บทที่ 810 – สิ้นสุดความทุกข์ทรมาน เริ่มต้นโชคชะตาครั้งใหม่
 
 
 
หลังจากที่จัดการกับพวกนั้นทั้งหมด ชูเฟิง มองไปที่ จื่อ ซวนหยวนและพูดด้วยความละอาย”
 
 
 
ท่านอาวุโส ซวน หยวน ข้าขอประทานอภัย ข้า ชูเฟิงมาช้า””ฮ่าๆ, ชูเฟิง ข้าไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าเจ้าจะมาที่ทะเลตะวันออกเร็วเช่นนี้ และแม้แต่การพัฒนาของเจ้าก็เร็วเช่นกัน จื่อหลิง พูดไว้ไม่ผิด ศักยภาพของเจ้าช่างมากมายนัก ไม่เร็วก็ช้าเจ้าจะต้องเหนือกว่า มู่หรง ซุน ไม่เพียงแต่เจ้าจะเหนือกว่าทุกคนในทวีปเก้าอาณาจักร เจ้ายังจะเหนือกว่าทุกคนในทะเลตะวันออกในไม่ช้า”
 
 
 
จื่อ ซวนหยวนชักจะชอบชูเฟิงขึ้นมาบ้างแล้ว และการที่ได้เห็นความสำเร็จของการพัฒนาของเขา มันทำให้จื่อ ซวนหยวนรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุข มาจากเบื้องลึกของหัวใจ เขารู้สึกชอบชูเฟิง “ท่านอาวุโสจื่อ ข้าได้ยินมาว่า จื่อหลิง ถูกจองจำ นั่นเป็นความจริงใช่ไหม?”
 
 
 
ชูเฟิง ถามขึ้น “อืมม นั่นเป็นความจริง ในตอนนี้ จื่อหลิง ได้เป็นคนเดียวที่ถูกจองจำ แม้แต่พ่อกับแม่ของนางก็ถูกจองจำด้วย”
 
 
 
จื่อ ซวนหยวนพูด พร้อมพยักหน้า “เกิดอะไรขึ้น? ความจริงมันคืออะไร?”
 
 
 
ชูเฟิงถาม “หลังจากที่ข้ากลับมา ข้ารู้ว่าผู้นำตระกูลจื่อได้รู้แผนการของหมูเกาะประหารแล้ว เขารู้ว่าหมูเกาะประหารจริงๆแล้วไม่ได้ต้องการให้มู่หรง ซุนแต่งกับจื่อหลิง จริงๆแล้วเขาต้องการพลังเทพเจ้าจากจื่อหลิง””แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อผลประโยชน์ของเขาเอง เขาเลือกที่จะเก็บความลับนี้เอาไว้ แม้ว่าพ่อแม่ของจื่อหลิงจะต้องมาเดือดร้อนกับเรื่องนี้ด้วยก็ตาม””ดังนั้น ข้าจึงต้องแกล้งทำเป็นเห็นชอบเรื่องแต่งงานระหว่างจื่อ หลิง และมู่หรง ซุน หลังจากได้รับความไว้วางใจจากพวกนั้นแล้ว ข้าก็จะเผิดเผยความจริงให้ทุกคนได้รู้ รวมถึงพ่อแม่ของจื่อหลิงด้วย””หลังจากรู้เรื่องเกี่ยวกับแผนการของข้าแล้ว พ่อแม่ของจื่อหลิงก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก หลังจากนั้น พวกเขาก็รักจื่อหลิงจึงทำให้พวกเขาต้องการให้จื่อหลิงอยู่ในที่ปลอดภัยแต่พวกเขาพลาด”
 
 
 
หน้าของจื่อ ซวนหยวนเต็มไปด้วยความเสียดาย “ถ้าเช่นนั้น ท่านอาวุโสรู้หรือไม่ว่าจื่อหลิง ถูกกักขังไว้ที่ไหน?”ชูเฟิงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับพ่อแม่ของจื่อหลิงแม้แต่น้อย เขานึกถึงเพียงแต่จื่อหลิง “ข้ารู้ นางถูกล็อคไว้ในบ้านของผู้นำตระกูล”
 
 
 
จื่อ ซวนหยวน ตอบ “ผู้นำตระกูลมีการพัฒนาอะไรมาบ้าง?”
 
 
 
ชูเฟิงถาม “หมู่เกาะประหารได้ให้อะไรตระกูลจื่อมามาก และผู้นำตระกูลได้ใช้สิ่งต่างๆเหล่านั้นโดยไม่จำกัด เหมือนกับเขาเป็นคนที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุด ในตอนนี้การพัฒนาของเขาในตระกูลจื่อแข็งแกร่งที่สุด เขาถูดจัดอยู่ในจ้าวสงครามระดับ 6”
 
 
 
จื่อ ซวนหยวนพูด “จ้าวสงคราม ระดับ 6? ถ้าเช่นนั้นตระกูลจื่อก็ได้รับการปกป้องจากผู้เชี่ยวชาญของหมู่เกาะประหาร?”
 
 
 
ชูเฟิงถาม “ใช่ หมู่เกาะประหารจะมีผู้เชี่ยวชาญอยู่ในตระกูลจื่อตลอด แต่พวกเขาไม่เปิดเผยตัว พวกเราเลยไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อน และไม่เคยรู้ว่าพวกเขามีการพัฒนาอะไรมา””แต่อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างที่ทำให้ข้าคิดว่าอาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญจากหมู่เกาะประหารที่มีความแข็งแกร่งกว่าผู้นำตระกูล เพราะว่าหมู่เกาะประหารไม่เชื่อใจเขาเลยสักนิด”
 
 
 
จื่อ ซวนหยวนพูด 
 
 
 
หลังจากที่ได้ฟังข้อมูลเหล่านั้น ชูเฟิงตกอยู่ในห้วงของความคิด จ้าวสงครามระดับ หก ไม่ได้ทำให้เขากลัว ด้วยการพัฒนาของเขาในตอนนี้ถ้าเขานำพลังทั้งหมดออกมา เขาก็สามารถที่จะต่อกรกับจ้าวสงครามระดับหกได้ ดังนั้นเขาก็ไม่ได้กลัวผู้นำตระกูลเช่นกัน 
 
 
 
แต่อย่างไรก็ตาม ชูเฟิงไม่มีทางเลือก เขาต้องวางแผนให้รอบคอบในการต่อกรกับผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนตัวอยู่จากหมูเกาะประหาร แม้ว่าเขาจะยังไม่เคยมาที่นี่ ชูเฟิงก็ไม่สามารถจากไปมือเปล่าได้ ไม่สำคัญว่าอะไร แต่เขาจะต้องลองดู 
 
 
 
*วูช* ทันใดนั้นเอง ชูเฟิงได้อุ้มหลานที่หมดสติอยู่ในสระโลหิต เขาพาดหลานชายที่ไหล่ของเขา แล้วพูดกับจื่อ ซวนหยวน”
 
 
 
ท่านอาวุโส ได้โปรดนำทางด้วย””นี่เจ้า…”
 
 
 
จื่อ ซวนหยวนไม่ได้โง่ เขารู้ว่าชูเฟิงกำลังคิดจะทำอะไร แม้ในตอนแรกเขาจะอยากที่จะโต้แย้ง เขาก็ไม่ทำ ในตอนนี้นิสัยที่ดื้อรั้นของเขาก็ออกมา เขาตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรและนำทางต่อไป 
 
 
 
แม้ว่าจริงๆแล้ว ที่นั่นไม่มีใครสักคนที่สามารถหยุดชูเฟิงได้ ตั้งแต่เขากลัวผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนอยู่จากหมูเกาะประหาร เขาไม่ได้เตรียมที่จะสร้างสถานการณ์ให้ใหญ่ขึ้น 
 
 
 
เมื่อเขาออกไปจากคุก ชูเฟิงได้ซ่อนสถานที่แห่งนั้นไว้ เมื่อไม่มีคนรู้เขาก็ค่อยๆลักลอบเข้าไปที่บ้านผู้นำตระกูล 
 
 
 
แม้ว่าจะมีกับดักมากมาย แต่ชูเฟิงก็ได้ทำลายมันจนสิ้น “เทคนิครูปแบบอำนาจพลังวิญญาณของเด็กคนนี้ สูงส่งมากเหรอ? พลังของเขามาจากไหน”
 
 
 
บนถนนที่เขาเห็นเทคนิคของชูเฟิง จื่อ ซวนหยวนเห็นชูเฟิงในอีกแสงนึง ที่เขาแทบจะมองไม่เห็นพลังของจื่อ เฟิงในตอนนี้ 
 
 
 
แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาคำนึงถึงในตอนนี้คือเด็ก ผู้ซึ่งเป็นเหมือนตัวก่อนปัญหาทุกที่ในทวีปเก้าอาณาจักร อีกสิ่งหนึ่งคือเขาสามารถฆ่าความคิดนั้นไปก่อน 
 
 
 
ในที่สุด ได้จื่อ ซวนหยวนนำทาง ทำให้ชูเฟิงมาถึงวังที่เป็นที่กักขังจื่อ หลิงและพ่อแม่ของนาง มันอยู่ใต้ปราสาท ที่มีรูปแบบอำนาจวิญญาณวางอยู่นับไม่ถ้วน เป็นสถานที่ที่ไม่แม้แต่จะคิดว่าเป็นที่นี่ 
 
 
 
แต่อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้ยากสำหรับชูเฟิง หลังจากที่เขาเปิดประตูรูปแบบอำนาจวิญญาณ สาวงามที่ชูเฟิงไม่ได้เจอเป็นเวลานานปรากฏตรงหน้าของเขา 
 
 
 
จื่อหลิง สาวน้อยที่ชูเฟิงเฝ้าคิดถึงทุกคืนวัน ในตอนนั้นความงามของนางยังคงงามเช่นเดิม 
 
 
 
จื่อหลิง กำลังพูดคุยกับพ่อแม่ของนาง และนางไม่ได้คาดคิดว่าชูเฟิงจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ นางคิดว่าเป็นเพียงท่านผู้นำตระกูลที่มาดูพวกนางเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงไม่ได้แม่แต่มองไปที่ชูเฟิง “จื่อหลิง”
 
 
 
หลังจากที่ชูเฟิงเรียกชื่อนาง เสียงของเขาแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกของเขาที่มาอย่างชัดเจน จื่อหลิง ตัวสั่นก่อนที่นางจะหันมามองที่ชูเฟิง 
 
 
 
เมื่อนางเห็นชูเฟิง ตาของนางเปิดกว้างขึ้น หน้าผากของนางสั่นและปากของนางเปิดกว้างขึ้นนั่นเป็นสัญญาณแสดงให้เห็นว่านางประหลาดใจ 
 
 
 
นางโผเข้ากอดชูเฟิงในทันใด นางกอดแน่นและเหมือนกับว่าจะไม่ยอมปล่อยไปอีก นางเพียงพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น”
 
 
 
นั่นเจ้าจริงๆใช่ไหม ใช่เจ้าใช่ไหม? ข้าไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?” 
 
 
 
ทันใดนั้น หัวใจของชูเฟิงรู้สึกเจ็บปวดและอบอุ่น เขาอ้าแขนกว้างและกอดนางเอาไว้แน่นและพูดกับนางว่า”
 
 
 
นี่ข้าเอง ข้ามาหาเจ้าแล้ว ข้าขอโทษที่ข้าปล่อยให้เจ้ารอนานเกินไป ข้าปล่อยให้เจ้าทรมานมากเกินไป””ไม่ ไม่นานเลยและข้าก็ไม่ได้ทรมานอะไร”
 
 
 
จื่อหลิง เงยหัวขึ้นและมองไปที่ชูเฟิงด้วยสายตาที่มีน้ำตาไหลออกมา นางซบหน้ากลับไปที่อกของชูเฟิง และกอดชูเฟิงแน่นขึ้น ราวกับว่าเขาจะหายไปถ้านางปล่อยเขาไป 
 
 
 
มันไม่สำคัญว่านางจะหยิ่งแค่ไหน ไม่สำคัญว่านางจะดูแลคนอื่นเช่นไร ไม่สำคัญว่าจะร้อนหรือเย็น ในตอนนั้น นางเหมือนจะเป็นคนที่อ่อนโยนเชื่อฟังไปเสียทุกอย่าง ชูเฟิงเป็นเสมือนทุกอย่างของนาง “ท่านพ่อ นี่…”
 
 
 
ในตอนนั้น พ่อแม่ของจื่อหลิง รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก พวกเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรเมื่อชูเฟิงมาถึง “ชู่วว”
 
 
 
แต่อย่างไรก็ตาม จื่อ ซวนหยวนได้บอกให้พวกเขายังไม่ต้องพูดอะไร หลังจากนั้นเขาส่งสัญญาณในใจไปให้พวกเขา”
 
 
 
ปล่อยให้พวกเขารู้สึกดีแบบนี้ไปก่อน พวกเขาทรมานจากความห่างมานานมากแล้ว”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////