Chapter 1 One
บทที่ 1 หนึ่ง
 Holiday In Italy  Near the end of the National Diplomatic Training, Song Ryu Hwan, head of the army, was honorably discharged from the military
วันหยุดในประเทศอิตาลีในตอนท้ายของการฝึกอบรมทางการทูตแห่งชาติ Song Ryu Hwan หัวของกองทัพได้รับการปล่อยตัวออกจากทหาร
 He saluted to his parents in uniform
เขาทักทายกับพ่อแม่ของเขาในเครื่องแบบ
 Ryu Hwan seemed to be no different from two years ago, except the short trimmed hair and a handsome face that had matured over the months to come
Ryu Hwan ดูเหมือนจะไม่แตกต่างจากเมื่อสองปีก่อนยกเว้นผมสั้นที่ตัดแต่งและใบหน้าที่หล่อเหลาซึ่งโตเต็มที่ในช่วงหลายเดือนที่จะมาถึงนี้
 The only change over the past two years was his father being elected president and Jae Hee, his sister, now a celebrity
การเปลี่ยนแปลงครั้งเดียวในช่วงสองปีที่ผ่านมาพ่อของเขาได้รับการเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีและแจฮีพี่สาวของเขาตอนนี้เป็นคนดัง
  “Father, mother
"พ่อแม่
 I’m home
ฉันอยู่ที่บ้าน
” When he finished the salute, the first lady waved her hand gently and embraced Ryu Hwan in her arms, caressing his back
เมื่อสุภาพสตรีคนที่หนึ่งถวายพระพรสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งก็โบกมืออย่างนุ่มนวลและกอดรยอห์นไว้ในอ้อมแขนกอดรัดหลัง
 Tears came coursing down her cheek seeing her son that she had not seen for an extended period of time
น้ำตาไหลเข้ามาแก้มเธอเห็นลูกชายของเธอที่เธอไม่เคยเห็นมาเป็นเวลานาน
  “How are you? Did you have any troubles?”  “Haha, no mother
"คุณเป็นอย่างไร? 
 It’s hard work, but I’ve been well
เป็นการทำงานหนัก แต่ฉันก็ทำได้ดี
”  “Ryu Hwan, shall we go out tonight and have a drink? We have much to talk about
เราจะออกไปข้างนอกคืนนี้และดื่มไหม? 
” President Jeong Wook’s lips curved upward before dissolving into laughter, his body leaning against the desk at an angle
ริมฝีปากของประธานาธิบดีเย็กวูเริ่มโค้งขึ้นก่อนที่จะละลายลงในเสียงหัวเราะร่างของเขาพิงเก้าอี้ตรงมุม
 Bright, firm eyes and confident bearing, Jeong Wook was proud when he saw his son
ดวงตาสดใสและตามั่นใจและความมั่นใจ Jeong Wook รู้สึกภาคภูมิใจเมื่อได้เห็นลูกชายของเขา
  “But where did Jae Hee go?” Ryu Hwan’s countenance turned gloomy, feeling a sense of emptiness as he searched for his sister’s presence
"Jae Hee ไปที่ไหน?" สีหน้าของ Ryu Hwan เปลี่ยนไปมืดมนรู้สึกรู้สึกว่างเปล่าขณะที่เขากำลังค้นหาที่อยู่ของพี่สาวของเขา
 Ryu Hwan had much to ask her; during his time in the army, he read an article of Jae Hee meeting a guy named Seo Hanul
Ryu Hwan ได้ถามเธอมาก 
 Later they separated and got back together after Jeong Wook became president
หลังจากนั้นพวกเขาก็แยกตัวออกและกลับมารวมตัวกันหลังจาก Jeong Wook กลายเป็นประธานาธิบดี
 Jeong Wook looked at Ryu Hwan, his eyes squinted, lips shabby and unclear
Jeong Wook มองไปที่ Ryu Hwan ดวงตาของเขาจ้องมองริมฝีปากไม่สวยและไม่ชัด
  “I’m not too sure where she is
"ฉันไม่แน่ใจว่าเธออยู่ที่ไหน
” Jeong Wook held a position of power to find out where his daughter was, but was unable to use the people under him to find Jae Hee’s location
"Jeong Wook มีอำนาจที่จะหาว่าลูกสาวของเขาอยู่ที่ไหน แต่ไม่สามารถใช้คนที่อยู่ใต้เขาเพื่อหาตำแหน่งของ Jae Hee ได้
 It was because Jeong Wook felt an unspoken pressure from Jae Hee to leave them alone
เป็นเพราะ Jeong Wook รู้สึกกดดันจาก Jae Hee ที่ปล่อยให้พวกเขาอยู่คนเดียว
  “You don’t know?”  “I don’t know
"คุณไม่รู้หรอ?" "ฉันไม่รู้
 Seo Hanul secretly flew abroad with Jae Hee
Seo Hanul แอบบินไปต่างแดนกับแจฮี
”  “Hanul went out with Jae Hee? Father, where are they?” Ryu Hwan’s forehead grew dark
"Hanul ออกไปกับ Jae Hee? 
 c86a1eca095ec9a1
c86a1eca095ec9a1
jpg?w=38&h=38" class="img-responsive"> “I’m not sure either
jpg? w = 38 & h = 38 "class =" img-responsive ">" ฉันไม่แน่ใจด้วยเช่นกัน
” Jeong Wook was tongue tied and looked over at his wife’s eyes
"Jeong Wook เป็นภาษาผูกและมองไปที่ตาภรรยาของเขา
 Hanul’s behavior was much like him in his youth, a young man alone with a beautiful woman
พฤติกรรมของนายฮันอูลเป็นเหมือนเด็กหนุ่มวัยเดียวกับผู้หญิงที่สวย
 Those precious and innocent memories shattered to pieces when Hanul eloped with his beloved daughter, an action he was far too familiar with
ความทรงจำที่ล้ำค่าและไร้เดียงสาแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อ Hanul หนีไปกับลูกสาวที่รักของเขาการกระทำที่เขาคุ้นเคยมากเกินไป
 That damn bastard acting like me! Ryu Hwan checked his watch and turned to leave the building
ไอ้ดาบที่ทำตัวเหมือนฉัน! 
  “Where are you going?”  “To find Jae Hee, father
"คุณจะไปที่ไหน?" "เพื่อหาแจฮีพ่อ
”  “Ryu Hwan!” Min Kyung called out to Jeong Wook, her lips frowning
"Ryu Hwan!" มินคยองเรียกร้องให้ Jeong Wook ริมฝีปากของเธอขมวดคิ้ว
 Ryu Hwan smiled softly seeing his mother’s visage darken; her lips curved downwards, eyebrows furrowed, and nose scrunched
Ryu Hwan ยิ้มอย่างนุ่มนวลเมื่อเห็นใบหน้าของแม่ของเขามืดลง 
  “Relax, mother
"ผ่อนคลายคุณแม่
 I won’t be gone for too long
ฉันจะไม่ไปนานเกินไป
 I’ll see you soon
ฉันจะไปพบคุณเร็ว ๆ นี้
” His parents were unaware that Jae Hee had already met Seo Hanul in Seoul three years ago, rather than recently
"พ่อแม่ของเขาไม่ทราบว่าแจฮีเคยเจอ Seo Hanul ในกรุงโซลเมื่อสามปีที่แล้วมากกว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้
 After that, Jae Hee continued to chase after him but was ignored
หลังจากนั้น Jae Hee ก็ไล่ตามเขาไป แต่ก็ถูกละเลย
 During his father’s election did Seo Hanul began to meet Jae Hee again
ในระหว่างการเลือกตั้งของบิดาของเขา Seo Hanul เริ่มพบกับ Jae Hee อีกครั้ง
 This made Ryu Hwan feel uneasy
ทำให้ Ryu Hwan รู้สึกไม่สบายใจ
 He needed to look for Hanul and find out his true intentions
เขาต้องการค้นหา Hanul และค้นหาความตั้งใจที่แท้จริงของเขา
 In addition, Jae Hee knew her brother was being discharged and yet continued to follow Seo Hanul
นอกจากนี้แจฮียังรู้ว่าพี่ชายของเธอกำลังออกจากโรงพยาบาลและยังคงเดินตาม Seo Hanul
 This made him upset
ทำให้เขาอารมณ์เสีย
 The bottom line is, he needed to find the two immediately
บรรทัดล่างคือเขาต้องการค้นหาทั้งสองทันที
 —  “Why must you irritate Ryu Hwan? You’re doing it on purpose, are you not?” Min Kyung, after confirming her son had left gazed at her husband, who had strong familial affection, smiling happily
- "ทำไมคุณต้องระคายเคืองกับ Ryu Hwan? 
 Jeong Wook was sensitive to Jae Hee’s feelings
Jeong Wook รู้สึกไวต่อความรู้สึกของแจฮี
 He knew that she would have gone back under his own bidding, but he held back
เขารู้ว่าเธอจะต้องกลับไปอยู่ภายใต้การประมูลของตัวเอง แต่เขาก็ถอยกลับ
  “Haha, why not? I love to play with my son
"ฮ่า ๆ ทำไมไม่? 
 Haha! Look at him, not even asking where to go
ฮ่าฮ่า! 
 Hahahah, Jae Hee truly has a very trustworthy and reliable brother
ฮ่าฮ่าฮ่าแจฮีจริงๆมีพี่ชายที่น่าเชื่อถือและเชื่อถือได้มาก
 — Two days later
- สองวันต่อมา
 Leonardo Da Vinci Airport
สนามบิน Leonardo Da Vinci
 Ryu Hwan wore a black and white striped tshirt, a forest green trench coat, retro inspired RayBan’s sunglasses, bronze colored ankle boots, and a dark navy jeans which stuck to his long legs smoothly
Ryu Hwan สวมเสื้อยืดสีดำและสีขาวเสื้อคลุมสีเขียวของป่าเป็นแรงบันดาลใจย้อนยุค RayBan's แว่นตากันแดดรองเท้าบู๊ตข้อเท้าสีบรอนซ์และกางเกงยีนส์สีเข้มที่ติดอยู่กับขายาวของเขาได้อย่างราบรื่น
 Walking out of the airport gate, Ryu Hwan stretched his arms wide and breathed deeply
เดินออกจากประตูสนามบิน Ryu Hwan เหยียดแขนกว้างและหายใจเข้าลึก ๆ
 He took out his phone, turned it on and pressed the number on the recent calls list
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดหมายเลขที่อยู่ในรายการโทรล่าสุด
 It was Jae Hee
มันคือแจฮี
 Ryu Hwan left a message to Jae Hee previously in Incheon Airport and still, no message was received
Ryu Hwan ฝากข้อความไว้ที่ Jae Hee ในสนามบิน Incheon และยังไม่มีข้อความใด ๆ ที่ได้รับ
  “Haha… I do not accept this
"ฮ่า ๆ ... ฉันไม่ยอมรับเรื่องนี้
” When the ringing tone transferred to the voice recording system, Ryu Hwan ended the call
"เมื่อเสียงเรียกเข้าถูกโอนไปยังระบบบันทึกเสียง Ryu Hwan ก็จบการโทร
 It’s possible Hanul interfered with the phone call causing Jae Hee unable to answer
เป็นไปได้ที่ Hanul รบกวนการโทรทำให้ Jae Hee ไม่สามารถตอบได้
 Without her, Ryu Hwan would not be able to know their location
ถ้าไม่มีเธอ Ryu Hwan จะไม่สามารถรู้ตำแหน่งของพวกเขาได้
 Hanul had tens of millions of fans worldwide, and some of them were likely to know where he was, so Ryu Hwan searched for Hanul’s official fan site
Hanul มีแฟน ๆ นับล้านทั่วโลกและบางคนก็น่าจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนดังนั้น Ryu Hwan จึงค้นหาเว็บไซต์แฟนตาซีของ Hanul อย่างเป็นทางการ
 The name of the fan site was called Hanul Sky
ชื่อของไซต์แฟนไซต์เรียกว่า Hanul Sky
 After completing the small procedure of signing up, Ryu Hwan was given the status of a novice
หลังจากเสร็จสิ้นขั้นตอนเล็ก ๆ ของการลงทะเบียน Ryu Hwan ได้รับสถานะของสามเณร
 Although he felt uncomfortable upon seeing the message of celebrating being the slave of Hanul, he accepted this incomprehensible status in search of Jae Hee
แม้ว่าเขารู้สึกอึดอัดเมื่อได้เห็นข้อความในการเฉลิมฉลองการเป็นทาสของ Hanul เขายอมรับสถานะที่ไม่อาจเข้าใจได้ในการค้นหา Jae Hee
 Ryu Hwan, at the speed of light, ran through the titles of the posts on the board
Ryu Hwan, ด้วยความเร็วแสง, วิ่งผ่านชื่อเรื่องของโพสต์บนกระดาน
 His thumb which fell to the bottom of the screen stopped at a certain point, his eyes enlarging as he saw the title on the bulletin board
นิ้วหัวแม่มือของเขาที่ตกลงไปที่ด้านล่างของหน้าจอหยุดลงที่จุดหนึ่งตาของเขาขยายใหญ่ขึ้นขณะที่เขาเห็นชื่อเรื่องบนกระดานข่าว
 I just saw Oppa in a Venetian restaurant!!! The contents of the article described Hanul inside an intricate and lavish restaurant having an evening meal with Song Jae Hee
ฉันเพิ่งเห็น Oppa ในร้านอาหารเวนิส !!! 
 Within the comments section were various statements of envy and angelic praises of Jae Hee’s death
ภายในส่วนความคิดเห็นเป็นข้อความอิจฉาและการสรรเสริญเทพธิดาของการตายของแจฮี
 Ryu Hwan raised his thumbs on the keyboard to comment, defending his sister’s reputation
Ryu Hwan ยกนิ้วบนแป้นพิมพ์เพื่อแสดงความคิดเห็นปกป้องชื่อเสียงของพี่สาวของเขา
 After seeing the amount of followers Hanul had which ranged in millions, he turned off the phone not wanting to witness the vicious backlash of Hanul’s slaves
หลังจากที่ได้เห็นจำนวนผู้ติดตาม Hanul ที่มีจำนวนนับหลายล้านคนเขาจึงปิดโทรศัพท์ซึ่งไม่ต้องการเป็นพยานถึงการฟันเฟืองที่ชั่วช้าของทาสของ Hanul
  “Anyways, it’s good that Jae Hee is well
"ดีแล้วที่แจฮีทำได้ดี
” Compared to the sense of despair the fans felt seeing Hanul with another woman, Ryu Hwan was relieved even though Jae Hee failed to contact him
"เมื่อเทียบกับความรู้สึกสิ้นหวังของแฟน ๆ รู้สึกว่าเห็น Hanul กับผู้หญิงคนอื่น Ryu Hwan รู้สึกโล่งใจถึงแม้ว่า Jae Hee จะไม่สามารถติดต่อเขาได้
 Besides Hanul and Jae Hee are within public eyes
นอกจาก Hanul และ Jae Hee ยังอยู่ในสายตาของสาธารณชน
 He was comforted by this fact
เขารู้สึกสบายใจจากข้อเท็จจริงนี้
  “It’s too late to head to Venice… I should find a hotel for tonight
"มันสายเกินไปที่จะมุ่งหน้าไปยังเมืองเวนิส ... ฉันควรจะหาโรงแรมแห่งนี้คืนนี้
” The sun was about to set and Ryu Hwan was exhausted from flying long distances and sought to find a ride
ดวงอาทิตย์กำลังจะตั้งและ Ryu Hwan เหนื่อยจากการบินระยะทางไกลและพยายามที่จะหานั่ง
 Minutes after leaving the airport building an oriental woman appeared in the front lobby
นาทีหลังจากออกจากอาคารสนามบินหญิงตะวันออกปรากฏตัวที่ล็อบบี้ด้านหน้า
 Among the many tourists pouring in the front of the gate, the oriental woman visibly stood out
ในบรรดานักท่องเที่ยวจำนวนมากที่เทลงที่ด้านหน้าของประตูหญิงสาวชาวตะวันออกเห็นได้ชัดเจน
 Her porcelain white skin gave off the feeling of coolness
ผิวขาวแบบพอร์ซเลนของเธอทำให้รู้สึกถึงความเย็น
 She wore a long skirt that reached below her knees, pale red cardigan, and a rose colored suitcase
เธอสวมกระโปรงยาวถึงเข่าเสื้อสเวตเตอร์ถักสีแดงอ่อนและกระเป๋าเดินทางสีกุหลาบ
 She looked like a tourist but she did not look like everyone else
เธอดูเหมือนนักท่องเที่ยว แต่เธอดูไม่เหมือนคนอื่น
 She walked out of the premise, pulled out her phone to call someone
เธอเดินออกไปจากหลักฐานและดึงโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรหาใคร
 The oriental woman looked up and saw the taxi sign hanging overhead
หญิงชาวตะวันออกมองขึ้นและเห็นป้ายรถแท็กซี่ที่แขวนอยู่เหนือศีรษะ
 She began to walk towards the sign, dragging the suitcase with her
เธอเริ่มเดินไปทางป้ายลากกระเป๋ากับเธอ
  “Dad? Yes, I just arrived at the airport…”  “Ouch!”  “…
"พ่อ? 
” The woman turned her head and saw a man looking down at her
"หญิงหันศีรษะของเธอและเห็นชายคนหนึ่งมองลงมาที่เธอ
 She opened her eyes wide, looking up at the man and the suitcase she was dragging
เธอเปิดตากว้างมองขึ้นไปที่ชายคนนั้นและกระเป๋าเดินทางที่เธอถูกลาก
 It seemed that as she turned her body to change direction, proceeding towards the sign, the wheels passed over the man’s foot
ดูเหมือนว่าขณะที่เธอหันหน้าไปทางร่างกายของเธอเพื่อเปลี่ยนทิศทางการดำเนินการต่อป้ายสัญลักษณ์ล้อจะเดินผ่านเท้าของคน
 Facing each other face to face, the eyebrows of the man, his face covered with sunglasses, were collected in the middle
หันหน้าเข้าหากันและกันคิ้วของชายหนุ่มหน้าปกคลุมด้วยแว่นกันแดดถูกเก็บไว้ตรงกลาง
  “Sorry…” She leaned towards the him, head bowed slightly and spoke in Japanese
"ขอโทษ ... " เธอเอนเอียงไปทางตัวเขาหัวคำนับเล็กน้อยและพูดเป็นภาษาญี่ปุ่น
 The man’s thick eyebrows rose up in curiosity
คิ้วหนาของชายคนนี้ลุกขึ้นมาด้วยความอยากรู้
  “Are you Japanese?” When fluent Japanese flowed out from his mouth, the woman shook her head
"คุณเป็นคนญี่ปุ่นหรือ?" เมื่อภาษาญี่ปุ่นไหลล้นออกมาจากปากของเขาผู้หญิงคนนี้ส่ายหัว
  “No, sorry
"ไม่ล่ะขอบคุณ
” She apologized once more and started to walk down the streets opposite of his destination
"เธอขอโทษอีกครั้งและเริ่มเดินลงถนนตรงข้ามกับจุดหมายปลายทางของเขา
 As Ryu Hwan watched her walk away, he stroked off his sunglasses and gazed at her features
ขณะที่เรียวฮวานเฝ้ามองเธอเดินห่างออกไปเขาก็แว่นตากันแดดแว่นตากันแดดของเขาและจ้องไปที่คุณลักษณะของเธอ
 Although unsure, he seemed to have heard her speak Korean in close proximity
แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจก็ตามเขาดูเหมือนจะเคยได้ยินเธอพูดภาษาเกาหลีอยู่ใกล้ ๆ
  “Her back resembles Jae Hee…” Ryu Hwan watched her figure disappear until it could no be longer seen
"เธอกลับคล้ายกับ Jae Hee ... " Ryu Hwan มองดูรูปของเธอจนไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป
 He laughed bitterly and began to walk the opposite side
เขาหัวเราะขมขื่นและเริ่มที่จะเดินด้านตรงข้าม
 Ryu Hwan checked into a hotel
ตรวจสอบโรงแรม Ryu Hwan
 It was plain and lacking in decorum, moreover, the room was small but regardless, it had a bed and bathroom for his basic necessities
มันเป็นธรรมดาและขาดการตกแต่งภายในนอกจากนี้ห้องพักมีขนาดเล็ก แต่ไม่คำนึงว่ามันมีเตียงและห้องน้ำสำหรับความจำเป็นขั้นพื้นฐานของเขา
 Ryu Hwan took a cold shower, cleaning of the dirt collected throughout the day
Ryu Hwan อาบน้ำเย็นทำความสะอาดสิ่งสกปรกที่เก็บตลอดทั้งวัน
 Thereafter, he laid on the bed and found himself unable to sleep as his body had yet to adjust to the timezone
หลังจากนั้นเขาวางอยู่บนเตียงและพบว่าตัวเองไม่สามารถนอนหลับได้เนื่องจากร่างกายของเขายังไม่ได้ปรับตัวให้เข้ากับเขตเวลา
 He turned on his phone and entered Hanul’s fan site
เขาเปิดโทรศัพท์และเข้าสู่เว็บไซต์แฟนตาซีของ Hanul
 Articles after articles of Jae Hee and Hanul poured out endlessly
บทความหลังจากบทความของ Jae Hee และ Hanul เทออกไม่รู้จบ
 Photos of the recent articles showed two figures departing from the airport
ภาพถ่ายของบทความล่าสุดแสดงตัวเลขสองร่างออกจากสนามบิน
 Jae Hee was wearing rimless sunglasses and one would find great difficulty attempting to figure out the expression she wore
Jae Hee สวมแว่นตากันแดดที่ไม่มีขอบและจะพบความยากลำบากอย่างมากที่พยายามจะคิดออกท่าทางที่เธอสวม
 She held her hands close as if afraid to lose it
เธอกอดมือไว้ราวกับกลัวที่จะสูญเสียมัน
  “This guy Hanul, I don’t like him
"ผู้ชายคนนี้ Hanul ฉันไม่ชอบเขา
” Looking at the photos of Jae Hee, he thought of the porcelain skinned woman he saw at the airport
"มองไปที่รูปถ่ายของแจฮีเขาคิดถึงผู้หญิงผิวขาวที่เขาเห็นที่สนามบิน
 Her back resembled Jae Hee
หลังเธอคล้ายกับแจฮี
 He burst into laughter recalling the woman who wanted nothing more than to flee from his sights
เขาตะโกนเสียงหัวเราะนึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าหนีจากสถานที่ท่องเที่ยวของเขา
  “Sorry
“ขอโทษ
” Although short, her voice held a pure tone
"แม้ว่าสั้น ๆ เสียงของเธอถือเสียงบริสุทธิ์
 Ryu Hwan dropped his phone to the side and closed his eyes, his mind vaguely recalling the woman from the airport and slept peacefully for the first time after being discharged from the military
Ryu Hwan วางโทรศัพท์ไว้ด้านข้างและปิดตาจิตใจของเขานึกถึงผู้หญิงคนนั้นจากสนามบินและนอนหลับอย่างสงบเป็นครั้งแรกหลังจากถูกปลดออกจากกองทัพ
 The next morning he arrived at the train station and rode the train for four straight hours before arriving in Venice, the small city water
เช้าวันรุ่งขึ้นเขาก็มาถึงสถานีรถไฟและนั่งรถประมาณสี่ชั่วโมงก่อนที่จะมาถึงเมืองเวนิสเมืองเล็ก ๆ
 Thinking he would be able to find Jae Hee by visiting famous landmarks and famous places, his countenance became a lot better
คิดว่าเขาจะสามารถหา Jae Hee ได้โดยการเยี่ยมชมสถานที่ที่มีชื่อเสียงและสถานที่ที่มีชื่อเสียงทำให้ใบหน้าของเขาดูดีขึ้นมาก
 Ryu Hwan walked the streets of Venice at a snail’s pace, unlike a hunter who came to catch his prey
Ryu Hwan เดินตามถนนในเมืองเวนิสตามจังหวะหอยทากซึ่งแตกต่างจากนักล่าที่มาจับเหยื่อของเขา
 In a city surrounded by gorges of water, the landscape looked like a pretty postcard
ในเมืองล้อมรอบด้วยโตรกของน้ำภูมิทัศน์ดูเหมือนโปสการ์ดสวย ๆ
 Ryu Hwan looked like a lost puppy with an interesting facial expression
Ryu Hwan ดูเหมือนกับลูกสุนัขที่หายไปพร้อมกับการแสดงออกทางสีหน้าที่น่าสนใจ
 The streets were filled with people donned in medieval clothing and masks on their faces
ถนนเต็มไปด้วยผู้คนสวมเสื้อผ้าและหน้ากากยุคกลางบนใบหน้าของพวกเขา
 It was one of Venice’s biggest festivals held for a week each year
เป็นเทศกาลที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของเวนิสที่จัดขึ้นเป็นประจำทุกสัปดาห์ในแต่ละปี
 Ryu Hwan walked in front of the shop in the alley and saw diverse sets of masks with vivid colorful decorations on display
Ryu Hwan เดินอยู่หน้าร้านค้าในซอยและเห็นหน้ากากหลากหลายรูปแบบที่มีการตกแต่งที่มีสีสันสดใสบนจอแสดงผล
 He entered the shop with an appealing idea emerging from his mind
เขาเดินเข้าไปในร้านด้วยความคิดที่ดึงดูดใจออกมาจากใจของเขา
 He would disguise himself so Jae Hee would be unable to recognize him
เขาจะอำพรางตัวเองดังนั้นแจฮีจะไม่รู้จักเขา
 Moments later, Ryu Hwan walked out with a golden mask covering half of his face
ครู่ต่อมา Ryu Hwan เดินออกมาพร้อมกับหน้ากากทองคำซึ่งปกคลุมครึ่งใบหน้า
 Now his mission to look for Jae Hee began
ตอนนี้ภารกิจของเขาที่จะมองหาแจฮีเริ่มขึ้น
  “To San Marco Square
"ไปซานมาร์โคสแควร์
” He stepped forward vigorously, crying out loud
"เขาก้าวไปข้างหน้าและร้องไห้ออกมาดัง ๆ
 San Marco Square, a landmark most visited by tourists when visiting Venice was his first destination
ซานมาร์โคสแควร์ซึ่งเป็นสถานที่สำคัญที่นักท่องเที่ยวเดินทางมาเยี่ยมเยียนเวนิสเป็นจุดหมายปลายทางแรกของเขา
 Ryu Hwan who was on a water bus heading to San Marco Square, slipped his head out, enjoying the cool breeze and admiring the old fashioned landscapes
Ryu Hwan ที่อยู่บนรถบัสน้ำมุ่งหน้าไปยัง San Marco Square ลื่นศีรษะของเขาออกไปเพลิดเพลินกับสายลมเย็นและชื่นชมทัศนียภาพอันเก่าแก่
 Venice, the city of water resulted in Ryu Hwan’s heartbeat rising exponentially
เวนิสเมืองน้ำส่งผลให้อัตราการเต้นของหัวใจของ Ryu Hwan เพิ่มขึ้นอย่างมาก
 For the first time, he felt a pang of regret not being able to share his experiences with
เป็นครั้งแรกเขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถแบ่งปันประสบการณ์ของเขาได้
  “That’s the bridge Casanova and Galileo crossed
"นั่นคือสะพาน Casanova และ Galileo ข้าม
” After a while, Ryu Hwan arrived at San Marco Square, stepped off the water boat and looked back at The Bridge of Sighs
"หลังจากนั้นไม่นาน Ryu Hwan ก็มาถึง San Marco Square ได้ก้าวออกจากเรือน้ำและมองกลับไปที่ Bridge of Sighs
 Prisoners who crossed The Bridge of Sighs to be imprisoned would have been craving of freedom through the small windows
นักโทษที่ข้ามสะพานแห่งการถอนหายใจจะถูกคุมขังจะได้รับความปรารถนาเสรีภาพผ่านหน้าต่างเล็ก ๆ
 Looking back at The Bridge of Sighs, Ryu Hwan remembered the old saying “the bridge is not coming back” in the Joint Security Area (JSA) in Korea
มองย้อนกลับไปที่สะพานแห่งการถอนหายใจ Ryu Hwan จำคำพูดเดิมว่า "สะพานไม่กลับมา" ใน Joint Security Area (JSA) ในเกาหลี
 Perhaps it would have been similar to not being able to come back once crossing it
บางทีมันอาจจะคล้ายกับการไม่สามารถกลับมาได้เมื่อข้าม
 The word Korean War, armistice, and division of labor were words the younger generation lack the ability to comprehend and sympathize with
คำว่าสงครามเกาหลีการสงบศึกและการแบ่งงานเป็นคำที่เยาวชนรุ่นน้องขาดความสามารถในการเข้าใจและเห็นใจ
 Little gondolas were passing under the bridge
กอนโดลาเล็ก ๆ กำลังเดินผ่านใต้สะพาน
 Ryu Hwan looked at the gondolas flowing between his eyes
Ryu Hwan มองไปที่กอนโดลาที่ไหลระหว่างดวงตาของเขา
 Suddenly, his eyes, gazing into the sights, shone brightly
ทันใดนั้นดวงตาของเขาจ้องมองไปยังสถานที่ต่างๆก็ส่องสว่าง
  “Hahaha! I found you! Did you think I would not be able to find you by refusing to answer the phone? Huh?” Ryu Hwan wrapped his arm around the woman’s neck tightly
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! 
 He smiled happily and whispered in a low voice as if threatening her
เขายิ้มอย่างมีความสุขและกระซิบด้วยเสียงต่ำราวกับว่าข่มขู่เธอ
 Caught in the joy of finding her, he did not notice the absence of Hanul whom she was always near with
ติดอยู่ในความสุขในการหาเธอเขาไม่ได้สังเกตเห็นการขาด Hanul ที่เธออยู่ใกล้ ๆ เสมอ
 She, who was caught in his arms attempted to pull herself out of his bosom
เธอที่ติดอยู่ในอ้อมแขนของเขาพยายามที่จะดึงตัวเองออกจากอกของเขา
  “Funny, what are you doing?” She continued to untie herself from him
"ตลกคุณกำลังทำอะไรอยู่?" เธอยังคงปลดออกจากตัวเขา
 Ryu Hwan’s mood grew sour seeing his sister continuing to rebel so adamantly
อารมณ์ของ Ryu Hwan เริ่มง่วงขึ้นเมื่อเห็นพี่สาวของเขายังคงกบฏต่อไปอย่างโดดเดี่ยว
 Suddenly, he felt a sharp pain on the side of his ribs
ทันใดนั้นเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างแหลมคมที่ด้านข้างของกระดูกซี่โครงของเขา
  “Ouch! Hey!” Ryu Hwan grimaced in pain
“อุ๊ย! 
  “Hey, you…” The woman, out of Ryu Hwan’s bosom, quickly turned around and glared at him with a blazing eye
"เฮ้ย ... " ผู้หญิงคนหนึ่งที่อกจาก Ryu Hwan หันกลับมามองและจ้องมองเขาด้วยสายตาอันไพเราะ
 Although he was unable to see her face due to the mask covering her features; but one thing was for certain, this woman was not Jae Hee
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเห็นใบหน้าของเธอได้เนื่องจากหน้ากากปกปิดคุณสมบัติของเธอ 
  “Damn it
"ประณามมัน
”
”