Chapter 29 Chapter 29 Going To The Capital A delegation of people were sending Murong Shu Qing off outside the gate, Hong Xiu’s lively big eyes were filled with tears, she was following Murong Shu Qing closely, lightly pulling her cuff, she said sobbingly: “Miss, you have to be careful on the journey!” Lightly consoling Hong Xiu who was really unable to stop her tears, Murong Shu Qing gently instructed and said: “Alright, help me to take care of Xing Hun and Xing Yue properly
บทที่ 29 บทที่ 29 การไปเมืองหลวงผู้คนที่กำลังส่ง Murong Shu Qing ออกนอกประตูมีดวงตาสีฟ้าสดใสที่มีชีวิตชีวาของ Hong Xiu เต็มไปด้วยน้ำตาเธอกำลังติดตาม Murong Shu Qing อย่างใกล้ชิดดึงเบา ๆ ข้อมือเธอพูดอย่างสะอิดสะเอียน: 
” It was not that she did not want to take Hong Xiu, but she was going to the Qi’s family this time, she did not know what kind of situation she would be facing, whether or not it was acceptable to use this memory loss’ excuse
"ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากพา Hong Xiu แต่เธอก็ไปที่ครอบครัวของ Qi ในเวลานี้เธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบไหนไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ยอมรับได้หรือไม่ที่จะใช้การสูญเสียความทรงจำนี้ไป" 
 Hong Xiu had a quick temper, simple and straightforward, and having her stay within the family here would make her feel reassured more
ฮงซิวมีอารมณ์ที่เรียบง่ายเรียบง่ายและตรงไปตรงมาและการที่เธออยู่ในครอบครัวที่นี่จะทำให้เธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้น
 “En, I understood!” Letting go off Murong Shu Qing’s sleeve, Hong Xiu nodded cutely
"ฉันเข้าใจแล้ว!" ปล่อยให้แขนของ Murong Shu Qing Hong Xiu พยักหน้าอย่างน่ารัก
 It seemed that this young girl still had a small temper, Murong Shu Qing smilingly shook her head, and she turned her head towards Zi Yuan to say: “Zi Yuan, assign two people to protect Wan Ru tomorrow, take her to take a look at the tea plants and East China Sea
ดูเหมือนว่าเด็กหญิงวัยนี้ยังคงอารมณ์ไม่ดี Murong Shu Qing ยิ้มส่ายหัวของเธอและเธอหันศีรษะไปที่ Zi Yuan เพื่อบอกว่า "Zi Yuan มอบหมายให้คนสองคนเพื่อปกป้อง Wan Ru พรุ่งนี้พาเธอไปดู 
” The things that she had promised Wan Ru, she should accomplish them, when a person’s eyes were wide, the mood would naturally be even wider, whatever decision that she would have at that time, she would not regret it
"สิ่งที่เธอสัญญากับ Wan Ru เธอควรจะประสบความสำเร็จเมื่อสายตาของคน ๆ นั้นกว้างอารมณ์จะยิ่งใหญ่กว่านั้นกว้างขึ้นการตัดสินใจใด ๆ ที่เธอจะมีในเวลานั้นเธอจะไม่เสียใจ
 “Yes!” Zi Yuan softly answered
"ใช่!" Zi Yuan ตอบเบา ๆ
 Looking at the sky, it was not early anymore, Murong Shu Qing walked to the side of the carriage, Hong Xiu also followed over, she had a deflated mouth, and miserably said: “Miss, you must return early oh!” Patting her face, Murong Shu Qing gave her a gentle smile, and nodded her head seriously
มองไปที่ท้องฟ้าก็ไม่ได้ต้นอีก Murong Shu Qing เดินไปที่ด้านข้างของรถที่ Hong Xiu ยังตามมาเธอมีปากเป็ดและพูดอย่างน่าสังเวช: "นางสาวคุณต้องกลับมาต้นโอ้!" Patting เธอ 
 She waved her hand towards everyone, then went in to the carriage
เธอโบกมือให้ทุกคนจากนั้นก็เดินเข้าไปในรถ
 Not long after the carriage moved, Murong Shu Qing leaned on the soft side of the carriage and closed her eyes to rest
ไม่นานหลังจากที่รถขยับไป Murong Shu Qing พิงด้านอ่อนของรถและหลับตาลง
 She actually drank too much wine last night, her head was aching now
ตอนนี้เธอดื่มเหล้ามากเกินไปเมื่อคืนนี้หัวของเธอปวดร้าว
 Not too long, she unexpectedly fell asleep
ไม่นานเธอก็หลับไปอย่างกะทันหัน
 Lu Yi picked up a shawl and softly covered it on Murong Shu Qing, this journey this time, Miss did not take any guards, except her own self, and Yan Yu
ลูอิหยิบผ้าคลุมไหล่และคลุมมันไว้บน Murong Shu Qing การเดินทางครั้งนี้มิสไม่ได้ใช้ยามใด ๆ ยกเว้นตัวเธอเองและ Yan Yu
 Bringing this up, Lu Yi could not help to want to laugh, originally, Yan Yu and Cang Su were always protecting Miss in secret
ทำให้เรื่องนี้ขึ้น Lu Yi ไม่สามารถช่วยหัวเราะได้ แต่เดิม Yan Yu และ Cang Su มักจะปกป้องนางสาวอย่างลับๆ
 But this journey this time, Miss did have any bodyguards, then the two people wanted to follow by her side, one in public and the other one in secret to protect Miss, but both of them were not willing to appear personally no matter what
แต่ตอนนี้การเดินทางครั้งนี้มิสมีบอดี้การ์ดแล้วทั้งสองคนก็อยากจะเดินเคียงข้างเธอคนหนึ่งในที่สาธารณะและอีกคนหนึ่งแอบซ่อนเพื่อปกป้องมิส แต่ทั้งคู่ก็ไม่เต็มใจที่จะแสดงตัวเองไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
 Finally, Miss made them to guess what color of shoes that Zi Yuan was wearing on that day
ในที่สุดนางสาวทำให้พวกเขาเดาว่าสีของรองเท้าที่ Zi Yuan ใส่อยู่ในวันนั้น
 Whoever was guessing the wrong color, he would be the bodyguard
ใครก็ตามที่คาดเดาผิดสีเขาจะเป็นผู้คุ้มกัน
 In the end, Yan Yu was guessing the wrong color, because of this matter, he whose face was originally icy and arrogant, he added another layer of frost on his face even more, nobody dared to approach him during this journey
ในที่สุดหยู่หยูก็คาดเดาสีผิด ๆ เพราะเรื่องนี้เขามีใบหน้าที่แข็งและหยิ่งเขาเพิ่มชั้นของน้ำค้างแข็งอีกบนใบหน้าของเขามากยิ่งขึ้นไม่มีใครกล้าที่จะเข้าใกล้เขาในระหว่างการเดินทางครั้งนี้
 Covering the shawl properly, Lu Yi instructed the carriage’s driver to move slowly, and not to let the carriage have too much shaking, Then she also leaned on the side of the carriage door, and closed her eyes to rest
ห่อผ้าคลุมไหล่ให้ถูกต้องลูซี่บอกคนขับรถให้เดินช้าๆและอย่าปล่อยให้สายการบินสั่นมากเกินไปจากนั้นเธอก็เอนตัวลงบนด้านข้างของประตูรถและปิดตาของเธอเพื่อพักผ่อน
 The carriage slowly stopped, Lu Yi lifted open the clothing curtain, they had already arrived at the inn, Lu Yi softly patted Murong Shu Qing’s shoulder, and softly said: “Miss, we have arrived at the inn
สายการบินค่อยๆหยุดลง Lu Yi ยกผ้าม่านขึ้นมาแล้วพวกเขาก็มาถึงโรงแรมแล้ว Lu Yi ก็ตบเบา ๆ ที่กำแพง Murong Shu Qing และพูดเบา ๆ ว่า "นางสาวเรามาถึงโรงแรมแล้ว
” Murong Shu Qing opened her eyes, she was moving her shoulder that was used to lean on the carriage, and lowly responded: “En
"Murong Shu Qing เปิดตาของเธอเธอขยับไหล่ของเธอที่เคยพิงรถและตอบว่า" En.
” Lu Yi supported Murong Shu Qing who just woke up to get off of the carriage, the wind was blowing, Murong Shu Qing’s sleepy mind finally sobered a little
"ลูจิสนับสนุน Murong Shu Qing ที่เพิ่งตื่นขึ้นมาเพื่อลุกขึ้นจากรถม้าลมพัดพัดจิตใจที่เงียบสงบของ Murong Shu Qing ในที่สุดก็เงียบขรึมเล็กน้อย
 Looking around her surroundings, this was a place that was not too far away from the small store, it was not big, but it was very tidy and clean
มองไปรอบ ๆ สภาพแวดล้อมของเธอนี้เป็นสถานที่ที่ไม่ไกลจากร้านค้าขนาดเล็กมันไม่ใหญ่ แต่ก็เป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาด
 There were already several carriages that stopped in front of the store’s door, it seemed that most of the people would stay at this place
มีรถอยู่หลายคันที่หยุดอยู่หน้าประตูร้านค้าดูเหมือนว่าคนส่วนใหญ่จะอยู่ที่นี่
 Murong Shu Qing stepped on the afterglow of the setting sun, and entered the inn, Lu Yi and Yan Yu were following from behind
Murong Shu Qing ก้าวขึ้นสู่แสงแดดยามบ่ายและเข้าสู่โรงแรม Lu Yi และ Yan Yu กำลังตามมาจากด้านหลัง
 Looking that there were visitors who came in, the assistant promptly welcomed them, and greeted to say: “This Miss, please come inside, are you having a meal or staying at the inn ah?” Lu Yi took out an ingot silver, and stuffed it in the assistant’s hand, then she softly said: “We want three rooms, it will be good if the food can be delivered to our rooms
เมื่อมาถึงที่นั่นมีผู้เข้าชมเข้ามาผู้ช่วยทันใดต้อนรับพวกเขาและทักทายที่จะพูดว่า "นางสาวโปรดเข้ามาภายในห้องคุณทานอาหารหรือพักอยู่ที่โรงแรมหรือไม่?" ลุยหยิบเงินจำนวนมากและ 
” Looking at that ingot silver, the assistant’s eyes were bright, he cleverly smiled and said: “Alright!” Finished speaking, he immediately walked ahead to lead the way for them
"มองไปที่เงินที่ปั้นตาของผู้ช่วยสดใสเขาฉลาดยิ้มและกล่าวว่า" เอาล่ะ! "พูดเสร็จเขาทันทีเดินไปข้างหน้าเพื่อนำทางสำหรับพวกเขา
 Looking at this Miss who was elegant and outstanding, she simply must be wealthy and was a noble
เมื่อมองไปที่นางสาวผู้สง่างามและโดดเด่นเธอก็ต้องมั่งคั่งและเป็นขุนนาง
 If he served her properly, he might still have some other bonus
ถ้าเขาทำหน้าที่อย่างถูกต้องเขาอาจมีโบนัสอื่น ๆ อยู่บ้าง
 “Murong jiejie?” Just about to go upstairs, a slightly hesitating voice but full of a nice surprise, called out
"Murong jiejie?" เพิ่งจะขึ้นไปข้างบนเสียงเล็กน้อยลังเล แต่เต็มไปด้วยความประหลาดใจที่ดีเรียกว่า
 Murong Shu Qing turned around, and welcomed a flowery smile face
Murong Shu Qing หันกลับมาและต้อนรับใบหน้ายิ้มอันงดงาม
 Huo Zhi Qing saw clearly Murong Shu Qing’s face, she happily smiled and said: “It is really you, I have just said that I am not wrong!” Finished speaking, she did not neglect to raise her own head proudly
Huo Zhi ชิงเห็นได้ชัดใบหน้าของ Murong Shu Qing เธอยิ้มอย่างมีความสุขและกล่าวว่า "มันเป็นจริงคุณฉันได้เพียงแค่บอกว่าฉันไม่ผิด!" พูดเสร็จแล้วเธอไม่ละเลยที่จะยกหัวของเธอเองภาคภูมิใจ
 It was actually that Huo family’s young gluttonous cat, Murong Shu Qing still remembered that she and Tang Xiao Xiao were fighting to eat during the Qi Lian Festival
จริงๆแล้วแมวที่ขี้เหนียวของครอบครัว Huo Murong Shu Qing ยังจำได้ว่าเธอและ Tang Xiao Xiao กำลังต่อสู้กันกินอาหารในช่วง Qi Lian Festival
 Smiling and greeting her, she also saw a table full of people behind her
ยิ้มและทักทายเธอเธอก็เห็นโต๊ะเต็มไปด้วยคนที่อยู่ข้างหลังเธอ
 When Murong Shu Qing’s gaze was on him, Huo Zi Qi’s refreshingly smiled and said: “Miss Murong, we meet again
เมื่อ Murong Shu Qing จ้องมองเขา Huo Zi Qi ก็ยิ้มอย่างสดชื่นและกล่าวว่า "Miss Murong เราเจอกันอีกครั้ง
” Murong Shu Qing smilingly said: “Huo Gongzi, unexpectedly, we run into each other here!” Huo Zhi Qing pulled Murong Shu Qing, she happily said: “Murong jiejie, you invited us to eat the complete lotus feast last time, today, even though this is a small store at the countryside, but you have to bear the situation and let us treat you to eat
Murong Shu Qing ยิ้มกล่าวว่า "Huo Gongzi ไม่คาดคิดเราทำงานในแต่ละอื่น ๆ ที่นี่" Huo Zhi Qing ดึง Murong Shu Qing เธออย่างมีความสุขกล่าวว่า "Murong jiejie คุณเชิญเรากินอาหารว่างที่สมบูรณ์ Lotasti ครั้งสุดท้ายวันนี้ 
” “Alright ah!” How an efficient and generous woman, Murong Shu Qing who originally already liked this lovely and cute girl, she did not regret this refreshing and direct invitation today, and actually welcomed it happily
"เอาล่ะ ah!" ผู้หญิงที่มีประสิทธิภาพและใจดี Murong Shu Qing ผู้ซึ่งตอนแรกชอบสาวที่น่ารักและน่ารักคนนี้แล้วเธอไม่เสียใจกับคำเชิญที่สดชื่นและตรงนี้และยินดีต้อนรับอย่างจริงจัง
 Walking to the front of the table, she just saw, besides the Huo family’s brothers, and Yan Hao Yu, there was still another pretty young girl, Murong Shu Qing hesitatingly asked: “This person is?” Huo Zi Qi instructed the assistant to provide some stools for Murong Shu Qing and company, while he gave an introduction to them: “This person is the Ministry of Revenue (Hubu), Li Shi Lang family’s middle daughter, when she went out to visit her relatives, she encountered some robbers, we happened to pass by at that time and saved Miss Li
เดินไปที่ด้านหน้าของโต๊ะเธอเห็นนอกจากพี่น้องตระกูล Huo และ Yan Hao Yu แล้วยังมีเด็กสาวสวยคนอื่นอีก Murong Shu Qing ลังเลถามว่า "คนนี้คือ?" Huo Zi Qi สั่งให้ผู้ช่วย 
 Miss Li also wants to return to the capital, so we are going to accompany her
นางสาวหลี่ยังต้องการกลับไปที่เมืองหลวงดังนั้นพวกเราจะไปกับเธอ
 Miss Li, this person is Miss Murong
นางสาวหลี่คนนี้คือมิสเมอร์รง
” The two people slightly raised half way out of their chairs as a gesture, then sat down again, Lu Yi followed behind Murong Shu Qing, and sat next to her, Yan Yu did not sit with them, he only sat on the chair behind Murong Shu Qing
"สองคนหยิบขึ้นเล็กน้อยจากเก้าอี้ของพวกเขาเป็นท่าทางแล้วนั่งลงอีกครั้ง Lu Yi ตามหลัง Murong Shu Qing และนั่งถัดจากเธอ Yan Yu ไม่ได้นั่งกับพวกเขาเขาเพียงนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่เบื้องหลัง 
 Li You Yu looked at Lu Yi who unexpectedly sat down, her graceful eyebrows were knitted
Li You Yu มองไปที่ Lu Yi ที่ไม่คาดฝันนั่งลงคิ้วอันสง่างามของเธอถูกถัก
 Sitting on the same table with a servant girl was extremely beneath her dignity
นั่งอยู่บนโต๊ะเดียวกันกับหญิงสาวคนรับใช้เป็นอย่างมากภายใต้ศักดิ์ศรีของเธอ
 She was a Miss from the government official, sitting with a woman merchant on the same table to eat, she had already given Murong Shu Qing’s face
เธอเป็นนางสาวจากเจ้าหน้าที่รัฐบาลนั่งอยู่กับพ่อค้าหญิงคนหนึ่งบนโต๊ะเดียวกันเพื่อกินอาหารเธอได้รับหน้าของ Murong Shu Qing
 Unexpectedly, a servant girl could sit on the same table also now, she felt that it was more and more improper
อย่างไม่คาดคิดสาวใช้คนหนึ่งนั่งอยู่บนโต๊ะเดียวกันตอนนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมมากไปกว่านี้
 Li You Yu looked at Lu Yi up and down and said: “How can a servant girl sit on the same table as her master, this is extremely not following the rule
Li You Yu มองไปที่ Lu Yi ขึ้นและลงและกล่าวว่า "สาวรับใช้สามารถนั่งบนโต๊ะเดียวกันกับเจ้านายของเธอได้อย่างไร
” Hearing her words, Lu Yi who just sat down, was slightly stiffed, yes ah, when they were at home, they used to drink tea and eat with Miss, she forgot how the other people would look at it, that it was not extremely following the rule
"การฟังคำพูดของเธอลูยีคนที่เพิ่งนั่งลงก็แข็งกระด้างเล็กน้อยใช่ ah ตอนอยู่บ้านพวกเขาเคยดื่มชาและทานอาหารกับนางสาวเธอลืมไปว่าคนอื่นจะมองมันอย่างไร 
 Just when she wanted to get up, but her hand was slightly grabbed by Murong Shu Qing, she lightly patted it to indicate that she should not move
เมื่อเธอต้องการลุกขึ้น แต่มือของเธอคว้าตำแหน่งเล็กน้อยจาก Murong Shu Qing เธอตบเบา ๆ เพื่อบ่งชี้ว่าเธอไม่ควรขยับ
 Lu Yi sat down again, calmly stayed next to Murong Shu Qing
ลูอิยนั่งลงอีกครั้งและสงบเงียบอยู่ถัดจาก Murong Shu Qing
 Murong Shu Qing appeased Lu Yi properly, then she just faintly looked one glance at Li You Yu who was sitting across from her, and said: “During this journey, I do not pay any attentions to this kind of rule
Murong Shu Qing ข่มเหง Lu Yi อย่างถูกต้องแล้วเธอก็จาง ๆ มองเหลือบมอง Li You Yu คนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอและกล่าวว่า "ในระหว่างการเดินทางครั้งนี้ฉันไม่ต้องใส่ใจอะไรกับกฎชนิดนี้
” She was surely not a well-bred young lady from a prestigious family, and did not understand any etiquettes, Li You Yu pretended to sigh and say: “Miss Murong, this rule must be observed, otherwise other people will think that you do not understand the rule!” Murong Shu Qing softly smiled, and she was not angry with her obvious provocation, she simply got up slowly, and smilingly said: “I have made Miss Li to be ridiculed, the Murong’s family really does not have this rule
"เธอไม่ได้เป็นสุภาพสตรีที่ได้รับการยกย่องจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงและไม่เข้าใจมารยาทใด ๆ Li You Yu แกล้งทำเป็นว่าจะถอนหายใจและพูดว่า" มิสเมอร์รงต้องปฏิบัติตามกฎนี้มิฉะนั้นคนอื่นจะคิดว่าคุณทำ 
 Since you feel that it is inappropriate, then Shu Qing will not trouble everybody!” Once she finished speaking, she wanted to leave
เพราะคุณรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมแล้วนายชิงจะไม่เป็นปัญหากับทุกคน! "เมื่อพูดเสร็จแล้วเธอก็อยากจะจากไป
 “Wait a moment!” Huo Zhi Qing who was sitting next to her, promptly pulled Murong Shu Qing’s sleeve to stay, she turned around to glare one glance at Li You Yu, then said in a loud voice: “We, the Northerners, are accustomed to be open-minded, and do not have these many rules either
"รอสักครู่!" Huo Zhi Qing นั่งอยู่ข้างๆเธอและดึงแขนของ Murong Shu Qing ไปให้พอดีเธอหันกลับมามองแวบเดียวที่ Li You Yu จากนั้นก็พูดด้วยเสียงดังว่า "พวกเราชาวเหนือ, 
 If Miss Li does not like it, you can sit by your own on the side
ถ้ามิสลีไม่ชอบคุณก็สามารถนั่งข้าง ๆ ตัวเองได้
” “I ~~ I do not mean it like that
"" ฉัน ~~ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นหรอก
” Li You Yu only wanted to give Murong Shu Qing an embarrassment, she did not expect that she would want to leave because of one servant girl
"Li You Yu เพียงต้องการให้ Murong Shu Qing ลำบากใจเธอไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะต้องการออกเพราะคนรับใช้คนหนึ่ง
 Stealing a peek one glance at Huo Zi Qi who was by her side, Li You Yu wanted to explain, but she did not know what she should say
แอบขโมยมุมมองหนึ่งที่ Huo Zi Qi ที่อยู่ข้างเธอ Li You Yu ต้องการอธิบาย แต่เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดอะไร
 She was afraid that Huo Zi Qi would have a bad impression on her, so her eyes were all anxious and red
เธอกลัวว่า Huo Zi Qi จะมีความรู้สึกแย่กับเธอดังนั้นดวงตาของเธอจึงกังวลและแดง
 Looking at the awkward atmosphere, Huo Zi Qi smoothed things over and said: “Alright, during this journey, everyone should not bother about trifles! Let’s eat, the dishes are getting cold
มองไปที่บรรยากาศอันน่าอึดอัดใจ Huo Zi Qi ทำให้สิ่งต่างๆเรียบขึ้นและกล่าวว่า "เอาล่ะในระหว่างการเดินทางครั้งนี้ทุกคนไม่ควรกังวลเรื่องของมโนสาเร่! 
” Since Huo Qi Zi had spoken out, Murong Shu Qing would not refute his reputation, Li You Yu heard and listened to what Huo Zi Qi’s words even more, this dispute could be regarded as settled temporarily
"ตั้งแต่ Huo Qi Zi ได้พูดออก Murong Shu Qing จะไม่ลบล้างชื่อเสียงของเขา Li You Yu ได้ยินและฟังสิ่งที่คำ Huo Zi Qi ของมากยิ่งขึ้นข้อพิพาทนี้อาจถือได้ว่าเป็นการชั่วคราว
 But Huo Zhi Qing looked like she still set herself against Li You Yu, she placed some dishes to give to Lu Yi with a solicitous and diligent’s manner
แต่ Huo Zhi Qing ดูเหมือนเธอยังคงตั้งตัวเองกับ Li You Yu เธอใส่จานบางอย่างเพื่อมอบให้กับ Lu Yi ด้วยความขยันขันแข็งและขยันขันแข็ง
 And she still chatted with Lu Yi from time to time: “Lu Yi jiejie, this one is delicious, you taste it
และเธอยังคงคุยกับ Lu Yi เป็นครั้งคราว: "Lu Yi jiejie คนนี้อร่อยมากที่คุณลิ้มรส
” Lu Yi put down the wooden chopsticks, slightly gave her courtesy, and answered: “Thank you, Miss Huo
"หลี่ยีหยิบตะเกียบไม้เล็กน้อยให้มารยาทของเธอและตอบว่า" ขอบคุณ, นางสาวฮูโอ
” Continuing to put a piece of simmer-fried eggplant in Lu Yi’s bowl, Huo Zhi Qing lovingly said: “Lu Yi jiejie, no need to be polite, you can just call me Zhi Qing
"ต่อไปที่จะนำชิ้นส่วนของมะเขือมัดยัดในชามของ Lu Yi Huo Zhi Qing กล่าวด้วยความรักกล่าวว่า" Lu Yi Jiejie ไม่จำเป็นต้องสุภาพคุณก็สามารถโทรหาฉัน Zhi Qing
” Lu Yi did not say anything either, she only lightly nodded her head
"หลี่ยีไม่ได้พูดอะไรก็ตามเธอเพียง แต่พยักหน้าเบา ๆ เท่านั้น
 She only picked her chopsticks up to eat
เธอหยิบตะเกียบขึ้นมากิน
 Her manner was not servile nor overbearing, it actually had a natural and relaxed bearings, there was no different than the manner from the so-called a girl from a wealthy family
ลักษณะของเธอไม่ได้เป็นทาสและไม่เอาแต่ใจจริง ๆ แล้วมันมีแบริ่งที่เป็นธรรมชาติและผ่อนคลายไม่แตกต่างจากลักษณะที่เรียกว่าเด็กผู้หญิงจากครอบครัวที่ร่ำรวย
 Li You Yu clenched her chopsticks tightly, this darn girl (HZQ) was actually showing a nicer attitude towards that servant girl (LY)
ลี่หยูยองตะเกียบของเธอแน่นสาวโง่ (HZQ) กำลังแสดงทัศนคติที่ดีต่อสาวใช้คนนั้น (LY)
 Just wait until she became her sister-in-law, she would definitely put her in her place properly
เพียงแค่รอจนกว่าเธอจะกลายเป็นน้องสาวของเธอในกฎหมายเธอแน่นอนจะทำให้เธออยู่ในสถานที่ของเธออย่างถูกต้อง
 Huo Zhi Qing was similar to a young sparrow during the banquet, she was asking everything curiously, Murong Shu Qing could only answer randomly
Huo Zhi Qing คล้ายกับนกกระจอกหนุ่มในช่วงจัดเลี้ยงเธอถามทุกอย่างซึ้ง Murong Shu Qing สามารถตอบแบบสุ่ม
 If one was pausing to eat one’s meal in order not to neglect one’s words, it could be regarded as pleasant
ถ้าใครกำลังหยุดกินอาหารมื้อหนึ่งเพื่อไม่ให้ละเลยคำพูดของคนเราก็อาจถือได้ว่าน่าพอใจ
 After she was done eating, Murong Shu Qing just wanted to say goodbye, Huo Zhi Qing suddenly asked: “Murong jiejie, where are you going ah?” “The Capital
หลังจากที่เธอกินอาหารเสร็จแล้ว Murong Shu Qing ก็อยากจะบอกลา Huo Zhi Qing ก็ถามว่า "Murong jiejie คุณจะไปที่ไหน ah?" "เมืองหลวง
” Huo Zhi Qing was pleasantly surprised and she pulled Murong Shu Qing’s sleeve, happily said: “It is so coincidental ah, then you go together with us, ok
"Huo Zhi Qing รู้สึกประหลาดใจอย่างมากและดึงแขนของ Murong Shu Qing ออกมาอย่างมีความสุขกล่าวว่า" เป็นเรื่องบังเอิญที่ ah แล้วคุณไปกับเราได้
” Murong jiejie was so much better than that Li You Yu by unknown times, if Murong jiejie could go together with them, maybe, she and eldest brother could greatly admire each other
"Murong jiejie ดีกว่า Li You Yu มากทีเดียวหาก Murong jiejie สามารถไปกับพวกเขาได้บางทีเธอและพี่ชายคนหนึ่งอาจชื่นชมกันได้มาก
 This way, she could have an elegant and gentle sister-in-law
ด้วยวิธีนี้เธออาจมีน้องสาวที่หรูหราและสุภาพอ่อนโยน
 “No need to trouble you guys
"ไม่จำเป็นต้องเดือดร้อนพวกคุณ
” That Miss Li would make a hole quickly with her staring, if she took the journey with them together, she would practice her ability to make a hole soon
"นางสาวหลี่จะทำหลุมอย่างรวดเร็วพร้อมกับจ้องมองเธอถ้าเธอเดินทางไปกับพวกเขาด้วยกันเธอก็จะฝึกความสามารถของเธอในการเจาะรูเร็ว ๆ นี้
 With a plan in her heart, Huo Zhi Qing wanted to go together with Murong Shu Qing even more, her one hand was pulling Murong Shu Qing, while her other hand was pulling Lu Yi, and she said with a solemn and serious appearance: “It is not a trouble, you are a young lady who goes on a journey with a servant girl and a bodyguard, it is too dangerous
มีแผนในหัวใจของเธอ Huo Zhi Qing อยากจะไปร่วมกับ Murong Shu Qing มากยิ่งขึ้นมือข้างเดียวของเธอดึง Murong Shu Qing ขณะที่มืออื่น ๆ ของเธอดึง Lu Yi และเธอกล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึมและจริงจัง: 
 My eldest brother, second brother, and Yan gege, all know martial arts, and they can protect you
พี่ชายคนโตพี่ชายคนที่สองของฉันและ Yan gege ทุกคนรู้จักศิลปะการต่อสู้และสามารถปกป้องพวกคุณได้
 Eldest brother, you say it, am I right?!” She did not forget to pull Huo Zi Qi into her conversation
พี่พูดแบบนั้นใช่มั้ย? "เธอไม่ลืมที่จะดึง Huo Zi Qi เข้าไปพูดคุยกับเธอ
 Huo Zi Qi secretly forced a smile, this younger sister of his, had really an exaggerated opinion, that Murong Shu Qing’s bodyguard who was by her side, he was not an ordinary bodyguard
Huo Zi Qi แอบบังคับรอยยิ้มน้องสาวคนนี้ของเขามีความจริงที่เกินจริงที่ Murong Shu Qing ของคุ้มกันที่อยู่ข้างเธอเขาไม่ได้เป็นผู้คุ้มกันสามัญ
 Since the beginning when he came in, he already took notice on him, with his firm and speedy paces, soft and strong inner breaths
ตั้งแต่เริ่มต้นเมื่อเขาเข้ามาเขาก็สังเกตเห็นเขาด้วยฝีเท้าที่มั่นคงและรวดเร็วของเขาลมหายใจภายในนุ่มและแข็งแรง
 His martial arts might be above him (HZQ)
ศิลปะการต่อสู้ของเขาอาจอยู่เหนือเขา (HZQ)
 This person, even though he looked like he did not pay attention to Murong Shu Qing’s side, and just sat down by her side casually a moment ago, but he actually could advance to attack or retreat with his protection, Murong Shu Qing’s protection was watertight
คนนี้แม้ว่าเขาจะดูเหมือนเขาไม่ใส่ใจกับด้าน Murong Shu Qing และเพิ่งนั่งลงข้างๆเมื่อไม่นานมานี้ แต่เขาก็สามารถโจมตีหรือถอยทัพไปพร้อม ๆ กับการป้องกันของเขาการป้องกันของ Murong Shu Qing คือการรั่วซึม
 Moreover, he only sat from the time he came until now, he did not eat nor did he drink any water
นอกจากนี้เขานั่งตั้งแต่เวลาที่เขามาถึงตอนนี้เขาไม่ได้กินหรือไม่เขาดื่มน้ำใด ๆ
 If there was someone like this by one’s side, one simply did not need their protections
ถ้ามีใครบางคนเช่นนี้โดยด้านหนึ่งเพียงอย่างเดียวไม่จำเป็นต้องปกป้องของพวกเขา
 But looking at her little sister whose big and beautiful eyes were staring at him, if he actually said the ‘no’ (word as a saying that she’s not right), she would come and bite somebody
แต่มองไปที่น้องสาวตัวน้อยของเธอที่ดวงตาใหญ่และสวยงามกำลังจ้องมองเขาอยู่ถ้าเขาบอกว่า "ไม่" (คำพูดที่เธอไม่ชอบ) เธอจะมากัดคน
 Shaking his head, he followed along with Huo Zhi Qing’s words and said: “If Miss Murong does not mind it, you can start on the journey with us together, and there are more people to take care of each other
สั่นศีรษะของเขาเขาตามด้วยคำพูดของ Huo Zhi Qing และกล่าวว่า "ถ้ามิสเมอร์ไม่รังเกียจคุณสามารถเริ่มต้นเดินทางไปกับเราได้ด้วยกันและมีผู้คนมากมายในการดูแลกันและกัน
” Murong Shu Qing could also see that Huo Zi Qi was helpless, it seemed that he really loved his younger sister dearly
"Murong Shu Qing ก็เห็นว่า Huo Zi Qi หมดหนทางดูเหมือนว่าเขารักน้องสาวของเขาอย่างสุดซึ้ง
 Hearing Huo Zi Qi’s response, Huo Zhi Qing happily cried out and said: “Exactly, exactly, there are more people to take care of each other, alright, Murong jiejie?” Murong Shu Qing was not somebody who could bear to abandon a puppy whose expression was looking at her, she originally thought that only Tang Xiao Xiao could have this skill, but unexpectedly, Huo Zhi Qing was also an expert
การได้ยินการตอบสนองของ Huo Zi Qi Huo Zhi Qing ร้องไห้ออกมาอย่างมีความสุขและกล่าวว่า "เผื่อว่ามีคนมาดูแลกันดีกว่า Murong jiejie?" Murong Shu Qing ไม่ใช่คนที่สามารถแบกรับลูกสุนัขได้ 
 Helplessly, she nodded her head and smilingly said: “Then, just ~~ thank you Huo Gongzi
อย่างเห่อเหิมเธอพยักหน้าและยิ้มแย้มแจ่มใสพูดว่า "งั้น ~ ขอบคุณครับ Huo Gongzi
” A cheering sound echoed, no matter if Huo Zi Qi who was behind her, was sighing happily or funnily, she did not see Li You Yu who had a sulky looking face, Huo Zhi Qing happily pulled Murong Shu Qing and walked towards their rooms that were on the top floor
เสียงไชโยดังกังวาลสะท้อนไม่ว่า Huo Zi Qi ผู้ซึ่งอยู่ข้างหลังเธอกำลังถอนหายใจอย่างมีความสุขหรือสนุกสนานเธอไม่ได้เห็น Li You Yu ที่มีใบหน้าที่ดูหดหู่ใจ Huo Zhi Qing ได้ดึง Murong Shu Qing ออกมาและเดินไปทางห้องของพวกเขา