Chapter 48: A little cute It rained for four days before stopping
บทที่ 48: น่ารักนิดหน่อยฝนตกสี่วันก่อนที่จะหยุด
The sun rose high into the sky, tearing away the rain curtain, seemingly like it was unveiling summer itself
ดวงอาทิตย์ขึ้นสูงขึ้นสู่ท้องฟ้าฉีกม่านฝนดูเหมือนว่ามันกำลังเปิดตัวฤดูร้อนของตัวเอง
The breath of summer had faintly started to come around
ลมหายใจของฤดูร้อนเริ่มเบื่อหน่าย
The weather became increasingly sunny and cloudless, sweeping away the sentimental breath of spring, and the temperatures slowly rose
สภาพอากาศมีแดดมากขึ้นและไม่มีเมฆกวาดล้างกลิ่นลมหายใจของฤดูใบไม้ผลิและอุณหภูมิก็ค่อยๆลุกขึ้น
In the night of spring, the lively Dragonpill crickets had retreated, covering away into the deep ground to lay eggs
ในตอนกลางคืนของฤดูใบไม้ผลิจิ้งหรีดจิงโจ้คึกคักได้ถอยกลับหนีออกไปสู่พื้นดินลึกเพื่อวางไข่
 The green spear bamboo specially found on Qing Mao Mountain had started to grow wildly, and nearly everyday it would show an obvious increase in height
ไม้ไผ่สีเขียวที่พบในภูเขาชิงเมาเริ่มงอกขึ้นอย่างดุเดือดและเกือบทุกวันจะแสดงความสูงที่เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
 The grass and the trees began to change from emerald green into a dark green colour
หญ้าและต้นไม้เริ่มเปลี่ยนจากสีเขียวมรกตเป็นสีเขียวเข้ม
 The neverending green mountains started to look even more verdant and lush
เทือกเขาสีเขียวที่ยังไม่เคยไหลออกมาเริ่มมีสีเขียวขจีและเขียวขจี
The weather was clear for thousands of miles, blue like a crystal
สภาพอากาศมีความชัดเจนเป็นเวลาหลายพันไมล์สีน้ำเงินเหมือนคริสตัล
Bang, bang, bang
บางปังปัง
At the training grounds in the academy, sounds of punches and kicks could be heard
ที่บริเวณการฝึกในสถาบันการศึกษาอาจได้ยินเสียงการชกและการเตะ
After exchanging over ten blows, Gu Yue Mo Bei was kicked in the abdomen by Fang Yuan, taking five to six steps backwards, leaving the designated circle drawn in the arena
หลังจากการแลกเปลี่ยนความรู้สึกมากกว่าสิบครั้ง Gu Yue Mo Bei ถูกเตะในช่องท้องโดย Fang Yuan โดยใช้เวลา 5 ถึง 6 ขั้นตอนย้อนกลับออกจากวงกลมที่กำหนดไว้ในสนามกีฬา
The martial arts instructor stood before the stage and evaluated the situation
ผู้สอนศิลปะการต่อสู้ยืนอยู่หน้าเวทีและประเมินสถานการณ์
 Seeing this, he immediately declared, "Gu Yue Mo Bei has exited the stage, Gu Yue Fang Yuan wins for the 33rd consecutive time!""Hmph, I lost to you again
เมื่อเห็นแล้วเขาก็รีบประกาศว่า "Gu Yue Mo Bei ได้ออกจากเวทีแล้ว Gu Yue Fang Yuan ชนะเป็นครั้งที่ 33 ติดต่อกัน!" "Hmph ฉันเสียอีกแล้ว
" Gu Yue Mo Bei gritted his teeth, his eyes staring right at Fang Yuan, "But don’t be arrogant
"Gu Yue Mo Bei ถูฟันดวงตาของเขาจ้องมองที่ Fang Yuan" แต่อย่าหยิ่ง
 One day, I will defeat you
อยู่มาวันหนึ่งฉันจะเอาชนะคุณ
 I can already feel it, that day is nearing!"Fang Yuan looked at him expressionlessly, and then his eyelids drooped downwards
ฉันรู้สึกได้แล้วว่าวันนั้นกำลังใกล้เข้ามา! "Fang Yuan มองเขาอย่างไม่รู้สึกตัวและจากนั้นเปลือกตาของเขาก็ห้อยลงมา
 "That kick earlier caused you to have internal bleeding
"เตะที่ก่อนหน้านี้ทำให้คุณมีเลือดออกภายใน
 I’d advise you to treat that injury first
ผมแนะนำให้คุณรักษาอาการบาดเจ็บดังกล่าวก่อน
""This small injury is nothing!" Gu Yue Mo Bei was retorting halfway, when suddenly his expression changed and his throat gulped, vomiting a mouthful of blood
"การบาดเจ็บเล็กน้อยนี้ไม่มีอะไร!" Gu Yue Mo Bei กำลังโต้แย้งอยู่ครึ่งทางเมื่อจู่ ๆ อาการเปลี่ยนไปและลำคอของเขากลืนกินอาเจียนเป็นเลือด
His face was pale, this was the first time he suffered this level of injury! His eyes could not help but show signs of fear
ใบหน้าของเขาจาง ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับบาดเจ็บในระดับนี้! 
The martial arts instructor hurried over and pacified him
อาจารย์ผู้สอนศิลปะการต่อสู้ได้รีบพาไปหาเขา
 "Don’t worry about this level of injury, you just need to rest for a few days
"อย่ากังวลกับอาการบาดเจ็บในระดับนี้คุณจะต้องพักผ่อนสักสองสามวัน
 Just stop practising your punches and do not do vigorous exercises during this period
เพียงแค่หยุดการฝึกฝนการเจาะของคุณและอย่าออกกำลังกายที่แข็งแรงในช่วงเวลานี้
"The moment he finished saying so, two healing Gu Masters who were waiting outside rushed over and meticulously helped Gu Yue Mo Bei out
"ตอนที่เขาพูดจบแล้วนายแพทย์สองคนที่กำลังรอคอยอยู่ข้างนอกรีบวิ่งไปและช่วยให้ Gu Yue Mo Bei ออกมาอย่างพิถีพิถัน
Gu Yue Mo Bei did not dare to say anything else, but he looked at Fang Yuan deeply in his eyes, filled with anger, hatred, regret and indignance
Gu Yue Mo Bei ไม่กล้าพูดอะไรนอกจากเขามอง Fang Yuan ลึกเข้าไปในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธความเกลียดชังความเสียใจและความรังเกียจ
"Mo Bei has good martial techniques, but he couldn’t beat Fang Yuan
"Mo Bei มีเทคนิคการต่อสู้ที่ดี แต่เขาไม่สามารถเอาชนะฝางหยวนได้
""Fang Yuan is too good, basically no one can beat him!""Mo Bei actually vomited blood, how scary
"Fang Yuan เป็นสิ่งที่ดีเกินไปโดยทั่วไปไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้!" "Mo Bei อาเจียนจริงๆเลือดวิธีที่น่ากลัว
 I don’t want to fight a guy like this
ฉันไม่ต้องการที่จะสู้กับผู้ชายแบบนี้
""Sigh, but the instructor said today is practice combat, up on the arena! Each of us needs to go up and fight once
"" ถอนหายใจ แต่ครูผู้สอนกล่าวว่าวันนี้คือการต่อสู้ปฏิบัติขึ้นบนเวที! 
"The students stood outside the arena, some looking towards Fang Yuan in fear, some sighing non-stop, some were pale while others felt trepidation
"นักเรียนยืนอยู่นอกเวทีบางคนมองไปทางฝางหยวนด้วยความกลัวบางคนถอนหายใจไม่หยุดบางคนก็ซีดในขณะที่คนอื่นรู้สึกลำบากใจ
Among them, some were injured
บางคนได้รับบาดเจ็บ
 A few held their bruised faces, some held their limbs, gasping for breath
ไม่กี่คนถือใบหน้าที่ช้ำของพวกเขาบางคนถือแขนขาของพวกเขาหอบหายใจ
 Others laid on the ground, rubbing their thigh
อื่น ๆ วางบนพื้นดินถูต้นขาของพวกเขา
"Next!" Seeing that there were no challengers coming up, the instructor yelled
"ต่อไป!" 
However, no one answered
แต่ไม่มีใครตอบ
 Usually those who were courageous to challenge Fang Yuan were only Gu Yue Mo Bei, Gu Yue Chi Chen and Gu Yue Fang Zheng
โดยปกติแล้วผู้ที่กล้าหาญที่จะท้าทายฝางหยวนคือเฉพาะ Gu Yue Mo Bei, Gu Yue Chi Chen และ Gu Yue Fang Zheng
 But these three were already beaten
แต่ทั้งสามคนนี้ถูกตีแล้ว
Silence swept across the students as others even retracted their steps slightly
ความเงียบค่อยๆกวาดไปทั่วทั้งนักเรียนขณะที่คนอื่น ๆ ได้ทำขั้นตอนเล็กน้อย
 The instructor frowned on seeing their fearful expression
อาจารย์ผู้สอนขมวดคิ้วมองเห็นการแสดงออกที่น่ากลัวของพวกเขา
He could not help but think of the academy elder’s words: "These days, Fang Yuan has gotten too dominant, we have to suppress him
เขาไม่สามารถช่วยคิดถึงคำพูดของพี่ ๆ ของสถาบันการศึกษาได้ว่า "วันนี้ฝางหยวนมีอำนาจเหนือกว่าเราต้องปราบปรามเขา
 The other students cannot even raise their heads under his pressure, and if this goes on, the courage in their hearts will be simmered
นักเรียนคนอื่น ๆ ยังไม่สามารถยกศีรษะของตนภายใต้ความกดดันของเขาและถ้าเรื่องนี้ไปความกล้าหาญในใจของพวกเขาจะถูกเคี่ยว
 Our academy nurtures courageous tigers and wolves to fight enemies, not fearful sheeps and lambs
สถาบันการศึกษาของเราหล่อเลี้ยงเสือและหมาป่าที่กล้าหาญต่อสู้ศัตรูไม่ใช่แกะและลูกแกะที่น่ากลัว
""What’s wrong with all of you? No matter how strong he is, Fang Yuan is only fifteen years old, he’s one of your peers! He has the same age as you, eats the same food as you and drinks the same water
"มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณทั้งหมด? 
 He does not have three heads or six arms, he’s not a monster! Pluck up your courage and show me the pride of the Gu Yue clan within you!" The instructor yelled, trying his best to motivate the students
เขาไม่ได้มีสามหัวหรือหกแขนเขาไม่ได้เป็นมอนสเตอร์! 
"But he is too strong, we cannot beat him
"แต่เขาแข็งแรงเกินไปเราไม่สามารถเอาชนะเขาได้
""The classmates who fought him are in such a pitiful state
"เพื่อนร่วมชั้นที่ต่อสู้เขาอยู่ในสภาพน่าสงสาร
 Mo Bei got beaten until he vomited blood
Mo Bei ได้รับการตีจนเขาอาเจียนเลือด
""Fang Yuan is getting more ruthless with his strikes, instructor, we do not dare to fight him
"" Fang Yuan กำลังไร้ความปรานีมากขึ้นจากการนัดหยุดงานของเขาครูผู้สอนเราไม่กล้าที่จะสู้กับเขา
"The students spoke softly, weakly retorting
นักเรียนพูดเบา ๆ
The instructor was stomping with anger
ครูกำลังง่วนอยู่กับความโกรธ
 These ignorant youngsters!He was clear as a bystander
เด็กที่โง่เขลาเหล่านี้!
 Fang Yuan had gone through thirty-three consecutive fights without any rest in the middle
ฝางหยวนได้ผ่านการต่อสู้ติดต่อกันสามสิบสามครั้งโดยไม่มีส่วนที่เหลืออยู่ตรงกลาง
 Although he was constantly adjusting his breathing, his stamina had already depleted
แม้ว่าเขาจะปรับลมหายใจให้สม่ำเสมออยู่ตลอดเวลา แต่ความแข็งแกร่งของเขาหมดไปแล้ว
Fang Yuan’s attacks getting merciless proves this fact even further: He could no longer take it easy like before, he is losing control of his strength and the situation
การโจมตีของ Fang Yuan ทำให้ความจริงนี้ไม่สามารถเอาชนะได้: เขาไม่สามารถใช้งานได้ง่ายเหมือนก่อนหน้านี้เขาสูญเสียการควบคุมความแรงและสถานการณ์ของเขา
If someone tries harder, his fatigue will be revealed
ถ้ามีคนพยายามหนักขึ้นความเมื่อยล้าของเขาจะถูกเปิดเผย
 With just a few more people, he could be defeated on the stage!Once Fang Yuan is beaten, his dominating presence will be reduced sharply, the students courage ignited and the motive to suppress Fang Yuan achieved
เมื่อมีผู้คนเพียงไม่กี่คนเขาอาจจะพ่ายแพ้บนเวทีได้เมื่อ Fang Yuan ถูกทำร้ายแล้วการมีอำนาจเหนือกว่าเขาจะลดลงอย่างรวดเร็วความกล้าหาญของนักเรียนที่ติดไฟและแรงจูงใจในการปราบปรามฝางหยวน
But now, the students were deterred by Fang Yuan’s tough front
แต่ตอนนี้นักเรียนได้รับการขัดขวางโดยด้านหน้าที่ยากลำบากของ Fang Yuan
At times, what defeats a person is not a strong enemy but one’s own heart
บางครั้งสิ่งที่เอาชนะคนไม่ได้เป็นศัตรูที่เข้มแข็ง แต่หัวใจของตัวเอง
The instructor was anxious in his thoughts, and continued to motivate them
ผู้สอนรู้สึกกระตือรือร้นในความคิดของเขาและยังกระตุ้นให้พวกเขา
But he was not good with his words
แต่เขาไม่ดีกับคำพูดของเขา
 In the beginning he said these same words to ignite the hot-bloodedness in the youngsters and stirred up some challengers
ในตอนแรกเขาพูดคำเดียวกันนี้เพื่อจุดประกายความเย้ายวนใจในหมู่เยาวชนและกระตุ้นความท้าทายบางอย่าง
 But now that he had said this so many times, the youngsters are all numb already
แต่ตอนนี้ที่เขาได้กล่าวหลายครั้งนี้เด็กมีอาการชาแล้ว
Fang Yuan folded his arms and stared at this coldly
Fang Yuan พับแขนของเขาและจ้องเขม็งที่เย็นนี้
 Although he was standing in the center of the stage, he was acting like a complete bystander
แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงกลางเวทีเขาก็ทำตัวเหมือนคนยืนแถวหน้า
The instructor encouraged for ages but the students were still looking at each others, not one had moved
ครูผู้สอนได้รับการสนับสนุนมานานหลายปี แต่นักเรียนยังคงมองไปที่คนอื่น แต่ไม่มีใครย้ายไป
The martial instructor could not help but be angry and helpless
ครูผู้ฝึกสอนไม่สามารถช่วยได้ แต่โกรธและหมดหนทาง
 He turned to Fang Yuan, unhappily chiding, "Fang Yuan, you’re also at fault
เขาหันไปหา Fang Yuan, เสียกำลังใจ "Fang Yuan, คุณก็ผิด
 Your blows are getting more vicious among classmates, you should be more gentle and friendly, how can you deal such vicious blows? Be careful from now on and attack carefully
พัดของคุณกำลังเลวร้ายยิ่งขึ้นในหมู่เพื่อนร่วมชั้นคุณควรจะอ่อนโยนและเป็นมิตรมากขึ้นวิธีที่คุณสามารถจัดการกับความชั่วร้ายดังกล่าวพัด? 
 If you cause another classmate to vomit blood, I will declare your loss and evict you from the stage!""Instructor, you are wrong
ถ้าคุณทำให้เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งอาเจียนเป็นเลือดฉันจะประกาศความสูญเสียของคุณและขับไล่คุณออกจากเวที! "" อาจารย์คุณผิด
"Fang Yuan snorted, his gaze not showing any weakness, looking right at the instructor, "Practising and fighting, we naturally have to give it our all, otherwise how can it achieve the aim of training? Don’t tell me that when we are in battle, we also have to request our enemies to be more gentle and friendly?"The instructor flew into a rage, "Hmph, your attacks are vicious, you are harming your classmates and you dare to use twisted logic!""Instructor, you’re wrong again
"Fang Yuan snorted, จ้องมองของเขาไม่ได้แสดงความอ่อนแอใด ๆ มองขวาที่อาจารย์ผู้สอน" ฝึกและต่อสู้เราตามธรรมชาติต้องให้มันทั้งหมดของเรามิฉะนั้นวิธีที่จะสามารถบรรลุเป้าหมายของการฝึกอบรม? 
"Fang Yuan laughed coldly, "You arranged this practice match and raised the winning prize to twenty primeval stones
"Fang Yuan หัวเราะอย่างโหดร้าย" คุณจัดให้มีการแข่งขันแบบนี้และยกชนะรางวัลให้กับหินยุคก่อนประวัติศาสตร์ 20 ก้อน
 Without your encouragement, would these people have gotten hurt?""Bastard!" The martial arts instructor was not good with words, and he pointed at Fang Yuan and scowled, "Do you still want the prize or not? If you argue any further, even if you get first place, I will declare you a loser! You are so uncooperative and antisocial, and you dare to argue with your teachers, you have no rights to claim the twenty primeval stones as reward!"Fang Yuan laughed heartily
คุณรู้สึกไม่สบายใจไหม? "" ไอ้! "ผู้สอนศิลปะการต่อสู้ไม่ดีกับคำพูดและชี้ไปที่ฝางหยวนและดูถูกว่า" คุณยังต้องการรางวัลหรือไม่? 
 "It is but a competition that merely gives twenty primeval stones, do you think I give a damn?"Saying so, he turned around and left
"มันเป็นการแข่งขันที่เพียงแค่ให้หินอายุยี่สิบแบบคุณคิดว่าฉันจะให้คำสาปแช่งหรือไม่?" พูดอย่างนั้นเขาหันไปทางซ้าย
 Under the class’ distraught gaze, he walked out of the center of arena
เขาก็เดินออกจากจุดศูนย์กลางของเวที
Although he did not manage to sell the image wall, Fang Yuan still had several hundreds of primeval stones in his possession
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถขายกำแพงรูปภาพ Fang Yuan ยังคงมีหินดึกดำบรรพ์หลายร้อยแห่งที่เขาครอบครอง
 Furthermore, his aim this time was not primeval stones
นอกจากนี้จุดมุ่งหมายของเขาในเวลานี้ไม่ใช่หินยุคดึกดำบรรพ์
"You!" Seeing Fang Yuan really walking down the stage, the instructor was stunned without words, showing an expression of shock and confusion
"คุณ!" 
A fifteen year old teenager, shouldn’t he be competitive and full of vigor?Fang Yuan having such fighting talents, shouldn’t his character be even more so? How could he just back out of the competition like this?Furthermore, Fang Yuan has no background, he should be tight on primeval stones
วัยรุ่นอายุสิบห้าปีไม่ควรที่เขาจะสามารถแข่งขันและเต็มไปด้วยความแข็งแรง Fang Yuan มีพรสวรรค์ในการต่อสู้ดังกล่าวไม่ควรตัวของเขาจะมากยิ่งขึ้นเพื่อ? 
 Why was the twenty primeval stones unable to attract him?At this point, the martial arts instructor stood on the spot, unsure of what to do
ทำไมหินอายุยี่สิบแบบไม่สามารถดึงดูดเขาได้เมื่อมาถึงจุดนี้ผู้สอนศิลปะการต่อสู้ยืนอยู่ในจุดที่ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร
Fang Yuan did not step into the trap, but left the stage immediately
ฝางหยวนไม่ได้เข้าสู่กับดัก แต่ได้ออกจากเวทีทันที
The instructor suddenly realized: There was nothing he could do to Fang Yuan
ผู้สอนก็รู้ทันทีว่าไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้เพื่อ Fang Yuan
 With his status, he could not find problems with Fang Yuan directly, and force him onto the stage right?The surrounding students retreated, maintaining a distance away from Fang Yuan
กับสถานะของเขาเขาไม่สามารถหาปัญหากับ Fang Yuan โดยตรงและบังคับให้เขาลงบนเวทีได้หรือไม่นักเรียนรอบข้างถอยห่างออกไปห่างจากฝางหยวน
 Fang Yuan stood on the grounds, with no one around him
Fang Yuan ยืนอยู่ในบริเวณโดยไม่มีใครอยู่รอบตัวเขา
 With him as the center, the radius of five steps around him became a vacuum
รัศมีห้าก้าวรอบตัวเขากลายเป็นสูญญากาศ
What a pity
น่าเสียดาย
If they were beside Fang Yuan, they would hear Fang Yuan’s panting sound
ถ้าพวกเขาอยู่ข้างๆฝางหยวนพวกเขาก็จะได้ยินเสียงโหยหวนของฝางหยวน
"My stamina is depleted," Fang Yuan sighed
"ความแข็งแกร่งของฉันหมดไป" Fang Yuan ถอนหายใจ
 Although he showed an energetic outward appearance, under his clothes, his body was slightly shivering
ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงออกถึงความกระปรี้กระเปร่าด้านนอกเสื้อผ้าของเขาร่างของเขาสั่นเล็กน้อย
After all, he was only fifteen years old and had no relevant Gu worm as support
อย่างไรก็ตามเขาอายุเพียงสิบห้าปีและไม่มีหนอน Gu ที่เกี่ยวข้องกับการสนับสนุน
 After thirty-three matches, he was close to his limits
หลังจากสามสิบสามแมตซ์เขาใกล้เคียงกับขีด จำกัด ของเขาแล้ว
Although he had his rich fighting experience from his past life, during this time, the other youngsters’ combat abilities had improved significantly
แม้ว่าเขาจะมีประสบการณ์ในการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมจากชีวิตที่ผ่านมาในช่วงเวลานี้ความสามารถในการสู้รบของเยาวชนคนอื่น ๆ ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก
 From them, Fang Yuan could already feel a strengthening sense of pressure
จากพวกเขาฝางหยวนสามารถรู้สึกกดดันความรู้สึก
This kind of pressure reflected in Fang Yuan’s attacks
ความกดดันแบบนี้สะท้อนให้เห็นถึงการโจมตีของฝางหยวน
 His attacks got tougher as he gradually lost control of his strength
การโจมตีของเขาได้รุนแรงขึ้นในขณะที่เขาค่อยๆสูญเสียการควบคุมของความแข็งแรงของเขา
 Compared to the past, when they were still too weak and he could defeat them easily, the youngsters would only end up in minor injuries
เมื่อเทียบกับอดีตที่ผ่านมาเมื่อพวกเขายังคงอ่อนแอเกินไปและสามารถพ่ายแพ้ได้อย่างง่ายดายเยาวชนเหล่านี้จะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น
 But now, his control over the arena was getting weaker, thus he had to strike harder to maintain his image
แต่ตอนนี้การควบคุมของเขาในเวทีได้รับอ่อนแอดังนั้นเขาจึงต้องนัดหยุดงานหนักขึ้นเพื่อรักษาภาพลักษณ์ของเขา
"Experience is, after all, not omnipotent
"ประสบการณ์คือหลังจากทั้งหมดไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง
 Any thoughts or technique require a body with sufficient foundation before the value can be apparent
ความคิดหรือเทคนิคใด ๆ ต้องการร่างกายที่มีรากฐานเพียงพอก่อนที่ค่าจะปรากฏชัด
" Fang Yuan narrowed his eyes
"ฝางหยวนหรี่ตาลง
 In actuality he had long seen through the martial instructor’s thoughts
ในความเป็นจริงที่เขาได้เห็นมานานแล้วผ่านความคิดของอาจารย์ผู้ฝึกสอน
Fang Yuan was not surprised, as if he had expected this from the start, the academy elder’s pressure on him
Fang Yuan ไม่แปลกใจราวกับว่าเขาได้คาดหวังตั้งแต่เริ่มต้นนี้ความกดดันของสถาบันการศึกษาที่แก่เขา
After he killed Gao Wan, the people who dared to challenge him diminished
หลังจากที่เขาฆ่า Gao Wan คนที่กล้าที่จะท้าทายเขาลดลง
 When he extorted them, even more people oppressed by Fang Yuan’s dominance did not dare resist, and they obediently handed over their primeval stones
เมื่อเขากรรโชกพวกเขาผู้คนที่ถูกกดขี่ข่มเหงโดยการปกครองของฝางหยวนก็ไม่กล้าต่อต้านและพวกเขาก็ได้ส่งมอบหินยุคดึกดำบรรพ์ของพวกเขา
After a long period, Fang Yuan’s unbeatable image would be formed
หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนานภาพที่ไม่สามารถเอาชนะได้ของ Fang Yuan จะเกิดขึ้น
 This would leave some psychological trauma in the youngsters and make them unconfident in their martial arts techniques
นี้จะออกจากการบาดเจ็บทางจิตวิทยาบางอย่างในเยาวชนและทำให้พวกเขาไม่มั่นใจในเทคนิคศิลปะการต่อสู้ของพวกเขา
 This was what the academy elder did not want to see
นี่คือสิ่งที่พี่ ๆ ในสถาบันการศึกษาไม่ต้องการเห็น
 He needed Fang Yuan to motivate and force the students to improve, not to completely extinguish their passion for battle
เขาต้องการฝางหยวนเพื่อกระตุ้นและบังคับให้นักเรียนปรับปรุงไม่ให้ดับความรักของพวกเขาในการสู้รบ
He wanted to see Fang Yuan’s defeat
เขาต้องการเห็นความพ่ายแพ้ของฝางหยวน
Once Fang Yuan was defeated, the image of invincibility that he had erected would be instantly destroyed
เมื่อ Fang Yuan พ่ายแพ้ภาพลักษณ์ของการพ่ายแพ้ที่เขาสร้างขึ้นจะถูกทำลายทันที
At the same time, it would awaken the students’ fighting spirit
ในเวลาเดียวกันมันจะปลุกจิตวิญญาณของการต่อสู้ของนักเรียน
 After some setbacks, it would mould their wills to be indomitable
หลังจากความพ่ายแพ้บางอย่างก็จะปั้นเจตนารมณ์ของพวกเขาที่จะไม่ย่อท้อ
But to Fang Yuan, he needed this form of pressure so that he could extort primeval stones with greater ease
แต่สำหรับฝางหยวนเขาต้องการความกดดันแบบนี้เพื่อให้เขาสามารถรีดไถหินยุคดึกดำบรรพ์ได้ง่ายขึ้น
If he was defeated, the youngsters would realize his weakness and attack together at once
ถ้าเขาพ่ายแพ้เยาวชนจะตระหนักถึงความอ่อนแอและการโจมตีของเขาพร้อมกัน
 Although Fang Yuan had ample of primeval stones in his hands, extortion was his main source of income
แม้ว่า Fang Yuan มีหินอุดมสมบูรณ์อยู่ในมือของเขาการกรรโชกเป็นแหล่งรายได้หลักของเขา
 Without this source, he would be digging into his reserves
หากไม่มีแหล่งข้อมูลนี้เขาจะขุดเข้าไปในเขตสงวนของเขา
Thus, Fang Yuan’s appearance in the arena and thirty-three consecutive victories was merely to maintain his deterrence towards the students, and not for the twenty primeval stones reward
ดังนั้นการปรากฏตัวของฝางหยวนในเวทีและสามสิบสามชัยชนะติดต่อกันเป็นเพียงเพื่อรักษา deterrence ของเขาต่อนักเรียนและไม่ได้สำหรับยี่สิบรางวัลหินยุคดึกดำบรรพ์
If he avoided combat from the start, it would show his weakness, and if it raged on, he would expose his weakness
ถ้าเขาหลีกเลี่ยงการต่อสู้ตั้งแต่เริ่มแรกก็จะแสดงความอ่อนแอของเขาและถ้ามันโหมกระหน่ำเขาจะเปิดเผยความอ่อนแอของเขา
"What are you all waiting for, why is nobody getting up on the stage, go on! The first prize is twenty primeval stones, you all don’t want it anymore?" The instructor yelled after snapping out of his thoughts
"สิ่งที่คุณกำลังรอคอยอยู่ทำไมไม่มีใครลุกขึ้นยืนบนเวทีได้รางวัลที่หนึ่งคือยี่สิบหินดึกดำบรรพ์คุณไม่ต้องการอีกต่อไป?" 
The rest of the students began to get motivated
ส่วนที่เหลือของนักเรียนเริ่มได้รับแรงบันดาลใจ
Fang Yuan had already left the stage, and to them, it was a huge rock off their minds
Fang Yuan ได้ออกจากเวทีไปแล้วพวกเขามันเป็นหินก้อนใหญ่ที่ปิดใจของพวกเขา
"I’ll go!""I’ll come!"Two youngsters squeezed their way up the stage and began to spar
"ฉันจะไป!" "ฉันจะมา!" เด็กสองคนบีบทางของพวกเขาขึ้นบนเวทีและเริ่มที่จะสปาร์ค
"Sigh, if I had known this, I would have waited and not rushed up the stage
"ถอนหายใจถ้าฉันรู้เรื่องนี้ฉันจะรอและไม่รีบวิ่งขึ้นไปบนเวที
 Then I would not have been throw off the stage by Fang Yuan
แล้วฉันจะไม่ถูกโยนออกจากเวทีโดยฝางหยวน
""What a pity, to think Fang Yuan left
"" น่าสงสารคิด Fang Yuan ซ้าย
""He’s really daring, see even the instructor is at a lost for what to do with him
"" เขากล้าหาญจริงๆดูแม้แต่ผู้สอนที่สูญหายสำหรับสิ่งที่จะทำอย่างไรกับเขา
"Hearing their whispers, the instructor felt his reputation crumbling
"ได้ยินเสียงกระซิบของพวกเขาผู้สอนรู้สึกว่าชื่อเสียงของเขาพังลง
 He was extremely agitated in his heart and wanted to punish Fang Yuan thoroughly
เขารู้สึกทึ่งในใจและอยากลงโทษฝางหยวนอย่างละเอียด
 However, Fang Yuan had done nothing wrong, and leaving the stage on his own accord was allowed
อย่างไรก็ตาม Fang Yuan ไม่ได้ทำอะไรผิดและได้ออกจากเวทีโดยได้รับอนุญาต
The instructor was both helpless and moody
อาจารย์ผู้สอนทั้งหมดทั้งอารมณ์และอารมณ์
 Finally he looked at Fang Yuan and stared angrily at the latter
ในที่สุดเขาก็มองไปที่ฝางหยวนและจ้องมองอย่างโกรธที่หลัง
Fang Yuan’s lips slightly curled up into an angle as he thought, "Such boorish methods, this instructor is a little cute
ริมฝีปากของฝางหยวนขดตัวเล็กน้อยลงในมุมขณะที่เขาคิดว่า "วิธีการหยาบคายเช่นนี้อาจารย์ผู้นี้น่ารักนิดหน่อย
"
"