Chapter 44 BEM: Chapter 44 – I Ask You #1 I Ask You #1 Theo’s expression changed subtly at Randolph’s words
บทที่ 44 BEM: บทที่ 44 - ฉันขอร้องคุณ # 1 ฉันขอให้คุณ # 1 การแสดงออกของธีโอเปลี่ยนไปอย่างฉลาดตามคำพูดของแรนดอล์ฟ
 ‘After returning home in five years, I get an identity check
'หลังจากกลับมาถึงบ้านภายใน 5 ปีฉันได้รับเช็คตัวตน
’ Theo couldn’t laugh or feel angry
ธีโอไม่หัวเราะหรือรู้สึกโกรธ
 Randolph grunted and scratched his head as he interpreted Theo’s expression in his own way
แรนดอล์ฟบ่นและเกาหัวของเขาขณะที่เขาแปลความหมายของธีโอในแบบของเขาเอง
 He understood that it could sound quite rude to verify a person’s identity after they had helped him
เขาเข้าใจดีว่าอาจฟังดูไม่สุภาพในการยืนยันตัวตนของบุคคลหลังจากที่พวกเขาช่วยเขา
 “I don’t want to be fussy
"ฉันไม่ต้องการที่จะจู้จี้จุกจิก
 But looking at the situation, it is hard to let you pass easily without checking
แต่การดูสถานการณ์นี้เป็นการยากที่จะปล่อยให้คุณผ่านได้ง่ายโดยไม่ต้องตรวจสอบ
 It will just be a brief verification
มันจะเป็นการตรวจสอบสั้น ๆ
” “Yes, it is understandable
"" ใช่เข้าใจได้
” They were fighting a group of undead in a corner village like the Miller Barony
"พวกเขากำลังต่อสู้กับกลุ่มคนตายในหมู่บ้านเล็ก ๆ เช่น Miller Barony
 Theo didn’t know why the mercenaries were in this place, but now wasn’t the time to question it
ธีโอไม่รู้ว่าทำไมนายทหารรับจ้างถึงมาอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะตั้งคำถาม
 Theo first needed to gain Randolph’s trust and enter the village
ธีโอต้องได้รับความไว้วางใจจากแรนดอล์ฟและเข้าไปในหมู่บ้าน
 Theo pulled out the investigator’s badge and the certificate that he had received from the awards ceremony
ธีโอดึงป้ายชื่อของนักสืบและใบรับรองที่เขาได้รับจากพิธีมอบรางวัล
 “Oh, an investigator’s badge
"โอ้ป้ายของนักสืบ
 It has been a long time since I’ve seen it
เป็นเวลานานแล้วที่ฉันได้เห็นมัน
 And this is… the owner of this certificate is an honorary baron, Theodore Miller
และนี่คือ ... เจ้าของใบรับรองนี้เป็นนักบวชกิตติมศักดิ์ Theodore Miller
 There is a royal seal stamped, so I am pretty sure… Huh?” Randolph looked at the certificate carefully and touched his chin with a puzzled expression
มีประทับตราพระราชประทับตราดังนั้นฉันค่อนข้างแน่ใจ ... ฮะ? "Randolph มองไปที่ใบรับรองอย่างละเอียดและสัมผัสกับคางของเขาด้วยการแสดงออกงง
 The names of nobles were different from the common people
ชื่อของขุนนางต่างจากคนทั่วไป
 Even if the first names overlapped a little, there wasn’t a single family which used the same surname as that of another
แม้ว่าชื่อแรกจะซ้อนทับกันอยู่เล็กน้อย แต่ก็ไม่มีครอบครัวเดียวที่ใช้ชื่อนามสกุลเดียวกันกับที่อื่น
 For nobles, their surname was a proof of honour received from the king and evidence of the blood flowing through their veins
สำหรับขุนนางนามสกุลของพวกเขาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าได้รับเกียรติยศจากกษัตริย์และมีหลักฐานว่าเลือดไหลผ่านเส้นเลือดของพวกเขา
 What idiot would want to share that with others? However, this name was the same as the lord of the Miller Barony
คนบ้าคนใดจะต้องการแบ่งปันเรื่องนั้นกับคนอื่น? 
 “…I heard that the lord here has a son
"... ข้าได้ยินมาว่านายท่านมีบุตร
” “My father
" "พ่อของฉัน
” “Darn, you’re the son of my employer
"Darn คุณเป็นลูกของนายจ้างของฉัน
” Theodore laughed, and Randolph smiled as he realized why Theo had such a strange expression on his face before
"ดอร์ยหัวเราะและแรนดอล์ฟยิ้มขณะที่เขารู้ว่าทำไมธีโอมีนิสัยแปลก ๆ บนใบหน้าของเขามาก่อน
 The lord’s son had returned but needed to prove his identity
ลูกชายของลอร์ดกลับมา แต่จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวตนของเขา
 It was funny when they thought about it
มันตลกมากเมื่อพวกเขาคิดถึงเรื่องนี้
 Randolph’s pleasant expression returned, and he stretched out his hand
การแสดงออกที่น่าพอใจของแรนดอล์ฟกลับมาและเขาดึงมือออก
 “Welcome home, Young Master
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านนายหนุ่ม
 There has been a small fuss, but so far, it hasn’t been a big deal
มีการเอะอะเล็กน้อย แต่จนถึงขณะนี้ยังไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่
” “It was a pretty big group
"" มันเป็นกลุ่มใหญ่สวย
” “Well… let’s go in and talk about it
"" อืม ... ขอเข้าและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้
” The undead didn’t strike when the sun was shining, so Randolph turned around first
"Undead ไม่ได้ตีเมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสง Randolph จึงหันไปรอบ ๆ ก่อน
 It seemed like the story he needed to tell was quite long
ดูเหมือนว่าเรื่องราวที่เขาต้องการจะพูดก็ค่อนข้างยาว
 Theo and Sylvia followed behind him
ธีโอและซิลเวียเดินตามหลังเขา
 In a sense, it was definitely a surprising return home
ในแง่หนึ่งมันเป็นบ้านที่น่าแปลกใจที่ได้กลับบ้าน
   *** By the time the two people and Randolph entered the village, the mercenaries were already scattered all over the village
*** เมื่อถึงเวลาที่ทั้งสองคนและ Randolph เข้าไปในหมู่บ้านทหารรับจ้างถูกกระจัดกระจายอยู่ทั่วหมู่บ้าน
 It was because of the fatigue which came from staying up all night
มันเป็นเพราะความเหนื่อยล้าที่เกิดขึ้นตลอดทั้งคืน
 The residents gave bowls of warm porridge to the mercenaries and wrapped bandages around the injured
ประชาชนให้ชามโม่อุ่นแก่ทหารรับจ้างและพันผ้าพันแผลรอบ ๆ ผู้บาดเจ็บ
 One of them recognized Theo sooner than anyone else
หนึ่งในพวกเขาได้รับการยอมรับธีโอเร็วกว่าคนอื่น
 “Eh…? You, aren’t you Theodore?” “What? Why would Young Master be here when he is studying?” “No, just look!” “Well, he certainly looks a lot like the Young Master…” It had been five years, and Theo was dressed fashionably, so the people hesitated to call his name
“เอ๊ะ ... ? 
 He looked like a nobleman at first glance, so they didn’t believe their Young Master had returned
เขามองเหมือนขุนนางได้อย่างรวดเร็วก่อนดังนั้นพวกเขาจึงไม่เชื่อว่านายหนุ่มของพวกเขาได้กลับมา
 As buzzing started among the residents, an old man stepped out
ชายผู้สูงอายุก้าวออกมาขณะที่พลเมืองท้องถิ่นเริ่มข่มขู่
 “Y-Young Master Theo…?” Theo felt like crying when he heard the faint voice and looked over
"Y-Young Master Theo ... ?" ธีโอรู้สึกเหมือนร้องไห้เมื่อได้ยินเสียงจางและมองไป
 “Grandfather Albert…!” Since early childhood, how many pieces of bread had he received from those hands? The hands of the old man were much weaker than he remembered, but Theo grabbed them without hesitation
"ปู่อัลเบิร์ต ... !" ตั้งแต่ช่วงวัยเด็กมีกี่ชิ้นที่เขาได้รับจากมือเหล่านั้น? 
 A gentle feeling was conveyed through the old man’s wrinkled hands, causing Theo to hug him while crying
ความรู้สึกอ่อนโยนถูกส่งผ่านมือย่นของชายแก่ทำให้ธีโอกอดเขาขณะร้องไห้
 Theo could finally feel the weight of all those years
ธีโอรู้สึกได้ถึงน้ำหนักของทุกปีที่ผ่านมา
 For the old man who didn’t have any relatives, Theo was truly like his grandson
สำหรับชายชราที่ไม่มีญาติพี่น้องอย่างแท้จริงก็เหมือนหลานชายของเขา
 “Ah, our Young Master! How is it that you look so respectable…?” “Grandfather!” Theo couldn’t speak and just hugged him tighter
"อา, นายหนุ่มของเรา! 
 “Young Master!” “Young Master Theo has come back!” After that, the residents started flocking from everywhere
"นายหนุ่ม!" "นายหนุ่มธีโอได้กลับมาแล้ว!" หลังจากนั้นพลเมืองก็เริ่มอพยพจากทุกที่
 Someone was still holding the thread they had been knitting, and another person had rushed out with a piece of bread in their mouth
มีใครบางคนยังคงถือด้ายที่พวกเขาถักและอีกคนหนึ่งรีบวิ่งออกไปพร้อมกับขนมปังในปาก
 As all the residents of the village ran out, Theodore was instantly surrounded by a large crowd
ขณะที่ทุกคนในหมู่บ้านวิ่งออกไป Theodore ถูกล้อมรอบไปด้วยฝูงชนขนาดใหญ่
 “…?!” Sylvia was standing close to Theo
"... ?!" ซิลเวียกำลังยืนอยู่ใกล้กับธีโอ
 With her silver hair which shone like a fairy from a story, she drew attention wherever she went
ด้วยเส้นผมเงินของเธอที่ส่องลงเหมือนนางฟ้าจากเนื้อเรื่องเธอดึงความสนใจไปทุกที่ที่เธอไป
 She was unfamiliar with people’s attention, so she stuck closer to Theodore, causing the residents to cheer at her reaction
เธอไม่ค่อยคุ้นเคยกับความสนใจของผู้คนดังนั้นเธอจึงติดอยู่กับ Theodore ทำให้ชาวบ้านได้เชียร์ปฏิกิริยาของเธอ
 “Who is the young lady? Young Master, perhaps?” “Ah, come on
"หญิงสาวคนไหน? 
 Why else would he bring such a lovely girl?” “Young Master! There is silk at our linen store! It will be enough for a veil!” “Come on, don’t make me laugh! It is lucky if rags don’t emerge
ทำไมเขาถึงยกให้เป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักล่ะ? "" นายหนุ่ม! 
” “What is wrong with you?” The loud commotion caused the mercenaries to wake up or look up from where they were eating
"" มีอะไรผิดปกติกับคุณ? "ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นทำให้ทหารรับจ้างตื่นขึ้นหรือเงยหน้าขึ้นมองจากที่ที่พวกเขากิน
 The atmosphere had darkened as the fight against the undead continued, but now there was an air of warmth about the village
บรรยากาศก็มืดลงเมื่อการต่อสู้กับพวก Undead ยังคงดำเนินต่อไป แต่ตอนนี้มีอากาศอุ่น ๆ เกี่ยวกับหมู่บ้าน
 It was proof of how precious Theo was to them
นี่เป็นหลักฐานว่าธีโอมีค่ามากแค่ไหน
 The disturbance soon passed on to the Miller Barony’s manor house
ความวุ่นวายในไม่ช้าก็ส่งผ่านไปยังคฤหาสน์ของ Miller Barony
 “Theo, where is our Theo?” A middle-aged man, with thinning hair and dressed in a humble tunic, moved through the crowd
"ธีโอเป็นไงบ้าง?" ชายวัยกลางคนผมผอมและสวมเสื้อยศต่ำต้อยเดินผ่านฝูงชน
 Fortunately, those who recognized him gave way
โชคดีที่คนที่รู้จักเขาได้ให้ทาง
 Everyone wanted to welcome Theodore, but this person had more right than anyone else
ทุกคนอยากจะต้อนรับ Theodore แต่คนนี้มีสิทธิมากกว่าคนอื่น
 The man who finally reached the center, Dennis Miller shouted, “Theo!” “…Father
คนที่มาถึงศูนย์เดนนิสมิลเลอร์ตะโกนว่า "ธีโอ!" "... พ่อ
” Theo could never forget that voice
"ธีโอไม่มีวันลืมเสียงนั้นได้
 As Theo’s father pulled him into a tight embrace, the familiar smell of soil and bread tickled Theo’s nose
ขณะที่พ่อของธีโอได้ดึงเขาเข้าสู่อ้อมกอดแน่นกลิ่นที่คุ้นเคยของดินและขนมปังแทบจมูกของธีโอ
 The smell of his hometown was emitted from his father’s body
กลิ่นของบ้านเกิดของเขาถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของพ่อ
 No words were needed
ไม่มีคำใดที่ต้องการ
 They hugged for a while until Dennis let go first
พวกเขากอดสักครู่จนกว่าเดนนิสจะไปก่อน
 He firmly grabbed his son’s shoulders and said, “Welcome home
เขาคว้าลูกชายของเขาอย่างแน่นหนาและกล่าวว่า "ยินดีต้อนรับกลับบ้าน
” “Yes, I’ve come home
"" ใช่ฉันกลับมาแล้ว
” “Don’t you have a lot to ask about? Returning home after so long… I’m sorry this had to happen
"" คุณไม่ได้มากที่จะถามเกี่ยวกับ? 
” “Don’t say that
"อย่าพูดแบบนั้น
” Theo shook his head
ธีโอส่ายหัว "
 What did his father have to be sorry about? The residents and his father were the ones suffering from the undead
พ่อของเขาต้องเสียใจอะไร? 
 Dennis was pleased with his son’s appearance but noticed the dust on Theo’s robes
เดนนิสรู้สึกพอใจกับการปรากฏตัวของลูกชาย แต่สังเกตเห็นฝุ่นบนเสื้อคลุมของธีโอ
 He also noticed Sylvia’s shy existence
นอกจากนี้เขายังสังเกตเห็นการมีชีวิตที่ขี้อายของซิลเวีย
 “Aren’t you tired? Let’s discuss the rest of the story at home
"คุณไม่เบื่อ? 
” The two tired people nodded at the same time
"ทั้งสองคนเหนื่อยพยักหน้าพร้อมกัน
   *** It had been a while since Theo had returned home, but nothing had changed
*** มันเป็นช่วงเวลาที่ธีโอได้กลับบ้าน แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
 The fireplaces and the staircase were still worn out, and the floor creaked every time he stepped on it
เตาผิงและบันไดยังคงชำรุดและชั้นทุกครั้งที่เขาก้าวเข้ามา
 The sound of water could be heard coming from the kitchen, and the stain on the ceiling was still there
ได้ยินเสียงน้ำไหลออกมาจากห้องครัวและรอยเปื้อนบนเพดานก็ยังคงอยู่ที่นั่น
 In fact, Theo could see that the number of stains had increased as he looked at his family seated before him
ในความเป็นจริงธีโอได้เห็นจำนวนคราบที่เพิ่มขึ้นในขณะที่เขามองไปที่ครอบครัวของเขานั่งอยู่ข้างหน้าเขา
 His father had a bit of a moustache, his mother was a little slimmer, and his three year old brother was holding onto his mother
พ่อของเขามีหนวดเล็กน้อยแม่ของเขาดูผอมลงเล็กน้อยและพี่ชายอายุสามขวบก็จับแม่ของเขา
 ‘Oh, it is the first time I’ve seen him personally
'โอ้นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเขาเป็นการส่วนตัว
’ His little brother’s growth was a sight he had missed out on seeing
การเติบโตของพี่ชายน้อยของเขาคือสายตาที่เขาพลาดในการมองเห็น
 However, the caring conversation between his family members was still the same
อย่างไรก็ตามการสนทนาที่เอาใจใส่ระหว่างสมาชิกในครอบครัวก็ยังคงเหมือนเดิม
 Theo prioritized solving the problem before his personal feelings
ธีโอจัดลำดับความสำคัญในการแก้ปัญหาก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว
 It was enough to spend time with his family after solving the immediate crisis
พอจะแก้ปัญหาได้แล้วก็พอจะใช้เวลากับครอบครัวได้
 “…Then, the undead started appearing around a month ago?” “Yes, the woodcutter was the first one to find them
"... แล้วพวก Undead ก็เริ่มปรากฏตัวเมื่อเดือนที่แล้ว?" "ใช่คนตัดไม้เป็นคนแรกที่เจอพวกเขา
” According to his father, the undead had appeared around a month ago, and they had only started the attacks a week ago
"พ่อของเขาเล่าว่าพวก Undead ได้ปรากฏตัวเมื่อประมาณ 1 เดือนก่อนและพวกเขาเพิ่งเริ่มโจมตีเมื่อสัปดาห์ก่อน
 It was a time difference which Theo couldn’t understand
มันเป็นความแตกต่างในเวลาที่ธีโอไม่เข้าใจ
 What had the undead done during those 20 days? Perhaps the missing magician had fallen into black magic, but it would require more than two months to learn how to create a ghoul wyvern
มีคนตายที่ทำในช่วง 20 วันนี้? 
 Even a swordsman like Randolph would find it hard if there were more than one on the battlefield
แม้กระทั่งดาบเช่น Randolph จะพบว่ามันยากถ้ามีมากกว่าหนึ่งในสนามรบ
 Moreover, Theo had one more question
นอกจากนี้ธีโอมีคำถามอีกหนึ่งข้อ
 “What about the mercenaries? Our estate doesn’t have the money to hire those type of mercenaries…” “Hoo, I owe too much to them
"แล้วล่ะ? 
” ‘Owe?’ Theo looked at his father quizzically
ธีโอมองไปที่พ่อของเขาอย่างสงสัย
 “They are mercenaries who came to fight the bandits around here
"พวกเขาเป็นทหารรับจ้างที่เข้ามาสู้กับพวกโจรที่นี่
 There was no relationship with our territory
ไม่มีความสัมพันธ์กับดินแดนของเรา
 But on the same day that they stayed in our village, the monsters came
แต่ในวันเดียวกันกับที่พวกเขาอยู่ในหมู่บ้านของเรามอนสเตอร์เหล่านี้ก็มาถึง
” “…So they’ve been protecting this place for a week?” “Yes
"" ... พวกเขาได้ปกป้องสถานที่แห่งนี้มาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์หรือไม่? "" ใช่
 When they leave, I can’t feel regret… I can only say thank you
เมื่อพวกเขาออกไปฉันไม่รู้สึกเสียใจ ... ฉันสามารถพูดได้ขอบคุณเท่านั้น
” It was hard to believe
"มันยากที่จะเชื่อ
 Mercenaries were people who would do anything for money
คนรับจ้างคือคนที่จะทำอะไรเพื่อเงิน
 A rare few were righteous and faithful, but many became mercenaries because they wanted to be able to kill people legally
มีน้อยมากที่ชอบธรรมและซื่อสัตย์ แต่หลายคนกลายเป็นทหารรับจ้างเพราะพวกเขาต้องการที่จะสามารถฆ่าคนได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย
 Those people needed to be filtered out
คนเหล่านั้นจำเป็นต้องถูกกรองออก
 Nevertheless, they were never the type of people to volunteer to do a job
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่เคยเป็นแบบของคนที่จะอาสาที่จะทำงาน
 ‘Unless there is a hidden treasure in this village but… that isn’t possible
'เว้นแต่จะมีสมบัติที่ซ่อนอยู่ในหมู่บ้านนี้ แต่ ... ที่เป็นไปไม่ได้
’ It seemed like he would have to talk directly to Randolph
ดูเหมือนว่าเขาจะต้องพูดคุยโดยตรงกับแรนดอล์ฟ
 After thinking that, Theodore didn’t speak anymore and just quietly ate the soup his mother had prepared
หลังจากคิดว่าดอร์ยไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วและเพียงแค่ดื่มน้ำซุปที่แม่ของเขาเตรียมไว้อย่างเงียบ ๆ
 The thin soup with few ingredients went down his throat
น้ำซุปบาง ๆ ที่มีส่วนผสมไม่มากก็ลงไปในลำคอ
 There were many delicious soups at Bergen Academy and also in Mana-vil Capital
มีซุปอร่อยมากมายที่ Bergen Academy และ Mana-vil Capital
 However, he had wanted to eat this soup
อย่างไรก็ตามเขาต้องการกินซุปนี้
 Sylvia didn’t seem to be picky about food as she also chewed on hard bread
ซิลเวียไม่ค่อยพิถีพิถันในเรื่องอาหารขณะที่เธอเคี้ยวขนมปังแข็ง
 Theo pretended to be unaware of his mother’s glad face and lifted his spoon again
ธีโอแสร้งทำเป็นไม่รู้จักหน้าตาดีใจของแม่และยกช้อนขึ้นอีกครั้ง
 However, there was still a stack of problems to worry about
อย่างไรก็ตามปัญหายังคงเป็นปัญหาที่ต้องกังวล
 The temporary calm of the moment continued as only the sound of cutlery moving could be heard
ความสงบชั่วคราวในขณะนี้ยังคงเป็นเพียงเสียงของการเคลื่อนย้ายมีดจะได้ยิน
 “Then I’ll see you later
"แล้วฉันจะเห็นคุณในภายหลัง
” “…Yes
"" ... ใช่
” After finishing their meal, Sylvia and Theo separated toward their own rooms
"หลังจากจบอาหารแล้วซิลเวียและธีโอก็แยกตัวออกไปที่ห้องของตัวเอง
 They had traveled awkwardly together for five days from Mana-vil, but a man and woman absolutely couldn’t stay in the same room
พวกเขาเดินทางกันอย่างเขี้ยวลากดินกันเป็นเวลาห้าวันจาก Mana-vil แต่ชายและหญิงไม่สามารถอยู่ในห้องเดียวกันได้
 Sylvia followed Theo’s mother nervously
ซิลเวียตามแม่ของธีโอรู้สึกหงุดหงิด
 Then Theo entered his room with familiar footsteps
แล้วธีโอเดินเข้าไปในห้องด้วยเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคย
 Rattle
สั่น
 His room, which he returned to after five years, looked no different from when Theo had left
ห้องของเขาซึ่งเขากลับมาหลังจากห้าปีมองไม่ต่างไปจากเมื่อธีโอเดินออกไป
 Even the order of the books on the shelves was still the same
แม้แต่ลำดับของหนังสือบนชั้นวางก็ยังคงเหมือนเดิม
 The bed he collapsed on was still mushy, and the torn wallpaper showed no signs of repair
เตียงที่เขาพังลงมาก็ยังคงนุ่มและวอลล์เปเปอร์ที่ฉีกขาดก็ไม่มีสัญญาณของการซ่อมแซม
 “Huuuu…” Theo took a few deep breaths and then said, “Hey, can you wake up now?” He was speaking to Gluttony, who was sleeping quietly
"เฮ้ย ... " ธีโอได้หายใจเข้าลึก ๆ แล้วก็พูดว่า "เฮ้นายตอนนี้คุณตื่นขึ้นหรือเปล่า?" เขาพูดกับคนตะกละตะเภาที่กำลังนอนหลับอยู่เงียบ ๆ
 It was something Theo had started to get a sense of after the last question and answer
เป็นเรื่องที่ธีโอได้เริ่มรู้สึกถึงคำถามและคำตอบสุดท้าย
 Not long ago, he had begun to be able to detect the condition of the being living in his left hand
ไม่นานมานี้เขาเริ่มที่จะสามารถตรวจจับสภาพของคนที่อาศัยอยู่ในมือซ้ายได้
 He could sense when it was hungry or whether it was feeling good or bad
เขารู้สึกได้เมื่อรู้สึกหิวหรือรู้สึกดีหรือไม่ดี
 Thanks to that, he could feed it the books without worrying about Sylvia, but he thought it was possible to call Gluttony directly now
ขอบคุณที่เขาสามารถเลี้ยงมันหนังสือโดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับซิลเวีย แต่เขาคิดว่ามันเป็นไปได้ที่จะเรียกร้อง Gluttony โดยตรงในขณะนี้
 Unsurprisingly, Gluttony responded to his call
ไม่น่าแปลกใจความตะกละตอบสนองต่อการโทรของเขา
 -
-
You understand
คุณเข้าใจ
 You are more sensitive than I thought
คุณมีความรู้สึกไวกว่าที่ฉันคิด
 A sullen voice emerged from the hole in his left hand
มีเสียงโหยหวนโผล่ขึ้นมาจากรูในมือซ้ายของเขา
 The voice had a distinct drowsiness to it, meaning that it had just still been asleep
เสียงมีอาการง่วงนอนที่ชัดเจนนั่นหมายความว่ามันยังหลับอยู่
 Theo realized that his awareness was starting to increase slowly
ธีโอตระหนักว่าการรับรู้ของเขาเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ
 “Long words aren’t needed
"คำที่ยาวไม่จำเป็น
 How many books do you need today?” -Two or three
วันนี้คุณต้องการหนังสือกี่เล่ม? "-Two หรือสาม
 “Okay
“โอเค
 Then I will feed you two books
แล้วฉันจะเลี้ยงคุณสองเล่ม
” He grabbed the two books he’d prepared in advance with his left hand
"เขาคว้าหนังสือสองเล่มที่เขาเตรียมไว้ล่วงหน้าด้วยมือซ้ายของเขา
 Gulp
อึก
 The tongue swallowed the two books
ลิ้นกลืนหนังสือทั้งสองเล่ม
   [‘Magic Wall’ has been consumed
['Magic Wall' ถูกใช้แล้ว
 Your understanding is very high
ความเข้าใจของคุณสูงมาก
] [Proficiency with the 4th Circle magic ‘Stone Wall’ has increased
] [ความชำนาญกับ Magic Circle 4 'Stone Wall' เพิ่มขึ้น
] [‘Explosion is an Art’ has been consumed
] ['Explosion is a Art' ถูกใช้แล้ว
 Your understanding is very high
ความเข้าใจของคุณสูงมาก
] [4th Circle magic ‘Explosion’ has been acquired
] [4th Circle เวทมนตร์ 'Explosion' ถูกซื้อมา
]   He learned two 4th Circle magic at one time, but luckily, he had already learned one of them
] เขาได้เรียนรู้เวทมนตร์วงกลมครั้งที่ 4 ครั้งที่ 4 แต่โชคดีที่เขาได้เรียนรู้หนึ่งในนั้นแล้ว
 Thanks to that, the headache affecting him was reduced
ขอบคุณที่ปวดหัวที่มีผลต่อเขาลดลง
 Stone Wall was a higher ranked application of Earth Wall
กำแพงหินเป็นแอ็พพลิเคชันที่ติดอันดับโลกของกำแพงแสน
 It was a persistent magic which built a wall with solid rock
มันเป็นเวทมนตร์ถาวรที่สร้างกำแพงหินแข็ง
 As for the Explosion magic, Theodore used his knowledge and could quickly organize the information in his mind
สำหรับ The Explore มายากล Theodore ใช้ความรู้ของเขาและสามารถจัดระเบียบข้อมูลได้อย่างรวดเร็วในใจของเขา
 This was one spell which would surely be able to deal with a lot of undead
นี่เป็นเวทมนตร์ที่จะสามารถจัดการกับ Undead จำนวนมากได้
 “…Okay, it is done
"... เอาล่ะเสร็จเรียบร้อยแล้ว
” After the waves of wisdom passed through him, Theo looked down at his left hand with sharp eyes
"หลังจากคลื่นแห่งภูมิปัญญาทะลุผ่านเขาธีโอมองลงมาที่มือซ้ายด้วยสายตาคม
 He could feed it three books, but he had chosen two so that he could ask a question
เขาสามารถให้อาหารได้ 3 เล่ม แต่เขาเลือกที่สองเพื่อให้เขาสามารถตั้งคำถามได้
 It was more important to dig around than to have extra magic
สิ่งสำคัญคือต้องขุดกว่าจะมีเวทมนตร์พิเศษ
 Theo had to figure out how to stop this disaster
ธีโอต้องหาวิธีป้องกันภัยพิบัตินี้
 “Then I will ask
"แล้วฉันจะถาม
” The grimoire might just know the right answer
"ศาสตราจารย์อาจจะรู้คำตอบที่ถูกต้อง