“เจ้าวีรบุรุษหนุ่มเอ๋ย ขอบคุณจริงๆที่ช่วยลูกสาวข้า เจ้ามีนามว่าอะไรอย่างนั้นหรือ”
 
หลังจากนั้น ผู้นำตระกูลหลี่ก็ยิ้มและถามชูเฟิงด้วยความรู้สึกขอบคุณ
 

 
“ข้า ชื่อ หวู่ฉิง!”
 
ชูเฟิงพูดพร้อมประสานมือ
 

 
“อ่อ เป็นวีรบุรุษหวู่ฉิงนี่เอง พรสวรรค์ของเจ้านั้นดีจริงๆ เพียงอายุแค่นี้ ก็อยู่ในระดับ 8 อาณาจักสวรรค์ข้ามั่นใจว่าเจ้าต้องก้าวเข้าสู่เจ้าสงครามได้ไม่ยาก.”
 
หลังจากผู้นำตระกูลหลี่ พูดก็พยักหน้าของตน จากนั้นเขาก็ปรบมือและพูดว่า,
 

 
“ข้ารับใช้!”
 
หลังจากพูดจบก็มี ข้ารับใช้สาว2คนเดินเข้ามาจากห้องอื่น ในมือถือถาดที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับของลูกแก้ว พวกมันคือลูกแก้วสวรรค์ 1 พันเม็ด
 

 
“ท่านหวู่ฉิง เป็นเพราะท่าน ชาน เอ๋อของข้าถึงยังมีชีวิตอยู่ นี่เป็นการขอบคุณเล็กๆน้อยๆเจ้าไม่ต้องคิดอะไร โปรดรับมมันไว้ด้วย.”
 
ผู้นำตระกูล หลี่ พูดขึ้น
 

 
“ท่านผู้นำ ข้าได้ตอบตกลงคำเชิญของท่านหญิง และใช้พลังของข้าเพื่อตระกูลหลี่ แล้วเธอสัญญากับข้าว่าจะให้ของรางวัลที่เหมาะสม ดังนั้นแล้วในฐานะของคนตระกูลหลี่ และคนที่ปกป้องเธอข้าขอรางวัลเป็นอย่างอื่นได้หรือไม่”
 
ชูเฟิง พูด
 

 
“เจ้าหนุ่มน้อยเจ้าช่างฉลาดเสียจริง ถ้าอย่างนั้นพวกนี้คือค่าตอบแทนที่เจ้าได้ทำไว้ก่อนหน้านี้ก็แล้วกัน.”
 
ผู้นำตระกูล หลี่ ยิ้มแล้วพูดขึ้น
 
เขารู้ว่าเมื่อชูเฟิง ช่วย หลี่ ชาน เอาไว้ เขาจะไม่เข้ารวมกับตระกูลหลี่ ดังนั้นในตอนนั้น ชูเฟิงไม่ได้มีหน้าที่ที่ต้องปกป้องหลี่ชานแต่เขาก็ทำมัน มันเป็นเรื่องน่าอายถ้าให้ค่าตอบแทนชูเฟิงแค่นี้
 
และชูเฟิงก็ปฏิเสธมันเห็นได้ว่าเขาไม่ใช่คนที่เห็นแค่ประโยชน์ และเขานั้นยึดถือหลักการของตน จึงทำให้ผู้นำตระกูลหลี่รู้สึกถูกใจเขาอย่างมาก เพราะว่าคนแบบเขานี่แหละที่เขาอยากได้มากที่สุด
 

 
“หวู่ฉิง พ่อของข้าพูดออกมาแล้ว แล้วก็รับปากแล้ว”
 
หลี่ ชาน พูดขึ้น
 

 
“ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าก็ขอรับมันไว้แล้วกัน ขอบพระคุณท่านผู้นำ ขอบพระคุณท่านหญิง.”
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิงก็ยอมรับ
 
อย่างไรก็ตาม ลูกแก้วสวรรค์ 1000 เม็ดถือว่าน้อยมากสำหรับชูเฟิง แต่ก็เป็นแบบที่เขาพูดว่า
 

 
“แม้จะเป็นยุง ก็ยังมีเนื้ออยู่ “
 
นอกจากนี้ลูกแก้วสวรรค์เหล่านี้พวกเขาก็เต็มใจให้กับเขา ถ้าเขาไม่รับมันมันก็เหมือนกับทำร้ายตนเอง
 

 
“ระดับของสัตว์มหึมานี้ไม่ได้อ่อนแอเลย แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่มาจาก หุบเขาเขี้ยวหมาป่าเช่นกัน ดังนั้นทำไมมันถึงมาที่นี่และโจมตีเจ้า”
 
ผู้นำตระกูลหลี่ ตรวจสอบสัตว์มหึมาที่คุกเข่าอยู่ด้านข้างชูเฟิง
 

 
“ท่านผู้นำ สัตว์มหึมาตัวนี้ได้รับพิษจากผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ ทำให้มันถูกผนึกเหตุและผลและความคิดเอาไว้ ดังนั้นมันจึงกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ใช้ความรุนแรงและกระหายเลือด.”
 
 
“อย่างไรก็ตาม ข้าสามารถปลดผนึกนั้นได้ และเหตุผลที่มันมายังที่แห่งนี้ก็จะปรากฏขึ้น.”
 
ชูเฟิงตอบ
 

 
“เจ้าเป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณหรอกหรือ”
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้นตาของ ผู้นำตระกูลหลี่ก็เบิกกว้าง ทุกคนนั้นไม่สามารถเป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณได้ เพราะพวกเขานั้นเป็นสิ่งที่แสนวิเศษตั้งแต่เกิด ทำให้พวกเขาถูกเคารพและยกย่อง
 

 
“ถูกต้อง ข้าเป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ.”
 
ชูเฟิงพยักหน้า
 

 
“ดี ดี ในตอนนี้ ตระกูลหลี่ของข้าเหมือนได้รับพรจากความไร้โชค และได้เชิญคนที่โดดเด่นอย่าง วีรบุรุษหนุ่ม หวู่ฉิง เข้ามา!”
 
 
“ข้ารับใช้ รีบไปจัดที่พักให้วีรบุรุษหนุ่มหวู่ฉิงเร็วเข้า และจากวันนี้ เขาถูกดูแลโดยตระกูลหลี่ของข้า.”
 
ผู้นำตระกูลหลี่ ยิ้มแล้วก็พูดขึ้น
 

 
“ขอรับ”
 
หลังจากเหล่าข้ารับใช้ไปเตรียมกัน ชูเฟิง ก็นำสัตว์มหึมาออกจากห้องโถงไป
 

 
“อ้า ชาน เอ๋อ ลุงหม่าของเจ้ามาหาข้า และต้องการคุยเรื่องเปิดขุมทรัพย์ในหุบเขาเขี้ยวหมาป่า.”
 
 
“เขาได้บอกว่าเตรียมการทุกอย่างแล้วและได้เชิญผู้เชื่อมต่อชุดม่วงมา นั่นจะทำให้การเปิดขุมทรัพย์ไม่มีปัญหาใดๆ ดังนั้นก็เลยตอบรับไปว่าจะเริ่มใน 10 วัน.”
 
หลังจากชูเฟิงออกไป ผู้นำตระกูล หลี่ก็พูดขึ้น
 

 
“ท่านพ่อตอบรับไปแล้ว จะให้ข้าทำอะไรล่ะ สุดท้ายข้าก็ต้องตามท่าน.”
 
หลี่ จาน พูดด้วยความไม่พอใจ
 
ในตอนนั้นเธอโกรธเล็กน้อยและไม่ได้เถียงกับพ่อของเธอ นั่นเป็นเพราะว่าชูเฟิงเป็นคนแนะนำให้เธอทำเช่นนั้น
 

 
“ชาน เอ๋อ ไม่ต้องกังวล ตระกูล หลี่ของเรา กับ ตระกูลหม่า สนิทกันหมาหลายชั่วอายุคนแล้ว และ ลุงหม่าของเจ้าก็โตมาพร้อมๆกับข้า”
 
 
“ดังนั้น เจ้าไม่ต้องกังวล แม้ว่าตระกูลหม่าจะเป็นคนส่งคนมากกว่าเพื่อเปิดขุมทรัพย์นั่นเขาก็จะแบ่งกับพวกเราเท่าๆกัน.”
 
เมื่อเห็น หลี่ ชาน โกรธ ผู้นำตระกูลหลี่ ก็พูดขึ้น
 

 
“ท่านพ่อทุกสิ่งที่ข้าเคยทำมาก่อนหน้านี้มันเพื่อตระกูลหลี่ของเรา หวังว่าท่านคงเข้าใจข้านะ.”
 
 
“แต่ท่านคือพ่อของข้า ในฐานะลูกสาว ข้าจะสนับสนุนท่าน.”
 
 
“ข้าจะไปจัดทัพของเรา และ หาแผนการเพื่อวันเปิดขุมทรัพย์ใน 10 วันข้างหน้า.”
 
หลี่ ชานพูด
 

 
“ชานเอ๋อ พ่อไม่สงสัยเรื่องความสามารถของเจ้า แต่งานแต่งงานของเจ้าเล่า นั่นเป็นสิ่งที่ข้ากังวล.”
 
 
“ตัวเจ้า ในปีนี้ ก็จะ 35 ปีแล้วถ้าเจ้าไม่รีบแต่งงาน เจ้าก็จะกลายเป็นยัยแก่ไปนะ โอ้ว ข้าคิดว่าเจ้าหนุ่มที่ชื่อ หวู่ฉิง ก็ไม่เลวนะเจ้าคิดว่าไง …”
 
ผู้นำตระกูล หลี่ ยิ้มขึ้นมา
 

 
“ท่านพ่อ ท่านพูดอะไรของท่าน”
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่ ชาน รีบพูดขึ้นมา
 

 
“เจ้าหลอกข้าไม่ได้หรอก ดวงตาของเจ้าจะแปลกไปเมื่อมองไปที่ หวู่ฉิง นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นเจ้ามองผู้ชายเช่นนั้น อายุของพวกเจ้า ทั้ง 2ก็ไม่น่าจะห่างกันสักเท่าไหร่ ดังนั้นข้าจะเป็นพ่อสื่อให้เอง”
 
ผู้นำ ตระกูลหลี่ยิ้มแล้วพูด
 

 
“ท่านพ่อ อย่างมาพูดมั่วๆนะ ไม่งั้นข้า จะ”
 
ในตอนนั้น หลี่ ชานก็พูดออกด้วยท่าทางเกร็งๆ แต่ใบหน้าของเธอนั้นแดงก่ำ จากนั้นเธอก็วิ่งออกจากห้องไป
 
หลังจากออกมา หลี่ ชาน ก็วางมือไว้ที่อกของเธอ และเธอก็รู้สึกถึงใจที่กำลังเต้นอยู่ เธอพูดด้วยเสียงเบาๆว่า
 

 
“ นี่มันอะไรกันข้ารู้จักกับเขาไท่นาน ทำไมถึงเป็นเช่นนี้”
 
ตามจริงแล้ว มันเรื่องปกติที่ หลี่ ชาน จะมีความรู้สึกแบบนั้น มันเป็นเพราะเธอได้รับผลกระทบจาก เนตรสวรรค์ของชูเฟิง นอกจากมันจะช่วยให้เขาแข็งแกร่งขึ้น มันยังทำให้เขามีเสน่ห์มาอีกด้วย
 
ชูเฟิงไม่รู้เรื่องการพูดคุยของ 2 พ่อลูก ด้วยการนำของเหล่าข้ารับใช้ ชูเฟิงก็ได้มาถึงที่คฤหาสน์ใหญ่ และ หรูหรามาก
 
ภายในคฤหาสน์นั้น มีผู้ฝึกตนอาศัยอยู่ไม่กี่คน พวกเขาไม่ใช่คนจากตระกูลหลี่ ทุกคนนั้นถูกจ้างมา พวกเขานั้นไม่ได้อ่อนแอ และยังครอบครองทักษะที่แข็งแกร่งอีกด้วย
 
ในขณะที่พวกเขาอยู่ในพื้นที่ของตระกูลหลี่ พวกเขาอาจจะเพลิดเพลินกับการเป็นแขกผู้มีเกียรติ อย่างไรก็ตามการได้รับการดูแลหรือใส่ใจมากเพียงใดก็อยู่ที่ความสามารถและความแข็งแกร่งของตน
 
แต่หลังจากชูเฟิง เข้ามานั้นเขาได้ถูกจัดให้มาอยุ่ในพื้นที่ที่หรูหราที่สุด และยังมีข้ารับใช้ที่ยอดเยี่ยมที่สุด จึงทำให้เป็นที่ดึงดูดสายตาของคนมาก และพวกเขาก็ไม่พอใจตั้งแต่ที่ชูเฟิงก้าวเข้ามาแล้ว
 
: ชูเฟิงอายุแค่ 17 เอง จะให้แต่งกะหญิงอายุ 35 เลยอ่อ มันห่างกันเกือบเท่าหนึ่งเลยนะ
 
: น่าตายังใช้ได้ เรื่องอายุอย่าไปสน!!!
 
: บ้า สำหรับชูเฟิง คงเป็น น้า อ่ะ ไม่ก็พี่น้อง จะให้เอามาเป็นเมีย มันก็ . . . . . .ดีเหมือนกัน!!!
 
: กูนึกว่าจะบอก มันก็คงไม่ดีซะอีก
 
: ก็ตอนนี้ชูเฟิงปลอมตัวเป็น หวู่ฉิง จะทำชั่วไรไว้ก็ไม่มีใครรู้หรอก ว่าเป็นชูเฟิง
 
: กูเริ่มเกลียดพวกมืงล่ะ!!!
 
ที่มา: