Chapter 1 Chiyu Mahou Chapter 1 Posted on 19 August 2017by Shiru   A room filled to the brim with the smell of blood
บทที่ 1 Chiyu Mahou บทที่ 1 โพสต์เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2560 โดย Shiru ห้องเต็มไปด้วยปีกนกมีกลิ่นเลือด
The figure of someone screaming
ร่างของคนที่กรีดร้อง
The loud laughter of a grim man
เสียงหัวเราะดัง ๆ ของคนที่น่ากลัว
I absentmindedly observed the spectacle before me
ฉันมองไม่เห็นอย่างแจ่มแจ้งปรากฏการณ์ก่อนหน้าฉัน
 “Hyaha! The wound is disinfected!” “Uwaaaaaaaah!” It wasn’t someone being disinfected with fire
“Hyaha! 
This was just a simple disinfection of a soldier’s wounds
นี่เป็นเพียงการฆ่าเชื้อบาดแผลของทหารเท่านั้น
What else does it look like? “Injured person kidnapped!” “Kyaaaaaaaaaah!” Right now, this blockhead—Noppo-san1, didn’t actually kidnap a person but was rather just carrying an injured woman around
มีอะไรอีกบ้าง? 
He’s not acting like a bandit trying to rob and sell her off either, so I don’t see why this female soldier is bawling
เขาไม่ได้ทำตัวเหมือนโจรพยายามปล้นและขายเธอออกไปดังนั้นฉันจึงไม่เห็นเหตุผลที่ทหารหญิงกำลังร้องไห้
 “Oi oi, hey… what’s with this arm? You’re not trying to hide it from me are you, you sow! I’ll treat it for you yaa!”“S-sorry!” This situation wasn’t strange at all
"โอ้โอ้เฮ้ย ... อะไรกับแขนนี้? 
After all, if you leave injuries untreated, they could easily be infected
อย่างไรก็ตามหากคุณออกจากการบาดเจ็บโดยไม่ได้รับการรักษาก็อาจติดเชื้อได้ง่าย
It’s not like we were doing a shakedown you know?But I have to say, my men are amazing
มันไม่ใช่ว่าเรากำลังทำปศุสัตว์ที่คุณรู้จักหรือไม่ แต่ฉันต้องบอกว่าคนของฉันน่าอัศจรรย์
 Even that crying woman is silent now
แม้แต่ผู้หญิงที่ร้องไห้ก็เงียบไปแล้ว
 Although in reality, she was silenced from fear
แม้ว่าในความเป็นจริงเธอก็เงียบจากความกลัว
 As I was spacing out, one of my men came up to me
ขณะที่ผมกำลังเดินออกมาคนหนึ่งของฉันขึ้นมาหาฉัน
 That hyaha! expression from before was now tinged with a bit of fear as he faced me
ฮ่าฮ่านั่น! 
 “Vice Leader! I’ve thrown the injured person on the bed! Please be at ease!” Hey hey, throwing an injured person on the bed isn’t good
"รองหัวหน้า! 
You’re asking me to be at ease but how am I supposed to relax when you say it like that?At times like these, I have to scold them properly
คุณกำลังขอให้ฉันสบายใจ แต่ฉันควรจะผ่อนคลายเมื่อคุณพูดแบบนั้นได้อย่างไรบ้างในบางครั้งฉันก็ต้องดุพวกเขาอย่างถูกต้อง
 “You, how many times do I have to tell you to handle the patients carefully! And you too, the both of you are useless!” ““Sorry, Vice Leader!”” Ah, I forgot
"คุณกี่ครั้งที่ฉันต้องบอกให้คุณจัดการกับผู้ป่วยอย่างระมัดระวัง! 
 My name is Usato Ken, but everyone calls me either Usato or Vice Leader
ฉันชื่อ Usato Ken แต่ทุกคนเรียกฉันว่า Usato หรือ Vice Leader
I’m also a hero that was summoned from another world
ฉันยังเป็นฮีโร่ที่ถูกเรียกจากอีกโลกหนึ่ง
Right now I’m the Vice Leader of the Rescue Squad and my specialty is healing magic
ตอนนี้ฉันเป็นรองหัวหน้าหน่วยกู้ภัยและความชำนาญพิเศษของฉันคือการรักษาความมหัศจรรย์
I am very glad to work in this post with constant smiles… “Haa…” In the world I came from, I was a very ordinary high school student but as to why I’m now here at such a pleasant post… that was the start of my misadventures
ฉันดีใจมากที่ได้ทำงานในตำแหน่งนี้ด้วยรอยยิ้มอย่างต่อเนื่อง ... "Haa ... " ในโลกที่ฉันมาจากฉันเป็นนักเรียนมัธยมปลายที่ธรรมดามาก แต่ทำไมฉันถึงมาที่นี่ด้วยเช่นกัน 
       It was a harsh, rainy day
วันที่ฝนตกชุกรุนแรง
The lessons for the day ended and I was about to make my way home when it started pouring
บทเรียนสำหรับวันนี้สิ้นสุดลงและฉันกำลังจะกลับบ้านเมื่อมันเริ่มไหล
I left my umbrella at home so I could only observe the other students passing through
ฉันทิ้งร่มไว้ที่บ้านดังนั้นฉันจึงสามารถสังเกตเห็นนักเรียนคนอื่น ๆ ที่กำลังเดินผ่านได้
 Of course, no one who would conveniently have two umbrellas for their classmate
แน่นอนไม่มีใครที่จะสะดวกสบายมีสองร่มสำหรับเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขา
That being said, I didn’t want to experience the unpleasant feeling of being soaked so I waited for the rain to stop
ที่ถูกกล่าวว่าฉันไม่ต้องการที่จะสัมผัสกับความรู้สึกไม่พึงประสงค์ของการแช่ดังนั้นฉันรอฝนที่จะหยุด
 “It can’t be helped
"มันไม่สามารถช่วยได้
 I’ll take shelter from the rain for a little bit before leaving
ฉันจะหลบฝนจากฝนเล็กน้อยก่อนออกเดินทาง
” It’s not as though I’m in a hurry and I don’t particularly hate the rain either
"ไม่ใช่ว่าฉันรีบร้อนและฉันก็ไม่ชอบฝนอย่างแน่นอน
   …It’s been 30 minutes and it doesn’t look like the rain is going to stop anytime soon
... เป็นเวลา 30 นาทีและดูเหมือนว่าฝนจะหยุดลงในไม่ช้านี้
From the school entrance, I unwittingly let out a sigh
จากทางเข้าโรงเรียนผมโดยไม่เจตนาให้ถอนหายใจ
Oi, I’m going to start to hating you at this rate, rain
โอ้ฉันจะเริ่มเกลียดคุณในอัตรานี้ฝน
   And so, another hour passed and the surroundings started to lighten up as the rainy clouds dispersed over the skies
และอีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไปและสภาพแวดล้อมเริ่มเบาบางขึ้นเมื่อเมฆพ่นฝนกระจายตัวไปทั่วท้องฟ้า
 “Well, it probably won’t get any darker… hmm?” A familiar pair was walking over to the entrance from the hallways
"ดีมันอาจจะไม่ได้เข้มขึ้นใด ๆ ... hmm?" คู่ที่คุ้นเคยเดินไปทางเข้าจากทางเดิน
If I remember correctly, those two were… people from the student council
ถ้าจำได้ถูกต้องทั้งสองคนเป็น ... คนจากสภานักเรียน
 The boy’s name is Ryuusen Ichiju
เด็กชายชื่อ Ryuusen Ichiju
 Ichiju (一樹) can also be written and read as Kazuki (カズキ), it’s a pretty cool name
Ichiju (一樹) สามารถเขียนและอ่านได้เหมือน Kazuki (カズキ) เป็นชื่อสวย ๆ
 Being naturally tall and good-looking, it’s almost as though he has no shortcomings at all; just like a protagonist from a galge
เป็นธรรมชาติสูงและดูดีราวกับว่าเขาไม่มีข้อบกพร่องเลย 
2Furthermore, he’s also the vice president of the Student Council as well as my classmate
2 นอกจากนี้เขายังเป็นรองประธานสภานักเรียนและเพื่อนร่วมชั้นของฉัน
 Everyone sees him as a perfect superhuman
ทุกคนเห็นเขาเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบ
 Compared to me, Usato Ken, who only stands out because of my surname… the difference is like heaven and earth
เมื่อเทียบกับฉันแล้ว Usato Ken ผู้ซึ่งโดดเด่นเพียงเพราะนามสกุลของฉัน ... ความแตกต่างก็เหมือนกับสวรรค์และโลก
 “…Oh?” “What’s the matter, Inukami-senpai?” “Isn’t that boy from your class…” Inukami Suzune
"... โอ้?" "มีเรื่องอะไร Inukami-senpai?" "ไม่ใช่เด็กคนนี้จากชั้นเรียนของคุณ ... " Inukami Suzune
 A dignified-looking girl with black hair, she’s a third-year student and the current Student Council president
หญิงสาวที่ดูสง่างามกับผมสีดำเธอเป็นนักเรียนปีที่สามและประธานสภานักเรียนปัจจุบัน
 Intelligent, outstanding at athletics, and exceedingly beautiful
อัจฉริยะโดดเด่นในกีฬาและสวยงามมาก
 Being gifted with both brains and beauty, she’s widely admired by the boys in the school, and popular with some girls who have special preferences
การมีพรสวรรค์ทั้งสมองและความงามเธอได้รับการยกย่องจากเด็กชายในโรงเรียนและได้รับความนิยมจากเด็กหญิงบางคนที่มีความต้องการพิเศษ
It’s rumored that she’s dating Ryuusen
มีข่าวลือว่าเธอกำลังเดทกับ Ryuusen
 That kind of girl was walking closer and even took notice of me
เด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังเดินเข้ามาใกล้และได้สังเกตเห็นฉัน
 “You don’t have an umbrella?” “Er, well… yes
"คุณไม่มีร่มหรอกหรือ?" "เอาละ ... ใช่
” “I see, so that’s why you’re waiting here
"" ฉันเห็นนี่คือเหตุผลที่คุณรออยู่ที่นี่
 The school is going to be closing very soon, however
โรงเรียนกำลังจะปิดเร็ว ๆ นี้อย่างไรก็ตาม
” It’s already that late, huh
"ถึงตอนดึกแล้วฮะ
I opened my phone and checked the time while sneaking a glance outside
ฉันเปิดโทรศัพท์และตรวจสอบเวลาขณะแอบดูอย่างรวดเร็ว
It looks like it’ll still be a while before the rain really stops… The thought of asking my parents to pick me up crossed my mind, but the both of them were still working so I couldn’t rely on them
ดูเหมือนว่าคงจะนานสักนิดก่อนที่ฝนจะหยุดลง ... ความคิดที่จะขอให้พ่อแม่พาฉันไปข้ามใจ แต่ทั้งคู่ก็ยังทำงานอยู่ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถพึ่งพาได้
 Inukami-senpai put her arms together, looking troubled
Inukami-senpai กอดแขนไว้ด้วยกัน
 “Muu… the student council’s dignity is going to be affected if I let you go home drenched like this
"Muu ... ศักดิ์ศรีของสภานักเรียนจะได้รับผลกระทบถ้าฉันยอมให้คุณกลับบ้านอย่างเปียกโชกเช่นนี้
” “If that’s the case, senpai, how about I lend Usato-kun my umbrella? I have another folding umbrella so,” saying that, Ryuusen handed over his umbrella with a smile
"" ถ้าเป็นเช่นนั้น senpai ฉันจะให้ยืม Usato-kun ร่มของฉันได้อย่างไร? 
 I see, this kind of personality would be popular with the girls at school
ฉันเห็นบุคลิกภาพแบบนี้จะเป็นที่นิยมกับสาว ๆ ในโรงเรียน
 He’s in the same class as me and even though this is our first conversation, how do I say it… it’s somewhat refreshing
เขาอยู่ในชั้นเดียวกันกับฉันและถึงแม้ว่านี่เป็นบทสนทนาครั้งแรกของเราฉันจะพูดอย่างไร ... มันค่อนข้างสดชื่น
 Also, I’m a bit moved that he knew my name
นอกจากนี้ฉันรู้สึกแย่มากที่รู้ชื่อของฉัน
 “Thank you, Ryuusen-kun
"ขอบคุณ Ryuusen-kun
” “Oi oi, attaching a ‘-kun’ makes me feel uneasy
"" Oi oi, การใส่ '-kun' ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ
 Relax, you can just call me Kazuki
ผ่อนคลายคุณก็สามารถโทรหาฉัน Kazuki
 And I will call you
ฉันจะโทรหาคุณ
 erm
ERM
” “You can call me Usato
"คุณสามารถเรียกฉันว่า Usato
” There were plenty of people called Ken in our school after all
"มีคนมากมายที่เรียกว่าเคนในโรงเรียนของเรา
 And just like this, I unexpectedly became friends with the most popular guy in school and was even casually calling him by his first name
และเช่นเดียวกับนี้ฉันก็กลายเป็นเพื่อนกับผู้ชายที่เป็นที่นิยมที่สุดในโรงเรียนและได้เรียกชื่อเขาด้วยชื่อ
 Tomorrow, his fangirls will be shooting blood-thirsty glares my way
พรุ่งนี้ fangirls ของเขาจะยิงลำธารกระหายเลือดในทางของฉัน
 “Well then, can I also address you as Usato-kun?” “I wouldn’t mind, you know?” Inside, I was delighted; the school’s number one beauty calling me by name? I can die in peace now
"งั้นฉันสามารถเรียกคุณว่า Usato-kun ได้หรือไม่?" "ฉันจะไม่เป็นไรคุณรู้มั้ย?" ข้างในฉันดีใจมาก 
I thought I was unlucky today, but it turned out to be quite the opposite
ฉันคิดว่าฉันโชคร้ายวันนี้ แต่มันกลับกลายเป็นสิ่งที่ตรงกันข้าม
It’s definitely not everyday one becomes friends with the two most popular people in the school
แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกวันที่จะกลายเป็นเพื่อนกับสองคนที่เป็นที่นิยมมากที่สุดในโรงเรียน
 Rain, you’re the best, pour even harder it you want to
Rain, คุณดีที่สุด, เทได้ยากกว่าที่คุณต้องการ
It’s all thanks to you that we could meet like this
ขอบคุณทุกท่านที่ได้เจอกันแบบนี้
   I’m not sure if we were getting along or Kazuki wanted to raise the tension further but I ended up getting invited to walk home together with them
ฉันไม่แน่ใจว่าเราจะทำตามหรือ Kazuki ต้องการที่จะเพิ่มความตึงเครียดต่อไป แต่ฉันได้รับเชิญให้ไปเดินเล่นที่บ้านพร้อมกับพวกเขา
In just moments, Kazuki has already gotten a tight hold on the heart and emotions of an outsider like me, but for him, he was only thankful to have made another friend
ในช่วงเวลาสั้น ๆ Kazuki ได้ยึดมั่นในหัวใจและอารมณ์ของคนนอกอย่างฉันอย่างแน่นหนา แต่สำหรับเขาเขารู้สึกขอบคุณที่ได้เป็นเพื่อนกัน
And here I doubted and directed my pettiness towards him… I apologized and asked for his forgiveness in my heart
และที่นี่ฉันสงสัยและชี้นำความขี้เกียจของฉันต่อเขา ... ฉันขอโทษและขอให้อภัยในหัวใจของฉัน
 As Inukami-senpai didn’t object at the suggestion of walking home together, I decided to accompany them
ในขณะที่ Inukami-senpai ไม่คัดค้านคำแนะนำในการเดินกลับบ้านด้วยกันฉันตัดสินใจที่จะมากับพวกเขา
 “Have you decided what you’ll be doing from now on till university?” “Nope, I’m still in my second year
"คุณตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อจากนี้ไปจนถึงมหาวิทยาลัย?" "ไม่ฉันยังอยู่ในปีที่สอง
” “Senpai, you also asked me about this, right?” “Fufu, I don’t have anything like that, that’s why I’m curious about other people’s plans
"Senpai คุณถามฉันเรื่องนี้ใช่มั้ย?" "Fufu ฉันไม่ได้มีอะไรแบบนั้นนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงอยากรู้เรื่องแผนการของคนอื่น
” The rain poured down incessantly on the road as we walked
"ฝนตกหลั่งไหลลงไปตามถนนขณะที่เราเดิน
Possibly because of the heavy rain, there weren’t any cars passing by us
บางทีอาจเป็นเพราะฝนตกหนักไม่มีรถใดขับผ่านเรา
Well, with this kind of weather you wouldn’t want to go out for sure, I suppose that’s natural
ดีกับสภาพอากาศแบบนี้คุณจะไม่ต้องการที่จะออกไปแน่นอนฉันคิดว่าเป็นธรรมชาติ
 While thinking and listening to the resounding noise of the surrounding rain, my heart became strangely calm
ในขณะที่คิดและฟังเสียงดังก้องจากฝนโดยรอบหัวใจของฉันก็สงบนิ่ง
 Are the two of them, perhaps, releasing minus ions?With these worried thoughts, I raised a question to Inukami-senpai out of curiosity
ทั้งสองคนอาจปล่อยไอออนลบออกด้วยความคิดที่เป็นห่วงเหล่านี้ผมจึงตั้งคำถามกับ Inukami-senpai จากความอยากรู้
 “Inukami-senpai, you still haven’t decided on a university? Even though you’re a third-year?” “I haven’t decided
"Inukami-senpai คุณยังไม่ได้ตัดสินใจเลือกมหาวิทยาลัยหรือ 
” “Isn’t that bad?” It was impolite but, I was voicing my honest thoughts
"" ไม่เลวเหรอ? "มันไม่สุภาพ แต่ฉันพูดความคิดที่ซื่อสัตย์ของฉัน
Inukami-senpai is already a third-year in high school; if she doesn’t choose a university soon, she might not be able to go anymore
Inukami-senpai เป็นปีที่สามในโรงเรียนมัธยมปลาย 
 Hearing my reply, senpai made an unpleasant smile
ได้ยินคำตอบของฉัน senpai ทำรอยยิ้มอันไม่พึงประสงค์
Somehow, that smile didn’t suit Inukami-senpai‘s dignified appearance as a student president
อย่างใดรอยยิ้มดังกล่าวไม่เหมาะกับรูปลักษณ์ที่สง่างามของ Inukami-senpai ในฐานะประธานนักเรียน
 “That’s right but you see, I can’t find what I want to do… I’m the one saying this but when I set an objective, I can almost immediately achieve it
"ถูกต้อง แต่คุณเห็นฉันไม่สามารถหาสิ่งที่ฉันต้องการจะทำ ... ฉันเป็นคนหนึ่งพูดแบบนี้ แต่เมื่อฉันตั้งเป้าหมายไว้ฉันจะสามารถบรรลุเป้าหมายได้เกือบจะทันที
 It feels like this isn’t the place for me
รู้สึกว่านี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับฉัน
 I have thoughts like that, sometimes
ฉันมีความคิดเช่นนั้นบางครั้ง
” “Senpai is amazing, Usato
"Senpai เป็นที่น่าอัศจรรย์ใจ Usato
” “For sure
"" อย่างแน่นอน
” “Ah, wait, what I said just now wasn’t sarcasm, okay
"" โอ้รอสิ่งที่ฉันพูดตอนนี้ไม่ได้เป็นเรื่องถ้อยคำโอเค
?” “I know!” I said, while exchanging glances with Kazuki while laughing
"" ฉันรู้! "ฉันพูดขณะที่คุยกับ Kazuki พร้อมกับหัวเราะ
 Inukami-senpai’s cheeks flushed a scarlet red and she turned her head away angrily
แก้มของ Inukami-senpai ล้างออกสีแดงเข้มและเธอหันศีรษะไปอย่างโกรธ
 “Oh yeah, that reminds me
"โอ้ใช่ที่เตือนฉัน
 Kazuki, are you and Inukami-senpai dating?” I asked abruptly, to see their reactions
Kazuki, คุณและ Inukami-senpai เดท? "ฉันถามอย่างฉับพลันเพื่อดูปฏิกิริยาของพวกเขา
 The two of them looked blankly at me in puzzlement
ทั้งสองคนมองฉันด้วยความสับสนวุ่นวาย
 “Huh? That’s incorrect
"ฮะ? 
” “That’s right, it’s a misunderstanding by the students, we’re together often because there’s a lot of student council work
"" ถูกต้องมันเป็นความเข้าใจผิดของนักเรียนเราอยู่ด้วยกันบ่อยๆเพราะมีงานสภานักเรียนจำนวนมาก
” It was a surprise, I was convinced that they were actually dating
"มันแปลกใจฉันเชื่อว่าพวกเขากำลังออกเดท
 “That’s a lie, right?” “Hahaha, why would I lie about this?” Huh, I thought Kazuki would be more difficult to approach
"นี่เป็นเรื่องโกหกใช่มั้ย?" "ฮ่า ๆ ทำไมฉันถึงโกหกเรื่องนี้ล่ะ?" หือฉันคิดว่าคาซูกิจะยากกว่าที่จะเข้าใกล้
When I told him my thoughts, he replied “I don’t want Usato to be the one telling me that”… Well, I understand
เมื่อฉันบอกความคิดของฉันเขาตอบว่า "ฉันไม่ต้องการให้ Usato เป็นคนบอกฉันว่า" ... ฉันเข้าใจดี
I usually talk to just the people I know, after all
ฉันมักพูดกับคนที่ฉันรู้จัก
 Thinking of him that way couldn’t be helped, perhaps
การคิดถึงเขาอย่างนั้นไม่อาจช่วยได้
 “…What’s that sound?” “Hmm?” Except for me, the other two had a perplexed expression and came to a halt
"... มีเสียงอะไรเหรอ?" "อืมเหรอ?" ยกเว้นฉันอีกสองคนมีอาการงงและหยุดนิ่ง
When I looked behind me, the both of them had their hands on their ears as if they were trying to listen
เมื่อฉันมองไปข้างหลังฉันทั้งสองคนมีมือของพวกเขาในหูของพวกเขาราวกับว่าพวกเขากำลังพยายามที่จะฟัง
Did they hear something? I hadn’t noticed anything
พวกเขาได้ยินอะไรไหม? 
 “What’s wrong?” “…Usato, did you hear something just now? Like a GON
"มีอะไรผิดพลาด?" "... Usato, คุณได้ยินอะไรบางอย่างตอนนี้หรือไม่? 
” “I didn’t hear anything at all…” “I heard it
"" ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย ... "" ฉันได้ยินมา
 This is… the sound of a bell?” Except for me, it seems that the both of them heard it
นี่เป็นเสียงระฆัง? "ยกเว้นฉันดูเหมือนว่าทั้งคู่ได้ยินเรื่องนี้
 ‘The sound of a bell’ was what Inukami-senpai said but there weren’t any buildings nearby that would play such a sound
Inukami-senpai กล่าวว่า "เสียงระฆัง" แต่ไม่มีสิ่งก่อสร้างใกล้เคียงที่จะเล่นเสียงดังกล่าว
 Not to mention that the sound of pouring rain was masking everything else; it would be difficult to hear the sound of a ringing bell
ไม่ต้องพูดถึงว่าเสียงฝนเท 
However, it was unlikely that both of them misheard it
อย่างไรก็ตามไม่น่าเป็นไปได้ที่ทั้งสองคนจะได้ยินเรื่องนี้
 “Ar-are you alright?” The instant I got closer to them, a strange pattern appeared on the ground
"อาร์ - คุณสบายดีมั้ย?" ทันใดนั้นฉันได้ใกล้ชิดกับพวกเขามากขึ้นรูปแปลก ๆ ปรากฏขึ้นบนพื้น
When I saw the pattern, my first thought was that it looked like the ones in video games
เมื่อฉันเห็นรูปแบบความคิดแรกของฉันก็คือภาพนั้นดูเหมือนกับวิดีโอเกม
 “A m-magic circle?!” A magic circle, but in a world dominated by science, something like that couldn’t possibly…I was startled but quickly regained my composure and decided to confirm it for myself
"วงกลมมหัศจรรย์ม!" วงกลมวิเศษ แต่ในโลกที่โดดเด่นด้วยวิทยาศาสตร์บางอย่างเช่นที่ไม่อาจ ... ฉันตกใจ แต่ฟื้นความสงบของฉันได้อย่างรวดเร็วและตัดสินใจที่จะยืนยันด้วยตัวเอง
The pattern on the ground assembled into a formation, shining and pulsing with light
รูปแบบบนพื้นดินรวมเข้าด้วยกันเป็นรูปทรงส่องแสงและกระพริบด้วยแสง
 Isn’t this… isn’t this the kind of development where you end up being transported to another world?!In a situation as absurd as this, I silently held my breath with anticipation
ไม่ใช่แบบนี้ ... นี่ไม่ใช่แบบการพัฒนาที่คุณถูกพาตัวไปยังโลกอื่นหรือ? ในสถานการณ์ที่ไร้สาระเช่นนี้ผมเงียบ ๆ หายใจด้วยความคาดหมาย
 “Kazuki, w-what do you think of another world?!” “Eh, what are you suddenly saying Usato!! But anyway, what is this?! Is someone filming?!” That’s right! At this time, saying such incomprehensible things, that’s what you’d normally reply with, I’m sorry! “Usato-kun, in another world do you think there will be things like magic, monsters… maybe even heroes?” “I get the feeling I’ll be able to get along extremely well with Inukami-senpai
"Kazuki, w- คุณคิดยังไงกับโลกอื่น ๆ ?" "อ๊ะนายจู่ ๆ ก็บอก Usato !! 
” Inukami-senpai is a person from this side! She’s definitely someone who reads young-adult fiction stories on the net
"Inukami-senpai เป็นคนจากด้านนี้! 
 The magic circle on the ground came to life once more with a dark light
วงกลมมหัศจรรย์บนพื้นดินมีชีวิตอีกครั้งด้วยแสงสีเข้ม
Before I could even comprehend what was happening, the dazzling light made me shut my eyes and I felt dizzy
ก่อนที่ฉันจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นแสงพราวทำให้ฉันหลับตาลงและรู้สึกเวียนหัว
All of a sudden, I felt a floating sensation as my consciousness dimmed
ในทันทีทันใดฉันรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่ลอยตัวในขณะที่จิตสำนึกของฉันจางลง
       As I slowly opened my muddled eyes, my hands found the cold touch of the hard floor
ขณะที่ฉันค่อยๆเปิดตางอของฉันขึ้นมือของฉันได้สัมผัสกับความหนาวเย็นของพื้นแข็ง
 I raised my head up, using one side of my body to prop myself up from the ground
ฉันยกศีรษะขึ้นโดยใช้ด้านใดด้านหนึ่งของร่างกายเพื่อยกตัวขึ้นจากพื้นดิน
The floor before me wasn’t a concrete road, but one that glowed faintly with a smooth lustre
ชั้นก่อนหน้าฉันไม่ใช่ถนนคอนกรีต แต่ก็เป็นประกายจาง ๆ
 “…nnn… where—?” I looked at my surroundings; it was a gorgeous reception hall
"... nnn ... ที่ไหน?" ฉันมองไปที่สภาพแวดล้อมของฉัน; 
There were several strangers standing around nearby and in the center of it all, a man was sitting on a large, ornate chair
มีหลายคนแปลกหน้ายืนอยู่รอบ ๆ และในใจกลางของมันทุกคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ขนาดใหญ่ที่หรูหรา
 As I got up, I tried to get my bearings on the current situation
ขณะที่ฉันลุกขึ้นฉันพยายามหาตำแหน่งของฉันเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน
Looking closely, the man in the middle was sitting on something akin to a throne
ชายผู้ยืนตรงกลางนั่งอยู่กับสิ่งที่คล้ายกับบัลลังก์
He was also wearing what appeared to be high-class Western clothing; and his head was adorned by a crown
นอกจากนี้เขายังสวมชุดชั้นในแบบตะวันตก 
On top of this, the elderly people around were wearing the kind of clothing you’d only see in an RPG
ด้านบนนี้ผู้สูงอายุรอบ ๆ ตัวได้ใส่เสื้อผ้าที่คุณเห็นในเกม RPG เท่านั้น
 I turned my head and saw people dressed like knights lined up along the sides, sporting full armor with Western swords in sheaths dangling on the sides of their hips
ฉันหันศีรษะของฉันและเห็นคนแต่งกายเหมือนอัศวินเรียงรายไปตามด้านข้างการเล่นกีฬาเกราะเต็มรูปแบบด้วยดาบแบบตะวันตกในปลอกแขวนไว้ที่ด้านข้างของสะโพกของพวกเขา
 “Are you okay, Usato?” “Kazuki, where are we?” Next to me was Kazuki, he wore an uneasy expression as he called out to me
"คุณโอเคมั๊ยะมั้ย?" "Kazuki, อยู่ที่ไหนล่ะ?" ข้างๆฉันคือคาซึกิเขาใส่ความรู้สึกไม่สบายใจในขณะที่เขาโทรมาหาฉัน
I’m glad, it looks like we weren’t separated
ฉันดีใจที่ดูเหมือนว่าเราไม่ได้แยกออกจากกัน
Since Kazuki is here, senpai is probably here as well
ตั้งแต่อยู่ที่นี่ Kazuki, senpai อาจอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
I turned to look and sure enough, Inukami-senpai was right next to him
ฉันหันไปดูและมั่นใจว่านั่น Inukami-senpai อยู่ข้างๆเขา
 She had already woken and came to sit next to me
เธอตื่นขึ้นแล้วเดินมานั่งข้างฉัน
 “I don’t know
"ฉันไม่รู้
 But there were already a lot of people with strange appearances when I woke up to my surroundings
แต่มีคนอยู่ด้วยกันหลายคนเมื่อฉันตื่นขึ้นมารอบข้าง
” “I see
" "ฉันเห็น
 Are you okay senpai?” “Aah, you don’t need to be worried
โอเคคุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก
 I’m not hurt anywhere
ฉันไม่เจ็บที่ใด
” Noticing that we were all awake now, the haughty man with his crown got up and approached us
"สังเกตเห็นว่าตอนนี้เราตื่นขึ้นมาแล้วคนที่หยิ่งกับมงกุฎของเขาลุกขึ้นและเดินเข้ามาหาเรา
Rather than due to solemnity or any sort of insight, we were being overpowered by his presence
แทนที่จะเป็นเพราะความรุนแรงหรือความเข้าใจใด ๆ เราก็ถูกครอบงำด้วยการปรากฏตัวของเขา
 “It seems you have all awoken
"ดูเหมือนว่าคุณตื่นขึ้นทั้งหมด
” He looked exceedingly distinguished and important; what did he want with us?As my eyes slowly wandered to our surroundings, Kazuki, who was ever vigilant, bravely turned to face the man with the crown
"เขาดูโดดเด่นและสำคัญมาก 
 “You, who are you?” “You bastard! How dare you disrespect Lloyd-sama!” Next to the king-like character stood a man who appeared to be his retainer, it looks like Kazuki’s flippant manner of speaking riled him up
"คุณคนที่เป็นคุณ?" "คุณไอ้! 
 “It’s fine
"ทุกอย่างปกติดี
 Suddenly being called here like this, it’s natural to ask something like that
ทันใดนั้นการถูกเรียกตัวมาที่นี่เช่นนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะถามอะไรแบบนั้น
 There’s no need to get angry over such a small thing, Gio
ไม่ต้องโกรธอะไรแบบนี้ Gio
 “Ho-however… I understand
"โฮ - อย่างไรก็ตาม ... ฉันเข้าใจ
” “Sorry
"" ขอโทษนะ
 My vassal’s head is stiff in many ways
หัวข้าราชบริพารแข็งกระด้างในหลาย ๆ ด้าน
” “Ugh…” “My name is Lloyd Bluegust Lyngle
"" อืม ... "" ฉันชื่อ Lloyd Bluegust Lyngle
 I am the king of the Lyngle Kingdom
ข้าเป็นราชาแห่งอาณาจักร Lyngle
” Lyngle Kingdom
"อาณาจักร Lyngle
 I’ve never heard of this country
ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน
 “It seems that you are perplexed
"ดูเหมือนว่าคุณกำลังงงงวย
 Let me offer an explanation
ให้ฉันเสนอคำอธิบาย
 You’ve all been summoned to my Lyngle Kingdom as heroes
คุณได้รับการเรียกให้ Lyngle Kingdom เป็นวีรบุรุษทั้งหมด
” “As heroes?” I heard a small voice next to me quietly squealing ‘It’s here!’, but I am determined to believe that it wasn’t Inukami-senpai’s voice
"" ในฐานะวีรบุรุษ? "ฉันได้ยินเสียงเล็ก ๆ ข้างๆฉันยองเสียงร้องอย่างเงียบ ๆ ว่า" มันอยู่ที่นี่! "แต่ฉันตั้งใจจะเชื่อว่าไม่ใช่เสียงของ Inukami-senpai
Please don’t destroy your image as the cool beauty, senpai
อย่าทำลายรูปของคุณให้เป็นความงามที่เย็นชา senpai
 I really admired that noble image of you! Additionally, Kazuki, you’re the serious type, please restrain yourself and don’t act so rashly
ฉันชื่นชมจริงๆว่าภาพอันสูงส่งของคุณ! 
 “Yes, a hero
"ใช่ฮีโร่
 Several years ago, the Maou3 was resurrected
เมื่อหลายปีก่อน Maou3 ได้รับการฟื้นคืนชีพ
 The Maou wasted no time steadily spreading influence with an army
พวกเมาไม่ต้องเสียเวลากับการกระจายอิทธิพลอย่างมั่นคงกับกองทัพ
 Our kingdom had the resolve to fight but no matter how desperately we tried, we could not match the Maou’s army in strength
ราชอาณาจักรของเรามีความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้ แต่ไม่ว่าเราจะพยายามมากแค่ไหนเราก็ไม่สามารถจับคู่กองทัพของเมาได้
 We were barely able to repel the previous attack and might not be able to the next time we clash
เราแทบไม่สามารถที่จะขับไล่การโจมตีครั้งก่อน ๆ และอาจจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในครั้งต่อไป
 Hence, we resorted to using our last measure… We made the decision to perform the forbidden technique; hero summoning, to call forth help from another world
ดังนั้นเราจึงใช้มาตรการสุดท้ายของเรา ... เราตัดสินใจที่จะปฏิบัติตามเทคนิคที่ต้องห้าม 
” Next to me, Inukami-senpai was unable to calm down and was pacing about excitedly while stomping her feet
"ข้างๆฉัน Inukami-senpai ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้และเดินไปเรื่อย ๆ
Senpai’s dignified image was starting to collapse
ภาพที่สง่างามของ Senpai เริ่มทรุดลง
No, it’s already crumbled
ไม่มันร่วงแล้ว
 “What are the requirements to be summoned?” “It’d be bad to accidentally call the wrong person to this world
"สิ่งที่จำเป็นต้องได้รับการเรียก?" "การจะโทรผิดคนในโลกนี้ก็ไม่เป็นไร
 For that reason, the magic formation itself makes the selection
ด้วยเหตุนี้เองการสร้างความมหัศจรรย์จึงทำให้การคัดเลือก
 When you were being summoned, you heard the sound of a bell right?” “…Uh yes, there was a sound like that
เมื่อคุณถูกเรียกคุณได้ยินเสียงกระดิ่งใช่ไหม "" ... อืมใช่มีเสียงแบบนั้น
 But if that’s so, Usato…” Kazuki looked my way
แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น Usato ... "Kazuki มองไปที่ผม
 I believe the expression on his face is a silent apology for loading me in
ฉันเชื่อว่าการแสดงออกบนใบหน้าของเขาเป็นการขอโทษอย่างเงียบ ๆ สำหรับการโหลดฉันเข้า
 Only the chosen heroes heard the bell, in other words, since I didn’t hear it I didn’t meet the requirements
เฉพาะวีรบุรุษที่ได้รับเลือกเท่านั้นที่ได้ยินเสียงระฆังหรือกล่าวอีกนัยหนึ่งเนื่องจากฉันไม่ได้ยินเสียงฉันไม่เป็นไปตามข้อกำหนด
So, this means
ดังนั้นนี้หมายความว่า
? “I just got dragged along?” I couldn’t think of anything else but this
? 
 …but I didn’t actually mind?Even without meeting such a requirement, I still have my own worth
... แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงแม้จะไม่มีการประชุมตามความต้องการ แต่ฉันก็ยังมีคุณค่าของตัวเอง
I’m a person who really hates losing!! The two of them looked at me while I was bewildered… yes, yes, I’m the one in the wrong place I understand
ฉันเป็นคนที่เกลียดการสูญเสียจริงๆ !! 
 It’s a fact that I was dragged along; it felt like a tiny crack appeared on my heart
เป็นความจริงที่ฉันถูกลากไป; 
As I was holding back the pain in my chest, I noticed the king looking at me before solemnly closing his eyes
ขณะที่ผมจับความเจ็บปวดไว้ที่หน้าอกของผมผมสังเกตเห็นพระราชากำลังจ้องมองผมก่อนที่จะปิดตาอย่างเคร่งขรึม
This is bad, I’ll be treated as useless baggage and thrown out… “So you got dragged along, huh… There’s a way to send you back but hero summoning is a one-way passage with the present conditions
ไม่เป็นไรฉันจะถือว่าเป็นสัมภาระที่ไร้ประโยชน์และถูกโยนออก ... "คุณก็ลากไปตาม ๆ กันฮะ ... มีวิธีที่จะส่งคุณกลับมา แต่การเรียกตัวฮีโร่เป็นทางเดียวกับสภาพปัจจุบัน
 It’s possible to summon someone but sending them back can’t be done
เป็นไปได้ที่จะเรียกคนอื่น แต่ส่งพวกเขากลับไม่สามารถทำได้
 It’s the same with the two others beside you… I am truly sorry… I don’t mind even if you shout curses at me
เหมือนกันกับคนอื่นอีกสองคนที่อยู่ข้างคุณ ... ฉันขอโทษอย่างแท้จริง ... ฉันไม่รังเกียจแม้ว่าคุณจะตะโกนคำสาปที่ฉัน
” …Perhaps, this king is really a good person?No… Summoning heroes—taking other people out of their worlds with no way back isn’t something a good person would do, right? “No—“ “Don’t screw around!” Before I could finish, Kazuki who was next to me raised a voice in fury
"... บางทีกษัตริย์องค์นี้เป็นคนที่ดีจริงๆไม่ใช่หรือ ... อัญเชิญฮีโร่ - พาคนอื่นออกจากโลกของพวกเขาโดยไม่มีทางกลับไม่ใช่เรื่องที่คนดีจะทำใช่มั้ย? 
On both sides of the king, the soldiers immediately had their hands on the handles of their swords, ready to draw
ทั้งสองด้านของกษัตริย์ทหารทันทีมีมือจับดาบของพวกเขาพร้อมที่จะวาด
 H-hey, I’m happy you’re getting mad for my sake but calm down for a second?! “Have you thought about what’s going to happen to our loved ones?! Our parents are in our former world! Senpai’s too, Usato’s as well
H - hey, ฉันมีความสุขที่คุณได้รับบ้าสำหรับฉัน แต่สงบลงสำหรับที่สอง! 
!” “I am very sorry… but, we are desperate too
! "" ฉันเสียใจมาก ... แต่เราก็หมดหวังด้วย
” While forming a fist with his hand, Kazuki took a step forward
"ขณะที่กำปั้นด้วยมือของเขา Kazuki ก้าวไปข้างหน้า
I’ve only just become friends with him a few hours ago but but he’s such a great guy
ฉันเพิ่งเป็นเพื่อนกับเขาไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา แต่ แต่เขาก็เป็นคนที่เยี่ยมยอด
Though I personally find it hard to take this seriously because it’s all so insane… “Calm down, Kazuki
แม้ว่าฉันเองพบว่ามันยากที่จะใช้เวลานี้อย่างจริงจังเพราะทุกอย่างบ้าดังนั้น ... "สงบลง Kazuki
 I’m happy you’re getting mad for my sake but there’s no point in acting violently here, right?” “Kuh… If Usato says so, then
ฉันมีความสุขที่คุณได้รับบ้าเพื่อประโยชน์ของฉัน แต่มีจุดใดในการแสดงอย่างรุนแรงที่นี่ใช่มั้ย? "" Kuh ... ถ้า Usato พูดเช่นนั้นแล้ว
” Inside of Kazuki, how much weight do my statements actually hold? “I know we’re doing things for our own convenience
"ภายในคาซึยะน้ำหนักเท่าไหร่ที่คำพูดของฉันมีอยู่จริง? 
 Being forcibly taken into this world, I don’t know if we can ever give you the appropriate compensation
ถูกบังคับให้เข้าสู่โลกนี้ผมไม่ทราบว่าเราสามารถให้ค่าตอบแทนที่เหมาะสมแก่คุณได้หรือไม่
 But, we will find the magic to send you all back without fail
แต่เราจะพบความมหัศจรรย์เพื่อส่งคุณกลับทั้งหมดโดยไม่ล้มเหลว
 Until then, lend your powers to us… Please…” “”Lloyd-sama!?”” O—i… in front of Kazuki, Lloyd prostrated himself on the cold castle flooring
จนกว่าจะถึงเวลานั้นยืมพลังให้กับเรา ... กรุณา ... "" "Lloyd-sama !?" "โอ - ฉัน ... อยู่หน้าคาซูกิลอยด์ลุกขึ้นยืนบนพื้นปราสาทเย็น
Isn’t the conversation progressing a little too fast!? There’s no question, this person is an extremely good king!The kings in the novels I’ve read are completely different! “I am the king of this country! I have a duty to protect the citizens! For that sake, I will bow my head as many times I need to!” Standing up from Kazuki’s feet, Lloyd made his way to me and silently bowed his head
การสนทนาไม่ก้าวหน้าเร็วเกินไป!? 
The king of a country was bowing his head to a mere student
กษัตริย์แห่งหนึ่งของประเทศกำลังก้มศีรษะให้เป็นนักเรียนเพียงคนเดียว
Inside that strange scene, Kazuki who had calmed down dropped his shoulders as if he was giving up
ข้างในฉากแปลก ๆ Kazuki ที่สงบลงก็ลดไหล่ลงราวกับว่าเขากำลังยอมแพ้
 “…Just before, I was being impolite, I am very sorry
"... ก่อนหน้านี้ฉันไม่สุภาพฉันเสียใจมาก
 Please raise your head King-sama
กรุณายกศีรษะของคุณกิ่งซามะ
 Let’s talk, we will hear you out
คุยกันเราจะฟังคุณ
 Let’s start with that first
เริ่มต้นกับที่แรก
” “Thank you for understanding
" "ขอบคุณที่เข้าใจ
” King Lloyd turned and nodded his head in assent to Inukami-senpai and I
"คิงลอยด์หันมาและพยักหน้าด้วยความยินยอมต่อ Inukami-senpai และฉัน
Inukami-senpai flashed a smile and gave me a thumbs up, that’s a side of her I’ve never seen before in school… These guys are unexpectedly enjoying the situation the most
Inukami-senpai ประกายรอยยิ้มและยกนิ้วให้ฉันซึ่งเป็นอีกด้านหนึ่งของเธอที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนในโรงเรียน ... คนเหล่านี้กำลังเพลิดเพลินกับสถานการณ์อย่างไม่คาดฝัน