Chapter 36 Training       Effort
บทที่ 36 ความพยายามในการฝึกอบรม
 Sungmin didn’t like that word too much
ซองมินไม่ชอบคำนั้นมากเกินไป
 Even if he worked hard enough, he couldn’t do as much as the other geniuses
แม้ว่าเขาจะทำงานหนักพอสมควร แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เหมือนกับอัจฉริยะอื่น ๆ
 But that didn’t mean that he wasn’t working as hard as them
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ได้ทำงานหนักเท่าพวกเขา
 Therefore, the starting line is different
ดังนั้นบรรทัดเริ่มต้นจึงแตกต่างกัน
 Sungmin had a different starting line than the other geniuses
ซองมินมีสายการเริ่มต้นที่แตกต่างจากอัจฉริยะอื่น ๆ
 The geniuses started way in front of him
อัจฉริยะเริ่มดำเนินการต่อหน้าเขา
 Even so, their speeds were different
ถึงกระนั้นความเร็วของพวกเขาแตกต่างกัน
 If Sungmin crawled, they were running
ถ้า Sungmin คลานไปพวกเขาก็วิ่งไป
 If he ran, they were riding
ถ้าเขาวิ่งพวกเขากำลังขี่ม้า
 Therefore, he never liked that word
ดังนั้นเขาไม่เคยชอบคำนั้น
 Effort couldn’t bring you success or anything
ความพยายามไม่สามารถทำให้คุณประสบความสำเร็จหรืออะไรก็ได้
 He didn’t like it
เขาไม่ชอบมัน
 But he pitied it
แต่เขาก็รู้สึกสงสาร
 It wasn’t that he didn’t work hard in his past life
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ทำงานหนักในชีวิตในอดีตของเขา
 He practiced third rate martial arts and tried to level them up
เขาฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ในอัตราที่สามและพยายามยกระดับให้ได้
 He tried to survive
เขาพยายามที่จะอยู่รอด
 But what about now? He couldn’t say that he had a different starting line now
แต่แล้วล่ะ? 
 Sungmin had experience
Sungmin มีประสบการณ์
 He had Wijihoyun’s help
เขาได้รับความช่วยเหลือจาก Wijihoyun
 He had the Potion that helped him
เขามี Potion ที่ช่วยเขา
 He was now in Mush’s mountain with Sogo as his teacher
ตอนนี้เขาอยู่ในภูเขาของ Mush กับ Sogo เป็นครูของเขา
 It wasn’t a matter of the starting line
ไม่ใช่เรื่องของเส้นสตาร์ท
 It was a matter of the speed
มันเป็นเรื่องของความเร็ว
 Strength
ความแข็งแรง
 Haste
ความเร่งรีบ
 Amethyst Cloud
เมฆอเมทิส
 High Heavens
สวรรค์สูง
 Shadowless
ไม่มีร่มเงา
 Everything was done with precision
ทุกอย่างทำด้วยความแม่นยำ
 Effort
ความพยายาม
 That was what he needed now
นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการตอนนี้
 Everyday was like hell to him
ทุกวันเป็นเหมือนนรกกับเขา
 Food and water was terrible
อาหารและน้ำแย่มาก
 He was scared of sleeping
เขากลัวนอนหลับ
 Dreams were terrible
ความฝันน่ากลัว
 Weight slowed him down
น้ำหนักช่วยชะลอตัวลง
 If it weren’t for Fatigue Recovery and Mental Cleaning, he wouldn’t survive in this mountain
ถ้าไม่ได้สำหรับการกู้คืนความเมื่อยล้าและการทำความสะอาดจิตเขาจะไม่รอดในภูเขานี้
 No, he had to consider Sogo first then
ไม่เขาต้องพิจารณา Sogo เป็นครั้งแรก
 If it weren’t for her, Sungmin wouldn’t have survived
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอซองมินคงไม่รอด
 Sogo said “You can forget grudges, but don’t forget kindness
Sogo กล่าวว่า "คุณสามารถลืมความเสียใจ แต่อย่าลืมความกรุณา
” That was etched in his heart
"ที่ฝังอยู่ในหัวใจของเขา
 He had gratitude towards Scarlet and Sogo
เขามีความกตัญญูต่อ Scarlet และ Sogo
 He was going to repay them in some way
เขากำลังจะจ่ายเงินให้พวกเขาในทางใดทางหนึ่ง
 That was another goal for life
นั่นเป็นอีกเป้าหมายหนึ่งของชีวิต
 He couldn’t die before repaying them
เขาตายไม่ได้ก่อนจ่ายคืน
 One day, Two day
วันหนึ่งสองวัน
 One week
หนึ่งอาทิตย์
 One month
หนึ่งเดือน
 Sungmin’s body was getting faster
ร่างกายของซองมินเริ่มเร็วขึ้น
 The 3rd level of Shadowless was helping him forget happiness
Shadowless ระดับ 3 ช่วยให้เขาลืมความสุข
 The basics ran, na, and zhe was perfectly etched into his body
พื้นฐานวิ่ง na และ zhe ถูกฝังอยู่ในร่างกายของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ
 Using that, he was getting to naturally mix the basics as well as the steps to High Heavens
โดยใช้สิ่งนั้นเขาได้รับการผสมผสานกันอย่างลงตัวกับพื้นฐานรวมถึงขั้นตอนต่างๆใน High High Heavens
 When it was that time, Sungmin dropped down  and cried
เมื่อถึงช่วงนั้นซองมินก็ทรุดตัวลงและร้องไห้
 It was as if a huge wall was broken down
มันเหมือนกับว่ามีกำแพงขนาดใหญ่พังทลาย
 It was a wall of limits
มันเป็นกำแพงของข้อ จำกัด
 He got to understand happiness
เขาเข้าใจความสุข
 He could use the spear like this
เขาสามารถใช้หอกได้เช่นนี้
 His body can be moved like this
ร่างกายของเขาสามารถเคลื่อนย้ายได้อย่างนี้
 Time passed
เวลาผ่านไป
 It became one month and then two months
มันกลายเป็นหนึ่งเดือนแล้วสองเดือน
 His voice was gone, but he still made sounds
เสียงของเขาหายไป แต่เขายังทำเสียงอยู่
 Sounds with the spear
เสียงด้วยหอก
 Sounds with moving the body
เสียงมีการเคลื่อนไหวร่างกาย
 Sungmin ran continuously through the heaviness
ซองมินวิ่งอย่างหนักตลอดเวลา
 He used the Amethyst Cloud before he was scared of nightmares, and when he did wake up, he used the Amethyst Cloud again
เขาใช้ Amethyst Cloud ก่อนที่เขาจะกลัวฝันร้ายและเมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาก็ใช้ Amethyst Cloud อีกครั้ง
 His energy supply was increasing
แหล่งพลังงานของเขาเพิ่มมากขึ้น
 The energy from Wijihoyun and the potion was integrating faster into his body, and the nature of the mountain helped the process
พลังงานจาก Wijihoyun และยากำลังได้รับการบูรณาการเข้ากับร่างกายของเขาได้เร็วขึ้นและธรรมชาติของภูเขาก็ช่วยให้กระบวนการนี้ดีขึ้น
 “You, you’re still here?” It was about a year since he came
"คุณคุณยังคงอยู่ที่นี่?" มันเป็นเวลาประมาณหนึ่งปีนับตั้งแต่เขามาถึง
 Plam came over
Plam เข้ามา
 Sungmin put down the spear
ซองมินวางหอกไว้
 He didn’t say anything and just looked at Plam
เขาไม่ได้พูดอะไรและมองไปที่ Plam
 Plam seemed to not like Sungmin’s face
Plam ดูเหมือนจะไม่ชอบหน้าของซองมิน
 He walked towards him
เขาเดินไปหาเขา
 “I thought you wouldn’t survive half a year, and yet you survived a year
"ฉันคิดว่าคุณจะไม่รอดครึ่งปี แต่คุณรอดชีวิตได้หนึ่งปี
” He only stared at Plam but didn’t say anything
เขามองไปที่ Plam แต่ไม่ได้พูดอะไร
 Maybe it was the year of training
อาจจะเป็นปีของการฝึกอบรม
 Sungmin could somewhat feel the power of Plam
ซองมินค่อนข้างรู้สึกถึงพลังของ Plam
 ‘Genius…’ That person
'อัจฉริยะ ... ' คนคนนั้น
 Sungmin couldn’t think of the plane that Plam was on
ซองมินไม่สามารถนึกถึงเครื่องบิน Plam ได้
 Instead of despair, that made Sungmin feel more in awe
แทนที่จะทำให้หมดหวัง Sungmin รู้สึกกลัวมากขึ้น
 “You must have quite the spirit for a person without any talent
"คุณต้องมีจิตวิญญาณที่ดีสำหรับคนที่ไม่มีพรสวรรค์
 No, that’s not it
ไม่ได้นั่นแหล่ะ
 You don’t even have that much spirit
คุณไม่ได้มีจิตวิญญาณมากนัก
 If it weren’t for Sogo, you would have already died before then
ถ้าไม่ใช่สำหรับ Sogo คุณจะต้องเสียชีวิตไปแล้ว
” Plam spit down, twisting his lips
"Plam พ่นลงบิดริมฝีปากของเขา
 Sungmin didn’t show signs of trying to refute that
ซองมินไม่ได้แสดงอาการพยายามที่จะลบล้างสิ่งนั้น
 It was true
มันเป็นความจริง
 What was the point of refuting it
สิ่งที่เป็นจุดหักล้างนั้น
 One year
หนึ่งปี
 It was true that Sungmin was stupid and rash
ซองมินเป็นคนโง่และผื่น
 “Are you ignoring me?” Plam said loudly
"คุณกำลังละเลยฉัน?" Plam กล่าวว่าเสียงดัง
 Sungmin kept swinging his spear
ซองมินเก็บหอกไว้
 He started again from the ran, na, and zhe
เขาเริ่มต้นอีกครั้งจากการวิ่ง na และ zhe
 ‘Look at this…?’ Plam’s eyes opened
'มองไปที่นี่ ... ?' ตาของ Plam เปิดออก
 The ran, na, zhe that Sungmin was showing was much cleaner than half a year before
การวิ่ง, na, zhe ที่ซองมินแสดงให้เห็นว่าสะอาดกว่าครึ่งปีก่อน
 It wasn’t just that either
ไม่ใช่แค่อย่างใดอย่างหนึ่ง
 The spear techniques mixed with the basics looked pretty decent
เทคนิคหอกผสมกับพื้นฐานดูสวยดี
 “I guess even idiots can learn after a while
"ฉันเดาแม้แต่ idiots สามารถเรียนรู้หลังจากที่ในขณะที่
” Plam remarked
"Plam ตั้งข้อสังเกต
 Remark all you want
หมายเหตุสิ่งที่คุณต้องการ
 Sungmin kept swinging, not caring at all
ซองมินยังคงแกว่งไม่ใส่ใจเลย
 One year in this mountain was doing much more than 13 years in his previous life
หนึ่งปีในภูเขานี้ทำมากกว่า 13 ปีในชีวิตก่อนหน้านี้
 “But, is that only it for having 5 penalties?” Plam laughed and snickered
"แต่เพียงว่าการมีบทลงโทษ 5 ข้อ?" Plam หัวเราะและสบถ
 The rewards increased with the number of penalties
รางวัลเพิ่มขึ้นตามจำนวนบทลงโทษ
 Plam told Sungmin that
Plam บอก Sungmin ว่า
 “That’s trash
"นั่นเป็นถังขยะ
 Should I tell you? Hmm?” Plam’s laughter became louder
ฉันควรจะบอกคุณหรือไม่? 
 To Sungmin, he didn’t really hear anything
ถึงซองมินเขาไม่ค่อยได้ยินอะไรเลย
 Sungmin’s mind was already focused on the spear techniques
จิตใจของซองมินได้จดจ่ออยู่กับเทคนิคหอกแล้ว
 Seeing that Sungmin was ignoring him, Plam’s face had irritation plastered on it
เมื่อเห็นว่าซองมินกำลังละเลยเขาใบหน้าของ Plam มีการระคายเคืองฉาบบนมัน
  Quickly, he stretched his foot
ได้อย่างรวดเร็วเขาเหยียดเท้าของเขา
 Before Sungmin even stopped his spear, Plam moved his hands
ก่อนที่ซองมินจะหยุดหอกของเขา Plam ก็ขยับมือ
 Tap! He grabbed the spear
แตะ! 
 “Why are you ignoring me?” Plam spit out, looking at Sungmin
"ทำไมคุณละเลยฉัน?" Plam คายออกมอง Sungmin
 Sungmin sighed and moved back
Sungmin ถอนหายใจและเดินกลับ
 Before Sungmin pulled out his branch, Plam shook his head heavily
ก่อนที่ซองมินจะดึงสาขาของเขาขึ้น Plam ส่ายหน้าหนัก
 “Just say
"เพียงแค่พูดว่า
 I can understand by seeing your mouth
ฉันสามารถเข้าใจได้โดยการเห็นปากของคุณ
” ‘What skill’, Sungmin thought and moved his mouth
"สิ่งที่ทักษะ" ซองมินคิดและขยับปาก
 Why are you bothering me? “That’s what I want to do
ทำไมคุณต้องรำคาญฉัน 
” Then I can ignore you as well
"แล้วฉันก็สามารถเพิกเฉยต่อคุณได้เช่นกัน
 “No, you can’t
"ไม่คุณไม่สามารถ
 A person like you can’t ignore me
คนอย่างคุณไม่อาจละเลยได้
” Great personality
"บุคลิกภาพที่ดี
 Sungmin sighed
Sungmin ถอนหายใจ
 I don’t want to talk to you
ฉันไม่ต้องการพูดคุยกับคุณ
 “Why? Because your talent is nothing compared to mine?” Not really
"ทำไม? 
 That’s your talent
นั่นเป็นความสามารถของคุณ
 There’s no reason to be sad about what you have
ไม่มีเหตุผลที่จะเสียใจกับสิ่งที่คุณมี
 “Why do you sound like you understood something? It doesn’t suit you
"ทำไมคุณถึงคิดว่าคุณเข้าใจอะไร? 
” Plam smirked
"Plam smirked
 He put down Sungmin’s spear that he held in his hand and moved back a few steps, and he held up his hands
เขาวางหอกของซองมินไว้ในมือแล้วเดินกลับไปสองสามก้าวและเขากอดมือขึ้น
 “See
"ดู
 You can’t do this?” Plam’s hand twirled around
คุณไม่สามารถทำเช่นนี้ได้? "มือ Plam ของ twirled รอบ
 It was something that he had seen before
มันเป็นสิ่งที่เขาเคยเห็นมาก่อน
 It was a sword dance
มันเป็นดาบฟ้อนรำ
 “Isn’t the world unfair? You and I have the same age, but I can do everything that you can’t do
"ไม่ใช่โลกที่ไม่ยุติธรรม? 
 Even if you work hard, you only have the speed of a snail
แม้ว่าคุณจะทำงานหนัก แต่คุณก็มีความเร็วของหอยทากเท่านั้น
 Maybe just a little faster
อาจจะเร็วกว่านี้เล็กน้อย
” Plam laughed loudly
"Plam หัวเราะเสียงดัง
 Sungmin looked at Plam’s face
ซองมินมองหน้าของ Plam
 This b*tch
นี้ b * tch
 Saying this stuff
พูดสิ่งนี้
 Sungmin looked at Plam irritatedly and moved his mouth
ซองมินมองไปที่ Plam อย่างหงุดหงิดและขยับปาก
 I don’t care
ฉันไม่แคร์
 “Lies
“โกหก
” Plam laughed loudly at Sungmin's answer
"Plam หัวเราะเสียงดังที่คำตอบของซองมิน
 Plam put away his spear and shook his head
Plam เอาหอกของเขาและส่ายหัว
 “Useless effort
"ความพยายามที่ไม่มีประโยชน์
 If you keep working, you’ll only fall in more despair
ถ้าคุณทำงานต่อคุณจะตกอยู่ในความสิ้นหวังเท่านั้น
 Yes
ใช่
 Go ahead
ไปข้างหน้า
 I like when you fall in despair
ฉันชอบเมื่อคุณตกอยู่ในความสิ้นหวัง
” Plam turned his body
"Plam หันร่างของเขา
 Sungmin didn’t care about Plam anymore
ซองมินไม่สนใจเรื่อง Plam อีกต่อไป
 He left, and Sungmin kept swinging
เขาออกไปและซองมินยังคงแกว่งอยู่
 It was quiet after the sounds were gone
มันเงียบหลังจากเสียงหายไป
 The surroundings weren’t lonely but normal
สภาพแวดล้อมไม่เหงา แต่ปกติ
 He focused on the targets of his swinging
เขาเน้นเป้าหมายของการแกว่งของเขา
 His spears had no talent but had longing
หอกของเขาไม่มีพรสวรรค์ แต่ก็มีความปรารถนา
 Sungmin longed for faster and lighter
ซองมินอยากให้เร็วขึ้นและเบา
 No, what he wanted was complete freedom in his spear
ไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการคือเสรีภาพที่สมบูรณ์แบบในหอกของเขา
 He didn’t care about weight
เขาไม่สนใจน้ำหนัก
 He didn’t care about speed
เขาไม่สนใจความเร็ว
 He just wanted to put the High Heavens in the spear
เขาแค่อยากจะเอา High Highs ในหอก
 It felt trivial
รู้สึกเป็นเรื่องเล็กน้อย
 His goal was so small and trivial
เป้าหมายของเขามีขนาดเล็กและเล็กน้อย
 Beating Wijihoyun
การตี Wijihoyun
 Yes
ใช่
 When he beat her
เมื่อเขาเอาชนะเธอ
 What afterwards? That thought quickly disappeared as well
อะไรหลังจากนั้น? 
 Finally, nothing was left in his mind
สุดท้ายไม่มีอะไรเหลืออยู่ในใจของเขา
 No, just one
ไม่ได้แค่อย่างเดียว
 The martial arts that he didn’t have in his past life were left
ศิลปะการต่อสู้ที่เขาไม่ได้มีในชีวิตที่ผ่านมาเหลืออยู่
 High Heavens, Amethyst Cloud, Shadowless… these three filled his head
High Heavens, Amethyst Cloud, Shadowless ... ทั้งสามคนนี้เต็มไปหมด
 A day went by
วันผ่านไป
 Two days went by
สองวันผ่านไป
 A week went by
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
 A month went by
เดือนผ่านไป
 Mush came over
Mush มามากกว่า
 To a new penalty, Sungmin answered immediately
เพื่อเป็นการลงโทษใหม่ซองมินตอบทันที
 Hearing
การได้ยิน
 He started to hear random noises
เขาเริ่มได้ยินเสียงแบบสุ่ม
 It was a terrible penalty that made sleeping worse
มันเป็นโทษที่น่ากลัวที่ทำให้การนอนหลับแย่ลง
 Sungmin kept starting to work harder on his spear technique
ซองมินเริ่มทำงานหนักมากขึ้นในเทคนิคหอกของเขา
 It was better that way
ดีกว่าแบบนั้น
 The annoying noise went away when he was swinging
เสียงที่น่ารำคาญก็หายไปเมื่อเขาแกว่งตัว
 Scarlet and Bejun left the mountain
Scarlet และ Bejun ออกจากภูเขา
 They must have gotten what they wanted in just a year
พวกเขาต้องได้รับสิ่งที่พวกเขาต้องการในเวลาเพียงปี
 Sungmin's’ world became even quieter
โลกของซองมินเริ่มเงียบขึ้นเรื่อย ๆ
 There was only a few times when he wasn’t alone
มีเพียงไม่กี่ครั้งที่เขาไม่ได้อยู่คนเดียว
 With Sogo, and sometimes, with Plam
กับ Sogo และบางครั้งด้วย Plam
 Plam didn’t seem to like Sungmin
Plam ดูเหมือนจะไม่ชอบ Sungmin
 He kept trying to fight with him on weird things, and Sungmin ignored him
เขาพยายามที่จะสู้กับเขาในเรื่องแปลก ๆ และซองมินไม่สนใจเขา
 It was easy
มันง่าย
 Sungmin couldn’t hear anything
ซองมินไม่ได้ยินอะไรเลย
 When Sungmin started to ignore him, sometime later, Plam didn’t come over anymore
เมื่อซองมินเริ่มละเลยเขา Plam ไม่ได้มาอีกแล้ว
 Silence
ความเงียบ
 Sungmin woke up from his sleep It was a nightmare
Sungmin ตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับของเขามันเป็นฝันร้าย
 He couldn’t scream, but it was the same as before
เขาไม่สามารถกรีดร้อง แต่มันก็เหมือนก่อน
 Sungmin picked up his spear
ซองมินหยิบหอกไว้
 He walked the forest and stopped at the place where he always trained
เขาเดินป่าและหยุดลงที่ที่เขาได้รับการฝึกฝนมาตลอด
 Sogo was there
Sogo อยู่ที่นั่น
 The year that they spent together
ปีที่พวกเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
 Sungmin grew for a year, but Sogo didn’t
ซองมินโตขึ้นมาหนึ่งปี แต่โซโกไม่ได้
 She felt a bit more gaunt than a year ago
เธอรู้สึกแย่มากขึ้นกว่าปีที่ผ่านมา
 She lifted herself up
เธอยกตัวขึ้น
 Like Sungmin had 2 more penalties, she did too
เหมือนซองมินมีบทลงโทษอีก 2 ครั้งเธอทำเหมือนกัน
 Her left eyes didn’t work anymore and she started to hear noises like Sungmin
ดวงตาข้างซ้ายของเธอไม่ได้ผลและเธอก็เริ่มได้ยินเสียงรบกวนเหมือนซองมิน
 [Did you have nightmares?] Sungmin nodded his head, and then he lifted his spear
[คุณมีฝันร้าย?] ซองมินพยักหน้าและแล้วหอกหอก
 And like he always did
และชอบเขาเสมอ
 He swung it
เขาเหวี่ยงมัน