Chapter 27 The Mountain of Mush   9th sponsored chapter by Thanh Kim
บทที่ 27 บทที่ 9 ของเมืองคิม
 Busy, busy
ยุ่งวุ่นวาย
   He did graduate 2 years earlier, but there was an issue
เขาจบการศึกษาเมื่อ 2 ปีก่อน แต่มีปัญหา
 His age was 15
อายุ 15 ปี
 He became a mercenary at 17 in the city close to Genavis called Behengeru
เขากลายเป็นทหารรับจ้างที่ 17 ในเมืองใกล้ Genavis เรียกว่า Behengeru
 He did survive for 3 years in Genavis
เขารอดมาได้ 3 ปีในเมือง Genavis
 There weren't any great prizes to be had in Genavis
ไม่มีรางวัลใหญ่ที่จะมีใน Genavis
 It was time to leave
ถึงเวลาที่จะต้องจากไป
 But was there a reason to go straight to Behengeru? ‘No
แต่มีเหตุผลที่จะไปตรงกับ Behengeru หรือไม่? 
’ He didn’t know what happened in Behengeru for the next two years
"เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นใน Behengeru ในอีกสองปีข้างหน้า
 Everything that he wanted or missed was 2 years in the future
ทุกอย่างที่เขาต้องการหรือพลาดคือ 2 ปีในอนาคต
 The things that he never got or wanted were things that occurred when he was a mercenary
สิ่งที่เขาไม่เคยได้หรือต้องการคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเขาเป็นทหารรับจ้าง
 Therefore, he didn’t have any memory of the things happening for the next 2 years
ดังนั้นเขาไม่ได้มีความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอีก 2 ปีข้างหน้า
 Pak! Sungmin’s spear broke an orc’s head
ปาก! 
 He swiftly stabbed three more times and broke three more heads
เขาส่ายอย่างรวดเร็วอีกสามครั้งและทำลายหัวอีกสามหัว
 ‘First rate…’ The limit that he had never gotten in his past life
'อัตราแรก ... ' ขีด จำกัด ที่เขาไม่เคยได้รับในชีวิตที่ผ่านมาของเขา
 He was about there because of the power of Wijihoyun and the potion plus the grace techniques
เขาอยู่ที่นั่นเพราะพลังของ Wijihoyun และยาบวกเทคนิคเกรซ
 But it wasn’t enough
แต่ก็ไม่เพียงพอ
 A half a year ago when he dueled against Wijihoyun, he was in the middle of second rate and first rate
ครึ่งปีที่ผ่านมาเมื่อเขาต่อสู้กับ Wijihoyun เขาอยู่ในช่วงกลางของอัตราที่สองและอัตราแรก
 But he didn’t manage to even hit the clothes of Wijihoyun
แต่เขาไม่สามารถแม้แต่จะตีเสื้อผ้าของ Wijihoyun
 She wasn’t old at 13, but she already had the power of a master
เธออายุไม่ถึง 13 ปี แต่เธอมีอำนาจของนาย
 The apex rate and the first rate
อัตราสูงสุดและอัตราแรก
 The difference was like heaven and earth
ความแตกต่างก็เหมือนกับสวรรค์และโลก
 ‘Because of the fast growth rate of No Classes and martial skeleton, the martial techniques can get stronger quickly
'เนื่องจากอัตราการเติบโตที่รวดเร็วของ No Classes และโครงกระดูกการต่อสู้เทคนิคการต่อสู้จึงสามารถรับแรงได้เร็วขึ้น
 The problem…’ It was Sungmin himself
ปัญหา ... "นี่คือซองมินตัวเอง
 His [Amethyst Cloud] level was 2 while the High Heavens was level 3
ระดับของ [Amethyst Cloud] เท่ากับ 2 ในขณะที่ High Heavens อยู่ในระดับ 3
 It was because of the martial skeleton and the fast growth rate of No Classes that he managed to get it this high
มันเป็นเพราะโครงกระดูกการต่อสู้และอัตราการเติบโตที่รวดเร็วของชั้นเรียนที่เขาไม่ได้รับมันสูงนี้
 He would still be at level 1 struggling if it weren’t for them
เขายังคงอยู่ในระดับ 1 ดิ้นรนถ้าไม่ใช่สำหรับพวกเขา
’ He could increase the power of the technique
เขาสามารถเพิ่มพลังของเทคนิคได้
 But it was Sungmin who was using them
แต่นี่เป็นซองมินที่กำลังใช้พวกเขา
 The person who was making the decision, the person moving his body, the person deciding on his action, that person was Lee Sungmin
คนที่กำลังตัดสินใจอยู่คนที่เคลื่อนไหวร่างกายของเขาคนที่ตัดสินใจในการกระทำของเขาคนนั้นคือ Lee Sungmin
 ‘I need time
'ฉันต้องการเวลา
’ There was no reason to go straight to Behengeru
'ไม่มีเหตุผลที่จะไปตรงไปยังเบ็นเจอร์
 Even if he did become a mercenary, the only things that he would be doing is getting requests from guilds and training and earning money
แม้ว่าเขาจะกลายเป็นทหารรับจ้างสิ่งเดียวที่เขาจะทำคือการขอร้องขอจาก guilds และการฝึกอบรมและการหารายได้
 Instead of that, he needed time to train
แทนที่จะต้องใช้เวลาในการฝึก
 He stopped his footsteps
เขาหยุดยั้งเสียงฝีเท้าของเขา
 If he crossed the forest, he would be at Behengeru
ถ้าเขาข้ามป่าเขาจะอยู่ที่ Behengeru
 He turned his head
เขาหันศีรษะ
 He saw a mountain
เขาเห็นภูเขา
 * “It’s been awhile since such a young person had come here
* "มันเป็นช่วงเวลาที่เด็กหนุ่มคนนี้มาที่นี่
’ Mush was a God in Eria that symbolized training and penance
'Mush เป็นพระเจ้าใน Eria ที่เป็นสัญลักษณ์ของการฝึกอบรมและการปลงอาบัติ
 This place, Mountain of Mush, was a place where the servants of Mush lived
สถานที่แห่งนี้คือภูเขาแห่งหุบเขาเป็นที่อาศัยของมัชห์อาศัยอยู่
 It was near Geanvis and Behengeru
อยู่ใกล้กับ Geanvis และ Behengeru
 “Is age an issue?” Sungmin asked
"อายุเป็นปัญหาหรือไม่?" ซองมินถาม
 It took him 4 days even he went the closest way
มันใช้เวลาเขาถึง 4 วันแม้ว่าเขาจะไปใกล้ ๆ
 His body which hasn’t been washed in 4 days was dirty and smelly
ร่างกายของเขาที่ยังไม่ได้ล้างใน 4 วันสกปรกและมีกลิ่นเหม็น
 “No, age doesn’t matter
"อายุไม่สำคัญหรอก
 Suffering hardships and penance is for everyone
การทุกข์ยากลำบากและการสบประมาทสำหรับทุกคน
” The priest who answered had dead eyes and his cheeks sunken
"ปุโรหิตผู้ตอบว่ามีตาตายและแก้มของเขาจมลง
 He smiled at Sungmin
เขายิ้มให้กับซองมิน
 “Do you know about this mountain?” “A bit
"คุณรู้ไหมเกี่ยวกับภูเขานี้?" "นิดหน่อย
” The trainees were protected by Mush
"ผู้ฝึกงานได้รับการคุ้มครองจาก Mush
 The trainees can not inflict harm on each other
ผู้เข้ารับการฝึกอบรมไม่สามารถสร้างความเสียหายต่อกันได้
 If they were to, they would be stopped by Mush
ถ้าเป็นเช่นนั้นพวกเขาก็จะถูกหยุดโดย Mush
 That is because the hardships and penance that Mush stands for is only for oneself
นั่นเป็นเพราะความยากลำบากและการลงโทษที่ Mush หมายถึงสำหรับตัวเองเท่านั้น
 “Would you like to get a penalty?” The priest asked
"คุณต้องการได้รับโทษหรือไม่?" พระสงฆ์ถาม
 Sungmin stared at the priest
ซองมินจ้องมองนักบวช
 In the 4 days on the way here, he thought about what penalties he would take
ในช่วง 4 วันที่ผ่านมาเขาคิดถึงบทลงโทษที่เขาต้องทำ
 “Taste
“Taste
” Sungmin pointed to his mouth
"ซองมินชี้ไปที่ปากของเขา
 “Also, I would like to take a penalty on the weight i feel
"นอกจากนี้ฉันอยากจะลงโทษน้ำหนักที่ฉันรู้สึก
” “I see
" "ฉันเห็น
” The priest nodded
นักบวชพยักหน้า
 He didn’t use magic or pray
เขาไม่ได้ใช้เวทมนตร์หรือสวดมนต์
 He only moved back a few steps and opened the way to Sungmin
เขาเดินกลับเพียงไม่กี่ก้าวและเปิดทางให้ซองมิน
 “We won’t give you anything
"เราจะไม่ให้อะไรกับคุณ
 You will eat, drink, sleep
คุณจะกินดื่มนอนหลับ
living is on your own
ชีวิตอยู่ด้วยตัวคุณเอง
 Young trainee
หนุ่มฝึกงาน
” Sungmin didn’t answer and moved past him
"ซองมินไม่ตอบและเดินผ่านเขาไป
 He had heard about this place before, but never actually been here
เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่ไม่เคยมาที่นี่มาก่อน
 There was no reason to
ไม่มีเหตุผลอะไรเลย
 The Mountain of Mush
ภูเขาของ Mush
 Everything was up to the person
ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับบุคคล
 He could be wasting time or could even be losing things
เขาอาจจะเสียเวลาหรืออาจสูญเสียสิ่งต่างๆ
 Usually, it was the person’s life
โดยปกติแล้วชีวิตของบุคคลนั้น
 Mush didn’t allow others to harm others, and didn’t care about the trainees dying alone
Mush ไม่อนุญาตให้คนอื่นทำร้ายคนอื่นและไม่สนใจว่าผู้ฝึกงานจะตายเพียงลำพัง
 But there was a reward after suffering
แต่มีรางวัลหลังจากความทุกข์ทรมาน
 Seeing what penalties the trainee took, the hardships and sufferings would be more intense, and if the person passed it, Mush would give an reward
เห็นว่าบทลงโทษใดที่ผู้รับการฝึกอบรมได้รับความยากลำบากและความทุกข์ยากลำบากมากขึ้นและถ้าคนที่ผ่านไป Mush จะให้รางวัล
 Sungmin wanted that
Sungmin ต้องการสิ่งนั้น
 It would be hard to reach the limit with the same method as other who had more talent than him
มันจะยากที่จะถึงขีด จำกัด ด้วยวิธีเดียวกับคนอื่นที่มีพรสวรรค์มากกว่าเขา
 Therefore, he came here
เพราะฉะนั้นเขามาที่นี่
 As he passed the temple
ขณะที่เขาเดินผ่านวัด
 [I welcome you
[ผมยินดีต้อนรับคุณ
] A voice passed through Sungmin’s ear
] เสียงผ่านหูของซองมิน
 Sungmin let out a sound without even knowing
ซองมินปล่อยเสียงออกมาโดยไม่รู้ตัว
 His body was heavy
ร่างกายของเขาหนัก
 It was hard for him to even move a step
มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะก้าวไปข้างหน้า
 Sungmin bit his lips
ซองมินบีบริมฝีปากของเขา
 He had gotten a penalty on his weight
เขาได้รับโทษกับน้ำหนักของเขา
 Not only his body, but everything would be heavier to Sungmin
ไม่เพียง แต่ร่างกายของเขา แต่ทุกสิ่งทุกอย่างจะหนักกว่ากับซองมิน
 ‘My taste…’ He had no taste in his lips
'ลิ้มรสของฉัน ... ' เขาไม่มีลิ้มรสในริมฝีปากของเขา
 Sungmin pulled out his pocket
ซองมินดึงกระเป๋าออก
 It was heavy
มันหนักมาก
 The bread that he pulled… felt like rocks
ขนมปังที่เขาดึง ... รู้สึกเหมือนหิน
 Sungmin stared at it and opened his mouth
ซองมินจ้องมองและเปิดปาก
 Bak
บาก
 It felt like he was eating stone
รู้สึกเหมือนกำลังกินหิน
 No, this was
ไม่นี่เป็น
Sungmin wrinkled his face
ซองมินเหี่ยวย่นใบหน้าของเขา
 He didn’t lose his taste
เขาไม่สูญเสียรสชาติของเขา
 Just everything that he tasted, the taste changed
ทุกอย่างที่เขาลิ้มรสรสชาติเปลี่ยนไป
 It felt like he was chewing dirt, and the bread wriggled like a corpse of a bug
รู้สึกเหมือนกำลังเคี้ยวสิ่งสกปรกและขนมปังขรุขระเหมือนซากของแมลง
 The taste became worse and worse as he chewed
รสนิยมแย่ลงและเลวร้ายยิ่งกว่าที่เขาเคี้ยว
 “Ugkkk!” Sungmin couldn’t swallow the bread
"Ugkkk!" ซองมินไม่สามารถกลืนขนมปังได้
 He thought that he had been pretty masterful at eating terrible food, but this wasn’t something that he could eat in his normal mind
เขาคิดว่าเขาเก่งในการกินอาหารที่น่ากลัว แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถกินได้ในความคิดปกติของเขา
 Sungmin spit out his bread and retched a few times
ซองมินคายขนมปังออกและขยับตัวขึ้นมาสักสองสามครั้ง
 “HCk
“HCK
Huhh…!” After a while, Sungmin pulled out the water bottle from his pocket quickly
ฮิฮิ ... ! "หลังจากนั้นไม่นานซองมินก็ดึงขวดน้ำออกจากกระเป๋าอย่างรวดเร็ว
 As he tried to pour the water inside his mouth to clean the taste away
ขณะที่เขาพยายามเทน้ำในปากเพื่อทำความสะอาดรสชาติ
 “Ckdf!” It wasn’t just the food
"Ckdf!" ไม่ใช่แค่อาหารเท่านั้น
 The water… changed
น้ำ ... เปลี่ยนไป
 It felt like dirty water
รู้สึกเหมือนน้ำสกปรก
 Sungmin bit his teeth
ซองมินขยำฟันของเขา
 Taste and Weight
รสชาติและน้ำหนัก
 He didn’t think it wouldn’t be that hard
เขาไม่คิดว่ามันจะไม่ยากนัก
 If he had to choose which one would be harder, he would have chosen the weight
ถ้าเขาเลือกที่จะหนักกว่าเขาจะเลือกน้ำหนัก
 No
ไม่
 The strongest penalty that he had gotten was the lack of taste
การลงโทษที่รุนแรงที่สุดที่เขาได้รับคือการขาดรสชาติ
 He wanted to give up
เขาต้องการที่จะยอมแพ้
 Was there a reason to continue
มีเหตุผลที่จะดำเนินต่อไปหรือไม่
 If he could have gone to Behengeru, he would have been a D rank mercenary
ถ้าเขาสามารถไปที่ Behengeru ได้เขาจะเป็นนายทหารราบ D Rank
 If he did a few request, he would be a C rank, and his growth would continue
ถ้าเขาร้องขอสักสองสามข้อเขาจะเป็นอันดับ C และการเติบโตของเขาจะดำเนินต่อไป
 Therefore, he would be expected to become a first rate soon
ดังนั้นเขาจึงคาดว่าจะเป็นอัตราแรกในเร็ว ๆ นี้
 If he became a first rate, then he could become a B rank
ถ้าเขากลายเป็นอัตราแรกเขาก็จะกลายเป็นอันดับ B
 That would be better than his previous life
ที่จะดีกว่าชีวิตก่อนหน้านี้
 The opportunity that he missed before? What was that
โอกาสที่เขาพลาดมาก่อน? 
 He had already surpassed his previous self, and gotten the first step to a better life
เขาได้ค้นพบตัวเองก่อนหน้านี้และได้ก้าวแรกสู่ชีวิตที่ดีขึ้น
 Not too much greed… just live
ไม่มากเกินไปความโลภ ... เพียงแค่อยู่
 With the flow
กับการไหล
 Goal? Living happily
เป้าหมาย? 
 Isn’t that good enough? He could get money by mercenary work
ไม่ดีพอหรอ? 
 He wouldn’t have to do the hard work if it seemed to dangerous
เขาจะไม่ต้องทำงานหนักหากดูเหมือนจะเป็นอันตราย
 Then he would get a nice girl and marry, have kids, then live long
จากนั้นเขาก็จะได้เป็นเด็กดีและแต่งงานแล้วมีลูกแล้วก็มีชีวิตอยู่นาน
 Isn’t that a great life
ไม่ใช่ว่าชีวิตที่ดี
 That’s normal, but having a normal life as a No Class in this world was hard
เป็นเรื่องปกติ แต่การมีชีวิตตามปกติเหมือนไม่มีชั้นเรียนในโลกนี้ก็ยาก
 Yes… he could live like that and be happy
ใช่ ... เขาสามารถมีชีวิตแบบนั้นได้และมีความสุข
 He didn’t need to have any greed
เขาไม่จำเป็นต้องมีความโลภใด ๆ
 He could just leave
เขาเพิ่งจะออกไป
 Go to Behengeru
ไปที่ Behengeru
 There was no reason to suffer
ไม่มีเหตุผลที่จะต้องทนทุกข์ทรมาน
 The food that he would eat would be hell
อาหารที่เขากินจะเป็นนรก
 His body would be heavy and he wouldn’t be able to use his martial arts
ร่างกายของเขาจะหนักและเขาจะไม่สามารถใช้ศิลปะการต่อสู้ของเขาได้
 Even if he lived like that, he didn’t know what Mush would give him
แม้ว่าเขาจะมีชีวิตแบบนั้นเขาก็ไม่รู้ว่า Mush จะให้อะไรกับเขา
 He could waste his time here
เขาอาจเสียเวลาของเขาที่นี่
 He could kill himself being depressed about his lack of talent
เขาสามารถฆ่าตัวเองตกต่ำเกี่ยวกับการขาดความสามารถของเขา
 Let’s give up
ขอยอมแพ้
 When he thought about that
เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนั้น
 Sungmin thought about Wijihoyun
ซองมินคิดถึงวิจิฮุน
 His first teacher, and only friend
ครูคนแรกของเขาและเพื่อนคนเดียว
 The promise that he made to meet in 10 years
คำสัญญาที่เขาทำไว้เพื่อตอบสนองใน 10 ปี
 Sungmin pulled out the bread from his pocket
ซองมินดึงขนมปังออกจากกระเป๋า
 He wrinkled his eyes and pushed the bread inside his mouth
เขาย่นดวงตาของเขาและผลักดันขนมปังเข้าไปในปากของเขา
 HId body had already remembered the bread’s disgusting taste
ร่างกายตัวเก่าได้ระลึกถึงรสชาติที่น่าขยะแขยงของขนมปังแล้ว
 His body had already rejected the bread as it came in
ร่างกายของเขาได้ปฏิเสธขนมปังแล้วเมื่อมันเข้ามา
 His stomach was dying
ท้องของเขากำลังจะตาย
 He chewed the bread
เขาเคี้ยวขนมปัง
 He forced himself, repeatedly, to chew up the wriggling worms that were inside his mouth
เขาบังคับตัวเองซ้ำ ๆ เพื่อเคี้ยวหนอนที่ห่อหุ้มอยู่ในปากของเขา
 HIs taste completely changed
HIs รสชาติเปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์
 The worms blew up with secretions and the secretions scratched his mouth
หนอนระเบิดด้วยสารคัดหลั่งและสารคัดหลั่งเกาปากของเขา
 His cheek blew up strongly
แก้มของเขาพุ่งสูงขึ้น
 He shivered slightly as he poured the water inside his mouth
เขาสั่นขณะที่น้ำเทลงในปาก
 The water… was hot
น้ำร้อน ...
 As it went inside his mouth, the water turned boiling hot
เมื่อน้ำเข้าไปในปากของเขาน้ำก็ร้อนขึ้น
 Sungmin forced himself to drink it up
ซองมินบังคับตัวเองให้ดื่มมัน
 “HG! Hg!” He thought he had suffered a burn
“HG! 
 His mouth was bitter and burning
ปากของเขาขมและการเผาไหม้
 But when he checked, there was no burn marks
แต่เมื่อเขาตรวจสอบไม่มีเครื่องหมายการเผาไหม้
 It was only in Sungmin’s mind
มันเป็นแค่ความคิดของซองมิน
 “Idiot
“คนโง่
Mush…” Even if Sungmin had wanted this penalty, he didn’t know it would be this bad
Mush ... "ถึงแม้ว่า Sungmin ต้องการปรับโทษนี้เขาก็ไม่ทราบว่ามันจะแย่มาก
 Sungmin cursed repeatedly at Mush
ซองมิสาปแช่งซ้ำ ๆ ที่ Mush
 [Rude Human
[หยาบคายมนุษย์
] Mush whispered in Sungmin’s ear
] Mush กระซิบในหูของ Sungmin
 Apparently, this god had really good ears
เห็นได้ชัดว่าพระเจ้านี้มีหูที่ดีจริงๆ