Chapter 2 Two
บทที่ 2 สอง
 Masquerade Festival The sun was glowing after a night’s rest and soared through the sky proudly, its beam pouring through the window
Masquerade Festival ดวงอาทิตย์กำลังเร่าร้อนหลังจากพักค้างคืนและลอยผ่านท้องฟ้าอย่างภาคภูมิใจลำแสงของมันไหลผ่านหน้าต่าง
 Hanul held Jae Hee in his embrace, both enjoying the warmth their significant other provided before the darkness passed into oblivion
ฮันอูลจับตัวแจฮีไว้ในอ้อมกอดของเขาทั้งคู่ได้รับความอบอุ่นจากสิ่งที่สำคัญอื่น ๆ ที่มีให้ก่อนที่ความมืดจะผ่านเข้าสู่การล่มสลาย
  “I like to look up at you like this
"ฉันชอบเงยหน้าขึ้นมองคุณแบบนี้
” Hanul looked up at Jae Hee, her face beet red
"Hanul เงยหน้าขึ้นมอง Jae Hee ใบหน้าของเธอแดงลง
 Hanul always had a filled busy schedule, his time limited
ฮันอูลมักจะยุ่งกับเวลาที่กำหนด
 But right now he’s enjoying the presence of his loved one without any interference and care for the world
แต่ตอนนี้เขาสนุกกับการปรากฏตัวของคนที่คุณรักโดยไม่มีการแทรกแซงและการดูแลรักษาโลก
 This moment with Jae Hee was a precious memory to him
ตอนนี้กับแจฮีเป็นความทรงจำที่มีค่าต่อเขา
 Although he flew away with Jae Hee without the consent of her father, the matter now seemed insignificant, what was more important now was the woman in front of his eyes
แม้ว่าเขาจะบินหนีไปกับ Jae Hee โดยไม่ได้รับความยินยอมจากพ่อของเธอ แต่เรื่องนี้ดูไม่ค่อยสำคัญเท่าไรสิ่งที่สำคัญกว่าตอนนี้คือผู้หญิงที่อยู่หน้าดวงตาของเขา
 When Hanul started a public love affair, he hadn’t enjoyed a peace of mind
เมื่อ Hanul เริ่มต้นเรื่องรัก ๆ ใคร่สาธารณะเขาไม่ได้รู้สึกสบายใจ
 Wherever they went, Jae Hee’s bodyguards would follow in the shadows,  and the curious stares of the people watching them made him uncomfortable
ทุกคนไปที่บอดี้การ์ดของเจย์ฮีจะตามมาในเงามืดและสายตาที่จ้องมองของผู้คนเฝ้าดูพวกเขาทำให้เขารู้สึกอึดอัด
 Of course few people in Venice knew of his presence here, but not as much as it was in Seoul
แน่นอนว่ามีคนเพียงไม่กี่คนที่เมืองเวนิสรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ แต่ไม่มากเท่ากับที่อยู่ในกรุงโซล
  “Why do not you look down? Like this
ทำไมคุณไม่มองลง? 
” Jaee Hee’s eyes peered down at him, palms on top of his chest to support her weight
ตาของแจฮีจ้องมองไปที่เขาปาล์มบนทรวงอกเพื่อรองรับน้ำหนักของเธอ
 Her long hair flowing freely, touching his chest
ผมยาวของเธอไหลได้อย่างอิสระสัมผัสหน้าอกของเขา
 Hanul pulled her closer in his embrace, his left hand stroking Jae Hee’s hair
Hanul ดึงเธอเข้ามาใกล้กอดเขามือซ้ายลูบผมของแจฮี
  “This
"นี้
 don’t worry about it
ไม่ต้องกังวลกับมัน
 Let’s just enjoy the moment
ขอเพียงแค่สนุกกับช่วงเวลา
” Jae Hee pressed her head on Hanul’s bosom and closed her eyes with a smile
"แจฮีเอะหัวของเธอบนอกของ Hanul และปิดตาด้วยรอยยิ้ม
 She could feel his beloved’s heartbeat pounding on the left side of his breastbone
เธอรู้สึกว่าหัวใจที่รักของเขาทุบไปทางด้านซ้ายของกระดูกหน้าอก
 Jae Hee mused over the reasoning as to why Hanul chose to fly abroad
แจฮีคิดถึงเหตุผลที่ Hanul เลือกที่จะบินไปต่างประเทศ
 Perhaps it was to paint her memories of pure bliss and happiness
บางทีมันอาจจะเป็นการวาดความทรงจำของความสุขและความสุขที่แท้จริง
 Lost in thought, she heard a ding
หลงทางเธอได้ยินเสียงกระซิบ
 It was her phone
มันเป็นโทรศัพท์ของเธอ
 Before leaving, Hanul turned off both their phones and she hadn’t found the proper time and place to check her messages
ก่อนออกเดินทาง Hanul ปิดโทรศัพท์ทั้งสองและไม่พบเวลาและสถานที่ที่เหมาะสมในการตรวจสอบข้อความของเธอ
 Jae Hee streched her arms and grabbed the phone on the bedside table
Jae Hee รวบแขนและคว้าโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะข้างเตียง
  “Ahh!” Jae Hee’s eyed bulged as she stared at the screen
"อ่า!" Jae Hee มองขึ้นหน้าจอ
  “What?! What is it?!” Quick as a lightning, Hanul raised his upper body, his eyes circling on the screen
"อะไร?! 
  “Jae Hee, Ryu Hwan was discharged
"Jae Hee, Ryu Hwan ถูกไล่ออก
” It was Jae Hee’s mother, Min Kyung
"นี่เป็นแม่ของแจฮีแม่มินคยอง
 Jae Hee began to chew her nails with a nervous smile plastered on her face
Jae Hee เริ่มเคี้ยวเล็บของเธอด้วยรอยยิ้มประสาทที่ฉาบบนใบหน้าของเธอ
 She knew her brother was being discharged but she did not know it was yesterday
เธอรู้ว่าพี่ชายของเธอกำลังออกจากโรงพยาบาล แต่เธอไม่ทราบว่าเมื่อวานนี้
 She could picture her brother in front of her, his eyes narrowed and looking at her grudgingly
เธอสามารถถ่ายภาพพี่ชายของเธอที่ด้านหน้าของเธอดวงตาของเขาแคบลงและมองไปที่เธอไม่เต็มใจ
  “What is it?” Ding dong
"มันคืออะไร?" Ding dong
 Soon, another message arrived on the screen of the phone
เร็ว ๆ นี้ข้อความอื่นมาถึงบนหน้าจอของโทรศัพท์
  “Jae Hee, do you not want to see your brother? I’ve been gone for far too long and you don’t even bother to see me? What should I do?” She knew the meaning of the message fairly well and felt an impending sense of doom
"Jae Hee คุณไม่ต้องการที่จะเห็นพี่ชายของคุณหรือ? 
 He’s looking for her
เขากำลังมองหาเธอ
  “Hanul? “  “Huh?” Jae Hee turned her head and looked at Hanul, her face tense
“Hanul? 
 Hanul gulped, the image of his beloved’s father appearing in his mind
Hanul กินอาหารภาพของพ่อที่รักของเขาที่ปรากฏในใจของเขา
  “We’re running away!”  “What?”  “Let’s run away, we have to leave now
"เรากำลังวิ่งหนีไป!" "อะไรล่ะ?" "เราไปกันเถอะเราต้องจากไปแล้ว
” Jae Hee scurried off the bed and shuffled an over-sized shirt over her head, her actions seeming so desperate
"Jae Hee รีบออกจากเตียงและสับเสื้อที่มีขนาดใหญ่กว่าศีรษะของเธอการกระทำของเธอดูเหมือนหมดหวัง
 Hanul looked at her blankly and grabbed her two hands, pulling her back to the bed and asked in a calm manner
Hanul มองเธออย่างบ้าคลั่งและคว้ามือทั้งสองข้างของเธอดึงเธอกลับไปที่เตียงและถามอย่างสงบ
  “What’s wrong? If we go away, I have to know the reason why
"มีอะไรผิดพลาด? 
”  “My brother’s just got out of the military and he’s looking for me!” Jae hee shouted, her voice hoarse and urgent
"พี่ชายของฉันเพิ่งออกจากการทหารและเขากำลังมองหาฉัน!" แจฮีตะโกนเสียงแหบแห้งและเร่งด่วน
 She knew Ryu Hwan had misunderstood circumstances between Jae Hee and Hanul, uncertain of what would follow when both her lover and brother met face to face
เธอรู้ว่า Ryu Hwan เข้าใจผิดสถานการณ์ระหว่าง Jae Hee และ Hanul ไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อทั้งคู่รักและพี่ชายของเธอได้พบกัน
  “Is it so surprising that he wants to see his own sister?”  “Not really… Maybe he’s already on a plane to Italy
"มันน่าแปลกใจไหมที่เขาอยากเห็นน้องสาวของตัวเอง?" "ไม่ได้จริงๆ ... บางทีเขาอาจจะอยู่บนเครื่องบินไปอิตาลี
”  “Heh, he would need to fly for over 12 hours on a plane, and besides why would he fly straight to Italy as soon as he was discharged? Furthermore, the chances of him finding us in a populated country is slim, am I right?” Hanul grinned happily as if he’d heard a funny joke
"Heh เขาจะต้องบินนานกว่า 12 ชั่วโมงบนเครื่องบินและนอกเหนือจากเหตุผลที่เขาจะบินตรงไปยังประเทศอิตาลีทันทีที่เขาถูกปลดออก? 
 It seemed impossible for his common sense to wrap the idea of her brother stepping foot on a plane soon as he finished his service
ดูเหมือนเขาจะเป็นไปไม่ได้ที่จะห่อความคิดที่พี่ชายของเธอก้าวเท้าลงบนเครื่องบินทันทีที่เสร็จสิ้นการให้บริการ
  “You don’t know my brother well…”  “What kind of person is your brother?”  “Someone you don’t want to know
"คุณไม่รู้จักพี่ชายของฉันอย่างดี ... " "คนประเภทไหนเป็นพี่ชายของคุณ?" "คนที่คุณไม่อยากรู้
” Jae Hee sighed
Jae Hee ถอนหายใจ
 If she saw her brother right now, she would need to provide a necessary explanation regarding the relationship with Hanul
ถ้าเธอได้เห็นพี่ชายของเธอตอนนี้เธอจะต้องให้คำอธิบายที่จำเป็นเกี่ยวกับความสัมพันธ์กับนายฮันูล
 Moreover, at the time of her father’s presidential election, she and Hanul began dating
นอกจากนี้ในช่วงเวลาของการเลือกตั้งประธานาธิบดีของบิดาของเธอเธอและ Hanul เริ่มเดท
 Jae Hee knew her brother fairly and would surely misunderstand the situation
Jae Hee รู้ว่าพี่ชายของเธอเป็นธรรมและจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับสถานการณ์จริงๆ
 Also, she did not wish for anyone to interfere the short time spent with Hanul, Jae Hee sighed with a grim look
นอกจากนี้เธอไม่ต้องการให้ใครมายุ่งเกี่ยวกับช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ใช้เวลากับ Hanul Jae Hee ถอนหายใจด้วยท่าทางที่น่ากลัว
 If she met her brother right now, she would need to provide a necessary explanation
ถ้าเธอได้พบกับพี่ชายของเธอตอนนี้เธอจะต้องให้คำอธิบายที่จำเป็น
 Moreover, at the time of her father’s presidential election, she and Hanul got together
นอกจากนี้ในช่วงเวลาของการเลือกตั้งประธานาธิบดีของบิดาของเธอเธอและ Hanul ได้เข้าด้วยกัน
 She knew her brother well, and surely he would misunderstand the situation
เธอรู้ดีว่าพี่ชายของเธอเป็นอย่างดีและแน่นอนว่าเขาจะเข้าใจผิดสถานการณ์นี้
 Also, she did not wish for anyone, her brother included, to interfere with the short time spent with Hanul and who knows when they would have another time like this again
นอกจากนี้เธอไม่ต้องการใครรวมทั้งพี่ชายของเธอเข้ามายุ่งเกี่ยวกับช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ใช้กับฮันนัลและรู้ว่าเมื่อไหร่ที่พวกเขาจะมีเวลาเช่นนี้อีกครั้ง
  “Even if your brother is flying here right now it would take quite some time
"ถึงแม้ว่าพี่ชายของคุณกำลังบินอยู่ที่นี่ตอนนี้ก็จะใช้เวลาค่อนข้างนาน
 At least half a day is enough, so let’s sleep more
อย่างน้อยครึ่งวันก็เพียงพอแล้วเราจะนอนได้มากขึ้น
” Hanul laid on the bed pulling the hand of his lover
"ฮันอูลวางอยู่บนเตียงแล้วดึงมือคนรักของเขา
 He had no reason to be afraid of her brother
เขาไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลัวพี่ชายของเธอ
 Jae Hee sighed, her head leaning against his bosom
Jae Hee ถอนหายใจหัวของเธอพิงกับอกของเขา
  “Shall we go to Venice? There is a masquerade festival going on
"เราจะไปที่เวนิสใช่ไหม? 
”  “Venice?”  “Yes, Venice
"เวนิส?" "ใช่เวนิส
 There you can ride a gondola and watch the beautiful scenery
ที่นั่นคุณสามารถนั่งเรือแจวและชมทิวทัศน์ที่สวยงามได้
 “  “When?”  “For now, let’s sleep
"" เมื่อไหร่? "" ตอนนี้ให้นอนหลับกันเถอะ
 So close your eyes
ดังนั้นปิดตาของคุณ
 “ The two slept through the morning, and that afternoon, the two ran out under the glittering sun with a bright smile
"ทั้งสองหลับตลอดช่วงเช้าและบ่ายวันนั้นทั้งสองคนก็วิ่งออกมาภายใต้แสงแดดส่องประกายด้วยรอยยิ้มสดใส
 — Venice, the city of water
- เมืองเวนิสเมืองน้ำ
 The woman, standing on the gondola, shook her two fists tightly, her anger written all over her body, her big eyes scowling
ผู้หญิงที่ยืนอยู่บนเรือกอนโดลาจับมือทั้งสองขังแน่นความโกรธของเธอเขียนขึ้นทั่วร่าง
 If looks could kill, Ryu Hwan would be dead
ถ้ารูปลักษณ์สามารถฆ่าได้ Ryu Hwan จะตาย
 Ryu Hwan looked at the woman’s dark pupil and although the mask covered a huge portion of her face, he imagined her being of Asian descent
Ryu Hwan มองไปที่รูม่านตาของผู้หญิงคนนี้และแม้ว่าหน้ากากจะครอบคลุมใบหน้าของเธอมาก แต่เขาก็คิดว่าเธอเป็นเชื้อสายเอเชีย
  “Do you speak Korean? Japanese? Chinese?” Ryu Hwan needed to apologize and began to speak in English
"คุณพูดภาษาเกาหลีได้ไหม? 
  “Are you not riding?” Gondolie, the owner of the gondola, questioned the woman writhing in anger
"คุณไม่ได้ขี่?" Gondolie เจ้าของเรือแจวถามผู้หญิงคนนั้นโกรธ
 The woman who was staring at him for a while, rushed back to the gondola, her rear view similar to Jae Hee
ผู้หญิงที่กำลังจ้องมองเขาอยู่พักหนึ่งรีบวิ่งกลับไปที่เรือกอนโดลามุมมองด้านหลังของเธอคล้ายกับแจฮี
  “How did I make a mistake?” Ryu Hwan shook his head and slapped his cheeks
"ฉันทำผิดได้อย่างไร?" Ryu Hwan ส่ายหัวและตบแก้มของเขา
  “If you’re not riding, I will have to ask you to leave
"ถ้าคุณไม่ขี่ผมจะต้องขอให้คุณออกไป
” Gondolie glared at him, voice raised and comment directed towards Ryu Hwan
"Gondolie จ้องมองเขาเสียงขึ้นและแสดงความคิดเห็นมุ่งไปทาง Ryu Hwan
 He thought the two were sweethearts, fighting due to some internal problems
เขาคิดว่าทั้งสองเป็นคู่รักที่รักกันเพราะเกิดปัญหาภายใน
  “I will have to intrude you
"ฉันจะต้องก้าวก่ายคุณ
” Ryu Hwan hesitated for a mere second before stepping into the gondola and stood behind the woman
"Ryu Hwan ลังเลเป็นเวลาสองวินาทีก่อนที่จะก้าวเข้าสู่เรือกอนโดลาและยืนอยู่ข้างหลังผู้หญิงคนนั้น
  “I apologize for what happened earlier, I mistook you for a person I know
"ฉันขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ฉันเข้าใจคุณสำหรับคนที่ฉันรู้จัก
”  “… “ The woman did not respond as he spoke in Japanese, Chinese, and Korean
"" ... "ผู้หญิงไม่ตอบเมื่อพูดภาษาญี่ปุ่นจีนและเกาหลี
 Her head remained fixed on the view in front of her
ศีรษะของเธอคงอยู่ต่อหน้าเธอ
 Resigning to his fate, Ryu Hwan sat the opposite side of her
ลาออกจากชะตากรรมของเขา Ryu Hwan นั่งด้านตรงข้ามของเธอ
 He looked back at the woman and sighed
เขามองกลับไปที่ผู้หญิงและถอนหายใจ
 He was unable to appreciate the pleasant scenery in due to the embarrassing situation earlier, acting without a thought
เขาไม่สามารถชื่นชมกับทัศนียภาพอันน่ารื่นรมย์อันเนื่องมาจากสถานการณ์ที่น่าอายได้ก่อนหน้านี้โดยไม่คิดออก
 The woman willed herself to ignore his existence
ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจจะละเลยการดำรงอยู่ของเขา
 Thinking of being abruptly pulled into Ryu Hwan’s bosom and his arm snaking its way around her neck, her face grew dark
คิดถึงการถูกดึงเข้าไปในอกของ Ryu Hwan อย่างฉับพลันและแขนของเขาเดินวนไปรอบคอเธอใบหน้าของเธอมืดลง
 Moreover, she saw him looking at her every now and then
นอกจากนี้เธอเห็นเขามองไปที่เธอทุกที่ทุกเวลา
 He was a rude man, she thought
เขาเป็นคนหยาบคายเธอคิดว่า
 She refused to face him, the reason being that it would mean forgiving his unruly behavior
เธอปฏิเสธที่จะเผชิญหน้ากับเขาเหตุผลก็คือว่ามันจะหมายถึงการให้อภัยพฤติกรรมที่ไม่เกะกะ
  “Korean, Japanese, or Chinese… I thought you would be one of the tree
"เกาหลีญี่ปุ่นหรือจีน ... ฉันคิดว่าคุณจะเป็นหนึ่งในต้นไม้
” On the other side of the gondola, Ryu Hwan was shamelessly speaking to himself
"ในอีกฟากหนึ่งของเรือแจว Ryu Hwan พูดอย่างไม่อายที่จะพูดกับตัวเอง
 The woman understood the words spoken, but remained silent, refusing to let him know she understood Korean
ผู้หญิงเข้าใจคำพูด แต่ยังคงเงียบไม่ยอมให้เขารู้ว่าเธอเข้าใจภาษาเกาหลี
  “Hey
“เฮ้
” This time Ryu Hwan spoke in English
"คราวนี้ Ryu Hwan พูดภาษาอังกฤษ
 He seemed to have an idea of speaking all the languages of the world till the woman was able to recognize one of them
ดูเหมือนว่าเขาจะมีความคิดในการพูดภาษาต่าง ๆ ของโลกจนกว่าผู้หญิงจะสามารถรับรู้ได้ทุกคน
 This time, the woman could no longer pretend to ignore him
คราวนี้ผู้หญิงไม่สามารถแกล้งทำเป็นว่าเขาไม่สนใจ
 She swallowed her pride and face him
เธอกลืนความภาคภูมิใจของเธอและเผชิญหน้ากับเขา
  “Oh, you can understand me now? Listen, I’m sorry
"โอ้คุณสามารถเข้าใจฉันตอนนี้? 
 I thought you were someone else and I mistook you for her
ฉันคิดว่าคุณเป็นคนอื่นและฉันเข้าใจคุณสำหรับเธอ
” Ryu Hwan apologized, his voice solemn
"Ryu Hwan ขอโทษเสียงของเขาเคร่งขรึม
 The woman nodded, accepting his apology and turned her head back
ผู้หญิงพยักหน้ารับคำขอโทษและหันศีรษะกลับ
  “Uhm
“อืม
 what to do… ?” Ryu Hwan began to speak in Korean
จะทำอย่างไร ... ? "Ryu Hwan เริ่มพูดเป็นภาษาเกาหลี
  “I have something to tell you…”  “…”  “Uhmm… your skirt…”  “…” The woman’s eyes widened and tilted her head downwards
"ฉันมีเรื่องที่จะบอกคุณ ... " "... " "อืม ... กระโปรงของคุณ ... " "... " ดวงตาของผู้หญิงกว้างขึ้นและเอียงศีรษะลง
 She saw her skirt fluttering in the wind revealing her thighs
เธอเห็นกระโปรงของเธอกระพือในลมเผยให้เห็นต้นขาของเธอ
 The woman stood up at the speed of light and briskly fixed it
หญิงยืนขึ้นที่ความเร็วของแสงและแก้ไขได้อย่างรวดเร็วมัน
 She saw the man bear witness to what just happened, eyes full of curiosity
เธอเห็นชายคนนี้เป็นพยานถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นดวงตาเต็มไปด้วยความอยากรู้
 Her cheeks flushed red
แก้มของเธอแดงเป็นประกาย
  “So… you understand Korean
"ดังนั้น ... คุณเข้าใจภาษาเกาหลี
” Ryu Hwan continued to stare at her, his chin resting on his palms
"Ryu Hwan ยังคงจ้องที่เธอและคางของเขาก็พิงอยู่บนฝ่ามือ
 The woman whose cheeks were flushed red looked down and bit her lower lip, refusing to meet his gaze
หญิงที่มีแก้มแดงชุ่มมองและลดริมฝีปากล่างไม่ยอมจ้องมอง
  “If that’s the case…” Ryu Hwan sighed and spoke no further
"ถ้าเป็นแบบนี้ ... " Ryu Hwan ถอนหายใจและพูดไม่ออก
 He threw his gaze out to the beautiful city of Venice as he tilted his body back
เขาเหวี่ยงเขาไปยังเมืองเวนิสอันสวยงามขณะที่เอียงตัวกลับ
 It was ridiculous, he thought
มันไร้สาระเขาคิดว่า
 Feigning as if she did not understand him
แกล้งราวกับว่าเธอไม่เข้าใจเขา
 It was obvious she did
เห็นได้ชัดว่าเธอทำ
  “Which country are you from?” At that time, Gondolie spoke to him
"ประเทศไหนที่คุณมาจากไหน?" ในเวลานั้นกอนโดลิพูดกับเขา
 He found the silence of the two becoming inconvenient and the atmosphere too dull
เขาพบความเงียบของทั้งสองกลายเป็นไม่สะดวกและบรรยากาศที่น่าเบื่อเกินไป
  “Korea
"เกาหลี
”  “That woman too?”  “I don’t know
"" ผู้หญิงคนนั้นด้วย? "" ฉันไม่รู้
 “ Ryu Hwan glanced at the woman
"Ryu Hwan เหลือบผู้หญิงคนนั้น
 Though the masked covered half of her face, her skin like snow, soft dark eyes, and ebony hair are no doubt of Asian descent
แม้ว่าหน้ากากปกคลุมครึ่งใบหน้าของเธอผิวของเธอเหมือนหิมะดวงตาสีเข้มอ่อนและผมไม้มะเกลือไม่ต้องสงสัยเลยว่าเชื้อสายเอเชีย
  “Miss, have you ever heard the popular saying that when you kiss under the Rialto Bridge during the sunset, an everlasting love will occur?” When the gondola passed under the Rialto Bridge, Gondorie spoke to the woman softly
"นางสาวเคยได้ยินคำนิยมว่าตอนที่คุณจูบใต้สะพาน Rialto ในช่วงพระอาทิตย์ตกดินความรักอันเป็นนิรันดร์จะเกิดขึ้นไหม?" เมื่อเรือแจวผ่านใต้สะพาน Rialto Gondorie พูดกับผู้หญิงคนนิดหน่อย
 The woman’s lips opened slightly
ริมฝีปากของผู้หญิงเปิดออกเล็กน้อย
  “Yes, I’ve heard of it but it’s just people talking to entertain tourists
"ใช่ฉันเคยได้ยินมาแล้ว แต่เป็นเพียงแค่คนพูดคุยเพื่อสร้างความบันเทิงแก่นักท่องเที่ยว
 “ Ryu Hwan’s eyes turned to the woman
"ดวงตาของ Ryu Hwan หันไปมองผู้หญิงคนนั้น
 He thought she would remain silent, ignoring Gondolie much like how she disregarded his presence, but to his surprise, she was conversing with another person
เขาคิดว่าเธอจะยังคงเงียบไม่สนใจ Gondolie เหมือนว่าเธอละทิ้งการปรากฏตัวของเขาอย่างไร แต่ทำให้ประหลาดใจที่เธอกำลังพูดคุยกับคนอื่น
  “It’s not a story I made, but it’s true
"ไม่ใช่เรื่องที่ฉันทำ แต่ก็เป็นความจริง
 I also kissed and married my wife under the Rialto bridge
ฉันยังจูบและแต่งงานกับภรรยาภายใต้สะพาน Rialto
 So if you have a man you love, you should bring him here
ถ้าคุณมีชายคนหนึ่งที่คุณรักคุณควรพาเขามาที่นี่
 “  “I will
"  "ฉันจะ
” She glanced up at the gondolier as if bewitched by its rumors
"เธอมองขึ้นไปที่เรือแจวเช่นเดียวกับที่ถูกลวงลวงด้วยข่าวลือ
 Ryu Hwan’s eyebrows lifted, feeling as if he’d heard the voice before
รู้สึกเหงาราวกับว่าเขาเคยได้ยินเสียงมาก่อน
 He wanted to hear more of the woman’s voice but unfortunately, the conversation between the two ended
เขาอยากฟังเสียงผู้หญิงมากกว่า แต่โชคร้ายที่บทสนทนาระหว่างคนทั้งสองจบลง
 When her met Ryu Hwan’s, who looked at her with a curious look, she closed her lips and turned away
เมื่อเธอได้พบกับ Ryu Hwan ที่มองเธอด้วยรูปลักษณ์ที่น่าสนใจเธอปิดริมฝีปากและหันไป
 Ryu Hwan, seemingly unhappy with her action frowned and threw his gaze into the horizon
Ryu Hwan ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจกับการกระทำของเธอที่ขมวดคิ้วและมองไปที่ขอบฟ้า
 Gondolie, who watched the two people turning their heads in different directions, began to chant a song that hit the hearts of the two
Gondolie ผู้เฝ้าดูคนสองคนหันศีรษะไปในทิศทางต่างๆเริ่มร้องเพลงที่ตีหัวใจของทั้งสองคน
  “…”  “…” Ryu Hwan turned his head, his gaze remaining on her snow white face
"... " "... " Ryu Hwan หันศีรษะของเขาจ้องมองที่เหลืออยู่บนใบหน้าสีขาวของเธอหิมะ