Chapter 23 Chapter 23: Su Ni Chang  Chapter 23 Su Ni Chang In the afternoon, the sunshine during the midsummer was especially dazzling, although it went through the white muslin, but it still could not force people to open their eyes
บทที่ 23 Su Ni Chang บทที่ 23 Su Ni Chang ในช่วงบ่ายแสงแดดในช่วงฤดูร้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีพราวแม้ว่ามันจะเดินผ่านผ้าพันคอสีขาว แต่ก็ยังไม่สามารถบังคับให้คนที่จะเปิดตาของพวกเขา
 Inside the bamboo forest, the sound of the shouting cicadas, as if they warmed up the atmosphere, they seemed pervasive, makeing some noises and not giving any peacefulness to people
ภายในป่าไม้ไผ่เสียงตะโกนตะโกนราวกับว่าพวกเขาทำให้บรรยากาศอบอุ่นขึ้นพวกเขาก็แผ่ซ่านทำให้เสียงและไม่ทำให้คนอื่นสงบ
 Murong Shu Qing looked like she had not heard (the noises), holding her book, she looked to be fascinated
Murong Shu Qing ดูราวกับว่าเธอไม่ได้ยินเสียง (เสียง) ถือหนังสือเธอดูจะหลงใหล
 When the leafs flipped over, she told Lu Yi who was by her side, not to fan her anymore
เมื่อใบพลิกกลับเธอบอก Lu Yi ที่อยู่เคียงข้างเธอไม่ให้แฟนเธออีกต่อไป
 It was such a hot day, one would be sweating all over even without moving at all, what was more, she still did not want to stop fanning
มันเป็นวันที่อากาศร้อนคนหนึ่งจะเหือดหายไปทั่วแม้กระทั่งโดยไม่ต้องขยับอะไรเลย แต่สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นเธอยังไม่อยากหยุดพัด
 Lu Yi was just smiling and saying yes every time she (MSQ) spoke, and waited until she (MSQ) read the book, then she (LY) would lightly fan her again, she (LY) did not hear whatever words she (MSQ) said, nothing she could do
ลูอิยิ้มยิ้มและบอกว่าใช่ทุกครั้งที่เธอ (MSQ) พูดและรอจนกว่าเธอจะอ่านหนังสือ (MSQ) จากนั้นเธอก็จะพัดลมอีกครั้ง (LY) เธอ (LY) ไม่ได้ยินคำพูดใด ๆ ที่เธอ (MSQ) 
 Hong Xiu entered the room energetically afterwards, and picked up the iced chrysanthemum tea that was on the table, suddenly poured a big cup (into her mouth), then said excitingly: “Miss, that Li Zhong Wen was shouting for two days, as he had not seen Miss Wan Ru, he had already gone (home) last night, feeling flustered and exasperated!” Lu Yi heard Hong Xiu’s unfiltered words, she promptly pulled her hand, and softly berated her: “Hong Xiu, how can there be no rules
ฮองซิวเข้าไปในห้องอย่างกระปรี้กระเปร่าและหยิบถ้วยชาดอกเบญจม้าที่วางอยู่บนโต๊ะก็เทถ้วยใหญ่ (เข้าไปในปากของเธอ) แล้วก็พูดอย่างตื่นเต้น: "มิสว่าหลี่เหยาโห่ร้องตะโกนเป็นเวลาสองวัน 
” Hong Xiu pouted her mouth, opened her eyes wide, and said with an unperturbed manner: “Rules? On the basis of him, he does not fit to be our family’s Guye
"Hong Xiu เบื่อปากของเธอเปิดตาของเธอกว้างและกล่าวด้วยท่าทีไม่เคร่งเครียด:" กฎ? 
 How do you say any rules with him!” How could she not know that Li Zhong Wen was repulsive, and she (LY) wished that she could lecture him properly, but she could not forget her own status either
คุณพูดได้อย่างไรว่ากฎใด ๆ กับเขา! "เธอรู้ได้อย่างไรว่า Li Zhong Wen น่ารังเกียจและเธอต้องการให้เธอบรรยายได้อย่างถูกต้อง แต่เธอก็ไม่สามารถลืมสถานะของตัวเองได้
 Miss was very good with them, she had never treated them as slaves, but because of this, she could not rely on her (MSQ) favor and be proud even more
มิสเป็นคนดีมาก ๆ กับพวกเขา แต่เธอไม่เคยปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นทาส แต่ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่สามารถพึ่งพาความโปรดปรานของเธอได้ (MSQ) และรู้สึกภาคภูมิใจมากยิ่งขึ้น
 Lu Yi softly sighed, patted Hong Xiu’s hand, consolingly said to her in a low voice: “What kind of words are those, he is a master after all, we are ~~~~” Murong Shu Qing helplessly put down her book, interrupted Lu Yi’s words: “Lu Yi, I have said it that you are not allowed to mention any master or slave (issues), you forget again
ลูอิยองถอนหายใจเบา ๆ ตบมือของหงเฉียวพูดอย่างสุภาพกับเธอด้วยเสียงต่ำ ๆ ว่า "คำพูดอะไรแบบนั้นคือเขาเป็นครูหลังจากที่ทุกอย่างเราเป็น ~~~~" Murong Shu Qing พึ่งพาหนังสือของเธอ, 
 What Hong Xiu is saying, is not wrong either, do not say anything to her again!” Everything was good with this girl, but she was never able to let go off the seniors and juniors concept
สิ่งที่ฮ่องกู่พูดไม่ผิดอย่างใดอย่างหนึ่งอย่าพูดอะไรกับเธออีก "ทุกสิ่งทุกอย่างทำได้ดีกับเด็กผู้หญิงคนนี้ แต่เธอไม่สามารถปล่อยมือจากแนวคิดของผู้อาวุโสและรุ่นน้องได้
 Hong Xiu was the youngest in age, she was lively and energetic, talked more, but she actually listened a little bit
Hong Xiu อายุน้อยที่สุดเธอมีชีวิตชีวาและกระตือรือร้นพูดคุยกันมากขึ้น แต่เธอฟังดูนิดหน่อย
 This Lu Yi always gave her a headache, one could not look at her usual gentleness and being obedient, but she could be hard and so stubborn
Lu Yi นี้ทำให้เธอปวดหัวทุกครั้งไม่สามารถมองความอ่อนโยนตามปกติของเธอและเชื่อฟัง แต่เธออาจเป็นคนที่แข็งกระด้างและปากแข็ง
“Yes!” Lu Yi smilingly nodded her head, let go off Hong Xiu’s hand, and did not continue to speak anymore
"ใช่" ลู่หย่อยยิ้มพยักศีรษะของเธอปล่อยมือจากฮงซิวและไม่ได้พูดต่ออีกต่อไป
 Hong Xiu’s mouth was always unfiltered, but Miss always spoiled her so much
ปากของฮงซิวนั้นไม่ได้รับการกรอง แต่นางเคยทำให้เธอเสียใจมาก
 Looking at Miss who was by her side, Hong Xiu even felt more proud of her own self, she raised her fist and shouted: “Humph, luckily he left quickly, otherwise he would be humiliated
เมื่อมองไปที่นางสาวที่อยู่เคียงข้างเธอ Hong Xiu รู้สึกภาคภูมิใจยิ่งกับตัวเธอเองเธอยกกำปั้นขึ้นแล้วตะโกนว่า "ฮัมพ์โชคดีที่เขาออกไปอย่างรวดเร็วมิฉะนั้นเขาก็จะต้องอับอายขายหน้า
” These days, it was not that Murong Shu Qing did not know (the situation), the people inside the manor had tormented Li Zhong Wen a lot
"วันนี้ไม่ใช่ว่า Murong Shu Qing ไม่ทราบ (สถานการณ์) คนในคฤหาสน์ได้ทรมาน Li Zhong Wen มาก
 Deliberately taking some leftover food for him to eat, including sending hot water leisurely until it was cold once it reached You Ning Ju, and also calling the Murong’s manor too big
จงเอาอาหารที่เหลืออยู่ให้เขากินรวมทั้งส่งน้ำร้อนสบาย ๆ จนกว่าจะถึงเวลาเย็นเมื่อมาถึงคุณ Ning Ju และเรียกที่คฤหาสน์ของ Murong ใหญ่เกินไป
 They were making concerted efforts to not make him feel at ease, she turned a blind eye either, a lounge lizard like this, should also accept a lesson
พวกเขากำลังพยายามร่วมกันที่จะไม่ทำให้เขารู้สึกสบายใจที่เธอหันมาคนตาบอดทั้งสองจิ้งจกเลานจ์เช่นนี้ควรยอมรับบทเรียน
 But the young girl’s stature was not tall, her arm looked like a bamboo pole, but she still wanted to show off her fearless and ruthless fight, and wanted to be chivalrous like this
แต่ความสูงของสาวน้อยไม่สูงแขนของเธอดูคล้ายเสาไม้ไผ่ แต่เธอก็ยังต้องการที่จะแสดงความกล้าหาญและไร้ความปราณีของเธอและต้องการที่จะกล้าหาญเช่นนี้
 She wanted to see what way that this girl used to make the response humiliated?! Murong Shu Qing contained her laughter, and took the tea that was handed over by Lu Yi, she said without hurry nor slow: “Do not be anxious, he will come back quickly
เธอต้องการจะเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ใช้คำตอบดังกล่าวเป็นความอัปยศหรือไม่! 
” “What? He still dares to come?” Humph, it seemed that the lessons were not enough, She would make him drink toilet water next time, and put a snake inside his blanket
" "อะไร? 
 Looking at Hong Xiu who had her evil scheme’s smile, Murong Shu Qing knew right away, she was surely already thinking of some moves to make it hard for the person in her brain
เมื่อมองไปที่ Hong Xiu ที่มีรอยยิ้มของแผนการชั่วร้ายของเธอ Murong Shu Qing รู้ได้ทันทีเธอกำลังคิดถึงการเคลื่อนไหวบางอย่างเพื่อทำให้คนในสมองของเธอยากขึ้น
 But these could only remove the anger in one’s heart, and could not really help Wan Ru, and they could not be regarded as giving a lesson to the Li’s family
แต่สิ่งเหล่านี้สามารถขจัดความโกรธลงในหัวใจได้และไม่สามารถช่วย Wan Ru ได้จริงๆและพวกเขาก็ไม่อาจถือได้ว่าเป็นการให้บทเรียนกับครอบครัวของลี
 Wan Ru’s sustained injuries, she needed to be paid by not merely Li Zhong Wen (meaning the whole Li’s family has to pay for it)
การบาดเจ็บอย่างต่อเนื่องของ Wan Ru เธอต้องได้รับค่าจ้างโดยไม่เพียง แต่ Li Zhong Wen (หมายถึงครอบครัวของ Li ทั้งหมดต้องเสียค่าใช้จ่าย)
 Zi Yuan came into the room with a smile on her face, and said happily: “Miss, the person from Su Ni Chang’s side came with a message, the sample of the brocade was already completed this time!” Because of this matter, she was so worry that she could not sleep for the past few days, Miss was good, she was not anxious or tried to rush either
Zi Yuan เข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอและกล่าวอย่างมีความสุขว่า "มิสคนที่มาจากทาง Su Ni Chang มาพร้อมกับข้อความแล้วตัวอย่างของผ้าก็เสร็จเรียบร้อยแล้วในเวลานี้!" ด้วยเหตุนี้เธอ 
 Today was the final day (to deliver the sample for the competition), fortunately, there was still time
วันนี้เป็นวันสุดท้าย (ส่งตัวอย่างสำหรับการแข่งขัน) โชคดีที่ยังมีเวลาอยู่
 “Then let us go to see it, ok!” She thought that they planned to hand it over in the evening! Su Ni Chang was a new business that the Murong’s family started two years ago, it was located in the east of Huadu District, and it was not opened in the bustling downtown area
"งั้นเราไปดูสิโอเค!" เธอคิดว่าพวกเขาวางแผนที่จะส่งมอบให้ในตอนเย็น! 
 Su Ni Chang was located in the suburbs, the front shop was very big, but the decoration was extremely simple, just liked its name, and it gave people a simple and neat feeling
Su Ni Chang ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองร้านด้านหน้ามีขนาดใหญ่มาก แต่การตกแต่งเป็นเรื่องง่ายมากเพียงแค่ชอบชื่อและทำให้คนรู้สึกเรียบง่ายและเรียบร้อย
 The stuffs inside were all high prices, but they really made those famous families, wealthy people, children of the nobilities and aristocrats rushed to get them even more
สิ่งของภายในเป็นราคาที่สูง แต่จริงๆแล้วครอบครัวที่มีชื่อเสียงเหล่านี้คนร่ำรวยเด็ก ๆ ที่ขุนนางและขุนนางรีบวิ่งไปหาพวกเขามากยิ่งขึ้น
 In order to show their wealths and statuses
เพื่อแสดงความมั่งคั่งและสถานะของพวกเขา
 Sometimes the people’s feelings were very funny, the more that they could not get, the more they wanted to get; the more expensive, the more precious
บางครั้งความรู้สึกของผู้คนก็ตลกมากยิ่งขึ้นที่พวกเขาไม่สามารถหาได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากได้ 
 Unfortunately, the owners surely did not understand any of it at all
แต่เจ้าของไม่เข้าใจอะไรเลย
 ***** Walking into Su Ni Chang, a woman with a purple dress had her back on Murong Shu Qing to check the quantity of the clothes, her slim stature, was among a pile of the clothes, it made her even conspicuously thinner, but the woman’s movement was still agile
***** เดินเข้าไปใน Su Ni Chang ผู้หญิงที่แต่งตัวสีม่วงมีเธอกลับไป Murong Shu Qing เพื่อตรวจสอบปริมาณของเสื้อผ้าที่มีรูปร่างผอมของเธออยู่ในหมู่กองเสื้อผ้าที่จะทำให้เธอแม้กระทั่งทินเนอร์ฉาบฉวย 
 Murong Shu Qing looked all around, and smilingly asked the woman: “Where is Qiu Yu?” The woman’s head did not turn around either, she helplessly shrugged her shoulders, and sighed to say: “Sleeping
Murong Shu Qing มองไปรอบ ๆ และยิ้มถามผู้หญิงคนนั้นว่า "Qiu Yu อยู่ที่ไหน?" หัวของผู้หญิงไม่หันกลับไปข้างหน้าอย่างใดอย่างหนึ่งเธอยักไหล่โดยไม่รู้สึกตัวและถอนหายใจกล่าวว่า "นอนหลับอยู่
” Murong Shu Qing frowned her eyebrows: “Always doing this kind of thing with his body is not good!” As long as Qiu Yu began to embroider with his heart and soul, any person or anything could not disturb him afterwards
"Murong Shu Qing ขมวดคิ้วของเธอ:" ทำสิ่งนี้ด้วยตัวของเขาไม่ดีเลย! "ตราบเท่าที่ Qiu Yu เริ่มปักด้วยหัวใจและจิตวิญญาณของเขาบุคคลหรือสิ่งใดไม่สามารถรบกวนเขาได้ในภายหลัง
 He would be completely isolated from the outside world, he frequently would not eat or drink for several days and nights, after he finished (the embroidery), then he would sleep for three days and three nights
เขาจะถูกแยกออกจากโลกภายนอกเขามักจะไม่กินหรือดื่มเป็นเวลาหลายวันหลังจากเสร็จสิ้น (เย็บปักถักร้อย) แล้วเขาก็จะนอนเป็นเวลาสามวันสามคืน
 Qin Fu turned around, and made an invitation posture, and smilingly said at Murong Shu Qing: “If you have any ability on this, you can try to persuade him
Qin Fu หันกลับมาและทำท่าทางการเชิญและยิ้มบอกว่า Murong Shu Qing: "ถ้าคุณมีความสามารถในเรื่องนี้คุณสามารถพยายามชักชวนให้เขา
” If she could try to persuade him, she would already do it earlier, this younger schoolmate (actual words were shidi, so they’re from the same school) of hers was usually very good when she talked to him
"ถ้าเธอสามารถชักชวนเขาได้เธอก็จะทำมันก่อนหน้านี้เพื่อนร่วมชั้นที่อายุน้อยกว่านี้ (คำพูดจริงคือ shidi ดังนั้นพวกเขาจึงมาจากโรงเรียนเดียวกัน) ของเธอมักจะดีมากเมื่อพูดคุยกับเขา
 But when it was a matter about embroidery, he would not let anybody to question him, even Master could not control him, she just did not have any other way even more! Looking at Qin Fu who did not have any alternatives in front of her, Murong Shu Qing could only drop the subject with a light smile
แต่เมื่อมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเย็บปักถักร้อยเขาจะไม่ปล่อยให้ใครถามเขาแม้ปริญญาโทไม่สามารถควบคุมเขาได้ก็ไม่ได้มีวิธีการอื่น ๆ มากยิ่งขึ้น! 
 Speaking about this, it was really strange, they were fellow schoolmates (again the actual words were shijie/shidi), the other person was really different
การพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นเรื่องแปลกมากพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้น (อีกครั้งคำพูดที่แท้จริงคือ shijie / shidi) คนอื่น ๆ ก็ต่างออกไป
 (Qin Fu) looked sweet and beautiful, but she would come to dye the cloth inside the big dyeing pond to mix the colors, stir the material to dye it smoothly, she also roamed with ease
(Qin Fu) ดูหวานและสวยงาม แต่เธอจะมาย้อมผ้าในบ่อย้อมสีขนาดใหญ่เพื่อผสมสีกวนวัสดุเพื่อย้อมมันได้อย่างราบรื่นเธอยัง roamed ได้อย่างง่ายดาย
 And Qiu Yu was such a big man, but he would be able to use that thin as hair embroidery needle perfectly, he would make many ladies and girls to blush with shame
และ Qiu Yu เป็นคนดังมาก แต่เขาสามารถใช้เข็มปักเย็บปักถักร้อยบาง ๆ ได้อย่างสมบูรณ์เขาจะทำให้ผู้หญิงหลายคนและหญิงสาวต้องอาย
 Finally finished checking, and putting her sleeves of garment down, Qin Fu pulled Murong Shu Qing’s hand, and walked over inside the inner room
เสร็จสิ้นการตรวจสอบและวางแขนเสื้อของเธอลง Qin Fu ดึงมือของ Murong Shu Qing และเดินผ่านภายในห้องภายใน
 “Follow me
"ปฏิบัติตามฉัน
” Lu Yi who was behind, did not follow to go in, only quietly closed the door at the inner room, and stood waiting by the side
"ลูยีคนที่อยู่ข้างหลังไม่ได้เดินตาม แต่ปิดประตูที่ห้องชั้นในและยืนรออยู่ข้างๆ
 For a good while, Murong Shu Qing and Qin Fu finally came out, but Murong Shu Qing had a distressed appearance, and smilingly scolded: “Are you guys trying to harm me?! Alright, have someone to deliver it, ok!” Qin Fu also showed a proud face, and mockingly said: “This is helping you! Oh right, I have heard that the Fu’s family has bought all of the locust tree’s seeds?” Murong Shu Qing smilingly said: “Basically, they have bought everything
ในช่วงเวลาที่ดี Murong Shu Qing และ Qin Fu ออกมา แต่ Murong Shu Qing มีลักษณะที่เป็นทุกข์และยิ้มดุว่า "พวกคุณพยายามจะทำร้ายฉันหรือไม่? 
” Encircling Murong Shu Qing for one round, Qin Fu leaned against the edge of the door, and smilingly said: “Looking at your appearance, it seems that there is a good countermeasure in dealing with this situation
"ล้อมรอบ Murong Shu Qing เป็นเวลาหนึ่งรอบ Qin Fu พิงขอบประตูและยิ้มบอกว่า" มองไปที่ลักษณะที่ปรากฏของคุณดูเหมือนว่ามีการตอบโต้ที่ดีในการจัดการกับสถานการณ์นี้
” Murong Shu Qing helplessly smiled and showed her innocent, and followed her to lean against the side of the door also, faintly said: “He is willing to buy them with twice the price, how can I say that I will not sell them?!” Qin Fu looked at Murong Shu Qing’s appearance with her eyebrows lightly knitted and a light smile, she secretly sighed, it looked like this Fu’s family would have a bad luck
"Murong Shu Qing ยิ้มอย่างไร้ประโยชน์และแสดงให้เธอเห็นว่าไร้เดียงสาและตามเธอไปพิงด้านข้างของประตูด้วยพูดเบา ๆ ว่า" เขายินดีที่จะซื้อพวกเขาด้วยราคาสองเท่าฉันจะบอกได้อย่างไรว่าฉันจะไม่ขายพวกเขา? 
 During that time, she and Qiu Yu only looked at Murong Shu Qing’s dress, it was a light color and soft style, cultured and refined appearances, and she promised to make a bet with her
ในช่วงเวลานั้นเธอและ Qiu Yu มองเฉพาะชุดของ Murong Shu Qing ซึ่งเป็นสีอ่อนและรูปแบบอ่อน ๆ การปรากฏตัวทางวัฒนธรรมและการกลั่นและเธอสัญญาว่าจะเดิมพันกับเธอ
 She said that they could use the brightest colors in the cloth, embroider the most beautiful flowers, and she would draw a peony tree
เธอบอกว่าพวกเขาสามารถใช้สีที่สว่างที่สุดในผ้าปักดอกไม้ที่สวยที่สุดและเธอก็จะวาดต้นพีโอนี
 Whichever flowers would attract the bees, or the butterflies more, that person would win
ดอกไม้ใดที่จะดึงดูดผึ้งหรือผีเสื้อมากขึ้นคนที่จะชนะ
 If they won, Murong Shu Qing would send them to an embroidery skill workshop, if they lost, they would let her employ them for five years
ถ้าพวกเขาชนะ Murong Shu Qing จะส่งพวกเขาไปยังการฝึกอบรมทักษะการเย็บปักถักร้อยถ้าพวกเขาหลงทางพวกเขาจะปล่อยให้เธอใช้เวลาห้าปี
 At that time, they just went down the mountain recently, were young and inexperienced, also proud and arrogant, they believed their own skills that nobody could compete with, so they agreed (to the bet), they unexpectedly lost in the end
ในเวลานั้นพวกเขาเพิ่งลงไปที่ภูเขาเมื่อไม่นานมานี้ยังเด็กและมือใหม่ทั้งภาคภูมิใจและหยิ่งพวกเขาเชื่อว่าทักษะของตัวเองที่ไม่มีใครสามารถแข่งขันได้ดังนั้นพวกเขาจึงตกลงกันไว้ (ในการเดิมพัน) พวกเขาก็หายตัวไปอย่างกะทันหันในตอนท้าย
 Well, if one agreed to bet, then one would also accept to lose
ดีถ้าหนึ่งตกลงที่จะเดิมพันแล้วหนึ่งก็จะยอมรับการสูญเสีย
 It was nothing at first, but afterwards, they asked her how she could accomplish it out of curiosity
ตอนแรกไม่มีอะไรเลย แต่หลังจากนั้นพวกเขาถามเธอว่าเธอสามารถทำอะไรได้บ้างจากความอยากรู้
 She unexpectedly said with that kind of tranquil, calm and innocent appearances, that she added a special thing that the local flower grower used to attract bees and butterflies inside the ink paste
เธอกล่าวอย่างไม่คาดคิดด้วยรูปลักษณ์เงียบสงบเงียบสงบและบริสุทธิ์ที่เธอเพิ่มสิ่งพิเศษที่ชาวสวนท้องถิ่นใช้เพื่อดึงดูดผึ้งและผีเสื้อภายในวางหมึก
 They were almost fainted due to anger, but losing was just losing
พวกเขาเกือบจะเป็นลมเพราะความโกรธ แต่การสูญเสียก็สูญเสีย
 So they would still stay by her side, but it seemed that these past two years, her elegant demeanors, her talents, her charms, they made people have no choice to admit that she was really a rare wonderful woman
พวกเขาก็ยังคงอยู่เคียงข้างเธอ แต่ดูเหมือนว่าช่วงสองปีที่ผ่านมาท่าทางสง่างามความสามารถและเสน่ห์ของเธอทำให้พวกเขาไม่มีทางเลือกที่จะยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
 Even though it was like that, but she was also a treacherous and crafty woman
ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ แต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่ทรยศและเจ้าเล่ห์
 Looking at Qin Fu’s regretful appearance, Murong Shu Qing just knew that she was certainly cursing in her own heart
เมื่อมองภาพลักษณ์ที่น่าเศร้าของTần Fu Murong Shu Qing เพิ่งรู้ว่าเธอกำลังแช่งสาปแช่งในหัวใจของตัวเอง
 Listening to the two people who were bickering, Lu Yi smilingly stepped forward, and passed on the words from the manor’s person just now, and told Murong Shu Qing: “Miss, the manor’s person came to pass on the message, the Li family’s Master came, and he is waiting to see the Master (in this case, MSQ’s father)
เมื่อได้ยินคนสองคนที่ทะเลาะวิวาท Lu Yi ยิ้มก้าวเดินไปข้างหน้าและส่งต่อคำพูดจากคนของคฤหาสน์ในขณะนี้และบอกกับ Murong Shu Qing ว่า "มิสคนของคฤหาสน์คนนี้ได้ส่งข้อความว่า Master ของครอบครัว Li 
” How quick? But it was good that he came, Wan Ru’s affair should really be settled
"เร็วแค่ไหน? 
 Murong Shu Qing lightly smiled and said to Lu Yi: “Send someone to tell my dad, I will handle this matter, he does not need to appear
Murong Shu Qing ยิ้มเบา ๆ และพูดกับ Lu Yi: "ส่งคนที่จะบอกพ่อของฉันฉันจะจัดการเรื่องนี้เขาไม่จำเป็นต้องปรากฏตัว
” “Yes
"" ใช่
” Lu Yi cleverly retreated out
"Lu Yi ถอยกลับออกมาอย่างชาญฉลาด
 Murong Shu Qing was walking out of the back of the dyeing courtyard, while talking to Qin Fu who was behind her: “Take me to take a look at that very special cloth that you have said the last time, ok
Murong Shu Qing เดินออกมาจากด้านหลังของลานย้อมสีขณะพูดคุยกับ Qin Fu ผู้ซึ่งอยู่ข้างหลังเธอ: "พาฉันไปดูที่ผ้าพิเศษสุด ๆ ที่คุณเคยพูดไว้ครั้งสุดท้ายแล้ว
” Following behind her, Qin Fu asked curiously: “Do you not want to go back?” Where could they have more times to look at the cloth? Murong Shu Qing leisurely strolled, and lazily answered: “Let them wait enough to talk about it later
"ข้างหลังเธอ Qin Fu ถามซึ้ง:" คุณไม่ต้องการที่จะกลับไป? "ที่ไหนพวกเขาสามารถมีเวลามากขึ้นที่จะมองไปที่ผ้า? 
”  
”