชูเฟิง’ และเลือดของ’ชูเฟิง’นั้นก็ได้ไหลตามออกมาแต่อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าการโจมตีครั้งนี้จะมีความแข็งแกร่งมากแต่มันก็ทำให้’ชุเฟิง’ถอยไปเพียงแค่เก้าเดียวเท่านั้น
 
และเขาก็ยังไม่ได้ส่งเสียงใด ๆ ออกมาแต่ปรากฏรอยยิ้มเล็ก ๆ ขึ้นที่มุมปากของเขาเท่านั้นและก็กล่าวว่า
 

 
“ เหอะเจ้าควรที่จะละอายใจนะเป็นถึงราชา แต่กลับโจมตีได้เพียงแค่นี้หรือไม่? ดูจากทรงแล้วข้าว่าเจ้ายังดูด่อนกว่าลูกน้องเม่นของเจ้าเสียอีกนะ”
 
 
“ ไอ้เด็กเวรเจ้าต้องการความตื่นเต้นนักใช่ไหม? ได้เดี้ยวข้าจะจัดให้ตามที่ต้องการ “
 
เห็นเช่นนั้นราชาคางคกทมิฬก็เกิดรอยยิ้มขึ้นมา เขาได้นำ’ชูเฟิง’รอยขึ้นไปในอากาศด้วยพลังที่มองไม่เห็นและเหวี่ยงลงอย่างรวดเร็วกระแทกเข้ากับพื้นดินอย่างรุนแรงด้วยพลังอำนาจที่มองไม่เห็นแรงที่เกิดจากการกระแทกนั้นได้ดังสนั่นออกไปทั่วพระราชวัง
 
หลังของ’ชุเฟิง’นั้นถึงกับหักเป็นท่อน ๆ ‘ชูเฟิง’ในตอนนี้นั้นกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ ‘ชูเฟิง’แสยะยิ้มของเขาด้วยความเจ็บปวดระดับนี้มันทำให้เขานั้นเกือบจะตะโกนร้องออกมาต่อไปราชาคางคกทมิฬได้พลิกฝ่ามือของเขาและปรากฏวัตถุประหลาดออกมาภายในมือ
 
มันเหมือนกับตัวอะไรสักอย่างรูปร่างของมันนั้นคล้ายกับหนอนสีขาวดิลโด้ แต่มันมีกรงเล็บสีดำที่ดูน่าเกียจน่ากลัว แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดเมื่อ’ชูเฟิง’ได้เห็นมันแล้วถึงกับทำให้เขานั้นเสียวสันหลังวาบเพราะเขารู้สึกได้ถึงความคิดที่เป็นอันตรายของราชาคางคกทมิฬ
 
#################################################################################################
 
เอาละในช่วงท้ายก็มาพบกับเราเหล่าพี่น้อง 3 หัวดอที่จะมาเผาชูเฟิงไปพร้อมกลับคุณ
 
1 : มันคืออะไรว่ะ
 
2 : นั้นดิมันคืออะไร
 
3 : จะอะไรก็ไม่รู้หรอกนะแต่บอกเลยขอหนักๆ พี่กบ
 
#################################################################################################
 
…..####เอาล่ะก็ขอจบสาระเร้าใจ : นายกระทิข้น ไว้เท่านี้ก่อนนะครับขอบคุณครับสำหรับผู้อ่านทุกท่าน####…..
 
ที่มา: