Chapter 37 Training     “You’re unique
บทที่ 37 การฝึกอบรม "คุณเป็นคนพิเศษ
” Mush muttered
"Mush พึมพำ
 Sungmin didn’t hear anything, but Mush was different
ซองมินไม่ได้ยินอะไร แต่ Mush ต่างกัน
 Sungmin stopped and turned around
ซองมินก็หยุดและหันกลับไป
 Mush was crouching and looking at Sungmin
Mush กำลังงงและมองไปที่ Sungmin
 “It’s been a year and a half
"มันเป็นเวลาหนึ่งปีครึ่งแล้ว
 You’re going to need another penalty
คุณจะต้องได้รับโทษอีก
” Time passed fast
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
 Sungmin swung away his hair
ซองมินเหวี่ยงผมออกไป
 What should he get this time
สิ่งที่เขาควรจะได้รับในครั้งนี้
 He had 6 right now
เขามี 6 ตอนนี้แล้ว
 That was unique
ที่เป็นเอกลักษณ์
 There were many people who stopped here, but not many people succeeded and left
มีหลายคนที่หยุดอยู่ที่นี่ แต่หลาย ๆ คนไม่ประสบความสำเร็จและออกไป
 “You’re the first out of any No Classes here
"คุณเป็นคนแรกที่ออกจากชั้นเรียนใด ๆ ที่นี่
” That was true
"นั่นเป็นความจริง
 No normal No Classes would be like this
ไม่มีคลาสปกติจะเป็นแบบนี้
 Then what about martial artists and magicians? “They don’t do this either
แล้วสิ่งที่เกี่ยวกับศิลปินศิลปะและนักมายากล? 
” Mush laughed
"Mush หัวเราะ
 Most people didn’t try to train in this mountain
คนส่วนใหญ่ไม่ได้พยายามฝึกในภูเขานี้
 No, if they did, they wouldn’t have survived
ไม่ถ้าพวกเขาทำพวกเขาจะไม่รอด
 That was true for a lot of people
นั่นเป็นความจริงสำหรับคนจำนวนมาก
 People needed desperation in this place
คนต้องการความสิ้นหวังในที่นี้
 If they didn’t have that, they wouldn’t be able to survive here
ถ้าพวกเขาไม่มีสิ่งนั้นพวกเขาจะไม่สามารถอยู่รอดได้ที่นี่
 “If I was being honest, I thought you wouldn’t have survived half a year
"ถ้าฉันซื่อสัตย์ฉันคิดว่าคุณจะไม่รอดครึ่งปี
” Yes
"ใช่
 Sungmin bitterly smiled
Sungmin หัวเราะอย่างขมขื่น
 If it weren’t for Sogo, he wouldn’t have survived half a year
ถ้าไม่ได้สำหรับ Sogo เขาจะไม่รอดครึ่งปี
 “Maybe it was because you died already
บางทีอาจเป็นเพราะคุณตายไปแล้ว
 What do you want to get that you’re working this hard?” Mush wondered that seriously
คุณต้องการอะไรที่คุณทำงานหนักนี้? "Mush สงสัยว่าจริงจัง
 She had seen many things as a God in this mountain, but there was no one like Sungmin
เธอได้เห็นหลายสิ่งในฐานะพระเจ้าในภูเขานี้ แต่ไม่มีใครเหมือนซองมิน
 He died and came back to life
เขาตายและกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
 That wasn’t common
ที่ไม่ธรรมดา
 A better life Sungmin mouthed
ชีวิตที่ดีขึ้น Sungmin พูด
 A goal to surpass And continued
มีเป้าหมายที่จะทะลุและต่อเนื่อง
 I want to see the end
ฉันอยากเห็นตอนจบ
 And he answered that
เขาตอบว่า
 Everyone said that
ทุกคนบอกว่า
 It was more of a longing than a goal
มันเป็นความปรารถนามากกว่าเป้าหมาย
 End
ปลาย
 Mush muttered
มัมพึมพำ
 “The end of what?” Martial arts
"จุดจบของอะไร?" ศิลปะการต่อสู้
 “You’re a human so what are you wanting to see
"คุณเป็นมนุษย์ดังนั้นสิ่งที่คุณต้องการดู
 Humans don’t have that long to live
มนุษย์ไม่ได้มีชีวิตอยู่นานแล้ว
 You’re going to have to become an immortal if you want that
คุณจะต้องกลายเป็นอมตะถ้าคุณต้องการ
” Mush muttered
"Mush พึมพำ
 Therefore, it was impossible
ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้
 It wasn’t easy to surpass the principle of death
ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเกินเกณฑ์การเสียชีวิต
 It was possible, however
เป็นไปได้อย่างไรก็ตาม
 “There’s always a chance, but that’s only just a chance
"มีโอกาสเสมอไป แต่นี่เป็นแค่โอกาสเท่านั้น
 Usually the ones who do have talent, and those people are called geniuses
โดยปกติคนที่มีพรสวรรค์และคนเหล่านั้นเรียกว่าอัจฉริยะ
 There are only a few geniuses that surpass death
มีเพียงไม่กี่คนอัจฉริยะที่เกินความตาย
 There could be one person out of thousands of years
อาจมีคนคนหนึ่งออกมานับพัน ๆ ปี
 Do you think you can do that?” I don’t know
คุณคิดว่าคุณสามารถทำได้หรือไม่ "ฉันไม่รู้
 He didn’t say that he couldn’t
เขาไม่ได้บอกว่าเขาทำไม่ได้
 Sungmin changed
ซองมินเปลี่ยนไป
 Humans change
มนุษย์เปลี่ยนไป
 Like Wijihoyun said, Sungmin changed
เหมือนวิจิฮินกล่าวว่าซองมินเปลี่ยนไป
 He knew that he had no talent, but he didn’t want to feel failed
เขารู้ว่าเขาไม่มีพรสวรรค์ แต่เขาไม่อยากรู้สึกล้มเหลว
 He hated effort
เขาเกลียดความพยายาม
 Now he liked it a bit
ตอนนี้เขาชอบมันสักหน่อย
 “
“
You’re unique
คุณไม่เหมือนใคร
” Mush muttered
"Mush พึมพำ
 She came closer to Sunmin
เธอเข้ามาใกล้ Sunmin
 “Gods are unpredictable
"พระเจ้าไม่อาจคาดการณ์ได้
 That is true for all Gods
นั่นเป็นความจริงสำหรับพระเจ้าทั้งหมด
Yes, this is only my unpredictability
ใช่นี่เป็นเพียงความคาดเดาไม่ได้ของฉันเท่านั้น
 I’m not saying that
ฉันไม่ได้บอกว่า
” Mush muttered something unknown
"Mush พึมพำบางสิ่งบางอย่างที่ไม่รู้จัก
 Sungmin stopped swinging
ซองมินหยุดแกว่ง
 He suddenly felt strange feeling at the words Mush muttered “And I’m talking to myself
เขาก็รู้สึกแปลก ๆ ที่คำพูดของ Mush muttered "และฉันพูดกับตัวเอง
” It was like an excuse to someone
"มันเป็นเหมือนข้อแก้ตัวให้กับใครบางคน
 Mush narrowed her eyes and looked at Sungmin
แก้มแคบดวงตาของเธอและมองไปที่ซองมิน
 “There is no coincidence
"ไม่มีเรื่องบังเอิญ
 At least, not in Eria
อย่างน้อยไม่ได้อยู่ใน Eria
” What? Sungmin asked
" อะไร? 
 Mush turned around
Mush หันไปรอบ ๆ
 It was to not see Sungmin’s question
มันคือการไม่ได้เห็นคำถามของซองมิน
 “Eria summoned humans randomly from places
"Eria เรียกมนุษย์มาสุ่มจากที่ต่างๆ
 There are unique people
มีคนที่ไม่ซ้ำกัน
 Eria doesn’t ask anything of them
Eria ไม่ได้ขออะไรจากพวกเขา
 Just to live
เพียงเพื่อจะมีชีวิตอยู่
 That is all
นั้นคือทั้งหมด
” That… he knew
"... เขารู้
 The unfairness of this world
ความไม่ยุติธรรมของโลกนี้
 But why? He tilted his head and looked around
แต่ทำไม? 
 “That is the same for all otherworlders
"นั่นก็เหมือนกับทุกชนชาติอื่น ๆ
 ‘Skill
‘ทักษะ
’ That makes it easy to learn something
'ทำให้ง่ายต่อการเรียนรู้อะไรบางอย่าง
 There is a reason for why that exists
มีเหตุผลสำหรับเหตุผลที่มีอยู่
” What is she saying? Sungmin wondered but couldn’t ask
" เธอพูดอะไร? 
 Looking at her, she didn’t seem like she would answer him anyway
มองเธอไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอจะตอบเขาต่อไป
 “Yes
"ใช่
 There is a purpose
มีจุดประสงค์
 Like there is a purpose for your soul to defy the principle, there must be a reason for why you came back
เช่นเดียวกับที่มีวัตถุประสงค์เพื่อให้จิตวิญญาณของคุณต่อต้านหลักต้องมีเหตุผลว่าทำไมคุณถึงกลับมา
 Even though it might be just a well wrapped coincidence
แม้ว่าจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็ตาม
” There was something
"มีบางอย่าง
 Sungmin shut his mouth 
ซองมินปิดปาก
Mush wasn’t looking at her
Mush ไม่ได้มองเธอ
 Like she said, she was talking to herself
เธอพูดกับตัวเอง
 “There must be something important that would occur if you came back
"ต้องมีอะไรบางอย่างที่สำคัญที่จะเกิดขึ้นถ้าคุณกลับมา
 If you came back, you must prepare
ถ้าคุณกลับมาคุณต้องเตรียมตัว
 To be the person that you were fated to be
เป็นคนที่คุณโชคดีที่ได้เป็น
” Yes
"ใช่
 That is it
นั่นแหละ
 Mush muttered
มัมพึมพำ
 She stopped but didn’t turn around
เธอหยุด แต่ไม่หันกลับ
 She instead looked up at the sky
เธอมองขึ้นไปที่ท้องฟ้า
 “Stop
"หยุด
 This is my territory
นี่คือดินแดนของฉัน
 If you don’t want to disappear together, then don’t come here
ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะหายตัวไปด้วยกันอย่ามาที่นี่
” Mush warned
Mush เตือน
 There… was a cold feeling
ที่นั่น ... รู้สึกหนาว ๆ
 Sungmin held his breath
ซองมินกลั้นลมหายใจ
 When she turned around, Sungmin lost that feeling
เมื่อเธอหันกลับไปซองมินก็สูญเสียความรู้สึกนั้น
 “When you leave this mountain
"เมื่อคุณออกจากภูเขานี้
 Go to Dremur and say to the God of time Denis that Mush sent you there
ไปที่ Dremur และพูดกับพระเจ้าแห่งกาลเวลา Denis ว่า Mush ส่งคุณไปที่นั่น
” God of time? What is that? Sungmin asked
"พระเจ้าแห่งกาลเวลา? 
 He had memories, but he didn’t have any memory of a Time God
เขามีความทรงจำ แต่เขาไม่ได้มีความทรงจำเกี่ยวกับเวลาพระเจ้า
 Mush laughed and pointed at him
Mush หัวเราะและชี้ไปที่เขา
 “Well, humans wouldn’t know
"ดีมนุษย์คงไม่รู้
” Sungmin’s mind brightened up
"ความคิดของซองมินสดใสขึ้น
 He quickly put his hand towards his head
เขารีบหยิบมือจับหัว
 A memory that he didn’t have stuck deeply in his mind
เป็นความทรงจำที่เขาไม่เคยหลงในจิตใจ
 Sungmin didn’t know where Dremur was, but he now knew of it
Sungmin ไม่รู้ว่า Dremur อยู่ที่ไหน แต่ตอนนี้เขารู้เรื่องนี้แล้ว
 And then, he knew of the existence of the God that was living there
จากนั้นเขาก็รู้ถึงการดำรงอยู่ของพระเจ้าที่อาศัยอยู่ที่นั่น
 Why? Sungmin asked
ทำไม? 
 Mush laughed at that
Mush หัวเราะอย่างนั้น
 “Didn’t I say
"ฉันไม่ได้พูด
 I’m unpredictable
ฉันไม่อาจคาดเดาได้
 Just unpredictability
เพียงแค่คาดเดาไม่ได้
 I wanted to say things to myself
ฉันอยากจะพูดอะไรกับตัวเอง
” She crouched down again
"เธอก้มลงอีกครั้ง
 “You’re a unique and funny fellow
"คุณเป็นเพื่อนที่ไม่ซ้ำกันและตลก
 It seems like there is no chance of it… why did you come back? There might have been a mistake
ดูเหมือนว่าไม่มีโอกาสเกิดขึ้นได้เลย ... ทำไมคุณถึงกลับมา? 
 But i know there are no coincidences in this world… and also, you survived my tests
แต่ฉันรู้ว่าไม่มีความบังเอิญในโลกใบนี้ ... และยังคุณรอดจากการทดสอบของฉัน
” Test? Living in this mountain? Sungmin tilted his head
"ทดสอบไหม? 
 Yes
ใช่
 That was a test by itself
นั่นคือการทดสอบด้วยตัวเอง
 The penalties got harder everyday he was here
บทลงโทษได้ยากขึ้นทุกวันที่เขาอยู่ที่นี่
 “Plam
“ปาล์ม
” She opened her mouth
"เธอเปิดปากของเธอ
 “Plam is the test from Mush
"พลัมคือการทดสอบจาก Mush
” He didn’t understand straight away
"เขาไม่เข้าใจทันที
 Plam
ปาล์ม
 The trainee that lived here for the longest time
ผู้ฝึกงานที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานานที่สุด
 Sogo as well as Bejun said
Sogo และ Bejun กล่าวว่า
 Don’t meet up with Plam
ไม่พบ Plam
 You will fall into despair
คุณจะตกอยู่ในความสิ้นหวัง
 That was true
นั่นเป็นความจริง
 When he first met Plam, Sungmin fell into despair
เมื่อเขาได้พบกับ Plam ครั้งแรกซองมินก็ทรุดตัวลง
 The disparity in talent
ความแตกต่างในความสามารถ
 The talent that a true genius had
พรสวรรค์ที่อัจฉริยะที่แท้จริงมี
 “Plam exists to make people fall into despair
"Plam มีอยู่เพื่อทำให้คนตกอยู่ในความสิ้นหวัง
 The human that doesn’t fall into despair tries to move forward for the possibility
มนุษย์ที่ไม่ตกอยู่ในความสิ้นหวังพยายามที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อความเป็นไปได้
 You… did better than I expected
คุณ ... ทำได้ดีกว่าที่ฉันคาดไว้
 You tried to push yourself harder for your lack of talent
คุณพยายามผลักดันตัวเองให้หนักขึ้นเพราะขาดความสามารถ
 That’s wasn’t the right choice and was a stupid one
นั่นไม่ใช่ทางเลือกที่ถูกต้องและเป็นคนโง่
 But it wasn’t a wrong choice as well
แต่ก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ผิดเช่นกัน
 I actually like your stupid choice
ที่จริงฉันชอบเลือกโง่ของคุณ
” He sort of had an idea
"เขามีความคิด
 There was no one that he knew of named Plam in his past life
ไม่มีใครรู้ว่าเขารู้จัก Plam ในชีวิตที่ผ่านมาของเขา
 It was a strange thing
มันแปลกมาก
 With the talent of Plam’s, he would have succeeded in spreading his name easily
ด้วยพรสวรรค์ของ Plam's เขาจะประสบความสำเร็จในการเผยแพร่ชื่อของเขาได้อย่างง่ายดาย
 But why did he not hear anything about him
แต่ทำไมเขาไม่ได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขา
 Why was he here
เขามาที่นี่ทำไม
 And even as he was here for a long time, why did he not seem to have any penalties
และแม้ในขณะที่เขาอยู่ที่นี่เป็นเวลานานทำไมเขาถึงดูเหมือนไม่มีบทลงโทษ
 It was a simple answer
มันเป็นคำตอบง่ายๆ
 He didn’t exist
เขาไม่ได้อยู่
 It was the test of Mush
มันเป็นการทดสอบของ Mush
 That was the purpose of Plam
นั่นคือจุดมุ่งหมายของ Plam
 That… was always true
ว่า ... เป็นจริงเสมอ
 Plam tried to make you feel hopeless every time he was here
Plam พยายามทำให้คุณรู้สึกสิ้นหวังทุกครั้งที่เขาอยู่ที่นี่
 He laughed at Sungmin’s effort
เขาหัวเราะกับความพยายามของซองมิน
 He laughed at Sungmin's training
เขาหัวเราะกับการฝึกซ้อมของซองมิน
 Don’t do this because you have no talent
อย่าทำเช่นนี้เพราะว่าคุณไม่มีพรสวรรค์
 You can’t do anything no matter how hard you work
คุณไม่สามารถทำอะไรได้ไม่ว่าคุณจะทำงานหนักแค่ไหน
 That arrogant idiot only wanted to see Sungmin feel hopeless
คนโง่ที่หยิ่งเพียงต้องการเห็นซองมินรู้สึกสิ้นหวัง
 I … see
ฉันเห็น
 Sungmin answered
ซองมินตอบ
 He knew
เขารู้
 Plam was for that purpose
Plam เป็นไปเพื่อการนี้
 Only another test
เฉพาะการทดสอบอื่น
 He noticed for a while, Plam didn’t come anymore
เขาสังเกตเห็นอยู่ครู่หนึ่ง Plam ไม่ได้มาอีกแล้ว
 It was when he started to not feel hopeless anymore
เมื่อเขาเริ่มไม่รู้สึกสิ้นหวังอีกต่อไป
 “You did well
"คุณทำได้ดี
” Mush laughed
"Mush หัวเราะ
 “That thing I told you…is a reward for passing my test
"สิ่งที่ฉันบอกคุณ ... เป็นรางวัลสำหรับการผ่านการทดสอบของฉัน
 What you get out of it is, of course, up to you
สิ่งที่คุณได้รับจากมันคือแน่นอนขึ้นอยู่กับคุณ
” Mush lifted herself up
"Mush ยกตัวเองขึ้น
 “Sogo
“Sogo
 Don’t tell that mute girl about Plam
อย่าบอกเด็กผู้หญิงคนนั้นกับ Plam
 If you do, i’ll have to kick you both out of this mountain
ถ้าคุณทำฉันจะต้องเตะคุณทั้งสองออกจากภูเขานี้
” Mush left after that
"Mush ทิ้งหลังจากนั้น
 Sungmin stood there trying to think
Sungmin ยืนอยู่ที่นั่นพยายามคิด
 There was no coincidence
ไม่มีเรื่องบังเอิญ
 The otherworlders
คนนอกรีต
 There must be reason for their summoning
ต้องมีเหตุผลในการเรียก
 For the same reason
ด้วยเหตุผลเดียวกัน
 There was a reason that he came back
มีเหตุผลที่เขากลับมา
 ‘Me?’ Sungmin blankly stared down at his hands
'ฉัน?' ซองมิลจ้องมองลงไปที่มือของเขา
 A second rate martial artist
ศิลปินศิลปะอัตราที่สอง
 C rank mercenary
C rank mercenary
 A No Class who had nothing
ไม่มีชั้นไม่มีอะไร
 13 years of nothing
13 ปีไม่มีอะไร
 There was a reason that I came back? One thing came out of this chaos
มีเหตุผลที่ฉันกลับมา? 
 If you came back, you must prepare
ถ้าคุณกลับมาคุณต้องเตรียมตัว
 To be the person that you were fated to be
เป็นคนที่คุณโชคดีที่ได้เป็น
 The words were stuck in his head
คำพูดติดอยู่ในหัวของเขา
 Sungmin picked up his spear in silence
ซองมินหยิบหอกไว้เงียบ ๆ
 Even if he couldn't be the person that he was fated to be
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนที่เขาโชคดีก็ตาม
 There was an end that he wanted to see
มีจุดจบที่เขาอยากเห็น