Chapter 9 CHAPTER 9: A SMALL TRANSFORMATION Zhang Yang glanced at the dull look on Liu Biao’s face, his body covered in a neat suit
บทที่ 9 บทที่ 9: การเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ Zhang Yang เหลือบมองหน้าตาหมองคล้ำบนใบหน้า Liu Biao ร่างของเขาปกคลุมไปด้วยชุดสูทที่ประณีต
  As long  as  Zhang Yang  remember, Liu   Biao always used to  wear   a black vest with blue  jeans,  and a  pair  of white  shoes  once in a while, but most of the time he wore slippers
ตราบเท่าที่จางยางจำได้ Liu Biao เคยสวมเสื้อสีดำกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินและคู่รองเท้าสีขาวสักครู่ แต่ส่วนใหญ่แล้วเขาสวมรองเท้าแตะ
 It was the first time Zhang Yang saw him dressed up in a suit
นี่เป็นครั้งแรกที่จางยางเห็นเขาสวมชุดสูท
  “Yo, big bro wanted to try a suit today, let’s go eat somewhere together
"โย่นายใหญ่อยากจะลองสูทวันนี้ไปกินกันที่ไหนสักแห่ง
” Liu Biao grinned
หลิวบัวยิ้ม
 “Umm… that…
"อืม ... ว่า ...
 I don’t want to
ฉันไม่ต้องการ
” Zhang yang cannot help but hesitate
"จางยางไม่สามารถช่วยได้ แต่ลังเล
 Although he had a really good relationship with Liu Biao, he’d never participate in Liu Bio’s s social circle
แม้ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับ Liu Biao แต่เขาก็ไม่เคยเข้าร่วมวงสังคมของ Liu Bio เลย
 “Move, you coward
"ย้ายคุณขี้ขลาด
 Hundreds of people will be eating there, no one will ever notice you
หลายร้อยคนจะกินที่นั่นไม่มีใครจะสังเกตเห็นคุณได้
” Liu Biao grabbed Zhang Yang’s hand and pulled him towards the motorcycle on the side of the road
"Liu Biao คว้ามือ Zhang Yang และลากเขาไปทางรถจักรยานยนต์ที่ด้านข้างของถนน
 “I 
"ผม
” “What is this?” Liu Biao saw the black plastic bag in Zhang yang’s hand and asked
"" นี่ล่ะ "Liu Biao เห็นถุงพลาสติกสีดำในมือของ Zhang Yang และถาม
 “Bread …” Zhang Yang felt embarrassed and hid the bag behind his back
"ขนมปัง ... " Zhang Yang รู้สึกอายและซ่อนถุงหลังหลังของเขา
 “Bread? Did that old man give it to you …? Liu Biao frowned
"ขนมปัง? 
 “…Cough…! 
"…ไอ…!
 Cough …! “ “Give it to me …” “No I won’t …
ไอ ... ! 
” “I said give it to me …” “No, I won’t …” …………… “ **** , That wicked old man wasn’t even afraid to poison you by giving this shit, Damn it … throw it away and let’s go eat dinner
"" ฉันบอกว่าให้ฉัน ... "" ไม่ฉันจะไม่ ... "............... " ****, คนชั่วร้ายที่อายุไม่กลัวแม้แต่จะวางยาพิษให้คุณโดยการให้อึนี้อ่ะ ... 
 ”Liu Biao chased after Zhang Yang, seized the bag and looked at the bread
"Liu Biao ไล่ตาม Zhang Yang จับถุงและมองไปที่ขนมปัง
 He cursed and angrily threw the bag on the ground at once
เขาสาปแช่งและโกรธโยนกระเป๋าบนพื้นดินในครั้งเดียว
 “I’m already full
"ฉันเต็มแล้ว
” Zhang Yang said as he touch his belly
"Zhang Yang กล่าวขณะที่เขาสัมผัสท้องของเขา
 He didn’t know if there was something wrong with the bread or if he really was full but Zhang yang was feeling more comfortable
เขาไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับขนมปังหรือว่าเขาเต็มอิ่ม แต่ Zhang Yang รู้สึกสบายขึ้น
   “I am going to eat and you’re coming too
"ฉันจะกินและคุณก็มาด้วย
 I’m taking you to the restroom first where you can vomit all the bread that you’ve eaten
ฉันพาคุณไปที่ห้องน้ำก่อนอื่นคุณสามารถอาเจียนขนมปังที่คุณกินได้ทั้งหมด
 Then your stomach will be empty and you can eat again!” “……
แล้วท้องของคุณจะว่างเปล่าและคุณสามารถกินได้อีกครั้ง! "" ......
” “Vroom, Vroom … …” The motorcycle hovered with its engine bursting out a crazy sound and a large round mass of smoke emitting from the exhaust pipe
"Vroom, Vroom ... ... " รถจักรยานยนต์โผล่ขึ้นมาด้วยเครื่องยนต์ที่ระเบิดเสียงดังและมีควันเปล่งประกายจากท่อระบายอากาศ
 The huge school entrance was covered in a foul atmosphere, it looked as if the smoke of gunpowder has spread all over the battlefield in general
ทางเข้าโรงเรียนขนาดใหญ่ถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศที่ไม่ดีมันดูราวกับว่าควันของดินปืนกระจายไปทั่วสนามรบโดยทั่วไป
 Amidst the smoke, the motorcycle send out a strange howl and stormed into the vast traffic
ท่ามกลางรถควันรถจักรยานยนต์ส่งเสียงแปลก ๆ ออกมาและบุกเข้าสู่การจราจรที่กว้างใหญ่
 As soon as the motorcycle disappeared, uncle Wang came out from the guard room with both of his hands behind his back, and took a glimpse at the distant billowing smoke
ทันทีที่รถจักรยานยนต์หายตัวไปลุงวังออกมาจากห้องเฝ้ายามด้วยมือทั้งสองข้างหลังเขาและเหลือบมองที่ควันไฟอันห่างไกล
 Then he bend over and carefully picked up the plastic bag that Liu Biao had thrown on the ground, gently patted the dust and went in the guard room
จากนั้นเขาก็งอและหยิบขึ้นมาอย่างระมัดระวังถุงพลาสติกที่ Liu Biao โยนลงบนพื้นเบา ๆ ขลิบฝุ่นและเดินเข้าไปในห้องยาม
 ”Little Bastard, doesn’t know ‘every grain in a Chinese bowl is the product of great pain and toil’? I’ll be watching what you’re going to eat the next time you get hungry
"Little Bastard ไม่ทราบว่า 'ทุกเม็ดในชามจีนเป็นผลิตภัณฑ์ของความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่และงาน'? 
” The old man was whispering as he opened the drawer and once again wrapped the bread and carefully kept it on the innermost part of the drawer
"ชายชราก็กระซิบขณะที่เขาเปิดลิ้นชักและห่อขนมปังอีกครั้งและเก็บไว้ในส่วนที่สุดของลิ้นชัก
 As he was closing the drawer, a small cockroach climbed up the old man’s hand, he didn’t hesitate a bit and instead slammed it with his hand with a cold murderous look in his eyes
ขณะที่เขากำลังปิดลิ้นชักแมลงสาบตัวเล็ก ๆ ปีนขึ้นไปบนมือของชายชราเขาไม่ลังเลที่จะพูดสักหน่อยและแทนที่ด้วยมือของเขาด้วยท่าทางฆาตรกรรมในสายตาของเขา
 “Liu Biao, is it really okay for me to be here?” Zhang Yang always felt a little inappropriate, a student running away from school to eat and drink outside can easily get in trouble
"Liu Biao เป็นเรื่องปกติสำหรับฉันที่จะอยู่ที่นี่ได้หรือไม่?" Zhang Yang รู้สึกไม่ดีนักที่วิ่งหนีจากโรงเรียนไปกินและดื่มจากที่อื่นสามารถประสบปัญหาได้อย่างง่ายดาย
 “Don’t be afraid, my boss got promoted today, so there are going to be thousands of people in Pi JiYuan hotel drinking some fine wine,  ‘the more people comes the less you’ll be visible’ ,he he …, and also I wanted to let you to take a look at my Boss’s demeanor
อย่ากลัวนายเจ้านายของฉันได้โปรโมตในวันนี้ดังนั้นจะมีผู้คนนับพันในโรงแรม Pi JiYuan ดื่มเหล้าองุ่นบางอย่าง "ยิ่งคนมาน้อยเท่าไหร่คุณจะมองเห็นได้" เขาก็ ... และ 
” Liu Biao swung his 250 inside the traffic in an insane way with a face of proud smile, as if, it was him who got promoted instead of his boss
"หลิวบัวกวาดจำนวน 250 คนเข้าสู่การจราจรด้วยวิธีการบ้าที่มีรอยยิ้มที่ยิ้มแย้มราวกับว่าตัวเองเป็นคนที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งแทนเจ้านายของเขา
 “Oh, did I give you the red envelope?” “****, if I get the red envelope, what kind of food is that?” “You are so funny, don’t think too much
"โอ้ฉันให้ซองจดหมายสีแดงแก่ฉันไหม?" "ถ้าฉันได้ซองจดหมายสีแดงอาหารชนิดนึงคืออะไร?" "คุณตลกจังไม่คิดมากเกินไป
 Just follow me, I won’t let you down
เพียงทำตามฉันฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง
 Today I will treat you with a big feast … cough
วันนี้ฉันจะปฏิบัติกับคุณด้วยงานเลี้ยงใหญ่ ... ไอ
” “Well, just got to meet you today bro, and now the wind, don’t talk too much bro
"" ดีแค่ได้พบคุณ bro วันนี้และตอนนี้ลมไม่ได้พูดคุย bro มากเกินไป
 It’ll be bad if you catch a cold
มันจะแย่ถ้าคุณเป็นหวัด
” “Your father’s body will catch a cold…
ร่างกายของพ่อของคุณจะเย็นชา ...
 Cough …”…
ไอ ... "...
 The C city is not that big
เมือง C ไม่ใหญ่มาก
 In less than 10 minutes on Liu Biao’s earth- shattering motorcycle, they reached the Pi JiYuan hotel, of course, Liu Biao knew about the unique motorcycle parking area in front of a small garden next to the business building
ในเวลาไม่ถึง 10 นาทีบนรถจักรยานยนต์ที่ทำให้แผ่นดินไหว Liu Biao พวกเขามาถึงโรงแรม Pi JiYuan แน่นอน Liu Biao รู้เรื่องที่จอดรถจักรยานยนต์ที่ไม่เหมือนใครบริเวณหน้าสวนขนาดเล็กที่อยู่ถัดจากอาคารธุรกิจ
The school had already finished dinner, but that’s the life inside the school
โรงเรียนกินอาหารเย็นเสร็จแล้ว แต่นั่นคือชีวิตภายในโรงเรียน
 Some restaurant’s business has only just begun
ธุรกิจของร้านอาหารบางแห่งเพิ่งเริ่มขึ้น
At this hour, the Pi Jiyuan hotel was busier than ever, the front of the huge parking lot was packed with all kinds of cars
ในตอนนี้โรงแรมปิจิหยวนยุ่งมากขึ้นกว่าเดิมด้านหน้าของที่จอดรถขนาดใหญ่เต็มไปด้วยรถทุกชนิด
 Seeing this Zhang Yang was surprised for a moment as he had never seen so many famous cars at the same time in his whole life
เมื่อเห็น Zhang Yang นี้รู้สึกประหลาดใจในขณะที่เขาไม่เคยเห็นรถยนต์ที่มีชื่อเสียงจำนวนมากในเวลาเดียวกันในชีวิตทั้งหมดของเขา
 “BMW … Mercedes … Cadillac … Audi … Ferrari …” Zhang yang started to drool by looking at those bright shiny cars, anxious to run over and gently touch them with his hand
"BMW ... เมอร์เซเดส ... คาดิลแลค ... ออดี้ ... เฟอร์รารี ... " จางยางเริ่มหดหายโดยการมองไปที่รถที่มีประกายเงางามเหล่านี้กระตือรือร้นที่จะวิ่งหนีไปและค่อยๆจับมันด้วยมือของเขา
 Even though he was not a crazy fan of cars, but as a man, his fascination towards these cars was no less than those car fanatics
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่แฟนตัวยงของรถ แต่ในฐานะที่เป็นผู้ชายความหลงใหลของเขาต่อรถคันนี้ก็ไม่น้อยไปกว่าความเชื่อเรื่องรถยนต์เหล่านั้น
 “Crap!  Show some class dude, don’t make me lose my face, alright …?” All of a sudden Liu Biao hit on the back of Zhang Yang’s head but his eyes were still fixed at the new Mercedes-Benz 600
"อึ! 
 “He He (grinning)…, don’t lose face
"เขา (ยิ้ม) ... อย่าเสียหน้า
” Zhang Yang suddenly felt the inexplicable rise of arrogance in his heart, as if these cars which he wouldn’t even dare to imagine at ordinary times basically meant nothing
"จางยางก็รู้สึกว่าการเพิ่มขึ้นของความเย่อหยิ่งในหัวใจของเขาราวกับว่ารถเหล่านี้ซึ่งเขาจะไม่กล้าที่จะจินตนาการในเวลาธรรมดาโดยทั่วไปหมายถึงอะไร
 Subconsciously, a kind of intuition told him that there are many good cars in the world, and although these cars are expensive, they are not the first rated ones
ภายใต้จิตใต้สำนึกบอกเขาว่ามีรถที่ดีหลายแห่งในโลกและแม้ว่ารถยนต์เหล่านี้มีราคาแพง แต่ก็ไม่ใช่รถที่ได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับแรก
 At least now, the Rolls-Royce Phantom is more awe-inspiring than each and every car parked here
อย่างน้อยตอนนี้รถ Rolls-Royce Phantom มีแรงบันดาลใจมากกว่ารถทุกคันที่จอดอยู่ที่นี่
 Subconsciously, Zhang yang gave birth to a small transformation, and a kind of indifferent and calmness occupied his current state of mind
ภายใต้จิตใต้สำนึก Zhang Yang ให้กำเนิดการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ และความรู้สึกไม่แยแสและความสงบอยู่ในสถานะปัจจุบันของจิตใจ
 Although it was impossible to suddenly let him stand at the upper perspective to see things, at least it was okay to let him have a humble attitude
แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะปล่อยให้เขายืนอยู่ที่มุมมองด้านบนเพื่อดูสิ่งต่างๆอย่างน้อยที่สุดก็ดีที่จะปล่อยให้เขามีทัศนคติที่ต่ำต้อย
 “What’s going on with you?” Liu Biao look surprised as he suddenly asked the question
"เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?" หลิวบัวดูตกใจเมื่อถามคำถาม
 “Why?  What’s the matter …?” Zhang Yang looked puzzled
"ทำไม? 
 “You suddenly feel different …” Liu Biao was scratching his head as he turned backward and at that moment suddenly, that little wretched guy was letting him have a different kind of undefinable sensation, something like … the chillness of the pale and clear wind …the calm Cirrus clouds …” “Damn it! I don’t know what to say … “Liu Biao spit a mouthful of saliva
"คุณก็รู้สึกแตกต่างออกไป ... " Liu Biao เกาหัวของเขาขณะที่เขาเดินถอยหลังและในขณะนั้นก็มีคนอวดดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ปล่อยให้เขามีความรู้สึกที่ไม่อาจคาดเดาได้เช่นบางสิ่งบางอย่าง ... ความหนาวเหน็บของลมอ่อนและชัดเจน ... 
 He could not find a suitable word from his level where the only thing he knew was to fight and chase after girls all day long
เขาไม่สามารถหาคำพูดที่เหมาะสมจากระดับของเขาได้ซึ่งสิ่งเดียวที่เขารู้คือการต่อสู้และไล่ล่าสาว ๆ ตลอดทั้งวัน