บทที่ 755 – เตรียมการมาอย่างดี
 
 
 
ที่พักอาศัยของ ซูเหม่ย เต็มไปด้วยสิ่งประดับประดาสำหรับ ผู้หญิง สถานที่และบรรกาศโดยรอบบอกได้สองคำว่า งดงาม และ รื่นรมณ์ 
 
 
 
ในเวลานั้น แม่นางผู้งดงาม เหม่ยเอ๋อ นั่งอยู่ภายในห้องของนาง เนื่องจากนางพักในที่พักของตน เสื้อผ้าของนางในปัจจุบัน จึงเป็น ชุดสบายๆ 
 
 
 
กระโปรงยาวสีชมพูบางๆ ไม่เพียงแต่จะเปิดเผยผิวไหล่ที่ขาวเนียน แต่ยังเปิดเผยส่วนหนึ่งของหน้าอก ซูเหม่ยเติบโตขึ้นมา ดังนั้น อกของนางจึงมีการพัฒนาขึ้น หากชายใดได้มองร่างกายของนางแน่นอนว่าพวกเขาจะต้องเกิดความปรารถนา จนไม่อาจหักห้ามใจ 
 
 
 
ปกติซูเหม่ยจะไม่ค่อยสวมเสื้อผ้าวาบหวิวเช่นนี้ นอกซะจากนางจะพักผ่อน นางใส่ชุดเช่นนี้ เพราะมันทำอะไรได้สะดวกสบายมากกว่า ชุดที่ปิดมิดชิด “เสี่ยวหง มีใครมาหาข้าไม๊วันนี้”
 
 
 
ซูเหม่ย ถามคนรับใช้ของนาง “วันนี้ไม่มีใครมาค่ะ คุณหนู”
 
 
 
เสี่ยวหง ตอบอย่างนอบน้อม “นี้เขายังไม่มาอีกหรอ ?”
 
 
 
ซูเหม่ยขมวดคิ้วลง ดวงตาที่มีเสน่ห์ของนางตอนนั้นแวววาวราวกับดวงดาวที่ระยิบระยับส่องประกายบนผิวน้ำ ด้วยความเป็นห่วง 
 
 
 
ชูเฟิง บอกให้นางพักผ่อนรอเขาอยู่ภายในที่พักของนาง หลังเสร็จธุระเขาจะรีบกลับมา นับตั้งแต่วันที่พวกเขาแยกจากกัน ที่นครสาบสูญ จนกระทั้งบัดนี้ ชูเฟิง ก็ยังไม่โผล่มา นางจึงเริ่มเกิดความกังวล 
 
 
 
แต่เมื่อคิดอีกมุม ชูเฟิง ที่มีป้ายของไต้กู๋ และนอกจากนี้นางยังได้เห็นพลังสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ของ ชูเฟิง ดังนั้นภายในสำนักสี่คาบสมุทรคงไม่มีใครทำร้าย ชูเฟิง ได้ดังนั้น นางจึงละทิ้งความกังวล และเฝ้าอดทนรอ 
 
 
 
ตอนนั้นนางดูกระสับกระสาวดั่งสาวน้อย ที่รอคอยคนรัก แน่นอนว่าการรอคอยมันเป็นความทุกข์ “เสี่ยวหง!! เจ้าเปลี่ยนเครื่องหอมข้าหรอ ?!”
 
 
 
จู่ๆ ซูเหม่ยก็สูดลมหายใจเข้าสอง สาม ครั้งแล้วก็กล่าวถามสาวใช้ “คุณหนู ข้า . . . .”
 
 
 
สีหน้าของสาวใช้เปลี่ยนไปอย่างมาก หลังจากที่ได้ยินคำถามนั้น ไม่เพียงเท่านั้นการแสดงออกของนางยังดูหวาดกลัวอย่างมาก นางรีบคุกเข่าลงกับพื้น ขณะที่ปากสั่นๆ เหมือนกับว่านางทำความผิดร้ายแรงอะไรมา 
 
 
 
เมื่อ ซูเหม่ย เห็นสาวใช้มีปฏิกิริยาเช่นนั้น นางเพียงยิ้มออกมาและกล่าวว่า”
 
 
 
เจ้าทำไมดูกลัวแบบนั้นล่ะ ? แม้ว่าข้าจะสั่งว่าอย่าเปลี่ยนเครื่องหอมในห้องของข้าโดยไม่ได้รับอนุญาติ เรื่องแค่นี้ข้าไม่ทำโทษเจ้าหรอก ดังนั้นเจ้ารีบๆลุกขึ้นเถอะ”
 
 
 
ขณะที่นางพูด ซูเหม่ยก็เดินเข้าไปเพื่อต้องการจะดึงสาวใช้ขึ้นมาจากพื้น 
 
 
 
ทันใดนั้น น้ำตาของสาวใช้ก็พลั่งพลูออกมาดั่งสายฝน เมื่อเห็นว่า ซูเหม่ยดีกับนางแค่ไหน ขณะที่ร้องไห้นางก็กล่าว”
 
 
 
คุณหนู ข้าทำผิดต่อท่าน แต่ที่ข้าทำเพราะข้าไม่มีทางเลือก หากข้าไม่ทำไม่ใช่แค่เพียงชีวิตของข้า แม้แต่ครอบครัวข้าก็ต้องพบเจอกับหายนะ””เสี่ยวหง มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ใครมันรังแกเจ้า ?!!! เจ้าบอกข้ามาเถอะ ข้าจะช่วยเจ้าจัดการมัน”
 
 
 
ซูเหม่ยพยายามถาม คิ้วของนางตอนนั้นยกขึ้น เพราะนางคิดว่า สาวใช้ของนางถูกกลั่นแกล้ง “ข้าขอโทษ คุณหนู . . . . .”
 
 
 
ไม่เพียงแต่เสี่ยวหงจะไม่ตอบ นางยังไม่ยอมลุกขึ้นอีกด้วย นางเอาแต่คุกเข่า และร้องไห้อย่างสะอึกสะอึ้น 
 
 
 
* หวิง หวิง * ตอนนั้นจู่ๆ ซูเหม่ย ก็รู้สึก งงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับ เสี่ยวหง และนางก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว ร่างกายของนางร้อนผล่าวๆ ทั้งนี้ยังมีความรู้สึกแปลกๆบางอย่างกับนาง 
 
 
 
ถึงแม้ว่า ซูเหม่ย จะมีจิตใจที่ดี แต่นางก็ไม่ได้โง่ หลังจากรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น นางก็รีบค้นหาสาเหตุ ในไม่ช้า นางก็ทิ้งสายตาไปที่เครื่องหอมภายในห้อง 
 
 
 
* ซึบ * นางเดินไปคว้าธูปหอมและถือมันไว้ใกล้ๆ เพื่อนำมาตรวจสอบ อย่างระมัดระวัง แต่ทันใดนั้นนางก็โกรธอย่างมาก นางรีบทำลายธูปหอมด้วยฝ่ามือ พร้อมกับตะโกน”
 
 
 
เสี่ยวหง เจ้า . . . เจ้า วางยาข้า !!””ข้าขอโทษ . . . . . คุณหนู”
 
 
 
สาวใช้ไม่ได้กล่าวปฏิเสธคำพูดของซูเหม่ย แต่นางกับร้องไห้ดังกว่าเดิม “บ้าจริง! ! ! !”
 
 
 
ซูเหม่ยไม่ได้สนใจสาวใช้อีกต่อไป เพราะนางพบว่าพิษมันได้ซึมเข้าไปในร่างของนางแล้ว และปัจจุบันมันก็เริ่มออกฤทธิ์ 
 
 
 
ดังนั้นนางต้องรีบกินยาแก้พิษ แล้วหนีไปจากที่พักให้เร็วที่สุด เพื่อขอความช่วยเหลือ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ ซูเหม่ย เปิดประตูนางก็พบชายคนนึงยืนอยู่ตรงนั้น ไม่เพียงแต่เขาจะขวางนางเอาไว้ เขายังจ้องมองนางด้วยสายตาที่ชั่วร้ายอีกด้วย “ท่าน . . ท่าน มาทำอะไรที่พักของข้า”
 
 
 
ซูเหม่ยเข้าใจมากขึ้นเมื่อเห็นคนๆนั้น นางรีบถอยหนี พร้อมกับดึงผ้ามาคลุมไหล่มาปิดผิวที่ขาวเนียนของนาง ผู้ชายคนนี้เป็นที่รู้จักกันดีในสำนักสี่คาบสมุทร เขาก็คือ ฉิน ยู๋ 
 
 
 
ซูเหม่ย ลำคาญ ฉิน ยู๋ ค่อนข้างมาก ที่เขามักแสดงความรักต่อนาง แต่นางเองก็ปฏิเสธเขาอย่างชัดเจน
 
 
 
แต่ ฉิน ยู๋ ก็ยังคงลาวีไม่เลิก เขามักจะบีบคั้นให้ ซูเหม่ย ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เพราะเนื่องจากตำแหน่งของเขา และแม้แต่ อาจารย์ของนางก็ไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้ แม้นางจะพูดไปหลายครั้้ง ต่อหลายครั้ง
 
 
 
ในตอนนั้น นางโดนพิษจากอะไรบางอย่างที่นางไม่รู้จักและตอนนี้ฉิน ยู๋ก็ปรากฏตัวมายังที่พักอาศัย นางจึงไม่มีโอกาศได้บอกใครเกี่ยวกับเรื่องโดนพิษ นางจึงรู้สึกถึงสิ่งที่ไม่ค่อยดี”ฮ่าๆ น้องเหม่ยของข้า เสื้อผ้าที่เจ้าใส่วันนี้ค่อนข้างเหมาะทีเดียว หรือว่า . . . เจ้ารู้ ว่าข้าจะมาหาเจ้าที่นี่ ดังนั้นเจ้าจึงเตรียมตัวรอข้า ?”
 
 
 
เมื่อเขาเห็น ซูเหม่ย หน้าเขาแดงขึ้นมา และสายตาหยดย้อย ถอเป็นประกาย ไม่เพียงเท่านั้น น้ำลายเขาก็ยังเริ่มไหลออกจามุมปาก ขณะที่ สายตาชั่วร้ายค่อยๆกวาดผ่านร่างกายของ ซูเหม่ย “อาวุโส ฉิน ยู๋ ข้าไม่เข้าใจเรื่องที่ท่านพูด ตอนนี้ข้ามีธุระด่วนต้องรีบไปทำ โปรดหลีกทางด้วย”
 
 
 
ซูเหม่ยทำเป็นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และเมื่อนางพูด นางก็ดันตัวเองออกไป”โอ้ว แม่นางน้อยของข้า เจ้าอยากไปที่ไหนล่ะ เด๋วข้าจะอุ้มเจ้าไปส่ง”
 
 
 
แต่เมื่อซูเหม่ยกำลังก้าวออก ฉิน ยู๋ ก็รีบกลางแขนออกเพื่อปิดทางออกของประตู พร้อมกับหันไปพูดกับสาวใช้ว่า”
 
 
 
ทำไมเจ้ายังอยู่ที่นี้อีก ออกไปซะ!!! จำไว้ อย่าให้ใครเข้ามา หากเจ้าขัดขวางโอกาสดีๆของข้าครั้งนี้ รับรองเจ้าและครอบครัวเจ้าจะต้องชดใช้ด้วยความตาย” 
 
 
 
แน่นอนว่าสาวใช้ไม่กล้าที่จะลังเลใดๆ นางรีบลุกขึ้นและรีบเดินออกไป
 
 
 
* อึก * ซูเหม่ยเข้าใจทุกอย่างเมื่อนางเห็นเช่นนั้น นางรู้ว่าสาวใช้คนสนิทของนางถูกฉิน ยู๋ ข่มขู่ บังคับใช้วางยาพิษซูเหม่ย และต้องการพานางเข้าไปในห้อง ดังนั้น ซูเหม่ยจึงโดดพุ่งไปยังหน้าต่างข้างๆ เพื่อหนีให้พ้นจากปากเสือ
 
 
 
*ปั้ง * แต่เมื่อไปถึงหน้าต่าง นางเหมือนกับพุ่งชนกำแพงเหล็ก ซูเหม่ยจึงกระเด็นล้มลงที่พื้น ทั้งๆที่หน้าต่างสามารถมองเห็นทิวทัศน์ได้”สาวสวยของข้า จะไปไหนจ๊ะ? เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยให่เจ้าหนีไปได้งั้นเหรอ ?”
 
 
 
ในตอนนั้น ฉิน ยู๋ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไร้ยางอาย
 
 
 
เมื่อนางหันหน้ากลับมา ใบหน้าของซูเหม่ย ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เนื่องจากเวลานั้น นางพบว่า ฉิน ยุ๋ กำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเอง จนร่างกายนั้นเปลือยเปล่า
 
 
 
ซูเหม่ยรีบหันหน้ากลับไปเมื่อพบเจอสิ่งที่อุบาดตา โดยไม่อยากมอง จากนั้นนางก็พยายามตะโกน”
 
 
 
ฉิน ยู๋ หากเจ้ากล้าทำเรื่องบ้าๆกับข้า ระวัง ชูเฟิง จะไม่ยกโทษให้เจ้า””ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ชูเฟิงงั้นหรอ ?”ไอ้สวะที่ต้องพึ่ง ป้าย ไต้กู๋นั้นนะหรอ ?!””ดูเหมือนว่า เจ้าจะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขามากเลยทีเดียว แต่น่าเศร้า ที่เขามาช่วยเจ้าไม่ได้””ถ้ามันกล้าโผล่หัวออกมา ข้าจะจับมันคุกเข่าลงตรงหน้าข้า และบังคับให้มันดูตอนที่ข้าเล่นสนุกกับเจ้า””ข้าจะให้มันเจ็บปวดที่ถูกแย่งคนรัก ดูสิมันจะทำอะไรได้ ? ลำพังมันที่ไม่มีไต้กู๋ จะมาสู้กับข้า ฉิน ยู๋ ได้งั้นหรอ ยังเร็วไปร้อยปี !!!”ฉิน ยู๋ หน้าเปลี่ยนสีทันทีเมื่อได้ยินชื่อของ ‘ ชูเฟิง’ เห็นได้ชัดว่าเขาจมอยู่กับความเกลียดชัง ที่มีต่อชูเฟิง
 
 
 
ReaDMGA///////////////////////////////////////////////////A : R.I.P ฉิน ยู๋ 
 
 
 
B : ซาโยนาระ ฉิน ยู๋ 
 
 
 
C : หลับให้สบายนะ ฉิน ยู๋ อาเมน 
 
 
 
A : หลับให้สบายต้องใช้ ที่นอนซาตีน 
 
 
 
B : แต่เด๋ว ฉิน ยู๋ จะได้ตายคาตีน เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกับเมียพี่เฟิง 
 
 
 
C : จะตายแบบไหนหน้อ ตัดคอเลย ก็ตายสบายไป ตัดจู๋ มุขนี้ไม่ใช้แล้ว เริ่มจาก ถอดเล็บ สับนิ้วทีละนิ้ว แล่หนัง แล้วค่อยๆถลก จากนั้นก็เอาสายฟ้า ยิงใส่เบ้าตาแล้วควักออกมา เอาแมลงกินวิญญาณใส่ไปในรูหู ให้เข้าไปแถะสมอง จากนั้นก็ทำลายตันเถียน สับแขน สับขา ตัดหู เฉือนจมูก เอาหน้ามันโมกจู๋ตัวเองแล้วเย็บติดไว้ในปาก แล้วปล่อยมันไปใช้ชีวิตต่อ!!!
 
 
 
A – B : มึงแม่งไอ้โหดดดดด!!! 
 
 
 
ชูเฟิง : ถอยไปไอพวก A B C หัวขวด!!!! กูกำลังรีบ!!!