Chapter 24 Chapter 24: Home for Paper Men Translator: CatCyan  Editor: Zayn The next day, there were less police vehicles but more cops in plain clothes
บทที่ 24 บทที่ 24: บ้านสำหรับนักเขียนชายนักแปล: CatCyan Editor: Zayn ในวันรุ่งขึ้นมียานตำรวจน้อยลง แต่มีตำรวจมากกว่าในเสื้อผ้าธรรมดา
 It was obvious that the investigation on Chen Chu and his girlfriend had gone underground, with no more aggressive investigations
เป็นที่ประจักษ์ชัดว่าการสืบสวนเรื่องเชงจือและแฟนสาวของเขาได้ไปใต้ดินโดยไม่มีการสอบสวนเชิงรุกมากขึ้น
 Those students who were called to help were gathered up again and they were ordered not to say anything; anyone who dared to talk with others or online would be disqualified for graduation once verified
บรรดานักเรียนที่ถูกเรียกให้ช่วยชุมนุมกันและพวกเขาได้รับคำสั่งให้ไม่พูดอะไร 
 The higher authority had controlled all the information about this case
ผู้มีอำนาจระดับสูงได้ควบคุมข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับคดีนี้
 In a word, no relevant news could be seen on the internet
ในคำไม่สามารถเห็นข่าวที่เกี่ยวข้องบนอินเทอร์เน็ตได้
 Netizens were actually easy to handle; after a while of cooling, their attention would be drawn to something new
ชาวเน็ตใช้งานได้ง่าย 
 So fickle in affection
เปลี่ยนใจในความเสน่หา
 Su Bai didn’t try to contact Chu Zhao
Su Bai ไม่ได้พยายามติดต่อ Chu Zhao
 He had an umbrella in his hand; though the sun was shining high above, he wasn’t planning to shelter from the sunshine with that umbrella
เขามีร่มอยู่ในมือ 
 However, something coincidental happened… Chu Zhao, who had just slept a little on the floor in the lecture hall after a long busy night, had walked out with boxed lunch
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นบังเอิญเกิดขึ้น ... Chu Zhao ผู้ซึ่งเพิ่งนอนหลับอยู่บนพื้นในห้องบรรยายหลังจากคืนที่ยุ่งเหยิงเดินออกไปกับอาหารกลางวันชนิดบรรจุกล่อง
 He waved at Su Bai
เขาโบกมือไปที่ Su Bai
 Su Bai sighed; he had to walk towards him
Su Bai ถอนหายใจ 
 “Going back to your dormitory for personal stuff?” Su Bai nodded
"กลับไปหอพักของคุณเองเพื่อของส่วนตัวหรือ" Su Bai พยักหน้า
 “Any idea on where you might go next?” “Chengdu
"ความคิดเกี่ยวกับที่ที่คุณจะไปต่ออีกหรือไม่" "เฉิงตู
 My parents owned a house there
พ่อแม่ของฉันเป็นเจ้าของบ้านที่นั่น
 I’ll stay there for a while and enjoy my free time
ฉันจะอยู่ที่นั่นสักพักหนึ่งและสนุกกับเวลาว่างของฉัน
” Chu Zhao nodded, “Good
"ชู Zhao พยักหน้า" ดี
 But since our club is no longer operating, you’re on your own…Tut, if you really can’t take it, just tell me
แต่เนื่องจากสโมสรของเราไม่ได้ทำงานอีกต่อไปแล้วคุณก็เป็นของตัวเอง ... Tut ถ้าคุณไม่สามารถใช้มันได้จริงๆเพียงแค่บอกฉัน
 I’ll take a leave and go meet you in Chengdu; at least I can help you with some plans, got it?” “Go have your lunch
ฉันจะลาและไปพบคุณที่เมืองเฉิงตู 
 I’m not there yet
ฉันไม่ได้อยู่ที่นั่น
” “Fine
" "ละเอียด
 See ya, dude
ดู ya, dude
” “See ya
" "แล้วเจอกัน
” Su Bai walked to the dormitory with that umbrella
"Su Bai เดินไปที่หอพักพร้อมกับร่ม
 But he didn’t walk into that dormitory building; instead, he stopped in front of a three-floor building behind the dormitory, which was nearly abandoned
แต่เขาไม่เดินเข้าไปในอาคารหอพักนั้น 
 This three-floor building was used as a “Student Center” in the past few years
อาคารเรียนสามชั้นนี้ใช้เป็น "ศูนย์นักเรียน" ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา
 But as the new school areas were developing, many parts in the old areas were no longer in use, including this building
แต่ในขณะที่บริเวณโรงเรียนใหม่กำลังพัฒนาอยู่หลายแห่งในพื้นที่เดิมไม่ได้ใช้งานอีกต่อไปรวมถึงอาคารนี้ด้วย
 Now the school was gradually moving its key area to the new areas
ขณะนี้โรงเรียนกำลังค่อยๆเคลื่อนพื้นที่สำคัญไปยังพื้นที่ใหม่ ๆ
 So in two years, the old areas might not be available for living or teaching
ดังนั้นในสองปีพื้นที่เดิมอาจไม่สามารถใช้ชีวิตหรือเรียนการสอนได้
 Su Bai walked in
Su Bai เดินเข้ามา
 The door wasn’t locked because usually no one would come here and there wasn’t anything worth stealing
ประตูไม่ได้ล็อคเพราะมักจะไม่มีใครมาที่นี่และไม่มีอะไรที่คุ้มค่ากับการขโมย
 In was dusty
ในเป็นฝุ่น
 Su Bai didn’t rush in
Su Bai ไม่รีบเร่ง
 Instead, he lifted that umbrella and said: “If you lie to me, you’ll know the consequences
เขายกร่มและพูดว่า "ถ้าคุณโกหกผมคุณจะรู้ผลที่ตามมา
” The umbrella shook to indicate that she understood
ร่มสั่นเพื่อบ่งบอกว่าเธอเข้าใจ
 Su Bai didn’t ask the ghost lady how she died
Su Bai ไม่ได้ถามหญิงผีว่าเธอตายไปอย่างไร
 In fact, this ghost lady was a senior to him, probably only one or two years senior to him
ในความเป็นจริงนี้ผู้หญิงผีเป็นอาวุโสกับเขาอาจจะเพียงหนึ่งหรือสองปีอาวุโสกับเขา
 Su Bai kept moving on
Su Bai เคลื่อนไหวต่อไป
 There were many tables and chairs, as well as some costumes
มีโต๊ะและเก้าอี้มากมายเช่นเดียวกับเครื่องแต่งกายบางอย่าง
 Su Bai moved these things away and found a way to the second floor
Su Bai ย้ายสิ่งเหล่านี้ออกไปและพบทางขึ้นสู่ชั้นสอง
 On the second floor, it was very dark
บนชั้นสองมันมืดมาก
 Since the electricity was off in this building, he couldn’t turn on the lights even if he wanted to
เนื่องจากไฟถูกปิดในอาคารนี้เขาไม่สามารถเปิดไฟแม้ว่าเขาจะต้องการ
 But Su Bai did find some traces on the stairs
แต่ Su Bai พบร่องรอยบางส่วนบนบันได
 Someone had been here lately
มีคนมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้
 There were footprints left on the steps- a man’s footprints
มีรอยเท้าที่เหลืออยู่บนบันได - รอยเท้าของมนุษย์
 They were very clear and must have been left recently
พวกเขามีความชัดเจนมากและต้องถูกทิ้งไว้เมื่อเร็ว ๆ นี้
 Was it really Liu He that had been here? Su Bai tightened his lips and kept moving
นี่คือ Liu He ที่เคยมาที่นี่จริงๆหรือ? 
 The second floor seemed to be emptier
ชั้นสองดูเหมือนจะว่างเปล่า
 Su Bai went to a closed office first; luckily, the door was not locked
Su Bai ไปที่สำนักงานใหญ่ก่อน 
 He pulled it open
เขาดึงมันขึ้นมา
 Inside, there were only desks, the ones used in classes, piling up high
ด้านในมีเพียงโต๊ะทำงานเท่านั้นที่ใช้ในชั้นเรียนซึ่งสูงชัน
 Su Bai bent over, took out his cell phone and turned on the flashlight
Su Bai ก้มลงเอาโทรศัพท์มือถือของเขาและเปิดไฟฉาย
 There were traces of steps on the ground as well
มีร่องรอยของขั้นตอนบนพื้นเช่นกัน
 They was unapparent, but Su Bai was careful enough to find them
พวกเขาไม่ค่อยมีความรู้ แต่ Su Bai ก็ระมัดระวังพอที่จะพบพวกเขา
 Following the traces, Su Bai moved forward
หลังจากร่องรอย Su Bai ก้าวไปข้างหน้า
 At last, after moving away a few chairs in front of him, he saw a black traveling bag inside
ในที่สุดหลังจากย้ายเก้าอี้ไปสองสามหน้าเขาเห็นกระเป๋าเดินทางสีดำด้านใน
 So this is it? Su Bai took out the bag
ดังนั้นนี่คือ? 
 It was not very heavy, but he could tell that it contained something
มันไม่หนักมาก แต่เขาก็บอกได้ว่ามันมีบางอย่างอยู่
 However, Su Bai was not gonna open it here; he lifted that bag up and turned around, ready to leave
อย่างไรก็ตาม Su Bai ไม่ได้อยากจะเปิดที่นี่ 
 However, just before he was about to walk out… … the door shut with a slam
แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกไป ... ... ประตูปิดตัวลงด้วยเสียงกระหึ่ม
 Su Bai touched his nose and looked at the umbrella in his hand
ซูจองสัมผัสจมูกของเขาและมองไปที่ร่มในมือ
 “Swoosh!” Just then, a stick suddenly shot out from the tables and chairs and directly stabbed into Su Bai’s underbelly
"Swoosh!" ทันใดนั้นก้านแทบจะยิงออกมาจากโต๊ะและเก้าอี้และแทงเข้าไปในแท่นล่างของ Su Bai โดยตรง
 “Shit!” Su Bai kneeled down, pressing on his underbelly
"อึ!" Su Bai คุกเข่าลงและกด underbelly ของเขา
 The black traveling bag was dropped
กระเป๋าเดินทางสีดำถูกทิ้ง
 Blood was running out
เลือดหมดแล้ว
 The umbrella got free, flew away by itself and landed aside
ร่มได้ฟรีบินไปด้วยตัวเองและที่ดินไปข้าง ๆ
 Then, a black fire started from where the black traveling bag was put
จากนั้นไฟสีดำเริ่มต้นจากที่ถุงเดินทางสีดำถูกวาง
 It was a filthy fire that seemed to be burning down something dirty
มันเป็นไฟสกปรกที่ดูเหมือนจะเผาผลาญสิ่งสกปรก
 Soon, tables and chairs around it turned less crowded and a hand stretched out from them
เร็ว ๆ นี้โต๊ะและเก้าอี้รอบมันหันหนาแน่นน้อยและมือยื่นออกมาจากพวกเขา
 It was a man’s hand— pure white and quite charming
มันเป็นมือของชายคนหนึ่งสีขาวบริสุทธิ์และมีเสน่ห์มาก
 Su Bai watched that hand change its postures constantly
Su Bai มองว่ามือนั้นเปลี่ยนท่าทางอย่างต่อเนื่อง
 As if this hand was capable of dancing
ราวกับว่ามือนี้มีความสามารถในการเต้น
 Su Bai took a deep breath and staggered up, with one hand covering the wound and the other against the floor
Su Bai สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และเดินลุกขึ้นด้วยมือข้างหนึ่งแผลและคนอื่น ๆ ลงกับพื้น
 However, next moment, another hand showed up beneath his feet and grabbed his ankles
อย่างไรก็ตามในขณะต่อไปอีกมือหนึ่งปรากฏตัวขึ้นใต้เท้าและคว้าข้อเท้าของเขา
 “Bang!” Su Bai was tossed over again
"บาง!" Su Bai ถูกโยนอีกครั้ง
 Then the dancing hand suddenly grabbed a stick near it, rapidly came at Su Bai and stabbed the second stick into Su Bai’s chest
จากนั้นมือเต้นรำก็คว้าแท่งใกล้ ๆ อย่างรวดเร็วมาที่ Su Bai และแทงคันที่สองเข้าไปในอกของ Su Bai
 Su Bai struggled a few times; but finally swallowed his last breath with blood running down from his mouth
Su Bai ต่อสู้เพียงไม่กี่ครั้ง; 
 “Clatter!” The umbrella opened
ร่มไม้เปิดออก
 The ghost lady showed up and she seemed to be mourning… …as if she was forced to do something she didn’t want to do
ผีหญิงปรากฏตัวขึ้นและเธอดูเหมือนจะไว้ทุกข์ ... ... ราวกับว่าเธอถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่เธอไม่ต้องการทำ
 And there was a look of sympathy on her face
และมีรูปเห็นอกเห็นใจบนใบหน้าของเธอ
 The two hands, one of which had grabbed Su Bai’s ankles and the other which held the stick, now slowly crawled back to where the black traveling bag was placed
มือทั้งสองข้างหนึ่งจับคว้าข้อเท้าของซูบินและอีกอันหนึ่งที่ยึดไม้แล้วค่อยๆคลานกลับไปหากระเป๋าเดินทางสีดำ
 Then, they pulled together from underground, as if they were pulling out their own body from beneath
จากนั้นพวกเขาก็ดึงกันมาจากใต้ดินราวกับว่าพวกเขากำลังดึงร่างกายออกจากใต้
 Soon, a paper man was pulled up
ในไม่ช้าคนกระดาษถูกดึงขึ้น
 It was half white, half black
มันเป็นสีขาวครึ่งสีดำครึ่งหนึ่ง
 It seemed to be weary as if all its vitality had been exhausted, but on its face, there was a vicious look
ดูเหมือนจะเบื่อหน่ายราวกับว่าพลังของมันหมดแรง แต่หน้าตามันดูแย่ ๆ
 This was a drawn face, but it looked really like Liu He, or we should say, this paper man was Liu He himself! The vicious paper face turned insidious
นี่เป็นใบหน้าที่วาด แต่มันดูเหมือน Liu He หรือเราควรจะพูดว่าคนที่ทำกระดาษคนนี้คือ Liu He เอง! 
 Its resentful smile seemed to be scary and resolute
รอยยิ้มที่ไม่พอใจดูเหมือนจะน่ากลัวและเด็ดขาด
 “Giggle… Didn’t see this coming, did you, Su Bai? You have killed me, but I have already turned myself into a… half paper man! Thank you, for helping me with the final decision
"เสียดสี ... ไม่เห็นการมาครั้งนี้ใช่ไหม Su Bai? 
 “I love paper men… “Therefore… “I’d love to… “become a paper man myself!” His cold voice echoed in this office
"ฉันรักผู้ชายกระดาษ ... " ดังนั้น ... "ฉันชอบ ... " กลายเป็นคนกระดาษตัวเอง! "เสียงเย็นของเขาสะท้อนในสำนักงานนี้
 Then paper Liu He started to move forward slowly
จากนั้นกระดาษ Liu He ก็เริ่มก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
 He was indeed very slow; it was obvious that he was in a really bad shape
เขาเป็นคนช้ามาก 
 Attacking Su Bai had consumed most of his energy, but luckily, he made it— Su Bai was eliminated
โจมตี Su Bai ได้ใช้พลังงานส่วนใหญ่ของเขา แต่โชคดีที่เขาทำมัน Su Bai ถูกกำจัด
 Liu He came to the umbrella
หลิวเขามาที่ร่ม
 Slowly, he folded himself up again, curled up and hid himself into that umbrella
ช้าเขาพับตัวเองขึ้นอีกครั้งขดตัวและซ่อนตัวเองเข้าไปในร่ม
 “Damn woman! Bring me out of this place! You would have been trapped here until your ghost was destroyed by time, if it wasn’t for me!” The ghost lady looked at Su Bai who was lying there motionlessly
"ผู้หญิงที่ตายแล้ว! 
 She seemed to be suffering agony, but she was really afraid of Liu He
ดูเหมือนเธอจะทนทุกข์ทรมาน แต่เธอกลัวหลิวเหว่ยจริงๆ
 So he had to merge into the umbrella again
ดังนั้นเขาต้องผสานเข้ากับร่มอีกครั้ง
 The umbrella was unable to fly, but it could slide on the ground
ร่มไม่สามารถบินได้ แต่มันอาจจะสไลด์ลงบนพื้น
 The door… …slowly opened again at this moment
ประตู ... ... ค่อยๆเปิดอีกครั้งในขณะนี้
 This motion seemed to take away Liu He’s final strength: “Take me out of here… to the third floor… There… My brothers and sisters are waiting there… I’m gonna meet them there… They… have been waiting for me… for so long…” Then he seemed to have fallen asleep
"พาฉันออกไปที่นี่ ... ไปที่ชั้นสาม ... มี ... พี่น้องของฉันกำลังรออยู่ที่นั่น ... ฉันจะไปพบพวกเขาที่นั่น ... พวกเขา ... กำลังรอฉันอยู่ ... 
 The umbrella rose a little from the ground; the ghost lady seemed to have used up all her strength to make the umbrella fly
ร่มเพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากพื้นดิน 
 Liu He said there were his brothers and sisters on the third floor
Liu He กล่าวว่ามีพี่ชายและน้องสาวอยู่ที่ชั้นสาม
 Apparently, Liu He had planned a lot here
เห็นได้ชัดว่าหลิวเขาได้วางแผนไว้เป็นอย่างมากที่นี่
 Only, he had been hesitating, wondering whether he should turn himself into a paper man and join in the large family of paper men
แต่เขาลังเลที่จะสงสัยว่าเขาควรเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นคนเขียนหนังสือและเข้าร่วมในครอบครัวกระดาษขนาดใหญ่หรือไม่
 Therefore, he had all the other paper men on the third floor, but the paper man for himself was placed alone on the second floor
ดังนั้นเขาจึงมีชายกระดาษคนอื่น ๆ อยู่ที่ชั้นสาม แต่ชายกระดาษคนเดียวถูกวางลงบนชั้นสอง
 This abandoned building had almost become a heaven for paper men
อาคารที่ถูกทอดทิ้งนี้เกือบจะกลายเป็นสวรรค์สำหรับผู้ชายที่เป็นกระดาษ
 Su Bai shot him last night, but Liu He wasn’t completely dead
ซูจองยิงเขาเมื่อคืน แต่หลิวเองก็ยังไม่ตาย
 Su Bai had actually made that final decision for Liu He, because he left Liu He no other choice
Su Bai ได้ตัดสินใจครั้งสุดท้ายสำหรับ Liu He เพราะเขาไม่ได้เลือกทางเลือกอื่นของ Liu He
 However, just before the umbrella could fly out of the door, a hand… …grabbed the umbrella… …from behind… The ghost lady showed up again and looked at the man behind her with surprise… “Chk!” Another hand was holding a lighter; after a clear sound, a flame appeared
แต่ก่อนที่ร่มจะบินออกจากประตูได้มือ ... ... คว้าร่ม ... ... จากด้านหลัง ... ผีหญิงขึ้นมาอีกครั้งและมองไปที่ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังเธอด้วยความประหลาดใจ ... "Chk!" มืออีกข้างหนึ่งจับมือ 
 In the dim light… …there was a face with a weird smile
ในแสงสลัว ... ... มีใบหน้าที่มีรอยยิ้มแปลก ๆ