Chapter 1
บทที่ 1
 Boy becomes a Dungeon Explorer (1) My father was the direct heir of a clan known for its spearmanship
เด็กชายกลายเป็น Dungeon Explorer (1) พ่อของฉันเป็นทายาทโดยตรงของตระกูลที่รู้จักกันในชื่อหอก (spearmanship)
 There were other ancient martial art clans scattered throughout Korea, but my father was strong even amongst the heirs
มีชนเผ่าศิลปะการต่อสู้โบราณอื่น ๆ กระจายอยู่ทั่วเกาหลี แต่พ่อของฉันแข็งแรงแม้กระทั่งในหมู่ทายาท
 While growing up, I never once saw my father lose
ในขณะที่โตขึ้นฉันไม่เคยเห็นพ่อของฉันเสีย
 Even so, my father would complain every day of his ill fortune, saying things I could not understand
แม้กระนั้นก็ตามพ่อของฉันก็บ่นทุกวันถึงโชคชะตาของเขาและบอกสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ
 “Tsk, what use is there being strong on the outside? With no qi, it’s all looks and no substance
"Tsk, สิ่งที่ใช้จะมีความแข็งแกร่งด้านนอก? 
” “Key? Shin has a key!” “Haha, not key, but qi
" "สำคัญ? 
 It’s the energy you build up inside the body
เป็นพลังงานที่คุณสร้างขึ้นภายในร่างกาย
” Of course, as I was only eight years old, I didn’t understand what my father meant by building energy inside the body
"แน่นอนเมื่อฉันอายุเพียง 8 ขวบฉันไม่เข้าใจว่าพ่อของฉันหมายถึงอะไรโดยการสร้างพลังงานภายในร่างกาย
 I was more interested by other things
ฉันสนใจมากกว่าสิ่งอื่น
 Seeing my father smash boulders with his bare fists or drilling a hole in a concrete wall with a wooden spear in less than 10 seconds, I thought I wanted to get strong just like him
เมื่อเห็นพ่อของฉันกระแทกก้อนหินด้วยกำปั้นที่เปลือยเปล่าของเขาหรือเจาะหลุมในผนังคอนกรีตที่มีไม้หอกในเวลาน้อยกว่า 10 วินาทีฉันคิดว่าฉันต้องการที่จะแข็งแรงขึ้นเช่นเดียวกับเขา
 “You can do it too
"คุณสามารถทำมันได้เช่นกัน
” “Really? I can be as strong as you, Dad?” “Of course! You just have to train hard
"" จริงเหรอ? 
” “Okay!” I was at the age where I admired comic book superheroes
"" โอเค! "ตอนอยู่ที่ฉันชื่นชมฮีโร่หนังสือการ์ตูนแล้ว
 It was also why I fell for my father’s sweet talk so easily
มันก็เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงได้พูดอย่างหวาน
 He had purposely left out the detail that it would take dozens of years of training
เขาตั้งใจทิ้งรายละเอียดไว้ว่าจะใช้เวลาหลายสิบปีของการฝึกอบรม
 He forced me, his less than ten year old son, to scale mountains and even abandoned me in the forest
เขาบังคับให้ฉันลูกชายอายุน้อยกว่าสิบปีของเขาที่จะเทือกเขาและแม้กระทั่งทิ้งฉันไว้ในป่า
 He said it was a necessary process to become a hero
เขากล่าวว่านี่เป็นกระบวนการที่จำเป็นในการเป็นวีรบุรุษ
 Did I obediently do what he said? When I was only eight? Of course not! At first, I was bawling my eyes out
ฉันเชื่อฟังทำในสิ่งที่เขาพูด? 
 However, the only person who could cheer me up in this situation, my mother, was in Korea
อย่างไรก็ตามคนที่สามารถเลี้ยงดูฉันได้ในสถานการณ์เช่นนี้แม่ของฉันอยู่ที่เกาหลี
 I, on the other hand, was in the middle of the Amazon Rainforest with my father
ฉันอยู่ตรงกันข้ามระหว่าง Amazon Rainforest กับพ่อของฉัน
 Without any way of communicating with the outside world, my cries for help went unheard
การติดต่อกับโลกภายนอกไม่ได้มีการร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือไปไม่เคยได้ยิน
 “Uwaaaaaaah!” “Shut up! There won’t be dinner until you kill that snake!” “I hate you Dad! Uwaaaaah!” My first ever summer break, which happened when I was eight, seemed to last forever
"Uwaaaaaaah!" "ปิด! 
 It was the same for that year’s winter break, the following summer break, and the following winter break… For two years, I learned the basics of martial arts
มันก็เหมือนกันสำหรับช่วงฤดูหนาวของปีนั้นแบ่งฤดูร้อนต่อไปนี้และแบ่งฤดูหนาวต่อไปนี้ ... เป็นเวลาสองปีผมได้เรียนรู้พื้นฐานของศิลปะการต่อสู้
 At ten, I was able to at least take up a cool stance
ตอนสิบโมงเย็นฉันก็สามารถท่าทางที่เย็นสบายได้
 My body was large, unlike others my age, and my once-tender arms had turned a little muscular
ร่างกายของฉันมีขนาดใหญ่แตกต่างจากคนอื่นอายุของฉันและแขนของฉันครั้งอ่อนโยนได้เปิดกล้ามเนื้อเล็ก ๆ น้อย ๆ
 Although the boys my age said that I looked cool and followed me around, the girls distanced themselves from me, saying that the cute Shin had turned into a monster
แม้ว่าเด็กผู้ชายอายุของฉันบอกว่าฉันดูเจ๋ง ๆ และเดินตามฉันไป แต่สาว ๆ ก็เหินห่างจากฉันและบอกว่าชินน่ารักได้กลายเป็นสัตว์ประหลาด
 Hmph, girls
Hmph, girls
 Once they grew up, they would no doubt go crazy at the sight of muscles… Of course, back then, I was young too, and seeing my body keep changing, I whined to my father to bring my arms back
เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้นพวกเขาไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะบ้าคลั่งต่อสายตาของกล้ามเนื้อ ... แน่นอนว่าตอนนั้นผมยังเด็กเกินไปและเห็นร่างของผมเปลี่ยนไปผมโอดครวญให้พ่อของผมที่จะนำแขนกลับมา
 He beat me up
เขาตีฉันขึ้น
 He had long since stopped treating me like a cute son
เขานานนับตั้งแต่หยุดรักษาฉันเหมือนลูกชายที่น่ารัก
 And so on the my tenth birthday, my father finally brought it up
ในที่สุดวันเกิดปีที่สิบเอ็ดพ่อของฉันก็พามันขึ้นมา
 It was a story about a ‘dungeon’ that would stay with me for the rest of my life
มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ 'ดันเจี้ยน' ที่จะอยู่กับฉันตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน
 “In the dungeon, there are lots of precious things
"ในดันเจี้ยนมีสิ่งล้ำค่าจำนวนมาก
 Mana Stones, magical weapons… heck, even orc skin would be treated as new material never-before-seen on Earth!” “Wow! So how do you go to the dungeon?” My father laughed as he stroked my head
Mana Stones อาวุธขลัง ... heck, orc ผิวจะถือว่าเป็นวัสดุใหม่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในโลก! "" ว้าว! 
 “Through Dad’s cellphone
"ผ่านมือถือของพ่อ
” “Can I go too?” “Not yet, kiddo
"ฉันจะไปด้วยเหรอ?" "ยังไม่ไง
 You’re not strong enough
คุณไม่แข็งแรงพอ
” “Dad, what’s a Mana Stone? Can I see it?” “T-That’s…” At my inquiry, my father’s smooth talk came to a crashing halt
"" พ่ออะไรเป็นหินมานะ? 
 I should have noticed then that something was wrong
ฉันควรสังเกตแล้วว่ามีบางอย่างผิดพลาด
 “I-I’ll show you that later
"ฉันจะแสดงให้คุณเห็นในภายหลัง
 No, there’s no reason to
ไม่ได้ไม่มีเหตุผลอะไรเลย
 You can enter the dungeon and bring one back yourself!” “Okay! I’ll go to the dungeon! I want to see it for myself!” My ten year old self was detached from modern technology
คุณสามารถเข้าไปในดันเจี้ยนและนำกลับมาได้ด้วยตัวเอง! "" เอาล่ะ! 
 In this day and age where even elementary school kids had smartphones, I instead received a kid-sized wooden spear as my school entrance gift
ในวันนี้และอายุที่แม้แต่เด็กนักเรียนประถมศึกษามีสมาร์ทโฟนฉันก็รับเด็กหอกไม้มาเป็นของขวัญในการเข้าโรงเรียนของฉันแทน
 There was no way I could have known what dungeons really were
ไม่มีทางที่ฉันจะได้รู้จักกับดันเจี้ยนจริงๆ
 Some kids my age were already playing dungeon exploring fantasy games on their smartphones! Without knowing that dungeons were imaginary, I bragged to my friends that I would enter a dungeon when I grew up
เด็กบางคนอายุของฉันกำลังเล่นเกมดันเจี้ยนสำรวจเกมแฟนตาซีบนสมาร์ทโฟนแล้ว! 
 When my friends understood the severity of my delusion, they showed me all kinds of novels and games to convince me that dungeons did not exist in the real world
เมื่อเพื่อนของฉันเข้าใจความรุนแรงของความหลงผิดของฉันพวกเขาได้แสดงหนังสือและเกมทุกประเภทเพื่อโน้มน้าวใจฉันว่าดันเจี้ยนไม่ได้มีอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง
 Unfortunately, my two years of training had turned even my brain into muscle
แต่น่าเสียดายที่สองปีของการฝึกอบรมได้เปิดแม้แต่สมองของฉันเป็นกล้ามเนื้อ
 In other words, I was slow to understand what people were saying
กล่าวอีกนัยหนึ่งผมช้าเข้าใจว่าคนพูดอะไร
 At school, I talked and talked about become a dungeon explorer
ที่โรงเรียนฉันได้พูดคุยและพูดคุยเกี่ยวกับการเป็นนักสำรวจกรุ
 What do you think happened? In what was dubbed “Kang Shin’s Dungeon Explorer Incident,’ I lost my two of my best friends, MinSoo and SooChan
คุณคิดว่าเกิดอะไรขึ้น? 
 Kang Shin was my name, of course
คังชินเป็นชื่อของฉันแน่นอน
 Kang was my family name and Shin was my given name
คังเป็นชื่อครอบครัวของฉันและชินเป็นชื่อที่ฉันให้ไว้
 My father chose my name, saying that single syllable names seemed strong
พ่อของฉันเลือกชื่อของฉันบอกว่าชื่อพยางค์เดียวดูเหมือนแข็งแรง
 My mother had also agreed that it was a good name
แม่ของฉันก็เห็นด้วยด้วยว่านี่เป็นชื่อที่ดี
 Regardless of how others reacted, my grand ambition of becoming a dungeon explorer never disappeared
ไม่ว่าคนอื่น ๆ จะมีปฏิกิริยาอย่างไรความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่ของฉันในการที่จะกลายเป็นนักผจญภัยใน Dungeon ไม่เคยหายไป
 I trained harder and harder
ฉันฝึกหนักและหนักขึ้น
 Having trained systematically under my father, who had already half-transcended the limits of a human, when I became fifteen-years-old, my father was the only person left on Earth who I was afraid of
หลังจากได้รับการฝึกฝนอย่างเป็นระบบภายใต้พ่อของฉันผู้ซึ่งเคยล่วงเกินขอบเขตของมนุษย์อยู่แล้วครึ่งหนึ่งเมื่อฉันอายุสิบห้าปีพ่อของฉันเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่บนโลกที่ฉันกลัว
 Guns were scary, to be honest, but I was able to dodge it with about a fifty percent chance
ปืนเป็นปืนที่น่ากลัว แต่ก็สามารถที่จะหลบมันได้ประมาณห้าสิบเปอร์เซ็นต์
 It was then that I realized that I had surpassed the realm of a human being
ตอนนั้นเองที่ฉันตระหนักว่าฉันได้ก้าวข้ามขอบเขตของมนุษย์
 The next thing I knew, I had no one to call friends, and even my own beautiful younger sister was avoiding me
สิ่งต่อไปที่ฉันรู้ฉันไม่มีใครที่จะโทรหาเพื่อนและแม้แต่น้องสาวสวยของฉันก็หลีกเลี่ยงฉัน
 On my fifteenth birthday, I took my clothes off and stood in front of a mirror
ในวันเกิดปีที่สิบห้าของฉันฉันเอาเสื้อผ้าออกและยืนตรงหน้ากระจก
 Because I couldn’t see my whole body if I stood too close, I had to stand far back
เพราะฉันมองไม่เห็นทั้งตัวถ้าฉันยืนอยู่ใกล้เกินไปฉันก็ต้องยืนห่างไกล
 In it was a Hulk
ในนั้นมีชื่อว่า Hulk
 “Nooooo, this can’t be…!” Well, maybe I was exaggerating a little
"โอ้ไม่เป็นไร ... !" ดีบางทีฉันอาจพูดเกินจริงนิดหน่อย
 In any case, my body was far from normal
ในกรณีใด ๆ ร่างกายของฉันห่างไกลจากปกติ
 I was 2 meters tall and was only in my third year of middle school
ฉันมีความสูง 2 เมตรและเป็นเพียงปีที่สามของฉันที่โรงเรียนมัธยม
 My body looked like a gorilla’s
ร่างกายของฉันดูคล้ายกอริลลา
 It was all muscle and barely any fat
มันเป็นกล้ามเนื้อและแทบไม่มีไขมัน
 It was at the stage where my limbs were better described as deadly weapons
มันอยู่ในขั้นตอนที่แขนขาของฉันถูกอธิบายว่าเป็นอาวุธที่ร้ายแรงกว่า
 It was not something the human body could have
ไม่ใช่สิ่งที่ร่างกายมนุษย์สามารถมีได้
 Something was definitely wrong
มีบางอย่างผิดปกติ
 Not even my father looked like this
พ่อของฉันไม่ได้เช่นนี้
 “It’s almost like an orc
"มันเกือบจะเหมือน orc
 Your handsome face takes after me, but your body…” “Dear husband, you must mean his face takes after me
ใบหน้าที่หล่อเลี้ยงของคุณใช้เวลาตามฉัน แต่ร่างกายคุณ ... "" สามีที่รักคุณต้องหมายความว่าใบหน้าของเขาจะตามหลังฉัน
 His body is just like yours
ร่างกายของเขาก็เหมือนกับคุณ
” My mother treated only my head as her son
"แม่ของฉันได้รับการรักษาเพียงหัวของฉันเป็นลูกชายของเธอ
 Even though she was my true mother, I sometimes suspected her of being a protractor
แม้ว่าเธอจะเป็นแม่ที่แท้จริงของฉัน แต่บางครั้งฉันก็สงสัยว่าเธอเป็นผู้นับถือ
 How else could she be so sharp and ruthless in her measurements of me? “Father, why did I become so big?” “I don’t know, maybe it’s because you started training at a young age
วิธีอื่นที่เธอจะสามารถให้คมและเหี้ยมโหดในการวัดของเธอของฉัน? 
” “When did you start your training?” “Sixteen, I think
"" คุณเริ่มฝึกเมื่อไหร่? "" สิบหกฉันคิดว่า
” “You crook!” “Hey, I only wanted to make you a dungeon explorer!” On my fifteenth birthday, I beat my father in an official match
"" คุณโกง! "" เฮ้ฉันแค่อยากจะทำให้คุณเป็นนักสำรวจกรุ! "ในวันเกิดปีที่สิบห้าฉันชนะพ่อของฉันในการแข่งขันอย่างเป็นทางการ
 It was the moment where youth beat out experience
มันเป็นช่วงเวลาที่เยาวชนเอาชนะประสบการณ์ได้
 But even after taking a loss at the hands of my shoulder throw, my father said with bitterness, “So you didn’t manage to obtain qi…” “There is no such thing as qi! The thing about dungeons is a lie too!” “A lie… You’ll find out soon, son, so spare my back
แต่แม้หลังจากที่สูญเสียที่มือของฉันโยนไหล่พ่อของฉันกล่าวด้วยความขมขื่น "ดังนั้นคุณไม่สามารถที่จะได้รับฉี ... " "ไม่มีสิ่งเช่นฉี! 
” On the same night that I carried out my sweet revenge, I received a message on the smartphone my mother bought me for winning against father
"ในคืนเดียวกันที่ฉันได้แก้แค้นหวานของฉันฉันได้รับข้อความบนมาร์ทโฟนแม่ของฉันซื้อฉันสำหรับการชนะกับพ่อ
 When I saw it, my eyes opened wide
เมื่อฉันเห็นมันตาของฉันเปิดกว้าง
 – Unlock by entering in your password
- ปลดล็อกด้วยการป้อนรหัสผ่านของคุณ
 “Ku… I can’t open it…” Because my head was full of muscle, it was impossible for me to remember the basic password mother put in
"Ku ... ฉันไม่สามารถเปิดมันได้ ... " เพราะหัวของฉันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะจดจำแม่แบบรหัสผ่านพื้นฐานที่ใส่ไว้
 The next day, I asked mother to unlock the phone
วันรุ่งขึ้นฉันถามแม่เพื่อปลดล็อกโทรศัพท์
 Lost for words, she got rid of the lock entirely
หายไปจากคำพูดเธอได้ปลดล็อคทั้งหมด
 I don’t understand why she didn’t do so in the first place
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่ทำเช่นนั้นในตอนแรก
 I nodded my head as I accepted the phone
ฉันพยักหน้าศีรษะขณะที่ฉันรับโทรศัพท์
 When I looked down, this was the message I received
เมื่อฉันมองลงไปนี่เป็นข้อความที่ฉันได้รับ
 [You have been acknowledged by the self-proclaimed Strongest on Earth ‘Kang YungOong,’ and have acquired the Dungeon Explorer’s License
[คุณได้รับการยอมรับจาก Strongest ที่ประกาศตัวขึ้นเองในโลก 'Kang YungOong' และได้รับใบอนุญาตของ Dungeon Explorer
 As of this moment, you have become one of the five dungeon explorers on Earth
ในขณะนี้คุณได้กลายเป็นหนึ่งในห้านักสำรวจกรุบนโลก
 Would you like to enter the dungeon now?] Dungeon explorer it said! My eyes became wide in surprise as I realized the dream I had since I was ten years old was coming true
คุณต้องการเข้าไปในดันเจี้ยนหรือไม่?] Dungeon explorer กล่าวว่า! 
 Watching my surprised face, mother walked toward me, looked at the phone screen, and crossed her arms
มองไปที่ใบหน้าที่แปลกใจของฉันแม่เดินไปทางฉันมองหน้าจอโทรศัพท์และข้ามแขนของเธอ
 “This old man dares to mess with his son with KaTalk? Today, he won’t go unpunished
"ชายชราคนนี้กล้าที่จะยุ่งกับลูกชายของเขากับ KaTalk? 
” “What’s KaTalk, Mom?” “It’s the messenger you’re looking at now
"" KaTalk คืออะไร, แม่? "" นี่เป็นข้อความที่คุณกำลังมองหาอยู่ตอนนี้
” “What’s a messenger?” “…” I became embarrassed when she didn’t reply, so I went to my younger sister to ask
"" มีอะไรร่อซู้ล? "" ... "ฉันรู้สึกลำบากเมื่อเธอไม่ตอบดังนั้นฉันจึงไปหาน้องสาวที่จะถาม
 She had just graduated elementary school and was in her first year of middle school
เธอเพิ่งจบการศึกษาระดับประถมศึกษาและอยู่ในปีแรกของโรงเรียนมัธยม
 When I knocked on her door, she ran towards it happily and opened it
เมื่อฉันเคาะประตูเธอเธอวิ่งไปทางนั้นอย่างมีความสุขและเปิดมัน
 After seeing my appearance, she let out a shriek and shrunk in fear
หลังจากที่ได้เห็นภาพลักษณ์ของฉันแล้วเธอก็โห่ร้องและหดตัวด้วยความกลัว
 When I explained my situation, she kindly explained it to me with a shy smile
เมื่อฉันอธิบายสถานการณ์ของฉันเธอก็กรุณาอธิบายให้ฉันด้วยรอยยิ้มขี้อาย
 I looked scary on the outside, but she still cared for me deeply
ฉันดูน่ากลัวที่อยู่ข้างนอก แต่เธอก็ยังห่วงใยฉันอยู่ลึก ๆ
 After about five hours of explanation, I became a bit more used to modern technology
หลังจากประมาณห้าชั่วโมงของคำอธิบายฉันกลายเป็นบิตที่ใช้มากขึ้นเพื่อเทคโนโลยีที่ทันสมัย
 “Yua, how do I reply to this?” “Ah, mm, oppa, like this…” Ah, what a cute angel! Seeing my sister trying to help even as she stuttered made me want to hug her
"Yua, ฉันจะตอบเรื่องนี้ได้อย่างไร?" "อา, มิน, oppa, อย่างนี้ ... " 
 But because I didn’t want to scare her again, I held myself back
แต่เพราะฉันไม่อยากทำให้เธอกลัวอีกฉันก็กอดฉันไว้
 After learning how to reply to the KaTalk I received, I told her I would pay her back with a Mana Stone from the dungeon
หลังจากเรียนรู้วิธีตอบกลับ KaTalk ที่ฉันได้รับฉันบอกว่าฉันจะจ่ายเงินให้เธอกลับมาด้วย Mana Stone จากคุกใต้ดิน
 Then, I typed ‘Yes’ into my phone
จากนั้นฉันพิมพ์ "ใช่" ลงในโทรศัพท์ของฉัน
 The next moment, I was inside the dungeon
ช่วงเวลาต่อไปฉันอยู่ในคุกใต้ดิน
 An endless grey hallway, walls made out of stones and torches hanging on them
ห้องโถงสีเทาไม่มีที่สิ้นสุดผนังที่ทำจากหินและโคมไฟที่แขวนอยู่บนพวกเขา
 It was exactly like what father had described
มันเหมือนกับพ่อได้อธิบายไว้
 Perhaps he wasn’t lying after all
บางทีเขาอาจจะไม่ได้โกหก
 There was more
มีมากขึ้น
 The moment I realized where I was, I heard someone’s whisper in my ears
ขณะที่ฉันตระหนักว่าฉันอยู่ที่ไหนฉันได้ยินเสียงกระซิบของใครบางคนในหู
 [Kang Shin, Bronze Rank 9 Dungeon Explorer, has entered the dungeon
[Kang Shin, Bronze Rank 9 Dungeon Explorer เข้าสู่ดันเจี้ยน
] [This is your first time
] นี่เป็นครั้งแรกของคุณ
 Beginner Dungeon Explorer Support has sent you 5 Lowest-grade Potions
การสนับสนุน Dungeon Explorer เริ่มต้นได้ส่ง Potion ที่มีคะแนนต่ำสุดมาให้ 5
] [Analyzing your abilities… complete
] [การวิเคราะห์ความสามารถของคุณ ... เสร็จสมบูรณ์
 Beginner Dungeon Explorer Support has sent you a Sharp Wooden Spear
Beginner Dungeon Explorer Support ได้ส่ง Sharp Wooden Spear มาให้คุณแล้ว
] [Confirming rank… complete
] [ยืนยันอันดับ ... เสร็จสมบูรณ์
 You are 5th of the 5 Dungeon Explorers from Earth
คุณเป็น 5 ใน 5 คนจาก Dungeon Explorers จาก Earth
 You are 146,298th of the 146,298 total dungeon explorers
คุณเป็นผู้สำรวจทั้งหมด 146,298 ใน 146,298 คนในคุกใต้ดิน
 Rankings will be renewed at 6 A
การจัดอันดับจะมีการต่ออายุที่ 6 A
M
M
 tomorrow morning
พรุ่งนี้ตอนเช้า
] [You have obtained a Status
] [คุณได้รับสถานะแล้ว
 Would you like to confirm? Yes/No] Sorry for dragging it out so long
คุณต้องการยืนยันไหม 
 Everything was leading up to this moment
ทุกสิ่งทุกอย่างนำไปจนถึงตอนนี้
 The moment where I became a true dungeon explorer
ช่วงเวลาที่ฉันเป็นนักสำรวจกรุที่แท้จริง
 … The dungeon explorer, titled ‘Crown Prince of 5F
... นักสำรวจกรุชื่อ 'มกุฎราชกุมารแห่งปีที่ 5'
’
’