“หม่า ยู่คุน เจ้าเดรัจฉาน !! เสียแรงที่ข้าไว้ใจเจ้า !! แต่เจ้ากลับทำกับข้าเช่นนี้รึ !!”
ผู้นำตระกูลหลี่ ไม่กล้าที่จะเชื่อสายตาของเขาเอง เขาไม่กล้าที่จะเชื่อว่าน้องชายที่เขารักมากจะทำกับเขาเช่นนี้ แต่เมื่อทุกอย่างเกิดขึ้นต่อหน้าของเขาเช่นนี้ ก็ยากที่เขาจะปฏิเสธความจริงได้
ในขณะนั้น เขารู้โกรธอย่างมาก แต่มันก็ไม่อาจเทียบได้กับความเจ็บปวด จากก้นบึ้งหัวใจของเขา ที่เขาถูกทรยศโดยบุคคลที่เขาเรียกว่าน้องชาย
อย่างไรก็ตาม ผู้นำตระกูลหม่า ไม่ได้สนใจต่อปฏิกิริยาของ ผู้นำตระกูลหลี่ แม้แต่น้อย เขาดึงยอดยุทธภัณฑ์ชั้นดีออกมาจากอกของเขาอย่างเย็นชา จากนั้นก็ปล่อยออกมากดร่างของเขาไว้กับพื้น
หลังจากนั้น ผู้นำตระกูลหม่า ก็ก้าวไปหยิบไข่ผลึกน้ำแข็งขึ้นมาจากพื้น และหันไปมองที่ ผู้นำตระกูลหลี่ และกล่าวอย่างเย็นชาว่า
“พี่ชาย อย่าได้โทษความโหดเหี้ยมของข้า แต่จงโทษความโง่เขลาของเจ้า ที่เชื่อมั่นมิตรภาพ และคำว่าพี่น้องเถิด”
หลังจากกล่าวจบนั้น ผู้นำตระกูลหม่า ก็กวาดสายตาไปยังสมาชิกของตระกูลหม่าที่เขาพามา พร้อมทั้งโบกมือ และกล่าวออกมาว่า
“จัดการ !!”
***** บูมมมมมมม *****
“อ๊าาาาาาา !!”
“อ๊ากกกกกกกกกกก !!”
หลังจากที่ผู้นำตระกูลหม่าออกคำสั่งนั้น เหล่าสมาชิกตระกูลไม่ได้กล่าวอะไรออกมาแม้แต่น้อย พวกเขาเริ่มโจมตีใส่สมาชิกของตระกูลหลี่อย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าสมาชิกของตระกูลหลี่จะไม่ได้พบกับความฉุกละหุกเช่นนี้ ด้วยความต่างชั้นของพลัง พวกเขาก็จะต้องพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงอยู่แล้ว
แต่ที่สิ่งที่ทำให้สมาชิกของตระกูลหลี่ประหลาดใจมากที่สุดนั่นคือ ผู้อาวุโสชาปี่ทั้งคู่ ซึ่งพวกเขาไม่ได้ต่อสู้กับสมาชิกของตระกูลหม่าแต่อย่างใด พวกเขากลับโจมตีใส่สมาชิกตระกูลหลี่แทน และในทุกๆ การลงมือของพวกเขา นั่นหมายถึงหนึ่งชีวิตที่ต้องจบลง ตัวตนที่แท้จริงของผู้ทรยศถูกเปิดเผยออกมาอย่างไม่มีการปิดบังใดๆ
ในฐานะที่เป็นบุตรสาวของผู้นำตระกูลหลี่ หลี่ ชาน ไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้แต่อย่างใด นางถูกผนึกอยู่ภายในรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณ และนางทำได้เพียงทนดูเหล่าสมาชิกของตระกูลค่อยๆ ล้มตายลงอย่างต่อเนื่อง
“หม่า ยู่คุน เจ้ามันเลวยิ่งกว่าสัตว์ !! เจ้าลืมแม้แต่คำสอนของบรรพบุรุษ !! หัวใจของเจ้ามันทรามยิ่งกว่าสุนัข !!”
เมื่อเห็นลูกน้องของเขาค่อยล้มตายลงด้วยความโง่เขลาของเขานั้น ผู้นำตระกูลหลี่ก็ถูกครอบงำด้วยความกราดเกรี้ยวอย่างแท้จริง เจาไม่สนใจต่ออาการบาดเจ็บจากบาดแผลที่หน้าอกของเขาอีก เขารีบกระโจนเข้าใส่ผู้นำตระกูลหม่าอย่างรวดเร็ว
แต่ด้วยร่างกายที่บาดเจ็บของเขานั้น เขาย่อมไม่สามารถเอาชนะผู้นำตระกูลหม่าได้ เขาถูกเตะล้มลงกับพื้นอีกครั้ง และถูกเหยียบซ้ำพร้อมกับขยี้ไปที่บาดแผลของเขาด้วยเท้าของผู้นำตระกูลหม่า
“พี่ชาย เจ้าบอกว่าข้าลืมคำสอนของบรรพบุรุษเช่นนั้นรึ !! คำสอนที่ให้พวกเราร่วมมือกันเป็นพี่น้องกันนั่นรึ !! คำสอนพวกนั้นมันสามารถทำให้ตระกูลของข้าก้าวหน้าได้รึ !! คำสอนนั่นมันทำให้ตระกูลของข้าได้สิทธิ์ขาดในหุบเขาเขี้ยวหมาป่าเช่นนั้นรึ !! ข้าจะบอกอะไรให้เจ้าฟัง !!”
“บนโลกนี้มันไม่มีอะไรแน่นอน ทุกอย่างเป็นเพียงความว่างเปล่า แต่มีสิ่งหนึ่งที่จริงแท้แน่นอน นั่นคือ ผู้ชนะเป็นจ้าว ผู้แพ้เป็นโจร !! ข้าไม่หวาดเกรงที่จะต้องถูกนินทา เพราะหากข้าได้รับชัยชนะ ก็จะไม่มีใครกล้าที่จะชี้นิ้วสั่งข้าอีก”
“พวกเขาเหล่านั้นจะต้องทำตามคำสั่งข้า จะไม่มีใครสนใจถึงวิธีการ พวกเขาจะจดจำเพียงแค่ผู้ชนะ พวกเขาจะต้องจดจำสิ่งที่ข้า หม่า ยู่คุน เหลือทิ้งเอาไว้ !!”
หม่า ยู่คุน กล่าวพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เสียงหัวเราะของเขาไม่มีความละอายแม้แต่น้อย
“เดรัจฉาน !! ข้ามันตาบอดเองที่นับเจ้าเป็นพี่น้อง !! ข้ามันตาบอดเองที่ให้ความไว้วางใจเจ้า !! เจ้ามันเป็นเดรัจฉาน !! ตำยิ่งกว่าหมู ยิ่งกว่าหมา !!”
ผู้นำตระกูลหลี่ กัดฟันแน่นด้วยความกราดเกรี้ยว ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานด้วยความโกรธ ในขณะที่เขาสบถออกมาอย่างรุนแรง
“เดรัฉาน !! เจ้าบอกว่าข้าเป็นเดรัจฉานเช่นนั้นรึ !! ข้าจะแสดงให้เจ้าดูถึงความเป็นเดรัจฉาน !!”
หม่า ยู่คุน ไม่ได้สะทกสะท้านต่อคำสบถเหล่านั้นแม้แต่น้อย เขาจ้องมองไปที่ผู้นำตระกูลหลี่อย่างเย็นชา และกล่าวออกมาว่า
“นำตัวนางมา !!”
“ให้ข้าไป ให้ข้าไป”
หลังจากผู้นำตระกูลหม่ากล่าวจบนั้น เหล่าสมาชิกตระกูลหลี่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย พวกเขารีบเข้าไปพาตัว หลี่ ชาน มาที่ผู้นำตระกูลหม่าอย่างรวดเร็ว
“หม่า ยู่คุน !! เจ้าจะทำอะไร !! มีอะไรก็มาทำที่ข้า !! อย่าทำอะไร ชานเอ๋อ ของข้า !!”
เมื่อเห็นเช่นนั้น ผู้นำตระกูลหลี่กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัวจากก้นบึ้งของหัวใจ กลัวว่า หม่า ยู่คุน จะทำในสิ่งที่เขาไม่อาจทนได้
“พี่ชาย เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ข้าไม่ทำอันตรายใดๆ ต่อ ชานเอ๋อ หรอก”
“ชานเอ๋อ หลายสาวที่น่ารักของข้า ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ทำนร้ายเจ้า ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดี”
หมา ยู่คุน กล่าวพลางยิ้มแปลกๆ ก่อนที่จะใช้ฝ่ามือจับไปที่กรามของ หลี่ ชาน และกว่าออกมาว่า
“หลานข้า เจ้าฉลาดกว่าพ่อของเจ้า เจ้าดูแลร่างกายของเจ้าให้บริสุทธิ์เพื่อรอข้า อาของเจ้า”
“สวะ !! จิ้งจองเฒ่า !!”
หลี่ ชาน เปิดปากของนาง และถุยน้ำลายใส่หน้า หม่า ยู่คุน อย่างรวดเร็ว
“สวะรึ !! ข้าจะให้เจ้าได้เห็นถึงวิธีการสวะเช่นข้า !!”
ด้วยกำลังของ หม่า ยู่คุน เขาฉีกกระโปรงของ หลี่ ชาน ออก เผยให้เห็นเรียวขาที่ขาวเนียนของนางอย่างเด่นชัด พร้อมกับกดนางลงมาใต้ตัวเขาอย่างรวดเร็ว
“หม่ายู่คุน เจ้าจะทำอะไร !! ชานเอ๋อ เป็นหลานของเจ้า !! เป็นหลานของเจ้า !!”
“เจ้าเดรัจฉาน ปล่อยข้า !! ปล่อยข้า !!”
เมื่อเห็นว่า หม่า ยู่คุน ต้องการจะทำอะไรกับ หลี่ ชาน บุตรสาวของเขานั้น หัวใจของผู้นำตระกูลหลี่ก็แทบจะระเบิดออกมา เขาพยายามตะเกียกตะกายด้วยพลังที่มีทั้งหมดของเขา
“อยู่นิ่งๆ ซะ !!”
อย่างไรก็ตาม เพียงฝ่ามือเดียวของผู้นำตระกูลหม่านั้น ก็ทำให้ผู้นำตระกูลหลี่ล้มลงกับพื้นอีกครั้งอย่างรุนแรง กระดูกทั่วร่างกายของเขาแตกร้าว และเขาก็ไม่อาจลุกขึ้นมาได้อีก
“อืมมม….อยู่นิ่งๆ แบบนั้นแหละ และคอยดูวิธีการเล่นสนุกของข้ากับลูกสาวของเจ้า ในฐานะน้องชายของเจ้า ข้าจะยอมมอบความบริสุทธิ์ของ ชานเอ๋อ ให้แก่คนนอกได้เช่นไร ฮ่าๆ….”
หม่า ยู่คุน หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับใบ้ฝ่ามือลูบไล้ไปตามผิวขาวเนียนของ หลี่ ชาน
อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น ผู้นำตระกูลหลี่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เขาทำได้เพียงมองดูลูกสาวของเขากำลังถูกย่ำยี โดยคนท่เขานับถือเป็นพี่ชาย
เขารู้สึกเสียใจมากกับความโง่เขลาของตัวเขาเอง ที่ไม่ยอมเชื่อบุคคลที่เขาควรเชื่อ
เขาไม่ยอมเชื่อคำกล่าวของ หลี่ ชาน และ หวู่ฉิง จึงทำให้ทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้
แต่ทุกอย่างที่โลกใบนี้ขาดไปก็คือ ยารักษาความเสียใจ ในตอนนี้เขาจะต้องรับผลตอบแทนจากการกระทำของเขา เขาจะต้องเสียความบริสุทธิ์ของลูกสาวของเขา และเสียตระกูลหลี่ของเขาไป นี่คือสิ่งที่เขาจะต้องแบกรับ
ในขณะนั้น หลี่ ชาน พยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง ดวงตาของนางปรากฏน้ำตาไหลออกมาเป็นสายอย่างต่อเนื่อง นางไม่สามารถตำหนิใครได้ นอกจากตัวของนางเอง ที่มีพ่องี่เง่าเช่นนี้
“โอ้ !! ข้าก็เคยเห็นคนที่เลวทรามมาก็มาก แต่ไม่เคยเห็นใครเลวทรามเท่านี้มาก่อนเลย !!”
ในขณะที่ ตระกูลหลี่ กำลังจะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ และความบริสุทธิ์กำลังจะถูกพรากไปนั้น เสียงที่คุ้นเคยเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากด้านในของพระราชวัง
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป