Chapter 5 Chapter 5 – The MoD was wiped out? SEPTEMBER 24, 2017 FAUSTLEAVE A COMMENT “Da
บทที่ 5 บทที่ 5 - กระทรวงกลาโหมถูกล้างออก? 
 Da
ดา
 Da
ดา
” Bullet firing up like a fire snake, hitting the mechanical life creating sparks on his body
"กระสุนปืนยิงขึ้นเหมือนงูไฟที่กระทบกับชีวิตทางกลที่สร้างประกายไฟบนร่างของเขา
 “Buzzz” Suddenly, the blue jewel in the mechanical creature’s chest shone, then the light, like a liquid, flowed along the body’s stripes to the limbs, with dark blue light
"ฉับพลัน" ทันใดนั้นอัญมณีสีน้ำเงินในหน้าอกของสัตว์เครื่องจักรกลก็ส่องแสงจากนั้นแสงเหมือนของเหลวไหลไปตามลายของร่างกายไปยังแขนขาด้วยแสงสีน้ำเงินเข้ม
 Until the light flow all over the body, his eyes shone red, and his body also covered with dazzling light
จนกระทั่งแสงไหลทั่วร่างกายดวงตาของเขาส่องลงมาสีแดงและร่างกายของเขาก็ปกคลุมไปด้วยแสงพราว
 Stunned, the creature raised his feet and slowly stamped the ground
สิ่งที่งุนงงสัตว์ประหลาดยกเท้าขึ้นและค่อยๆกระแทกพื้น
 When his feet touched the ground, a blue shockwave suddenly spread out powerfully, submerged the surrounding building with the light
เมื่อเท้าของเขาแตะพื้นดินคลื่นช็อกสีฟ้าก็แผ่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วจมอยู่รอบ ๆ ตึกด้วยแสง
 And for those soldiers who near the creature died with their bodies gone, while for those who were far from it losing their limbs and Losing all their basic fighting ability
และสำหรับทหารที่อยู่ใกล้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ตายไปพร้อมกับร่างกายของพวกมันหายไปขณะที่บรรดาผู้ที่อยู่ห่างไกลจากมันจะสูญเสียแขนขาและสูญเสียความสามารถในการสู้รบขั้นพื้นฐานของพวกเขา
 “Sir, you have to escape!” A few soldier shouted to the old man
"เซอร์คุณต้องหนี!" ทหารสองสามคนตะโกนใส่ชายชรา
 “No!” The old man stared to the mechanical life “I can’t abandon my soldiers!” “But, sir, don’t forget why they sacrificed!” The soldier suddenly turned and shouted to the old man, “If something happens to you, their death will be in vain
"ฉันไม่สามารถละทิ้งทหารของฉันได้!" "แต่ท่านอย่าลืมว่าทำไมพวกเขาถึงเสียสละ!" ทหารหันไปและตะโกนใส่ชายชราว่า "ถ้ามีอะไรบางอย่าง 
” “Quickly escape!” (Original word is quick walking) The soldier said while pushing the old man to the chopper, and watched it flying to the safe height then resuming his gaze ( it’s like how people watched someone gone and then recover his focus
"ได้อย่างรวดเร็วหลบหนี!" (คำเดิมกำลังเดินอย่างรวดเร็ว) ทหารพูดขณะที่ผลักดันชายชราคนหนึ่งไปยังสับและเฝ้าดูมันบินไปที่ความสูงที่ปลอดภัยแล้วกลับมาจ้องมองของเขา (มันเหมือนกับว่าคนดูคนหายไปแล้วกู้คืนโฟกัสของเขา
 u guys know what I mean ) “Hey, Guys! we’re dealing a big guy now!” When the soldier armed with his weapon, he smiled to the others and said: ” we will live with this base!” “Kevin, are you going to steal my spotlight this time ?” A black man grinned and took the lead in pulling out his gun
guys u รู้ว่าสิ่งที่ฉันหมายถึง) "Hey, Guys! 
 “Come on, Monster!” The black man shouted and fired the bullets like there is no tomorrow The soldier’s madness inspired those who were still fighting, and they stood up, picked up their guns and continued fighting
"ปีศาจ!" ชายผิวดำตะโกนและยิงกระสุนเหมือนไม่มีพรุ่งนี้ความบ้าคลั่งของทหารเป็นแรงบันดาลใจให้คนที่ยังคงต่อสู้อยู่และพวกเขาลุกขึ้นยืนหยิบปืนขึ้นและสู้ต่อไป
 “Isn’t there a lot of powerful secret weapons here ?” Kevin leaned on the cover and quickly finished a mag of bullets and asked the soldiers around him
"ไม่มีอาวุธลับอันทรงพลังมากมายที่นี่?" เควินเอนตัวลงบนหน้าปกและรีบกระสุนกระสุนปืนและถามทหารรอบตัว
 “our armory was destroyed when the monster came !” The soldier didn’t reply with the big shout ( this is what I can think of any suggestion ? 那个士兵头也没回的大喝道。) “Damn it !” Kevin retorted while throwing his gun, the soldiers here do not carry enough ammunition, with the case of their armory destruction, the ammo is even less
"คลังของเราถูกทำลายเมื่อสัตว์ประหลาดมา!" ทหารไม่ตอบด้วยเสียงตะโกนใหญ่ (นี่คือสิ่งที่ฉันคิดได้จากคำแนะนำ? 那个士兵头也没回的大喝道) "เค๊าะ!" เควินโต้กลับ 
 And glancing to the unharmed monster, even with enough ammo it probably useless
และมองไปยังสัตว์ประหลาดที่ไม่เป็นอันตรายแม้กระทั่งกับกระสุนที่เพียงพอก็อาจไร้ประโยชน์
 Taking out a grenade, pulling out the safety pin and throw it to the monster
เอาระเบิดออกดึงเข็มขัดนิรภัยออกแล้วโยนมันไปที่มอนสเตอร์
 “Boom~
“บูม ~
” With faded grenade sound, the creature is stopped and shine with more light
"ด้วยเสียงระเบิดที่จางหายไปสิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะหยุดและส่องแสงได้มากขึ้น
 When the soldiers having a bad feeling, it moves again
เมื่อทหารมีความรู้สึกไม่ดีก็ย้ายอีกครั้ง
 The left foot suddenly raised, Blu-ray surge, lining into a giant wave, spreading to the periphery, the left hand spraying a thick beam of light, destroying to where the light touched
เท้าซ้ายยกขึ้นอย่างฉับพลัน, แผ่คลื่น Blu-ray, ซับในคลื่นยักษ์กระจายไปรอบ ๆ , มือซ้ายพ่นลำแสงหนา ๆ ของแสงทำลายไปยังที่ซึ่งแสงสัมผัส
 After that, the mechanical creature suddenly raised his right foot, the right hand once again shooting another blue light beam, sweeping the battlefield, and then, bumping his fist together, charging many rays, and then separate his fist, and making a full swing hammering the ground……
หลังจากนั้นสิ่งมีชีวิตทางกลก็ยกเท้าขวาขึ้นมือขวาอีกครั้งหนึ่งยิงลำแสงสีฟ้าอีกครั้งหนึ่งกวาดสนามรบแล้วกระแทกกำปั้นไว้ด้วยกันชาร์จหลายรังสีแล้วแยกกำปั้นของเขาและทำการแกว่งเต็มตัว 
 New York at 12 o’clock
นิวยอร์กเวลา 12 โมงเย็น
 Many people on the road seeing the distant beam, more than the sun
หลายคนบนท้องถนนเห็นลำแสงห่างไกลมากกว่าดวงอาทิตย์
 …… “A once fallen hell
...... "ครั้งหนึ่งเคยตกนรก
” Death and Rebirth of human beings
"ความตายและการเกิดใหม่ของมนุษย์
 Lost in the dark, Though the soul is long gone, The giant of light, Shall always guarding them” (kinda deep) Jiang Qi saliva was almost gone while touching the ruins here
หายไปในความมืดแม้ว่าวิญญาณจะหายไปนานยักษ์ของแสงจะต้องเฝ้าพวกเขา "(kinda ลึก) น้ำพุ Jiang Qi ได้หายไปเกือบในขณะที่สัมผัสซากปรักหักพังที่นี่
 Completely is the ancient Greek style architecture, with that evening background, capturing the mood in the photo
สถาปัตยกรรมแบบกรีกโบราณมีพื้นหลังในตอนเย็นที่เต็มไปด้วยอารมณ์ในภาพ
 Excited, Jiang Qi immediately took out his phone to photo it, Encountered this scene enough for students to boast
ตื่นเต้น Jiang Qi รีบเอาโทรศัพท์ไปถ่ายรูปพบฉากนี้พอที่จะทำให้นักเรียนอวดตัว
 But strangely, he could not get the photo, only a blank picture
แต่แปลกเขาไม่สามารถถ่ายภาพได้ แต่เป็นภาพที่ว่างเปล่า
 Not believing it Jiang Qi taking a picture again, but still a white photo
ไม่เชื่อว่าเจียงไคจะถ่ายรูปอีกครั้ง แต่ยังคงเป็นภาพขาว
 “Objects in different spaces create a mutual exclusion of magnetic fields, so you can’t taking the picture
"วัตถุในช่องว่างต่างกันสร้างการยกเว้นสนามแม่เหล็กดังนั้นคุณจึงไม่สามารถถ่ายภาพได้
” (original for the second line “so you can’t use anything else”) Suddenly, Jiang Qi heard a soft voice behind, scared he immediately put away his phone
"(ต้นฉบับสำหรับบรรทัดที่สอง" เพื่อให้คุณไม่สามารถใช้สิ่งอื่น ") ทันใดนั้นเจียงไคได้ยินเสียงเบา ๆ ข้างหลังทำให้เขากลัวว่าจะถอดโทรศัพท์ออกทันที
 He turned around and found a girl with a strange fashion
เขาหันกลับไปและพบหญิงสาวที่มีแฟชั่นแปลก ๆ
 Having a twin tail tied with a red bow and a round face, it gives a very gentle feeling
มีหางแฝดผูกกับโบว์สีแดงและหน้ากลมทำให้รู้สึกอ่อนโยนมาก
 The skin is very white, even whiter than Jiang Qi
ผิวขาวมากขาวใสกว่า Jiang Qi
 and having a willow eyebrows curved, and combine with that narrow a crescent-like eye line like beautiful scenery
และมีคิ้วคิ้วขลับโค้งและรวมกับเส้นสายที่แคบเหมือนสายตาเช่นทิวทัศน์ที่สวยงาม
 She’s wearing a white witch clothing(1), in her chest holding a book, showing some text that almost like cuneiform(2) that Jiang Qi doesn’t know “uh—- that, I didn’t mean to
เธอสวมชุดแม่มดสีขาว (1) ในหน้าอกของเธอถือหนังสือแสดงข้อความที่เกือบจะเหมือนรูปแบบที่เป็นรูปวงรี (2) ที่ Jiang Qi ไม่ทราบว่า "uh - ที่ฉันไม่ได้หมายถึง
” Jiang Qi scratched his head, embarrassed to explain that he was not aware how to come here
"Jiang Qi เกาหัวของเขาอายที่จะอธิบายว่าเขาไม่ได้ตระหนักถึงวิธีการที่จะมาที่นี่
 “It’s all right, there’s no one here for a long time
"ไม่เป็นไรไม่มีใครมาที่นี่เป็นเวลานาน
 ” Girl narrowed his eyes, looked very happy said, and then stretched out his hand, facing Jiang Qi said: “You have a very familiar taste, my name is Liuli
"หญิงสาวแคบดวงตาของเขาดูมีความสุขมากกล่าวว่าและจากนั้นยื่นออกมามือของเขาหันหน้าไปทาง Jiang Qi กล่าวว่า" คุณมีรสชาติที่คุ้นเคยมากชื่อของฉันคือ Liuli
” Two hands touched, and they were stunned for a moment
"สองมือสัมผัสและพวกเขาตะลึงอีกสักครู่
 Jiang Qi stunned for a moment because the girl’s hand is icy, like a cold soda like water, and that girl is because … … “Oh
Jiang Qi ตะลึงงุนงงสักครู่เพราะมือของหญิงสาวน้ำแข็งเหมือนน้ำเย็นเช่นน้ำและผู้หญิงคนนี้เป็นเพราะ ... ... "โอ้
! Your heart … It feels so fragile
! 
?” Liuli smile suddenly disappeared, having a serious face, it seems to be a serious problem
"Liuli รอยยิ้มก็หายไปมีใบหน้าที่ร้ายแรงดูเหมือนว่าจะเป็นปัญหาร้ายแรง
 Jiang Qi is really surprised when he heard the question of Liuli: “Really fierce!” This can be seen!” “I’m relieved
Jiang Qi รู้สึกประหลาดใจจริงๆเมื่อได้ยินคำถามของ Liuli: "จริงเหรอ" สิ่งนี้สามารถมองเห็นได้! "" ฉันรู้สึกโล่งใจ
” Jiang Qi waved his hand and said: “This is my family genetic, but none of our families have died under the age of 60, and my grandpa is still alive
"Jiang Qi โบกมือให้เขาและกล่าวว่า" นี่เป็นพันธุกรรมครอบครัวของฉัน แต่ไม่มีครอบครัวใดของเราเสียชีวิตที่อายุต่ำกว่า 60 ปีและคุณปู่ของฉันยังมีชีวิตอยู่
” Seeing Jiang’s attitude, Liuli frowned, Softly said: “Your situation is different …“ “what is the difference?” Jiang Qi froze a moment, asked, this is related to their own life, ah, this girl since they can identify their own heart problems, should not lip service
"เห็นเจียงของทัศนคติ Liuli ขมวดคิ้ว Softly กล่าวว่า" สถานการณ์ของคุณแตกต่างกัน ... "" อะไรคือความแตกต่าง? "Jiang Qi แช่แข็งสักครู่ถามนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของตัวเอง ah, สาวนี้ตั้งแต่พวกเขาสามารถระบุของพวกเขา 
 “It’s nothing……” Liuli Shook her head and said: “You … Be careful…” “Oh!” Jiang Qi nodded his head strangely, and asked: “you said it has been a long time since someone here, so how long you have been here ?” Liuli answered melancholy
"มันไม่มีอะไร ...... " Liuli ส่ายหัวและกล่าวว่า "คุณ ... ระวัง ... " "โอ้!" เจียงไคพยักหน้าอย่างแปลกประหลาดและถามว่า "คุณบอกว่ามันเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่มีคนมาที่นี่ 
 “I don’t know, it’s been too long
"ผมไม่ทราบว่ามันยาวเกินไป
” Jiang Qi curiously asked while looked around for a moment
"เจียงกิถามด้วยความสงสัยในขณะที่มองไปรอบ ๆ ครู่หนึ่ง
 “So where is this place?” Liuli slowly answered “The subspace of the Earth
"ที่นี่เป็นที่แห่งที่ไหน?" Liuli ตอบอย่างช้าๆว่า "สเปซของโลก"
 ” “How I did come here ?” Jiang Qi asked again, this question is crucial
"" ฉันมาที่นี่ได้อย่างไร? "เจียงไคถามอีกคำถามนี้สำคัญมาก
 “You’re going to have to ask yourself
"คุณจะต้องถามตัวเอง
” the girl answered Jiang Qi with a mysterious smile
"หญิงสาวตอบ Jiang Qi ด้วยรอยยิ้มลึกลับ
 “Ask me? I obviously…
"ถามฉัน? 
” Suddenly, Jiang Qi face went dark and severely pinch his cheek
"ทันใดนั้นใบหน้าของ Jiang Qi ก็มืดและแก้มอย่างรุนแรง
 “Ouch” (1) Miko like clothing (2) Cuneiform TN: My head hurts how liuli describing looked like
"Ouch" (1) Miko ชอบเสื้อผ้า (2) Cuneiform TN: หัวของฉันทำร้ายอย่างไร liuli อธิบายเหมือน