Chapter 25 Chapter 25
บทที่ 25 บทที่ 25
 Making a deal (2)   “Something like this?”The thing that he handed towards the old man was a plain looking ring
การทำข้อตกลง (2) "มีอะไรแบบนี้ไหม?" สิ่งที่เขาส่งต่อชายชราคือแหวนที่ดูเรียบง่าย
 “What is this?” Meanwhile, old man Kwon’s tone was quite different
"อะไรกันเนี่ย?" ในขณะที่เสียงของคนชราคนหนึ่งของ Kwon แตกต่างไปจากเดิมมาก
 It was a green light
มันเป็นแสงสีเขียว
 It meant that he would treat Kang Chul-In as a business partner, instead of some little kid of unknown origin
นั่นหมายความว่าเขาจะปฏิบัติต่อคังจุลในฐานะคู่ค้าทางธุรกิจแทนที่จะเป็นเด็กน้อยที่ไม่รู้จัก
 “A ring of strength
"วงแหวนแห่งความแข็งแกร่ง
” “A ring of strength?” “It will increase the strength of the one wearing it of about 10kg
"วงแหวนแห่งความแข็งแรง?" "มันจะเพิ่มความแข็งแรงให้กับผู้สวมใส่ประมาณ 10 กิโลกรัม
 It is cheap, but the effect is apparent
ราคาถูก แต่ผลก็ชัดเจนแล้ว
” “Are you telling me to believe…”“Old man
"" คุณบอกให้ฉันเชื่อ ... "" ชายชรา
” Kang Chul-In cut him off
คังจุล - ตัดเขาออก
 “You think I came to sell drugs?” The cold question, and the colder eyes
"คุณคิดว่าฉันมาขายยาเสพติดหรือไม่?" คำถามที่เย็นและสายตาที่เย็นกว่า
 Old man Kwon had to fight the urge to want to faint
ชายชราคนหนึ่งควอนต้องต่อสู้เพื่อกระตุ้นให้อยากเป็นลม
 ‘What kind of a guy’s eyes look like that…!’ It was a horrifying glare that he had never seen in his many years of life
ดวงตาของคนที่มองแบบนี้ ... ! "มันเป็นแสงสะท้อนอันน่าสยดสยองที่เขาไม่เคยเห็นมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา
 Can this be? Due to his business, Kwon was to meet all sorts of criminals, and amongst them were guns for hire or gangsters who had killed many
นี้สามารถ? 
 However, amongst those cruel gangsters, there was none who made his hairs stand on edge like this young man
อย่างไรก็ตามในกลุ่มคนร้ายที่โหดร้ายไม่มีใครที่ทำให้ขนของเขายืนอยู่บนขอบเหมือนชายหนุ่มคนนี้
 He did not know where this guy had come from
เขาไม่รู้ว่าชายคนนี้มาจากไหน
 “I… I am sorry…
"ฉัน ... ฉันขอโทษ ...
 I made a mistake
ฉันทำผิดพลาด
” Finally, old man Kwon lowered his tail
"ในที่สุดชายแก่ควอนก็ลงหาง
 Kwon, himself, could not believe it either
ควอนเองไม่อาจเชื่อได้เช่นกัน
 His pride as a man was hurt, for he had gotten scared with eight bulky bodyguards behind him who were all armed
ความภาคภูมิใจของเขาในฐานะชายคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บเพราะเขาได้กลัวกับผู้คุ้มกันขนาดใหญ่ 8 คนที่อยู่ข้างหลังเขาที่ติดอาวุธทั้งหมด
 He thought that there were all sorts of people in this world
เขาคิดว่ามีคนทุกประเภทในโลกนี้
 “Well, it’s okay
"เอาล่ะ
” Kang Chul-In who had scared him without intending to, swatted his hand
"คังจุล - คนที่กลัวเขาโดยไม่เจตนารั้งมือ
 “There is a saying , ‘seeing is believing
"มีคำกล่าวไว้ว่า 'การเห็นจะเชื่อ
’ It would be easier for you to understand when you use it once than me saying it a thousand times
'คุณจะเข้าใจได้ง่ายกว่าเมื่อคุณใช้มันมากกว่าที่ฉันพูดถึงพันครั้ง
” “Could I?” “Of course
"" ฉันทำได้มั้ย? "" แน่นอน
” Kang Chul-In nodded, and carefully extended his hand to put the two rings on his finger
คังจุล - พยักหน้าและยื่นมือออกมาใส่แหวนสองวงบนนิ้วมือ
 “Hmm…
“อืม ...
hm…” The old man coughed softly, as if he was embarrassed
hm ... "ชายชราเบา ๆ ราวกับว่าเขาอาย
 “This…” “has no special feeling?” “Yes, it’s that
"นี่ ... " "ไม่มีความรู้สึกพิเศษอะไร?" "ใช่แล้วล่ะ
” “It’s not an expensive item, and it is just a commonplace object
"มันไม่ใช่ของแพง แต่มันก็เป็นเพียงวัตถุธรรมดา
 Expect plausible things, old man
คาดหวังสิ่งที่เป็นไปได้แก่มนุษย์เก่า
” “…how do you use it?” “Just lift anything
"" ... คุณใช้มันได้อย่างไร? "" ยกอะไรขึ้น
 It would be better if it was something you usually could not carry because you did not have enough strength
มันจะดีกว่าถ้ามันเป็นสิ่งที่คุณมักจะไม่สามารถดำเนินการได้เนื่องจากคุณไม่ได้มีความแข็งแรงเพียงพอ
” “Hm…” At Kang Chul-In’s words, the old man stroked his white beard and picked up a 20kg barbell that was at the corner of the office
"ฮัม ... " คำพูดของคังจุล - อินชายชราลูบเคราสีขาวของเขาและหยิบมันฝรั่งขนาด 20 กิโลกรัมอยู่ที่มุมห้อง
 It was a barbell that one of his bodyguards used often to work out
มันเป็น barbell ที่หนึ่งของบอดี้การ์ดของเขาใช้มักจะทำงานออก
 “…!” The old man’s eyes opened wide
"... !" ตาของชายชราเปิดกว้าง
 “What, what is this?” Of course, the old man would have been surprised, seeing that he lifted the barbell (which he could have not picked up with two hands) with one hand
"อะไรนี่ล่ะ?" แน่นอนชายชราก็ต้องแปลกใจเพราะเห็นได้ชัดว่าเขายกบาร์เบล (ซึ่งเขาไม่อาจหยิบขึ้นมาด้วยมือสองข้าง) ด้วยมือข้างเดียว
 “You wore two at once so you can lift up 20kg more than usual
"คุณสวมสองครั้งเพื่อให้คุณสามารถยกขึ้น 20 กก. มากกว่าปกติ
 It would be possible for you to swing it too
มันจะเป็นไปได้สำหรับคุณที่จะแกว่งมันเกินไป
” Kang Chul-In kindly explained
คังชุน - กรุณาอธิบาย
 “Is that true?” “Of course
"เป็นความจริงหรือไม่?" "แน่นอน
” “Can I try?”“Of course
"" ฉันสามารถลองได้หรือไม่? "" แน่นอน
” As the approval fell, old man Kwon as if he had become young again spread out his shoulders, prepared, and swung the barbells
"ในขณะที่การอนุมัติตกลงไปล่ะควอนวัยหนุ่มราวกับว่าเขาเป็นเด็กหนุ่มอีกครั้งได้แผ่กระจายออกไปบนไหล่ของเขาเตรียมพร้อมและเหวี่ยงบาร์เบลล์
 Swish! The 20kg barbells swam in the old man’s hand
หวด! 
 Able bodied men would have strained their joints… for a man who was almost 80, it was surprise worthy
ผู้ชายฉกรรจ์จะทำให้เครียดข้อต่อของพวกเขา ... สำหรับผู้ชายที่อายุเกือบ 80 ปีมันแปลกใจที่คุ้มค่า
 It was as if he had gone back in time
ราวกับว่าเขาได้กลับไปในเวลา
 “…!”“That…!” “No way!” The body guards who had been watching silently also let out awed remarks
"... !" "นั่น ... !" "ไม่มีทาง!" ยามร่างกายที่เคยเฝ้าดูเงียบ ๆ ก็ปล่อยให้คำพูดแย่ ๆ
 “Amazing… hey, in that Pangaea or whatever it was, are there lots of things like this?”“I called it cheap
"น่าทึ่ง ... เฮ้ใน Pangaea หรือสิ่งที่เป็นอยู่มีหลายสิ่งเช่นนี้หรือไม่" "ฉันเรียกมันว่าราคาถูก
” Kang Chul-In spoke
คังชอลอินพูด
 “That ring is an extremely small part of the things that one can bring from Pangaea
"วงแหวนนั้นเป็นส่วนเล็ก ๆ ของสิ่งที่เราสามารถนำมาจาก Pangaea ได้
 Some things… are strong enough to bring down entire cities
บางสิ่งบางอย่าง ... มีความแข็งแรงพอที่จะทำให้ทั้งเมืองได้
” “Then… that means…” “Whether you believe or not, is not important
"" แล้ว ... นั่นหมายความว่า ... "" ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ไม่สำคัญ
 As time passes, you will come to believe it
เมื่อเวลาผ่านไปคุณจะเชื่อ
”“Hm… that is true too
"" อืม ... ที่จริงเช่นกัน
” “First, I want to start off our deal with selling off the gold that I brought today
"ก่อนอื่นฉันต้องการเริ่มต้นจัดการกับการขายทองคำที่ฉันนำมาในวันนี้
 What do you think, would you do it?” “Well, no reason I couldn’t
คุณคิดว่าคุณจะทำอย่างไร? "" อืมไม่มีเหตุผลที่ฉันไม่สามารถทำได้
 If what you say is true, I will jump into the business that you suggested, and not this one
ถ้าสิ่งที่คุณพูดนั้นเป็นความจริงผมจะก้าวเข้าสู่ธุรกิจที่คุณแนะนำไม่ใช่เป็นแบบนี้
 This business is a goose that lays golden eggs!” “Of course
ธุรกิจนี้เป็นห่านที่วางไข่แล้ว! "" แน่นอน
 Then you can have a fresh start and be honest to your family
จากนั้นคุณสามารถเริ่มต้นใหม่และซื่อสัตย์กับครอบครัวของคุณ
 Didn’t the daughter you had late hate your job?” “…!” “I say this again, but this is an opportunity
ลูกสาวที่คุณเคยเกลียดชังงานของคุณไม่ใช่หรือ? "" ... ! "" ฉันพูดแบบนี้อีกครั้ง แต่นี่เป็นโอกาส
” “…
"" ...
seems like there is nothing you do not know about me
ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรที่คุณไม่รู้จักฉัน
” “Do you think I would have come not knowing?”Kang Chul-In knew very well of old man Kwon’s desires
"คุณคิดว่าฉันจะไม่ได้รู้หรือ" Kang Chul-In รู้ความปรารถนาของชายชราคนหนึ่ง
 They were desires and hunger that all criminals could not help but have
พวกเขาต้องการและความหิวโหยที่อาชญากรทุกคนไม่สามารถช่วยได้
 Humans, the moment they commit a crime, become engulfed in the law’s grasp and suffer
มนุษย์ขณะที่พวกเขาก่ออาชญากรรมจะจมอยู่ในความเข้าใจและทรมานของกฎหมาย
 The more and more they avoid capture, they needed to live in fear until the day they stand trial in a court of law
พวกเขาหลีกเลี่ยงการจับกุมมากขึ้นพวกเขาต้องการที่จะอยู่ในความกลัวจนถึงวันที่พวกเขายืนขึ้นศาลในศาล
 Therefore, of course they would want to escape the criminal status and live as a clean member of society
ดังนั้นแน่นอนพวกเขาต้องการที่จะหลบหนีสถานะความผิดทางอาญาและอาศัยอยู่ในฐานะสมาชิกที่สะอาดของสังคม
 The gangsters did not escape law and become a corporation for nothing
พวกอันธพาลไม่หนีกฎหมายและกลายเป็น บริษัท เพื่ออะไร
 That mentality and desire was also the same for the old man, no, even greater, seeing that he was such a powerful figure in the dark world
ความคิดและความปรารถนานั้นก็เหมือนกันสำหรับคนชราไม่ยิ่งใหญ่กว่านี้เนื่องจากเห็นว่าเขาเป็นคนทรงพลังในโลกมืด
 It was a last wish for someone who had lived his entire life as a criminal
มันเป็นความปรารถนาครั้งสุดท้ายสำหรับคนที่เคยใช้ชีวิตมาทั้งชีวิตในฐานะคนร้าย
 For Kang Chul-In who knew that better than anyone, he could control the old man
สำหรับคังจุลในที่รู้ดีกว่าใครเขาสามารถควบคุมชายชราได้
 “Your wish, I can make it come true
"ความปรารถนาของคุณฉันสามารถทำให้เป็นจริงได้
” “Real… really?” The old man’s voice shook
"" จริงเหรอ? "เสียงของชายชราสั่น
 “Just wait and see
"เพียงแค่รอและดู
 The world will change after one or two months
โลกจะเปลี่ยนไปหลังจากหนึ่งหรือสองเดือน
” “Sigh… who would have guessed I would hear something like this when I was 80 years old?” “That’s why living is so fun
"" ถอนหายใจ ... ใครจะคาดเดาได้ว่าฉันจะได้ยินเรื่องแบบนี้เมื่ออายุ 80 ปี? "" นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมการใช้ชีวิตเป็นเรื่องสนุก
 Who knew? That a gate to a different world would open?”   “You are right
ใครจะรู้? 
 The world is funny
โลกเป็นเรื่องตลก
 You have to live long and see
คุณต้องใช้ชีวิตที่ยืนยาวและดู
” In no time, there was a large smile plastered on the old man’s face
"ในเวลาไม่นานมีรอยยิ้มขนาดใหญ่ที่ฉาบบนใบหน้าของชายชรา
 “Hey, Chief Oh
"เฮ้หัวหน้าโอ
” “Yes, chairman
"" ใช่ประธาน
” “Take a couple of the kids and take 300,000 out of the safe
"" พาเด็กสองสามคนออกจากที่ปลอดภัย 300,000
” “Yes, sir
" "ครับท่าน
” It was a 100,000 more than the actual price of the gold
"มันเป็น 100,000 กว่าราคาที่แท้จริงของทอง
 “I will not take commission
"ฉันจะไม่รับค่าคอมมิชชั่น
 The 200,000 of the gold and the 100,000 is for the price of the ring
ทองคำ 200,000 และ 100,000 เป็นราคาของแหวน
” “It is not worth that much
"" มันไม่คุ้มค่าเท่าไร
 Two or three thousand at most
สองหรือสามพันที่มากที่สุด
” “Really?” “You can just have it, old man
"" จริงเหรอ? "" คุณทำได้แค่คนชรา
” “This, you are just giving this for free?” “Let’s just call it a reception expense for our future deals
"" แค่นี้คุณก็แค่ให้อะไรแบบนี้? "" เราแค่เรียกค่าใช้จ่ายในการต้อนรับสำหรับข้อเสนอในอนาคตของเรา
 I have no use for it even if I carry it around anyways
ฉันไม่ได้ใช้มันแม้ว่าฉันจะพกติดตัวไปรอบ ๆ ก็ตาม
” “…you go big
"" ... คุณไปใหญ่
 But I cannot take it for free
แต่ฉันไม่สามารถใช้มันได้ฟรี
 Take the extra
ใช้เวลาพิเศษ
 I need to show at least that much appreciation for my future possible partner
ฉันต้องการแสดงความชื่นชมอย่างมากสำหรับพันธมิตรที่เป็นไปได้ในอนาคตของฉัน
” “Well, if you insist, I will take it
"" ดีถ้าคุณยืนยันผมจะเอามัน
” And like that, the first deal between Kang Chul-In and old man Kwon was sealed
"และเช่นนั้นข้อตกลงครั้งแรกระหว่างคังจุลอินกับชายชราคนนั้นถูกปิดผนึกไว้
 It was a deal that both sides would have been satisfied with
เป็นข้อตกลงที่ทั้งสองฝ่ายจะพอใจ
 Kang Chul-In was happy that he could get cash, and old man Kwon was happy because he had gained items for business and that he was able to rekindle his old dreams
คังจุล - อินมีความสุขที่ได้รับเงินสดและชายแก่ควอนก็มีความสุขเพราะเขาได้รับสิ่งของเพื่อทำธุรกิจและเขาก็สามารถจุดประกายความฝันเดิมของเขาได้
 It was a win-win situation for both sides
มันเป็นสถานการณ์ที่ทั้งสองฝ่ายชนะ
 “I will contact you in a month
"ฉันจะติดต่อคุณภายในหนึ่งเดือน
 Be careful with your deals for a while
ระวังข้อเสนอของคุณในขณะที่
 Even better if you close business for a while
ดียิ่งขึ้นถ้าคุณปิดธุรกิจสักระยะหนึ่ง
 It would be unfortunate if it falls apart before you ride the flower train
มันจะโชคร้ายถ้ามันแตกสลายก่อนที่คุณจะนั่งรถไฟดอกไม้
 It’s annoying for me to find a new business too
มันน่ารำคาญสำหรับฉันที่จะหาธุรกิจใหม่ด้วย
” Kang Chul-In who checked that the mounds of money were in the trunk, did not forget a request to be careful as he left the office
"คังจุล - ผู้ตรวจสอบว่ากองเงินอยู่ในลำตัวอย่าลืมขอให้ระมัดระวังในขณะที่เขาออกจากออฟฟิศ
 It would be difficult if old man Kwon had to go to prison even before he had started the new business
ถ้าชายชราคนหนึ่งควอนต้องไปเข้าคุกก่อนที่เขาจะเริ่มทำธุรกิจใหม่จะเป็นเรื่องยาก
 “Of course, I will
"แน่นอนฉันจะ
” The old man nodded
ชายชราพยักหน้า
 “If you are to do some big jobs, you need to watch your safety
"ถ้าคุณทำงานใหญ่ ๆ คุณต้องดูความปลอดภัยของคุณ
 Don’t worry, I did not live my life in vain, so prepare well for our next deal
ไม่ต้องกังวลฉันไม่ได้ใช้ชีวิตของฉันในไร้สาระเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการจัดการต่อไปของเรา
” “Of course
" "แน่นอน
” With those final words, Kang Chul-In got in his now heavy mustang and headed to Park Du-Sik’s office
"คำพูดสุดท้ายเหล่านี้คังจุลอินได้รับใน Mustang ที่หนักตอนนี้และมุ่งหน้าไปที่สำนักงานของ Park Du-Sik
 “Chairman
"ประธาน
” Chief Oh called to old man Kwon who was watching the back of Kang Chul-In’s car that was speeding away
หัวหน้า Oh เรียกร้องให้ชายแก่ Kwon กำลังมองดูรถ Kang Chul-In ที่กำลังเร่งความเร็วอยู่
 “Ah, Chief Oh
"โอ้หัวหน้าโอ้
” “Even so, don’t you think a 100,000 was too much? What part of him do you trust?” “Intuition
"" แม้กระนั้นคุณไม่คิดว่า 100,000 คนมากเกินไปหรือ? 
” “Intuition?” At the strange response, Chief Oh’s face fell into a grimace
"การตีความ?" เมื่อการตอบสนองที่แปลกประหลาดใบหน้าของหัวหน้าของโอ้ก็ซบหน้าลง
 Intuition
ปรีชา
 Also, a business was an evil that should never be done on intuition, but should only be dealt with by secure information and cold reason
นอกจากนี้ธุรกิจก็เป็นความชั่วร้ายที่ไม่ควรกระทำในสัญชาตญาณ แต่ควรได้รับการจัดการด้วยข้อมูลที่มีความปลอดภัยและเหตุผลที่เย็นเท่านั้น
 Business was something that would put a person in debt with one wrong step, but the old man had given away a 100,000 on pure intuition
ธุรกิจเป็นสิ่งที่จะทำให้คนที่มีหนี้มีขั้นตอนผิด แต่ชายชราได้มอบเงิน 100,000 ดอลลาร์แก่ปรีชาญาณบริสุทธิ์
 It was not something that the great old man Kwon would have done
ไม่ใช่เรื่องที่ชายชราคนสำคัญที่เคยทำมา
 “Chairman, are you by any chance…” “I haven’t gone senile, so don’t question me!” Old man Kwon, who saw right through Chief Oh’s thoughts, screamed
"นายเป็นยังไงล่ะ ... " "ฉันยังไม่ตายเพราะฉะนั้นอย่าถามฉันเลย!" ชายชราคนหนึ่งที่มองผ่านความคิดของหัวหน้าโอ้วววววววววววววววววววววว
 “Oh, Chief Oh… you stupid idiot! Because you have a head like that on your shoulders, I don’t finance your business!” “…” “This business, you don’t need to do anything at all
"โอ้หัวหน้าโอ้ ... โง่คนโง่! 
 You know? He said, you cannot take anything from this world into the other one, so in the businessman’s perspective, there is no expenditures if you take out labor costs! It means that if you secure the ones who can move from this world to that, you will get filthy rich!” “Oh, is that true…?” “And this ring
คุณรู้? 
” Old man Kwon mumbled looking at the cheap strength ring that was on his finger
"ชายชราคนหนึ่งควอนพึมพำมองที่แหวนความแข็งแรงราคาถูกที่อยู่บนนิ้วมือของเขา
 “Science and technology aside, I have never seen or heard of something like this
"วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกันฉันไม่เคยเห็นหรือได้ยินบางอย่างเช่นนี้
 What would happen if I give a professional baseball player something like this, huh?” “Well, well… a crazy play
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันให้นักเบสบอลมืออาชีพบางอย่างแบบนี้ฮะ? "" อืม ... เล่นบ้า
” “And what if that professional baseball player played in the major league?” “…the yearly pay would be about millions?” “An idiot who knows that complains about a 100,000?” “Oh!” Chief Oh clenched the back of his head and looked as if he was going to pass out
"" แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้เล่นเบสบอลมืออาชีพเล่นในเมเจอร์ลีก? "" ... ค่าจ้างรายปีจะเป็นล้าน? "" คนงี่เง่าที่รู้ว่าบ่นเกี่ยวกับ 100,000? "" โอ้! "หัวหน้าโอ้ขหลังของเขา 
 It was not the strength of an old man
ไม่ใช่ความแข็งแกร่งของชายชรา
 The ring of strength had increased his powers, and he was as strong as a fit man
วงแหวนแห่งความแข็งแกร่งได้เพิ่มกำลังของเขาขึ้นและเขาก็แข็งแรงพอ ๆ กับคนพอดี
 “From now on, when that friend comes, be good to him
"จากนี้ไปเมื่อเพื่อนคนนั้นมาถึงจะดีกับเขา
 Although I don’t know for sure, he isn’t ordinary
ถึงแม้ว่าผมไม่ทราบแน่ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา
 Huh, where did someone like that come from? Like he said, you need to live long and see! Hahaha!” Old man Kwon laughed loudly and smiled
คนที่ชอบสิ่งนี้มาจากไหน? 
 It was really a chance that had come after a long time… an opportunity of a lifetime that came at the age of 80
มันเป็นโอกาสที่ได้มาหลังจากเวลานาน ... โอกาสของชีวิตที่มาที่อายุ 80
   ***   Kang Chul-In who came to the office of Park Du-Sik was treated like a king and sat on Park Du-Sik’s “Chairman Chair”
*** คังจุล - อินที่เข้ามาทำงานที่ Park Du Sik ได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นกษัตริย์และนั่งเก้าอี้ประธาน "Park Du Sik"
 “Report
"รายงาน
” “It’s… it’s that…” “Seems like there isn’t too much advancement?” “…”Park Du-Sik had no excuses
"" มัน ... นั่นแหล่ะ ... "" ดูเหมือนไม่มีความคืบหน้ามากนักหรอ? "" ... "Park Du-Sik ไม่มีข้อแก้ตัว
 “I understand
"ฉันเข้าใจ
” “…!”“I did not think you could find him with a couple days anyways
"" ... ! "" ฉันไม่คิดว่าคุณจะพบเขาได้ในอีก 2-3 วัน
 It would take at least a couple months
จะใช้เวลาอย่างน้อยสองสามเดือน
” Kang Chul-In thought of Yubi, who waited for a long time to gain Jaegalyang and reminded himself to remain calm
คังจุล - ในความคิดของยูบินผู้รอมานานแล้วที่จะได้รับ Jaegalyang และเตือนตัวเองให้สงบ
 ‘You bastard, born with a golden spoon in your mouth and you eat up Lee Gong-Myung too?’ On the other hand, his anger towards Rothschild bubbled
"คุณเป็นลูกครึ่งที่เกิดมาพร้อมกับช้อนทองในปากของคุณและคุณกิน Lee Gong-Myung ด้วยหรือ?" ในทางกลับกันความโกรธของเขาต่อ Rothschild เกิดฟองสบู่
 Rothschild was the prime example of being born with a golden spoon and handed things left and right in his life
Rothschild เป็นตัวอย่างที่สำคัญของการที่ได้เกิดมาพร้อมกับช้อนทองและมอบสิ่งต่างๆทางซ้ายและขวาให้กับชีวิตของเขา
 Lee Gong-Myung, a Chinese immigrant residing in Korea had been able to study at Harvard because of his smart brain, and Rothschild who too, was studying at Harvard as the student body president, and had kept a keen eye on Lee Gong-Myung for his intelligence
Lee Gong-Myung ผู้อพยพชาวจีนที่พำนักอยู่ในเกาหลีได้เข้าเรียนที่ Harvard เนื่องจากสมองฉลาดและ Rothschild ก็เรียนที่ Harvard ในฐานะประธานนักเรียนหญิงและได้ติดตาม Lee Gong-Myung 
 In Kang Chul-In’s perspective, imagining the man and woman, no the two jerks who he wanted to curse the most hitting their friendship off at Harvard made his blood flow backwards
ในมุมมองของ Kang Chul-In การจินตนาการถึงชายและหญิงไม่ใช่เรื่องที่กระต่ายสองคนที่เขาต้องการจะสาปแช่งให้มากที่สุดในมิตรภาพของพวกเขาที่ Harvard ทำให้เลือดไหลย้อนกลับ
 “This, in your language, do you say buy a suit?” Kang Chul-In tried to calm his anger and placed four stacks of money on the table each with a hundred 50 dollar bills
"ในภาษาของคุณคุณพูดว่าซื้อชุดสูทหรือไม่?" คังจุล - อินพยายามสงบความโกรธของเขาและวางเงินไว้บนโต๊ะสี่ใบโดยมีธนบัตรเป็นร้อยดอลลาร์
 “Aigoo, oh, big boss! Why do you give us something like this?” “You know what it means?” “Of course
"Aigoo, โอ้, เจ้านายใหญ่! 
 I will send out three or four of them and find him
ฉันจะส่งสามหรือสี่คนไปหาเขา
” Park Du-Sik clenched his fists tightly, as if to tell Kang Chul-In to trust him
"Park Du-Sik กอดกำปั้นไว้แน่นราวกับจะบอกคังชุนอินให้ไว้ใจเขา
 “But… aren’t you using too much? Two is more than enough…” “Don’t pretend to care for my finances
"แต่ ... คุณไม่ได้ใช้มากเกินไปหรือเปล่า? 
” “… yes, big boss
"" ... ใช่นายใหญ่
” Kwak Jung was the key if he wanted to teach Rothschild and Lee Gong-Myung a real lesson
"Kwak Jung เป็นกุญแจสำคัญถ้าเขาต้องการสอน Rothschild และ Lee Gong-Myung เป็นบทเรียนที่แท้จริง
 A bit of money was not valuable to him at all
เงินไม่เป็นประโยชน์กับเขาเลย
 If he could have Kwak Jung, he would try three, no ten more times
ถ้าเขาจะมี Kwak Jung เขาจะลองสามครั้งไม่เกินสิบครั้ง
 “I’m leaving
"ฉันกำลังจะจากไป
 I’ll come again soon
ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้
” Kang Chul-In who was finished with his business left Park Du-Sik’s office right away and headed to Bu-chun
"คังจุล - คนที่ทำธุระเสร็จแล้วก็ออกจากออฟฟิศของ Park Du-Sik ทันทีและมุ่งหน้าไปที่บุชุน
 It was to visit his mother
ก็ไปเยี่ยมแม่ของเขา
 ‘I am such an unfilial child…’ If he thought back to the last 10 years, aside from the early 2,3 years, he had almost never seen his mother
'ฉันเป็นเด็กไร้ยางอาย ... ' ถ้าเขาคิดย้อนไปในช่วง 10 ปีที่ผ่านมานอกเหนือจากช่วงต้นปี 2,3 เขาแทบไม่เคยเห็นแม่ของเขา
 To that extent, Kang Chul-In was crazed over Pangaea, and so he had committed the sin of turning his back on his only family
ในแง่นี้คังจุล - อินก็ขุ่นเคืองกับ Pangaea และเขาก็ทำผิดในการหันหลังให้กับครอบครัวคนเดียวของเขา
 No matter how much money he gave her, he did not massage her shoulders once
ไม่ว่าเขาจะให้เงินเท่าไหร่เขาก็ไม่ได้นวดไหล่ของเธอเพียงครั้งเดียว
 As her son, he felt sorry
เป็นลูกชายของเธอเขารู้สึกเสียใจ
 ‘I can’t even take care of my own family, so how can I rule Pangaea
'ฉันไม่สามารถแม้แต่จะดูแลครอบครัวของฉันเองดังนั้นฉันจึงสามารถปกครอง Pangaea ได้
’ Kang Chul-In thought and he pledged to be dutiful to his mother
คังจุล - ในความคิดและเขาให้คำมั่นที่จะให้เกียรติกับแม่ของเขา
 It was then
ตอนนั้นเอง
 The silent phone vibrated
โทรศัพท์เงียบสั่นสะเทือน
 It was from… “Agent Lee?” It was the Sovereign that he didn’t know about, Lee Chae-Lin
มันมาจาก ... "ตัวแทน Lee?" มันเป็น Sovereign ที่เขาไม่รู้ Lee Chae-Lin