Chapter 9 Dealings with a Black Market Trader #1 The next day, Theodore went looking for Professor Vince
บทที่ 9 การเจรจากับผู้ประกอบการตลาดสีดำ # 1 วันรุ่งขึ้น Theodore ไปหา Professor Vince
 ‘The path is set, so the sooner I act, the better
'เส้นทางถูกตั้งค่าดังนั้นเร็ว ๆ นี้ฉันกระทำที่ดีกว่า
 I’m glad that Professor Vince is staying this year
ฉันดีใจที่ Professor Vince อยู่ในปีนี้
’ It really was lucky
มันโชคดีจริงๆ
 Theo was known as the academy’s long-time dunce, so his relationship with the other professors wasn’t very good
ธีโอเป็นที่รู้จักในฐานะสถาบันการศึกษาที่ยาวนานมากดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเขากับอาจารย์คนอื่น ๆ จึงไม่ค่อยดีนัก
 Some professors blatantly told him to drop out while others ignored instances of bullying
อาจารย์บางคนบอกว่าโจทก์ออกจากห้องในขณะที่คนอื่น ๆ ไม่สนใจกรณีที่ถูกกลั่นแกล้ง
 A person like Professor Vince, who didn’t care about his statue or origin, was hard to find
คนที่ชอบศาสตราจารย์วินซ์ซึ่งไม่สนใจรูปปั้นหรือต้นกำเนิดของเขาก็หาได้ยาก
 Knock, knock
ก๊อกก๊อก
 When Theo arrived at Professor Vince’s laboratory, he knocked on the door 
เมื่อธีโอเข้าห้องปฏิบัติการของศาสตราจารย์วินซ์เขาเคาะประตู
 –Come in
-เข้ามา
 His voice was cold as always
เสียงของเขาเย็นเหมือนอยู่เสมอ
 “Excuse me,” Theo greeted as he entered the room
"ขอโทษนะ" ธีโอทักทายขณะที่เดินเข้าไปในห้อง
 He closed the door silently and faced Professor Vince, who was looking at him with confused eyes
เขาปิดประตูอย่างเงียบ ๆ และเผชิญหน้ากับศาสตราจารย์วินซ์ผู้มองเขาด้วยสายตาที่สับสน
 It was Vince who put down his fountain pen and opened his mouth first, “You are an unexpected guest
นี่คือวินซ์ที่วางปากกาหมึกซึมและเปิดปากเป็นครั้งแรก "คุณเป็นแขกรับเชิญที่ไม่คาดฝัน
 I didn’t know you would come to find me… Come over here and sit down
ฉันไม่ได้รู้ว่าคุณจะมาพบฉัน ... มาที่นี่และนั่งลง
” “Yes, I understand
" "ใช่ฉันเข้าใจแล้ว
” Theo sat down, and Professor Vince asked, “So, what brings you here?” Theo replied like he had been waiting for the question, “I’m here to apply for a permit to go outside
ธีโอตอบว่าเขากำลังรอคำตอบ "ฉันมาที่นี่เพื่อขอใบอนุญาตให้ออกไปข้างนอก
” “Huh? Go outside?” Vince’s eyes widened at the unexpected words
"" หือ? 
 Theo quickly placed the documents he had prepared last night on the desk
ธีโอรีบวางเอกสารที่เขาเตรียมไว้เมื่อคืนนี้บนโต๊ะ
 If the conversation got too long, then questions about why he wanted to go out might be asked
ถ้าบทสนทนายาวเกินไปคำถามที่ว่าทำไมเขาถึงอยากจะออกไปอาจจะถาม
 The confused Vince stretched out his hand
Vince สับสนเขาดึงมือออก
 It was so abrupt that he didn’t understand anything
มันเป็นการฉับพลันที่เขาไม่เข้าใจอะไร
 ‘I expected him to be shocked about receiving the third repeater letter
"ฉันคาดหวังว่าเขาจะต้องตกใจที่ได้รับจดหมายฉบับที่สาม
 Yet he says that he will go outside
แต่เขาบอกว่าเขาจะออกไปข้างนอก
’ Usually, Theo was a student who would only be interested in the books at the library
'ปกติธีโอเป็นนักเรียนที่สนใจหนังสือที่ห้องสมุดเท่านั้น
 Vince hid his confused expression and signed the papers Theo had brought
วินซ์ปกปิดความรู้สึกสับสนและลงนามในเอกสารที่ธีโอนำมา
 However, Vince was a little bit concerned about the validity period
อย่างไรก็ตามวินซ์กังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับระยะเวลาที่ถูกต้อง
 During the vacation, students were more free to leave the school than usual
ในช่วงวันหยุดนักเรียนมีอิสระที่จะออกจากโรงเรียนได้มากกว่าปกติ
 “Theodore, even if you don’t apply for a separate permit, you are permitted to go out until 3 o’clock in the afternoon
"Theodore แม้ว่าคุณจะไม่ได้ยื่นขอใบอนุญาตแยกต่างหาก แต่คุณสามารถออกไปได้จนถึง 3 โมงเย็น
 This should be sufficient for wandering around the city
นี้ควรจะเพียงพอสำหรับการเดินไปรอบ ๆ เมือง
” “That isn’t enough for me,” Theodore replied without hesitation
"นั่นไม่เพียงพอสำหรับฉัน" ดอร์ยตอบโดยไม่ลังเล
 The city of Bergen, where the academy was located, was quite spacious
เมืองเบอร์เกนที่ซึ่งสถาบันการศึกษาตั้งอยู่ค่อนข้างกว้างขวาง
 As Professor Vince said, that time limit would be just enough for wandering around the city
ศาสตราจารย์วินซ์กล่าวว่าเวลาดังกล่าวจะเพียงพอสำหรับการเดินรอบเมือง
 However, Theo’s purpose was to obtain some magic items, and it would take time to travel there and return
อย่างไรก็ตามวัตถุประสงค์ของธีโอคือการได้รับไอเทมบางอย่างและมันจะใช้เวลาในการเดินทางไปที่นั่นและกลับมา
 Vince cocked his head and asked a few more questions
Vince เอียงศีรษะและถามคำถามอีกสองสามข้อ
 “What is your purpose in going outside?” “It is a simple diversion
"จุดประสงค์ของคุณในการออกไปข้างนอกคืออะไร?" "มันเป็นการผันง่าย
” “Are you planning to stay out overnight?” “I don’t think so
"" คุณวางแผนที่จะค้างคืน? "" ฉันไม่คิดอย่างนั้น
” “Hrmm
"" Hrmm
” The fountain pen starting moving and didn’t stop until it had filled out all the paperwork
"ปากกาหมึกซึมเริ่มเคลื่อนไหวและไม่หยุดจนกว่าจะได้กรอกเอกสารทั้งหมด
 Professor Vince hesitated before the final stamp, but he finished everything and handed the permit over to Theo
ศาสตราจารย์วินซ์ลังเลก่อนที่จะประทับตราสุดท้าย แต่เขาก็เสร็จสิ้นทุกอย่างและมอบใบอนุญาตให้กับธีโอ
 With this, Theodore would be able to leave the academy until the end of dinner time
ด้วยเหตุนี้ Theodore จะสามารถออกจากสถาบันการศึกษาได้จนกว่าจะถึงตอนเย็น
 Theo then spoke with a brighter expression than before, “Thank you, Professor
ธีโอพูดด้วยความรู้สึกสว่างกว่าก่อน "ขอบคุณ, ศาสตราจารย์
” “You don’t need to thank me for this minor thing
"" คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันสำหรับสิ่งเล็ก ๆ นี้
” Vince waved his hands like it was inconsequential and immediately changed the topic
"วินซ์โบกมือให้เหมือนอย่างไม่สำคัญและเปลี่ยนหัวข้อทันที
 There was also something he wanted to talk to Theo about
นอกจากนี้ยังมีบางสิ่งที่เขาต้องการพูดคุยกับธีโอ
 He pulled an envelope out of a drawer, put it on his desk, and opened his mouth
เขาดึงซองจดหมายออกจากลิ้นชักวางบนโต๊ะทำงานและเปิดปาก
 Depending on Theo’s answer, Vince would decide whether or not to hand over the envelop
วินซ์จะตัดสินใจว่าจะส่งมอบหีบห่อหรือไม่ขึ้นอยู่กับคำตอบของธีโอ
 “Theodore Miller, have you thought about what I told you last year?” Theo searched through his memories hurriedly
"ธีโอดอร์มิลเลอร์คุณคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันบอกคุณเมื่อปีที่แล้วหรือ?" ธีโอได้ค้นหาความทรงจำของเขาอย่างรีบด่วน
 Last year, Professor Vince… A few core keywords came up, and Theo could figure out what he was talking about
ปีที่ผ่านมาศาสตราจารย์วินซ์ ... คำหลักบางคำขึ้นมาและธีโอก็สามารถคิดได้ว่ากำลังพูดถึงอะไรอยู่
 “Becoming a magic scholar… that conversation?” Magic scholars referred to those who studied magic with pen and paper instead of mana and staffs
"กลายเป็นนักวิชาการวิเศษ ... บทสนทนานั้น?" นักมายากลกล่าวถึงบรรดาผู้ที่ศึกษาเวทมนตร์ด้วยปากกาและกระดาษแทนมานะและพนักงาน
 In order to become a magic scholar, high intelligence was required more than being super sensitive or having powerful magic power
เพื่อที่จะกลายเป็นนักวิชาการวิเศษปัญญาสูงจำเป็นต้องใช้มากกว่าความรู้สึกที่อ่อนไหวหรือมีอำนาจเวทมนตร์
 Theodore was worthy of that standard
ดอร์ยเป็นค่ามาตรฐานที่
 Last year, while Theo had been frustrated with his second letter, Professor Vince had invited him to become a magic scholar
เมื่อปีที่แล้วธีโอรู้สึกผิดหวังกับจดหมายฉบับที่สองของเขา Professor Vince ได้เชิญเขาให้กลายเป็นนักวิชาการวิเศษ
 Sure enough, Vince nodded
นั่นเป็นเหตุผลที่ Vince พยักหน้า
 “Yes, if you think positively, then it would be a good choice
"ใช่ถ้าคุณคิดในทางบวกแล้วมันจะเป็นทางเลือกที่ดี
 I can’t stand to see someone with your talent decay simply due to a lack of sensitivity
ฉันไม่สามารถทนต่อการมองใครสักคนที่พรสวรรค์ของคุณผุพังได้เนื่องจากขาดความไว
” His sincere voice rang throughout the room
เสียงที่จริงใจของเขาออกไปทั่วห้อง
 In fact, Professor Vince had been really disappointed
ในความเป็นจริงศาสตราจารย์วินซ์รู้สึกผิดหวังมาก
 Theodore could obviously become a distinguished researcher at a magic institute
Theodore อาจกลายเป็นนักวิจัยที่โดดเด่นในสถาบันมายากล
 If Theo wanted it, then Vince would send a recommendation to the capital’s magic laboratory
ถ้าธีโอต้องการมันแล้ววินซ์จะส่งคำแนะนำไปยังห้องปฏิบัติการเวทมนตร์ของเมืองหลวง
 What was Theo thinking? Theo’s eyes shook for a moment before he bowed his head
ธีโอคิดอะไร? 
 “Thank you for your concern, Professor
"ขอบคุณสำหรับความห่วงใยของคุณศาสตราจารย์
” Professor Vince spoke in a slightly louder voice, “Then…” “I’m really sorry
"ศาสตราจารย์วินซ์พูดด้วยเสียงที่ดังขึ้นเล็กน้อย" แล้ว ... "" ฉันขอโทษจริงๆ
” Unlike before, Theodore Miller spoke his dream with a strong and confident voice, “Nevertheless, I would like to become a magician
"เหมือนก่อนดอร์ยมิลเลอร์พูดความฝันของเขาด้วยเสียงที่แข็งแกร่งและมั่นใจว่า" อย่างไรก็ตามฉันอยากจะเป็นนักมายากล
” Vince was silent for a moment before replying, “Hoo…is that so?” “Yes
"วินซ์เงียบสักครู่ก่อนที่จะตอบว่า" ฮู ... ใช่ไหม? "" ใช่
” “Even though I am your professor, I can’t deny your dream
"ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นอาจารย์ของคุณ แต่ฉันก็ไม่สามารถปฏิเสธความฝันของคุณได้
 However, if you change your mind, come find me at any time
อย่างไรก็ตามถ้าคุณเปลี่ยนใจให้มาหาฉันได้ตลอดเวลา
” Theo rose from his seat and bowed to Professor Vince before turning around
ธีโอลุกขึ้นจากที่นั่งและโค้งคำนับให้กับศาสตราจารย์วินซ์ก่อนหันไปรอบ ๆ
 He was the only one who recognized Theo in a place where no one looked at him
เขาเป็นคนเดียวที่ได้รับการยอมรับธีโอในสถานที่ที่ไม่มีใครมองมาที่เขา
 Although Theo was really appreciative of the offer, he couldn’t accept it at present
แม้ว่านายธีโอได้เห็นคุณค่าของข้อเสนอนี้จริงๆ แต่ก็ไม่สามารถยอมรับได้ในปัจจุบัน
 Bang
ปัง
 The door closed with a sudden sound
ประตูปิดเสียงฉับพลัน
 After the visitor had left, a heavy silence filled the room
หลังจากผู้เยี่ยมชมได้จากไปเงียบ ๆ เต็มไปหมดห้อง
 Vince put aside the papers he had been looking at, put down the fountain pen, and leaned back on this chair
วินซ์ใส่กระดาษที่เขามองไปวางปากกาหม้านและเอนหลังลงบนเก้าอี้ตัวนี้
 He picked up the now useless envelope and placed it in the bin
เขาหยิบซองจดหมายที่ไร้ประโยชน์และวางมันลงในถัง
 Vince had a premonition that his student would never become a magic scholar
วินซ์มีลางสังหรณ์ว่านักเรียนของเขาจะไม่กลายเป็นนักวิชาการวิเศษ
 “Theodore Miller
"Theodore Miller
” Until recently, Theo had been a sad student
"เมื่อไม่นานมานี้ธีโอเคยเป็นนักเรียนที่น่าเศร้า
 He was a young man in despair at his lack of talent, desperately seeking knowledge in order to resolve it
เขาเป็นชายหนุ่มในความสิ้นหวังที่ขาดพรสวรรค์หมดกำลังใจแสวงหาความรู้เพื่อแก้ไขปัญหา
 Vince thought that the way out was to become a magic scholar but… “…Have you found a different answer?” Hope now filled his student’s eyes
Vince คิดว่าทางออกคือการกลายเป็นนักวิชาการวิเศษ แต่ ... "... คุณพบคำตอบที่แตกต่างหรือไม่?" ความหวังนี้ทำให้ตาของนักเรียนเต็มไปหมด
 Maybe he had found a way to live as a magician
บางทีเขาอาจหาทางที่จะใช้ชีวิตในฐานะนักมายากลได้
 Vince’s intuition made him feel optimistic, despite cold reason telling him otherwise
สัญชาตญาณของวินซ์ทำให้เขารู้สึกดีแม้จะมีเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกเป็นอย่างอื่นก็ตาม
 Professor Vince smiled like he had found something interesting after a long time
ศาสตราจารย์ Vince ยิ้มเหมือนว่าเขาได้ค้นพบสิ่งที่น่าสนใจหลังจากผ่านไปนาน
   *     *     * “Third grade, Theodore Miller… confirmed
* * * "เกรดสาม Theodore Miller ... ยืนยันแล้ว
 You must come back here before 7 p
คุณต้องกลับมาที่นี่ก่อน 7 วัน
m
ม.
” “Yes, then work hard
"" ใช่แล้วทำงานหนัก
” Theo crossed the academy’s gates for the first time in a while
"ธีโอได้ข้ามประตูของสถาบันการศึกษามาเป็นครั้งแรก
 Last year and the year before that, he had never left the campus
เมื่อปีที่แล้วและปีก่อนหน้านั้นเขาไม่เคยออกจากมหาวิทยาลัย
 Therefore, it had been almost three years since he’d gone outside
เพราะฉะนั้นมันเป็นเวลาเกือบสามปีแล้วที่เขาออกไปข้างนอก
 His last memory of going outside was to practice during the 2nd grade
ความทรงจำสุดท้ายของการออกไปข้างนอกคือการฝึกฝนในช่วงชั้นปีที่ 2
 As he recalled that time, the city of Bergen soon filled his field of view
ขณะที่เขาจำได้ว่าเวลานั้นเมืองเบอร์เกนในไม่ช้าก็เต็มไปด้วยมุมมองของเขา
 “Ah, I guess not much has changed in three years
"อาฉันเดาไม่ค่อยมีการเปลี่ยนแปลงภายในสามปี
” There were neatly arranged roads with street lights installed at regular distances as well as facilities common in most major cities
"มีการจัดถนนอย่างประณีตด้วยไฟถนนติดตั้งในระยะทางปกติเช่นเดียวกับสิ่งอำนวยความสะดวกทั่วไปในเมืองใหญ่ ๆ ส่วนใหญ่
 Additionally, all the facilities were powered by magic
นอกจากนี้สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดได้รับการขับเคลื่อนโดยมายากล
 The presence of the academy, which nurtured magicians, made Bergen richer and more magical than before
การปรากฏตัวของสถาบันการศึกษาซึ่งหล่อเลี้ยงนักมายากลทำให้ Bergen มีมนต์ขลังและขลังมากขึ้นกว่าเดิม
 ‘So, magic related items and artifacts are more common here than other cities
'ดังนั้นเวทมนตร์ที่เกี่ยวข้องและสิ่งประดิษฐ์เป็นเรื่องธรรมดาที่นี่กว่าเมืองอื่น ๆ
’ The average price difference was more than double
"ความแตกต่างราคาเฉลี่ยมากกว่าสองเท่า
 Meanwhile, rare items had five times the difference
ในขณะที่รายการที่หายากมีความแตกต่างห้าครั้ง
 An item which other cities were selling for five gold could be bought here for one gold
รายการที่เมืองอื่น ๆ ขายทองคำ 5 ใบสามารถซื้อที่นี่ได้หนึ่งทอง
 Therefore, the number of people looking for items increased and so did the circulation of goods and money
ดังนั้นจำนวนคนที่กำลังมองหาสินค้าเพิ่มขึ้นและการหมุนเวียนของสินค้าและเงิน
 The current intersection at which Theo was standing alone had four artifacts stores
สี่แยกปัจจุบันที่ธีโอยืนอยู่ตามลำพังมีร้านขายวัตถุโบราณ 4 แห่ง
 “…It isn’t like this at Miller Barony
"... มันไม่ใช่เรื่องแบบนี้ที่ Miller Barony
” There was a bitter taste in his mouth
"มีรสขมอยู่ในปากของเขา
 Anyway, today’s destination wasn’t an artifacts store
อย่างไรก็ตามจุดหมายปลายทางของวันนี้ไม่ใช่ร้านขายวัตถุโบราณ
 Even if the artifacts was cheaper than other cities, the value of the artifacts themselves hadn’t changed
แม้ว่าสิ่งประดิษฐ์เหล่านี้จะมีราคาถูกกว่าเมืองอื่น ๆ แต่ค่าของสิ่งประดิษฐ์เหล่านี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง
 Due to the high volume of supplies, the prices had fallen but they were still out of Theodore’s budget
เนื่องจากราคาวัสดุเหลือใช้สูงราคาจึงลดลง แต่ก็ยังคงอยู่ในงบประมาณของธีโอดอร์
 “I should speed up
"ฉันควรจะเร็วขึ้น
” Theo headed to the outskirts of the city, rather than the centre
ธีโอมุ่งหน้าไปที่ชานเมืองแทนที่จะเป็นศูนย์กลาง
 He wasn’t looking for a proper store
เขาไม่ได้มองหาร้านที่เหมาะสม
 Theo’s wallet was too thin for an equivalent exchange
กระเป๋าสตางค์ของธีโอราคาถูกเกินไปสำหรับการแลกเปลี่ยนเท่ากัน
 That meant he needed to take advantage of the power he currently held
นั่นหมายความว่าเขาจำเป็นต้องใช้ประโยชน์จากพลังที่เขากำลังถืออยู่
 If things went the way Theo planned, he could sweep up artifacts without spending a penny
ถ้าสิ่งที่ทางธีโอวางแผนเขาจะกวาดสิ่งประดิษฐ์ขึ้นโดยไม่ใช้เงินสักเท่าไร
 The memories from his second grade were helpful in guiding him to an odd place
ความทรงจำจากชั้นสองของเขาเป็นประโยชน์ในการแนะนำให้เขาไปยังสถานที่ที่แปลก
 ‘There was a black market trader on the outskirts who handled genuine, defective, and cursed artifacts
'มีพ่อค้าตลาดสีดำที่อยู่รอบนอกที่จัดการของแท้, ของชำรุดและสาปแช่งสิ่งประดิษฐ์
’ They were things which ordinary people couldn’t use
"พวกเขาเป็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่สามารถใช้ได้
 The idiots who wanted to save money would buy the defective goods, while the fools who expected a big hit would buy the genuine items
คนโง่ที่ต้องการประหยัดเงินจะซื้อสินค้าที่มีข้อบกพร่องในขณะที่คนโง่ที่คาดว่าจะได้รับความนิยมอย่างมากจะซื้อของแท้
 There were villains who tried to trap people with cursed items
มีคนร้ายที่พยายามจับคนที่ถูกสาปแช่ง
 It was a place without any proper goods
เป็นสถานที่ที่ไม่มีสินค้าที่เหมาะสม
 “But that shouldn’t matter to you, right?” Theo said as he looked down at his left hand
"แต่นั่นไม่สำคัญกับคุณใช่มั้ย?" ธีโอกล่าวขณะที่มองลงมาที่มือซ้าย
 Cursed items were nothing compared to this guy
รายการที่ถูกสาปแช่งนั้นไม่มีอะไรเทียบกับผู้ชายคนนี้
 The greedy grimoire, Gluttony… Everything was just prey for it to eat up all the magic
เทพธิดาโลภตะกละตะกลาม ... ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงแค่เหยื่อที่กินเวทมนตร์ทั้งหมด