บทที่ 639 – ฝ่ามือยักษ์ที่น่าหวาดเกรง
 
 
 
ในคืนที่ฟ้าเงียบสงัดนั้น จู่ๆ ท้องฟ้าก็เปิดออก ราวกับมันถูกฉีกกระชากด้วยฝ่ามือขนาดใหญ่ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ทำให้คนที่พบเห็นต่างหวาดกลัวไปตามกัน 
 
 
 
บนท้องฟ้าที่สูงเช่นนั้น หากเป็นฝีมือของมนุษย์ ผู้ที่สามารถทำได้จะต้องมีร่างกายที่ใหญ่โตอย่างมาก อีกทั้งยังมีพลังมากมายมหาศาลเกินกว่าที่จะจินตนาการได้ 
 
 
 
ยิ่งพวกเขาคิดถึงผู้ที่สามารถทำเช่นนี้ได้ พวกเขายิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก เพราะนี่ไม่ใช่เหตุการณ์ที่มนุษย์ หรือแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งจะสามารถกระทำได้อย่างแน่นอน 
 
 
 
พวกเขาต่างคิดว่ามันเป็นฝีมือของพระเจ้า หรือปิศาจ หรืออาจจะเกิดปรากฏการณ์ทางธรรมชาติบางอย่าง ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับมนุษย์แม้แต่น้อย 
 
 
 
สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ทุกคนต่างตกตะลึงถึงขีดสุด พวกเขาต่างไม่สามารถทำอะไรได้ แม้ว่าพวกเขาอยากรู้มากแค่ไหนก็ตาม 
 
 
 
ทุกคนในเขตทะเลตะวันออกต่างเห็นเหตุการณ์ในครั้งนี้ ไม่เว้นแม้แต่ ชูเฟิง 
 
 
 
แต่ในขณะนี้ ชูเฟิง ไม่มีความคิดที่จะหยุดดูมันแม้แต่น้อย เพราะในหัวของเขาตอนนี้มีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น นั่นก็คือเรื่องของ เสี่ยวยู่ “ชูเฟิง !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น พร้อมๆ กับร่างกายที่งดงามราวกับนางฟ้าปรากฏตัวออกมาที่ด้านหน้าของ ชูเฟิง นั่นก็คือ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน “ผู้อาวุโส ฉิวซุ่ย ท่านพบ เสี่ยวยู่ หรือไม่ !?”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวถามด้วยความกังวล 
 
 
 
แต่ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน กลับส่ายศรีษะของนาง และกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ชูเฟิง ด้วยวิธีที่เราค้นหานางอยู่ในตอนนี้ พวกเรายังไม่สามารถพบนางได้ อีกทั้งความรวดเร็วของนางในน้ำยังรวดเร็วมาก ถ้านางออกไปเที่ยวเล่น นางอาจจะไม่อยู่ในทะเลตะโลหิตนิรันดร์ก็เป็นได้ และด้วยความเร็วขนาดนั้น เจ้าคิดว่าจะพบนางได้หรือ !!””ดังนั้นเจ้าควรจะกลับไปรอ เสี่ยวยู่ ดีกว่า หากนางเที่ยวเล่นจนพอใจแล้วนางน่าจะกลับมาเอง””ส่วนเรื่องที่นางอาจถูกจับตัวไปนั้น เจ้าไม่ต้องกังวลไป ด้วยความเร็วของนาง หยา เฟย ย่อมไม่มีความสามารถที่จะจับนางได้ทัน”
 
 
 
หลังจากกล่าวจบนั้น ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ก็แหงนหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า และถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมทั้งกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
คืนนี้ช่างแปลกเสียจริง !!”
 
 
 
จากนั้นนางก็พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งแผ่อำนาจพลังวิญญาณออกมาเพื่อเพิ่มความสามารถในการตรวจสอบ 
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ชูเฟิง ก็รู้ว่า ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน พยายามค้นหาเสี่ยวยู่อย่างเต็มที่ และนางก็เป็นคนที่มีเหตุผลอย่างมาก เพราะหากเสี่ยวยู่อออกไปเที่ยวเล่นจริง ไม่นานนางก็จะกลับมายังเกาะลอย และหากนางกลับไป และไม่มีผู้ใดรอนางอยู่ที่นั่น อันตรายอาจจะเกิดขึ้นกับนางก็เป็นได้ 
 
 
 
ดังนั้น ชูเฟิง จึงไม่สุ่มออกคนหาตัวของเสี่ยวยู่ เขารีบใช้ทักษะเพื่อกลับมายังเกาะลอยอย่างรวดเร็ว “ศิษย์น้อง หวู่ฉิง !! เจ้าพบเสี่ยวยู่ไม๊ !?”
 
 
 
เมื่อกลับมาถึงเกาะลอยนั้น ชูเฟิง ก็พบว่า เจียง ว่านชือ ได้กลับมาถึงก่อนแล้ว และนี่อาจนะเป็นคำสั่งของ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ที่ให้นางกลับมาก่อนก็เป็นได้ 
 
 
 
ชูเฟิง ส่ายศรีษะของเขาและกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ศิษย์พี่ เจียง ท่านไม่ต้องกังวล ข้าเชื่อว่าเสี่ยวยู่จะต้องกลับมาในเร็วๆ นี้แน่นอน ท่านรออยู่บนนี้ ส่วนข้าจะลงไปรอรับนางที่ด้านล่าง””เพราะนางมีความสามารถที่ยังแอบแฝงอยู่อีกมาก ข้าเองก็ไม่รุ้ว่านางจะสามารถทะยานบนอากาศแล้วกลับมาที่ได้โดยตรงหรือไม่ หากเป็นเช่นนั้น ท่านก็เพียงลงไปบอกข้า””ได้เลย ศิษย์น้อง หวู่ฉิง”
 
 
 
เจียง ว่านชือ พยักหน้ารับ 
 
 
 
หลังจากกล่าวจบ ชูเฟิง ก็กระโดดลงมากจากเกาะลอยลงสู่ผิวน้ำทะเลโลหิตนิรันดร์อย่างรวดเร็ว 
 
 
 
หลังจากยืนบนผิวน้ำอย่างสงบเพื่อรอเสี่ยวยู่นั้น ชูเฟิง ก็แทบจะทำอะไรไม่ถูก เพราะสถานที่ตรงนี้เป็นจุดศูนย์กลางบองทะเลโลหิตนิรันดร์ ผู้คนทั้งหมดต่างอาศัยอยู่ตรงบนิเวณนี้ 
 
 
 
และด้วยเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดบนท้องฟ้านั้น ทำให้มีเสียงอื้ออึงดังขึ้นมาอย่างไม่ขาดสายตลอดเวลา มันจึงทำให้ ชูเฟิง ต้องแหงนหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้านั้นเช่นกัน “ต้านต้าน เหตุการณ์ที่แปลกประหลาดเช่นนี้ เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น !?”
 
 
 
ชูเฟิง ตรวจสอบรอบๆ อย่างระมัดระวัง และพบว่าเหตุการณ์นี้แปลกประหลาดอย่างมาก มันราวกับเป็นฝีมือของพระเจ้าก็ไม่ปาน “หึ แม้ว่าข้าจะเคยเห็นเหตุการณ์มากมายในโลกวิญญาณ แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ทำไมเจ้าไม่ใช้พลังของเนตรสวรรค์ตรวจสอบมันดูล่ะ !?”
 
 
 
ต้านต้าน กล่าวพลางหัวเราะเบาๆ 
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิง ไม่รอช้า เขารับใล้พลังของเนตรสวรรค์มองไปยังท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ด้วยพลังของเนตรสวรรค์นั้น เขาก็พบบางอย่างที่ผิดแปลกออกไปจากครั้งแรกที่เขามองมัน 
 
 
 
ในการมองเห็นของคนทั่วไปนั้น พวกเขาจะเห็นเพียงท้องฟ้าถูกแยกออก ราวกับมันถูกฉีกด้วยฝ่ามือขนาดใหญ่ 
 
 
 
แต่ด้วยพลังของเนตรสวรรค์นั้น ชูเฟิง สามารถมองเห็นบางอย่างที่ค่อนข้าชัดเจน เขาเห็นฝ่ามือขนาดใหญ่ลอดผ่านลงมาจากท้องฟ้าที่เปิดออกนั้น “นะ……นี่มันเกิดอะไรขึ้น !!”
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ชูเฟิง ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ของเขาได้แม้แต่น้อย เขากลับรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากเมื่อเขาเห็นเช่นนั้น 
 
 
 
แม้ว่าผู้เชี่ยวชาญจะแข็งแกร่งเพียงใด แต่พวกเขาก็มีขีดจำกัด พวกเขาสามารถเดินบนอากาศ และเพียงแค่ทะลวงไปในชั้นเมฆได้ แต่พวกเขาไม่อาจขึ้นไปถึงชั้นฟ้า ดวงดาว หรือดวงจันทร์ได้ 
 
 
 
แต่ในเวลานี้กลับมีฝ่ามือขนาดใหญ่ ฉีกกระชากท้องฟ้าออกต่อหน้าของ ชูเฟิง มันทำให้เขาหวาดกลัวอย่างมาก 
 
 
 
เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า ฝ่ามือขนาดใหญ่นี้มีพลังมากเพียงใด ถึงสามารถฉีกท้องฟ้าออกจากันได้เช่นนั้น 
 
 
 
ชูเฟิง ยิ่งไม่สามารถจินตนาการได้มากขึ้นไปอีก ด้วยขนาดของเขตทะเลตะวันออกที่กว้างใหญ่นี้ แต่มันกลับสามารถถูกบดขยี้ได้โดยนิ้วเพียงนิ้วเดียวของฝ่ามือขนาดใหญ่นี้ 
 
 
 
ฝ่ามือนี้น่าหวาดกลัวอย่างมาก ความหวาดกลัวของ ชูเฟิง พุ่งทะลุถึงขีดสุด เพราะเจ้าของฝ่านี้ย่อมสามารถทำลายพื้นแผ่นดิน และท้องฟ้าได้อย่างง่ายดายแน่นอน 
 
 
 
ในตอนนี้ ชูเฟิง ที่ไม่เคยเชื่อเรื่องของพระเจ้านั้น เขากลับคิดว่าเหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกับพระเจ้า “มันคือหัตถ์ของพระเจ้า !?”
 
 
 
นี่คือคำถามที่ติดอยู่ภายในหัวใจของ ชูเฟิง “ต้านต้าน เจ้าเห็นนั่นหรือไม่ !!”
 
 
 
ชูเฟิง รีบกล่าวถาม ต้านต้าน อย่างรวดเร็ว เพราะการมองเห็นของเขาเชื่อมต่อกับนาง “อืมมมม…..ดูเหมือนว่านี่จะเป็นของจริง !!”
 
 
 
ต้านต้าน กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง ความขี้เล่นของนางหายไปอย่างหมดจรด “ต้านต้าน เจ้าหมายความว่าไง !? อย่าบอกนะว่าฝ่ามือนี่เป็นของจริง ไม่ใช่เพียงภาพลวงตา !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิง กล่าวถามอย่างตกตะลึง “นี่อาจจะเป็นโชคชะตาแห่งภัยพิบัติ ถ้าเป็นเช่นนั้นมันก็ไม่อาจหลีกหนีได้ อย่าได้กังวลไป เพราะถึงอย่างไรเจ้าก็ไม่อาจทำอะไรได้ หวังว่าโชคชะตาแห่งภัยพิบัตินี้จะไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า”
 
 
 
หลังจากกล่าวจบ ต้านต้าน ก็เงียบไป อาจกล่าวได้ว่า แม้แต่มหาราชินีอย่างนางที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใด กลับหวาดกลัวต่อสิ่งที่เกิดขึ้นนี่ 
 
 
 
ReaDMGA /////////////////////////////////////////////// A : และแล้วตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ว่านี้เป็นฝีมือใคร แล้วจะมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับชูเฟิง 
 
 
 
B : นั้นสิ ความซวยจะไปตกที่ใคร รอลุ้นกันในตอนหน้า