Chapter 1 The Greedy Grimoire #1 “Theodore Miller
บทที่ 1 The Greedy Grimoire # 1 "Theodore Miller
” A man with dark circles under his eyes called Theodore’s name
"ชายคนหนึ่งที่มีรอยคล้ำใต้ดวงตาของเขาชื่อ Theodore
 The man’s thin cheeks pushed his cheekbones higher, giving off a bonier impression
แก้มบางของชายคนนั้นผลักให้แก้มของเขาสูงขึ้น
 He would’ve been considered a resident of the slums if he had been dressed poorly
เขาจะได้รับการพิจารณาว่าเป็นถิ่นที่อยู่ในสลัมถ้าเขาแต่งตัวไม่ดี
 However, this man was actually a third-grade professor and a 5th Circle master, making him one of the best within Bergen Academy
อย่างไรก็ตามผู้ชายคนนี้เป็นอาจารย์ระดับที่สามและเป็นหัวหน้าวงเวียนที่ 5 ซึ่งทำให้เขาเป็นหนึ่งในสถาบันที่ดีที่สุดใน Bergen Academy
 The skinny man, Professor Vince, spoke in a businesslike tone, “You should know why I called you
ชายผอมศาสตราจารย์วินซ์พูดด้วยน้ำเสียงที่คล่องแคล่ว "คุณควรจะรู้ว่าทำไมฉันถึงโทรหาคุณ
” Theodore Miller, shortened to Theo, nodded with a shadowed face
"ธีโอดอร์มิลเลอร์สั้นลงกับธีโอพยักหน้าด้วยใบหน้าที่สุกใส
 This was because he couldn’t bear to open his mouth and answer the question
เพราะเขาไม่สามารถทนต่อการเปิดปากและตอบคำถามได้
 He had been prepared for a while, but it felt like his heart was falling apart now that it was actually happening
เขาเตรียมพร้อมอยู่พักหนึ่ง แต่รู้สึกว่าตอนนี้หัวใจของเขาพังทลายแล้ว
 “Your written grades are brilliant
"ผลงานเขียนของคุณยอดเยี่ยมมาก
 You were only deducted three points among all your subjects
คุณหักคะแนนเพียงสามคะแนนในทุกวิชาของคุณ
 Even then, they were just minor mistakes
แม้แล้วพวกเขาเป็นเพียงความผิดพลาดเล็กน้อย
 There was no one else who could answer it except for you, so you can think of it as a perfect score
ไม่มีใครสามารถตอบคำถามนี้ได้ยกเว้นคุณดังนั้นคุณจึงสามารถคิดได้ว่าเป็นคะแนนที่สมบูรณ์แบบ
” Although it couldn’t be confirmed publicly, some test questions had been ‘designed to be wrong’
"แม้ว่าจะไม่ได้รับการยืนยันอย่างเปิดเผยต่อสาธารณชนคำถามทดสอบบางอย่างก็ถูกออกแบบมาเพื่อไม่ถูกต้อง
 It was a tacit rule in the academy so that a full score wouldn’t be granted easily
มันเป็นกฎโดยปริยายในสถาบันการศึกษาเพื่อให้คะแนนเต็มไม่ได้รับได้อย่างง่ายดาย
 Nevertheless, Theo only had points deducted for three questions
อย่างไรก็ตามธีโอมีคะแนนหักสามข้อเท่านั้น
 Perhaps it was a better performance than some professors
บางทีนี่อาจเป็นผลงานที่ดีกว่าอาจารย์บางคน
 Vince admired the talent of this young man while feeling sad at the very same time
วินซ์ชื่นชมพรสวรรค์ของชายหนุ่มคนนี้ขณะรู้สึกเศร้าในเวลาเดียวกัน
 It was because Theodore Miller lacked the talent to become a magician
เป็นเพราะดอร์ยมิลเลอร์ขาดพรสวรรค์ที่จะกลายเป็นผู้วิเศษ
 “However, you can’t graduate because your practical results were a failure
"อย่างไรก็ตามคุณไม่สามารถสำเร็จการศึกษาได้เนื่องจากผลการปฏิบัติของคุณเป็นความล้มเหลว
” The decisive voice pressed firmly on Theo’s back
"เสียงเด็ดขาดกดบนหลังของธีโอ
  The academy had two graduation requirements: one was to have a written score above 70 points; and the other was to become a 3rd Circle master
สถาบันการศึกษามีข้อกำหนดเกี่ยวกับการสำเร็จการศึกษาสองข้อคือต้องมีคะแนนเขียนสูงกว่า 70 คะแนน 
 The former wasn’t difficult, but the latter condition was the problem
อดีตไม่ได้ยาก แต่สภาพหลังเป็นปัญหา
 For Theo, who had been born with a low amount of magic power and sensitivity, the wall of the 3rd Circle was too high for him
สำหรับธีโอที่เกิดมาพร้อมกับพลังวิเศษและความไวสูงผนังของวงกลมที่ 3 สูงเกินไปสำหรับเขา
 Even though he had reduced his amount of sleep just so he could practice, he couldn’t even reach the level of his classmates’ feet
แม้ว่าเขาจะลดปริมาณการนอนหลับเพียงเพื่อที่เขาจะได้ฝึกฝนก็ตามเขาก็ไม่สามารถเข้าถึงระดับของเท้าเพื่อนร่วมชั้นได้
 Despite his practice, his magic would pour out wildly
แม้จะมีการปฏิบัติของเขามายากลของเขาจะเทออกอย่างดุร้าย
 As a result, Theo hadn’t been able to graduate for three years
เป็นผลให้ Theo ไม่ได้สามารถที่จะจบการศึกษาเป็นเวลาสามปี
 “Hu… Theodore, what circle are you now?” Professor Vince asked with frustration
"ฮู ... ดอร์ยคุณเป็นวงอะไรอยู่ตอนนี้?" ศาสตราจารย์วินซ์ถามด้วยความหงุดหงิด
 He had asked the same question last year and the year before that
เขาเคยถามคำถามเดียวกันเมื่อปีที่แล้วและปีก่อนหน้านั้น
 However, the answer had never changed
อย่างไรก็ตามคำตอบก็ไม่เคยเปลี่ยนไป
 Theo once again repeated the same answer, “…2nd Circle
ธีโอได้ตอบคำถามเดียวกันอีกครั้งว่า "... 2nd Circle
” It was a terrible number
"มันแย่มาก ๆ
 Most of the academy’s students usually reached the 2nd Circle by the end of the first grade and the 3rd Circle when they entered the third grade
นักเรียนของสถาบันการศึกษาส่วนใหญ่มักจะไปถึงวงกลมที่ 2 เมื่อจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 และชั้นที่ 3 เมื่อเข้าเรียนในชั้นประถมศึกษาปีที่ 3
 It wasn’t uncommon for excellent students to reach the 4th Circle by graduation
ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับนักเรียนที่ยอดเยี่ยมที่จะไปถึงวงกลมที่ 4 โดยการสำเร็จการศึกษา
 However, Theo had stayed at the academy for five years and still couldn’t cross the wall of the 3rd Circle
อย่างไรก็ตามธีโอเคยอยู่ที่สถาบันการศึกษาเป็นเวลาห้าปีและยังไม่สามารถข้ามกำแพงวงกลมที่ 3 ได้
 Additionally, that wasn’t the only problem
นอกจากนี้ไม่ใช่ปัญหาเดียวเท่านั้น
 “Have you mastered 2nd Circle magic?” “…I failed
"เจ้าเข้าใจเวทมนตร์ Circle 2 หรือไม่" "... ฉันล้มเหลว
” Theo’s voice died down even further
เสียงของธีโอเสียชีวิตลงไปเรื่อย ๆ
 If the only thing that was lacking was just the amount of magic power, then he could supply it from outside sources
ถ้าสิ่งเดียวที่ขาดหายไปคือปริมาณพลังวิเศษเพียงอย่างเดียวเขาก็สามารถจัดหามันได้จากแหล่งภายนอก
 This was a bit expensive to do, but if he took reagents made of magic power, he could gain enough power needed for the 3rd Circle
นี้เป็นบิตแพงทำ แต่ถ้าเขาเอาน้ำยาที่ทำจากพลังวิเศษเขาสามารถได้รับพลังงานเพียงพอที่จำเป็นสำหรับ 3rd Circle
 However, Theo’s sensitivity was close to the bottom, and this was indispensable for using magic
อย่างไรก็ตามความไวของธีโอมีความใกล้เคียงกับด้านล่างมากและนี่เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับการใช้เวทมนตร์
 The lack of magic power could be overcome, but there was no method to increase mana sensitivity
การขาดพลังวิเศษสามารถเอาชนะได้ แต่ไม่มีวิธีใดที่จะเพิ่มความไวของมนตร์
 It was why Professor Vince had given up on sponsoring Theo
นี่เป็นเหตุผลที่ศาสตราจารย์วินซ์ได้ให้การสนับสนุนธีโอ
 ‘It is a waste of Theo’s brilliance, but… with poor magic sensitivity, he will never survive as a magician
'มันเป็นความเสียของความฉลาดของธีโอ แต่ ... ด้วยความไวต่อมายากลไม่ดีเขาจะไม่มีวันอยู่รอดได้ในฐานะนักมายากล
 Spending 5 years and not even mastering 2nd Circle magic, it is hopeless
การใช้จ่าย 5 ปีและไม่ได้เรียนรู้เวทมนตร์ Circle 2 ก็สิ้นหวัง
’ He looked down at Theo with a wistful expression
เขามองลงมาที่ธีโอด้วยท่าทางกระวนกระวาย
 Any other student would’ve given up sooner… Theo, who knew better than anyone else that he was without talent, had been trying for three years
นักเรียนคนอื่น ๆ จะยอมแพ้เร็วกว่านี้ ... ธีโอใครรู้ดีกว่าคนอื่นว่าเขาไม่มีพรสวรรค์เคยพยายามมาสามปี
 That commitment was incomparable to the other students who had grown up like plants in a greenhouse
ความมุ่งมั่นนั้นหาได้ยากมากสำหรับนักเรียนคนอื่น ๆ ที่โตขึ้นเช่นพืชในเรือนกระจก
 If Theo had ordinary levels of magic sensitivity, then the position of chief graduate would’ve been his
ถ้าธีโอมีระดับวิเศษของเวทย์มนตร์ปกติแล้วตำแหน่งหัวหน้าบัณฑิตจะเป็นของเขา
 However, reality was too cruel to Theo
อย่างไรก็ตามความจริงก็โหดร้ายเกินไปสำหรับธีโอ
 Professor Vince pulled out an envelope from the drawer and hesitated for a moment
ศาสตราจารย์วินซ์ดึงซองออกจากลิ้นชักและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
 This wasn’t the first time, but it felt like the weight of the envelope had increased as the years passed
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่รู้สึกเหมือนน้ำหนักของซองจดหมายเพิ่มขึ้นเมื่อหลายปีผ่านไป
 It was a letter given to a grade repeater
มันเป็นจดหมายที่มอบให้กับผู้แทนระดับ
 “This is my role as a professor, but… I can’t help feeling like I’m doing something wrong to you
"นี่คือบทบาทของฉันในฐานะศาสตราจารย์ แต่ ... ฉันไม่สามารถช่วยให้รู้สึกเหมือนฉันกำลังทำอะไรผิดพลาดให้กับคุณ
 I’m sorry
ฉันขอโทษ
” “…No, it’s fine
" "…ไม่เป็นไร
” “Read it once and discard it
"" อ่านครั้งเดียวและทิ้งมันไป
 There shouldn’t be anything different from last year, but you never know
ไม่ควรมีอะไรที่แตกต่างจากปีที่แล้ว แต่คุณไม่เคยรู้
” Theo accepted the envelope calmly
ธีโอยอมรับซองจดหมายอย่างใจเย็น
 His fingers were continuously on the verge of trembling, but he managed to resist it somehow
นิ้วมือของเขากำลังสั่นสะท้านอยู่ตลอดเวลา แต่เขาก็ต่อต้านมันได้
 This was his third repeater letter
นี่เป็นจดหมายที่สามของเขา
 Receiving it once would make someone an object of ridicule, while receiving it twice would make someone the shame of their family
การได้รับครั้งหนึ่งจะทำให้ใครบางคนเป็นคนเยาะเย้ยในขณะที่ได้รับสองครั้งจะทำให้คนอัปยศในครอบครัวของพวกเขา
 Theo was the only student at Bergen Academy ever to have received it three times
ธีโอเป็นนักเรียนคนเดียวที่ Bergen Academy ที่เคยได้รับไว้สามครั้ง
 More than anything, the third repeater letter had a separate meaning
ยิ่งกว่าสิ่งใดตัวอักษร repeater ตัวที่สามมีความหมายแยกต่างหาก
 This was the last one
นี่เป็นครั้งสุดท้าย
 A fourth letter didn’t exist
จดหมายฉบับที่สี่ไม่มีอยู่
 Professor Vince hadn’t said it, but if Theodore Miller didn’t graduate next year, he would be expelled
ศาสตราจารย์วินซ์ไม่ได้พูด แต่ถ้า Theodore Miller ไม่จบการศึกษาในปีหน้าเขาจะถูกไล่ออก
 It would be a scandal so disgraceful that it would be better for him to quit and defend his honour
มันจะเป็นเรื่องอื้อฉาวน่าอับอายมากที่จะดีกว่าสำหรับเขาที่จะลาออกและปกป้องเกียรติของเขา
 ‘Is it only up to here?’ Theo looked down at the repeater letter with empty eyes
ธีโอมองลงไปที่ตัวจดหมายโต้ตอบกับตาเปล่า
 His eyes which had once been filled with dreams were darkening
ดวงตาของเขาเคยเต็มไปด้วยความฝันมืดลง
 The young man, who had stepped into the academy to become a great magician, now had to face the grim reality which would cause his knees to buckle
ชายหนุ่มที่ก้าวเข้าไปในสถาบันการศึกษาเพื่อเป็นนักมายากลที่ยิ่งใหญ่ตอนนี้ต้องเผชิญกับความเป็นจริงที่น่ากลัวซึ่งจะทำให้หัวเข่าของเขาไปที่หัวเข็มขัด
 ‘I can do it next year
'ฉันสามารถทำมันได้ในปีหน้า
 I can graduate next year
ฉันสามารถจบการศึกษาในปีหน้า
’ Such a hope was now devastating for him, as he stood on the precipice of ruin
ความหวังดังกล่าวเป็นความหายนะต่อเขาในขณะที่เขายืนอยู่บนหน้าผาแห่งความหายนะ
 Theodore Miller… He was born the eldest son of a disgraced noble family
Theodore Miller ... เขาเกิดลูกชายคนโตของครอบครัวขุนนางที่ถูกศักดิ์ศรี
 The Miller family, which at one time had served the feudal lords as earls, had been pushed to their downfall 100 years ago
ครอบครัวมิลเลอร์ซึ่งครั้งหนึ่งเคยทำหน้าที่กับบรรดาขุนนางศักดินาเมื่อเอิร์ลถูกผลักดันให้ตกต่ำเมื่อ 100 ปีก่อน
 Their attempts at re-establishing their family had left nothing for Theo
ความพยายามของพวกเขาในการสร้างครอบครัวใหม่ของพวกเขาก็ไม่มีอะไรเหลือสำหรับธีโอ
 So, Theo had wanted to become a magician
ดังนั้นธีโอจึงอยากเป็นนักมายากล
 Unlike those who had to undergo harsh training since childhood, children with noble titles were able to enter the academy without much difficulty
แตกต่างจากผู้ที่ต้องผ่านการฝึกอบรมที่รุนแรงมาตั้งแต่วัยเด็กเด็กที่มีชื่อสูงส่งสามารถเข้าไปในสถาบันการศึกษาได้โดยไม่ยากลำบาก
 He thought he was quite smart, so he convinced his parents and stepped inside, beyond the threshold of the Royal Academy
เขาคิดว่าเขาฉลาดมากเขาจึงเชื่อว่าพ่อแม่ของเขาและก้าวเข้าสู่ภายในเกินเกณฑ์ของ Royal Academy
 However, it was up to there
อย่างไรก็ตามมันก็ขึ้นอยู่กับที่นั่น
 Theo would sleep later and got up earlier than anyone else
ธีโอจะนอนในเวลาต่อมาและลุกขึ้นเร็วกว่าคนอื่น
 He worked enthusiastically in class and reduced his amount of sleep in order to practice his mana
เขาทำงานอย่างกระตือรือร้นในชั้นเรียนและลดปริมาณการนอนหลับเพื่อฝึกมานะของเขา
 Rather than blaming the scarce environment, Theo had believed he would be rewarded if he put in more effort
แทนที่จะตำหนิสภาพแวดล้อมที่หายากธีโอเชื่อว่าเขาจะได้รับการตอบแทนถ้าเขาใส่ความพยายามมากขึ้น
 ‘Was I too optimistic?’ His classmates had graduated two years ago, and juniors one year younger than him had graduated already
'ฉันเป็นคนมองโลกในแง่ดีมากหรือ?' เพื่อนร่วมชั้นเรียนของเขาจบการศึกษาเมื่อสองปีก่อนและน้องๆอายุน้อยกว่าเขาหนึ่งคนจบการศึกษาแล้ว
 Now, there would be juniors two years younger than him who would accept their degrees
ตอนนี้จะมีน้องใหม่อายุน้อยกว่าเขาสองปีที่จะยอมรับองศาของพวกเขา
 Even the new students knew his name
แม้กระทั่งนักเรียนใหม่ ๆ ก็รู้จักชื่อของเขา
 He was the academy’s long-time dunce
เขาเป็นสถาบันการศึกษาที่ยาวนานมาก
 Theo would bring dishonour to the fallen Miller family
ธีโอจะนำความอัปยศให้กับครอบครัวของมิลเลอร์ที่ลดลง
 ‘Where did it go wrong?’ Was it when the spells used in the first test had failed? When he had realized that it was hopeless with his magic sensitivity? When he had accepted his first repeater letter a few days before the graduation ceremony? When he had thought that his efforts had been lacking after receiving two letters? Or maybe… it had been when he first dreamt about becoming a magician
'มันผิดพลาดอยู่ที่ไหน?' มันเกิดขึ้นเมื่อเวทมนตร์ที่ใช้ในการทดสอบครั้งแรกล้มเหลว? 
 ‘Dammit
‘Dammit
’ So far, he had never resented his own poverty
"จนถึงตอนนี้เขาไม่เคยไม่พอใจกับความยากจนของตัวเอง
 There were people who ate less than him and those who couldn’t live in abundance
มีคนกินน้อยกว่าเขาและคนที่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้
 Even though their status had fallen, Theo was still a noble and had managed to enter the Royal Academy
แม้ว่าสถานะของพวกเขาได้ลดลงธีโอยังคงเป็นขุนนางและได้เข้าสู่ราชบัณฑิตยสถาน
 However, his patience was reaching its limit
อย่างไรก็ตามความอดทนของเขาถึงขีด จำกัด แล้ว
 The magic reagents which other students drank like water? Theo had given up on those knowing that one bottle would cost two months of the Miller family’s budget
น้ำยาวิเศษที่นักเรียนคนอื่นดื่มแบบน้ำ? 
 Hiring another magician as a private tutor? He wouldn’t be able to afford one even if he sold the Miller estate
จ้างหมอผีคนอื่นเป็นครูสอนพิเศษส่วนตัวหรือไม่? 
 Of course, many students graduated without using such methods
แน่นอนนักเรียนจำนวนมากจบการศึกษาโดยไม่ใช้วิธีการดังกล่าว
 They increased their magic power with natural born talent and didn’t need to be taught separately
พวกเขาเพิ่มอำนาจเวทมนตร์ของพวกเขาด้วยพรสวรรค์ที่เกิดตามธรรมชาติและไม่จำเป็นต้องได้รับการสอนแยกต่างหาก
 With no talent or no money… One could still graduate even if they were lacking just one of these things
ไม่มีพรสวรรค์หรือไม่มีเงิน ... หนึ่งยังสามารถจบการศึกษาแม้ว่าพวกเขาจะขาดเพียงหนึ่งในสิ่งเหล่านี้
 However, Theodore Miller had nothing
อย่างไรก็ตาม Theodore Miller ไม่มีอะไรเลย
 “I should be going back
ฉันควรจะกลับไป
” As soon as the professor nodded in agreement, Theo turned around
"ทันทีที่ศาสตราจารย์พยักหน้ายอมรับข้อตกลงธีโอหันกลับไป
 He wasn’t confident about maintaining this cool composure much longer
เขาไม่มั่นใจในการรักษาความสงบเย็นนี้อีกต่อไป
 His calm face was already half-distorted
ใบหน้าที่สงบของเขานั้นเบาบางไปแล้ว
 At the very least, he didn’t want the professor to see something so ugly
อย่างน้อยที่สุดเขาไม่ต้องการให้ศาสตราจารย์มองเห็นสิ่งที่น่าเกลียด
 Bang
ปัง
 The door closed with a harsher sound than when he’d entered
ประตูปิดเสียงที่รุนแรงขึ้นกว่าตอนที่เขาเข้ามา
 With a heavy expression, Professor Vince looked toward the door through where Theo had disappeared, but the professor soon dropped his gaze back down to the book he was reading
ศาสตราจารย์วินซ์มองไปทางประตูที่ธีโอหายตัวไป แต่ศาสตราจารย์ก็รีบจ้องมองไปที่หนังสือที่เขากำลังอ่านอยู่
 The pages of the book weren’t turned for a long time
หน้าของหนังสือไม่ได้ถูกเปิดมาเป็นเวลานาน
   *     *     * Ding! The loud bell could be heard in the hallway
* * * Ding! 
 It was a clock signaling that it was evening
นาฬิกาเป็นสัญญาณว่าตอนเย็น
 Due to magic, the volume was constant no matter where it was heard
เนื่องจากเวทมนตร์ปริมาณเสียงคงที่ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
 Students staying in the dormitory couldn’t leave school after this time, while students not staying in the dormitories were required to leave
นักเรียนที่เข้าพักในหอพักไม่สามารถออกจากโรงเรียนได้ในเวลานี้ขณะที่นักเรียนที่ไม่ได้เข้าพักในหอพักต้องออกไป
 As Theo headed to the dormitory blankly, he suddenly stopped moving
ขณะที่ธีโอเดินเข้าไปในหอพักอย่างไม่หยุดนิ่งเขาก็หยุดเคลื่อนไหว
 “…Come to think of it, I haven’t eaten dinner yet
"... มาคิดถึงมันฉันยังไม่ได้ทานอาหารค่ำกันแน่
” Should he go to the cafeteria now? He thought for a moment before shaking his head
"เขาควรจะไปโรงอาหารหรือไม่? 
 Due to the repeater notice in his hand, Theo didn’t have any appetite
เนืองจากสังเกตเห็นมือของเขาในธีโอไม่มีความอยากอาหาร
 Should he go back to the dormitory and sleep? No, his drowsiness had been lifted a long time ago
เขาควรจะกลับไปหอพักและนอนหลับรึเปล่า? 
 It would be fortunate if he didn’t get a nightmare while sleeping
โชคดีถ้าเขาไม่ได้ฝันร้ายขณะนอนหลับ
 In the end, Theo’s footsteps headed to the same place as always
ในที่สุดรอยเท้าของธีโอก็เดินไปยังที่เดียวกันตลอด
 It was a place that rarely had visitors, and it was the most comfortable place for him in Bergen Academy—the library
เป็นสถานที่ที่ไม่ค่อยมีผู้มาเยือนและเป็นสถานที่ที่สะดวกสบายที่สุดสำหรับเขาใน Bergen Academy ซึ่งเป็นห้องสมุด