Chapter 35 Chapter 35: Do What One Should Do Translator: Nyoi-Bo Studio  Editor: - - Stepping into Saul’s house, Anfey felt something different in the atmosphere
บทที่ 35: ทำอะไรที่ควรทำแปล: Nyoi-Bo Studio Editor: - - ก้าวเข้าไปในบ้านของซาอูล Anfey รู้สึกถึงบางสิ่งที่แตกต่างในบรรยากาศ
 He could usually see a few servants at the entrance, but no one was there today
เขามักจะเห็นคนรับใช้เพียงไม่กี่ทางเข้า แต่ไม่มีใครอยู่ที่นั่นในวันนี้
 Anfey stopped, trying to sense the room
Anfey หยุดพยายามทำความเข้าใจกับห้อง
 His face grew serious and stern
ใบหน้าของเขาโตขึ้นและเคร่งเครียด
 Hesitating for a moment, Anfey lifted his foot, walking straight forward
ลังเลใจ Anfey ยกเท้าเดินตรงไปข้างหน้า
 Passing an arch, Anfey met two men in swordsman suits guarding the entrance
ผ่าน Anfey พบชายสองคนในชุดดาบที่คอยเฝ้าประตูทางเข้า
 They saw Anfey as well, and one of them laughed
พวกเขาเห็น Anfey เป็นอย่างดีและคนหนึ่งหัวเราะ
 "There’s one more! Kid, come here!" "Who are you? What are you doing here?" Anfey asked loudly
"มีอีกอย่างหนึ่งเด็ก ๆ มาที่นี่!" 
 "Quiet!" A swordsman kicked Anfey with full force, making him wobble forward
"เงียบ!" 
 He patted Anfey’s back several times with both hands
เขาตบหลัง Anfey หลายครั้งด้วยมือทั้งสองข้าง
 It seemed like he was checking to see if Anfey carried any hazardous goods
ดูเหมือนว่าเขากำลังตรวจสอบเพื่อดูว่า Anfey ดำเนินการใด ๆ สินค้าที่เป็นอันตรายหรือไม่
 He pushed hard on Anfey’s shoulders
เขาผลักดันหนักบนไหล่ของแอนฟอย
 "Get in!" With his almost neglectable magic surges and ridiculous magic wand, people could tell how "powerful" he was
"เข้าไป!" 
 The two swordsmen disregarded the magic apprentice
นักดาบทั้งสองคนละทิ้งเวทมนตร์
 Anfey stumbled toward one of the swordsmen
Anfey สะดุดกับหนึ่งในนักดาบ
 He already knew that these people had some evil plans, but… how daring were they to make mischief in Saul’s house? Unless they were not forced, no one would dare to bother a top archmage’s family
เขารู้อยู่แล้วว่าคนเหล่านี้มีแผนการชั่วร้ายบางอย่าง แต่ ... พวกเขากล้าหาญที่ทำผิดในบ้านของซาอูลได้อย่างไร? 
 It was hard to imagine the consequences of angering an archmage
มันเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการถึงผลกระทบของการข่มขืนอาร์คเมจ
 The corners of his eyes laid on the sword shaft of one of the swordsmen in the front, as a group of people walked in from the back yard
มุมดวงตาของเขาวางอยู่บนดาบของดาบแห่งหนึ่งในด้านหน้าขณะที่กลุ่มคนเดินเข้ามาจากสนามหลังบ้าน
 After seeing who they were, Anfey dispelled his own ideas
หลังจากที่ได้เห็นว่าเขาเป็นใคร Anfey ปัดเป่าความคิดของตัวเอง
 Niya, with a blank face, walked in front
Niya กับใบหน้าที่ว่างเปล่าเดินไปข้างหน้า
 She was followed by an intermediate mage in a light-green magic robe and a senior swordsman
เธอตามด้วยผู้วิเศษระดับกลางในชุดวิเศษสีเขียวอ่อนและดาบระดับสูง
 There were seven or eight guards after them
มีเจ็ดหรือแปดยามหลังจากพวกเขา
 They were all dressed in the uniformed armors of the Sacred City Palace Guards
พวกเขาทั้งหมดแต่งกายด้วยชุดเกราะของเครื่องป้องกันพระราชวังอันศักดิ์สิทธิ์
 Niya had dirt on her clothes, and her hair seemed messy
Niya มีคราบสกปรกบนเสื้อผ้าของเธอและผมของเธอดูเหมือนยุ่งเหยิง
 She still wore her sword sheath on her waist, but the sword was gone
เธอยังคงสวมชุดดาบไว้ที่เอว แต่ดาบก็หายไป
 It looked like she had been through a tough battle
ดูเหมือนว่าเธอได้ผ่านการต่อสู้ที่ยากลำบาก
 Anfey couldn’t believe what he had just seen
Anfey ไม่สามารถเชื่อสิ่งที่เขาเพิ่งได้เห็น
 He had been in Sacred City for a while and had heard a lot about Niya from the students in the Mage Academy
เขาเคยอยู่ใน Sacred City มาพักหนึ่งแล้วและได้ยินเรื่อง Niya จากนักเรียนใน Mage Academy
 Niya was pretty young and not yet mature enough, but no one could deny the fact that she was an important person
Niya หนุ่มสาวยังไม่โตพอ แต่ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าเธอเป็นคนสำคัญ
 There were few people who dared to challenge her
มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าที่จะท้าทายเธอ
 There was one more thing that confused Anfey
มีอีกอย่างหนึ่งที่สับสนแอนฟอย
 Where was Ernest? Did they catch him as well? Niya glanced at Anfey
Ernest อยู่ที่ไหน? 
 It was probably embarrassing for Niya to be seen like this
น่าจะน่าอายที่ Niya จะได้เห็นแบบนี้
 She combed her hair back with her hands, sighed, and continued her walk
เธอหวีผมกลับมาด้วยมือของเธอถอนหายใจและเดินต่อไป
 "What are you looking at? Go!" Anfey was poked hard on his waist with a sword shaft
"คุณกำลังมองอะไรอยู่?" 
 Anfey screamed and crouched down with his hands on his lower back, moaning in pain
Anfey กรีดร้องและหมอบลงด้วยมือของเขาที่หลังส่วนล่างของเขาและร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
 The senior swordsman waved impatiently, and two guards came out, grabbed Anfey’s arms, and took him away
นักดาบอาวุโสโบกมืออย่างไม่อดทนและสองยามออกมาคว้าแขน Anfey และพาเขาออกไป
 Anfey felt darkness in front of him, and then he was tossed past the living room and into the living room
Anfey รู้สึกมืดมนอยู่ตรงหน้าเขาและจากนั้นเขาก็ถูกโยนผ่านห้องนั่งเล่นและเข้าไปในห้องนั่งเล่น
 Luckily, there was carpet on the floor, so Anfey wasn’t hurt too "badly
โชคดีที่มีพรมอยู่บนพื้นจึง Anfey ไม่เจ็บเกินไป "ไม่ดี
" Only, his moaning was getting louder and louder
"เสียงกรีดร้องของเขาก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ
 "What are you doing?" Christian yelled
"คุณกำลังทำอะไร?" 
 Anfey felt that his neck was held by someone’s arms
Anfey รู้สึกว่าคอของเขาถูกกักไว้โดยแขนของใครบางคน
 The force on his neck wasn’t much, though
แรงบนคอของเขาไม่มากนัก
 "Anfey, Are you ok?" "Hurt…" Anfey screwed his face up in pain
"Anfey, คุณตกลงไหม?" 
 He opened his eyes and quickly glanced at his surroundings
เขาลืมตาขึ้นและรีบเหลือบไปรอบ ๆ
 All of Saul’s students came
นักเรียนของซาอูลทุกคนมา
 Their faces were blank with rage
ใบหน้าของพวกเขาว่างเปล่าด้วยความโกรธ
 They volleyed questions at Christian
พวกเขาได้ตอบคำถามที่คริสเตียน
 It was strange for Anfey to see each of them wearing dark and shiny bracelets on their wrists
มันแปลกสำหรับ Anfey เพื่อดูแต่ละของพวกเขาสวมกำไลที่มืดและเงาบนข้อมือของพวกเขา
 The bracelets looked so tight that they were digging into their flesh
กำไลดูแน่นเพื่อให้พวกเขาขุดลงไปในเนื้อของพวกเขา
 Were they… cuffs? For mages? "Bastard! This is ridiculous
พวกเขาเป็น ... cuffs? 
 I am charge you!" Blavi squeezed himself out, pointing at the face of senior swordsman and yelling, "Who gave you the authority…?" The senior swordsman slapped Blavi, smacking down the words he had not yet finished, and then he kicked Blavi’s stomach
ฉันกำลังเรียกเก็บเงินจากคุณ! "Blavi บีบตัวเองออกไปชี้ไปที่ใบหน้าของดาบระดับสูงและตะโกนว่า" ใครให้อำนาจคุณ ... ? "นักดาบอาวุโสตบ Blavi ซ้อนคำพูดที่เขายังไม่เสร็จสิ้นและจากนั้นเขาก็เตะ 
 Blavi fell hard on the floor, curling up in pain like a cooked shrimp, with his hands on his stomach
Blavi ลดลงอย่างหนักบนพื้น, curling up ในความเจ็บปวดเช่นกุ้งสุกกับมือของเขาในท้องของเขา
 "Zeda! Don’t hurt them!" The intermediate mage, who was watching Niya, yelled
"Zeda! อย่าทำร้ายพวกเขา!" 
 "Did you forget the order from the Lord? Who is going to be responsible if something happens to them when the Lord pursues this?" "I will be fine
"คุณลืมคำสั่งจากพระเจ้าหรือไม่ใครจะเป็นผู้รับผิดชอบหากมีบางสิ่งเกิดขึ้นกับพวกเขาเมื่อพระเจ้าติดตามเรื่องนี้?" 
 As long as the pearl of the Sacred City, Miss Niya, is okay, we will be okay
ตราบใดที่มุกของเมืองศักดิ์สิทธิ์มิส Niya ก็โอเคเราก็โอเคนะ
" The senior swordsman named Zeda snickered
นักดาบอาวุโสคนหนึ่งชื่อ Zeda หัวเราะเบา ๆ
 "These trash… Haha, who would care about them!" An intermediate mage was a lot stronger than a senior swordsman in terms of power, but their positions were not merely ranked by power
"ถังขยะเหล่านี้ ... Haha ใครจะห่วงใยพวกมัน!" 
 Saul and Ernest’s power were almost the same, but one was an archmage in the palace and the other was a skillful master swordsman wandering around
อำนาจของซาอูลและเออร์เนสเกือบเท่ากัน แต่มีคนหนึ่งเป็นคนเก็บข้าวในวังและอีกคนหนึ่งเป็นนายทหารฝีมือเก่ง ๆ เดินไปรอบ ๆ
 Children from the royal family enjoyed wealth and power, which made it hard for them be outstanding in regards to their power and skill, but they were all in high positions
เด็ก ๆ จากพระราชวงศ์มีความสุขกับความมั่งคั่งและอำนาจซึ่งทำให้พวกเขามีความโดดเด่นในด้านอำนาจและความชำนาญ แต่พวกเขาทั้งหมดอยู่ในตำแหน่งสูง
 Niya was an example of that
Niya เป็นตัวอย่างของเรื่องนี้
 Among these unexpected guests, Zeda seemed to be the leader
ในบรรดาแขกที่ไม่คาดฝันเหล่านี้ Zeda ดูเหมือนจะเป็นผู้นำ
 No! Coldness flashed in Anfey’s eyes
No! 
 It was obvious there was only one lord in the Sacred City
เห็นได้ชัดว่ามีเจ้านายเพียงองค์เดียวในเมืองศักดิ์สิทธิ์
 He was Wester
เขาเป็นชาวตะวันตก
 After Yolanthe passed away, only Wester could take command of the Palace Guard Troop
หลังจากผ่านไป Yolanthe เพียงคนเดียวที่จะได้รับคำสั่งจากกองบัญชาการกองบัญชาการทหารยามเวสเทิร์น
 It didn’t matter if Wester was trying to convince Niya, use her to blackmail Saul, or both, he did not want to do it with force
มันไม่สำคัญว่าถ้าเวสเทอร์พยายามที่จะโน้มน้าวให้ Niya ใช้มันเพื่อแบล็กเมล์ของซาอูลหรือทั้งสองอย่างเขาไม่ต้องการที่จะทำมันด้วยแรง
 He saved some room for himself if things did not work out the way they wanted
เขาช่วยตัวเองบางอย่างไว้ได้หากสิ่งต่างๆไม่เป็นไปตามที่พวกเขาต้องการ
 Just as the intermediate mage said, only Wester had the authority to give orders on how to treat Saul’s students
เวทเทอร์มีอำนาจสั่งให้ปฏิบัติกับนักเรียนของซาอูลได้
 The blood on Blavi’s mouth seemed to tell Anfey that this was not "unleashing some of their rage," but beating Blavi to death
เลือดในปาก Blavi ดูเหมือนจะบอก Anfey ว่านี่ไม่ใช่ "unleashing บางส่วนของความโกรธของพวกเขา" แต่ตี Blavi ถึงตาย
 Normally, Zeda should not have dared to go against Wester’s orders, but what he was doing was trying to intensify the conflict on purpose
โดยปกติแล้ว Zeda ไม่ควรกล้าที่จะฝ่าฝืนคำสั่งของเวสเทอร์ แต่สิ่งที่เขากำลังทำคือพยายามที่จะกระชับความขัดแย้งเกี่ยวกับวัตถุประสงค์
 Something was wrong with him! A swordsman walked in front of Anfey
มีบางอย่างผิดปกติกับเขา! 
 With two clicking sounds, Anfey received the same kind of bracelet on his wrist
ด้วยการคลิกสองครั้งที่เสียง Anfey ได้รับสร้อยข้อมือแบบเดียวกันบนข้อมือ
 "They even used an anti-magic bracelet on you…" Christian smiled bitterly
"พวกเขาใช้สร้อยข้อมือป้องกันมายากลกับคุณ ... " คริสเตียนยิ้มอย่างขมขื่น
 A grinning man walked into the living room, bowed, and greeted them, "Mr
ชายยิ้มเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นคำนับและทักทายพวกเขา "นาย
 Zeda, I have opened the lab’s door, and shut down the magic arrays
Zeda, ฉันได้เปิดประตูห้องปฏิบัติการและปิดอาร์เรย์มายากล
 You can send people there at any time
คุณสามารถส่งคนที่นั่นได้ตลอดเวลา
" Anfey looked up, smiling grimly inside
"Anfey เงยหน้าขึ้นมองและยิ้มอย่างรุนแรงภายใน
 That man was his enemy Maris! Judging from the malicious look he gave Anfey before he left, Anfey already knew Maris would not let what was between them go
ผู้ชายคนนี้เป็น Maris ศัตรูของเขา! 
 However, he could not kill Maris
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถฆ่า Maris ได้
 Who would expect this… After a period of only several days, they got the chance to meet again, but the situation had totally switched
ใครจะคาดหวังนี้ ... หลังจากช่วงเวลาเพียงไม่กี่วันพวกเขาได้มีโอกาสพบกันอีกครั้ง แต่สถานการณ์เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
 This time Anfey was in the disadvantaged position
คราวนี้ Anfey อยู่ในสถานที่ด้อยโอกาส
 "Good job!" Zeda smiled
"งานดี!" 
 "Thank you, sir," Maris flattered with a satisfied smile
"ขอบคุณครับ" Maris พอใจกับรอยยิ้มที่พึงพอใจ
 Seeing the way of Blavi was being treated, Christian and others didn’t dare to yell and curse, although they hated Maris for what he did
เมื่อมองเห็นทางของ Blavi ได้รับการปฏิบัติคริสเตียนและคนอื่น ๆ ไม่กล้าที่จะตะโกนและสาปแช่งแม้ว่าพวกเขาเกลียด Maris ในสิ่งที่เขาทำ
 They stared at Maris with hatred to unleash some of their anger
พวกเขาจ้องมองที่ Maris ด้วยความเกลียดชังเพื่อปลดปล่อยความโกรธบางส่วนของพวกเขา
 Maris’s smiled even brighter once he saw Anfey
Maris ยิ้มสดใสยิ่งขึ้นเมื่อเห็น Anfey
 The way he looked at Anfey seemed like he had found some treasures
วิธีที่เขามองไปที่ Anfey ดูเหมือนว่าเขาได้พบสมบัติบางอย่าง
 He slowly walked toward Anfey
เขาค่อยๆเดินไปทาง Anfey
 Anfey pushed away Christian, straightening his back and staring at Maris
Anfey ผลักดันคริสเตียนให้ตรงหลังของเขาและจ้องมองที่ Maris
 If Maris hadn’t shown up, Anfey would have pressed down any desire to wait and see what Zeda wanted to do
ถ้า Maris ไม่ได้แสดงตัว Anfey จะกดดันความปรารถนาที่จะรอดูสิ่งที่ Zeda ต้องการทำ
 But now he couldn’t take it anymore, because he wasn’t sure how much torture he would have to endure from Maris
แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไปเพราะเขาไม่แน่ใจว่าจะต้องทรมานมากแค่ไหนจาก Maris
 "Anfey, Anfey, have you ever thought… you would be like this one day?" Maris approached with a sneaky, kind smile and patted Anfey’s shoulder
"Anfey, Anfey, คุณเคยคิดไหมว่า ... คุณคงจะเป็นแบบนี้ในวันนี้?" 
 "Yes, I did
"ใช่ฉันทำ
" Anfey gave him a sneer
"Anfey ให้เขาเยาะเย้ย
 "Huh?" Anfey looked up at the ceiling and slammed his forehead into Maris’s face
"ฮะ?" 
 Everybody treated Anfey as a magic apprentice
ทุกคนได้รับการรักษา Anfey เป็นเด็กฝึกงานเวทมนตร์
 Zeda and his fellows didn’t think he vould pose a threat to them
Zeda และกลุ่มเพื่อนของเขาไม่คิดว่าเขาจะเป็นภัยคุกคามต่อพวกเขา
 Christian and his fellows did not believe a magic apprentice could change the situation
คริสเตียนและเพื่อนร่วมงานของเขาไม่เชื่อว่าเด็กฝึกงานเวทมนตร์อาจเปลี่ยนสถานการณ์ได้
 Maris even thought of Anfey as a toy, imagining all kinds of ways to torture him
Maris ได้คิดถึง Anfey เป็นของเล่นจินตนาการถึงวิธีการทรมานเขาทุกรูปแบบ
 This fierce and venomous strike turned Maris’ dream into stars in front of his eyes! Anfey grabbed Maris’ throat with his left hand with lightning speed
การนัดหยุดงานที่รุนแรงและเป็นพิษนี้ทำให้ฝันของ Maris กลายเป็นดาวฤกษ์ที่อยู่ต่อหน้าดวงตาของเขา! 
 Maris’ scream was constrained by the tightness around his throat
เสียงกรีดร้องของ Maris ถูกบีบบังคับด้วยความหนาแน่นรอบลำคอของเขา
 Anfey lifted Maris up by his throat and used him as a shield, running towards Zeda
Anfey ยก Maris ขึ้นโดยลำคอของเขาและใช้เขาเป็นโล่วิ่งต่อ Zeda
 Zeda was in such shock that he didn’t have time to move back
Zeda ตกใจมากจนไม่ต้องกลับมา
 He pulled out his sword and stabbed at Maris’ back
เขาดึงดาบออกและแทงที่หลังของมาริส
 Zeda’s sword was thrust towards Maris’ side
ดาบของเศอีดถูกดันไปทางด้านของมารีส
 Anfey threw the body at Zeda, forcing him to lift his sword up, which left an area exposed to attacks
Anfey โยนร่างที่ Zeda, บังคับให้เขายกดาบของเขาขึ้นซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีการโจมตี
 Zeda howled and gathered his combat power, ready to take Anfey’s strike
พร้อมที่จะโจมตี Anfey
 Anfey had neither a weapon nor combat power
Anfey ไม่มีอาวุธหรือต่อสู้กับพลัง
 Zeda thought there was no way that Anfey could hurt him
Zeda คิดว่า Anfey ไม่สามารถทำร้ายเขาได้
 Even seeing how Anfey fought, Zeda still underestimated how fierce Anfey could be
แม้แต่การดูว่า Anfey สู้อย่างไร Zeda ยังประเมินความรุนแรงของ Anfey ด้วยเช่นกัน
 He only had himself to blame for that
เขาเพียง แต่ต้องโทษตัวเองเท่านั้น
 In the time Zeda spent trying to gather his combat power and pull out his sword, Anfey had already poked Zeda’s eyes with two fingers
ในเวลาที่ Zeda ใช้เวลาพยายามเก็บกำลังรบของเขาและดึงดาบ Anfey ได้กวาดตาของ Zeda ด้วยสองนิ้ว
 Anfey’s attacks were too fast and the distance between them was too short
การโจมตีของ Anfey เร็วเกินไปและระยะห่างระหว่างพวกเขาสั้นเกินไป
 Zeda only had time to close his eyes before feeling a sharp pain in his eyes
Zeda มีเวลาที่จะหลับตาลงก่อนที่จะรู้สึกเจ็บปวดในดวงตาของเขา
 Anfey’s index and middle fingers were already stuck in his eye sockets
นิ้วและนิ้วกลางของ Anfey ติดอยู่ในซ็อกเก็ตตาของเขาแล้ว
 As a well-qualified assassin, he could kill a person without any weapon! Zeda painfully uttered a piercing cry, stumbling backwards with his hands on his eyes
ในฐานะฆาตกรที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเขาสามารถฆ่าคนโดยไม่มีอาวุธใด ๆ ! 
 Anfey reached out to the shaft of Zeda’s sword with his right hand
Anfey เอื้อมมือออกไปที่ดาบของดาบ Zeda ด้วยมือขวา
 He pulled the sword out from Maris’ body, and blood spattered everywhere
เขาดึงดาบออกมาจากร่างของ Maris และเลือดก็แผ่กระจายไปทั่วทุกแห่ง
 All these happened too fast
สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป
 When Maris’ body was still flying in the air, Anfey had already beaten Zeda! Anfey slid to the side
เมื่อร่างของ Maris กำลังบินอยู่ในอากาศ Anfey ได้สังหาร Zeda! 
 He was already two meters away, rushing toward the intermediate mage behind Niya
เขาอยู่ห่างออกไปสองเมตรและวิ่งไปหาคนกลางที่อยู่เบื้องหลัง Niya
 Anfey was able to accurately and correctly calculate everything in this battle
Anfey สามารถคำนวณได้อย่างถูกต้องและถูกต้องทุกอย่างในการรบครั้งนี้
 He did not rush to attack the mage
เขาไม่รีบเร่งในการโจมตีนักเวทย์
 Instead, he slid twice
แทนเขาเลื่อนสองครั้ง
 It seemed so unnecessary, but in fact it was all part of his calculations
มันดูเหมือนจะไม่จำเป็นดังนั้น แต่ในความเป็นจริงมันเป็นส่วนหนึ่งของการคำนวณของเขาทั้งหมด
 From the angle he had fought from, he could avoid magic attacks, but Christian, behind him, could not
จากมุมที่เขาได้ต่อสู้จากเขาสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีด้วยเวทย์มนตร์ได้ แต่คริสเตียนที่อยู่ข้างหลังเขาไม่สามารถทำได้
 With his position changed, he not only ensured the safety of Christian and his fellows, but also used Niya to half-block the intermediate mage
กับตำแหน่งของเขาเปลี่ยนเขาไม่เพียงมั่นใจความปลอดภัยของคริสเตียนและ fellows ของเขา แต่ยังใช้ Niya ครึ่งบล็อกกลาง mage
 From their previous conversation, Anfey knew they didn’t dare to hurt Niya
จากการสนทนาก่อนหน้านี้ Anfey รู้ว่าพวกเขาไม่กล้าที่จะทำร้าย Niya
 If the mage wanted to use magic, he had to step sideways to start the magic
ถ้านักเวทย์ใช้เวทมนตร์เขาต้องก้าวไปข้างหน้าเพื่อเริ่มเวทมนตร์
 Anfey was sure the time taken to slide would be a lot less than the time needed to sidestep
Anfey มั่นใจว่าเวลาที่ถ่ายไปจะน้อยกว่าเวลาที่จำเป็นในการเลี่ยงตัว
 Instead of losing, he had won!
แทนที่จะสูญเสียเขาได้รับรางวัล!