Chapter 18CHAPTER 18: DINNER TREAT     Regardless of how much time he stalled, Zhang Yang eventually crawled to the fifth floor
บทที่ 18 บทที่ 18: การปฎิบัติตามธรรมเนียมโดยไม่คำนึงถึงเวลาที่เขาจอดจนจางหายไปในที่สุดคลานไปที่ชั้นห้า
 When he reached at the corridor, Zhang Yang was suddenly dumbstruck to see full of people standing outside the room’s door and each of them were stretching their head to look inside
เมื่อเขาถึงที่ทางเดินจางหยางก็โง่เพื่อดูเต็มไปด้วยคนยืนอยู่นอกประตูห้องและแต่ละคนก็ยืดหัวของพวกเขาเพื่อดูภายใน
  “Cough cough … can you let me in?? Zhang Yang had no choice but to pat the next door roommate’s shoulder
"ไอแก้ไอ ... คุณช่วยฉันได้ไหม? 
“F***, why would I want to let you in? You should have come sooner if you wanted to see first…” That roommate wouldn’t budge, looking inside with full of spirit
"F *** ทำไมฉันถึงต้องการจะให้คุณ? 
 “But I want to go in …
"แต่ฉันอยากจะเข้า ...
” “Huh …
"" หือ ...
 Haha, Zhang Yang! Come back Zhang Yang! Come back………
Haha, Zhang Yang! 
”…………
“............
Zhang Yang did not respond, he rushed to the group of people at the doorway forcibly and pushed the door open, then shut the door tightly
Zhang Yang ไม่ตอบสนองเขารีบวิ่งไปที่กลุ่มคนที่ประตูและบังคับให้ประตูเปิดแล้วปิดประตูอย่างแน่นหนา
 “Zhang Yang!”Just when Zhang Yang was getting ready to open the door, a soft voice came from behind
"Zhang Yang!" เมื่อ Zhang Yang กำลังเตรียมพร้อมที่จะเปิดประตูมีเสียงเบา ๆ มาจากด้านหลัง
 He saw a young beautiful woman sitting on his bed, it was the girl from the train
เขาเห็นหญิงสาวสวยคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงของเขามันเป็นสาวจากรถไฟ
 The girl’s face was completely red, obviously, she needed a great courage to sit there waiting for Zhang Yang
ใบหน้าของหญิงสาวมีสีแดงอย่างเห็นได้ชัดเธอต้องการความกล้าหาญที่จะนั่งรอที่ Zhang Yang
 “Ahm…
“Ahm ...
 You’re finally here …” Looking at the purse in the girl’s hand, Zhang Yang generally felt touched just like poor lower peasants meeting the red army (idiom) and fiercely ran over to hold the girl’s soft white hand with a crying look on his face
คุณก็มาถึงที่นี่ ... "มองไปที่กระเป๋าเงินในมือของหญิงสาว Zhang Yang รู้สึกทึ่งเหมือนชาวนาที่ยากจนที่กำลังเผชิญหน้ากับกองทัพแดง (สำนวน) และวิ่งไปข้างหน้าอย่างรุนแรงเพื่อจับมือเด็กอ่อนสีขาวของสาว ๆ ด้วยรูปลักษณ์ที่ร้องไห้ 
 “Ahhh …” the girl screamed and stood up to move towards the side of the window and panicked, ”You …
"อ้า ... " หญิงสาวกรีดร้องและยืนขึ้นเพื่อเดินไปทางด้านข้างของหน้าต่างและตื่นตระหนก "คุณ ...
 didn’t come …” Zhang Yang did not look at the girl, and hurriedly opened his wallet to check, fortunately, ID cards, bank cards, bank notes (money), all the things were there
ไม่ได้มา ... "Zhang Yang ไม่ได้มองไปที่หญิงสาวคนนั้นและรีบเปิดกระเป๋าสตางค์ของเขาเพื่อตรวจสอบโชคดีบัตรประจำตัวบัตรธนาคารธนบัตร (เงิน) ทุกสิ่งอยู่ที่นั่น
 He cannot help but let a deep sigh of relief, F***, finally don’t have to run around for three meals a day
เขาไม่สามารถช่วยได้ แต่ให้ถอนหายใจโล่งลึก F *** ในที่สุดไม่ต้องวิ่งไปรอบ ๆ เป็นเวลาสามมื้อต่อวัน
 It was really difficult to have no food to eat for days
มันเป็นเรื่องยากที่จะกินอาหารเป็นเวลาหลายวัน
 Seeing that Zhang Yang wasn’t paying any attention to her, the girl felt embarrassed
เห็นว่า Zhang Yang ไม่ให้ความสนใจกับเธอผู้หญิงคนนั้นรู้สึกอาย
 “Also there were those …
"ยังมีพวกนั้น ...
” The girl was still scared a little and pouted to Zhang Yang’s bed
"เด็กหญิงคนนี้ยังกลัวอยู่นิดหน่อยและโผงไปที่เตียงของ Zhang Yang
 “Oh …”Zhang Yang picked up the plastic bag on his bed and looked inside to see a shining light from a sharp dagger with cold air around it
"โอ้ ... " จางหยางหยิบถุงพลาสติกไว้บนเตียงแล้วมองเข้าไปข้างในเพื่อดูแสงสว่างจากกริชคมพร้อมกับอากาศเย็นรอบ ๆ
 “Well, thank you for coming here to give me my wallet, this 10 yuan is still yours
"ดีขอบคุณที่มาที่นี่เพื่อให้ฉันกระเป๋าสตางค์ของฉันนี้ 10 หยวนยังคงเป็นของคุณ
” Zhang Yang put the dagger in the bed under the quilt, took out a ten yuan bill and handed it over to the girl
"Zhang Yang ใส่กริชไว้บนเตียงใต้ผ้าห่มเอาใบหยวนสิบหยวนมามอบให้เด็กผู้หญิง
“Thank You
"ขอขอบคุณ
” The girl took the money and said softly
"หญิงสาวเอาเงินและพูดเบา ๆ
 “Ahh …” Zhang Yang was distracted at first, but immediately responded,” It doesn’t matter, never mind
"อ่า ... " จางยางเริ่มง่วงนอนในตอนแรก แต่ตอบทันทีว่า "มันไม่สำคัญหรอก
” Zhang Yang suddenly recalled himself on the train, robbery, awkward smile and feeling uncomfortable all over
"จางยางก็นึกขึ้นมาว่าตัวเองอยู่บนรถไฟขบเคี้ยวยิ้มที่อึดอัดและรู้สึกอึดอัดทั่ว
 If he was aware that this girl was from his school, then he wouldn’t have dared to beat up the men
ถ้าเขารู้ว่าหญิงสาวคนนี้มาจากโรงเรียนของเขาแล้วเขาก็คงไม่กล้าที่จะเอาชนะผู้ชาย
 But at that time, Zhang Yang did not think of the kind girl as he was getting late for school
แต่ในเวลานั้น Zhang Yang ไม่ได้คิดถึงเด็กผู้หญิงแบบนี้ในขณะที่เขากำลังไปโรงเรียน
 They both were silent
ทั้งสองคนเงียบ
 “Zhang Yang … …” the girl seemed to pick up some courage
"Zhang Yang ... ... " เด็กผู้หญิงดูเหมือนจะได้รับความกล้าหาญบางอย่าง
 “Huh?” “Have you had dinner yet?” “No, I’m starving!” When the girl mention the meal, Zhang Yang suddenly felt a burst of strong sense of hunger starting to spread
"คุณกินข้าวเย็นหรือยัง?" "ไม่ฉันหิวโหย!" เมื่อหญิงสาวพูดถึงมื้ออาหารจางยางก็รู้สึกว่ารู้สึกหิวเริ่มกระจาย
 “I’d like to invite you to have a meal, thanks
"ฉันอยากจะเชิญคุณมาทานอาหารขอบคุณ
” The girls voice sounded just like a mosquito hovering
เสียงเด็กหญิงฟังเหมือนมียุง
 “This …
"นี้ …
 Is not … I’m going to eat by myself
ไม่ใช่ ... ฉันจะกินด้วยตัวเอง
” Zhang Yang shook his hand
"Zhang Yang จับมือ
 Although he was hungry, he didn’t want to go out with this girl because if he and this girl went out to eat together then it will definitely turn into the school’s front page headline
แม้ว่าเขาจะหิวเขาไม่ต้องการออกไปข้างนอกกับเด็กผู้หญิงคนนี้เพราะถ้าเขาและเด็กผู้หญิงคนนี้ออกไปทานอาหารด้วยกันแล้วมันก็จะกลายเป็นหัวข้อหลักของโรงเรียน
 “I really appreciate you, really, let me buy you a meal so as to return the favor …”Seeing Zhang Yang being ungrateful, the girl suddenly became anxious and her face turned very red as she walked over and hold Zhang Yang’s hand
"ฉันขอขอบคุณคุณมากจริงๆขอให้ฉันซื้ออาหารให้กับคุณเพื่อตอบแทนความโปรดปราน ... " เห็น Zhang Yang เนรคุณหญิงสาวก็กลายเป็นกังวลและใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงขณะเดินผ่านและจับมือของ Zhang Yang
 Clearly, she was very sincere in her request to Zhang Yang for a meal
เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนที่จริงใจมากในคำขอของเธอที่จะไปกินข้าว
 Zhang yang couldn’t help but get stunned to see the girl holding his hand as this girl was simply terrifying
Zhang yang ไม่สามารถช่วย แต่ได้ตะลึงให้เห็นสาวที่จับมือของเขาเป็นผู้หญิงคนนี้เป็นที่น่ากลัวเพียง
 Her face looked scared just a moment ago but now her heart was anxious to hold his arm, is this a different girl? “Are you really inviting me?”  Zhang Yang showed an expression of a big bad wolf aimed at the girl, “he he” “Wha 
ใบหน้าของเธอดูน่ากลัวเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา แต่ตอนนี้หัวใจเธอกระตือรือร้นที่จะกอดแขนไว้ 
t?” Seeing Zhang Yang’s expression, the girl seemed as if she was pricked by a needle and basically loosen her both hands
"ดูท่าทางของ Zhang Yang ผู้หญิงดูเหมือนราวกับว่าเธอถูกแทงด้วยเข็มและคลายมือทั้งสองข้างลง
 “Are you still inviting me to eat?” “Please!” The girl’s face remained firm
"คุณยังเชิญชวนให้ฉันทานไหม?" "ได้โปรด!" ใบหน้าของหญิงสาวยังคงมั่นคง
 “Then let’s go…” Zhang Yang heaved a sigh
"แล้วไปกันเถอะ ... " Zhang Yang ถอนหายใจ
 He did not dare to stay inside the dormitory for a long time, a single man and a single woman, if this spreads out then he didn’t know what kind of rumors will it transform into
เขาไม่กล้าที่จะอยู่ภายในหอพักเป็นเวลานานเป็นชายโสดและหญิงเดี่ยวถ้าเรื่องนี้กระจายออกไปเขาไม่ทราบว่าข่าวลือจะเปลี่ยนไปเป็นยังไง
“But, right next to the school?” The girl still had a firm look on her face to see Zhang Yang agree immediately
"แต่ข้างโรงเรียนใช่มั้ยล่ะ?" หญิงสาวยังคงมองเห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจนเพื่อเห็น Zhang Yang เห็นด้วยทันที
 “………
“.........
” Zhang Yang was suddenly speechless, is it possible that this girl is still worried about his meal as well as him indecently assaulting her? …………… Goshh!When Zhang Yang was opening the door at least ten people were attached to the door eavesdropping and as the door opened, a lot of them almost fell on the ground
"จางยางก็ไม่ค่อยพูดเป็นไปได้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ยังกังวลเกี่ยวกับอาหารของเขาเช่นเดียวกับเขาข่มขืนเธอลวนลาม? 
 Seeing Zhang Yang come out, immediately they pretended to talk about some irrelevant matters
เห็น Zhang Yang ออกมาทันทีที่พวกเขาแสร้งทำเป็นพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้อง
 Zhang Yang was too lazy to engage with these gossiping men so he walked straight downstairs and the girl, who looked resenting basically with a blushing face, followed Zhang Yang from behind and did not dare to look up around the crowd
Zhang Yang ขี้เกียจมากเกินไปที่จะมีส่วนร่วมกับบรรดาคนนินทาเหล่านี้ดังนั้นเขาจึงเดินตรงไปที่ชั้นล่างและหญิงสาวคนนั้นที่มองไม่เห็นด้วยกับผิวแดงๆตาม Zhang Yang จากด้านหลังและไม่กล้าที่จะมองขึ้นมารอบ ๆ ฝูงชน
 Across the campus, there were many surprised eyes looking at the two of them, of course, the girl did not recognize several people
ทั่วทั้งมหาวิทยาลัยมีดวงตาแปลกตาหลายคนมองทั้งสองคนนั้นแน่นอนว่าเด็กผู้หญิงไม่รู้จักหลาย ๆ คน
 The key was Zhang Yang, there were too many who knew him
กุญแจสำคัญคือ Zhang Yang มีคนรู้จักเขามากเกินไป
 While walking, Zhang Yang felt like countless flying knives were piercing his body
ขณะที่เดิน Zhang Yang รู้สึกเหมือนมีมีดบินมากมายที่เจาะร่างกายของเขา
 He couldn’t help but suddenly feel a little regret promising the girl for dinner, this was obviously a stupid decision
เขาไม่สามารถช่วย แต่ก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่มีแนวโน้มสาวในมื้อค่ำนี้เห็นได้ชัดคือการตัดสินใจโง่
 What a bad luck! When Zhang yang arrived at the school’s entrance, he realized it was bad because, there was Wang Bo wearing a white vest and holding a palm fan in his hand strolling at the school’s gate, and this time Wang Bo had already seen Zhang Yang
โชคร้าย! 
 “Uncle Wang, How are you? Have you eaten?”“Uncle Wang, How are you?” The girl following behind Zhang Yang also shouted in a weak voice, the blush on her face had still not disappeared
"ลุงวังคุณเป็นอย่างไร? 
 Zhang Yang realized that it is particularly easy for this girl to blush
Zhang Yang ตระหนักดีว่ามันเป็นเรื่องง่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงคนนี้ที่จะอาย
 “I’ve eaten already, have you?” Uncle Wang was full of energy like a candle light appearing in the night
"ฉันกินแล้วใช่ไหมลุงวังเต็มไปด้วยพลังงานเหมือนแสงเทียนที่เกิดขึ้นในยามค่ำคืน
 “No, I’m going to eat now
"ไม่ฉันจะกินตอนนี้
” “No food? Or, I still have a little bread here … …” The old man said as he turned around and walked to the guard room
" "ไม่มีอาหาร? 
 “Ah … no need
"อา ... ไม่จำเป็นต้อง
” Zhang Yang was suddenly impatient and quickly pulled the live enthusiastic old man
"จางยางก็หมดความอดทนและดึงคนแก่ที่มีความกระตือรือร้นอยู่อย่างรวดเร็ว
 He had his wallet now and he did not want to eat that long moldy bread, of course, Zhang Yang still did not know that the old man still kept the bread that he hadn’t finished the last time
ตอนนี้เขามีกระเป๋าสตางค์แล้วและเขาก็ไม่ต้องการกินขนมปังที่มีความยาวมาก ๆ แน่นอนว่าจางยางยังไม่ทราบว่าชายชราคนนี้ยังคงเก็บขนมปังที่ยังไม่เสร็จสิ้น
 “Looking for a girlfriend?” The old man turned and laughed “he he”
"กำลังมองหาแฟนหรือไม่?" ชายชราหันมาและหัวเราะ "เขาเขา"
 “No
“ไม่มี
” “Isn’t she?” “No
"" เธอไม่ใช่หรือ "" ไม่
” “Obviously it is … …” …………
"" เห็นได้ชัดว่ามันคือ ... ... "............
 Zhang Yang did not answer the old man’s words, hurriedly pulled the girl and went towards the school’s gate
Zhang Yang ไม่ตอบคำของชายชราคนนั้นรีบดึงเด็กผู้หญิงคนนั้นและเดินไปที่ประตูของโรงเรียน