Chapter 43 Chapter 43: Gold Wheat Translator: - -  Editor: - - Once he left the boss’s study, the little man scanned around discretely, and once he was sure no one was around, he quickly left through the back door
ตอนที่เขาออกจากการศึกษาของเจ้านายชายคนเล็ก ๆ ก็สแกนไปรอบ ๆ และเมื่อเขาแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างในเขารีบเดินผ่านประตูหลัง
   The little man walked on and on, his surroundings became more and more secluded
ชายผู้เล็กเดินเข้ามาและสภาพแวดล้อมของเขาก็เงียบสงบมากขึ้นเรื่อย ๆ
 The man did not once look back in his journey, and he looked nervous
ชายคนนั้นไม่เคยมองย้อนกลับไปในระหว่างการเดินทางของเขาและเขาก็กังวลใจ
 His eyes constantly darted here and there
ดวงตาของเขากระพือปีกอยู่ที่นี่ตลอดเวลา
 When he saw no one following him, he dashed into an alley
เมื่อเขาเห็นไม่มีใครตามเขาไปเขาก็วิ่งเข้าไปในซอย
   “What did you say?” A black-faced burly man stood up as he spoke
"สิ่งที่คุณพูด?" ชายร่างหน้าสีดำยืนขึ้นขณะที่เขาพูด
 His smooth, bald head shined conspicuously under the lighting
ศีรษะล้านนุ่มนวลเปล่งปลั่งภายใต้แสง
   “Elder Bei, there’s no mistaking it, I saw Bai Linan with my own eyes, I wouldn’t mistakingly recognize him! He is at Reno right now
"เอ็ลเดอร์บี้ไม่เข้าใจผิดหรอกฉันเห็น Bai Linan ด้วยสายตาของตัวเองฉันจะเข้าใจผิดไม่ได้! 
 If you don’t believe it, send a few of your lackeys out to scout, they’ll surely find them! As our elder said, they must have travelled through the asteroid belt, diverging from their route to Red Star Coast!” The little man replied with respect
ถ้าคุณไม่เชื่อให้ส่งลูกน้องของคุณออกไปลูกเสือพวกเขาก็จะพบพวกมัน! 
   Just then, a lackey walked in and went whispered a few words into the ears of the black-faced man
ทันใดนั้นคนบ้าก็เดินเข้ามาและก็กระซิบใส่คำสองสามคำเข้าไปในหูของชายผิวดำ
 The black-faced man’s expression turned to joy upon hearing those whispers
การแสดงออกของชายผิวดำหันไปหาความสุขเมื่อได้ยินเสียงกระซิบนั้น
   “Little Monkey, well done!” The black-faced man nodded with approval, and gave a meaningful glance to another lackey standing straight by his side
"ลิตเติ้ลลิงทำดี!" ชายผิวดำพยักหน้าด้วยความเห็นชอบและให้ความกระจ่างอย่างมีนัยสำคัญกับคนอื่นที่ยืนตรงข้างเขา
 The lackey produced a card from his pocket and handed it to Little Monkey
พนักงานเก็บบัตรหยิบการ์ดออกจากกระเป๋าแล้วส่งไปให้ลิงเล็ก ๆ
 “Well, Little Monkey, you must work hard from now on, don’t worry, you’ll get your share of rewards!”   Little Monkey nodded profusely, his eyes gleaming with desire at the card, as he accepted it carefully with both hands
"ลิตเติ้ลลิงคุณต้องทำงานหนักตั้งแต่บัดนี้อย่ากังวลคุณจะได้รับรางวัลมากมาย!" ลิตเติ้ลลิงพยักหน้าอย่างหยาบคายตาของเขากระพือปีกด้วยความปรารถนาที่การ์ดในขณะที่เขายอมรับกับทั้งคู่อย่างระมัดระวัง 
   Elder Bei gave a wave of his hand, and Little Monkey tactfully left the room
เอ็ลเดอร์บีปล่อยคลื่นแห่งมือของเขาและลิงน้อยเดินออกจากห้องอย่างนุ่มนวล
   Once he was gone, Elder Bei leaned back and laughed to himself
เมื่อเขาไปแล้วเอ็ลเดอร์บี้ก็เอนตัวลงและหัวเราะกับตัวเอง
 “Haha, the Heavens do smile upon old me
"ฮ่า ๆ สวรรค์ทำรอยยิ้มกับฉันเก่า
 My elder brother had gone to Scarlet Star Shoal for the assassin, but who would have thought I would gain an unexpected opportunity here at home
พี่ชายของฉันได้ไป Scarlet Star Shoal เพื่อลอบสังหาร แต่ใครจะคิดว่าฉันจะได้รับโอกาสที่ไม่คาดฝันที่นี่ที่บ้าน
 Tell our men to prepare themselves, I would also like to meet the one who killed Mr One-eye in three blows
บอกคนของเราให้เตรียมตัวเองฉันอยากเจอคนที่ฆ่านายหนึ่งตาในสามครั้ง
 Bring guns, all of you! Hehe, however fast he may be, can he outrun bullets?” Elder Bei groomed and stroked his bald head
นำปืนทุกท่าน! 
   One of the lackeys was unsure
หนึ่งในบรรดาลูกน้องไม่แน่ใจ
 “Second Elder, do you think we should refer to the leader about this?”   Elder Bei scolded loudly, “Refer my a**, if we wait for that, those two would be long gone! Once we capture them, we’ll give the leader a surprise, haha
พี่เอ็ลเดอร์นายคิดว่าเราควรจะพูดถึงผู้นำเรื่องนี้หรือเปล่า? "เอ็ลเดอร์บีบีโห่ร้องอย่างมาก" จงดูซิ ** ถ้าเรารอสักสองสามวันจะหายไปนานแล้ว! 
 Now, don’t just stand there, go get ready!”   Ye Chong and Bai Linan were leisurely strolling in Reno
ตอนนี้อย่าเพิ่งยืนอยู่ที่นี่ไปเตรียมตัวให้พร้อม! "นายจองและหลินหลินกำลังเดินเล่นสบาย ๆ ที่รีโน
 By now, Bai Linan was getting a little depressed - where in the whole wide universe did his master come from? He knew almost nothing, and would ask about certain things
ตอนนี้ Bai Linan เริ่มรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย - ที่ใดในจักรวาลกว้างใหญ่ที่นายเจ้านายมาจากไหน? 
 Initially, Bai Linan enthusiastically explained to him, but the questions became too much
ตอนแรก Bai Linan กระตือรือร้นอธิบายให้เขา แต่คำถามก็กลายเป็นเรื่องที่มากเกินไป
 Usually Bai Linan’s explanation would spawn many more questions, and the questions were weird and outlandish, leaving Bai Linan uncertain of how to go about those subjects
คำอธิบายของ Bai Linan มักจะวางไข่อีกหลายคำถามและคำถามก็แปลกและแปลกประหลาดออกไป Bai Linan ไม่แน่ใจว่าจะไปเรื่องเหล่านั้นอย่างไร
   “Who would have thought I would serve a master like this? What bad luck,” Bai Linan rolled his eyes at the sky
"ใครจะคิดว่าฉันจะปรนนิบัตินายเช่นนี้? 
 What infuriated him the most was his master’s spouting nonsense about his idol, Feng Su – saying her legs were too thin, her skin was too soft and so on
สิ่งที่ทำให้เขาสะอิดสะเอียนมากที่สุดคือเรื่องไร้สาระของนายของเขาเกี่ยวกับเทวรูปของเขา Feng Su - บอกว่าขาของเธอผอมเกินไปผิวของเธออ่อนเกินไปและอื่น ๆ
 Heavens, did those words come from a human? Bai Linan felt helpless against his situation!   Suddenly, there was a commotion ahead, and he saw an intimidating gang of burly men coming straight towards them
สวรรค์ทำคำเหล่านั้นมาจากมนุษย์หรือไม่? 
   Ye Chong noticed, and immediately summoned his mech
เย Chong สังเกตเห็นและเรียกตัวเขาทันที
   The mechs that Ye Chong obtained from the commercial starships were prepared by Oak Leaves after years of hard work for use in case of emergency
Mechs ที่ Ye Chong ได้รับจากเรือยอชท์เชิงพาณิชย์ได้จัดทำขึ้นโดย Oak Leaves หลังจากหลายปีของการทำงานหนักเพื่อใช้ในกรณีฉุกเฉิน
 They were all above average, and quite a few of them were expert level mechs, like the one Ye Chong was now summoning – the humanoid Gold Wheat!   While onboard the ship, Bai Linan had seen Ye Chong empty out a pile of dimension keystones from his waist bag, and he stared at them with bulging eyes, pointing at Ye Chong speechlessly
พวกเขาทั้งหมดมีรายได้สูงกว่าปานกลางและค่อนข้างน้อยเป็น mechs ระดับผู้เชี่ยวชาญเช่นเดียวกับที่ Ye Chong ได้เรียกมาแล้วว่าเป็นข้าวสาลีทองคำมนุษย์! 
 Was this guy an arms dealer?   Ye Chong learnt from his lessons, about running the initialization settings for a few mechs that were either expert level or had unique skills
ผู้ชายคนนี้เป็นตัวแทนจำหน่ายอาวุธหรือไม่? 
 A bit of early work would prepare him to face dangers ahead without panicking, and allow him to fully engage in battle swiftly
การทำงานในช่วงเริ่มต้นจะช่วยเตรียมตัวให้เผชิญหน้ากับอันตรายข้างหน้าได้โดยไม่ตื่นตระหนกและปล่อยให้เขาต่อสู้อย่างเต็มที่
 On the battleground, a second could determine life and death!   In Bai Linan’s eyes, his new master kept changing one mech after another
ในสมรภูมิที่สองอาจเป็นตัวกำหนดชีวิตและความตาย! 
 Was he trying to do a mech showcase? Bai Linan was perplexed
เขาพยายามที่จะทำ Mech Showcase หรือไม่? 
   Once he understood Ye Chong’s intentions, Bai Linan was astounded
เมื่อเขาเข้าใจความตั้งใจของ Ye Chong แล้ว Bai Linan ก็ประหลาดใจ
 Preparing so many mechs just in case of an emergency? He had never even seen anyone equipped with more than two mechs at a time! Ye Chong had set up five expert level mechs, and three special mechs! This, this was practically a moving mech warehouse! Bai Linan watched Ye Chong wear the dimension keystones on his hands with disbelief! If he knew Ye Chong already had a Sand Scorpio on him and Mu Shang hanging on his neck, what would his expression look like…   Since there were too many dimension keystones, they were made to look like accessories for easy carry
เตรียม mechs จำนวนมากในกรณีฉุกเฉินหรือไม่? 
 Ye Chong wore four rings, two wristlets, and even a keystone shaped as an eardrop
พวกนายชองสวมแหวนสี่ห่วงสองชิ้นและแม้แต่รูปหัวใจสำคัญที่เป็นรูปทรงเรืองแสง
 Bai Linan watched as Ye Chong wore the eardrop-shaped keystone on his left ear without hesitation, and was thoroughly shocked
Bai Linan เฝ้าดูขณะที่นายฉงสวมกริดหัวใจรูปกระต่ายที่หูข้างซ้ายโดยไม่ลังเลและรู้สึกตกใจอย่างยิ่ง
 When he recovered, he could not help but started laughing incredulously at Ye Chong’s appereance
เมื่อเขาหายตัวไปเขาก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่เริ่มหัวเราะอย่างไม่น่าเชื่อในการหยั่งรู้ของเยซอง
   Ye Chong did not mind it at all! Ugly? Did it matter? If it could save his life, Ye Chong will accept any degree of ugliness! Ye Chong did not care for Bai Linan’s view
นายฉงไม่ได้คิดอะไรเลย! 
 The only thing Ye Chong felt unfitting was having the rings on his fingers that would affect his hands’ agility and sense!   Ye Chong summoned the Gold Wheat mech from his left middle finger the moment he felt danger
สิ่งเดียวที่นายชงรู้สึกว่าไม่เหมาะคือมีแหวนบนนิ้วมือที่จะส่งผลต่อความคล่องตัวและความรู้สึกของมือ! 
   Gold Wheat was thoroughly covered with a bright, golden hue
ข้าวสาลีทองคำถูกปกคลุมอย่างทั่วถึงด้วยสีสันสดใสสีทอง
 It was like a God that descended from the Heavens, all mighty and strong
เป็นเหมือนพระเจ้าที่สืบเชื้อสายมาจากสวรรค์อันยิ่งใหญ่และเข้มแข็ง
 But this was the feature Ye Chong was most dissatisfied with
แต่นี่เป็นจุดเด่นที่ Ye Chong ไม่ค่อยพอใจมากนัก
 Such glamour would basically mean shifting attention away from itself would be impossible
ความเย้ายวนใจดังกล่าวโดยทั่วไปหมายถึงการขยับความสนใจออกไปจากตัวเองจะเป็นไปไม่ได้
 If only it was a greenish grey or a dull turquoise, or even a brownish yellow – any of them would be better than this
ถ้าเป็นสีเทาอมเขียวหรือสีเขียวขุ่นหรือสีเหลืองอ่อน - ใด ๆ ของพวกเขาจะดีกว่านี้
   However, Ye Chong was satisfied with the mech’s overall design
อย่างไรก็ตาม Ye Chong พอใจกับการออกแบบโดยรวมของ mech
 The hull was streamlined, minimizing air resistance, and the double-layered armor was light and strong
ลำตัวมีความคล่องตัวลดความต้านทานของอากาศและชุดเกราะสองชั้นมีน้ำหนักเบาและแข็งแรง
 Its main weapon was the ultra-frequency (UF) magnetic sword – a magnetic sword’s performance was graded based on its size and resonant frequency, and an UF magnetic sword’s power was astonishing
อาวุธหลักของมันคืออัลตร้าซาวน์ (UF) ดาบแม่เหล็ก - ประสิทธิภาพการทำงานของดาบแม่เหล็กขึ้นอยู่กับขนาดและความถี่ของเสียงสะท้อนและพลังของดาบแม่เหล็ก UF เป็นที่น่าอัศจรรย์
 Its UF vibrations could shatter a mech’s metal armor into pieces in an instant
การสั่นสะเทือนของ UF อาจทำให้เกราะโลหะของ mech แตกเป็นชิ้น ๆ ได้ในทันที
 It lacked the eye-catching glow of a laser sword, and so was not generally well received, but Ye Chong was quite satisfied with this feature
มันขาดแสงเรืองแสงของเลเซอร์ดาบและไม่ค่อยได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี แต่นายยองก็ค่อนข้างพอใจกับคุณสมบัตินี้
   Unlike most battle mechs, the Gold Wheat was not equipped with a shield, instead it had two defence hooks and a small armguard on its right arm
ซึ่งแตกต่างจากสงครามส่วนใหญ่ mechs ข้าวสาลีทองไม่ได้ติดตั้งโล่แทนมันมีสอง hooks ป้องกันและ armguard ขนาดเล็กบนแขนขวาของ
 Speed, which Ye Chong had always prioritized, was also something the mech was well equipped for
ความเร็วที่ Ye Chong ได้รับการจัดลำดับความสำคัญเป็นสิ่งที่ mech มีความพร้อมสำหรับ
 Its Prism engine could support powerful movements, and up to eight auxiliary engines allowed great flexibility in manuevering
เครื่องยนต์ปริซึมสามารถสนับสนุนการเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพและมีเครื่องมือเสริมแปดตัวช่วยให้สามารถใช้งานได้อย่างคล่องตัว
 However, the mech was completely inadequate in terms of long range shooting - it only had one concealed gun chamber on its left arm, which housed a meagre 5k grade Lux Blaster - too shabby for a mech like this!   However, to Ye Chong, this battle mech was undoubtedly his most familiar and favourite type! Hence, when he first sensed danger, Ye Chong immediately thought of it!   Gold Wheat’s bionic eyes shone with a golden glare, eyeing coolly at the ill-intent filled gang
อย่างไรก็ตาม mech ไม่เพียงพอในแง่ของการถ่ายภาพในระยะยาว แต่มีเพียงห้องปืนที่ซ่อนอยู่บนแขนซ้ายซึ่งมีเพียง Lux Blk 5k เท่านั้น - โทรมเกินไปสำหรับ mech เช่นนี้!