Chapter 5 Chapter 5 Sui Yuan (The name of the courtyard) “Where did you go last night?” At down, Pei Che teasingly asked Xuanyuan Yi who was reclining at the side of the window, gazing at the pine forest
บทที่ 5 Sui Yuan (ชื่อลาน) "คุณไปไหนเมื่อคืนที่ผ่านมา?" Pei Che ตะโกนถาม Xuanyuan Yi ที่เอนกายลงที่ด้านข้างของหน้าต่างมองไปที่ป่าสน
 “Releasing a burden!” (I think this has a connotation as if he is saying that he’s enjoying himself aka the “M” word)
"การปลดปล่อยภาระ!" (ฉันคิดว่านี่มีความหมายแฝงราวกับว่าเขากำลังพูดว่าเขากำลังสนุกกับตัวเอง "คำ")
 “Pu ~~” (sound)
"ปู ~~" (เสียง)
 Pei Che sprayed out the tea all over the place, fortunately, Xuanyuan Yi had an exceptional skill, so he gracefully got out of the way, and was able to dodge a fate of getting bathed by the tea
Pei Che พ่นชาออกไปทั่วทุกหนทุกแห่งโชคดีที่ Xuanyuan Yi มีทักษะที่โดดเด่นดังนั้นเขาจึงได้รับความสง่างามจากทางและสามารถหลีกเลี่ยงชะตากรรมของการอาบน้ำด้วยน้ำชาได้
 ‘Releasing a burden? ~~ So it turned out that you still have this type of refined and elegant attitudes in mind ah!” Putting down the teacup that was on his hand, Pei Che’s mischievous eyes were staring at Xuanyuan Yi, as he wanted to see something from within him
'การปลดปล่อยภาระ? 
 Unfortunately, apart from when he was avoiding the spurting tea and knitting his eyebrows, that Xuanyuan Yi’s ruthless face did not have any expressions anymore
แต่น่าเสียดายที่นอกเหนือจากการที่เขาหลีกเลี่ยงการดื่มชาและการถักคิ้วของเขาใบหน้าที่โหดร้าย Xuanyuan Yi ไม่ได้มีการแสดงออกใด ๆ อีกต่อไป
 “Good morning, Xuanyuan dage, good morning Pei dage
"สวัสดีตอนเช้า Xuanyuan Dage, ตอนเช้าที่ดี Pei Dage
” When Murong Xing Hun entered Ting Feng pavilion, he actually saw the scene that these two big men were staring at each
"เมื่อ Murong Xing Hun เข้าไปในศาลา Ting Feng เขาก็เห็นฉากที่ทั้งสองคนกำลังจ้องมองที่แต่ละคน
 “Good morning ah! Very beautiful orchid
"สวัสดีตอนเช้า ah! 
 Xing Hun, what are you doing holding a pot of orchid first thing in the morning?” Pei Che turned his head around
คุณกำลังทำอะไรอยู่ที่ถือกระถางดอกกล้วยไม้ตอนเช้า? Pei Che หันศีรษะไปรอบ ๆ
 Seeing his purple clothing, his hand was clasping a pot of orchid, and Murong Xing Hun was standing at the side of the door
เห็นเสื้อผ้าสีม่วงของเขามือของเขาถูกจับกล้วยไม้และ Murong Xing Hun ก็ยืนอยู่ที่ด้านข้างของประตู
 “Very nice-looking, right, I planted it!” Murong Xing Hun put the flower down on the table, his hand was barely brushing the orchid off, and he said it with a proud face
"ดูดีมากถูกต้องฉันปลูกมันไว้!" Murong Xing Hun วางดอกไม้ลงบนโต๊ะมือของเขาเพิ่งจะแปรงกล้วยไม้ออกและเขาก็บอกด้วยใบหน้าอันน่าภาคภูมิใจ
 “You plant flowers on your own ah, en, it is blooming well
"คุณปลูกดอกไม้ด้วยตัวคุณเอง ah, en มันจะบานดี
” Pei Che looked at Murong Xing Hun’s proud appearance, so he continued along with his words
Pei Che มองไปที่ลักษณะที่น่าภาคภูมิใจของ Murong Xing Hun ดังนั้นเขาจึงเดินต่อไปพร้อมกับคำพูดของเขา
 Even though he accomplished a lot while he was young, but he was still a child after all
แม้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากในขณะที่เขายังเยาว์วัย แต่เขาก็ยังเป็นเด็กอยู่
 “Yes ah, I have planted green vegetables also in the past, corn, fruits, and many things!” Hearing Pei Che’s compliment, Murong Xing Hun was even more excited, and said the things that he had planted again
"ใช่ฉันปลูกพืชผักสีเขียวในอดีตข้าวโพดผลไม้และสิ่งต่างๆมากมาย!" การฟังคำชมเชยของ Pei Che Murong Xing Hun รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นและกล่าวว่าสิ่งที่เขาปลูกไว้อีกครั้ง
 Xuanyuan Yi looked at him putting energy out to talk, and could not help but be amused also: “So, it turns out that you like to be a farmer even more ah!” “Hehe ~~ (chucking)
Xuanyuan Yi มองเขาเอาพลังงานออกมาพูดคุยและไม่สามารถช่วยได้ แต่ขบขันยัง: "ดังนั้นมันปรากฎว่าคุณต้องการที่จะเป็นชาวนามากยิ่งขึ้น ah!" "Hehe ~~ (chucking)
” Hearing Xuanyuan Yi’s mocking, Murong Xing Hun’s face was embarrassed, and said mockingly: “It is not like that, at first, elder sister has asked me to plant things, later on, I feel that it is very interesting, so I always plant something
"การฟังการเยาะเย้ยของ Xuanyuan Yi ใบหน้าของ Murong Xing Hun ลำบากและกล่าวเยาะเย้ยเย้ยหยันว่า" ตอนนี้พี่ ๆ พี่สาวคนหนึ่งถามฉันว่าจะปลูกอะไรอยู่แล้วรู้สึกว่ามันน่าสนใจมาก 
” “Miss Murong wants you to plant things?” Why was it again? Pei Che’s curiosity was stirred up, he looked at Xuanyuan Yi who was also full of interest looking at Murong Xing Hun
"" มิสเมอร์ยงต้องการให้คุณปลูกสิ่งต่างๆ? "ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นอีก? 
 “At the beginning, elder sister let me to plant corn, our Murong family’s biggest business is in grain, oil, tea and silk, all of these are related to planting
"ตอนต้นพี่สาวให้ฉันปลูกข้าวโพดธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดของครอบครัว Murong คือข้าวเมล็ดชาน้ำมันและผ้าไหมสิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการปลูก
 Elder sister says that I can not be a parasite, so she makes me learn how to plant crops
พี่สาวบอกว่าฉันไม่สามารถเป็นพยาธิดังนั้นเธอทำให้ฉันเรียนรู้วิธีการปลูกพืช
 At the beginning, I was not used to it, and it was very exhausting, but when I could eat the things that I planted, I felt a sense of accomplishments
ตอนเริ่มแรกผมไม่ค่อยคุ้นเคยกับมันและมันก็เหนื่อยมาก แต่เมื่อผมกินสิ่งที่ผมปลูกผมรู้สึกถึงความสำเร็จ
 I seem to like planting these things now
ตอนนี้ฉันดูเหมือนจะปลูกสิ่งเหล่านี้แล้ว
 Moreover, elder sister still gives me a reward, such as this, if I can plant and produce an orchid, elder sister agrees to give me a pair of ponies, and let Master Feng to teach me how to ride a horse!” Murong Xing Hun finished speaking, held the orchid and prepared to go out
นอกจากนี้พี่สาวยังคงให้รางวัลแก่ฉันเช่นนี้ถ้าฉันสามารถปลูกและทำกล้วยไม้ได้พี่สาวคนโตก็ยินยอมให้ฉันเลี้ยงม้าให้ Master Feng สอนฉันขี่ม้า! Murong Xing 
 “I am planning to go to elder sister’s place first, and just come over to see if you guys have already woken up
"ฉันวางแผนที่จะไปที่พี่สาวของสถานที่แรกและเพียงแค่มาเพื่อดูว่าพวกคุณได้ตื่นขึ้นมาแล้ว
 Then I will come and look for you guys, I will take you guys to watch the Zi Yun Feng today
แล้วฉันจะมาหาพวกคุณฉันจะพาพวกคุณไปดู Zi Yun Feng วันนี้
” (A place with mountain-like peak)
"(สถานที่ที่มียอดเขาเหมือนภูเขา)
 “Hold on, anyway, we do not have anything to do, and let us go together, ok, and we can also thank Miss Murong for last night’s hospitality
"ต่อไปเราไม่มีอะไรจะทำและปล่อยให้เราไปด้วยกันโอเคและเรายังสามารถขอบคุณนางสาวมูรอมสำหรับการต้อนรับเมื่อคืน
” Once Pei Che said this, he followed Murong Xing Hun to go out of Ting Feng pavilion together
"เมื่อ Pei Che กล่าวอย่างนี้เขาก็เดินตาม Murong Xing Hun ไปที่ศาลา Ting Feng กัน
 Behind him, Xuanyuan Yi was looking pensively, then he was slowly following the two people afterwards
ข้างหลังเขา Xuanyuan Yi กำลังมองหาคู่หมั้นอยู่แล้วเขาก็ค่อยๆตามหลังคนสองคน
 Soon, the three people arrived in front of a bamboo gate, the door was half opened, and one could vaguely see the gate that was expanded from a strong verdant bamboo inside
ในไม่ช้าทั้งสามคนก็มาถึงหน้าประตูไม้ไผ่ประตูครึ่งเปิดออกและมองเห็นประตูที่ขยายออกจากไม้ไผ่เขียวขจีที่แข็งแกร่ง
 The lintel of the bamboo gate used a rough blueish paint with two words __ Sui Yuan
ทับหลังของประตูไม้ไผ่ใช้สีน้ำเงินหยาบที่มีสองคำ __ Sui หยวน
 Unlike Ting Feng pavilion’s calligraphy that used a huge rock with a bold calligraphy style, this Sui Yuan, two words were simply casual and graceful
ซึ่งแตกต่างจากการประดิษฐ์ตัวอักษรของ Ting Feng pavilion ที่ใช้หินขนาดใหญ่ที่มีลักษณะการประดิษฐ์ตัวอักษรตัวหนานี้ Sui หยวนสองคำเป็นเพียงสบาย ๆ และสง่างาม
 “Is Qing-er not staying at Feng (phoenix) Xi (light) Yuan (park)?” After last night, he found out that calling her Qing-er did not seem to be too uncomfortable
"Qing-er ไม่อยู่ที่ Feng (ฟีนิกซ์) Xi (แสง) หยวน (สวนสาธารณะ)?" หลังจากคืนที่ผ่านมาเขาพบว่าการเรียกเธอว่า Qing-er ดูเหมือนจะไม่ค่อยอึดอัด
 “Elder sister has not lived there for a long time ago, elder sister has rebuilt many courtyards three years ago, and changed the names also
พี่สาวน้องสาวไม่ได้อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานมาแล้วพี่สาวได้สร้างลานหลายแห่งขึ้นมาใหม่เมื่อหลายปีก่อนและเปลี่ยนชื่ออีกด้วย
 The former Feng Xi Yuan has already been changed to Cang (conceal) Xue (snow) pavilion now, and it is dedicated to the females in the family’s residence
อดีต Feng Xi Yuan ได้เปลี่ยนเป็น Cang (ปกปิด) ศาลา Xue (หิมะ) แล้วและจะทุ่มเทให้กับผู้หญิงในบ้านของครอบครัว
” While speaking this, Murong Xing Hun pushed opened the bamboo gate, a nice looking scenery made Pei Che and Xuanyuan Yi’s eyes looked bright
"ในขณะที่พูดแบบนี้ Murong Xing Hun ได้ผลักดันให้ประตูไม้ไผ่เปิดประตูไม้ไผ่ทิวทัศน์ที่ดูดีทำให้ตาของ Pei Che และ Xuanyuan Yi ดูสดใส
 When one could pry to see from outside the door, the bluish bamboo was only a small portion, as far as the eyes could see, there was no end to the greenish-blue color
เมื่อไหร่ที่จะมองออกมาจากข้างนอกประตูไม้ไผ่สีน้ำเงินเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ เท่าที่สายตาจะมองเห็นก็ไม่มีสีเขียวแกมเขียว
 Layer upon layers made people feel that they were among the bamboo sea
ชั้นบนชั้นทำให้คนรู้สึกว่าพวกเขาอยู่ในทะเลไผ่
 The bamboo forest was surrounded by a small lake, the water in the lake was clear, there was a three floors’ bamboo house in the middle of the lake
ป่าไม้ไผ่ล้อมรอบด้วยทะเลสาบขนาดเล็กน้ำในทะเลสาบมีความชัดเจนมีบ้านไม้ไผ่สามชั้นอยู่ตรงกลางของทะเลสาบ
 Because of the swirling of the white muslin that cut off one’s line of sights, one could not clearly see the arrangements inside of the small building
เนื่องจากการหมุนวนของมัสลินสีขาวที่ตัดเส้นหนึ่งของสถานที่ท่องเที่ยวอย่างใดอย่างหนึ่งไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนการจัดภายในของอาคารขนาดเล็ก
 Again with the three years ago, could it be that a different soul entered and lived in that body? Otherwise, how could one explain her action? This kind of ingenious arrangements, it was such an impressive design
อีกครั้งกับสามปีที่ผ่านมามันอาจเป็นไปได้ว่าจิตวิญญาณที่แตกต่างเข้าไปและอาศัยอยู่ในร่างกายที่? 
 Xuanyuan Yi’s train of thoughts were perplexed again
รถไฟ Xuanyuan Yi ของความคิดงงอีกครั้ง
 Pei Che was sighing in his heart, entering this kind of courtyard, made people to want to look whether or not the Master was as lucid and elegant as this scenery
Pei Che กำลังถอนหายใจในหัวใจของเขาเดินเข้าไปในลานประเภทนี้ทำให้ผู้คนต้องการที่จะมองดูว่าโทเป็นคนฉลาดและสง่างามเหมือนทิวทัศน์นี้หรือไม่
 Following behind Murong Xing Hun, after they walked pass the bamboo bridge, they arrived in front of the small platform of the bamboo house
หลังจากที่เดินผ่านสะพานไม้ไผ่แล้วพวกเขาก็มาถึงหน้าเวทีเล็ก ๆ ของบ้านไม้ไผ่
 Lu Yi was standing at the door, looking at the three people, she stepped forward to salute: “Master Xing Hun, Xuanyuan Gongzi, Pei Gongzi
ลูอิยืนอยู่ที่ประตูมองไปที่สามคนเธอเดินไปข้างหน้าเพื่อทักทาย: "นาย Xing Hun, Xuanyuan Gongzi, Pei Gongzi
” “Lu Yi jiejie, did elder sister wake up yet!” Murong Xing Hun was holding the orchid, and asking with a favor
"Lu Yi jiejie พี่สาวคนโตก็ตื่นขึ้นมา!" Murong Xing Hun กำลังถือกล้วยไม้และถามด้วยความกรุณา
 Looking at Murong Xing Hun’s smiling mischievously, Lu Yi lightly smiled: “Already woke up, Miss Xing Yue came here first thing in the morning, she is inside now, you guys can follow me, ok
เมื่อมองไปที่ Murong Xing Hun ยิ้มอย่างซุกซน Lu Yi ยิ้มเบา ๆ : "ตื่นขึ้นมาแล้วนางสาวเซ่งเย่มาถึงที่นี่ตอนแรกตอนเช้าเธออยู่ข้างในตอนนี้พวกคุณสามารถตามฉันได้
” “Miss, Master Xing Hun and the two Gongzi are here
"นายโทจินฮั่นและทั้งสอง Gongzi อยู่ที่นี่
” Lu Yi lightly lifted the white muslin, a soft voice echoed from inside the room
"ลูอิยิ้มมัสลินสีขาวค่อยๆสะท้อนเสียงสะท้อนจากภายในห้อง
 “Come in, ok!” A clear and bright voice of a woman came through from the inside room
"เข้ามา!" เสียงที่ชัดเจนและสดใสของผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาจากห้องภายใน
 Inside the room, the decorations were not luxurious at all, by passing a thin green jade bamboo screen, there was a round table, chairs, and a countertop
ภายในห้องตกแต่งไม่หรูหราเลยโดยผ่านหน้าจอไม้ไผ่สีเขียวหยกมีโต๊ะกลมเก้าอี้และเคาน์เตอร์
 The one special thing in the room was the bookshelves that surrounded the whole study room, books were spreading all over the top shelves, this study room was filled with books and the smell of ink slab
สิ่งหนึ่งที่พิเศษในห้องคือชั้นวางหนังสือที่ล้อมรอบห้องศึกษาทั้งเล่มกระจายอยู่ทั่วชั้นวางสุด ๆ ห้องการศึกษานี้เต็มไปด้วยหนังสือและกลิ่นของแผ่นหมึก
 Directly facing the countertop was a huge window, it was almost as big as the wall, as far as the eyes could see, the bamboo ocean and bluish green lake took in the whole scene
หันตรงไปที่เคาน์เตอร์เป็นหน้าต่างบานใหญ่เกือบจะใหญ่เท่ากำแพงเท่าที่สายตาจะมองเห็นได้มหาสมุทรไผ่และทะเลสาบเขียวชอุ่ม ๆ
 Behind the countertop was a very big word, it was written very carelessly, one almost could not see anything, it vaguely made out one word ‘Sui
ด้านหลังเคาน์เตอร์เป็นคำที่ใหญ่มาก ๆ มันเขียนขึ้นโดยไม่ใส่ใจมากจนแทบไม่เห็นอะไรเลย
” But this word Sui made people to feel aggressiveness and gracefulness which were completely inconsistent with the scenery, but it made people unable to shift their eyes
"แต่คำนี้ Sui ทำให้คนรู้สึกก้าวร้าวและสง่างามซึ่งไม่สอดคล้องกับทัศนียภาพ แต่มันทำให้คนไม่สามารถเปลี่ยนสายตาได้
 Several morning rays went through the white muslin inside the bamboo room, it was a hazy ring of light, Murong Shu Qing did not put her hair up in a braid today, she only casually bound it together into one small bun, and with a jasper hairpin
รุ่งอรุณในตอนเช้าเดินผ่านมัสลินสีขาวภายในห้องไม้ไผ่เป็นวงแหวนแห่งแสง Murong Shu Qing ไม่ได้ใส่ผมของเธอในถักเปียวันนี้เธอเพียงอย่างไม่ตั้งใจผูกไว้ด้วยกันเป็นหนึ่งในขนมปังขนาดเล็กและมีดอกมะลิ 
 She had an indolent bearing
เธอมีลูกปลาที่อ่อนล้า
 Holding Xing Yue in her bosom, her other hand was holding a piece of osmanthus flower cake, feeding a young girl whose small hands were busy playing with her hair
โฮลดิ้ง Xing Yue ในอกของเธอมืออื่น ๆ ของเธอได้ถือชิ้นส่วนของเค้กดอกไม้ osmanthus ให้อาหารเด็กสาวที่มีมือเล็ก ๆ ไม่ว่างเล่นกับผมของเธอ
 Her face was carrying an indulgent pampering smile
ใบหน้าของเธอกำลังยิ้มแย้มไปด้วยความผ่อนคลาย
 After Xuanyuan Yi entered the room, he just saw this type of warm and beautiful scenery, in a split second, he stared blankly right where she was
หลังจากที่ Xuanyuan Yi เดินเข้าไปในห้องเขาก็เห็นทิวทัศน์ที่อบอุ่นและสวยงามในช่วงเวลาสั้น ๆ เขามองตรงไปตรงมาว่าเธออยู่ที่ไหน
 “Elder sister, look here, the orchid that I have planted, is blooming!” Murong Xing Hun’s words were smashing the (magical) spell, Xuanyuan Yi just recovered
"พี่เอ่อดูนี่ดอกกล้วยไม้ที่ฉันปลูกไว้บาน" คำพูดของ Murong Xing Hun สะกดคำ (เวทมนตร์) Xuanyuan Yi เพิ่งฟื้นตัว
 “I have seen it, not bad, this breed is very difficult to survive, it seems that you have spent a lot of thoughts, I already help you to prepare a good pony
"ฉันได้เห็นมันไม่ดีสายพันธุ์นี้เป็นเรื่องยากมากที่จะอยู่รอดดูเหมือนว่าคุณได้ใช้เวลามากคิดฉันแล้วช่วยให้คุณเตรียมม้าดี
 You can just find Xian tomorrow and let him to teach you!” While Murong Shu Qing was feeding Xing Yue and talking to him at the same time
คุณก็สามารถหา Xian พรุ่งนี้และปล่อยให้เขาสอนคุณ! "ในขณะที่ Murong Shu Qing กำลังให้อาหาร Xing Yue และพูดคุยกับเขาในเวลาเดียวกัน
 “Very good, thank you elder sister!” He could finally learn how to ride a horse, Murong Xing Hun was incessantly excited
"ดีมากขอบคุณพี่สาว!" ในที่สุดเขาก็สามารถเรียนรู้วิธีการขี่ม้า, Murong Xing Hun ตื่นเต้นอย่างไม่หยุดหย่อน
 “Yue-er also wants a pony!” A childish voice took part in the conversation at the same time
"Yue-er ยังต้องการม้า!" เสียงเด็กเข้ามามีส่วนร่วมในการสนทนาในเวลาเดียวกัน
 Her mouth was filled with the osmanthus cake, but did not forget to talk her complaint
ปากของเธอเต็มไปด้วยเค้กออสแมนธัส แต่ไม่ลืมที่จะพูดเรื่องร้องเรียน
 “You are still young, when you grow up, elder sister will also give Yue-er a pony, alright?” Murong Shu Qing did not know whether to laugh or cry
"คุณยังเด็กเมื่อโตขึ้นพี่สาวจะให้ม้า Yue-er ด้วยใช่มั้ย?" Murong Shu Qing ไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้
 “Really!” Xing Yue opened her eyes with her eyes that were like a small deer’s eyes and they were looking at her
"จริงเหรอ" Xing Yue เปิดตาด้วยสายตาของเธอที่ดูคล้ายกวางเล็ก ๆ และพวกเขาก็มองเธอ
 Murong Shu Qing felt that besides nodding her head, there was nothing she could do anymore
Murong Shu Qing รู้สึกว่านอกเหนือจากการพยักหน้าของเธอแล้วไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้อีกต่อไป
 “You ah, can only act like a spoiled child with elder sister!” Xing Hun scratched the nose of her darling younger sister, and provoked a grimace from the young girl
"คุณอาสามารถทำตัวเหมือนเด็กที่บูดกับพี่สาวได้!" Xing Hun เกาจมูกน้องสาวที่รักของเธอและชักชวนให้เด็กผู้หญิงคนนั้นทำหน้าบูดบึ้ง
 Pei Che and Xuanyuan Yi were just standing there, looking at the joyous and harmonious scenes, they could sense a warm feeling
Pei Che และ Xuanyuan Yi กำลังยืนอยู่ที่นั่นมองไปที่ฉากที่ร่าเริงและกลมกลืนพวกเขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกอบอุ่น
 Xuanyuan Yi knew it now, why Xing Hun worshiped Murong Shu Qing so much, also knew why the gloominess and coldness surrounded him, gradually disseminated
Xuanyuan Yi รู้ว่าตอนนี้ทำไม Xing Hun นมัสการ Murong Shu Qing มากจนรู้ว่าทำไมความเศร้าโศกและความหนาวเย็นล้อมรอบเขาจึงค่อยๆเผยแพร่ออกไป
 That was because Murong Shu Qing, not only gave him plenty of livelihoods, well educations, but also a mother’s feeling
นั่นเป็นเพราะ Murong Shu Qing ไม่เพียง แต่ทำให้เขามีวิถีชีวิตการเรียนรู้ที่ดี แต่ก็เป็นความรู้สึกของแม่
 Even though this one word, mother, was not appropriate for someone like Murong Shu Qing who was only 19 years old
แม้ว่าคำเดียวนี้แม่ก็ไม่เหมาะสำหรับคนที่ชอบ Murong Shu Qing อายุเพียง 19 ปี
 But her words, actions and bearings, should not be knowledgeable for a girl who was only 19 years old
แต่คำพูดการกระทำและแบริ่งของเธอไม่ควรมีความรู้สำหรับผู้หญิงที่อายุเพียง 19 ปีเท่านั้น
 “These two Gongzi, sit down ah, have you eaten breakfast yet?” Looking at the two handsome men who were just standing by the door as if some door’s Gods, Murong Shu Qing could not help to laugh
"ทั้งสอง Gongzi นั่ง ah คุณกินอาหารเช้าหรือยัง?" มองไปที่ชายสองคนหล่อที่ยืนอยู่เพียงข้างประตูราวกับพระเจ้าของประตู Murong Shu Qing ไม่สามารถช่วยในการหัวเราะ
 This was indeed unprecedented that it was so lively at her place first thing in the morning ah
นี้เป็นประวัติการณ์อย่างแท้จริงว่ามันมีชีวิตชีวาเพื่อที่เธอสถานที่สิ่งแรกในตอนเช้า ah
 “Not yet, we see Xing Hun come over, and just follow him to come here, we have disturbed you these days
"ยังไม่ได้เราเห็น Xing Hun มามากกว่าและเพียงแค่ปฏิบัติตามเขามาที่นี่เราได้รบกวนคุณในวันนี้
” Pei Che exchanged a conventional greeting with a smile on his face, but his eyes did not leave to see the undercurrents between the two people, Xuanyuan Yi and Murong Shu Qing
"Pei Che ได้แลกเปลี่ยนคำทักทายแบบเดิม ๆ พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แต่ตาของเขาไม่ได้ปล่อยให้เห็นความแตกแยกระหว่างคนสองคน Xuanyuan Yi และ Murong Shu Qing
 “Lu Yi, ask the kitchen to prepare some breakfast and deliver it here
"Lu Yi ขอให้ครัวเตรียมอาหารเช้าและส่งมอบที่นี่
” Being subjected at these two handsome men’s ‘heated’ line of sights, Murong Shu Qing was somewhat unable to deal with it
"การได้รับความสนใจจากชายหนุ่มที่หล่อเหลาในสายตาของ" สถานที่ท่องเที่ยวที่น่าตื่นเต้น "Murong Shu Qing ไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้
 One pair of eyes were gazing mischievously as if he was watching a good show, the other pair of eyes looked like he wanted to make a hole with a ‘deep’ investigation
ดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องซุกซนราวกับว่าเขากำลังเฝ้าดูการแสดงที่ดีดวงอื่น ๆ ดูเหมือนว่าเขาต้องการเจาะหลุมด้วยการตรวจสอบแบบลึก
 Was she really an attractive person? Her heart was secretly complaining, but her mouth was still saying some boring and petty talks: “These two Gongzi are too courteous, the two of you are seldom coming to Huadu, we should entertain you properly, you regard me as an outsider if you say that you are disturbing
เธอเป็นคนที่น่าสนใจจริงๆหรือ? 
” “Since it is like this, then, do not call me Gongzi, just call me Pei dage, or you can call me Pei Che
"" เพราะมันเป็นแบบนี้แล้วอย่าโทรหาฉัน Gongzi เพียงโทรหาฉัน Pei dage หรือคุณสามารถโทรหาฉัน Pei Che
” He actually was not the type of person who liked polite greetings, calling Gongzi, Gongzi all day long was very awkward
"จริงๆแล้วเขาไม่ใช่ประเภทของคนที่ชอบคำทักทายที่สุภาพและเรียก Gongzi Gongzi ตลอดทั้งวันเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจ
 But looking at Xuanyuan who suddenly knitted his eyebrows, his mood was better, furthermore, he sat next to Murong Shu Qing, waiting for her to call his name
แต่มองไปที่ Xuanyuan ที่ถักคิ้วออกไปเล็กน้อยอารมณ์ของเขาดีขึ้นยิ่งกว่านั้นเขานั่งถัดจาก Murong Shu Qing รอเธอเรียกชื่อเขา
 Murong Shu Qing was smiling as before, she saw Pei Che’s teasing eyes and Xuanyuan Yi’s sudden solemn expression, but she absolutely could not call him elder brother, she should have similar ages as them, right
Murong Shu Qing ยิ้มเหมือนก่อนเธอเห็นดวงตาล้อเลียนของ Pei Che และท่าทางเคร่งขรึมอย่างกะทันหันของ Xuanyuan Yi แต่เธอไม่อาจเรียกพี่ชายว่า
 Moreover, calling him elder brother would give her goose bumps
นอกจากนี้การเรียกพี่ชายของเขาจะทำให้เธอหงุดหงิด
 Then, she could only call his name reluctantly
จากนั้นเธอก็สามารถโทรหาเขาได้อย่างไม่เต็มใจ
 “Alright, Pei Che
"เอาล่ะ Pei Che
” “Then, can I call you Qing-er?” Someone clearly did not know how to stop before going too far
"" แล้วฉันจะเรียกคุณว่า Qing-er ได้อย่างไร? "มีคนบางคนไม่รู้ว่าจะหยุดก่อนที่จะไปไกลแค่ไหน
 Qing-er? When did it start that this name could be used by any person, not waiting until Murong Shu Qing’s refusal, a cold’s man voice answered: “You are not that familiar!” Pei Che raised his eyebrows: “What is your concern, are we not familiar now? Moreover, we will still be staying at this manor for a few more days, is calling Miss Murong not be regarded as an outsider!” For a long time, he had not seen Xuanyuan’s sudden hostile face, he should put more efforts to tease him
ชิงเอ้อ? 
 “It is alright to call my name
"มันไม่เป็นไรที่จะเรียกชื่อฉัน
” A name was just a name anyway, one could be called whatever name one wanted
"ชื่อเป็นเพียงชื่อต่อไปหนึ่งอาจจะเรียกว่าชื่อใดต้องการ
 Pei Che was clearly teasing Xuanyuan Yi, and Murong Shu Qing was not a narcissist to think that she was the reason why Xuanyuan Yi was not happy
Pei Che กำลังล้อเลียน Xuanyuan Yi อย่างชัดเจนและ Murong Shu Qing ไม่ใช่คนหลงตัวเองที่คิดว่าเธอเป็นเหตุผลที่ Xuanyuan Yi ไม่ได้มีความสุข
 But because she felt that she could actually be classified as someone’s ‘toy’ and being shared by the other people, because of that she was unhappy in her heart
แต่เพราะเธอรู้สึกว่าเธอสามารถจำแนกได้ว่าเป็น "ของเล่น" ของใครบางคนและได้รับการแบ่งปันโดยคนอื่นเพราะเธอไม่พอใจในหัวใจของเธอ
 Since they liked to play, she would just play along with them
ตั้งแต่พวกเขาชอบเล่นเธอก็เล่นกับพวกเขา
 “Miss, breakfast is here!” Lu Yi came in to see Xuanyuan Gongzi’s expressionless face, Pei Che’s proud face, and Miss’ helpless and strange sights
"นางสาวกินอาหารเช้าอยู่ที่นี่!" ลูอิเข้ามาดูใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของ Xuanyuan Gongzi ใบหน้าที่น่าภาคภูมิใจของ Pei Che และสถานที่ท่องเที่ยวที่ไร้ประโยชน์และแปลกประหลาดของนางสาว
 All kinds of cakes, and snacks were placed on the table, all the delicate and meticulous cakes, the people’s mouths would be watering even if they only saw them
ขนมเค้กทุกชนิดและขนมขบเคี้ยวถูกวางไว้บนโต๊ะเค้กที่ละเอียดอ่อนและพิถีพิถันทั้งหมดปากของผู้คนจะรดน้ำถึงแม้จะเห็นพวกเขาเท่านั้น
 The servant girl put down the cakes and left afterwards, one woman quietly walked to the inside of the bamboo room
หญิงสาวคนนั้นวางเค้กไว้และทิ้งไว้หลังจากนั้นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าไปในห้องไม้ไผ่อย่างเงียบ ๆ
 This woman was wearing a light purple skirt, her face was beautiful, her figure was tall, even though she had a smiling expression, but her eyes showed through a stubborn and uncompromising eyes
ผู้หญิงคนนี้สวมกระโปรงสีม่วงอ่อนใบหน้าของเธอสวยรูปของเธอสูงแม้ว่าเธอจะมีรอยยิ้ม แต่สายตาของเธอแสดงผ่านสายตาที่แน่วแน่และแน่วแน่
 Her gestures had much manners
ท่าทางของเธอมีมารยาทมาก
 “Miss, Manager Feng asks to see you, it is concerning the flooding in the eastern river region, the matter about the refuges within the Zi city who are looting the rice stores
"นางสาวผู้จัดการฮุนถามหานายเกี่ยวกับเรื่องน้ำท่วมในภาคตะวันออกซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ลี้ภัยในเมืองซีซึ่งขโมยร้านขายข้าว
” Zi Yuan was standing behind Murong Shu Qing and saying it in a whisper
"Zi Yuan ยืนอยู่ข้างหลัง Murong Shu Qing และพูดด้วยเสียงกระซิบ
 Looking at the young girl who was sleepy in her bosom, she would certainly wake up if she moved, let it be, it was not any major event either, just let him say it here, ok
มองไปที่เด็กสาวที่ง่วงนอนในอกของเธอเธอแน่นอนจะตื่นขึ้นมาถ้าเธอย้ายไปปล่อยให้มันไม่ได้เป็นเหตุการณ์ที่สำคัญใด ๆ เพียงแค่ให้เขาบอกว่าที่นี่ตกลง
 So she turned her head towards Zi Yuan and said: “Let him come in, ok!”   Sian’s notes: I didn’t translate the word ‘Sui’ from Sui Yuan because the word is actually a verb that means to follow, to comply, to allow so I’m not sure why MSQ picked that word to name her courtyard
ดังนั้นเธอจึงหันหน้าไปทาง Zi Yuan และกล่าวว่า "ปล่อยให้เขาเข้ามาโอเค!" หมายเหตุของ Sian: ฉันไม่ได้แปลคำว่า Sui จาก Sui Yuan เพราะคำพูดเป็นคำกริยาที่หมายถึงการปฏิบัติตามเพื่อให้สอดคล้อง 
 I really want to live in Sui Yuan
ฉันอยากอยู่ใน Sui Yuan จริงๆ
 I think that place is awesome from the description in this chapter
ฉันคิดว่าสถานที่นั้นน่ากลัวจากคำอธิบายในบทนี้
 So we’re up to ch 5, I know considering that the raw that I’m using has 151 chapters, we’re still not even close to knowing what the big plot for this novel
ดังนั้นเราถึง 5, ฉันรู้ว่าพิจารณาดิบที่ฉันใช้มีบท 151 เรายังไม่ได้ใกล้เคียงกับการรู้ว่าพล็อตใหญ่สำหรับนวนิยายเรื่องนี้
 However, I want to point out why after only reading this novel up to ch 5, I found that MSQ is so much cooler than ZQ
อย่างไรก็ตามฉันต้องการชี้ให้เห็นว่าทำไมหลังจากอ่านนวนิยายเรื่องนี้ถึง ch 5 ฉันพบว่า MSQ เย็นกว่า ZQ มาก
 Don’t get me wrong, I love ZQ & the combination of ZQ & LXY is on the top of my most favorite C-novel’s couple, along with Ye Hua & Bai Qian
อย่าทำให้ฉันผิดฉันรัก ZQ และการรวมกันของ ZQ & LXY อยู่ในอันดับต้น ๆ ของคู่นวนิยาย C-novel ที่ชื่นชอบที่สุดของฉันพร้อมด้วย Ye Hua & Bai Qian
 However, if I look at ZQ’s character in the mistaken series book, she really didn’t have to change any of her characteristics when she somehow transported back to the ancient time
อย่างไรก็ตามถ้าฉันมองไปที่ตัวละครของ ZQ ในหนังสือซีรีส์ที่ผิดพลาดเธอก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนลักษณะใด ๆ เมื่อเธอกลับมาถึงสมัยโบราณ
 Yes, she had to adapt to her new environment & I bet it was very hard for us modern people to have to live in the ancient time
ใช่เธอต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ของเธอและฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องยากมากสำหรับเราที่คนสมัยใหม่ต้องมีชีวิตอยู่ในสมัยโบราณ
 But ZQ was still doing what she did best, both in the modern & ancient periods, which was being an awesome forensic investigator
แต่ ZQ ยังคงทำในสิ่งที่เธอทำได้ดีที่สุดทั้งในยุคสมัยใหม่และสมัยโบราณซึ่งเป็นนักสืบสวนด้านนิติเวชที่น่ากลัว
 Now, look at BYF, in chapter 1, we knew how she could be regarded as an adult woman (26 yrs) who was still confused on what she would like to do for her career
ตอนนี้ดูที่ BYF ในบทที่ 1 เรารู้ว่าเธอจะได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้หญิงวัยผู้ใหญ่ (26 ปี) ที่ยังคงสับสนกับสิ่งที่เธอต้องการทำเพื่ออาชีพของเธอ
 She was definitely a smart woman, after all she graduated with three different degrees in undergrad & grad schools
เธอเป็นผู้หญิงที่ชาญฉลาดหลังจากสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาตรีและปริญญาตรีในสามระดับ
 But she ended up working as a librarian in the modern time
แต่เธอจบลงด้วยการทำงานเป็นบรรณารักษ์ในยุคปัจจุบัน
 Flashed forward to the life that she had in the ancient time, within 3 years, she became a successful business woman in an era when a woman was looked at as no more than an “accessory” and being treated so badly
กระพริบไปข้างหน้ากับชีวิตที่เธอมีในสมัยโบราณภายใน 3 ปีเธอกลายเป็นผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จทางธุรกิจในยุคเมื่อผู้หญิงถูกมองว่าเป็นไม่เกิน "อุปกรณ์เสริม" และได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ดีดังนั้น
 She definitely matured a lot & knew that in order for her to survive, she had to be powerful in that era
เธอรู้ความเป็นผู้ใหญ่และรู้ดีว่าเพื่อที่เธอจะมีชีวิตรอดเธอต้องมีพลังในยุคนั้น
 After all, MSQ didn’t have LXY, the powerful prime minister who would back ZQ up
หลังจากที่ทุกอย่าง MSQ ไม่มี LXY ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีที่ทรงพลังซึ่งจะกลับ ZQ ขึ้น
 For that, I really think that MSQ aka BYF is so much cooler than my ZQ…
สำหรับที่ฉันจริงๆคิดว่า MSQ aka BYF เป็นมากเย็นกว่า ZQ ของฉัน ...