เสื้อคลุมของพวกเขามีตราสัญลักษณ์ดอกบัวอยู่ และผู้คนส่วนใหญ่ในกลุ่มนั้นเป็นรองเพียงประมุขสำนักไร้ตัวตนแต่สูงกว่า ผู้อาวุโส
 
อย่างไรก็ตาม ชายชราตรงหน้า ที่มีผมอยู่ไม่กี่เส้นและใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย ร่างกายของเขายังผอมแห้งราวกับศพนั้นมีพลังระดับ 8 แก่นแท้วิญญาณ
 
ในอาณาจักรอื่นๆ บ่มเพาะระดับนี้ไม่สูงมากนัก แต่ในอาณาจักรมังกรฟ้า การบ่มเพาะระดับนี้นับได้ว่าสูงยิ่งนัก เขาประมุขของสำนักดอกบัว ผู้เฒ่าดอกบัว
 

 
“ท่านผู้อาวุโสดอกบัว ตามพวกเรามาต้องการอะไรหรือ ข้ากำลังทำตามคำขอของท่านและออกจากหุบเขาไร้ตัวตน ดังนั้นข้าหวังว่าท่านจะรักษาสัจจะและปล่อยให้พวกเราไป.”
 
ประมุขสำนักไร้ตัวตน พูดขึ้นด้วยความรู้สึกกลัวคนตรงหน้าจริงๆ
 

 
“คุคุ, ไม่ต้องกังวล ข้ารักษาคำพูดแต่ข้าได้ยินว่าสำนักของเจ้ามีเมล็ดพันธ์ชั้นดี ตอนนี้ประมุขอย่างเจ้าก็แค่หมาไร้บ้าน เจ้าจะรับผิดชอบศิษย์ของเจ้าไหวหรือ”
 
ผู้อาวุโส ดอกบัวพูด
 

 
“ผู้อาวุโส ดอกบัว ท่านหมายถึงอะไร”
 
ประมุขสำนักไร้ตัวตนถามขึ้นเขารู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องดีแล้ว
 

 
“ฮ่าฮ่า ข้าไม่ได้หมายถึงอะไรทั้งนั้น ข้าก็แค่หวังว่าเมล็ดพันธุ์ชั้นดีพวกนี้จะได้โตตามที่ควรเท่านั้น.”
 
ริมฝีปากของผู้เฒ่าดอกบัวก็ยกขึ้นเขาเบี่ยงสายตาไปยังเบื้อหลังประมุขสำนักไร้ตัวตนและพูดว่า
 

 
“ ทุกๆคน จากวันนี้จะไม่มีหุบเขาไร้ตัวตนอีกแล้ว จะมีแต่หุบเขาดอกบัว และสำนักไร้ตัวตนนี่ต้องเปลี่ยนเป็นสำนักดอกบัว ข้าผู้เฒ่าดอกบัว เห็นว่าพวกเจ้ามีความสามารถจึงไม่อยากให้พวกเจ้าต้องเสียไปอย่างไร้ประโยชน์.”
 
 
“ดังนั้น ข้าจึงเปิดประตูของสำนักเพื่อพวกเจ้า พวกเจ้าสามารถเข้าสำนักดอกบัวได้เลยไม่ต้องหลบซ่อนใดๆ สำนักดอกบัวของข้าถูกรองรับโดย คฤหาสน์องค์ชายกิเลนให้เป็นสำนักระดับ 1 แล้ว หากพวกเจ้าเข้าร่วมกับเราพวกเจ้าจะกลายเป็นศิษย์และผู้อาวุโสจากสำนักระดับ 1.”
 
 
“ฮู่~~~~~~~”
 
หลังจาก ผู้เฒ่าดอกบัวพูด ก็เกิดความโกลาหลในฝูงชนทันที ศิษย์และผู้อาวุโสหลายคนมองหน้ากัน พลันยิ้มมีความสุข
 

 
“ผู้อาวุโสดอกบัว ทำไมท่านถึงทำเยี่ยงนี้.”
 
ในตอนนั้น ใบหน้าของประมุขสำนักไร้ตัวตนก็ดำเหมือนขี้เถ้า แต่เขาไม่กล้าบุกเข้าไป แม้ตัวเขาเองจะไม่สนใจชีวิตของเขา แต่เขาไม่ต้องการให้เกิดผลกระทบกับคนจำนวนมากจากสำนักเขา
 

 
“เฮ้ ข้าคิดถึงอนาคตพวกเรานะ มันผิดหรือ ข้าก็แค่ให้ทางเลือกกับพวกเขา ข้าไม่ได้บังคับพวกเขาสักหน่อย.”
 
 
“ถ้าไม่ต้องพูดมาก คนที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้คือเจ้าใช่หรือไม่ เจ้ามันไร้ค่าเสียงจริง ตอนนี้เจ้ายังมีค่าพอจะนำคนจำนวนมากอีกหรือ หากมีคนที่มีพรสวรรค์ดีเยี่ยม นั่นไม่ใช่หมายความว่าเจ้าปิดกั้นพวกเขาหรอกหรือ”
 
ผู้เฒ่าดอกบัวยิ้มและพูด
 

 
“เจ้า!!!” ประมุขสำนักไร้ตัวตนกัดฟันด้วยความโกรธ ในท้ายที่สุดเขาก็ได้แต่ทนมัน จากนั้นเขาก็ตะโกนไปยังคนข้างหลังของเขาว่า, “ใครที่ต้องการจะติดตามข้า ออกมาจากสำนักไร้ตัวตนและตามข้าลงเขาซะ”
 
หลังจากประมุขสำนักไร้ตัวตนพูด ก็มีผู้อาวุโสที่เป็นผู้จัดการเรื่องต่างๆเดินออกมาและยืนอยู่ข้างหลังเขา ในเวลาเดียวกันก็มีศิษย์และผู้อาวุโสจำนวนมากเดินออกมาและเลือกจะตามเขา
 
อย่างไรก็ตามในตอนนั้น ก็มีคนเลือกที่จะไม่ติดตามประมุขสำนักไร้ตัวตนเป็นจำนวนมากนับแสนคน
 
จนในที่สุดก็มีผู้อาวุโสและศิษย์นับแสนคนเลือกที่จะยืนอยู่ที่เดิมเมื่อการปะทะระหว่างสำนัก ผู้คนก็สนใจในคำตอบที่ประมุขจะได้รับ
 

 
“พวกเจ้า บัดซบ ท่านประมุขนั้นให้อะไรกับเจ้ามากมายแต่เจ้ายังเนรคุณทำกับเขาได้อย่างนี้ พวกเจ้านั้นเป็นได้แค่สุนัข”
 
เมื่อเห็นแบบนั้น ผู้อาวุโสที่เลือกติดตามและศิษย์ก็เริ่มต่อว่าพวกเขา
 
ทางผู้อาวุโสที่โดนต่อว่าและศิษย์หลายคนก็ก้มหน้าไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตามมีบางคนหัวเราและพูดว่า
 

 
“ ท่านผู้อาวุโสมนุษย์นั้นย่อมแสวงหาทางที่ดีกว่า พวกเราผิดตรงไหนหรือ”
 
 
“ถูกต้อง ชื่อเสียงของสำนักไร้ตัวตนได้หมดสิ้นแล้ว หากติดตามต่อไป ก็ได้เพียงแค่อ่อนลง และ ก็อ่อนลง และได้รับเพียงแต่การดูถูกเท่านั้น.”
 
 
“ผู้อาวุโสดอกบัว นั้นแข็งแกร่ง เขาย่อมพาพวกเราไปสู๋ทางที่ดี พวกเราจึงเลือกที่จะเป็นศิษย์ของสำนักดอกบัวและเลือกที่จะตายเพื่อสำนักดอกบัว!”
 
 
“สำนักดอกบัว สำนักดอกบัว สำนักดอกบัว”
 
 
“บัดซบ พวกเจ้าช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก ข้าจะให้พวกเจ้าได้รับรู้ถึงความตาย”
 
ในตอนนั้นผู้อาวุโสที่ติดตามประมุขสำนักไร้ตัวตน ก็โกรธและพวกเขาก็เริ่มโจมตี
 

 
“ข้าเห็นว่ามีบางคนนั้นกล้าแตะต้องศิษย์ของข้า!”
 
ในตอนนั้นผู้เฒ่าดอกบัวก็แค่นเสียง และปล่อยพลังแก่นแท้ออกมาโจมตีผู้อาวุโสที่กำลังเคลื่อนไหว
 

 
“อ๊าก!”
 
และด้วยความต่างของพลังที่ใหญ่นัก เพียงการโจมตีเพียงครั้งเดียวจากผู้เฒ่าดอกบัว ก็ส่งผู้อาวุโสหลายคนกระเด็นไปหลายเมตร และนั่นทำให้พวกเขาบาดเจ็บสาหัส
 

 
“ข้าจะฆ่าเจ้า!”
 
เมื่อเห็นผู้อาวุโสถูกโจมตีคนหลายคนที่เลือกติดตามสำนักไร้ตัวตนก็โกรธมาก เขาต้องการสู้แลกตายกับผู้เฒ่าดอกบัว
 

 
“ช้าก่อน!!!”
 
เมื่อเห็นเช่นนั้นประมุขสำนักไร้ตัวตนก็ตะโกนออกมา หลังจากพวกเขาหยุด เขาก็มองไปทีศิษย์และผู้อาวุโสที่เลือกเข้าร่วมกับสำนักดอกบัว,
 

 
“ ทุกคนล้วนมีเป้าหมายของตัวเอง หากเจ้าต้องการเปลี่ยนข้าง ข้าก็ไม่บังคับ.”
 
หลังจากพูด เขาก็เดินออกไปจากสถานที่นั้นเป็นคนแรก ในเวลานั้นศิษย์และผู้อาวุโสจำนวนหลายพันคนก็เดินตามอย่างรวดเร็ว
 
ในตอนนั้นไม่ว่าพวกเขาจะโกรธหรือไม่ พวกเขาก็ต่างน่าสงสารยิ่งนัก.
 
แต่ผู้ชนะคือราชา ผู้แพ้คือกบฏ นีคือกฎสามัญของโลกใบนี้ ทำให้ไม่มีใครเห็นใจพวกเขาและมีแต่คนเยาะเย้ย
 

 
“ถูกต้อง เจ้าหมาไร้บ้าน ลองไปดูว่าในทวีปเก้าอาณาจักรนี้จะมีบ้านให้เจ้าอยู่หรือไม่!”
 
 
“กล้ามาเป็นศัตรูกับสำนักดอกบัวของข้า นี่คือจุดจบของพวกเจ้า ฮ่าฮ่าฮ่า …”
 
ผุ้เฒ่าดอกบัวหัวเราะเสียงดังอย่างเย็นชา ความต้องการของเขานั้นชัดเจนมากเขาต้องการให้สำนักไร้ตัวตนไม่มีที่ยืนและไม่สามารถยืนได้ด้วยขาของตัวเอง และหายไปจากสายตาของผู้คนในที่สุด
 

 
“ในทวีปเก้าอาณาจักรมีสถานที่สำหรับสำนักไร้ตัวตนที่เขาสามารถอยู่ได้อยู่ ในทางกับกัน พวกเจ้าสำนักดอกบัวมีค่าพอที่จะมาแย่งหุบเขาไร้ตัวตนของพวกเราหรือ?”
 
แต่ในเวลานั้นก็มีเสียงดังมาจากท้องฟ้า เสียงนั้นดังราวกับฟ้าผ่าและทรงพลังอย่างมาก และเมื่อได้ยินเสียงนั้นไม่เพียงแค่ศิษย์ แม้แต่ผู้เฒ่าดอกบัว ก็ยืนไม่ไหว และต้องล้มลงไป
 
เมื่อเสียงที่น่าเกรงขามดังขึ้น ทุกคนก็ต้องหันไปมองตามทางนั้น และเมื่อทุกคนมองขึ้นไปก็เห็นคนคนหนึ่งและในตอนนั้นทุกคนก็ต้องตกใจอย่างมาก
 
เพราะบนท้องฟ้านั้น มีร่างของมนุษย์ยืนอยู่บนท้องฟ้าและมองลงมา ทุกคนต่างถูกกดดันด้วยกลิ่นอายที่ทรงพลังนั่น
 
พวกเขายืนอยู่บนท้องฟ้า ราวกับพระเจ้าอาจบอกได้ว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่งมาก แต่สำหรับสำนักไร้ตัวตนและสำนักดอกบัวแล้ว พวกเขาคือพระเจ้า
 
อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่ทุกคนต้องตกใจเพราะในกลุ่มนั้นมีร่างของชายหนุ่มยืนอยู่ชายหนุ่มที่ถูกกล่าวขานในทั่วทวีปเก้าอาณาจักร ทุกคนต่างรู้จักเขา เขาคือคนที่สร้างชื่อเสียงที่น่าตกใจในทวีปเก้า อาณาจักร ชายคนนั้น คือชูเฟิง
 
..
 
: โฮ กำลังเข้าตอนมันส์ๆเลย
 
: ให้@ ประกาศลาหยุดเลยเป็นไง ???
 
: จะทำไรเรื่องของมืงเลย อย่าลากกุไปเกี่ยววว . . . .
 
ที่มา: