Chapter 30 Chapter 30 The Journey At dawn, the sunshine was already very bright and beautiful, it went through the wooden window and shined the inside of the small inn’s hall
บทที่ 30 บทที่ 30 การเดินทางเมื่อรุ่งสางแสงแดดสดใสและสวยงามมากมันเดินผ่านหน้าต่างไม้และส่องภายในห้องโถงเล็ก ๆ
 It was carrying an unsophisticated warmth, and glittering one’s vision, it could make people’s mood to be indescribably happy
มันถือความอบอุ่นที่ไม่ซับซ้อนและวิสัยทัศน์ของแวววาวมันอาจทำให้อารมณ์ของคนที่จะมีความสุขไม่อาจอธิบายได้
 Huo Zhi Qing stretched her waist, and left the inn
Huo Zhi Qing คว่ำเอวไว้และออกจากโรงแรม
 The family servants for the Huo’s family and Murong’s family had already arranged their horses
คนรับใช้ครอบครัวของครอบครัว Huo และ Murong ได้จัดเตรียมม้าไว้แล้ว
 Huo Zhi Qing looked at Murong Shu Qing’s carriage, and cried out in a hurry and ran to go there, she cheered out excitedly
Huo Zhi Qing มองไปที่สายการบิน Murong Shu Qing และร้องไห้รีบวิ่งไปที่นั่นเธอเชียร์ออกมาอย่างตื่นเต้น
 Looking at her crazy actions, Huo Zi Qi went out to look at what this crazy girl was shouting at
มองไปที่การกระทำที่บ้าของเธอ Huo Zi Qi ออกไปดูว่าผู้หญิงบ้าคนนี้กำลังตะโกนที่ใด
 Once he was out of the entrance, Huo Zi Qi was also startled, his firm and tranquil eyes were rather heated, it was not that Murong Shu Qing’s carriage had a lot of luxurious things, on the contrary, it was only decorated with a simple black carriage
เมื่อเขาออกจากทางเข้าแล้ว Huo Zi Qi ก็สะดุ้งตาของเขาและเงียบสงบค่อนข้างร้อนไม่ใช่ว่ารถของ Murong Shu Qing มีสิ่งหรูหรามากมาย แต่ตรงกันข้ามมันได้รับการตกแต่งอย่างเรียบง่าย 
 It looked very spacious, but it was low-key and not dazzling
มันดูกว้างขวางมาก แต่ก็ต่ำที่สำคัญและไม่พร่างพราย
 The cause of Huo Zhi Qing’s shriek was four strong and muscular horses that were in front of the carriage, each of their four limbs was well proportioned, their colors were black and they were really fine horses
สาเหตุของการโกรธของ Huo Zhi Qing คือมีม้าแข็งแรงและมีกล้ามเนื้อสี่ตัวที่อยู่ข้างหน้าของรถแต่ละแขนขาทั้ง 4 ข้างของพวกมันมีรูปร่างที่กลมกลืนกันสีของมันเป็นสีดำและเป็นม้าที่ดีจริงๆ
 Huo Zi Qi walked over, and stroke one of the horse’s backs, the black horse was somewhat agitated and stamped on its front hoofs
Huo Zi Qi เดินผ่านและจังหวะหนึ่งหลังม้า, ม้าสีดำถูกตื่นเต้นบ้างและประทับบนหน้าของกีบ
 These horses were not the fastest horses to go for long distance journey, but what so precious about these four horses were they should come from the same female horse
ม้าเหล่านี้ไม่ใช่ม้าที่เร็วที่สุดที่จะเดินทางไกล แต่สิ่งที่มีค่าสำหรับม้าทั้งสี่นี้ก็ควรจะมาจากม้าเพศเดียวกัน
 Their feet were basically identical, moreover, because of the bloodline, managing these four horses to run would have more tacit understanding, so the carriage would be very smooth and speedy
เท้าของพวกเขามีพื้นฐานเหมือนกันยิ่งไปกว่านั้นเพราะสายเลือดการจัดการม้าสี่ตัวนี้ให้มีความเข้าใจโดยปริยายดังนั้นรถจะราบรื่นและรวดเร็ว
 Murong Shu Qing walked out of the inn, only to see the Huo family’s brother and sister were staring at her horses, she could not help but to laugh, this family really loved horses until they were completely foolish ah! Behind Shu Qing was Li You Yu, her whole body was wearing a pink skirt that looked in contrast with her flowery and lovable appearance
Murong Shu Qing เดินออกจากโรงแรมเพียงเพื่อดูน้องชายของ Huo และน้องสาวกำลังจ้องมองที่ม้าของเธอเธอไม่สามารถช่วย แต่ที่จะหัวเราะครอบครัวนี้รักจริงๆม้าจนกว่าพวกเขาจะโง่อย่างสมบูรณ์ ah! 
 At this fresh and early morning, she really looked so beautiful
ตอนเช้าที่สดและตอนเช้าเธอดูสวยงามมาก
 The two people nodded their heads to say hello afterwards, and each of them went out
ทั้งสองคนพยักหน้าให้ทักทายหลังจากนั้นทุกคนก็ออกไป
 Raising her head to see Murong Shu Qing walked out, Huo Zhi Qing welcomed her, she straightforwardly smiled and greeted (MSQ): “Murong jiejie, good morning!” Murong Shu Qing’s whole body that was in a white scholar dress, was really beautiful, she was simple and did not look like the other woman’s clothing that had many complicated things
ยกศีรษะขึ้นเพื่อดู Murong Shu Qing เดินออกไป Huo Zhi Qing ต้อนรับเธอเธอยิ้มและทักทายอย่างตรงไปตรงมา (MSQ): "Murong jiejie, Good morning!" ร่างของ Murong Shu Qing ที่อยู่ในชุดนักเรียนสีขาวสวยจริงๆ 
 Her head had a wooden hairpin, and just made her even more elegant and graceful
ศีรษะของเธอมีไม้ปิ่นปักผมและทำให้เธอดูหรูหราและสง่างามมากขึ้น
 Looking at her (HZQ) who was so energetic at dawn, Murong Shu Qing also felt that her mood was even better, and she also smilingly answered: “Good morning!” “Murong jiejie, your horses are very beautiful oh, oh right, where is that horse that you were riding when we first saw you? It was very impressive oh!” Not only her, eldest brother also thought that horse seemed like a deity, rebellious and one would not forget that fine horse
มองไปที่เธอ (HZQ) ที่มีพลังมากในยามรุ่งอรุณ Murong Shu Qing รู้สึกว่าอารมณ์ของเธอดียิ่งขึ้นและเธอก็ยังยิ้มตอบว่า "สวัสดีตอนเช้า!" "Murong jiejie, ม้าของคุณสวยมากโอ้, 
 Murong Shu Qing faintly smiled and said: “It is at home, I do not bring it out this time
Murong Shu Qing หัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า "มันอยู่ที่บ้านฉันไม่ได้นำมันออกมาในครั้งนี้
” Bing Po’s feet were too fast for this journey, the other horses would not be able to keep up with it, besides, it would not like to use a rein on it
"เท้าของ Bing Po เร็วเกินไปสำหรับการเดินทางครั้งนี้ม้าตัวอื่น ๆ จะไม่สามารถติดตามได้นอกจากนี้ยังไม่อยากใช้บังเหียนกับมัน
 Unable to see the horse that she was yearning for days and nights, Huo Zhi Qing was somewhat disappointed, but very quickly, she lifted up her lovely smiling face again
ไม่สามารถเห็นม้าที่เธอปรารถนาสำหรับวันและคืน Huo Zhi Qing รู้สึกผิดหวังบ้าง แต่อย่างรวดเร็วเธอยกรอยยิ้มที่น่ารักขึ้นอีกครั้ง
 She was shaking Murong Shu Qing’s sleeve, and she asked: “Oh, then I want to sit in your carriage, can I?” She did not want to sit in the same carriage with Li You Yu, the fragrance that was on her body could assail a dead person, but Murong jiejie’s faint and fresh smell was very good
เธอเขย่าแขนของ Murong Shu Qing แล้วเธอก็ถามว่า "โอ้ฉันอยากจะนั่งรถของฉันได้ไหม?" เธอไม่ต้องการนั่งรถเดียวกันกับ Li You Yu กลิ่นหอมที่มีอยู่ในร่างกายของเธอ 
 Murong Shu Qing smiled and nodded her head, then she said: “Alright!” Happily climbing inside the carriage, the inside was very spacious, the carriage ran up afterwards, Huo Zhi Qing surprisingly called out: “Murong jiejie, your carriage is very comfortable, it does not shake at all
Murong Shu Qing ยิ้มและพยักหน้าศีรษะจากนั้นเธอก็ตอบว่า "เอาล่ะ!" ปีนขึ้นไปข้างในรถอย่างมีความสุขภายในมีขนาดกว้างขวางมากรถวิ่งขึ้นมาหลังจากนั้น Huo Zhi Qing ก็เรียกว่า "Murong jiejie รถของคุณมาก 
” After looking to the left and right, Huo Zhi Qing suddenly crawled to the front of Murong Shu Qing, her alert and big eyes were staring at Murong Shu Qing, and she asked with extreme seriousness: “Murong jiejie, how do you feel about my eldest brother?” Looking at the unfathomable mystery, but Murong Shu Qing still pondered on how to use the words to answer the question, smilingly answered: “Huo Gongzi’s conduct is upright, he is very good
"หลังจากมองไปทางซ้ายและขวา Huo Zhi Qing ก็คลานไปทางด้านหน้าของ Murong Shu Qing ดวงตาที่ตื่นตัวและตาโตของเธอจ้องเขม็งไปที่ Murong Shu Qing และเธอถามด้วยความรุนแรงอย่างสุดซึ้ง" Murong jiejie, คุณรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับ 
” Huo Zhi Qing’s pair of eyes were laughing, happily sat down side by side with Murong Shu Qing, and she said with a somewhat proud look: “You also think that my eldest brother is not that bad, not only that eldest brother’s conduct is upright, but he is also handsome, bright and out of the ordinary!” Finished speaking, but she thought that it was not enough, so she moved closer to Shu Qing’s ear, and whispered slowly: “Moreover, he has not taken any wife oh!” Heavens, did this young girl want to be a matchmaker for her? Looking at Huo Zhi Qing whose smile resembled a kitten that just stole something, Murong Shu Qing secretly kneaded her temple
"คู่ดวงตาของ Huo Zhi Qing หัวเราะอย่างมีความสุขนั่งลงเคียงข้างกับ Murong Shu Qing และเธอพูดด้วยท่าทางที่ดูค่อนข้างภูมิใจ" คุณคิดว่าพี่ชายคนโตของฉันไม่เลวร้ายอะไร 
 She did not know what she should answer, and had no alternative but to conveniently say: “Huo Gongzi is an attractive person, he will surely have a flowery beautiful wife by his side
เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะตอบอะไรและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสะดวกสบาย แต่พูดได้ง่ายว่า "Huo Gongzi เป็นคนที่น่าสนใจเขาจะมีภรรยาสวย ๆ
” Huo Zhi Qing smilingly said: “But he does not have anybody now ah! Not only my eldest brother looks handsome, but the person is also very good, he is considerate and capable
"Huo Zhi ชิงยิ้มกล่าวว่า" แต่เขาไม่ได้มีใครตอนนี้ ah! 
” Huo Zi Qi certainly did not know that his own sister was trying to sell him with great effort, so she shook her head funnily, then Murong Shu Qing said: “Miss Li is very good ah, a girl from a wealthy family, who is highly cultured and steeped in propriety
"Huo Zi Qi แน่นอนไม่ทราบว่าน้องสาวของเขาเองพยายามที่จะขายเขาด้วยความพยายามอย่างมากดังนั้นเธอจึงส่ายหัวของเธออย่างสนุกสนานแล้ว Murong Shu Qing กล่าวว่า" นางสาว Li เป็นคนดีมากหญิงสาวจากครอบครัวที่ร่ำรวยที่ 
” “Li You Yu?” Huo Zhi Qing’s mouth was deflated, with a look of disgust, she recklessly said: “She is putting an artificial airs, pretending to be noble, my eldest brother will definitely not like her
"คุณ Li?" ปากของ Huo Zhi Qing หลุดออกไปด้วยความรังเกียจเธอพูดเบา ๆ ว่า "เธอกำลังวางตลาดทำท่าจะประเสริฐพี่ชายคนโตของฉันจะไม่ชอบเธอ
 She is not like you, Murong jiejie ~~” Looking at her who wanted to speak about this more and more, but Murong Shu Qing did not want to carry on with this conversation, so she promptly changed the subject and asked: “Zhi Qing, you seem to have some knowledge about horses?” Hearing Murong Shu Qing mentioned a horse, Huo Zhi Qing’s interest came out, she abandoned the words that she was saying before, and then proudly said: “Yes ah, our family’s primary business is in breading horses, I am indeed very good at raising a horse, eldest brother always praises me
เธอไม่ใช่คุณ Murong jiejie ~~ "เธอมองเธออยากจะพูดเรื่องนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ Murong Shu Qing ไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อไปเธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่องและถามว่า" Zhi Qing 
” Murong Shu Qing secretly breathed leisurely, she asked about the topics about breeding the horses from time to time and did not let Huo Zhi Qing to chat about the topics of Huo Zi Qi again
"Murong Shu Qing หายใจเข้าออกอย่างเงียบ ๆ เธอถามถึงหัวข้อเกี่ยวกับการผสมพันธุ์ม้าเป็นครั้งคราวและไม่ยอมให้ Huo Zhi Qing คุยเรื่อง Huo Zi Qi อีกครั้ง
 Sometimes, this young girl’s clinginess could really make people to have a headache
บางครั้งความขวยเขินของสาว ๆ อาจทำให้คนปวดหัวได้
 Lu Yi slightly pulled up the bamboo curtain, the morning ray shined through the curtain, but it was not too shining, the patterns of the sunshine were interesting
ลูยีหยิบม่านไม้ไผ่ขึ้นเล็กน้อยรังสีในตอนเช้าส่องผ่านม่าน แต่มันไม่สว่างเกินไปรูปแบบของแสงแดดน่าสนใจ
 Murong Shu Qing leaned on the side of the window, she was listening to the young sparrow’s chirping sounds about the interesting story at the ranch, while appreciating the beautiful early autumn scenery through the outside of the bamboo curtain, it was actually a pleasing thing
Murong Shu Qing ยืนพิงที่ด้านข้างของหน้าต่างเธอฟังเสียงร้องของนกกระจอกหนุ่มเกี่ยวกับเรื่องที่น่าสนใจที่ฟาร์มปศุสัตว์ในขณะที่ชื่นชมทัศนียภาพที่สวยงามต้นฤดูใบไม้ร่วงผ่านทางด้านนอกของม่านไม้ไผ่ที่เป็นจริงสิ่งที่ชื่นชอบ
 The sunshine in the afternoon was gradually stronger, Huo Zhi Qing said that she was tired so she leaned her body on the corner of the carriage
แสงแดดในช่วงบ่ายคึกคักขึ้นเรื่อย ๆ Huo Zhi Qing กล่าวว่าเธอรู้สึกเบื่อหน่ายดังนั้นเธอจึงเอนตัวลงบนมุมของรถ
 Lu Yi was examining the delicate brocade handkerchief that had a bluish-green bamboo pattern, it was exquisite
หลี่ยีกำลังตรวจสอบผ้าเช็ดหน้าผ้าที่ละเอียดอ่อนที่มีลวดลายไม้ไผ่สีเขียวอมฟ้าเป็นที่ประณีต
 Huo Zi Xi wiped the thin sweat that was on his forehead, even though it was already early autumn, but this afternoon sunshine was glittering so it was very hot
Huo Zi Xi เช็ดเหงื่อบาง ๆ ที่อยู่บนหน้าผากของเขาแม้ว่าจะเป็นฤดูใบไม้ร่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงแล้ว แต่แสงแดดยามบ่ายก็ส่องแสงจึงร้อนมาก
 Looking that there was a small tea place not too far away up front, he impatiently said to Huo Qi Zi who was riding a horse in front of him: “Eldest brother, let’s rest at that tea place upfront before we go again!” Today’s sun was really fierce, he thought that Huo Zhi Qing and the others who were inside, would also be hungry, Huo Zi Qi nodded and said: “Alright! Rest for a while
เมื่อมองไปว่ามีที่เก็บชาขนาดเล็กอยู่ไม่ไกลเกินไปเขาก็บอกกับฮัวชิฉีที่กำลังขี่ม้าอยู่ข้างหน้าเขาว่า "พี่ชายของพวกเราจงพักอยู่ที่ชาก่อนล่วงหน้าอีกครั้ง!" วันนี้ 
” A delegation of people just stopped by the side of the tea place, the carriage also stopped, Huo Zhi Qing already impatiently jumped out of the carriage, she entered the tea place, while she said to the one person with a white hair inside: “Uncle, give us some teas and cakes
"ผู้แทนคนเพียงแค่หยุดโดยด้านข้างของสถานที่ชารถสายการบินยังหยุด Huo Zhi ชิงหมดแล้วใจร้อนกระโดดออกจากรถเธอเข้าไปในสถานที่ชาในขณะที่เธอกล่าวกับคนคนหนึ่งที่มีผมสีขาวภายใน: 
” The old man took several teacups, and went up to give the tea to them, while he said embarrassingly: “Young lady, this is my tea shop on this mountain, I can only give the guests to quench their thirsts when they pass through here and rest, I do not have any cakes, only have some tea and steamed bun
"ชายชราคนหนึ่งเอาถ้วยชาสักถ้วยและเดินขึ้นไปให้น้ำชากับพวกเขาขณะที่เขาพูดอับอาย" หญิงสาวนี่คือร้านชาของฉันบนภูเขานี้ฉันสามารถให้แขกได้ดับความกระหายของพวกเขาเมื่อพวกเขาเดินผ่าน 
” Huo Zhi Qing dispiritedly rested her body on the table, and lazily said: “Steamed bun? They are fine too, I am really starving to death
"Huo Zhi Qing ปลดเปลื้องร่างกายของเธอลงบนโต๊ะและพูดอย่างหยาบคายว่า" ขนมปังนึ่ง? 
” “These gentlemen and Miss, please enjoy the steamed bun
"" สุภาพบุรุษเหล่านี้และนางสาวโปรดเพลิดเพลินกับขนมปังนึ่ง
” The old man put several steamed buns on a big plate, and put the plate on the table, then he crouched by the side of the tea place to smoke his cigarette
"ชายชราคนหนึ่งใส่ขนมปังนึ่งไว้บนแผ่นจานใหญ่และวางจานบนโต๊ะแล้วเขาก็คุมตัวโดยด้านข้างของชาเพื่อสูบบุหรี่ของเขา
 These kind of misses and young masters, he had seen many times, they would only waste the food in the end
เหล่านี้คิดถึงและเจ้านายหนุ่มเขาเคยเห็นมาหลายครั้งพวกเขาจะเสียอาหารในตอนท้ายเท่านั้น
 Although this black and yellow steamed buns were not the same as the ones at home, but Huo Zhi Qing still grabbed one piece and stuffed it in her mouth
แม้ว่าขนมปังนึ่งสีดำและสีเหลืองนี้ไม่ได้เป็นของที่บ้าน แต่ Huo Zhi Qing ก็ยังคว้าชิ้นเดียวไว้และยัดใส่ในปากของเธอ
 “Heavens ah, how can this steamed bun so hard ah?!” Just barely biting one bite, Huo Zhi Qing’s shout already came out, what kind of steamed bun was this, t was totally different than the steamed buns at home! Yan Hao Yu laughingly comforted her and said: “Qing-er, you just casually eat some to fill your stomach, in the evening, if we arrive in Jiahe town, I will take you to eat delicious food again
"สวรรค์ ah, วิธีนี้สามารถอบไอนึ่งหนัก ah ?!" แทบไม่กัดหนึ่งกัด Huo Zhi Qing ตะโกนออกมาแล้วสิ่งที่ชนิดของขนมปังนึ่งคือนี้ t แตกต่างจากขนมปังนึ่งที่บ้าน! 
” These steamed buns were eaten by the mountain woodcutters and some passerby and they were made from coarse grains
"ขนมปังนึ่งเหล่านี้ถูกกินโดยช่างแกะสลักไม้ภูเขาและคนเดินผ่านบางคนและพวกเขาทำจากธัญพืชหยาบ
 This girl still thought that these were the fine and steamed bun snacks from home
ผู้หญิงคนนี้คิดว่านี่เป็นขนมขบเคี้ยวที่ดีและนึ่งจากบ้าน
 Huo Zhi Qing pouted her mouth, and muttered in a low voice: “It can only be like this!” The Huo family’s brothers and Yan Hao Yu frequently went on a journey, so they were rather used to eat these kind of coarse food
Huo Zhi Qing เหล่ปากของเธอและพึมพำด้วยเสียงต่ำ: "แค่เป็นแบบนี้เท่านั้น!" พี่ชายของครอบครัว Huo และ Yan Hao Yu มักเดินทางไปด้วยดังนั้นพวกเขาค่อนข้างจะชอบกินอาหารหยาบแบบนี้
 Picking up the steamed buns, they could still eat them down
หยิบขนมปังนึ่งพวกเขายังสามารถกินพวกมันได้
 But eating these hard steamed buns was difficult for these several misses
แต่การกินขนมปังนึ่งที่ยากลำบากเหล่านี้เป็นเรื่องยาก
 Li You Yu wrinkled her eyebrows all along, but looking that everyone was taking the steamed buns, she also took one reluctantly
Li คุณ Yu ย่นคิ้วของเธอตลอด แต่มองว่าทุกคนกำลังรับขนมปังนึ่งเธอยังเอาอย่างไม่เต็มใจ
 Carefully biting it afterwards, she swallowed it down with difficulty, so she did not eat the second bite
หลังจากนั้นเธอกัดมันอย่างหนักหลังจากนั้นเธอกลืนมันลงด้วยความยากลำบากดังนั้นเธอจึงไม่ได้กินอาหารที่สอง
 Huo Zhi Qing reluctantly ate for several bites, but she was unable to eat it anymore and put down the steamed bun, then she poured down several mouthful of tea to swallow the steamed bun down
Huo Zhi Qing ไม่เต็มใจกินเหล้าหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะกินมันอีกต่อไปแล้วใส่ขนมปังนึ่งลงไปแล้วเธอก็เทชาลงไปเพื่อกลืนขนมนึ่งลงไป
 After Lu Yi ate half of the bun, she could not eat it down either, although she was not any miss, but she had already been working as a servant at the Murong’s family for five years, and following by Miss’ side
หลังจากที่ลูอิกินครึ่งหนึ่งของขนมปังแล้วเธอก็ไม่สามารถกินมันได้แม้ว่าจะไม่พลาด แต่เธอก็ทำงานเป็นคนรับใช้ในครอบครัวของมูรงมาห้าปีแล้ว
 Even if the dishes that she ate were not extravagant, but they were also fine dishes, this steamed bun was really hard to swallow
แม้ว่าอาหารที่เธอกินไม่ได้ฟุ่มเฟือย แต่ก็เป็นอาหารที่อร่อยเช่นกันขนมพายนี้ก็ยากที่จะกลืนได้
 Just about to put it down, Murong Shu Qing handed over a tea in front of her, and she said gently and in a low voice: “Lu Yi, eat some more, otherwise you will be hungry later
เพิ่งจะวางมันลง Murong Shu Qing ส่งมอบชาที่หน้าเธอและเธอพูดเบา ๆ และเสียงต่ำ: "Lu Yi กินมากขึ้นมิฉะนั้นคุณจะหิวในภายหลัง
” “En
"En
” Taking the tea, and seeing that miss already ate half of the steamed bun that was on her hand, Lu Yi nodded her head, and with the tea, she continued to eat it
"การดื่มชาและเห็นว่าพลาดแล้วกินครึ่งหนึ่งของขนมปังนึ่งที่อยู่ในมือของเธอ Lu Yi พยักหน้าหัวของเธอและกับชาที่เธอยังคงกินมัน
 It was not that Murong Shu Qing did not see Lu Yi’s difficult expression, this was also the first time that she ate this coarse grain steamed bun
ไม่ใช่ว่า Murong Shu Qing ไม่เห็นการแสดงออกที่ยากลำบากของ Lu Yi นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกินขนมปังที่หยาบนี้
 It was really hard to swallow, but since they were on a journey, they could not pay attention too much of it
มันยากมากที่จะกลืน แต่เนื่องจากพวกเขากำลังเดินทางพวกเขาไม่สามารถให้ความสนใจกับมันได้มากนัก
 She already asked Yan Yu last night, he was not sure that they could definitely arrive in Jaihe town, if they could arrive there, it would be very late, if they did not eat now, they would not be eating for a day
เธอถาม Yan Yu เมื่อคืนนี้แล้วว่าเขาไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะมาถึงเมือง Jaihe ได้แน่ถ้าพวกเขามาถึงที่นั่นก็คงจะช้ามากถ้าพวกเขาไม่ได้กินตอนนี้พวกเขาก็จะไม่กินอาหารเป็นเวลา 1 วัน
 Although the steamed buns were not delicious, but they could still full their bellies
แม้ว่าขนมปังนึ่งไม่อร่อย แต่พวกเขายังคงเต็มท้องของพวกเขา
 Yan Hao Yu had been paying attention to Murong Shu Qing for the whole journey, last time when they were at the Ying Ke Lou restaurant/inn, he knew that she was not an ordinary person, it looked like these two days, she was really worthy to be a master of the family even more
Yan Hao Yu ให้ความสนใจ Murong Shu Qing ตลอดการเดินทางครั้งสุดท้ายที่พวกเขาอยู่ที่ร้าน Ying Ke Lou / Inn เขารู้ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดา 
 Her bodyguard was calm and reserved, and her servant girl was meticulous and gentle
ทหารคุ้มกันของเธอสงบและสงวนไว้และสาวใช้ของเธอก็เป็นคนที่พิถีพิถันและอ่อนโยน
 Even entering this simple and crude tea place, she still acted the same, and was ready to adapt
แม้กระทั่งในสถานที่ชาที่เรียบง่ายและหยาบคายนี้เธอยังทำหน้าที่เหมือนเดิมและพร้อมที่จะปรับตัว
 As if she felt the same ways whether she entered a magnificent palace and a low and simple house
ราวกับว่าเธอรู้สึกแบบเดียวกับที่เธอเข้าไปในพระราชวังอันงดงามและบ้านที่เรียบง่ายและเรียบง่าย
 Huo Zi Qi was watching attentively and secretly at Murong Shu Qing all along, they were not used to eat these steamed buns, she should also be pampered and spoiled since a child, and was used with delicacy and fine food that were being served for the wealthy young lady
Huo Zi Qi กำลังเฝ้าดูอย่างตั้งใจและลับๆที่ Murong Shu Qing ตลอดมาพวกเขาไม่เคยกินขนมปังนึ่งเหล่านี้เธอควรได้รับการเอาใจใส่และเสียใจตั้งแต่เด็กและถูกนำมาใช้กับอาหารอันโอชะและอาหารรสเลิศที่ถูกเสริฟสำหรับ 
 But she could pay no attention and was able to continue eating it, and was not disgusted by it
แต่เธอไม่สามารถให้ความสนใจและสามารถที่จะกินมันต่อไปและไม่รังเกียจด้วยมัน
 Huo Zi Qi interestingly hooked the corner of his mouth, she was the most peculiar woman whom he had seen
Huo Zi Qi ติดตะขอที่มุมปากของเขาเป็นผู้หญิงที่แปลกประหลาดที่สุดที่เขาเคยเห็น
 Murong Shu Qing, it seemed necessary for him to get acquainted with her again
Murong Shu Qing ดูเหมือนว่าเขาจำเป็นจะต้องทำความคุ้นเคยกับเธออีกครั้ง
 Looking that they almost finished eating, actually only Murong Shu Qing and her servant girl who were eating one steamed bun, Huo Zhi Qing and Li You Yu did not even eat, Li You Yu’s servant girl who was by her side, did not eat either
เมื่อมองว่าพวกเขาเกือบจะกินอาหารเสร็จแล้วจริงๆแล้วมีเพียง Murong Shu Qing และสาวใช้คนเดียวของเธอที่ทานขนมปังนึ่งอบไอน้ำ Huo Zhi Qing และ Li You Yu ไม่ได้กินแม้แต่คนรับใช้ของ Li You Yu ที่อยู่เคียงข้างคุณ
 Huo Zi Qi stood up and said: “Alright, let’s leave!” They would be quickly feel hungry again like this, he did not know whether or not they could arrive in Jiahe town in the evening
Huo Zi Qi ลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า "เอาล่ะไปกันเถอะ!" พวกเขาจะรู้สึกหิวเร็ว ๆ นี้แบบนี้เขาไม่รู้ว่าพวกเขาจะมาถึงเมืองเจียเฮ้ในตอนเย็นหรือไม่
 Huo Zhi Qing acted like a spoiled child and said: “Eldest brother, rest for a little more!” Even though Murong jiejie’s carriage was very big, and very comfortable, but being inside for the whole day, she was really boring
Huo Zhi Qing ทำท่าเหมือนเด็กที่นิสัยเสียและกล่าวว่า "พี่ชายคนโตจงนอนพักให้ได้อีกนิด!" แม้ว่ารถของ Murong jiejie มีขนาดใหญ่มากและสะดวกสบายมาก แต่อยู่ข้างในตลอดทั้งวันเธอน่าเบื่อจริงๆ
 Patting her head, Huo Zi Qi gently said: “Be obedient, otherwise we will spend the night in the countryside tonight
ลูบไล้หัวของเธอ Huo Zi Qi เบา ๆ กล่าวว่า "จงเชื่อฟังมิฉะนั้นเราจะใช้เวลากลางคืนในชนบทคืนนี้
” When they usually rode horses, they could arrive in Jiahe town in the evening, but they had two carriages now, so the speed was slower by a lot
"เมื่อพวกเขามักขี่ม้าพวกเขาจะมาถึงเมืองเจียห์ในตอนเย็น แต่ตอนนี้พวกเขามีรถสองคันดังนั้นความเร็วจึงลดลงเป็นจำนวนมาก
 “Alright!” Stroking her flat stomach, Huo Zhi Qing unwillingly got on to the carriage
"เอาล่ะ!" แก้มท้องแบนของเธอ Huo Zhi Qing ไปที่รถอย่างไม่เต็มใจ
 Maybe because her stomach was hungry, that young sparrow actually closed her mouth, and did not say anything for the whole journey, she finally was unable to resist anymore and lied down to fall asleep
บางทีอาจเป็นเพราะกระเพาะอาหารของเธอหิวนกกระจอกหนุ่มตัวนี้ปิดปากเธอขึ้นและไม่ได้พูดอะไรในการเดินทางทั้งหมดเธอก็ไม่สามารถทนต่อได้อีกต่อไปและโกหกให้หลับ
 Murong Shu Qing used a shawl to lightly cover her, the sun was gradually setting, the weather would slowly cool down
Murong Shu Qing ใช้ผ้าพันคอคลุมเบา ๆ ดวงอาทิตย์ค่อยๆเซ็ตสภาพอากาศจะค่อยๆเย็นลง
 Conveniently taking out a book that was on the low table, she leaned on the side of the window to browse it over
ออกจากหนังสือที่วางไว้บนโต๊ะต่ำแล้วเอนกายลงบนหน้าต่างเพื่อเรียกดูหนังสือ
 The sky was already completely dark, the road seemed to be very difficult to travel, after several time of shaking, Huo Zhi Qing unhurriedly woke up, slowly crawled up and lifted open the cloth curtain, and she shouted towards the front: “Eldest brother, how much longer ah?! I am tired and hungry!” Huo Zi Qi pulled the reigns, approached the carriage, and said: “Just two more shichen (4 hours), then we will arrive
ท้องฟ้ามืดสนิทแล้วดูเหมือนว่าถนนจะลำบากมากในการเดินทางหลังจากหลาย ๆ ครั้งสั่นแล้ว Huo Zhi Qing ตื่นขึ้นมาค่อยๆคลานขึ้นมาและยกผ้าม่านผ้าม่านขึ้นและเธอก็ตะโกนไปทางด้านหน้า: "พี่ชายคนโต 
” Once Huo Zhi Qing heard it, she was anxious, and sat her body down, then she shouted: “Two shichen? It will not do, I want to get off the carriage and move around, my bone is quickly stiff
"เมื่อ Huo Zhi Qing ได้ยินเรื่องนี้เธอกังวลและนั่งลงร่างกายแล้วเธอก็ตะโกนว่า" Shichen สองตัว? 
” Being inside the carriage for the whole day, and looking at her tired face, Huo Zi Qi felt sorry for her, lowly sighed and said: “Alright, then we will rest for a while before we go again
"อยู่ภายในรถสำหรับทั้งวันและมองหน้าอ่อนเพลียของเธอฮูซิซีชิรู้สึกเสียใจกับเธอเบา ๆ ถอนหายใจและพูดว่า" เอาล่ะเราจะพักผ่อนสักพักก่อนที่เราจะไปอีกครั้ง
” The carriage just barely stopped, the bossy’s Miss Huo just jumped off the chariot, she stooped and stretched her legs, while crying out that she was tired and hungry
"รถเพิ่งแทบหยุดลงนางสาว Huo ของนายโสมเพิ่งกระโดดลงจากรถม้าเธอก้มลงและเหยียดขาขณะร้องไห้ออกมาว่าเธอเหนื่อยและหิว
 Murong Shu Qing and Li You Yu also got down from the carriage, sitting inside the carriage for a whole day, Murong Shu Qing was also tired
Murong Shu Qing และ Li You Yu ก็ลงจากรถนั่งอยู่ภายในรถสำหรับทั้งวัน Murong Shu Qing ก็เหนื่อย
 Once she was out of the carriage, she slightly extended her muscles and bones near the curbside of the forest
เมื่อเธอออกจากรถแล้วเธอก็ยืดกล้ามเนื้อและกระดูกของเธอออกไปที่ขอบของป่า
 Lu Yi was holding some water, and she gave it to Murong Shu Qing: “Miss, drink some water
ลูยีกำลังเก็บน้ำไว้และมอบให้ Murong Shu Qing: "มิสน้ำดื่ม
” Looking at Miss Huo and Miss Li who had dispirited appearances, Lu Yi secretly sighed, fortunately, miss made her to finish eating that steamed bun, she was not really that hungry now
"เมื่อมองไปที่นางสาวฮูโอและนางสาวหลี่ที่ไม่ได้ปรากฏตัวขึ้น Lu Yi หัวเราะเบา ๆ โชคดีที่พลาดไปทำให้เธอต้องกินขนมที่นึ่งแล้วตอนนี้เธอไม่ค่อยหิว
 Shu Qing took the water and drank a mouthful, and lazily leaned on a tree trunk, the cool breeze raised her hair up
ชูคึกดื่มน้ำและดื่มเหล้าและเอนกายลงบนลำต้นของต้นไม้อย่างนุ่มนวลสายลมเย็น ๆ ยกศีรษะขึ้น
 Closing her eyes, she enjoyed the rare night scene on the mountain forest
ปิดตาของเธอเธอชอบฉากคืนที่หายากในป่าภูเขา
 Lu Yi was calmly standing by her side
ลูอิจิยืนนิ่งอยู่เคียงข้างเธอ
 The night wind shrouded the moonlight, the forest was even more peaceful
ลมมรสุมพัดปกคลุมแสงจันทร์ยามค่ำคืน
 She was still not used sitting on the carriage for several days, she really missed the matchless speed of the airplane at this time
เธอยังไม่ได้ใช้นั่งอยู่บนรถนานหลายวันเธอพลาดจริงๆความเร็วที่เปรียบมิได้ของเครื่องบินในเวลานี้
 Murong Shu Qing turned her rigid neck, and just about to move her arms, Yan Yu’s low cry made her to recover
Murong Shu Qing หันลำคอแข็งของเธอและเพิ่งจะขยับแขนของเธอเสียงต่ำของ Yan Yu ทำให้เธอฟื้นตัว
 She only felt a black shadow passing in front of her eyes, Yan Yu quickly moved in front of her, and fought with the black shadow
เธอรู้สึกเพียงเงาดำไหลผ่านหน้าตาของเธอยันยูได้รีบเดินหน้าเธอและต่อสู้กับเงาดำ
 But not waiting until she left, an ice-cold blade of a long swords was already on her neck
แต่ไม่รอจนกว่าเธอจะจากไปมีดดาบอันเย็นยาวอยู่ที่คอของเธอ