Chapter 27 Chapter 27
บทที่ 27 บทที่ 27
 Kang Chul-In’s Anger
ความโกรธของ Kang Chul-In
   Kang Chul-In, the meeting with Lee Chae-Lin behind him, drove his Mustang towards the marketplace near Gyunggido, Buchun
Kang Chul-In พบกับ Lee Chae-Lin ที่อยู่ข้างหลังเขาขับรถ Mustang ไปยังตลาดใกล้ Gyunggido Buchun
 His mother ran a fruit shop in the marketplace for 20 years
แม่ของเขาวิ่งร้านผลไม้ในตลาดมา 20 ปี
 Yes
ใช่
 If Alex Rothschild was the typical privileged born-to-wealth scenario, Kang Chul-In was a commoner that was raised by a single mother after losing his father at a young age
ถ้าอเล็กซ์รอ ธ ไชลด์เป็นสถานการณ์ที่เกิดจากความมั่งคั่งที่เป็นที่นิยมทั่วไป Kang Chul-In เป็นคนสามัญที่เลี้ยงดูโดยแม่คนเดียวหลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิตเมื่ออายุยังน้อย
 ‘Are you there?’ His mother Park Sun-Ja, who he noticed from far away, was staying warm in front of an antique heater, fighting the cold winter wind
'คุณอยู่ที่นั่นหรือ?' แม่ของเขา Park Sun-Ja ซึ่งเขาสังเกตเห็นจากที่ไกล ๆ กำลังอยู่หน้าเครื่องอุ่นโบราณต่อสู้กับลมหนาว
 It was late
มันก็สาย
 All the other stores had closed its shutters one by one, and the grandmas who were selling different things on the ground were packing up, but Park Sun-Ja was not moving with her eyes locked on the TV
ร้านอื่น ๆ ได้ปิดบานประตูหน้าต่างทีละคนและปู่ย่าตายายที่ขายของบนพื้นแตกต่างกัน แต่ Park Sun-Ja ไม่ได้ขยับเข้าตา
   “I need to work hard and earn money if I want to give you a nice home when you get married
"ฉันต้องทำงานหนักและหารายได้ถ้าต้องการให้บ้านที่ดีเมื่อคุณแต่งงาน
”   Kang Chul-In remembered what Park Sun-Ja always said to him
คังชอลจำได้ว่า Park Sun-Ja พูดกับเขาเสมอ
 A nice home
บ้านที่ดี
 Park Sun-Ja, who could not give him an apartment worth $400-500, but still said she wanted to get him at least a nice home for rent, opened her store the earliest and closed the latest compared to anyone else
Park Sun-Ja ผู้ซึ่งไม่สามารถให้พาร์ทเมนท์มูลค่า 400-500 เหรียญ แต่ก็ยังบอกว่าอยากจะให้เขาเช่าบ้านให้เช่าอย่างน้อยก็เปิดร้านของเธอเร็วและปิดล่าสุดเมื่อเทียบกับคนอื่น
 It was her determination to not send her son off with empty hands
มันเป็นความมุ่งมั่นของเธอที่จะไม่ส่งลูกชายของเธอออกด้วยมือเปล่า
 “Son?” Park Sun-Ja noticed her son Kang Chul-In right away and smiled widely
"Son?" Park Sun-Ja ได้เห็นลูกชายของเธอคังจุล - อินในทันทีและยิ้มกว้าง ๆ
   “What are you doing here? It is the weekday… you haven’t contacted me in a while!” “I’m back, mother
"คุณมาทำอะไรที่นี่? 
” Kang Chul-In smiled, and unlike his usual self, responded back to Park Sun-Ja
"คังจุล - ยิ้มและไม่เหมือนกับตัวเองตามปกติตอบกลับไปที่ปาร์คซัน - แจ
 It’s been 7 years
เป็นเวลา 7 ปี
   Kang Chul-In helped Park Sun-Ja close the store, and went home for a late dinner
Kang Chul-In ช่วย Park Sun-Ja ให้ปิดร้านและกลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็นปลาย
 Kang Chul-In spoke, with the fruit in front of him after the meal
คังจุล - อินพูดด้วยผลไม้ตรงหน้าหลังอาหาร
 “I changed my job
"ฉันเปลี่ยนงานของฉัน
” Kang Chul-In made up something
คังจุล - อินทำอะไรบางอย่าง
 “Changed your job? Why? You were doing well
"เปลี่ยนงานของคุณหรือไม่? 
” With the surprising news, mother Park Sun-Ja seemed surprised
"ด้วยข่าวที่น่าแปลกใจแม่ Park Sun-Ja ดูแปลกใจ
 It was expected
มันเป็นที่คาดหวัง
 2020’s South Korea was filled with the fight for jobs amongst the young like Kang Chul-In with the westernization and unemployment
ปีพ. ศ. 2520 ของเกาหลีใต้เต็มไปด้วยการสู้รบกับงานในหมู่วัยรุ่นอย่างคังจุลอินที่มีความเป็นสตรีและการว่างงาน
 ‘Employment Front, Unlimited Competition!’ was a slogan and saying that was spreading amongst the young
'การจ้างงานด้านหน้า, การแข่งขันไม่ จำกัด !' เป็นสโลแกนและบอกว่ากำลังแพร่กระจายในหมู่เด็ก
 In those sorts of times, Kang Chul-In had left his job, so it was understandable that Lee Sun-Ja was worried
ในช่วงเวลาดังกล่าวคังชุนอินได้ลาออกจากงานแล้วจึงเข้าใจได้ว่าลีซุนจางกังวล
 “Intern again? Then, it would be better if you worked at the store with me…” “No
"ฝึกงานอีกครั้งหรือ? 
” Kang Chul-In shook his head
คังชอลอินเขย่าหัว
 “I got to know the president of a trade company, and decided to move to that job
"ฉันได้รู้จักประธาน บริษัท การค้าและตัดสินใจย้ายไปทำงานที่นั่น
 The company isn’t too large, but it is going to be listed soon, and there is a big possibility that it will become about medium sized
บริษัท มีขนาดไม่มากนัก แต่จะมีการจดทะเบียนในเร็ว ๆ นี้และมีความเป็นไปได้สูงที่จะมีขนาดปานกลาง
 Also… I am an official employee
นอกจากนี้ฉันเป็นพนักงานอย่างเป็นทางการ
” “Employee?” “Yes
"" Employee? "" ใช่
 There are a lot of business trips, but the pay is good and there are good benefits, so it is much better than the company I was at before
มีจำนวนมากเดินทางธุรกิจ แต่จ่ายเป็นสิ่งที่ดีและมีประโยชน์ที่ดีจึงเป็นสิ่งที่ดีกว่า บริษัท ที่ฉันมาก่อน
” “…!” In that moment, Park Sun-Ja’s eyes opened wide
"" ... ! "ในขณะนั้นตาของ Park Sun-Ja เปิดกว้าง
 “Is… is that true?” “Yes
"ใช่ ... เป็นความจริงหรือไม่?" "ใช่
” “Oh… who is that president? Taking my Chul-In in…
"" โอ้ ... ใครเป็นประธานาธิบดีคนนั้น? 
 he will be blessed, he will!” “President Kwon Hyung Woo… he is known in the trade business
เขาจะได้รับพร! "" ประธาน Kwon Hyung Woo ... เขาเป็นที่รู้จักในวงการค้า
 He is almost eighty, but he is well enough to still work in the field
เขาเกือบแปดสิบ แต่เขาก็ยังดีพอที่จะยังคงทำงานอยู่ในทุ่งนา
” Kang Chul-In sold out old man Kwon
"คังจุล - ขายชายชราออกจากร้าน Kwon
 He felt a little guilty lying to his mother, but the world still thought of Pangaea as a dangerous, foreign planet
เขารู้สึกผิดเล็กน้อยที่โกหกแม่ของเขา แต่โลกยังคงคิดว่า Pangaea เป็นดาวเคราะห์ที่อันตรายในต่างประเทศ
 What sort of parent would be glad if her son was going back and forth to such a place
พ่อแม่ผู้ปกครองคนไหนจะดีใจถ้าลูกชายของเธอกำลังเดินไปมาที่นั่น
 It would be better to tell a little white lie right now, even if he was to tell her in the future
คงจะดีกว่าที่จะพูดโกหกขาวสักหน่อยตอนนี้แม้ว่าเขาจะบอกเธอในอนาคตก็ตาม
 Also, for him who would be gone often to Pangaea, a trade company job would be a good excuse to avoid Park Sun-Ja’s worries and doubts
นอกจากนี้สำหรับผู้ที่จะไปบ่อยครั้งเพื่อ Pangea งานของ บริษัท การค้าจะเป็นข้ออ้างที่ดีในการหลีกเลี่ยงความกังวลและข้อสงสัยของ Park Sun-Ja
 “Oh, I see! Oh… seems like your father is looking out for you in heaven!” Park Sun-Ja mentioned Kang Chul-In’s father who had passed away and teared up
"อ้อเข้าใจแล้ว! 
 ‘I will be good to you
ฉันจะดีกับคุณ
’ Kang Chul-In watched Park Sun-Ja and pledged that he would be a different son from before, different from the stoic, detached son from the past
คังจุล - เฝ้าดูปาร์คแจจุงและให้คำมั่นว่าจะเป็นลูกชายที่แตกต่างไปจากเดิมซึ่งแตกต่างจากลูกชายที่ยังคงอดทนอยู่ห่างจากอดีต
 “No, this can’t do
"ไม่ได้นี่ไม่สามารถทำได้
” Park Sun-Ja thought of something and made a serious face
Park Sun-Ja คิดถึงบางสิ่งบางอย่างและทำหน้าตาจริงจัง
 “Son, go to an academy starting tomorrow
"ลูกไปที่สถาบันการศึกษาที่จะเริ่มต้นในวันพรุ่งนี้
 I will give you money
ฉันจะให้เงิน
” “…!” Kang Chul-In’s face hardened at the words
"" ... ! "ใบหน้าของคังชุนอินแข็งคำพูด
 It was as if he got hit on the back of the head
มันเหมือนกับว่าเขาโดนตีที่ศีรษะ
 “You said there are a lot of foreign business trips
"คุณกล่าวว่ามีจำนวนมากเดินทางไปทำธุรกิจต่างประเทศ
 Aren’t you not good with foreign language?” “…” Park Sun-Ja was right
คุณไม่ดีมั้ยกับภาษาต่างชาติหรอ? "" ... "ปาร์คแจจุงมีสิทธิ์
 The Kang Chul-In who Park Sun-Ja knew was not someone who had the ability to go on a business trip
Kang Chul-In ที่ Park Sun-Ja รู้ไม่ใช่คนที่มีความสามารถในการเดินทางไปทำธุรกิจ
 It was also true that he did not have the background or the specs either
มันก็จริงที่เขาไม่ได้มีพื้นหลังหรือรายละเอียดทั้งสอง
 ‘She is smart in these ways
"เธอฉลาดด้วยวิธีนี้
’ Kang Chul-In was taken aback for the moment, but it was just that – a moment
'คังจุล - อิน' ได้รับการตอบรับในขณะนี้ แต่มันก็เป็นเช่นนั้น - สักครู่
 JAPANESE FROM THE ORIGINAL BOOK (Didn’t know how to type these words out) “…?” Park Sun-Ja looked confused as he spoke Japanese unexpectedly
ภาษาญี่ปุ่นจากหนังสือต้นฉบับ (ไม่ทราบวิธีพิมพ์คำเหล่านี้ออก) "... ?" Park Sun-Ja ดูสับสนในขณะที่เขาพูดภาษาญี่ปุ่นอย่างกะทันหัน
 “Meanwhile, I have learned conversation in whatever I can (in English)
"ในขณะที่ฉันได้เรียนรู้การสนทนาในสิ่งที่ฉันสามารถ (ในภาษาอังกฤษ)
” Kang Chul-In had begun to speak foreign languages
"คังจุล - อินเริ่มพูดภาษาต่างประเทศ
 CHINESE FROM ORIGINAL BOOK (Didn’t know how to type these words out) That was not all
จีนจากหนังสือต้นฉบับ (ไม่ทราบวิธีพิมพ์คำเหล่านี้ออก) นั่นไม่ใช่ทั้งหมด
 For a while after, Kang Chul-In showcased more foreign languages, and Park Sun-Ja, who did not know any other languages, was close to fainting at her son’s skills
คังชุนอินได้เปิดตัวภาษาต่างประเทศมากขึ้นและ Park Sun-Ja ที่ไม่รู้จักภาษาอื่น ๆ เกือบจะเป็นลมที่ทักษะของลูกชายของเธอ
 “Although I am not fluent in Japanese, English, and Chinese, it is enough for me to work
"แม้ว่าฉันจะไม่ชำนาญในภาษาญี่ปุ่นอังกฤษและจีน แต่ก็เพียงพอสำหรับการทำงาน
 It may be awkward, but I can slowly learn while I work
อาจเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจ แต่ฉันสามารถเรียนรู้ในขณะที่ฉันทำงานได้ช้า
 There isn’t time for me to go to an academy because I am working, as well
ไม่มีเวลาที่ฉันจะไปเรียนที่สถาบันการศึกษาเพราะฉันทำงานด้วยเช่นกัน
” “Did you study separately until now?” “Yes
"" คุณได้ศึกษาแยกกันไปแล้วหรือยัง? "" ใช่
” What studying
"เรียนอะไร
 He had drunk a potion from a special tree in Pangaea and had mastered the languages on a whim, not studied formally
เขาดื่มยาจากต้นไม้พิเศษใน Pangaea และทำความเข้าใจภาษาต่างๆโดยไม่ตั้งใจอย่างเป็นทางการ
 What time did he have amidst all the battles and attacking dungeons to study? “Aigoo… my son, I’m so proud of you
เขาทำอะไรระหว่างการต่อสู้และโจมตีดันเจี้ยนเพื่อไปศึกษา? 
 The academies cost so much, so I could not pay for a good education… but… I’m so proud…” Mother Park Sun-Ja’s eyes turned red, and finally released tears
สถาบันการศึกษาเสียค่าใช้จ่ายมากดังนั้นฉันจึงไม่สามารถจ่ายเงินเพื่อการศึกษาที่ดีได้ แต่ ... ฉันภูมิใจมาก "ดวงตาของ Mother Park Sun-Ja เปลี่ยนเป็นสีแดง
 ‘Crap
'อึ
’ Kang Chul-In who did not expect his mother to cry, was put in an awkward position
คังจุล - ที่ไม่คาดหวังว่าแม่จะร้องไห้อยู่ในตำแหน่งที่น่าอึดอัดใจ
 He had conned his mother, but she was crying
เขากวนใจแม่ แต่ร้องไห้
 “Son… I’m sorry… I should have supported your education more… my son is this smart…” “…” Kang Chul-In was going to say something, but he was a stoic and emotionless man by nature, so he answered by solemnly holding his crying mother
"ลูกชาย ... ฉันขอโทษ ... ฉันควรจะสนับสนุนการศึกษาของคุณมากขึ้น ... ลูกชายของฉันเป็นคนฉลาด ... " "... " คังจุลก็จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาเป็นคนที่อดทนและไร้อารมณ์ตามธรรมชาติ 
 After Park Sun-Ja cried up a storm, Kang Chul-In took out a thick envelope from his inside pocket
หลังจากที่ Park Sun-Ja ร้องว่าพายุ Kang Chul-In เอาซองจดหมายหนา ๆ ออกจากกระเป๋าข้างใน
 “What is this, son?” “The president must have taken a liking to me, and he gave me bit of a bonus
"ลูกชายคืออะไร?" "ประธานาธิบดีต้องเป็นที่ชื่นชอบของฉันและเขาให้โบนัสหน่อย
 It is for you
นี่สำหรับเธอ
” “No, you need to use that when you get married
"" ไม่คุณต้องใช้มันเมื่อคุณแต่งงาน
 I don’t need anything like that
ฉันไม่ต้องการอะไรแบบนั้น
 Speaking of which…” “…?” “I want grandkids
พูด ... "" ... ? "" ฉันต้องการให้หลานคนโต
 A granddaughter might be better
หลานสาวอาจจะดีกว่า
 I have had a son, but I have never had a daughter
ฉันมีลูก แต่ฉันไม่เคยมีลูกสาว
 Now my son is an official employee, so you need to get married soon
ตอนนี้ลูกชายของฉันเป็นพนักงานอย่างเป็นทางการดังนั้นคุณต้องแต่งงานเร็ว ๆ นี้
 Right?” “…!” As the feared marriage talk came up, fear appeared for the first time on Kang Chul-In’s face
ใช่มั้ย? "" ... ! "เมื่อการพูดคุยเรื่องการแต่งงานที่เกรงกลัวขึ้นมาความกลัวก็ปรากฏตัวขึ้นบนใบหน้าของคังชุนอิน
 ‘Crap!’ For the last 10 years, he was too busy fighting battle after battle and had no time to date, much less to get married
'อึ!' ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมาเขายุ่งอยู่กับการสู้ศึกหลังสงครามและไม่มีเวลามากนักที่จะแต่งงาน
 He had spent brief fiery moments with charming women, but those were only single nights
เขาใช้ช่วงเวลาที่น่ากลัวสั้น ๆ กับผู้หญิงที่มีเสน่ห์ แต่ก็เป็นคืนเดียวเท่านั้น
 And, for Kang Chul-In to hear his mother talk about grandchildren, it was quite burdensome
และสำหรับคังจุลนที่จะได้ยินว่าแม่ของเขาพูดถึงหลานมันเป็นเรื่องที่หนักพอสมควร
 “It is before I have settled down… it is not too late to talk about that after I have settled in more
"ก่อนที่ฉันจะได้นั่งลง ... มันยังไม่สายเกินไปที่จะพูดถึงเรื่องนี้หลังจากที่ฉันได้นั่งลงมากแล้ว
” “I know that
" "ฉันรู้แล้ว
 But… you can bring a nice lady within this year, right?” “…” “I’m going to say it again, but I want a granddaughter
แต่ ... คุณสามารถนำผู้หญิงที่ดีภายในปีนี้ใช่มั้ย? "" ... "" ฉันจะพูดอีกครั้ง แต่ฉันต้องการหลานสาว
” “…” Park Sun-Ja emphasized ‘granddaughter’ and Kang Chul-In broke out in cold sweat every time she mentioned it
"" ... "ปาร์คจุนจาย้ำว่า 'หลาน' และคังจุล - อินระเบิดในเหงื่อเย็นทุกครั้งที่เธอพูดถึง
 Even the great Kang Chul-In was just a powerless son in the face of the marriage weapon
แม้คังจุล - อินที่ยอดเยี่ยมก็เป็นลูกชายที่ไร้อำนาจในการเผชิญกับอาวุธแต่งงาน
 But, he did not know then
แต่เขาไม่เคยรู้มาก่อน
 Kang Chul-In, nor his mother Park Sun-Ja
Kang Chul-In หรือแม่ของเขา Park Sun-Ja
 What would happen in just a couple of months
สิ่งที่จะเกิดขึ้นในเวลาเพียงไม่กี่เดือน
   Second day
วันที่สอง
 After he had breakfast with his mother, he got on his Mustang and headed towards Seoul
หลังจากรับประทานอาหารเช้ากับแม่แล้วเขาก็ไป Mustang และมุ่งหน้าไปยังกรุงโซล
 He first payed off the loan in the bank and others that he borrowed, and chose to purchase the Mustang
เขาจ่ายเงินกู้ครั้งแรกในธนาคารและอื่น ๆ ที่เขายืมและเลือกที่จะซื้อมัสแตง
 It did not seem like he would be able to buy a good car anytime soon, because the economy of the land was still unstable
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถซื้อรถที่ดีได้ในเร็ว ๆ นี้เนื่องจากเศรษฐกิจของประเทศยังไม่เสถียร
 And that night
และในคืนนั้น
 Kang Chul-In headed to the 63 building in order to return to Pangaea
Kang Chul-In มุ่งหน้าไปยังอาคาร 63 เพื่อกลับไปยัง Pangaea
 A couple of soldiers and a couple researchers from the government was around the building, but there wasn’t anyone stopping him
มีทหารสองคนและนักวิจัยสองคนจากรัฐบาลอยู่รอบ ๆ อาคาร แต่ไม่มีใครหยุดเขา
 Although the 63 Building acted like a sort of dimension door, it was limited to the outside of the building
ถึงแม้อาคาร 63 จะทำหน้าที่เป็นประตูขนาดใหญ่ แต่ก็ยัง จำกัด อยู่ด้านนอกของอาคาร
 The inside was still used by people
ภายในยังคงใช้โดยคน
 Also, one did not have to go inside the building to go to Pangaea anyways
นอกจากนี้ก็ไม่จำเป็นต้องเข้าไปภายในอาคารเพื่อไปยัง Pangaea เลย
 2km within the building and you could go to Pangaea
2 กม. ภายในอาคารและคุณสามารถไปที่ Pangea
   Pzzt! Kang Chul-In opened the dimension door, not caring if anyone looked or not
Pzzt! 
 “Return
"กลับ
” When he said the command, the golden light that came from the 63 Building fell on Kang Chul-In, and he could return to Pangaea, disappearing without a trace
"เมื่อเขากล่าวคำสั่งแสงสีทองที่มาจากตึก 63 พังลงสู่คังจุลอินและเขาก็สามารถกลับไปที่ Pangaea หายตัวไปได้โดยไม่ต้องร่องรอย
   “Sovereign, welcome back
"อธิปไตยต้อนรับกลับมา
” The one that greeted Kang Chul-In the moment he was back was Lucia
"คนที่ทักทายกับคังจุล - ในขณะที่เขากลับมาคือลูเซีย
 But… Lucia did not look happy
แต่ลูเซียดูไม่ดี
 Lucia, who had the aura of a headstrong, passionate career woman had a rather cold and picky look to her, but she was always widely smiling towards Kang Chul-In
ลูเซียที่มีรัศมีของผู้หญิงที่กระตือรือร้นและหลงใหลในอาชีพการงานมีลักษณะที่ค่อนข้างเย็นและจู้จี้จุกจิกกับเธอ แต่เธอมักยิ้มแย้มแจ่มใสต่อคังจุงอิน
 But how was Lucia’s face now? Serious, and more serious
แต่ตอนนี้ใบหน้าของลูเซียเป็นอย่างไร? 
 No, actually, her face was hardened beyond seriousness
ไม่จริงใบหน้าของเธอแข็งกระด้างกว่าที่จริงจัง
 ‘Something is up
'มีบางอย่างขึ้น
’ Kang Chul-In saw Lucia’s face and realized something bothersome had happened
คังชุน - ดูใบหน้าของลูเซียและตระหนักถึงสิ่งที่น่ารำคาญเกิดขึ้น
 “Is there something wrong?” “It’s…” “Speak
"มีอะไรผิดพลาดหรือ" "มัน ... " "พูด
” “Yes, Sovereign
"" ใช่อธิปไตย
 Please do not be surprised
กรุณาอย่าแปลกใจเลย
” Lucia seemed to think for a brief moment, and spoke
"ลูเซียดูเหมือนจะคิดชั่วครู่หนึ่งและพูด
 “Four workers and five Ants died
"สี่คนงานและมดห้าคนเสียชีวิต
” “…!” Kang Chul-In’s face hardened
"" ... ! "ใบหน้าของคังชุนอินแข็งขึ้น
 “The cause of death… no, who did it? Is it a Sovereign?” If it was a simple accident on the building site or a fall, then there was no way Lucia would have this sort of response
"สาเหตุของความตาย ... ไม่มีใครทำมัน? 
 This meant that it was another Sovereign, or…
ซึ่งหมายความว่าเป็นจักรพรรดิอื่นหรือ ...
 “or is it a monster?” There was rage on Kang Chul-In’s face
"หรือว่ามันเป็นสัตว์ประหลาด?" มีความโกรธแค้นอยู่บนใบหน้าของคังโชน
 He had returned to Earth, made deals, searched for Kwak Jung, and even gone to see his mother
เขากลับมายังโลกทำข้อเสนอค้นหา Kwak Jung และแม้แต่ไปดูแม่ของเขา
 He had come back with a light heart, but his precious people had died
เขากลับมาพร้อมกับหัวใจที่สว่างไสว แต่คนที่มีค่าของเขาเสียชีวิต
 For Kang Chul-In who was extremely possessive and valued ‘his things’, his anger was understandable
สำหรับคังจุลในที่เป็นเจ้าของอย่างมากและมูลค่า 'สิ่งที่เขา' ความโกรธของเขาเป็นที่เข้าใจ
 “It is a monster
"มันเป็นสัตว์ประหลาด
” Lucia answered
"ลูเซียตอบ
 “What kind?” “A peacock dragon
"อะไรแบบนี้?" "มังกรนกยูง
” “…!” Kang Chul-In’s eyes glistened sharply upon hearing the attack was by a peacock dragon
"" ... ! "ดวงตาของ Kang Chul-In วูบวาบอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินการโจมตีโดยมังกรนกยูง
 Peacock dragon
นกยูงมังกร
 It was a monster that was a dragon, but was also not
มันเป็นสัตว์ประหลาดที่เป็นมังกร แต่ก็ไม่ใช่
 In Pangaea, dragons existed, but usually dragons were red, gold, blue, or the like, and were pure bloods
ในมังกรมีมังกร แต่มังกรมักเป็นสีแดงทองสีฟ้าหรือเหมือนกันและเป็นเลือดบริสุทธิ์
 But, there were so few in existence, and were so rare that it was difficult to even see one in one’s lifetime
แต่มีน้อยมากในการดำรงอยู่และเป็นที่หายากเพื่อที่จะได้ยากที่จะได้เห็นหนึ่งในชีวิตหนึ่งของ
 Kang Chul-In, too, in his 10 years at Pangaea saw only one blue dragon
ในช่วง 10 ปีที่ Pangaea เขาได้เห็นมังกรสีฟ้าตัวเดียว
 But, a subspecies like a peacock dragon was not too difficult to find
แต่ชนิดย่อยเช่นมังกรนกยูงไม่ยากที่จะหา
 Roughly about ten different species… but it did have dragon blood and was not a monster to take lightly
ประมาณสิบชนิดที่แตกต่างกัน ... แต่มันก็มีเลือดมังกรและไม่ได้เป็นมอนสเตอร์ที่จะเบา
 Kang Chul-In in his prime called the dragon subspecies ‘fake dragons’ and poked fun, but for the current Kang Chul-In, peacock dragons came as a definite threat
คังจุลในตัวนายกเรียกว่า "มังกรปลอม" ของมังกรและสนุก แต่สำหรับปัจจุบันคังจุงอินมังกรนกยูงมาเป็นภัยคุกคามที่แน่นอน
 “Peacock dragons… is it from the Drogonia mountains?” The Drogonia mountains were the mountains located in the Eastern side of Laputa
"นกยูงมังกร ... มันมาจากเทือกเขาดราโกเนียหรือไม่?" เทือกเขาดราโกเนียเป็นเทือกเขาที่ตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของลาปาตู
 Like the name, it was well known to be home to dragons and its subspecies for a long time
เหมือนชื่อมันเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นบ้านมังกรและย่อยของมันเป็นเวลานาน
 “It seemed so
"ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น
” “Hah…a peacock dragon invasion at this time… I’m mad
"" Hah ... การรุกรานของมังกรนกยูงในเวลานี้ ... ฉันบ้า
” This was a time to focus on internal affairs and build the governing system of the land
"นี่เป็นช่วงเวลาที่ให้ความสนใจกับกิจการภายในและสร้างระบบการปกครองของแผ่นดิน
 And, for the peacock dragon to invade at such a time, Kang Chul-In felt like his ankles were grabbed from behind as he was trying to move forward
และสำหรับมังกรนกยูงที่บุกเข้ามาในช่วงเวลานั้นคังชุนอินรู้สึกราวกับข้อเท้าของเขาถูกจับจากด้านหลังขณะที่เขากำลังพยายามก้าวไปข้างหน้า
 “Lucia
“ลูเซีย
” “Yes, Sovereign
"" ใช่อธิปไตย
” “From this moment, announce to the entire land that we are at war, and to stay inside their homes
"" ตั้งแต่บัดนี้จงบอกกล่าวไปทั่วแผ่นดินว่าเราอยู่ในภาวะสงครามและอยู่ในบ้านของพวกเขา
” “I will fulfill the order, my Lord
"" ฉันจะทำตามคำสั่งพระเจ้าของฉัน
” “Also, I will use the land’s hiding specialty to prepare for future attacks
"" นอกจากนี้ฉันจะใช้ที่ดินซ่อนพิเศษเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีในอนาคต
” Based on the diet of the peacock dragons that liked human meat, a second attack was inevitable if the first had already come
"ขึ้นอยู่กับอาหารของมังกรนกยูงที่ชอบเนื้อมนุษย์การโจมตีครั้งที่สองคือสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้หากครั้งแรกได้มาแล้ว
 If he was to avoid additional casualties, it would be a wise decision to hide the land, even if it would cost him gold
ถ้าเขาต้องการที่จะหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บเพิ่มเติมก็จะเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดในการซ่อนที่ดินแม้ว่าจะมีค่าใช้จ่ายเขาทอง
 “Instruct Administrator Timothy to take care of the compensations for the families of the deceased
"สั่งให้ผู้ดูแลทิโมธีดูแลค่าเสียหายสำหรับครอบครัวของผู้ตาย
 Ah also…” When Kang Chul-In tapered off as if he was thinking about something, Lucia spoke quickly
อ้ายัง ... "เมื่อคังจุล - อินลดตัวราวกับกำลังคิดถึงบางอย่างลูเซียพูดเร็ว
 “The Royal Guard is already waiting on orders, and are fully armed
"กองกำลังรักษาความปลอดภัยกำลังรอคำสั่งซื้ออยู่และพร้อมแล้ว
 If you give an order…” “No, not that
ถ้าคุณสั่งซื้อ ... "" ไม่ใช่หรอกนะ
” Kang Chul-In shook his head
คังชอลอินเขย่าหัว
 “If you say no…”“Peacock dragons are strong monsters
"ถ้าคุณบอกว่าไม่มี ... " "มังกรนกยูงเป็นสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่ง
 With our military strength right now, we will suffer immense casualties
ด้วยกำลังทหารของเราตอนนี้เราจะประสบกับความสูญเสียอันยิ่งใหญ่
 It is time for us to grow our land, not shed blood
ถึงเวลาแล้วที่เราจะปลูกแผ่นดินของเราไม่ให้หลั่งโลหิต
” “But if you just leave the peacock dragon like this, there will be continuous casualties
"" แต่ถ้าคุณทิ้งมังกรนกยูงแบบนี้ไว้จะมีผู้เสียชีวิตอย่างต่อเนื่อง
” “I did not say that I will leave the peacock dragon be
"ฉันไม่ได้บอกว่าฉันจะปล่อยให้มังกรนกยูงเป็น
 I will take care of it as quickly as possible
ฉันจะดูแลมันให้เร็วที่สุด
” “But how… Sovereign, a battle cannot be won without bloodshed
"" แต่วิธีการ ... Sovereign, การต่อสู้ไม่สามารถชนะได้โดยไม่ต้องนองเลือด
” “I know
" "ฉันรู้ว่า
 But in this battle, our blood will not be shed
แต่ในการต่อสู้ครั้งนี้เลือดของเราจะไม่หลั่งลง
” “Then…” “Explorers
"" แล้ว ... "" นักสำรวจ
” “…!” “I will use them to hunt him
"" ... ! "" ฉันจะใช้มันเพื่อล่าเขา
” Kang Chul-In’s eyes glistened
ดวงตาของ Kang Chul-In วูบวาบ
 Explorers
สำรวจ
 Kang Chul-In was going to get in touch with the dimension travelers from Earth and hunt the peacock dragon
คังจุล - อินกำลังจะติดต่อกับนักเดินทางมิติจากโลกและตามล่ามังกรนกยูง