บทที่ 733 – หลาน ยี่ ผู้น่าสงสาร
 
 
 
“ที่แท้ท่านก็วางแผนเอาไว้แล้ว ไม่แปลกใจเลยที่ท่านให้ข้าโน้มน้าวให้พี่สาวของข้ามาที่นี่ ท่านหมายตัวของพี่สาวของข้าไว้แต่แรก !!”หลาน หยานจื่อ กล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ “ถูกต้อง เป้าหมายของข้าคือนางต้งแต่แรก ตั้งแต่ที่ข้าเข้ามายังสำนักสี่คาบสมุทร ข้าก็ตกหลุมรักนางตั้งแต่ครั้งแรก””ในช่วงเวลาสี่ปีนางได้รับการดูแลจากบรรพบุรุษของข้า ตลอดเวลาที่ฝึกฝน ข้ามักจะยืนอยู่ด้านหน้าของนาง เพื่อปกป้องนางตลอดเวลา และเมื่อใดที่ข้าได้รับสิ่งดีๆ ข้าก็จะมอบมันให้แก่นางก่อนเสมอ””แต่นาง !! นางไม่เคยมองเห็นข้า !! ไม่เคยเห็นข้าเป็นสหาย !! แม้ว่าข้าจะกลายเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่น จนสามารถยืนเคียงข้างนางได้ นางก็ไม่เคยเหลียวแลข้า !!””ในตอนแรกข้ารักนาง !! แต่ตอนนี้ข้ากลับเกลียดชังนาง !! ข้าไม่ต้องการให้นางมาชอบข้าอีกต่อไป !! ข้าเพียงต้องการร่างกายของนาง !!”
 
 
 
หวาง หลง กล่าวออกมาด้วยความบ้าคลั่งแห่งความโกรธ “ท่าน !! ข้าจะไม่ช่วยท่านให้ทำร้ายพี่สาวของข้าเช่นนี้ !!”
 
 
 
เมื่อเห็นการแสดงออกของ หวาง หลง นั้น หลาน หยานจื่อ รีบส่ายศรีษะขอฝนางอย่างรวดเร็ว “เจ้าพูดว่าอะไรนะ !! พูดอีกครั้ง ซิ !!”
 
 
 
หวาง หลง รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขาจ้องเขม็งไปที่ หลาน หยานจื่อ และกล่าวออกมา “ข้าจะบอกท่านอีกครั้ง !! ข้าจะไม่ช่วยเหลือท่านที่คิดจะทำร้ายนาง แม้ว่านางจะเข้มงวดต่อข้า แต่ถึงยังไงนางก็เป็นพี่สาวของนะ……!!”
 
 
 
แต่ก่อนที่ หลาน หยานจื่อ จะกล่าวจบนั้น ฝ่ามือของ หวาง หลง ก็คว้ามาที่คอของนางราวกับกรงเล็บเหยี่ยว พร้อมกับที่เขาขู่ออกมาว่า”
 
 
 
เจ้ากล้าปฏิเสธข้ารึ !! เจ้าลืมคนที่มอบทรัพยากรการบ่มเพาะพลังให้พี่สาวของเจ้ารึ !! เจ้าลืมคนที่คอยช่วยเหลือในกับปรับแต่งทรัพยากรเหล่านั้นรึ !!””ถ้าเจ้ากล้าปฏิเสธข้า ข้าจะจับเจ้าโยนให้สัตว์โอสถตัณหาปู้ยี่ปู้ยำเจ้า และจะกระจายข่าวนี้ออกไปในสำนักสี่คาบสมุทร !!””อื้ออ…!!”
 
 
 
ในขณะนั้น ใบหน้าของ หลาน หยานจื่อ เปลี่ยนเป็นสีแดงจากการขาดอากาศหายใจ นางพยายามโบกแขนของนางเป็นสัญญาณให้ หวาง หลง ปล่อยนาง “พูดมา ว่าเจ้าจะช่วยข้าหรือไม่!!”
 
 
 
หลังจากปล่อยมือ หวาง หลง ก็กล่าวถามออกมาอย่างรุนแรง 
 
 
 
***** แค่ก ๆ ***** 
 
 
 
หลาน หยานจื่อ ไอออกมาอย่างรุนแรง ใบหน้าของนางไม่ได้แสดงออกมาเพียงความเจ็บปวดเท่านั้น แต่มันยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และความรังเกียจที่มีต่อ หวาง หลง นางรู้สึกเสียใจต่อความโลภที่จะได้รับผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยจากแผนการของ หวาง หลง 
 
 
 
แต่ในขณะนั้น นางไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ เพราะเห็นได้ชัดว่า หวัง หลง จะต้องทำตามที่เขากล่าวเอาไว้อย่างแน่นอน นางจึงกล่าวออกมาอย่างหมดหนทาง”
 
 
 
ข้าจะช่วยท่าน !!””ฮ่าๆ ดี !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวาง หลง ก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับกระโจนเข้าใส่ใต้หว่างขาของ หลาน หยานจื่อ อย่างรวดเร็ว “สวะเอ๊ย !!”
 
 
 
แม้ว่ารูปแบบอำนาจพลังวิญญาณจะปิดกั้นเสียงได้นั้น แต่ ชูเฟิง ก็สามารถได้ยินทุกๆ อย่าง เขาไม่ได้สงสาร หลาน หยานจื่อ แม้แต่น้อย แต่เขากลับรู้สึกสงสาร หลาน ยี่ อย่างมาก 
 
 
 
แม้ว่าเขากับ หลาน ยี่ จะไม่เคยสนทนากันมาก่อนนั้น แต่เมื่อเขาเห็นทัศนคติที่นางมีต่อ ซูรู่ และคนอื่นๆ แล้วนั้น ชูเฟิง สามารถบอกได้ในทันทีว่านางต่างจาก หลาน หยานจื่อ อย่างมาก อาจกล่าวได้ว่า หลาน ยี่ ไม่เพียงแต่นางจะมีความสามารถที่โดดเด่น แต่นางยังเป็นคนดีอย่างมาก 
 
 
 
แม้ว่า หลาน ยี่ จะเป็นคนดีมาแค่ไหน แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องของเขา มันเป็นเรื่องในครอบครัวของ หลาน ยี่ อีกทั้งเขายังเป้าหมายที่จะต้องทำให้สำเร็จ ดังนั้น ชูเฟิง จึงไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่ง และเตรียมที่จะจากไป 
 
 
 
นอกจากนี้ แม้ว่าเขาอยากจะช่วยเหลือ แต่เขาก็ไม่มีวิธีที่จะช่วยเหลือนาง หากเขาไปบอกแก่นางตรงๆ นางคงไม่เชื่อเขา และนั่นยังทำให้ หลาน หยานจื่อ สามารถหาข้ออ้างจัดการเขาได้อีก 
 
 
 
หากเขาเลือกที่จะติดตาม หลาน ยี่ เพื่อรอคอยเวลาที่ หลาน หยานจื่อ จะลงมือ และเขาออกมาข่วยเหลือในเวลานั้น มันก็จะทำให้เสียเวลาอย่างมาก 
 
 
 
เพราะ ชูเฟิง ไม่รู้ว่า หลาน หยานจื่อ จะลงมือเมื่อไหร่ มันจึงทำให้เขาเสียเวลามาก และเขาไม่มีเวลาเหลือมากขนาดนั้น ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะมองผ่าน และรีบจากไป 
 
 
 
หลังจากการค้นหาในคืนนี้ ชูเฟิง ประสบผลสำเร็จค่อนข้างดี เพราะเขาพบกับรูปแบบเปล่งแสงถึงสามรูปแบบ แต่สามารถปลดผนึกได้เพียงรูปแบบเดียวเท่านั้น และเพื่อป้องกันไม่ให้ ซูรู่ และคนอื่นๆ เป็นกังวลเกี่ยวกับตัวเขา เขาจึงกลับไปที่นครที่สาบสูญ เพื่อบอกให้ทุกคนรู้ถึงความสำเร็จนี้ และเป็นการยืนยันว่าไม่มีสิ่งใดเป็นอันตรายต่อเขาภายในป่า 
 
 
 
ระหว่างทางกลับมายังนครที่สาบสูญนั้น เขาได้พบกับสัตว์ร้ายที่หุ้มด้วยเกราะเหล็กหนา แต่ภายใต้เกราะเหล็กของมันกลับมีเนื้อนุ่มๆ อยู่ภายใน เมื่อคิดถึงทุกคนกำลังแบ่งอาหารแห้งอยู่นั้น ชูเฟิง ก็พลันนึกถึงฝีมือการทำอาหารของ ซูรู่ ขึ้นมา 
 
 
 
ดังนั้น ชูเฟิง จึงฆ่าสัตว์ร้ายตัวนั้น และนำเนื้อของมันกลับมา 
 
 
 
เมื่อเขากลับมาถึงนครที่สาบสูญท้องฟ้าก็เริ่มสว่างขึ้น และก่อนที่เขาจะได้เข้าไปภายในนั้น เขาก็พบกับสาวงามผู้หนึ่ง 
 
 
 
นางคือ หลาน ยี่ ที่นั่งอยู่บนยอดของนครที่สาบสูญ หลังจากที่นางเห็น ชูเฟิง นั้น นางยิ้มบางๆ ออกมา พร้อมกับผงกหัวทักทายเล็กน้อย ก่อนที่จะหันกลับไปมองยังขอบฟ้าไกลออกไป 
 
 
 
ถึงแม้ว่าภายนอกนั้น หลาน ยี่ จะดูสงบ แต่ ชูเฟิง ก็รู้ว่านางกำลังกังวลอย่างมาก 
 
 
 
ชูเฟิง รู้ว่านางกำลังเป็นห่วงเรื่องของน้องสาวของนาง หลาน หยานจื่อ อยู่อย่างแน่นอน 
 
 
 
แต่ถ้า หลาน ยี่ รู้ว่าน้องสาวของนางกำลังหาความสุขอยู่กับ หวาง หลง และร่วมกันวางแผนทำมิดีมิร้ายกับนาง…….นางจะรู้สึกเช่นไร 
 
 
 
ในทันทีนั้น ชูเฟิง รู้สึกอึดอัดในหัวใจของเขา เขายอมรับว่าเขาอ่อนไหวอย่างมากต่อผู้หญิง 
 
 
 
เมื่อเขานึกถึงเหตุการณ์เหล่านั้น เขาก็กระโจนออกไปราวกับพยัคฆ์ รวดเร็วและดุดันขึ้นไปที่ด้านบนทและหยุดอยู่ที่ด้านข้างของ หลาน ยี่ พร้อมกับกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มว่า”
 
 
 
เจ้าตื่นเช้าจัง พักผ่อนพอแล้วหรือ !?””หากเทียบกับเจ้า ข้าพักผ่อนเพียงพอ” “เจ้าทำงานหนักไปนะ !! ไม่ได้กลับมาทั้งคืน เจ้าไม่กลัวอันตรายรึ !!”
 
 
 
หลาน ยี่ กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม นางพยายามปกปิดความกังวลของนาง เมื่อต้องอยู่ต่อหน้าผู้อื่น “ในโลกนี้ย่อมมีอันตราย แต่ข้าก็ระวังตัวอย่างมาก หากมีความระมัดระวังเพียงพอ ก็จะสามารถหลีกเลี่ยงอันตรายได้ !!””หลาน ยี่ ในป่าแห่งนี้มีอันตรายที่นับไม่ถ้วน ไม่ใช่เพียงอันตรายจากโอสถ หรือสัตว์ร้ายเท่านั้น แต่บางครั้ง มันก็เกิดขึ้นจากมนุษย์ !!””ข้าขอแนะนำให้เจ้าเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้น โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัวของเจ้า !!”
 
 
 
หลังจากกล่าวจบ ชูเฟิง ก็กระโดดลงมาที่ด้านล่าง และเข้าไปภายในนครที่สาบสูญอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
เมื่อได้ยิน ชูเฟิง กล่าวเช่นนั้น หลาน ยี่ รู้สึกสับสนอย่างมาก นางขดริมฝีปากขึ้นพลางหันกลับไปมองยังของฟ้าไกล แต่แววตาของนางกลับเต็มไปด้วยความกังวงอย่างชัดเจน 
 
 
 
เมื่อ ชูเฟิง เข้ามาด้านในนั้น เขาก็แผ่อำนาจพลังวิญญาณออกไปทันที 
 
 
 
เขาตรวจพบ หลิว เฉินเว่ย และคนอื่ๆ แต่ไม่พบ หวาง หลง และ หลาน หยานจื่อ นั่นหมายความว่าพวกเขาไม่กลับมาที่ทั้งคืน และแน่นอนว่า หลาน ยี่ กำลังรอ หลาน หยานจื่อ อยู่ 
 
 
 
หลังจากนั้น ชูเฟิง ก็กลับไปยังที่พัก ที่ถูกเลือกโดย ซูรู่ และคนอื่นๆ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ ชูเฟิง เข้าไปใกล้นั้นเขาก็พบว่า เจียง หวู่ชาง กำลังเตรียมอาหารอยู่ที่ด้านนอกของพระราชวังขนาดเล็ก อีกทั้งกลิ่นที่โชยมานั้นยังไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย
 
 
 
ReaDMGA ///////////////////////////////////////////////////A : สงครามชิง ความบริสุทธิ์จะเริ่มขึ้นล่ะ
 
 
 
B : รู้ป่ะว่าคนที่รักษาให้นาง เป็นใคร ?!!! 
 
 
 
A : ใครร???
 
 
 
B : เจียง หวู่ชาง!!!
 
 
 
C : ถุ้ย!!! กลัวจะไม่พ้นมือ พี่เฟิง