Chapter 5 Chapter 5: Overwhelm (2)(No censorship this chapter)   “Lend me the power you gave me at the hospital again
บทที่ 5 บทที่ 5: ครอบงำ (2) (ไม่มีการเซ็นเซอร์ในบทนี้) "ให้อำนาจแก่ฉันที่โรงพยาบาลอีกครั้ง
” “It’s already used up…… hehehehe, if you still want it, devour them
"มันใช้ไปแล้ว ...... hehehehe, ถ้าคุณยังต้องการมันกินพวกเขา
” His fist rained down upon them, among the 30 odd men in the factory, a dozen were knocked out by Li Anping, a few of the men carried them out and the remaining ten plus men surrounded the injured Li Anping
"กำปั้นของเขาร่วงลงมาที่พวกเขาท่ามกลางคนแปลก ๆ 30 คนในโรงงานโหลถูกไล่ออกโดยหลี่แอนดิงผู้ชายสองสามคนพาพวกเขาออกไปและคนที่เหลืออีกสิบคนที่ล้อมรอบได้รับบาดเจ็บ Li Anping
 Earlier, Li Anping could still rely on his monstrous strength to defend or counterattack
ก่อนหน้านี้หลี่แอนเจิ้งยังคงพึ่งพาความแข็งแกร่งมหึมาของเขาเพื่อปกป้องหรือตีโต้
 Now after a few minutes, the blood loss from the gun wound had already severely weakened him
หลังจากผ่านไป 2-3 นาทีการสูญเสียเลือดจากแผลปืนทำให้เขาอ่อนแอลงมาก
 The first area he got hit was his leg
พื้นที่แรกที่เขาโดนโดนคือขาของเขา
 A man took the chance when Li Anping was distracted to step on his wound, the intense pain causing Li Anping to cry out
ผู้ชายคนหนึ่งได้โอกาสเมื่อหลี่แอนเจิ้งกำลังยุ่งเหยิงที่จะก้าวเข้าสู่บาดแผลของเขาความเจ็บปวดอันรุนแรงที่ทำให้หลี่แอนเพ็คร้องไห้ออกมา
 Li Anping knocked the man back with a punch, but at the same time a baseball bat slammed him on his back, causing him to fall on the concrete floor
หลี่ Anping เคาะคนกลับด้วยการชกมวย แต่ในเวลาเดียวกันไม้ตีเบสบอลกระแทกเขาไว้ที่หลังของเขาทำให้เขาตกบนพื้นคอนกรีต
 He struggled to get up but the surrounding men were like evil spirits from hell, numerous pairs of hands grabbed at him, as if they wanted to drag him down to hell
เขาพยายามที่จะลุกขึ้น แต่คนรอบข้างก็เหมือนปีศาจร้ายจากนรกหลายคู่จับมือเขาราวกับว่าพวกเขาต้องการที่จะลากเขาลงไปสู่นรก
 These people who normally followed Chang Zheng, were arrogant and proud, almost each of their hands were blood-laden, and had a gang of henchmen of their own as well
คนเหล่านี้ที่ตามปกติตาม Chang Zheng หยิ่งและภูมิใจเกือบทุกมือของพวกเขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยเลือดและมีแก๊งพัลลภของตัวเองเช่นกัน
 Never had they suffered such a loss, tens of them getting thrashed by a single person, the biggest disgrace of their lives
ไม่เคยได้รับความเดือดร้อนดังกล่าวสูญเสียนับสิบของพวกเขาได้รับการ thrashed โดยคนเดียวที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของพวกเขา
 Now that they had the chance, there was no way they would let Li Anping go
ตอนนี้พวกเขามีโอกาสไม่มีทางที่พวกเขาจะปล่อยให้หลี่แอนดิงไป
 However, due to their years of brawling experience, they had good control in their assault
อย่างไรก็ตามเนื่องจากประสบการณ์การทะเลาะวิวาทกันเป็นเวลาหลายปีพวกเขาสามารถควบคุมการโจมตีได้ดี
 Since Chang Zheng had declared that he was going to torture Li Anping, they would definitely not beat him to death
เนื่องจาก Chang Zheng ได้ประกาศว่าเขากำลังจะทรมาน Li Anping พวกเขาจะไม่เอาชนะเขาได้อย่างแน่นอน
 Even so, within a few minutes, Li Anping’s flesh was already torn open, a bloody mess, like a broken doll thrown on the streets
แม้ในเวลาไม่กี่นาทีเนื้อของหลี่ Anping ก็ถูกฉีกขาดไปแล้วซึ่งเป็นเรื่องที่เต็มไปด้วยเลือดเหมือนตุ๊กตาหักที่ขว้างบนถนน
 “Didn’t you want to seek justice from us?” Outside the circle surrounding him, the shrill laughter of the triggered Li Anping’s nerves: “Fuck you!” “Still not retaliating? As long as you absorb a few souls, it’ll be enough to alleviate the crisis
"คุณไม่ต้องการที่จะแสวงหาความยุติธรรมจากเราหรือ?" นอกวงกลมรอบ ๆ ตัวเขาเสียงหัวเราะอันโหดเหี้ยมของเส้นประสาทของหลี่แอ็ปป์ที่ถูกกระตุ้น: "Fuck you!" "ยังไม่แก้แค้น? 
” The voice in his head mockingly said
เสียงในหัวของเขาเย้ยหยันกล่าว
 Seeing the unmoved Li Anping, the voice howled: “Useless, you piece of trash, at this rate you’ll never get your revenge
เมื่อเห็นคนที่ไม่ไหวติงหลี่ Anping เสียงหอน: "ไร้ประโยชน์คุณชิ้นส่วนของถังขยะในอัตราที่คุณจะไม่ได้รับการแก้แค้นของคุณนี้
 You’ll be trampled on forever, becoming worthless garbage that cannot protect anyone
คุณจะถูกเหยียบย่ำตลอดไปกลายเป็นขยะไร้ค่าที่ไม่สามารถปกป้องใครได้
” The grievance of being framed, the pain of losing his loved one, Chang Zheng’s sheer arrogance
"ความเศร้าโศกของการถูกล้อมกรอบความเจ็บปวดจากการสูญเสียคนที่คุณรักความหยิ่งที่สุดของช้างเฉิง
 Li Anping’s emotions erupted like a volcano
อารมณ์ของ Li Anping ปะทุขึ้นเหมือนภูเขาไฟ
 Li Anping felt like there was a breeze cold air emitting from his body, as if something had awakened in his mind
Li Anping รู้สึกเหมือนมีลมหนาวที่เปล่งออกมาจากร่างของเขาราวกับว่ามีบางอย่างที่ตื่นขึ้นมาในใจ
 He stretched out an arm and grabbed at a leg which was kicking at him
เขาเหยียดแขนขึ้นและคว้าที่ขาที่เตะที่เขา
 “Fucker, still not letting go?” The man found that his leg was tightly gripped thus he raised his other leg to kick at Li Anping’s arm
"Fucker, ยังไม่ปล่อยให้ไป?" ชายคนนั้นพบว่าขาของเขาถูกจับแน่นหนาดังนั้นเขายกขาอื่น ๆ ของเขาจะเตะที่แขนของ Li Anping
 However, after several attempts, the grip had not loosened in the slightest
อย่างไรก็ตามหลังจากพยายามหลายครั้งด้ามจับไม่ได้คลายตัวลงเล็กน้อย
 “Fuck, let go!” A few people saw this and hurried to help attack Li Anping’s arm, shoulder, some used their legs while others smashed with a pipe
"Fuck ปล่อยให้ไป!" ไม่กี่คนที่เห็นนี้และรีบเร่งเพื่อช่วยโจมตีแขน Li Anping ของไหล่บางใช้ขาของพวกเขาในขณะที่คนอื่นทุบด้วยท่อ
 The person who was grabbed trembled: “Why is it getting colder?” Next, he felt his leg tighten, and a strong sucking force emitted from it
คนที่คว้าตัวสั่น: "ทำไมมันถึงหนาวกว่านี้?" จากนั้นเขารู้สึกว่าขาของเขากระชับขึ้นและแรงดูดที่แรงออกจากร่างกาย
 “Eat him! Devour him!” “Together for eternity, become the source of energy for our strength!” “Devour! Li Anping!” The man instantly fell
"กินเขา! 
 The surrounding men were confused at this peculiar scene, and Li Anping had already let go of his leg
คนรอบข้างสับสนในฉากที่แปลกประหลาดนี้และหลี่ Anping ได้ปล่อยมือจากขาของเขาไปแล้ว
 “What? Did he get sick?” “He had a spasm?” “Gu… guys…
"อะไร? 
 look at him, what happened?” A man pointed at Li Anping, his face full of terror
มองไปที่เขาว่าเกิดอะไรขึ้น? "ชายคนหนึ่งชี้ไปที่หลี่แอนดิงใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสยดสยอง
 Only to see that Li Anping was still sprawled on the ground, but the sportswear on his body jerked up and down nonstop, like a python slithering about
เพียงเพื่อที่จะเห็นว่าหลี่แอนค์กำลังนอนเหยียดยาวอยู่บนพื้น แต่ชุดกีฬาบนร่างกายของเขางอตัวขึ้นและลงอย่างไม่หยุดนิ่งเหมือนงูหลาม
 The sound of his bones and muscles twisting and turning cracked continuously, sending a chill down everyone’s spine
เสียงของกระดูกและกล้ามเนื้อของเขาบิดและแตกอย่างต่อเนื่องส่งเย็นลงกระดูกสันหลังของทุกคน
 Li Anping gradually stood up, the injuries on his body closed and healed at an insane rate
Li Anping ค่อยๆลุกขึ้นยืนการบาดเจ็บที่ร่างกายของเขาปิดและหายเป็นปกติในอัตราที่บ้า
 His muscles expanded with time, and his entire frame became much large, over 2 metres
กล้ามเนื้อของเขาขยายไปตามกาลเวลาและกรอบทั้งหมดของเขาก็ใหญ่ขึ้นกว่า 2 เมตร
 His eyes were dyed with the colour of blood
ดวงตาของเขาถูกย้อมด้วยสีเลือด
 “You… will all die
"คุณ ... จะตายทั้งหมด
” Rushing into the crowd, Li Anping pulled back his right arm at an arc, and his fist landed on two people’s head, sending them flying
"วิ่งเข้าไปในฝูงชนหลี่ Anping ดึงแขนขวามาที่ส่วนโค้งและกำปั้นของเขาลงบนศีรษะของสองคนส่งพวกเขาบิน
 In midair, their necks emitted a cracking sound, their heads and necks compressed into a ball and before they had hit the ground, they lost all signs of life
ในท้องฟ้าคอของพวกเขาปล่อยเสียงแคร็กศีรษะและคอของพวกเขาถูกบีบอัดให้เป็นลูกและก่อนที่พวกเขาจะชนพื้นดินพวกเขาก็สูญเสียสัญญาณชีวิตทั้งหมด
 Absorbing two more souls, Li Anping felt revitalized, as if there was unlimited energy about to burst out from his body, with the wave of his hands, the weapons surrounding him were all blown away
ดูดซึมวิญญาณอีกสองดวง Li Anping รู้สึกสดชื่นราวกับว่ามีพลังงานไม่ จำกัด ที่จะระเบิดออกจากร่างของเขาด้วยคลื่นแห่งมือของเขาอาวุธรอบ ๆ ตัวเขาถูกปลิวไปหมด
 “Use the gun, quickly draw your guns!” “De…demon…” “Don’t run, fire together!” —Bang–Bang— Li Anping body was pelted by bullets, blood spraying out like a fountain
"ใช้ปืนยิงปืนของคุณได้อย่างรวดเร็ว!" "เดอ ... ปีศาจ ... " "อย่าวิ่งหนีไฟด้วยกัน!" -Bang-Bang- หลี่ Anping ถูกกระสุนปืนด้วยกระสุนพ่นเลือดออกเหมือนน้ำพุ
 The impact pierced his bones and muscles, sending his body flying backwards
ผลกระทบที่กระดูกและกล้ามเนื้อของเขาส่งร่างของเขาบินไปข้างหลัง
 Being shot again by handguns, the difference this time was that Li Anping did not lose his fighting capability as the energy from the souls he had absorbed earlier continued to repair his body as well as increase his strength
ถูกยิงอีกครั้งโดยปืนพกความแตกต่างในครั้งนี้ก็คือหลี่แอนเจิ้งไม่สูญเสียสมรรถนะในการสู้รบเนื่องจากพลังงานจากวิญญาณที่เขาดูดซึมมาก่อนยังคงซ่อมแซมร่างกายของเขาและเพิ่มพลัง
 Slithering on the ground, Li Anping rushed towards the shadowy area of the warehouse, the intense pain causing his body to move via muscle memory
Slitering บนพื้นดิน, Li Anping รีบไปยังพื้นที่เงาของคลังสินค้า, ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้ร่างกายของเขาจะย้ายผ่านหน่วยความจำของกล้ามเนื้อ
 As mentioned earlier, this warehouse, other than its huge space, had leftover cupboards and boxes
คลังสินค้าอื่นนอกเหนือจากพื้นที่ขนาดใหญ่มีตู้และกล่องที่เหลืออยู่
 It was already night time at the moment, thus they provided a large number of shadowy areas
ตอนนี้มันเป็นเวลากลางคืนแล้วทำให้พวกเขามีพื้นที่มืดมาก
 “What happened, why did you guys fire again?” Chang Zheng rushed over upon hearing the gunshots, bringing with him two of the dogs, which were barking nervously at the shadows
"เกิดอะไรขึ้นทำไมพวกคุณถึงได้ยิงอีกครั้ง?" เจิ้งเจิ้งรีบวิ่งไปได้ยินเสียงปืนพร้อมทั้งนำสุนัขสองตัวไปด้วยซึ่งกำลังเห่าหงุดหงิดที่เงามืด
 Seeing the three men on the ground, Chang Zheng howled: “What are you guys doing? So many people and you can’t even take care of an injured good-for-nothing?” A few of the men stammered to explain the situation, some saying he was possessed, being immune to bullets, Chang Zheng waved his hand impatiently: “He’s in this warehouse, go find him now!” At this moment, Li Anping leapt out from the shadows, his four limbs moving across the ground at an unimaginable pace, bringing a trail of afterimages behind him as he disappeared into the darkness again
เมื่อเห็นชายสามคนที่อยู่บนพื้น Chang Zheng ร้องว่า "พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่? 
 Chang Zheng stared blankly at the spot at the vanishing afterimages, turned around and saw the henchman who was talking to him a moment ago had been beheaded
จางเจิ้งจ้องมองที่จุดที่หายไปหลังจากนั้นหันไปรอบ ๆ และเห็นคนสนิทที่คุยกับเขาเมื่อคราวที่ผ่านมาได้ถูกตัดศีรษะ
 The wound on his head was like a devil’s smile, the blood oozed out from the wound and sprayed on Chang Zheng’s face
บาดแผลบนศีรษะของเขาเหมือนรอยยิ้มของปีศาจเลือดไหลออกจากบาดแผลและพ่นบนใบหน้าของช้างเฉิง
 “AHHHHHH!!!” A chain of cries and screams were heard
"AHHHHHH !!!" ได้ยินเสียงร้องและเสียงกรีดร้อง
 Although some of the men had seen blood before, they had never seen something so savage
ถึงแม้ว่าบางคนเคยเห็นเลือดมาก่อน แต่พวกเขาไม่เคยเห็นอะไรที่โหดร้าย
 The men that hung out with them daily had been beheaded right in front of them
คนที่ออกไปเที่ยวกับพวกเขาทุกวันก็ถูกตัดหัวตรงหน้าพวกเขา
 “Shut the fuck up!” Chang Zheng pulled out his gun and shouted: “Two men one group, back to back, stay sharp, fire if you see anyone
"ปิดเรื่องเพศสัมพันธ์ขึ้น!" เจิ้งเจิ้งดึงปืนออกมาและตะโกนว่า "ชายสองคนกลุ่มใดคนหนึ่งกลับมาอยู่ข้างหลังจงระวังไฟถ้าคุณเห็นใคร
” “What the fuck was that
"" มีอะไรกันแน่
” The remaining people having heard the instructions regained their composure, and immediately took out their guns, standing back to back
"คนที่เหลือที่เคยได้ยินคำแนะนำคืนความสงบของพวกเขาและทันทีที่เอาปืนออกมายืนอยู่ข้างหลัง
 They carefully observed the surroundings, realizing that the place which was familiar as home to them had become almost terrifying to be in
พวกเขาได้สังเกตการณ์สภาพแวดล้อมรอบคอบโดยตระหนักว่าสถานที่ซึ่งคุ้นเคยเป็นที่อยู่อาศัยของพวกเขาได้กลายเป็นสิ่งที่น่ากลัวเกือบจะเข้ามา
 “Fucker, come out if you have the guts
"Fucker ออกมาถ้าคุณมีความกล้า
” Chang Zheng’s vision swept through the warehouse and suddenly shouted: “All you know is hide? Didn’t you want to teach us a lesson? Then get the fuck out here and fight me fair and square
วิสัยทัศน์ของช้างเฉินกวาดผ่านคลังสินค้าและตะโกนว่า "สิ่งที่คุณรู้ก็คือซ่อนตัว? 
” After saying that, the surrounding was still silent, only the sound of their coarse breathing could be heard
"หลังจากบอกว่าสภาพแวดล้อมโดยรอบยังคงเงียบเพียงเสียงของการหายใจหยาบของพวกเขาอาจจะได้ยิน
 “Boss, this is too creepy, shall we retreat?” One of the men suddenly whispered
"เจ้านายนี่เป็นสิ่งที่น่าขนลุกมากเลยล่ะ?" ชายคนหนึ่งก็กระซิบ
 “Escape your ass
"หนีตูดของคุณ
” Chang Zheng scolded him, and pointed to the door: “All of you follow me to the door, there is only one exit here, if we block the exit he will have no choice but to show himself
"เจิ้งเหอเฉิงตดเขาและชี้ไปที่ประตู:" ทุกคนตามฉันไปที่ประตูมีทางออกเพียงหนึ่งทางที่นี่ถ้าเราปิดกั้นทางออกเขาจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกเหนือจากการแสดงตัวเอง
” The factory had split into 3 groups of people
โรงงานแยกออกเป็น 3 กลุ่ม
 Li Anping and Chang Zheng’s group of 10 plus people stayed inside the warehouse
กลุ่ม Li Anping และ Chang Zheng ที่มีสมาชิก 10 คนอยู่ในคลังสินค้า
 Another 10 plus who were knocked out by Li Anping earlier were dragged out for treatment
อีก 10 คนที่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนโดยหลี่แอ็ปปี้ก่อนหน้านี้ถูกลากออกเพื่อรับการรักษา
 And there was the man in the steel cage
มีชายคนหนึ่งอยู่ในกรงเหล็ก
 Hearing Chang Zheng’s instructions, everyone headed for the door, their movement was slow and they stood close together, pointing their guns at every possible angle, as if Li Anping was about to spring out any moment
การได้ยินคำแนะนำของ Chang Zheng ทุกคนมุ่งหน้าไปที่ประตูการเคลื่อนไหวของพวกเขาช้าและพวกเขายืนอยู่ใกล้กันชี้ปืนของพวกเขาในทุกมุมที่เป็นไปได้ราวกับว่า Li Anping กำลังจะออกมาในช่วงเวลาใด
 “What in the world was that?” “He’s very fast
"ในโลกนี้มันคืออะไร?" "เขาเร็วมาก
” “How would I know
" "ฉันจะรู้ได้อย่างไร
” Chang Zheng’s expression was grim, and he muttered: “Who cares what he is, once I catch him, he is dead meat
การแสดงออกของช้างเฉิงเป็นเรื่องที่น่ากลัวและเขาก็พึมพำ: "ใครสนใจว่าเขาเป็นใคร
” Before he finished his sentence, above them a shadow suddenly fell, and instantly pounced at a one of the men
"ก่อนที่เขาจะจบประโยคข้างต้นเงาของพวกเขาก็ตกลงมาทันทีทันใดและกระโจนเข้าหาชายคนหนึ่ง
 “Don’t fire! Save me! Save me!” The man screaming in terror, his cry for help caused the others to hesitate but Chang Zheng had already aimed his gun
"อย่ายิง! 
 He had obviously been trained in using a gun before, compared to the surrounding men, his posture was way more professional
เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับการฝึกฝนในการใช้ปืนก่อนเมื่อเทียบกับผู้ชายโดยรอบท่าทางของเขาเป็นมืออาชีพมากขึ้น
 He also let go of the leash, releasing his two wolf dogs
เขาปล่อยมือจากการปล่อยสุนัขสองตัวของเขา
 But faster than his gun, was Li Anping’s movement
แต่เร็วกว่าปืนของเขาคือการเคลื่อนไหวของ Li Anping
 ‘Bang Bang’ Two shots fired had only left dents on the ground as Li Anping had already dragged the man into the shadows
'Bang Bang' ยิงสองนัดทิ้งซากไว้บนพื้นขณะที่ Li Anping ลากตัวเขาไว้ในเงามืด
 The two wolf dogs barked and followed into the shadows
หมาป่าทั้งสองตัวเห่าและเดินเข้าไปในเงามืด
 At this time, the men had finally reacted and all fired towards the place where Li Anping had disappeared into
ในเวลานี้ผู้ชายได้ตอบโต้และยิงเข้าสู่ที่ที่หลี่ Anping หายเข้าไป
 The gunshots were fired continuously, as if they were trying to get rid of the fear in their hearts, thus they continuously fired at the shadowy area
ยิงถูกยิงอย่างต่อเนื่องราวกับว่าพวกเขากำลังพยายามที่จะกำจัดความกลัวในหัวใจของพวกเขาจึงพวกเขาอย่างต่อเนื่องยิงในพื้นที่มืด
 But the shots that they fired could not hit Li Anping, within the shadows the man’s pleas could be heard
แต่ภาพที่พวกเขายิงไม่สามารถตี Li Anping ภายในร่มเงาของคำวิงวอนของผู้ชายอาจจะได้ยิน
 “No, no, please let me go!” “Please I’m begging you! Please let me go!” “AHH!!! My arm! My arm!” The inhumane wailing tore through the skies and followed by the two dogs’ whimpering, silence returned
"ไม่โปรดอย่าให้ฉันไป!" "ฉันขอทานคุณ! 
 When Chang Zheng had rushed to the spot, there was only the corpse of the men which was torn apart on the ground, and two wolf dogs lying lifelessly beside him
เมื่อจางเจิ้งไปถึงจุดนั้นมีเพียงซากศพของคนที่ถูกฉีกขาดบนพื้นดินและสุนัขสองตัวนอนอยู่ข้างๆเขาอย่างไร้ชีวิต
 No one could imagine what kind of cruelty the man had gone through in the shadows, but this was what made it more horrifying, the surrounding darkness struck fear in everyone’s hearts, as if it would devour them at any moment
ไม่มีใครสามารถจินตนาการถึงความโหดร้ายของมนุษย์ที่ผ่านไปในเงามืด แต่นี่คือสิ่งที่ทำให้มันน่ากลัวมากยิ่งขึ้นความมืดมิดโดยรอบทำให้เกิดความกลัวในหัวใจของทุกคนราวกับว่ามันจะกินพวกเขาในทุกช่วงเวลา
 Seeing the man’s corpse, some could not help but vomit
เมื่อเห็นซากศพของมนุษย์บางคนไม่สามารถช่วยได้ แต่อาเจียน
 “I can’t take this anymore, I’m leaving!” Someone swallowed his saliva, and ignoring the others, ran for the door screaming: “Ahh!” But after he had taken a few steps, a steel pipe flew out of nowhere and stabbed him right on the back, piercing his chest
มีใครบางคนกลืนน้ำลายและละเลยคนอื่น ๆ วิ่งไปที่ประตูกรีดร้องว่า "อ่า" แต่หลังจากที่เขาก้าวขึ้นไปไม่กี่ก้าวท่อเหล็กก็หลุดออกไป 
 The scream stopped abruptly and the man fell on the ground, blood and substance flowing out of his mouth
กรีดร้องหยุดทันทีและคนที่ตกลงบนพื้นดินเลือดและสารที่ไหลออกมาจากปากของเขา
 He turned his head around, staring at the group of men, as if he wanted to say something, but could not
เขาหันศีรษะไปจ้องเขม็งไปยังกลุ่มคนราวกับว่าเขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถทำได้
 Finally, his head jerked and he stopped breathing, dead
ในที่สุดศีรษะของเขาก็กระตุกและเขาก็หยุดหายใจแล้วตาย
 “Ah! Ah! Ah!” One man raised his gun like he had gone insane and fired continuously: “I see you! Come out here!” Unfortunately, what answered him was a metallic clang sound as another pipe flew out again and at a speed where only a trail of black shadow could be seen
“อา! 
 He plopped on the ground, like there was something stabbed into his body
เขาล้มลงบนพื้นเหมือนมีบางอย่างแทงเข้าไปในร่างกายของเขา
 He looked around but found himself uninjured and started laughing maniacally
เขามองไปรอบ ๆ แต่พบว่าตัวเองไม่ได้รับบาดเจ็บและเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
 But halfway through, he found that everyone including Chang Zheng looked at him with a weird expression, like they were looking at a ghost
แต่ในช่วงครึ่งทางเขาพบว่าทุกคนรวมทั้งช้างเฉินมองเขาด้วยการแสดงออกแปลก ๆ เหมือนกำลังมองผี
 From the people’s perspective, a steel pipe and penetrated the man’s brain and only after a few seconds did he fall with a loud scream
จากมุมมองของคนท่อเหล็กและเจาะสมองของมนุษย์และหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็ล้มลงด้วยเสียงกรีดร้องดัง
 As if it was a signal, Li Anping had seemingly found a new toy as after the man collapsed, numerous pipes were thrown out and shot towards the remaining gang
ราวกับว่ามันเป็นสัญญาณหลี่ Anping ดูเหมือนจะพบของเล่นตัวใหม่หลังจากที่ชายคนนั้นพังทลายลงท่อหลายตัวถูกโยนออกไปและยิงต่อกลุ่มคนที่เหลือ
 Corpses fell like domino pieces, at this moment life seemed utterly fragile
ศพลดลงเหมือนชิ้นโดมิโนในขณะที่ชีวิตดูเปราะบางอย่างสิ้นเชิง
 After blood has splattered all over, the men could care no longer
หลังจากที่มีเลือดกระจายทั่วทั้งชายแล้วไม่สามารถดูแลได้อีกต่อไป
 Even with Chang Zheng’s intimidation, it could not stop them
แม้กระทั่งการข่มขู่ของช้างเฉิง แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้
 Their face was full of terror as they rushed towards the door with bloodshot eyes
ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความสยดสยองขณะที่พวกเขารีบไปทางประตูด้วยสายตาที่กระหายเลือด
 The scene had completely lost control
ฉากได้สูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง
 Li Anping rushed out from the shadows again, his four limbs moving on the ground towards the men
หลี่ Anping รีบวิ่งออกมาจากเงามืดอีกครั้งสี่แขนขาของเขาเดินบนพื้นตรงชาย
 His speed was spectacular and his body continued to twist and turn, none of the bullets could hit him
ความเร็วของเขาเป็นที่งดงามและร่างกายของเขายังคงบิดและพลิกกระสุนไม่สามารถตีเขาได้
 This time, he did not make the scene as bloody as before
คราวนี้เขาไม่ได้ทำให้ฉากเกิดเป็นเลือดเหมือนเดิม
 All the men he chased were taken out with one hit
ผู้ชายทั้งหมดที่เขาไล่ล่าถูกนำออกมาด้วยการตีหนึ่งครั้ง
 All their souls were devoured
วิญญาณของเขาหมดแรง
 No screaming, no bloodshed
ไม่มีเสียงกรีดร้องไม่มีการนองเลือด
 The remaining people died unknowingly in the darkness
คนที่เหลือตายอย่างไม่รู้ตัวในความมืด
 When Li Anping stopped, there was only Chang Zheng still standing
เมื่อหลี่แอนเจิ้งหยุดลงเจิ้งโจวก็ยังคงยืนอยู่
 He pointed his gun at Li Anping, his hands trembling uncontrollably: “Kill me if you have the guts
เขาชี้ปืนของเขาไปที่หลี่แอนเจิ้งเขามือสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้: "ฆ่าฉันถ้าคุณมีความกล้า
” Li Anping coldly looked him in the eye: “Originally I wanted to talk to you a little first
"หลี่แอ็ปเปิ้ลมองหน้าเขาอย่างเย็นชา:" ตอนแรกผมอยากคุยกับคุณสักหน่อย
” “I…” Chang Zheng howled at Li Anping
"" ฉัน ... "Chang Zheng หอนที่ Li Anping
 Ignoring him, Li Anping rushed forward before Chang Zheng was able to fire and twisted his neck
ไม่สนใจเขา Li Anping รีบวิ่งไปข้างหน้าก่อนที่ช้างเฉินสามารถยิงและบิดคอได้
 Observing the surroundings, Li Anping waved his hand and Chang Zheng’s corpse flew out, smashing onto a wooden box and landed in a mountain of trash
เมื่อสังเกตสภาพแวดล้อมแล้วหลี่แอนเจิ้งก็โบกมือและศพของช้างโวลท์ก็บินออกมาชนกล่องไม้และลงไปในภูเขาที่เป็นขยะ
 “Then I realized, I have nothing to say to scum like you
"แล้วฉันก็นึกขึ้นได้ว่าฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคนที่ชอบคุณ
” “I should probably… go find Huo Qing myself
"" ฉันควรจะ ... ไปหา Huo Qing ตัวเอง
” Next, Li Anping walked out of the warehouse and slaughtered the remaining henchmen one by one
"ต่อไปหลี่แอนดิงเดินออกจากโกดังและฆ่าลูกน้องคนที่เหลืออีกทีหนึ่ง
 He also collected some of the cash in case of emergency usage
นอกจากนี้เขายังเก็บเงินบางส่วนในกรณีที่เกิดเหตุฉุกเฉิน
 “Da Guang Road’s abandoned factory, there was a gang fight here
โรงงานที่ถูกทอดทิ้งของ Da Guang Road มีการต่อสู้กับแก๊งค์ที่นี่
” Picking up one of the corpses handphone, Li Anping called the cops and hung up after saying one line
"หยิบขึ้นมาหนึ่งมือถือโทรศัพท์มือถือ Li Anping เรียกตำรวจและแขวนขึ้นหลังจากพูดถึงบรรทัดเดียว
 He looked at both his hands, solemnly
เขามองทั้งสองมืออย่างเคร่งขรึม
 “You regret it?” “How can that be?” Li Anping raised his head and walked out of the factory: “Initially, I thought that after killing these people I would feel remorse, disgusted, angry but to speak the truth, when I broke their necks and devoured their souls, I felt nothing at all
"คุณรู้สึกเสียใจหรือเปล่า?" "ทำอย่างไร?" หลี่ Anping ยกศีรษะและเดินออกจากโรงงาน: "ตอนแรกฉันคิดว่าหลังจากฆ่าคนเหล่านี้ฉันจะรู้สึกสำนึกผิดสำนึกโกรธ แต่พูดความจริงเมื่อ 
 As if I was simply killing a chicken
ราวกับว่าฉันแค่ฆ่าไก่
” Perhaps shocked by Li Anping’s attitude, the voice only sighed long after: “Because you are a born devil
"บางทีอาจจะตกใจกับทัศนคติของหลี่แอ็ปป์ด้วยเสียงเพียงถอนหายใจนาน:" เพราะคุณเป็นปีศาจที่เกิดมา
” “How should I address you?” “You can call me Black
"" ฉันควรจะกล่าวถึงคุณอย่างไร? "" คุณสามารถเรียกฉันว่า Black
” “Black, I should thank you
"" ฉันควรจะขอบคุณคุณ
” Li Anping stood at the factory’s door: “If not for you, I would never have the strength to do what I did today
"Li Anping ยืนอยู่ที่ประตูโรงงาน:" ถ้าไม่ใช่สำหรับคุณฉันคงไม่มีวันมีกำลังที่จะทำในสิ่งที่ฉันทำในวันนี้
 I understand now, towards those scumbags, since they don’t have any principles and don’t treat themselves as human beings, then I do not have to treat them as humans either
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วต่อสิ่งที่เป็นพวก scumbags เนื่องจากพวกเขาไม่ได้มีหลักการใด ๆ และไม่ถือว่าตัวเองเป็นมนุษย์เราก็ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างมนุษย์
 You said something wrongly, I am not a devil, I represent justice
คุณบอกว่าผิดพลาดฉันไม่ได้เป็นปีศาจฉันเป็นตัวแทนของความยุติธรรม
” “Oh?” “I have decided, I will use the power you gave me to defeat all evil
"" โอ้? "" ฉันได้ตัดสินใจฉันจะใช้อำนาจที่คุณให้ฉันเพื่อเอาชนะความชั่วร้ายทั้งหมด
 From today onwards, I will only devour the soul of the evildoers, I will become stronger and stronger, and eliminate all the evil in the world
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าพเจ้าจะกลืนจิตวิญญาณของผู้กระทำความผิดข้าพเจ้าจะเข้มแข็งขึ้นและขจัดความชั่วร้ายทั้งหมดในโลก
” Li Anping clenched his fists as he spoke full of determination
หลี่แอนดีพิงกำปั้นของเขาขณะที่เขาพูดเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
 “To punish the evildoers, and to reward the kind people
"เพื่อลงโทษผู้กระทำความผิดและให้รางวัลแก่คนใจดี
” “I will become, the Hero of Humanity!!!” Saying so, he punched a steel door nearby, causing it to be detached from the door frame and was sent flying on the ground
"ฉันจะกลายเป็นวีรบุรุษแห่งมนุษยชาติ!" พูดอย่างนั้นเขาชกประตูเหล็กอยู่ใกล้ ๆ ทำให้มันถูกถอดออกจากกรอบประตูและถูกส่งไปอยู่บนพื้น