บทที่ 640 – ออกเดินทาง
 
 
 
ยิ่ง ต้านต้าน นิ่งเงียบเท่าไหร่ ชูเฟิง ยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น ในตอนนี้เขาถึงได้เข้าใจถึงคำว่า”
 
 
 
เหนือฟ้ายังมีฟ้า !!”
 
 
 
แต่เมื่อเขามองไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในท้องฟ้าตอนนี้ เขายิ่งหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก 
 
 
 
หากทุกอย่างที่เกิดขึ้นในท้องฟ้าตอนนี้เป็นเรื่องจริงนั้น ชูเฟิง หรือผู้เชี่ยวชาญขั้นจ้าวสงคราม , ราชันย์สงคราม หรือแม้แต่จีกรพรรดิสงคราม ก็มีค่าไม่ต่างจากไรฝุ่น 
 
 
 
หากว่าเส้นทางแห่งการบ่มเพาะพลังไม่มีจุดสิ้นสุด และไร้ขีดจำกัดนั้น นอกจากเก้าสวรรค์ที่คงอยู่ ก็ยังมีพลังอำนาจที่เหนือกว่าจนสามารถฉีกกระชากท้องฟ้าออกจากกันได้เช่นนี้ 
 
 
 
แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในจุดสูงสุดของเขตทะเลตะวันออก เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขาก็มีค่าเพียงฝุ่นละออง ราวกับสายลมที่ไร้ค่าเท่านั้น “ยี่ย่า ยี่ย่า !! พี่ใหญ่ !!” 
 
 
 
ในขณะที่ ชูเฟิง กำลังตื่นตะลึงอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงที่ไพเราะดังขึ้นมาจากระยะที่ห่างออกไป 
 
 
 
เมื่อได้ยินเสียงนั้น ความกังวลและความไม่สบายใจของเขาก็หายไปราวกับฝุ่นความ มันถูกแทนที่ด้วยความสบายใจอย่างมาก ชูเฟิง มองออกไปนังต้นเสียงอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
ลูกคลื่นกำลังพุ่งตรงมายังเขาอย่างรวดเร็ว ในคลื่นนั้นมีคนตัวเล็กๆ เมื่อเข้ามาใกล้คนตัวๆ เล้กนั้นก็กระโดดเข้าสู่อ้อมกอดของ ชูเฟิง อย่างรวดเร็ว และคนตัวเล็กนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เสี่ยวยู่ “เสี่ยวยู่ ในที่สุดเจ้าก็กลับมา !!”
 
 
 
ชูเฟิง ไม่ได้ตำหนิเสี่ยวยู่แต่อย่างใด ในตอนนี้เขาเต็มไปด้วยสบายใจ และความรู้สึกผ่อนคลาย “ฮี่ฮี่ พี่ใหญ่ ท่านเป็นห่วงเสี่ยวยู่เหรอ !?”
 
 
 
เสี่ยวยู่ ฉลาดอย่างมาก นางกล่าวออกมาพลางกระพริบตาปริบๆ “ข้าต้องเป็นห่วงซิ !! เสี่ยวยู่คือนางฟ้าของพี่ใหญ่ !! เมื่อนางฟ้าของพี่ใหญ่หายไปข้าจะไม่ห่วงได้อย่างไร !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวพลางยิ้มบางๆ พร้อมกับลูบไปที่ผมสีดำของเสี่ยวยูอย่างแผ่วเบา เห็นได้ชัดว่าเขาเอ็นดูเสี่ยวยู่อย่างมาก “พี่ใหญ่ !! เสี่ยวยู่มีที่ที่อยากไป !!”
 
 
 
เสี่ยวยู่ กล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว “ไป !? ไปไหน !?”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิง จึงกล่าวถามออกมาด้วยความประหลาดใจ “ไปยังที่สถานที่เที่ยวเล่นใหม่ๆ ที่นี่เสี่ยวยู่เที่ยวเล่นพอแล้ว !!”เสี่ยวยู่ กล่าวพลางอมยิ้ม “แล้วเสี่ยวยู่จะกลับมาเมื่อไหร่ !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวถาม “กลับมา !! เสี่ยวยู่ จะไม่กลับมาในที่ที่เคยเที่ยวเล่นแล้ว !! เสี่ยวยู่จะออกเที่ยวเล่นไปเรื่อยๆ !!”
 
 
 
ปลายน้อย กล่าว “เอ๋…..แล้วเสี่ยวยู่จะไปเมื่อไหร่ !?”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวถาม “ตอนนี้” “ตอนนี้ !!””อืม !!”
 
 
 
เสี่ยวยู่ พยักหน้าเบาๆ 
 
 
 
มีบางอย่างทำให้ ชูเฟิง รู้สึกปวดใจ เมื่อเขามองไปยังเสี่ยวยู่ แม้ว่าจะได้ร่วมทางกันเพียงไม่นาน แต่ ชูเฟิง ก็รู้สึกอย่างชัดเจนว่าเขาอยากจะปกป้องสาวน้อยคนนี้ 
 
 
 
แต่ ชูเฟิง ก็ต้องหยุดความคิดของเขาเอาไว้ เพราะด้วยความแข็งแกร่งของเขาไม่เพียงพอที่จะปกป้องนาง นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาไม่ขอให้ เสี่ยวยู่ อยู่กับเขา หรือให้เขาร่วมเดินทางไปกับนาง 
 
 
 
ชุเฟิง รู้ดีว่า เสี่ยวยู่ เป็นเพียงเด็กเล็กคนๆ หนึ่ง ที่เดินผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา มันเป็นไปไม่ได้เลยที่คนพิเศษอย่างนางจะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป 
 
 
 
นอกจากนี้ ชูเฟิง ยังมีอีกหลายสิ่งที่เขาจะต้องทำ เขาได้แบกภาระหน้าที่ที่หนักหนามากมายเอาไว้บนตัวของเขา และเขาเองก็ไม่อยากพานางไปร่วมจมไปกับความทุกข์ในภายภาคหน้าที่อาจจะเกิดขึ้นกับเขา 
 
 
 
แม้ว่า ชูเฟิง จะรู้ว่าไม่นานพวกเขาจะต้องแยกจากกัน แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วเช่นนี้ “พี่ใหญ่ !! ข้ามีของขวัญให้ท่าน !!”
 
 
 
เสี่ยวยู่ กล่าวพลางหัวเราะคิกคัก ขณะที่นางผายฝ่ามือของนางออก ก็มีสร้อยคอปรากฏอยู่บนฝ่ามือของนาง 
 
 
 
เมื่อ ชูเฟิง จ้องมองไปยังมันนั้น เขาก็พบกับกับสร้อยคอเส้นที่ดูน่าสนใจอย่างมาก มันเป็นสร้อยคอที่ทำจากเชือกป่าน และมีหินสีดำๆ อยู่ตรงกลาง 
 
 
 
หากมองอย่างละเอียดนั้น มันเป็นเพียงสร้อยคอธรรมดา ที่ถูกทำขึ้นด้วยเชือกป่าน ผูกติดกับหินสีดำ และการผูกนั้นก็เป็นการผูกเพียงหยาบๆ เท่านั้น “ฮี่ฮี่ พี่ใหญ่ สร้อยคอนี้ เสี่ยวยู่ เป็นคนทำเอง !!”
 
 
 
เสี่ยวยู่ กล่าวอย่างภาคภูมิใจ ขณะที่นางมองไปยังสร้อยคอในมือของนาง “ยอดเยี่ยมมาก !! ข้าไม่คิดเลยว่า เสี่ยวยู่ จะสามารถสร้างสร้อยคอของตัวเองขึ้นมาได้ !!”
 
 
 
แม้ว่ามันจะเป็นสร้อยที่ถูกทำออกมาอย่างหยาบๆ แต่มันก็เป็นฝีมือของเด็กสามควบเท่านั้น ชูเฟิง จึงกล่าวชมออกไปด้วยความประทับใจ “ฮี่ฮี่ พี่ใหญ่ ท่านจะต้องสวมมันไว้ตลอด หากท่านทำให้มันหาย หรือถอดออก เสี่ยวยู่ จะโกรธท่าน !!”
 
 
 
เสี่ยวยู่ กล่าวพลางยื่นสร้อยคอใส่มือของ ชูเฟิง “เสี่ยวยู่ หากเจ้าจะออกเดินทางไปในตอนนี้ พี่ใหญ่ก็มีของขวัญจะมอบให้เจ้าเช่นกัน !!”
 
 
 
สมบัติของ ชูเฟิง นั้นมีอยู่มากมาย เขาเลือกออกมาอย่าตั้งใจ เขาหยิบกำไลข้อเท้าที่งดงามออกมาเส้นหนึ่ง และสวมมันไว้ที่ข้อเท้าเล็กๆ ของ เสี่ยวยู่ 
 
 
 
มันไม่ได้เป็นเพียงกำไลข้อเท้าธรรมดาเท่านั้น แต่มันคือยอดยุทธภัณฑ์ ที่สามารถป้องกันตัวเองโดยอัตโนมัติได้ “ยี่ย่า ยี่ย่า!! พี่ใหญ่ เสี่ยวยู่ชอบมันมาก มันสวยมาก!!”
 
 
 
นางไม่ได้สนใจว่ามันจะเป็นยอดยุทธภัณฑ์แต่อย่างใด นางมีความสุขอย่างมากต่อของขวัญชิ้นนี้ นางกระโดดลงน้ำ และว่ายวนอยู่รอบๆ ชูเฟิง อย่างรวดเร็ว “พี่ใหญ่ เสี่ยวยู่จะไปแล้วนะ !!”
 
 
 
หลังจากว่ายวนรอบๆ อยู่สักพัก นางก็หยุด และกล่าวลา ชูเฟิง “อืม….พี่ใหญ่จะคิดถึงเจ้านะ เสี่ยวยู่ !!”
 
 
 
ชูเฟิง ยืนอย่างสงบนิ่งบนผิวน้ำอย่างมั่นคง เขาโบกมือให้เสี่ยวยู่พร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ “เสี่ยวยู่ ก็จะคิดถึงท่าน พี่ใหญ่ ลาก่อน !!”
 
 
 
เสี่ยวยู่ กล่าวด้วยรอยยิ้มพราวระยับ ก่อนที่นางจะหันหน้าออกไป และว่ายออกไปราวกับนางเงือก พร้อมกับเสียงร้องอย่างร่าเริง”
 
 
 
ยี่ย่า ยี่ย่า !!”
 
 
 
ในที่สุดนางก็หายไปจากสายตาของ ชูเฟิง 
 
 
 
ชูเฟิง มองไปยังเส้นทางที่ เสี่ยวยู่ หายลับไป เขามองลงมายังสร้อยคอในมือของเขาด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะสวมมันไว้ที่คอ และเก็บหินสีดำใส่ไว้ใต้เสื้อผ้าของเขา 
 
 
 
ณ ทางด้าน หมู่เกาะประหารบริเวณเขตทะเลโลหิตนิรันดร์ “สิ่งที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้านั่น ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขตทะเลตะวันออก และถึงแม้มันจะเกี่ยวของกับสถานที่แห่งนี้ แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดี ดังนั้น เฟยเอ๋อ เจ้าไม่ต้องหวาดกลัว”
 
 
 
ในขณะนั้น หย่า จ่งหยุน กำลังจ้องมองไปยังความผิดปกติที่เกิดขึ้นในท้องฟ้า พร้อมกับปลอบใจหลานสาวของเขา “อืมมมม”
 
 
 
แม้ว่า หย่า เฟย จะหวาดกลัว แต่หลังจากที่เหตุการณ์แปลกประหลาดนี้เกิดขึ้นเป็นเวลานาน แต่ยังไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นนั้น นางก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลงด้วยความสบายใจ 
 
 
 
ดังนั้นนางจึงกล่าวกับ หย่า จ่งหยุน ว่า”
 
 
 
ท่านปู่ เหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น พวกเราก็อย่าได้ใส่ใจมันอีกเลย ตอนนี้ข้าอยากรู้ว่า เถ่า ฉิวซุ่ย จะหนีไปแล้วหรือเปล่าหชังจากข่าวที่ท่านปู่กลับมายังทะเลโลหิตนิรันดร์ !!””อืม…เฟยเอ๋อ พูดถูก แม้ว่ามันอาจจะเป็นลางบอกเหตุอะไรบางอย่าง แต่พวกเราก็ไม่อาจควบคุมมันได้ พวกเราควรไปเยี่ยมบุตรสาวศักดิ์สิทธิ์ผู้ที่ข้าไม่เคยพบมานานกันเสียก่อน”
 
 
 
หย่า จ่งหยุน พยักหน้าเบาๆ เพื่อแสดงความแข็งแกร่ง และอำนาจของเขานั้น เขาได้พาผู้เชี่ยวชาญจากหมู่เกาะประหารมาด้วย เพื่อไปยังที่พักอาศัยของ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน 
 
 
 
ReaDMGA /////////////////////////////////////////////////// A : เสี่ยวยู่ T^T 
 
 
 
B : เสี่ยวยู่ T^T 
 
 
 
C : เสี่ยวไป๋ T^T หายไปนานเลย จนทุกคนลืมมืงกันไปแล้ว ช่างน่าสงสารยิ่งนัก!!! 
 
 
 
A – B : เสียอารมณ์ชิบหาย เห็นไม๊ว่าเค้ากำลังดราม่ากัน 
 
 
 
C : กูก็ดราม่า!!!