Chapter 20 CHAPTER 20: THE BIRTH OF A GENIUS     “Ah …
บทที่ 20 บทที่ 20: กำเนิดของความเป็นอมตะ "อ้า ...
 No … I’m not looking at anything, why did you just laugh?” “No, no …  I didn’t laugh, … Are you full? Or you still want to eat?” “I’m still eating, why not?” Zhang Yang said while standing up and running towards the hall to fill the bowl with rice
ไม่ ... ฉันไม่ได้มองอะไรเลยทำไมคุณถึงหัวเราะ? "" ไม่ไม่หรอก ... ฉันไม่หัวเราะ ... คุณเต็มอิ่ม? 
 Seeing Du Xue’s eyes wide open, his face had an unfathomable expression
เมื่อมองเห็นดวงตาของ Du Xue เปิดกว้างใบหน้าของเขาก็มีสีหน้าไม่นิ่ง
 “He He, it’s for good health, can’t do anything about it
"เขาเขาเพื่อสุขภาพที่ดีไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
”  “Don’t you want to try some other dishes?” “No need for that, you see, I can eat a bowl of rice with this egg tomato soup
"" คุณไม่อยากลองอาหารอื่น ๆ ไหม? "" ไม่ต้องเป็นแบบนั้นคุณเห็นไหมฉันสามารถทานข้าวกับซุปมะเขือเทศไข่นี้ได้
” Zhang Yang said as he poured down a huge amount of egg soup in his rice bowl
"Zhang Yang กล่าวขณะที่เขาเทซุปไข่จำนวนมากลงในชามข้าวของเขา
 “ It’s been several days since I haven’t eaten … maybe that’s why  this rice  tastes  delicious
"มันกินเวลาหลายวันแล้วตั้งแต่ฉันยังไม่ได้กิน ... อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าวนี้ถึงมีรสชาติอร่อย
” “I heard that you are from C City, so why don’t you go to your home to eat?” “I’m not native to C City, I only moved to C City few years ago
"ฉันได้ยินมาว่าคุณมาจากเมือง C ดังนั้นทำไมคุณไม่ไปที่บ้านของคุณที่จะกิน?" "ฉันไม่ได้เป็นชาว C City ฉันเพิ่งย้ายมาที่ C City เมื่อหลายปีก่อน
 My parents go out to work and I am simply too lazy to stay at home so gave the house for rent to live in school, both economical and convenient
พ่อแม่ของฉันออกไปทำงานและฉันก็ขี้เกียจเกินไปที่จะอยู่ที่บ้านเพื่อให้บ้านเช่าให้อยู่ในโรงเรียนทั้งประหยัดและสะดวก
” “Oh!” …
” ‘Oh!’ ...
 The two were silent again
ทั้งสองคนเงียบอีกครั้ง
 Zhang Yang was now eating the rice much slower and kept secretly watching the girl, suddenly, this girl who seemed merely beautiful at first was now beginning to look more interesting, more beautiful and pure just like a lotus emerging unstained from the filth
ตอนนี้ Zhang Yang กินข้าวได้ช้ามากและแอบเฝ้าดูผู้หญิงคนนี้อยู่โดยเด็ดขาดเด็กผู้หญิงคนนี้ที่ดูสวยงามตอนแรกเริ่มดูน่าสนใจขึ้นสวยงามและบริสุทธิ์มากขึ้นเช่นเดียวกับดอกบัวที่เกิดขึ้นจากขยะ
 Zhang Yang could not help but secretly sigh
Zhang Yang ไม่สามารถช่วย แต่ถอนหายใจแอบ
 It’s a pity that his reputation at school was too spoiled, otherwise this actually was a good opportunity to pursue her
น่าเสียดายที่ชื่อเสียงของเขาที่โรงเรียนเสียไปอย่างมากมิฉะนั้นแล้วนี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะติดตามเธอ
 “Do you like literature?” Finally Du Xue finished the bowl of rice and put down the bowl
"คุณชอบวรรณกรรม?" ในที่สุด Du Xue ก็ชามข้าวเสร็จแล้วใส่ชาม
 She couldn’t find any words to talk about
เธอไม่พบคำพูดใด ๆ ที่จะพูดถึง
 “Nope, I don’t
"ไม่ฉันไม่ได้
” Zhang Yang also put down his bowl, to take a sip of the tea
"Zhang Yang ยังใส่ชามของเขาลงไปจิบน้ำชา
 “You don’t like it?” Du Xue was surprised for a moment
"คุณไม่ชอบมันหรือ?" Du Xue รู้สึกประหลาดใจสักครู่
 “I thought that you replied with a lot of insight on the poem
"ฉันคิดว่าคุณตอบกลับด้วยความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับบทกวี
”  “There’s no insight
"" ไม่มีความเข้าใจเลย
 The theory was an awful mess, in fact, I also like Yue Fei
ทฤษฎีเป็นระเบียบอันยิ่งใหญ่ในความเป็นจริงฉันยังต้องการ Yue Fei
 I was unable to escape at that time so I merely explained what I understood, I feel really sorry for that old man …
ฉันไม่สามารถที่จะหลบหนีในเวลานั้นดังนั้นฉันเพียงแค่อธิบายสิ่งที่ฉันเข้าใจฉันรู้สึกเสียใจจริงๆสำหรับชายชราคนนั้น ...
”  “He he 
"  "ฮิฮิ
” Our teacher looked so regretful when you left
ครูของเราเสียใจมากเมื่อคุณจากไป
 You know what, he said that your thoughts were extra ordinary
คุณรู้ว่าสิ่งที่เขากล่าวว่าความคิดของคุณเป็นพิเศษสามัญ
 “Really!” Zhang Yang lacked interest, but when as she mentioned poetry, he suddenly felt the urge to go to the library to look again for the math book that he hadn’t yet finished reading
"จริงเหรอ" Zhang Yang ขาดความสนใจ แต่เมื่อขณะที่เธอพูดถึงบทกวีเขาก็รู้สึกอยากไปห้องสมุดเพื่อดูอีกครั้งสำหรับหนังสือคณิตศาสตร์ที่เขายังไม่เสร็จสิ้นการอ่าน
 The two were speaking for a minute and kept silent for the next, but, none of them talked about leaving, as if an invisible force was making them stay
ทั้งสองพูดนาทีและเงียบต่อไป แต่ไม่มีใครพูดถึงการออกไปราวกับว่ากำลังมองไม่เห็นกำลังทำให้พวกเขาอยู่
 Du Xue was just curious about Zhang Yang while Zhang Yang had a kind of heterosexual attraction for Du Xue
Du Xue กำลังเพียงแค่อยากรู้เกี่ยวกับ Zhang Yang ขณะที่ Zhang Yang มีเสน่ห์ดึงดูดใจเป็นอย่างมากสำหรับ Du Xue
 Nevertheless the two didn’t seem to find a common topic, although Zhang yang had countless literary knowledge inside his head but he was unable to access them as he was simply not interested in those matter
อย่างไรก็ตามทั้งสองคนดูเหมือนจะไม่พบหัวข้อทั่วไปแม้ว่า Zhang Yang มีความรู้ด้านวรรณกรรมมากมายในหัว แต่เขาก็ไม่สามารถเข้าถึงพวกเขาได้ในขณะที่เขาไม่สนใจเรื่องเหล่านั้น
  “Xue'er!”  “Xue'er!”  When the two were racking their brains to find a topic of conversation, a male voice came from the outside
"Xue'er!" "Xue'er!" เมื่อทั้งสองคนขึงสมองเพื่อหาหัวข้อของการสนทนาเสียงผู้ชายก็มาจากข้างนอก
  “Ah …
"อ่า ...
  Brother Fei , here!”   Du Xue’s voice lowered, a tall, thin young man pulled open the curtain of the room
บราเดอร์ Fei, ที่นี่! "เสียงของ Du Xue ลดลงชายหนุ่มสูงวัยบางคนดึงม่านของห้องออก
 The young man’s face appeared pale, just like the student from the Chinese department on whose chair Zhang Yang had been sitting
ใบหน้าของชายหนุ่มปรากฏตัวซีดจางเช่นเดียวกับนักเรียนจากแผนกจีนที่เก้าอี้ของนายจางยางกำลังนั่งอยู่
 “Xue, I’ve been looking for you for a long time and you didn’t even answer the phone
"Xue, ฉันกำลังมองหาคุณมาเป็นเวลานานและคุณก็ไม่ได้รับโทรศัพท์
” The young man talked with Du Xue as if Zhang Yang didn’t exist there in general
"ชายหนุ่มพูดคุยกับดูซูราวกับว่าจางยางไม่ได้อยู่ที่นั่นโดยทั่วไป
 “Oh, ……… I forgot my phone at the dormitory, Fei brother, this is Zhang Yang, student of fine arts department
"Oh, ......... ฉันลืมโทรศัพท์ของฉันที่หอพักน้องชายของ Fei นี่คือ Zhang Yang นักศึกษาแผนกวิจิตรศิลป์
” Du Xue stood up and introduced them
"Du Xue ลุกขึ้นยืนและแนะนำพวกเขา
  “Hello, Zhang Yang
"สวัสดี, Zhang Yang
” Zhang Yang stood up and stretched out his hand
"จางยางยืนขึ้นและเหยียดมือออก
  “Zhang Yang, I know, the peeping prince of school, the man of the hour
"Zhang Yang, ฉันรู้, peeping เจ้าชายของโรงเรียนคนของชั่วโมง
”  The young man with an indifferent smile to see Zhang Yang with Du Xue
"ชายหนุ่มที่ยิ้มไม่แยแสกับ Zhang Yang กับ Du Xue
 “I would have accompanied you if you were hungry
"ฉันจะไปกับคุณถ้าคุณหิว
 You came with this guy to eat,what?  Rice?? “  “Brother Fei …
คุณมากับผู้ชายคนนี้กินอะไรล่ะ? 
!” Du Xue was impatient
! "Du Xue ก็อดทน
 “Well, let’s go, you’ve finished eating too, hehe, inviting a girl to eat in a place like this, huh ?“ The young man glanced at Zhang Yang and the messy table in despise 
"ดีไปเถอะคุณกินอาหารมากเกินไปแล้วฮีชอชชวนชวนสาวไปทานอาหารในสถานที่แบบนี้เหรอ?" ชายหนุ่มเหลือบไปที่ Zhang Yang และโต๊ะยุ่งเหยิงด้วยความรังเกียจ
  “Brother Fei, I invited him to dinner!” Du Xue with an angry face, and pinching her clothes with her hand
"บราเดอร์ Fei ฉันเชิญเขาไปทานอาหารเย็น!" Du Xue โกรธและจับเสื้อผ้าด้วยมือ
 “What? Hahahahha …
"อะไร? 
 You invited him to dinner? Do women invite men to dinner?” The young man laughed
คุณชวนเขาไปทานข้าวเย็นหรือ? 
  “Please, Let me 
"กรุณาช่วยฉันเถอะ
” All along, Zhang Yang didn’t speak a word, his eyes glittered like frost and snow (idiom), and appeared dead
"ตลอดมา Zhang Yang ไม่ได้พูดอะไรสักคำดวงตาของเขาก็วาววับเหมือนน้ำค้างแข็งและหิมะ (สำนวน) และปรากฏว่าตายไป
 While they were talking, he carefully took out a few notes from his wallet and put them on the table then stepped out
ขณะที่พวกเขาคุยกันเขาเอากระดาษโน้ตออกมาจากกระเป๋าสตางค์และเก็บไว้บนโต๊ะแล้วเดินออกไป
 “Lu Fei, you are too much … …” ………………
"ลูเฟยคุณมากเกินไป ... ... " ..................
  As Zhang Yang left the restaurant, he could still hear the angry voice of Du Xue
เมื่อ Zhang Yang ออกจากร้านอาหารเขาก็ยังคงได้ยินเสียงโกรธของ Du Xue
 Zhang Yang imagined , Du Xue definitely have a red face with her eyes wide open
Zhang Yang จินตนาการ Du Xue แน่นอนมีใบหน้าสีแดงกับตาของเธอเปิดกว้าง
 Thinking about Du Xue’s angry look, depressed Zhang Yang couldn’t help but smile
คิดเกี่ยวกับรูปลักษณ์โกรธของ Du Xue หดหู่ Zhang Yang ไม่สามารถยับยั้งได้
 As for Lu Fei, Zhang Yang didn’t mind at all because this wasn’t the first time he was insulted by someone, nor the last
ส่วนเรื่อง Lu Fei Zhang Yang ไม่ได้คิดอะไรเลยเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกดูถูกโดยคนหรือคนสุดท้าย
 Of course, there’s a huge difference this time
แน่นอนว่าตอนนี้มีข้อแตกต่างกันมาก
 Before, the only people who dared to insult him were the graduate students and the juniors would never try to insult him because the whole school knew that Zhang Yang was a close friend of Liu Biao … “Lu Fei …” “Zhang Yang mumbled the name to himself, the name sounded very familiar but at that moment Zhang Yang couldn’t remember where he saw that name
ก่อนหน้านี้บรรดาคนที่กล้าที่จะดูถูกเขาก็คือนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาและรุ่นพี่ก็ไม่เคยพยายามที่จะดูถูกเขาเพราะทั้งโรงเรียนทราบว่า Zhang Yang เป็นเพื่อนสนิทของ Liu Biao ... "Lu Fei ... " "Zhang Yang พึมพำชื่อ 
 Bothering! After leaving the restaurant Zhang Yang ran to the guard room and looked, but did not see uncle Wang
รบกวน! 
 He was intending to ask uncle Wang on how to pursue a woman and succeed, and now he felt hopeless
เขาตั้งใจที่จะขอให้ลุงวังในการไล่ตามผู้หญิงคนหนึ่งและประสบความสำเร็จและตอนนี้เขาก็รู้สึกสิ้นหวัง
 Zhang Yang was in that school for three years but still he couldn’t remember when uncle Wang joined the duty
Zhang Yang อยู่ในโรงเรียนแห่งนี้เป็นเวลาสามปี แต่เขายังจำไม่ได้ว่าลุงวังเข้าร่วมปฏิบัติหน้าที่ได้หรือไม่
 It seemed as if he was there 365 days a year, but occasionally, there was yet another unfamiliar old gatekeeper
ดูเหมือนว่าเขาอยู่ที่นั่น 365 วันต่อปี แต่บางครั้งก็มียามเฝ้าประตูคนอื่น ๆ ที่ไม่ค่อยคุ้นเคย
 The night had already started
คืนได้เริ่มต้นแล้ว
 Zhang Yang did not want to go back to the dormitory to sleep, therefore he decided to go to the library to read about the fluid mechanics that he was interested in
Zhang Yang ไม่ต้องการที่จะกลับไปที่หอพักเพื่อนอนหลับดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะไปที่ห้องสมุดเพื่ออ่านเกี่ยวกับกลศาสตร์ของไหลที่เขาสนใจ
 At that hour, there were a lot of people in the library, fortunately, the book ‘the principle of computational fluid mechanics’ was still there
ในเวลานั้นมีคนจำนวนมากในห้องสมุดโชคดีที่หนังสือ 'หลักการของกลศาสตร์ของไหลคำนวณ' ยังคงมี
 Zhang yang took the book and sat in a corner and soon after, he was absorbed into the digital computing world, forgetting all the problems
Zhang Yang หยิบหนังสือและนั่งอยู่ในมุมและไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ถูกดูดซึมเข้าสู่โลกแห่งการประมวลผลภาพดิจิตอลลืมปัญหาทั้งหมด
Zhang Yang himself did not knew how he was able to absorb all the knowledge of mathematics just like a sponge, that big explosion seemed to let him bear the memories of higher IQ, but strictly speaking, it might as well have developed  Zhang Yang’s thoughts as well as his IQ
Zhang Yang ตัวเองไม่ทราบว่าเขาสามารถซึมซับความรู้ทางคณิตศาสตร์เช่นเดียวกับฟองน้ำการระเบิดครั้งใหญ่ที่ดูเหมือนจะทำให้เขาทนรับความทรงจำของ IQ ที่สูงขึ้น แต่การพูดอย่างถี่ถ้วนอาจรวมถึงการพัฒนาความคิดของ Zhang Yang ด้วยเช่นกัน 
 Although he possessed the incomplete memories of abundant knowledge, still Zhang Yang himself had to take the initiative to learn to be able to awaken the use of those knowledge
แม้ว่าเขาจะมีความทรงจำที่ไม่สมบูรณ์ของความรู้ที่มากมาย แต่ตัวเอง Zhang Yang เองก็ยังต้องใช้ความคิดริเริ่มในการเรียนรู้ที่จะสามารถกระตุ้นให้เกิดการใช้ความรู้เหล่านั้นได้
 At present, Zhang Yang is able to utilize the knowledge in only two ways
ปัจจุบัน Zhang Yang สามารถใช้ความรู้ได้เพียง 2 วิธีเท่านั้น
 First, in a dangerous situation, when it give rise to the burst of the latent potential of human body
ประการแรกในสถานการณ์ที่อันตรายเมื่อมันก่อให้เกิดการระเบิดของศักยภาพแฝงของร่างกายมนุษย์
Just like in the train, the latent energy exploded once and as well as in the classroom of the Chinese department can also be considered as a potential outburst of latent energy
เช่นเดียวกับในรถไฟพลังงานที่แฝงอยู่ก็ระเบิดได้เพียงครั้งเดียวและในห้องเรียนของแผนกภาษาจีนยังสามารถถือเป็นระเบิดที่อาจเกิดขึ้นจากพลังงานแฝง
  Then, the second is Zhang Yang taking the initiative to learn, for example, because of a book, or a certain thing, the incomplete memory of knowledge generated a strong interest
แล้วที่สองคือ Zhang Yang การริเริ่มในการเรียนรู้เช่นเนื่องจากหนังสือหรือสิ่งหนึ่งที่หน่วยความจำไม่สมบูรณ์ของความรู้สร้างความสนใจอย่างมาก
 Zhang Yang was awakened by active learning and now, mathematics had become his hobby
Zhang Yang ได้รับการปลุกให้ตื่นขึ้นโดยการเรียนรู้ที่ใช้งานและขณะนี้คณิตศาสตร์ได้กลายเป็นงานอดิเรกของเขา
  All of a sudden!  When Zhang Yang opened a page, a piece of paper slipped down
ในทันที! 
 Zhang Yang picked it up and to one’s surprise there was an unsolved math problem
Zhang Yang หยิบมันขึ้นและแปลกใจของคนที่มีปัญหาทางคณิตศาสตร์ยังไม่แก้
 A kind of instinct led Zhang Yang to take out a ball-pen and to write on the surface …
สัญชาตญาณของ Zhang Yang นำเอาปากกาและเขียนบนพื้นผิว