Chapter 36 Chapter 36: Escape Route Translator: Nyoi-Bo Studio  Editor: - - Anfey dashed forward with sword in hand, lunging towards the mage like a preying leopard
บทที่ 36 บทที่ 36: Escape Route Translator: Nyoi-Bo Studio Editor: - - Anfey เดินไปข้างหน้าด้วยดาบในมือ, lunging ต่อ mage เช่นเสือดาว preying
 The mage’s reaction was just as Anfey had expected—he stepped aside, levitated, and then shot a few dozen blades of wind toward Anfey
ปฏิกิริยาของนักเวทก็เหมือนกับที่ Anfey คาดไว้ - เขาลุกขึ้นยืนลอยไปและยิงปืนโหลไปทาง Anfey
 Putting aside the fact that this intermediate mage could consecutively cast two spells, the ability to generate that many wind blades all at once demonstrated his unique and powerful magical prowess
ใส่ความจริงที่ว่าผู้เล่นระดับกลางนี้สามารถโยนสองสกิลได้อย่างต่อเนื่องความสามารถในการสร้างใบมีดหลายใบแสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญที่มีเอกลักษณ์และทรงพลังของเขา
 Anfey, however, totally overlooked the wind blades and continued charging forward
อย่างไรก็ตาม Anfey มองข้ามใบพัดของลมและยังคงชาร์จไฟต่อไป
 Christian and the rest were cold with fear toward Anfey
คริสเตียนและส่วนที่เหลือก็เย็นด้วยความกลัวต่อ Anfey
 Most of them were still stunned, but even the few that were able to wrap their heads around the situation couldn’t help Anfey
พวกเขาส่วนใหญ่ยังคงตะลึง แต่แม้กระทั่งบางคนที่สามารถห่อศีรษะของพวกเขารอบสถานการณ์ไม่สามารถช่วย Anfey
 The anti-magic bracelets had restricted their magic, so none of them could do anything
กำไลป้องกันมายากลได้ จำกัด เวทมนตร์ของพวกเขาดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถทำอะไรได้
 When the wind blades were less than two meters away, Anfey bent backwards
เมื่อใบพัดลมอยู่ห่างออกไปไม่ถึง 2 เมตร Anfey ก็ถอยกลับไป
 The blades grazed his body and planted themselves in the wall behind him
ใบพัดคว่ำร่างของเขาและปลูกตัวเองอยู่ในกำแพงหลังเขา
 The mage did not seem to get worried after the blades missed their target
ผู้วิเศษไม่ได้กังวลหลังจากที่ใบมีดพลาดเป้าหมายของพวกเขา
 He started chanting a spell
เขาเริ่มสวดมนต์
 Those wind blades were mainly to keep the enemy from getting close; his most threatening skills would be ready after the chant finished
ใบพัดลมเหล่านั้นส่วนใหญ่จะทำให้ศัตรูไม่สามารถเข้าใกล้ได้ 
 Anfey was still dashing forward and had reached his maximum speed
Anfey ยังคงรีบไปข้างหน้าและได้ถึงความเร็วสูงสุดของเขา
 After dodging the blades, he did not slow down
หลังจากที่หลบใบมีดเขาไม่ได้ชะลอตัวลง
 He was used to these kinds of movements
เขาเคยชินกับการเคลื่อนไหวประเภทนี้
 Maintaining his momentum, he continued gliding forward while keeping his body close to the ground
เขายังคงร่อนไปข้างหน้าขณะที่ร่างกายของเขาอยู่ใกล้พื้นดิน
 Although his speed now could not compare to his speed when he was running, it was still faster than the intermediate mage’s levitation
แม้ว่าความเร็วของเขาตอนนี้ไม่สามารถเทียบกับความเร็วของเขาเมื่อเขาวิ่งได้เร็วกว่าการลอยตัวของนักเวทย์ชั้นกลาง
 As Anfey reached the mage, who only floated about a man’s height off the ground, he jumped up and slashed the man’s leg off, like a hot knife going through butter
ขณะที่ Anfey ไปถึงผู้วิเศษผู้ซึ่งลอยขึ้นมาจากที่สูงของชายคนหนึ่งเขาพุ่งขึ้นและตัดขาของชายคนนั้นออกเหมือนมีดร้อนที่ผ่านเนย
 No one could maintain control of their magic under such pain
ไม่มีใครสามารถควบคุมความมหัศจรรย์ของพวกเขาภายใต้ความเจ็บปวดดังกล่าว
 The mage screamed in agony and fell to the ground like a stone
นักมายากลกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมานและล้มลงกับพื้นเหมือนก้อนหิน
 Anfey pulled his sword up and left a fatal wound on the man’s neck
Anfey ดึงดาบขึ้นและทิ้งแผลร้ายแรงไว้ที่คอของมนุษย์
 Then he turned around and swiped his sword toward Niya’s neck, as if he wanted to cut her head off
จากนั้นเขาก็หันกลับไปและกวาดดาบของเขาไปที่คอของ Niya ราวกับว่าเขาต้องการตัดหัวออก
 The senior swordsman behind Niya was greatly frightened
นักดาบอาวุโสที่อยู่เบื้องหลัง Niya กลัวมาก
 He dragged Niya backwards while holding his sword up to fend off Anfey
เขาลาก Niya ไปข้างหลังขณะที่จับดาบของเขาขึ้นเพื่อต่อสู้กับ Anfey
 But how could he foresee Anfey’s cunning attack? In no time at all, Anfey changed from swiping at Niya to pointing at the swordsman
แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าการโจมตีของไจแอนท์ของ Anfey? 
 He grazed Niya’s neck and planted the tip of the sword right into the swordsman’s throat
เขาแทะห้อยคอของ Niya และเอาปลายดาบเข้าไปในคอของดาบ
 Zeda’s men were horrified
คนของ Zeda ตกใจมาก
 They had seen killing before, but nothing like this
พวกเขาเคยเห็นการฆ่ามาก่อน แต่ไม่มีอะไรแบบนี้
 In the blink of an eye, the battle was already over
ในพริบตาการรบจบลงแล้ว
 Their superiors were bloodily slain one after another by Anfey, yet no one could even recall exactly how they lost their lives
ผู้บังคับบัญชาของพวกเขาถูกฆ่าตายอย่างเลือดเย็นโดย Anfey แต่ยังไม่มีใครสามารถจำได้ว่าพวกเขาสูญเสียชีวิตของพวกเขาอย่างไร
 However, no one backed off
อย่างไรก็ตามไม่มีใครได้รับการสนับสนุน
 Zeda was still holding his face screaming in pain
Zeda ยังคงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
 They had to retrieve Zeda if they wanted to live
พวกเขาต้องเรียกคืน Zeda ถ้าพวกเขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่
 The men were holding up their swords, forming a half circle around Anfey as they approached him
ชายคนหนึ่งถือดาบของพวกเขาสร้างวงกลมครึ่งรอบ Anfey ขณะที่พวกเขาเดินเข้ามาหาเขา
 He was pleasantly surprised, as he had expected at least one would be sent away to fetch help
เขาประหลาดใจอย่างที่คาดไว้อย่างน้อยหนึ่งคนจะถูกส่งไปเพื่อขอความช่วยเหลือ
 Had they done so, Anfey would have had more trouble going forward
พวกเขาทำเช่นนั้น Anfey จะมีปัญหามากขึ้นก้าวไปข้างหน้า
 Thankfully, the circumstances were favorable for Anfey
Thankfully, สถานการณ์เป็นประโยชน์สำหรับ Anfey
 Niya was still in shock, terrified by what Anfey had just done
Niya ยังคงตกใจกลัวว่า Anfey เพิ่งทำอะไร
 She subconsciously believed that Anfey wanted to kill her because she had offended him in the past
เธอเชื่อว่า Anfey ต้องการจะฆ่าเธอเพราะเธอเคยขุ่นเคืองกับเขาในอดีต
 Anfey pushed Niya away and shook his sword, waiting quietly
Anfey ผลัก Niya ไปและส่ายดาบรอเงียบ ๆ
 Zeda’s men had surrounded Anfey, and they were all staring at him
คนของ Zeda ล้อมรอบ Anfey และพวกเขาก็จ้องมองเขาทั้งหมด
 None of them wanted to make the first move, though; they were all hoping their peers would initiate the attack
ไม่มีใครอยากจะย้ายครั้งแรกแม้ว่า; 
 Suddenly a mage’s chant echoed in the living room
ทันใดนั้นการสวดมนต์ของหมอก็สะท้อนออกมาในห้องนั่งเล่น
 Anfey was nervous for a split second before recognizing Christian’s voice
Anfey รู้สึกกระวนกระวายใจเป็นเวลาสองวินาทีก่อนที่จะรับรู้ถึงเสียงของคริสเตียน
 He breathed a sigh of relief and took a few steps back
เขาหายใจด้วยความโล่งอกและใช้เวลาเพียงไม่กี่ก้าว
 The anti-magic bracelet on Christian’s wrist had fallen off
สร้อยข้อมือป้องกันมายากลบนข้อมือของคริสเตียนหลุดออกไป
 Niya was now busy with Riska’s bracelet
ตอนนี้ Niya ยุ่งกับสร้อยข้อมือของ Riska
 Obviously, Niya was the one who had released Christian
เห็นได้ชัดว่า Niya เป็นคนหนึ่งที่ปล่อยคริสเตียน
 Anfey was used to being alone and had forgotten about how powerful a dozen mages would be
Anfey เคยอยู่คนเดียวและลืมเกี่ยวกับประสิทธิภาพของโหลจะเป็นอย่างไร
 Luckily, they had not forgotten about themselves
โชคดีที่พวกเขาไม่ได้ลืมเกี่ยวกับตัวเอง
 After Niya had been pushed away, Christian quietly asked Niya to help to get rid of the bracelet
หลังจากที่ Niya ถูกผลักออกไปคริสเตียนได้ถาม Niya อย่างเงียบ ๆ เพื่อช่วยในการกำจัดสร้อยข้อมือ
 Zeda’s group looked desperate
กลุ่มของ Zeda ก็หมดหวัง
 Anfey himself was horrifying enough, and now he had an entire squad of mages with him
Anfey เองก็น่ากลัวมากพอและตอนนี้เขามีกลุ่มนักสู้กับเขาทั้งหมด
 It was impossible to win! Christian held Anfey’s magic wand and pounded it against the ground
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะชนะ! 
 A half circle of lightning began spreading across
วงกลมครึ่งวงกลมเริ่มแผ่กระจายไปทั่ว
 When the lightning was about to reach Anfey, it carved a gap for him, as if it knew him, and then closed the gap to stun Zeda’s men
เมื่อฟ้าผ่ากำลังจะถึง Anfey มันแกะสลักช่องว่างสำหรับเขาราวกับว่ามันรู้ว่าเขาและจากนั้นปิดช่องว่างที่จะทำให้ตกใจผู้ชายของ Zeda
 Luckily, although Anfey’s wand was almost useless, Christian himself was a junior mage whose magic was powerful even without a wand
โชคดีที่แม้กายสิทธิ์ของ Anfey แทบไม่มีประโยชน์ แต่คริสเตียนเองก็เป็นผู้วิเศษที่มีเวทมนตร์ที่มีพลังแม้ไม่มีไม้กายสิทธิ์
 Zeda’s men writhed in the lightning
คนของ Zeda โผล่ขึ้นมาในสายฟ้า
 They had combat power to protect themselves, but Christian didn’t intent to hurt them with magic
พวกเขามีอำนาจต่อสู้เพื่อปกป้องตัวเอง แต่คริสเตียนไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายพวกเขาด้วยเวทมนตร์
 Anfey’s target was Zeda, and Christian’s job was simply to immobilize Zeda’s protectors
เป้าหมายของ Anfey คือ Zeda และงานของคริสเตียนก็แค่ทำให้ตัวยึดของ Zeda ล๊อคเทอร์
 Anfey smiled with praise
Anfey ยิ้มด้วยการสรรเสริญ
 He jumped up quietly, swiping across the men with his sword
เขากระโดดขึ้นอย่างเงียบ ๆ กวาดชายคนนั้นด้วยดาบของเขา
 As Anfey was on his way back to Christian, the men were already falling to the ground
ขณะที่แอนฟอยกำลังเดินทางกลับไปที่คริสเตียนคนเหล่านั้นก็ตกลงไปที่พื้น
 The lightning magic had only delayed them for a few seconds, but it was more than enough
เวทมนตร์สายฟ้าล่าช้าพวกเขาเพียงไม่กี่วินาที แต่มันก็เพียงพอแล้ว
 Anfey dropped the sword, his eyes flashed, and he kicked at the sword hilt
Anfey ทิ้งดาบดวงตาของเขากระพริบและเขาเตะที่ด้ามดาบ
 The long sword pierced through the air and planted into Zeda
ดาบยาวเจาะผ่านอากาศและปลูกลงใน Zeda
 Finally, the world was quiet… Anfey’s movements were very graceful
ในที่สุดโลกก็เงียบสงบ ... การเคลื่อนไหวของแอนฟอยมีความสง่างามมาก
 He had not intended to show off
เขาไม่ได้ตั้งใจจะแสดงออก
 This was just how he would normally act
นี่เป็นวิธีที่เขาจะทำตามปกติ
 Usually, after an assassination, the assassin would take the weapon away
โดยปกติหลังจากลอบสังหารนักสังหารจะเอาอาวุธออกไป
 However, sometimes Anfey would leave the weapon, if it was necessary
อย่างไรก็ตามบางครั้ง Anfey จะทิ้งอาวุธถ้าจำเป็น
 If the police investigated based on the weapons, they would find that they belonged to someone powerful enough to be out of the police force’s reach
ถ้าตำรวจสืบสวนตามอาวุธพวกเขาจะพบว่าพวกเขาเป็นคนที่มีพลังมากพอที่จะออกจากกองกำลังตำรวจได้
 Well, from that point on, it would not be Anfey’s business
ดีจากจุดนั้นมันจะไม่เป็นธุรกิจของ Anfey
 Anfey didn’t expect to hear Zeda after he dropped his sword
Anfey ไม่ได้คาดหวังที่จะได้ยิน Zeda หลังจากที่เขาทิ้งดาบของเขา
 That was why he chose to kick the sword and finish Zeda
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเลือกที่จะเตะดาบและจบ Zeda
 The room was so quiet that a pin drop could be heard
ห้องเงียบมากจนได้ยินเสียงปืนหล่น
 Everyone’s eyes were on Anfey
ดวงตาของทุกคนอยู่บน Anfey
 They didn’t know how to describe what they had just witnessed or how they felt about it, so they simply remained silent
พวกเขาไม่ทราบวิธีอธิบายถึงสิ่งที่พวกเขาเพิ่งได้เห็นหรือรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ดังนั้นพวกเขาก็ยังเงียบอยู่
 "You’re insane!" one of the students cried
"คุณบ้าไปแล้ว!" 
 "You killed the Palace Guards! Palace Guards! We’re going to be wanted by the empire!" "Troick, I’ve already done it
"คุณฆ่าพระราชวังการ์ด! Palace Guards! เราจะเป็นที่ต้องการของจักรวรรดิ!" 
 So what do you want me to do now?" Anfey replied indifferently
คุณต้องการให้ฉันทำอะไรตอนนี้? "Anfey ตอบอย่างเฉยเมย
 "Anfey, this is your problem," Troick shouted
"Anfey นี่เป็นปัญหาของคุณ" Troick ตะโกน
 "Go, turn yourself in
"ไป, เปิดตัวเองค่ะ
 I don’t want anything to do with this
ฉันไม่ต้องการอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
" "Move," Riska said, shoving Troick aside
"" ย้าย "Riska กล่าวผลัก troick กัน
 "Anfey, well done," he said, "but I want to know, what on earth are you? A mage or a swordsman?" "Both," Anfey smiled, looking at Riska
"Anfey ทำได้ดี" เขากล่าว "แต่ฉันต้องการทราบว่าคุณเป็นนักสู้หรือดาบคนใด?" 
 Christian partnered with Anfey well, and he was also calm
คริสเตียนร่วมมือกับ Anfey กันและเขาก็สงบ
 Riska talked to him like a friend even after witnessing him killing a dozen men
Riska คุยกับเขาเหมือนเพื่อนแม้กระทั่งหลังจากได้เห็นเขาฆ่าชายโหล
 And Zubin went to one of the bodies, rummaged through the pockets, found his stolen ring, and put it back on his finger
และ Zubin ไปหาศพคนใดคนหนึ่งล้วงเข้าไปในกระเป๋าแล้วก็พบแหวนที่ขโมยมาและเอากลับคืนมาบนนิ้วมือ
 Anfey could tell all three had stories he didn’t know about
Anfey สามารถบอกได้ทั้งสามเรื่องที่เขาไม่รู้จัก
 The other students were either still in a daze, shaking with horror, or looking at Anfey with horror
นักเรียนคนอื่น ๆ ยังคงอยู่ในความงุนงงสั่นด้วยความสยดสยองหรือมอง Anfey ด้วยความสยดสยอง
 Anfey was surprised how those three had handled their emotions
Anfey รู้สึกประหลาดใจที่ทั้งสามคนได้จัดการกับอารมณ์ของพวกเขา
 "Why didn’t you do something sooner?" Riska said, turning his gaze to their friend, Blavi, who was huddling on the ground, unconscious
"ทำไมคุณไม่ทำอะไรเร็ว?" 
 Anfey walked over and put his hand on his neck
Anfey เดินผ่านและเอามือของเขาไว้ที่คอของเขา
 "He’s still alive
"เขายังมีชีวิตอยู่
" "Really?" Christian hopped over and placed his hand outside of Blavi’s lips
"" จริงเหรอ? "คริสเตียนกระโดดและวางมือข้างนอกริมฝีปากของบลาวี
 "He’s breathing
"เขาหายใจ
 Someone get the doctor!" "Wait," Anfey said slowly
มีคนมาหาหมอ! "" รอ "แอนฟอยกล่าวช้าๆ
 "Ernest
"เออร์เนส
 Has anyone seen him?" They glanced at each other
มีใครเห็นเขาบ้างไหม? "พวกเขาเหลือบไปด้วยกัน
 Niya said fearfully, "No, no one had seen him for a while
Niya กล่าวอย่างหวาดกลัวว่า "ไม่เคยไม่มีใครเห็นเขามาสักระยะหนึ่ง
" Niya had changed a lot
"Niya เปลี่ยนไปเยอะ
 In the past, everyone tried their best to please her and accommodate her, and she had never experienced anything like this
ในอดีตทุกคนพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อทำให้เธอพอใจและอำนวยความสะดวกให้กับเธอและเธอไม่เคยมีประสบการณ์อะไรแบบนี้มาก่อน
 She would never forget how terrifying Anfey was
เธอจะไม่ลืมว่า Anfey น่ากลัวมากแค่ไหน
 "For how long?" "Since noon," Christian said
"นานแค่ไหน?" 
 "Know where he went?" "Not that I’m aware of
"รู้ว่าเขาไปที่ไหน?" 
" Christian shook his head
คริสเตียนส่ายหน้า
 Anfey pressed his lips together
Anfey กดริมฝีปากด้วยกัน
 "We must make a decision
"เราต้องตัดสินใจ
 I am leaving the Sacred City
ฉันออกจากเมืองศักดิ์สิทธิ์
 Anyone who wants to tag along is welcome, but you don’t have to
ทุกคนที่ต้องการแท็กพร้อมจะยินดี แต่คุณไม่จำเป็นต้อง
" "Don’t listen to that crazy person! He’s going to lead us all to death!" Perhaps because Anfey’s disguise was too successful, Troick dared to yell at Anfey, thinking that Anfey wouldn’t hurt him
"" อย่าฟังคนที่บ้า! 
 "Hurry," Anfey said, ignoring him
"รีบ" Anfey กล่าวละเว้นเขา
 "I am not going to hang around much longer
"ฉันไม่ได้ไปแขวนรอบนาน
" "I’ll go with you
" "ฉันจะไปกับคุณ
" Christian was the first one to join
คริสเตียนเป็นคนแรกที่เข้าร่วม
 "And me," Zubin said lightly
"และฉัน" Zubin กล่าวเบา ๆ
 Soon, everyone except for Troick had made the decision to leave with Anfey
เร็ว ๆ นี้ทุกคนยกเว้น Troick ได้ตัดสินใจที่จะออกไปกับ Anfey
 Things were pretty clear already
สิ่งที่เห็นได้ชัดเจนแล้ว
 After killing so many people, the Empire would not let them go easily
หลังจากที่ฆ่าผู้คนจำนวนมากเอ็มไพร์จะไม่ปล่อยให้พวกเขาไปได้อย่างง่ายดาย
 Except for Anfey, everyone knew who Zeda was
ยกเว้น Anfey ทุกคนรู้ว่าใครเป็น Zeda
 Staying meant almost certain death
การเข้าพักหมายถึงความตายเกือบทั้งหมด
 After seeing Blavi being struck down, everyone had been enraged
หลังจากที่เห็น Blavi ถูกโจมตีทุกคนก็โกรธ
 Although Anfey’s way of killing was brutal and terrifying, it made them feel better and eased their anger
แม้ว่าการฆ่าของ Anfey นั้นโหดร้ายและน่ากลัว แต่ก็ทำให้พวกเขารู้สึกดีขึ้นและปลดเปลื้องความโกรธของพวกเขา
 Plus, Christian and Melinda had always been the center of attention of all the students
นอกจากนี้คริสเตียนและเมลินด้ายังเป็นศูนย์กลางของความสนใจของนักเรียนทุกคน
 After Melinda left Saul, Christian became the one and only focal point
หลังจากที่เมลินด้าทิ้งซาอูลไว้คริสเตียนก็กลายเป็นจุดโฟกัสเพียงจุดเดียวเท่านั้น
 Christian’s decision had great influence on the rest of the group
การตัดสินใจของคริสเตียนมีอิทธิพลอย่างมากต่อกลุ่มคนอื่น ๆ
 "And me," Niya said frightfully
"และฉัน" Niya กล่าวว่าน่ากลัว
 Sacred City was her home, her safe haven, but now, she was frightened and unsure
เมืองศักดิ์สิทธิ์คือบ้านของเธอที่หลบภัยของเธอ แต่ตอนนี้เธอตกใจและไม่แน่ใจ
 She needed to leave, and it was best to do it with someone she knew!
เธอต้องการออกไปและดีที่สุดที่จะทำกับคนที่เธอรู้จัก