Chapter 25 Chapter 25: Blood! Blood! Blood! Translator: CatCyan  Editor: Zayn “Su Bai! “Su Bai! “SU BAI! “Let go of me! “No! “NO! “Ah ah ahhhhhhh!!!!” Su Bai just held the umbrella upside down and moved the flames to it
บทที่ 25 บทที่ 25: เลือด! 
 Watching the flames burn down that umbrella and release a stinky dark smoke, Su Bai became deeply fascinated
การเฝ้าดูเปลวเพลิงไหม้ร่มและปล่อยควันดำที่อับชื้น Su Bai รู้สึกทึ่งอย่างสุดซึ้ง
 In this world, was there anything better than watching your enemy, who was just about to kill you, burn to ashes? Liu He had become a paper man— weak and greatly harmed— far less creepy than the one in the story world of Dreadful Radio, who was only was only afraid of blood and could not be destroyed by either fire or water
ในโลกนี้มีอะไรที่ดีกว่าการเฝ้าดูศัตรูของคุณผู้ซึ่งกำลังจะฆ่าคุณเผาเป็นขี้เถ้า? 
 Now, fire was his biggest opponent
ตอนนี้ไฟเป็นฝ่ายตรงข้ามที่ใหญ่ที่สุดของเขา
 He waited until the last sound of Liu He’s scream disappeared and the umbrella was burned to a pile of ashes and ribs
เขารอจนกว่าเสียงสุดท้ายของหลิวหลวงจะกรีดร้องและร่มก็ถูกเผาจนกองขี้เถ้าและซี่โครง
 Within it were also the ashes of Liu He— the paper was burnt into ashes
ภายในนั้นยังเป็นขี้เถ้าของ Liu He- กระดาษถูกเผาเป็นขี้เถ้า
 Su Bai stretched out his foot and stepped several times on those umbrella ribs
Su Bai เหยียดเท้าออกและเหยียบย่างเข้าไปในซี่โครงหลายซี่
 Then Su Bai clenched his teeth to bear the pain while he pulled out the sticks— first the one in his underbelly and then the one in his chest
จากนั้นซูบังก็ขยับฟันของเขาเพื่อรับมือกับอาการปวดขณะที่เขาดึงไม้ - อันแรกไว้ที่ใต้และล่างของเขา
 It hurt; of course it hurt, because there was no anesthetic
มันเจ็บ; 
 But Su Bai was indeed so harsh on himself that it was beyond any ordinary man’s imagination
แต่สุบึดงายว่าตัวเองเกินกว่าที่จินตนาการของคนธรรมดา
 Blood was flowing
เลือดไหล
 Su Bai’s face turned pale
ใบหน้าของสุภาพหันอ่อนลง
 After that, hei leaned against the wall and panted heavily
หลังจากนั้นฮีอิก็พิงผนังและกรีดร้องอย่างหนัก
 He was indeed so tired
เขาเหนื่อยจริงๆ
 This change caused by Broken Vampire Blood was actually so limited
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากเลือดแวมไพร์หักนี้มีอยู่อย่าง จำกัด
 It was very different from what Su Bai had expected: capable of recovering rapidly even after his body was smashed
มันแตกต่างจากที่ Su Bai คาดไว้มาก: สามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วแม้กระทั่งหลังจากที่ร่างของเขาถูกทุบ
 Now, two sticks could already make him exhausted, as if all his vitality was dried out; if there were two more sticks, he would have been utterly doomed
ตอนนี้สองแท่งสามารถทำให้เขาเหนื่อยล้าราวกับพลังของเขาแห้งไปหมด 
 Su Bai remembered that in those movies, TV series and books he had seen, vampires could recover after they were crushed
Su Bai จำได้ว่าในภาพยนตร์ซีรีส์และหนังสือที่เขาเคยเห็นแวมไพร์สามารถกู้คืนได้หลังจากที่พวกเขาถูกบดขยี้
 Therefore, they were actually immortal and could never be destroyed
ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นอมตะและไม่สามารถทำลายได้
 Of course, a “Broken Vampire Blood” could only change his body to something like this, and he couldn’t ask for more
แน่นอนว่า "Blood Vampire Blood" สามารถเปลี่ยนร่างของเขาให้เป็นแบบนี้ได้และเขาไม่สามารถขอข้อมูลเพิ่มเติมได้
 After all, one could only get what he had paid for
หลังจากที่ทุกคนเพียงได้รับสิ่งที่เขาได้จ่ายเงินสำหรับ
 He was merely an experiencing audience
เขาเป็นเพียงผู้ชมที่มีประสบการณ์
 However, such feeling of being dead without breathing… …still made Su Bai a little uncomfortable
แต่ความรู้สึกเช่นการตายโดยไม่ต้องหายใจ ... ... ยังคงทำให้ Su Bai รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
 He was like a zombie, a…walking dead
เขาเป็นเหมือนผีดิบ ... เดินตาย
 However, he knew the best of his own body
อย่างไรก็ตามเขารู้ดีที่สุดของร่างกายของเขาเอง
 Su Bai felt hungry and tired; he needed to eat and rest for a good time and then he would be alive again
Su Bai รู้สึกหิวและเหนื่อย; 
 He would be able to have his warmth and breath back
เขาจะสามารถมีความอบอุ่นและลมหายใจของเขากลับ
 In a word, after he had accepted and integrated the Broken Vampire Blood, Su Bai had one more state of “dead” than others, but it was limited, or to put it another way, he was like a character in a game who had an extra small blue bar behind his HP bar; even if he was out of HP[1], he would not die as long as that blue bar wasn’t used up at the same time
กล่าวได้ว่าหลังจากที่เขาได้รับการยอมรับและรวบรวมเลือดแวมไพร์ที่แตกสลายแล้วซูบากก็มีสถานะ "ตาย" มากกว่าคนอื่น ๆ แต่ก็มีข้อ จำกัด หรือพูดได้อีกทางหนึ่งเขาก็เหมือนตัวละครในเกมที่มี 
 However, the blue bar was time-limited, he had to refill it as soon as possible, as well as his HP
อย่างไรก็ตามแถบสีฟ้ามีเวลา จำกัด เขาต้องเติมเงินให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เช่นเดียวกับ HP ของเขา
 Otherwise, he would still be dead if he stayed as “blue”
มิฉะนั้นเขาจะยังคงตายถ้าเขาอยู่เป็น "สีฟ้า"
 And that was exactly why Childe Hai despised this exchange he had made
และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม Childe Hai จึงเกลียดการแลกเปลี่ยนที่เขาทำไว้
 Because it was really of little value— it would only take a few more hits before Su Bai was killed, and it could not be upgraded through further exchange; it could not be enhanced through further exchange with the Dreadful Radio
เพราะมันมีค่าน้อยจริงๆ - มันจะใช้เวลาเพียงไม่กี่ครั้งก่อนที่ Su Bai จะถูกสังหารและไม่สามารถอัพเกรดผ่านการแลกเปลี่ยนต่อไปได้ 
 “Come here, help me up
"มาที่นี่ช่วยฉันเถอะ
” Su Bai waved his hand to the ghost lady
"Su Bai โบกมือให้หญิงผี
 The ghost lady floated to Su Bai’s side and supported his arm
สุภาพสตรีผีลอยไปด้าน Su Bai และสนับสนุนแขนของเขา
 The ghost lady was light and soft, merely a little better than nothing
สุภาพสตรีผีอ่อนและนุ่มนวลเพียงเล็กน้อยดีกว่าไม่มีอะไร
 “You’ve made a wise choice
"คุณได้เลือกที่ชาญฉลาด
” Su Bai smiled to the ghost lady
"สุภาพยิ้มให้กับสุภาพสตรีผี
 The ghost lady didn’t say or write down anything
สุภาพสตรีผีไม่ได้พูดหรือเขียนอะไร
 She was a little insensitive but also a little grateful
เธอรู้สึกไม่ค่อยมีความรู้สึก แต่ก็รู้สึกขอบคุณเพียงเล็กน้อย
 If Su Bai was just an ordinary human, she would have lured Su Bai here with her enchantment as a ghost or other means, just as Liu He ordered
ถ้า Su Bai เป็นแค่มนุษย์ธรรมดาเธอจะล่อ Su Bai ด้วยเสน่ห์ของเธอเหมือนผีหรือวิธีการอื่น ๆ เช่นเดียวกับ Liu He สั่ง
 But when she approached Su Bai, she smelled something different from common people; by such a smell, she knew that Su Bai was special
แต่เมื่อเธอเข้าหา Su Bai เธอได้กลิ่นบางอย่างที่แตกต่างจากคนทั่วไป 
 Even ghosts were afraid of something
แม้แต่ผีก็กลัวบางสิ่งบางอย่าง
 Anything with intelligence would have an instinct to gain benefit and avoid disadvantages
สิ่งใดที่มีสติปัญญาจะมีสัญชาตญาณที่จะได้รับผลประโยชน์และหลีกเลี่ยงข้อเสีย
 So it was, with this ghost lady; she was controlled by Liu He, not very grateful for his kindness
ดังนั้นจึงมีผีปีศาจนี้; 
 With the ghost lady’s support, Su Bai felt much easier
ด้วยการสนับสนุนสุภาพสตรีของสุภาพสตรี Su Bai รู้สึกง่ายขึ้น
 He opened the black bag, there was an emerald ring, a wooden comb attached to a small paper figure by a red line
เขาเปิดถุงสีดำมีห่วงมรกตเป็นหวีไม้ติดกับกระดาษรูปเล็ก ๆ ตามเส้นสีแดง
 And this paper figure was definitely a paper girl
และรูปกระดาษนี้เป็นสาวกระดาษจริงๆ
 “To control a ghost like this? That’s impressive
"การควบคุมผีอย่างนี้? 
” Su Bai looked at the ghost lady by his side
"สุภาพมองไปที่สุภาพสตรีผีข้างเขา
 She was looking at the small paper girl with a look of begging
เธอกำลังมองไปที่เด็กสาวกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ที่มีรูปลักษณ์ขอทาน
 Su Bai smiled, “Easy
สุภาพยิ้ม "ง่าย
 You had my word
คุณมีคำพูดของฉัน
” Then Su Bai picked up that small paper girl and tore it apart with his hands
จากนั้นซูมาหยิบกระดาษเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ขึ้นมาและฉีกมันออกด้วยมือ
 The ghost lady appeared to be in pain at first, but soon, she seemed relieved
หญิงผีดูเหมือนจะเจ็บปวดในตอนแรก แต่ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกโล่งใจ
 Her look became more gentle when she looked at Su Bai
รูปลักษณ์ของเธออ่อนโยนมากขึ้นเมื่อเธอมองไปที่ Su Bai
 In fact, if Su Bai was so capable like Liu He, he would not care to control the ghost lady as Liu He did
ในความเป็นจริงถ้า Su Bai มีความสามารถมากเช่น Liu He เขาจะไม่สนใจที่จะควบคุมสุภาพสตรีผีเป็น Liu He
 But Su Bai was not that good
แต่ Su Bai ไม่ดีเท่าไหร่
 Therefore it would be better that he did the ghost lady a favor by setting her free
เพราะฉะนั้นมันจะดีกว่าที่เขาได้รับความโปรดปรานจากหญิงสาวผีโดยการตั้งค่าของเธอฟรี
 Anyway, she made a choice that was in favor of himself so he was able to prepare for what was coming, and he could finally successfully burn Liu He into ashes
อย่างไรก็ตามเธอเลือกที่จะเป็นตัวของตัวเองเพื่อที่เขาจะสามารถเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับสิ่งที่กำลังจะมาถึงและในที่สุดเขาก็สามารถเผาเมือง Liu He เข้าไปในกองขี้เถ้า
 The ring was sort of weird, so Su Bai didn’t dare to wear it onto his fingers, especially when he felt as if he had been starving and sleepless for two days
แหวนเป็นแบบแปลก ๆ ดังนั้น Su Bai จึงไม่กล้าที่จะใส่มันลงบนนิ้วมือโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังหิวและนอนไม่หลับเป็นเวลาสองวัน
 Under such circumstances, it was inappropriate to take any risk
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้การเลือกรับความเสี่ยงไม่เหมาะสม
 After putting the ring into his pocket, Su Bai walked down the stairs with the help of the ghost lady
หลังจากใส่แหวนไว้ในกระเป๋าของเขาแล้วนางซูอ่องเดินลงบันไดด้วยความช่วยเหลือของสุภาพสตรีผี
 Liu He had said before that there were more paper men on the third floor, even a paper man family; Su Bai was not sure if they would remain paper forever since Liu He was already dead, but he had made up his mind to have someone burn this building after he left school, no matter how much it might cost
หลิวเขาเคยกล่าวก่อนว่ามีคนกระดาษอยู่ที่ชั้นสามแม้แต่ครอบครัวกระดาษ; 
 These must be burnt no matter what
สิ่งเหล่านี้ต้องถูกเผาไหม้ไม่ว่าอะไรก็ตาม
 Paper men should go to their doomed place; there was no need to hold them in this world of living humans
ผู้ชายกระดาษควรไปที่สถานที่ที่ต้องโทษ 
 Before they left this building, the ghost lady hid into Su Bai’s clothes in fear of direct sunshine and Su Bai had finally recovered enough to walk
ก่อนที่พวกเขาจะออกจากอาคารหลังนี้สุภาพสตรีซ่อนตัวอยู่ในเสื้อผ้าของซูบังด้วยความกลัวว่าจะถูกแสงแดดโดยตรงและ Su Bai ก็ฟื้นตัวได้ดีพอที่จะเดิน
 His steps were weak and unsteady, but he was able to stagger along to the school gate, got a pedicab to his hotel and paid the pedicab driver with with tips for bringing him into the room through the hotel elevator
ขั้นตอนของเขาอ่อนแอและไม่เสถียร แต่เขาก็สามารถเดินโซเซไปตามประตูโรงเรียนมีรถปิคอัพไปที่โรงแรมของเขาและจ่ายเงินขับรถ pedicab ด้วยเคล็ดลับเพื่อนำเขาเข้าไปในห้องผ่านลิฟต์ของโรงแรม
 The pedicab driver was an honest lady; she didn’t think too much, just put Su Bai onto the bed and then left
คนขับรถแท็กซี่เป็นสุภาพสตรี; 
 Su Bai was so tired that he immediately fell asleep after he got onto the bed
Su Bai เหนื่อยล้าที่เขานอนหลับทันทีหลังจากที่เขาได้เข้านอน
 And he slept for a whole day and night
เขาหลับตลอดทั้งวันทั้งคืน
 He was woken up by a great hunger
เขาตื่นขึ้นด้วยความหิวกระหาย
 He felt a spasm in his stomach, and he was sweating due to that pain
เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าในท้องของเขาและเขาก็เหงื่อออกเนื่องจากความเจ็บปวดนั้น
 He got up at once, took the key card and left the hotel
เขาลุกขึ้นพร้อมกับเอากุญแจออกจากโรงแรม
 He went to a noodle restaurant nearby and ordered a dish of beef and a serving of pulled noodles
เขาไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ใกล้ ๆ และสั่งอาหารจานและเสิร์ฟของก๋วยเตี๋ยวที่ถูกดึง
 When the beef was served, Su Bai took a pair of chopsticks and filled his mouth with beef
เมื่อเนื้อเสิร์ฟ Su Bai เอาคู่ของตะเกียบและเต็มไปด้วยปากของเขากับเนื้อวัว
 Others seemed to be startled by the sight of such a gentleman gorging on food, so they were staring at him from time to time
คนอื่น ๆ ดูเหมือนจะตกใจเมื่อเห็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งกินอาหารพวกเขาก็จ้องมองเขาเป็นครั้งคราว
 But Su Bai couldn’t pay much attention to them
แต่สุบังกะโลไม่ให้ความสำคัญกับพวกเขา
 After the beef and noodles, Su Bai felt he wasn’t full at all… No… It wasn’t right… He was feeling as if he hadn’t eat anything! His hunger and the void in his stomach didn’t decrease at all
หลังจากที่เนื้อและก๋วยเตี๋ยว Su Bai รู้สึกว่าเขาไม่ได้อิ่มหนำเลย ... ไม่ใช่ ... มันไม่ถูกต้อง ... เขารู้สึกราวกับว่าเขาไม่ได้ทานอะไรเลย! 
 Su Bai dropped his chopsticks
Su Bai ทิ้งตะเกียบของเขา
 He knew
เขารู้
 his hunger could not be satisfied by food… What he need… …was blood! Blood! Blood!       ———————————————— Author Note:   Thanks to “Impulsive Consumer” I’m on red~ Thank you all for rewards and recommendations~ Dragonet here sincerely thank you all for your support! My editor had requested no intensive updates during the New Book Period, therefore I’ll only update twice a day
ความหิวของเขาไม่สามารถอิ่มตัวได้ด้วยอาหาร ... สิ่งที่เขาต้องการคือเลือด! 
 But after the book hit the shelf, I’ll show my true nature with intensive updates— all my old readers know how fast I can type
แต่หลังจากที่หนังสือเล่มนี้เข้าสู่ชั้นวางฉันจะแสดงเนื้อหาที่แท้จริงของฉันด้วยการอัปเดตอย่างเข้มข้นผู้อ่านเก่าทั้งหมดของฉันรู้ว่าฉันสามารถพิมพ์ได้เร็วเพียงใด
 At last, I’m begging for another round of support
ในที่สุดฉันก็ขอความช่วยเหลืออีกรอบ
 I’m ranking the second on the Top New Book of Signed Authors; the one in front of me is a great master in Fantasy
ฉันจัดอันดับที่สองในหนังสือเล่มใหม่ของผู้เขียนลงนาม; 
 I’m not very far behind him, so please help me catch up! Let’s make an exception today: a third chapter is coming soon!
ฉันไม่ได้อยู่ข้างหลังเขามากนักดังนั้นโปรดช่วยฉันให้ทัน!