Chapter 9 Chapter 9: Getting Further Translator: - -  Editor: - - The red sun in the West still hadn’t completely descended yet
บทที่ 9 บทที่ 9: การเพิ่มเติมนักแปล: - - Editor: - - ดวงอาทิตย์สีแดงในภาคตะวันตกยังคงไม่ได้สืบเชื้อสายอย่างสมบูรณ์
   The sky, without a single beam of light, was covering every single living entities with a layer of gray
ท้องฟ้าไม่มีแสงลำแสงเดียวครอบคลุมทุกสิ่งมีชีวิตเดียวกับชั้นของสีเทา
 Looking out from the window, the mountains from afar seemed to lean towards a dull, hazy black hue
มองออกไปนอกหน้าต่างภูเขาจากระยะไกลดูเหมือนจะพาดพิงถึงโทนสีดำหมองคล้ำ
   Inside the dim living room, his aunt and under were sitting in the master position
ภายในห้องนั่งเล่นสลัวป้าและใต้ของเขานั่งอยู่ในตำแหน่งต้นแบบ
 Their countenances seemed to be shrouded by a layer of shadow; one could only vaguely read their expressions
ความรู้สึกของพวกเขาดูเหมือนจะถูกหุ้มด้วยชั้นเงา 
   Looking at Fang Yuan who was holding two jugs of wine while coming over, his uncle Gu Yue Dong Tu annoyingly twisted his brows then said, “Time sure is flying
เมื่อมองไปที่ฝางหยวนซึ่งจับขวดไวน์ไว้สองขวดขณะที่ลุงกุยดงตูเบื่อหน่ายคิ้วรำคาญแล้วกล่าวว่า "
 You guys are all fifteen now
พวกคุณอายุ 15 แล้วตอนนี้
 Moreover, you both have an aptitude for being Gu Master
นอกจากนี้คุณทั้งสองมีความสามารถในการเป็น Gu Master
 Especially Fang Zheng, uncle and aunt are very proud of you guys
โดยเฉพาะฝางเจิ้งลุงและป้าก็ภูมิใจมากที่พวกคุณ
 I will give you guys six Primeval Stones each; you brothers should take it
ฉันจะให้พวกคุณหก Primeval Stones แต่ละ; 
 Cultivating Gu wastes lots of Primeval Essence
การเพาะปลูกกุยชักของพรีเวนท์ Essence
 These Primeval Stones will be what you need
หินประดิษฐ์เหล่านี้เป็นสิ่งที่คุณต้องการ
”   After he had finished, a servant came over, giving Fang Yuan and Fang Zheng each a small pouch
"หลังจากที่เขาเสร็จสิ้นแล้วคนรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาหา Fang Yuan และ Fang Zheng ใส่กระเป๋าเล็ก ๆ
   Fang Yuan retrieved the pouch, and kept being silent
ฝางหยวนหยิบกระเป๋าไว้และเก็บความเงียบ
   Fang Zheng immediately opened the pouch as soon as he saw it
ฝางเจิ้งทันทีเปิดกระเป๋าทันทีที่เขาเห็นมัน
 Inside was six ash gray color Primeval Stones
ด้านในเป็นหินสีเทาหกสีเถ้า
 A grateful expression immediately beamed on his countenance
ท่าทางกตัญญูจ้องอยู่บนใบหน้าของเขา
 He stood up from where he was standing, gesturing to his aunt and uncle,“Many thanks, aunt and uncle, nephew really does need Primeval Stones to enhance my Primeval Essence
เขาลุกขึ้นยืนจากตำแหน่งที่ยืนอยู่ท่าทางไปที่ป้าและลุงของเขา "ขอบคุณมากป้าและลุงหลานชายจริงๆจำเป็นต้อง Primaval Stones เพื่อเพิ่ม Essence Primeval Essence
 You guys have raised me till now, such foster favor that I will always remember, and won’t dare to forget for my whole life!”   His uncle smilingly nodded while his aunt hurriedly waved her hands, and gently said to him,   “Sit down, sit down quickly
พวกคุณยกฉันขึ้นมาจนถึงขณะนี้และฉันก็จะไม่ลืมชีวิตของฉันตลอดไป! "ลุงของเขายิ้มอย่างพยุหะพยักหน้าขณะที่ป้าของเขารีบโบกมือให้มือและค่อยๆพูดกับเขาว่า" 
 You two brothers might not be our blood sons, but we’ve raised you guys up as if we were raising our own children
คุณสองพี่น้องอาจไม่ได้เป็นลูกหลานของเรา แต่เรายกพวกคุณขึ้นราวกับว่าเราเลี้ยงดูลูกของเราเอง
 Seeing you guys having such bright future, we also feel proud
เห็นพวกคุณมีอนาคตที่สดใสเช่นนี้พวกเรารู้สึกภาคภูมิใจ
 Haizz, we don’t have any kids
Haizz เราไม่มีลูก
 Sometimes I thought it would be great if you guys can be my children
บางครั้งฉันคิดว่ามันจะเยี่ยมยอดถ้าพวกคุณเป็นลูก ๆ ของฉัน
”   Such deep implications, though Fang Zheng couldn’t realize it, but Fang Yuan slightly furrowed his brows
"ผลกระทบลึกดังกล่าวแม้ว่า Fang Zheng ไม่สามารถรู้ได้ แต่ฝางหยวนหยาบคิ้วเล็กน้อย
   Undoubtedly his uncle spoke up, “I have spoken with your aunt
ไม่ต้องสงสัยเลยลุงของเขาพูดขึ้น "ฉันได้พูดคุยกับป้าของคุณ
 We want to adopt you guys to our house, officially becoming our family members
เราต้องการนำพวกคุณไปที่บ้านของเราอย่างเป็นทางการเพื่อเป็นสมาชิกในครอบครัวของเรา
 Fang Zheng, are you willing to?”   Fang Zheng was dumbstruck for a while, but happiness was quickly displayed on his visage
Fang Zheng คุณเต็มใจหรือไม่? "ฝางเจิ้งเป็นคนงุ้มงำชั่วครู่หนึ่ง แต่ความสุขได้แสดงออกมาอย่างรวดเร็วบนใบหน้าของเขา
 He agreed, “Truthfully speaking, since my parents died, nephew always longed for the day that our family can be reunited
เขาตกลงกันว่า "พูดอย่างจริงจังตั้งแต่พ่อแม่ของฉันเสียชีวิตหลานชายมักจะปรารถนาวันที่ครอบครัวของเราสามารถรวมตัวกันได้
 Being able to become family members with aunt and uncle is incredibly splendid!”   Aunty’s expression was getting more tranquil, she laughed, “You are our good kids now, and still calls us aunt and uncle?”   “Father, mother
"การที่คุณสามารถเป็นสมาชิกในครอบครัวกับป้าและลุงได้อย่างยอดเยี่ยมอย่างไม่น่าเชื่อ!" การแสดงออกของคุณแม่กำลังสงบมากขึ้นเธอหัวเราะ "คุณเป็นเด็กที่ดีของเราตอนนี้และยังเรียกเราป้าและลุง?" "พ่อแม่
” Fang Zhen shook, hastily changed his words
"ฝาง Zhen ส่ายรีบเปลี่ยนคำพูดของเขา
   His aunt and uncle both laughed out loud
ป้าและลุงของเขาทั้งสองหัวเราะออกมาดัง ๆ
   “Good child, it really isn’t wasted that we have taken you in since you were five, then raised you for ten years straight
"ลูกคนดีมันไม่ได้เป็นการสูญเปล่าที่เราพาคุณไปตั้งแต่อายุ 5 ขวบแล้วก็ยกให้คุณเป็นเวลาสิบปี
” His aunt wiped her tears
"ป้าของเขาเช็ดน้ำตาของเธอ
   His uncle looked at the silent Fang Yuan, and gently said, “Fang Yuan, how about you?”   Fang Yuan shook his head, didn’t say a word
ลุงของเขามองไปที่ฝางหยวนที่เงียบและพูดเบา ๆ ว่า "ฝางหยวนคุณเป็นอย่างไร?" ฝางหยวนส่ายหัวไม่ได้พูดอะไรสักคำ
   “Gege” Gu Yue Fang Zheng wanted to persuade him as his uncle stopped him
"Gege" Gu Yue Fang Zheng ต้องการชักชวนให้เขาเป็นลุงของเขาหยุดเขา
   Using a consistent tone, his uncle said, “If it is like this, nephew Fang Yuan, we won’t force you
ลุงของเขากล่าวว่า "ถ้าเป็นเช่นนี้หลาน Fang Yuan เราจะไม่บังคับให้คุณ
 You are already fifteen
คุณอายุสิบห้าแล้ว
 You should be independent right now; it will also be better to inherit the Fang family’s line later on
คุณควรจะเป็นอิสระในขณะนี้; 
 I have also prepared two hundred Primeval Stones, considered it as my aid
ฉันได้เตรียมไว้สองร้อย Primeval Stones ถือว่าเป็นความช่วยเหลือของฉัน
”   “Two hundred Primeval Stones!” Fang Zheng instantly widened his eyes
"" สองร้อย Primaval Stones! "Fang Zheng ทันใดนั้นตาของเขากว้างขึ้น
 He couldn’t help but show his admiration as he had never seen such many Primeval Stones before
เขาไม่สามารถช่วย แต่แสดงความชื่นชมของเขาได้เนื่องจากเขาไม่เคยเห็นหินพรีออลหลายแห่งมาก่อน
   However, Fang Yuan shook his head again like before
อย่างไรก็ตามฝางหยวนส่ายหัวเหมือนเดิม
   Fang Zheng didn’t understand a thing
ฝางเจิ้งไม่เข้าใจอะไร
 His expression slightly changed
การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย
 Aunty’s countenance was also getting colder
ความรู้สึกของคุณแม่ก็ลดลงด้วย
   “Uncle, aunt, if there is nothing more, then nephew will take his leave first
"ลุงป้าถ้าไม่มีอะไรมากหลานชายจะลาก่อน
” Fang Yuan didn’t let them had a chance to talk; he held his wine jugs, and directly left the room as he finished those words
"Fang Yuan ไม่ได้ให้พวกเขามีโอกาสที่จะพูดคุย; 
   Fang Zheng stood up, “Father, mother, gege couldn’t think straight for a short while, maybe I should go persuade him?”   His uncle waved his hands, deliberately sighed, “Haizz, this is something you can’t force
ฝางเจิ้งยืนขึ้น "คุณพ่อแม่แม่ไม่สามารถคิดได้ในระยะเวลาสั้น ๆ บางทีฉันควรจะไปชักชวนเขาหรือ?" ลุงของเขาโบกมือให้ถอนหายใจโดยจงใจ "Haizz นี่เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถบังคับ
 I’m happy enough that you wanted to do that
ฉันมีความสุขมากพอที่คุณต้องการทำเช่นนั้น
 Servant, come and help Fang Zheng young master to rest well
ข้าราชการมาช่วยเจ้านายฝางเจิ้งเพื่อพักผ่อนอย่างดี
”   “Then, I will take my leave
"" แล้วฉันจะออกไป
” The living room instantly fell into silence as soon as Fang Zheng left
"ห้องนั่งเล่นทันทีที่เงียบลงทันทีที่ฝางเจิ้งเหอ
   The sun had completely descended behind the mountain, making the living room even dimmer
ดวงอาทิตย์ตกจากหลังภูเขาจนทำให้ห้องนั่งเล่นยังคงมีชีวิตอยู่
   After a while, a cold voice faintly resounded, “This rascal Fang Yuan seems to have realized our plan
หลังจากนั้นครู่หนึ่งเสียงเย็น ๆ ก็ดังก้องกังวาล "ฝ่าบาท Fang Yuan ดูเหมือนจะตระหนักถึงแผนการของเรา
’   One of the regulations of the Ancient Moon Clan had expressly stipulated, The oldest son, once having reached the age of sixteen, would be qualified for inheriting his family’s property
หนึ่งในข้อบังคับของ Ancient Moon Clan ระบุไว้อย่างชัดเจนว่าลูกชายคนโตที่มีอายุถึงสิบหกปีจะมีคุณสมบัติในการสืบทอดมรดกครอบครัวของเขา
   Fang Yuan’s parent had both passed away
พ่อแม่ของฝางหยวนเสียชีวิตทั้งคู่
 The inheritance that was left behind had been “safeguarded” by his uncle and aunt
มรดกที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังได้รับการ "ปกป้อง" โดยลุงและป้าของเขา
   The value of this heritage was something two hundred Primeval Stones couldn’t be compared to
คุณค่าของมรดกทางวัฒนธรรมนี้คือสิ่งที่สองร้อย Primaval Stones ไม่สามารถเทียบได้กับ
   If Fang Yuan was like Fang Zheng, agreed in being their adopted sons, then he wouldn’t be qualified to accept the heritage
ถ้าฝางหยวนเป็นเหมือนฝางเจิ้งเหอที่เห็นพ้องกันว่าเป็นลูกบุญธรรมของพวกเขาแล้วเขาจะไม่มีคุณสมบัติที่จะยอมรับมรดก
 Staying independently at the age of fifteen also went against the regulations regarding the inheritance of the property
การอยู่อย่างอิสระเมื่ออายุสิบห้าปียังเป็นไปในทางตรงกันข้ามกับข้อบังคับเกี่ยวกับการรับมรดกของทรัพย์สิน
   “It’s lucky we’ve lured Fang Zheng, Fang Yuan is just a grade C aptitude
"โชคดีที่เราได้ล่อฝางเจิ้งเหอเฟ็งหยวนเป็นเพียงความถนัดในระดับเกรดเอ
” His uncle exclaimed, feeling incredibly lucky
ลุงของเขาร้องตะโกนและรู้สึกโชคดีอย่างไม่น่าเชื่อ
   “Husband, if Fang Yuan wanted to go independent at the age of sixteen, then what should we do?” Aunt’s tone was getting hysterical thinking about that inheritance
"สามีถ้า Fang Yuan ต้องการที่จะเป็นอิสระเมื่ออายุสิบหกแล้วเราควรจะทำอย่างไร" โทนของป้าได้รับความคิดที่เกี่ยวกับการสืบทอดมรดก
   “Hm, if he is nursing his evil thoughts, then he couldn’t blame us
"อืมถ้าเขากำลังนึกถึงความชั่วร้ายของเขาอยู่แล้วเขาก็ไม่สามารถตำหนิเราได้
 We only need to catch him making a big problem before he can independently leave, then expel him from the family
เราจำเป็นต้องจับตัวเขาเป็นปัญหาใหญ่ก่อนที่เขาจะสามารถออกไปได้อย่างอิสระจากนั้นขับไล่เขาออกจากครอบครัว
 This will also deprive him of his qualifications in receiving the inheritance
นอกจากนี้ยังจะทำให้เขามีคุณสมบัติในการรับมรดก
” His uncle coldly snorted
"ลุงของเขารีบสำลัก
   “But this Fang Yuan really is a rascal
"แต่ Fang Yuan นี้เป็นคนโง่จริงๆ
 He is really cunning, how could he possibly allow himself to make such a big mistake?” Aunt was confused
เขาเป็นคนฉลาดแกมโกงจริงๆว่าเขาจะอนุญาตให้ตัวเองทำผิดพลาดได้อย่างไร? "ป้ารู้สึกสับสน
   Uncle immediately glared, he lowered his tone, berating, “Stupid! If he doesn’t make any mistakes, then couldn’t we frame him? Let’s let that maid Shen Cui seduce Fang Yuan then accuse him of molesting her afterwards
ลุงทันทีจ้องมองเขาลดเสียงของเขา, berating, "โง่! 
 Either human or object evidence is all in our hands, we could blame him for being drunk then going insane
ทั้งพยานหลักฐานของมนุษย์หรือวัตถุทั้งหมดอยู่ในมือของเราเราอาจตำหนิเขาสำหรับการเมาแล้วจะบ้า
 You are still afraid that we couldn’t expel him?”   “Husband really does have a method, such wise schemes!” Aunt couldn’t help but felt rejoiced
คุณยังคงกลัวว่าเราจะขับไล่เขาไม่ได้? "" สามีชอบวิธีการแบบนี้ "ป้าไม่สามารถช่วยได้
   The night scene had fallen
ฉากกลางคืนลดลง
 The starry night was being shielded more than half by those floating black clouds
คืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวกำลังถูกบังเหียนมากกว่าครึ่งโดยเมฆดำลอยตัว
 Light started to light up in the homes of the families on the mountain stronghold
ไฟเริ่มส่องสว่างขึ้นในบ้านของครอบครัวบนฐานที่มั่นของภูเขา
   Gu Yue Fang Zhen was led to a room
Gu Yue Fang Zhen ถูกนำไปยังห้อง
   “Fang Zheng young master, this is the room that master has specially ordered to rearrange for you
"เจ้านายฝางเจิ้งนี้เป็นห้องที่นายได้รับคำสั่งพิเศษเพื่อจัดเรียงใหม่สำหรับคุณ
” Shen Mama carefully introduced
"Shen Mama แนะนำอย่างรอบคอบ
 She bowed, expression was full of a flattering smile
เธอโค้งคำนับการแสดงออกเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ประจบ
   Fang Zheng looked around; light was beaming in his eyes
ฝางเจิ้งเหอมองไปรอบ ๆ ; 
 This room was double the size of his old room
ห้องนี้มีขนาดเท่าของห้องเก่า
 In the middle was laid a massive bed
กลางถูกวางเตียงขนาดใหญ่
 Beside the window sill was a sandalwood table and on it were arranged exquisite papers and brushes
ข้างๆธรณีประตูหน้าต่างเป็นไม้จันทน์และมีการจัดวางกระดาษและแปรงที่ประณีต
 Refined ornaments were hung on all four walls
ประดับประดาละเอียดประดับอยู่บนผนังทั้งสี่ด้าน
 Moreover, the ground below his feet wasn’t ordinary; it was covered with a layer of soft handwork carpet
พื้นดินใต้ฝ่าเท้าไม่ธรรมดา 
   From when he was young until now, Fang Zheng had never lived in such a room
ตั้งแต่ตอนที่ยังเยาว์มาจนถึงปัจจุบัน Fang Zheng ไม่เคยอาศัยอยู่ในห้องนี้
 He continuously nodded, “This is excellent, really is not bad
เขาพยักหน้าอย่างต่อเนื่องว่า "เป็นเรื่องที่เยี่ยมยอดจริงๆไม่เลว
 Much thanks, Shen Mama
ขอบคุณมากครับ Shen Mama
”   This Shen Mama was regarded highly by his aunt
"แม่ชีนี้ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากป้าของเขา
 She was the one managing every servant in the family, worthy of the name of the housekeeper
เธอเป็นคนเดียวที่จัดการทุกคนรับใช้ในครอบครัวคุ้มค่ากับชื่อแม่บ้าน
   Shen Cui, the maid beside Fang Yuan, was her daughter
Shen Cui สาวใช้ข้าง Fang Yuan เป็นลูกสาวของเธอ
   Shen Mama laughed out loud, “To what extent did I do it to deserve your thanks
Shen Mama หัวเราะออกมาดัง ๆ ว่า "ฉันทำอะไรที่สมควรจะได้รับขอบคุณคุณ
 It is what I should do!” Young master, please take a good rest
นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ! "นายหนุ่มโปรดพักผ่อนให้ดีๆ
 If you want anything, just shake that bell beside your bed, and a servant will immediately be here to serve you immediately
ถ้าคุณต้องการอะไรเพียงแค่เขย่ากระดิ่งข้างเตียงของคุณและคนรับใช้จะมาที่นี่เพื่อรับใช้คุณทันที
 Master has said, young master only needs to put his heart into cultivating, giving those errands for the servants to do
อาจารย์บอกว่านายหนุ่มต้องการที่จะเอาใจใส่ในการปลูกฝังให้การทำธุระที่คนรับใช้ทำ
”   Gratefulness once again busted out from Fang Zheng’s heart
"ความกตัญญูอีกครั้งถูกจับออกจากหัวใจของฝางเจิ้ง
 He didn’t say a word, just silently determined inside, I need to get the first rank
เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำแค่เงียบ ๆ ภายในฉันต้องได้อันดับแรก
 I can’t let aunt and uncle be disappointed!   
ฉันไม่สามารถปล่อยให้ป้าและลุงต้องผิดหวัง!
   The darkness was becoming dull as black clouds in the sky were getting denser and denser
ความมืดมิดมืดทึบเมื่อเมฆสีดำบนท้องฟ้าหนาแน่นและทึบ
 The starry night seemed to be completely covered by those clouds
คืนนั้นดาวฤกษ์เต็มไปด้วยก้อนเมฆเหล่านี้
 Small stars emitting faint light were struggling in the sky
ดาวขนาดเล็กเปล่งแสงจาง ๆ กำลังดิ้นรนอยู่บนท้องฟ้า
   “Aunt and uncle must have gathered forces to think about how to expel me out from the family
ป้าและลุงต้องรวบรวมกองกำลังเพื่อคิดหาวิธีขับไล่ฉันออกจากครอบครัว
 In my past life, they silently ordered a servant to provoke then put the blame on me
ในชีวิตที่ผ่านมาของฉันพวกเขาสั่งให้คนรับใช้อย่างเงียบ ๆ กระตุ้นแล้วจึงใส่ความผิดของฉัน
 Resulted in expelling me out of the family
ส่งผลให้ฉันขับออกจากครอบครัว
 Who knows what changes could there be in this life
ใครจะรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงเกิดอะไรขึ้นในชีวิตนี้
” Fang Yuan who was walking on the street coldly laughed inside
"Fang Yuan ที่กำลังเดินอยู่บนถนนหัวเราะเบา ๆ ภายใน
   He had soon discovered aunt and uncle’s real intention
เขาได้ค้นพบป้าและเจตนาที่แท้จริงของลุงแล้ว
   Nonetheless, he could also understand
อย่างไรก็ตามเขาก็สามารถเข้าใจได้
   ‘Human beings die in pursuit of wealth and birds die in pursuit of food’
'มนุษย์ตายในการแสวงหาความมั่งคั่งและนกตายในการแสวงหาอาหาร'
 No matter whether it was on Earth or in this world, there would always be people who would stomp on family, friendship, and love for their own benefits
ไม่ว่าจะเป็นบนโลกหรือในโลกนี้จะมีผู้ที่เหยียบย่ำครอบครัวมิตรภาพและความรักเพื่อประโยชน์ของตนเอง
   In fact, there was no family
ในความเป็นจริงไม่มีครอบครัว
 When aunt and uncle adopted Fang Yuan and Fang Zheng, their basic purpose was to cover up the inheritance
เมื่อป้าและลุงบุญธรรมฝางหยวนและฝางเจิ้งเหอวัตถุประสงค์หลักของพวกเขาคือการปกปิดมรดก
 It was just because Fang Yuan and Fang Zhen had kept on bringing them surprises
มันเป็นเพราะ Fang Yuan และ Fang Zhen ได้สร้างความประหลาดใจให้กับพวกเขา
   “Everything’s got off to a rough start, especially for me
"ทุกสิ่งทุกอย่างได้รับการเริ่มต้นหยาบโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับฉัน
 Firstly, I don’t have an excellent aptitude
ประการแรกฉันไม่มีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม
 Secondly, I have no teacher to keep an eye on me
ประการที่สองฉันไม่มีครูคอยติดตามฉัน
 This is equaled to starting from scratch
นี้จะเท่ากับการเริ่มต้นจากขั้น
 The inheritance from my parents could be viewed as a springboard for me
มรดกจากพ่อแม่ของฉันอาจถูกมองว่าเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับฉัน
 I have wasted two years to get to Peak stage of level one when aunt and uncle have had snatched away my inheritance in my previous life
ฉันต้องเสียเวลาสองปีในการก้าวขึ้นสู่ระดับสูงสุดเมื่อป้าและลุงฉกฉวยการสืบทอดมรดกของฉันในชีวิตก่อนหน้านี้
 This time, I cannot make the same mistake
เวลานี้ฉันไม่สามารถทำผิดพลาดเหมือนกันได้
”   Fang Yuan kept on walking while thinking like that
"ฝางหยวนเดินต่อไปขณะคิดแบบนั้น
   He didn’t stay in one place, but bringing along two jugs of wine, heading towards the outer perimeters of the village
เขาไม่ได้อยู่ในที่เดียว แต่นำไปสองขวดไวน์มุ่งหน้าไปยังปริมณฑลของหมู่บ้าน
   The nightfall was getting quieter
ตอนค่ำกำลังเงียบลง
 Black clouds had hidden those starlights
เมฆสีดำซ่อนดาวฤกษ์ไว้
 the wind that was loudly breezing by had turned more and more fierce
ลมที่ดังก้องไปด้วยความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ
   A storm was coming
พายุกำลังจะมาถึง
   Still, he wanted to try
ยังคงต้องการลอง
 He needed to wait until next year when he reached the age of sixteen to retrieve the inheritance that was rightfully his
เขาต้องรอจนกว่าจะถึงปีหน้าเมื่อเขาอายุสิบหกปีเพื่อหามรดกที่ถูกต้องตามกฎหมาย
 The legacy left behind by Hua Jiu the monk was the thing he was capable of having right now
มรดกที่ทิ้งไว้ข้างหลังโดย Hua Jiu พระภิกษุสงฆ์เป็นสิ่งที่เขาสามารถมีได้ในขณะนี้
   There were only a few people who were walking on the street
มีเพียงไม่กี่คนที่เดินอยู่บนถนน
 The houses on both sides were emanating faint light
บ้านทั้งสองด้านกำลังฉายแสงจาง ๆ
 Fragments of rubbish, dust, and tree leaves were freely floating along with the wind
เศษของขยะฝุ่นและใบของต้นไม้ลอยตัวไปตามลม
   Fang Yuan’s thin clothes couldn’t block the mountain wind
เสื้อผ้าบางของฝางหยวนไม่สามารถปิดกั้นลมภูเขาได้
 He couldn’t help but felt a wave of coldness rushing in
เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่รู้สึกว่าคลื่นแห่งความเย็นเข้ามา
   He simply opened one wine jug, taking a sip
เขาเพียงแค่เปิดเหล้าไวน์หนึ่งตัวจิ้ม
 Although it was just unfiltered rice wine, a gleam of warmness suddenly raised up in his body as he swallowed the wine
แม้ว่ามันจะเป็นไวน์ข้าวที่ไม่มีการกรอง แต่ก็มีประกายของความอบอุ่นขึ้นมาทันทีในร่างกายของเขาขณะที่เขากลืนไวน์
   This was the first time he had ever drunk wine
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยดื่มไวน์
   As he was leaving the mountain stronghold, the houses on both sides of the street were getting more and more thinly scattered, as well as those rays of light
ขณะที่เขากำลังออกจากป้อมปราการบนภูเขาบ้านหลังหนึ่งของทั้งสองฟากของถนนก็กระจัดกระจายไปเรื่อย ๆ และรังสีเอกซ์เหล่านี้
   In front was a pitch black layer
ด้านหน้าเป็นชั้นสีดำ
 The forest was suppressed by that strong wind; branches were swaying non-stop in the darkness
ป่าถูกลมพายุพัด; 
 The swishing sound was as if a flock of beasts were shrieking vigorously
เสียงเชิดหะก็เหมือนกับว่าฝูงสัตว์กำลังกรีดร้องอย่างแรง
   Fang Yuan didn’t show the slightest hesitation in his footsteps
Fang Yuan ไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความลังเลเล็กน้อยในฝีเท้าของเขา
 As he exited the grand gates of the mountain stronghold, he gradually approached the endless dark path
ขณะที่เขาเดินออกจากประตูใหญ่ของฐานที่มั่นของภูเขาเขาค่อยๆเข้าหาเส้นทางมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด
   And behind him right now was the glorious bright light from thousand of houses
และเบื้องหลังเขาตอนนี้คือแสงอันรุ่งโรจน์จากบ้านเรือนหลายพันหลัง
   Under the light was a warm corner
ภายใต้แสงเป็นมุมที่อบอุ่น
   Gu Yue Fang Zheng sat in front of this table, noting down what he had learned in the previous lecture
Gu Yue ฝางเจิ้งนั่งอยู่หน้าโต๊ะนี้สังเกตสิ่งที่เขาได้เรียนรู้ในการบรรยายครั้งก่อนหน้านี้
 Inside a bright room filled with light, solid walls prevented those cold winds, beside his hand was a warm cup of ginseng tea, with steam faintly being hoisted
ภายในห้องสว่างเต็มไปด้วยแสงผนังทึบป้องกันไม่ให้ลมหนาวข้างๆมือของเขาคือถ้วยน้ำอุ่นของโสมกับไอน้ำกำลังถูกยกขึ้น
   “Young master Fang Zheng, warm water for your bath is ready
"เจ้านายหนุ่ม Fang Zheng, น้ำอุ่นสำหรับอาบน้ำของคุณพร้อม
” Outside the door, Shen Cui’s gentle tone resounded
"ข้างนอกประตูเสียงของ Shen Cui อ่อนโยนดังขึ้น
   Fang Zheng felt his heart shook, “Take it in
ฝางเจิ้งรู้สึกว่าหัวใจของเขาเขย่า "เอามันเข้า
”   Shen Cui was swaying her waist, stepping inside the room with a flirty expression
"Shen Cui กำลังแกว่งเอวไว้และเดินเข้าไปในห้องด้วยการแสดงออกอย่างร่าเริง
   “Servant greets young master Fang Zheng
"Servant ทักทายนายฝางเจิ้งเหอ
” Her beautiful pair of eyes glanced over at Fang Zheng
"ตาคู่สวยของเธอเหลือบมองไปที่ฝางเจิ้งเหอ
 Fang Yuan was a grade C aptitude, but Fang Zheng was an A grade
Fang Yuan เป็นเกรด C แต่ A Fang Zheng เป็นเกรด A
 Being able to climb above him, was true wealth!
ความสามารถในการปีนขึ้นเหนือเขาเป็นความมั่งคั่งที่แท้จริง!