Chapter 20 Chapter 20: The Noodle Shop’s Old Loon Just as he got into the car, he saw two vans drive up to the abandoned factory gate and stop
ตอนที่เขาลุกขึ้นรถเขาเห็นรถตู้สองคันขับไปที่ประตูโรงงานที่รกร้างและหยุด
 Several men hopped out of the car, then headed towards the factory and went in
ผู้ชายหลายคนกระโดดออกจากรถแล้วมุ่งหน้าไปที่โรงงานและเดินเข้ามา
 Yan Tian needed not to think about it to know that these were Zi Yue’s gang members come to handle the scene of incidence
Yan Tian ไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่าเหล่าสมาชิกแก๊ง Zi Yue มาจัดการเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
 After all, within the factory there were two of their men
หลังจากทั้งหมดภายในโรงงานมีชายสองคนของเขา
 Nevertheless, they needed to lay them to peace
อย่างไรก็ตามพวกเขาต้องการให้พวกเขาสงบ
 Yan Tian noticed that it was no longer early and that it would soon be lunch time
Yan Tian สังเกตเห็นว่ามันไม่ได้เป็นช่วงต้นและเร็ว ๆ นี้จะเป็นเวลาอาหารกลางวัน
 He gunned the car and headed back to the company, not knowing if Chairman Liu had missed him or not
เขายิงรถและมุ่งหน้ากลับไปที่ บริษัท ไม่ทราบว่าประธาน Liu ได้คิดถึงเขาหรือไม่
 Of course, how could Liu Ruoxin possibly miss him? After Yan Tian returned to the company, he was met with the roll of her eyes
แน่นอนว่า Liu Ruoxin อาจคิดถึงเขาได้อย่างไร? 
 He was left with nothing but to chuckle
เขาไม่มีอะไรเหลือ แต่จะหัวเราะเบา ๆ
 Before several minutes had passed, Liu Ruoxin ordered him to bring some food
ก่อนที่จะผ่านไปหลายนาที Liu Ruoxin สั่งให้เขาพาอาหารมา
 Seeing that there were quite a lot of people in the cafeteria, Yan Tian thought it over and a light bulb went off in his mind
เมื่อเห็นว่ามีผู้คนจำนวนมากในโรงอาหารแยนเทียนคิดถึงเรื่องนี้และหลอดไฟก็ดับลงในใจของเขา
 Instead, he prepared to go outside to pick up an order
แต่เขาเตรียมที่จะออกไปข้างนอกเพื่อรับใบสั่ง
 In any case, he didn’t have anything to do
ในกรณีใด ๆ เขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องทำ
 Yan Tian quickly found a pulled noodle stand in the vicinity of the company
Yan Tian ได้อย่างรวดเร็วพบขาก๋วยเตี๋ยวดึงในบริเวณใกล้เคียงของ บริษัท
 Although Yan Tian had grown up abroad since he was a child, he viewed himself as a Chinese man
แม้ว่า Yan Tian เติบโตขึ้นมาตั้งแต่อายุยังน้อย แต่เขาก็มองว่าตัวเองเป็นคนจีน
 He still thought eating a bowl of noodles was still rather authentic
เขายังคงคิดว่าการกินชามก๋วยเตี๋ยวก็ค่อนข้างถูกต้อง
 Since it was currently lunchtime, the inside of the noodle stall was packed full of customers
เนื่องจากตอนนี้เป็นช่วงกลางวันช่วงภายในร้านก๋วยเตี๋ยวจึงเต็มไปด้วยลูกค้า
 Some people lowered their slurping great mouthfuls of noodles and some people impatiently asked the boss lady if their meal was ready yet
บางคนลดคำพูดที่ดีของพวกเขาก๋วยเตี๋ยว slurping และบางคนใจร้อนถามเจ้านายหญิงถ้าอาหารของพวกเขาก็ยังพร้อม
 Yan Tian wanted a bowl of hand-cut noodles, so he looked for a table to sit down at and waited
Yan Tian ต้องการชามก๋วยเตี๋ยวที่ตัดด้วยมือดังนั้นเขาจึงมองหาตารางที่จะนั่งลงและรอ
 However, before his food could arrive, surprisingly, a crackpot had come? The only thing that could be seen was a seemingly seventy-year-old man sitting down across from Yan Tian
อย่างไรก็ตามก่อนที่อาหารของเขาจะมาถึง 
 The old man had a pair of deep-set eyes and his face was covered by wrinkles from the passage of time
ชายชรามีคู่ตาที่ลึกและดวงตาของเขาถูกปกคลุมด้วยริ้วรอยจากช่วงเวลา
 His hair was ash-colored and in total disarray
ผมของเขาเป็นสีแอชและในความระส่ำระสายทั้งหมด
 Although the old man’s age was rather advanced, his body gave the impression of vitality
แม้ว่าอายุของชายชรานั้นค่อนข้างสูง แต่ร่างกายของเขาก็ให้ความรู้สึกที่มีชีวิตชีวา
 In his hand, he held a rapidly-melting ice cream and looked like a kid while lapping at it
ในมือของเขาเขาจัดไอศครีมละลายอย่างรวดเร็วและดูเหมือนเด็กคนหนึ่งในขณะที่ lapping ที่มัน
 His hand was covered in the ice cream
มือของเขาถูกปกคลุมด้วยไอศกรีม
 “Hehehe, youngster, quickly hail me as master
"Hehehe, ลูกหนู, อย่างรวดเร็วลูกเห็บฉันเป็นหลัก
” The old man licked his fingers, then looked at Yan Tian and giggled
"ชายแก่เลียนิ้วแล้วมองไปที่แยนเทียนและหัวเราะคิกคัก
 As Yan Tian thought to himself how was it possible for him to meet a nutcase, the old man smiled
ขณะที่แยนเทียนคิดถึงตัวเองว่าเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะได้พบกับคนที่มีสติสัมปชัญญะชายชรายิ้มให้
 The old man looked at Yan Tian and smiled at him, immediately assuming a comical stance, causing the surrounding people to laugh heartily
ชายชรามอง Yan Tian และยิ้มให้เขาทันทีทันใดสมมติว่าท่าทางตลกขบขันทำให้คนรอบตัวหัวเราะอย่างเต็มที่
 Yan Tian looked at the old man and smiled as well, not speaking
Yan Tian มองไปที่ชายชราและยิ้มเช่นกันไม่ได้พูด
 “How about it? Call me master
"แล้วล่ะ? 
 If you call me master, I’ll teach you martial arts
ถ้าคุณโทรหาฉันนายฉันจะสอนคุณศิลปะการต่อสู้
” The old man completed his actions and stared at Yan Tian
"ชายชราได้กระทำการและจ้องที่ย่านยานเทียน
 As soon as Yan Tian heard the old man, he wanted to laugh
ทันทีที่แยนเทียนได้ยินชายชราเขาต้องการหัวเราะ
 Teach him kung fu? Was this a joke? It seemed like this old man really was a loon
สอนเขากังฟู? 
 “Hey, why are you looking at me like that? What I’m saying is true
"เฮ้ทำไมคุณถึงมองฉันแบบนั้น? 
 If you call me master, I’ll accept you as my disciple
ถ้าคุณโทรหาฉันเป็นนายฉันจะรับคุณเป็นศิษย์ของฉัน
” The old man saw that Yan Tian wasn’t saying anything and once again reiterated his statement
ชายชราเห็นว่า Yan Tian ไม่ได้พูดอะไรและย้ำคำพูดของเขาอีกครั้ง
 “You’ll teach me kung fu? Really? Will I be able to become a rooftop-leaping, wall-running martial arts master?” Yan Tian feigned curiosity
"คุณจะสอนฉันกังฟู? 
 The old man looked at Yan Tian’s curious expression and nodded his head satisfiedly
ชายชรามองไปที่การแสดงออกที่น่าสนใจของ Yan Tian และพยักหน้าอย่างพอใจ
 “Haha, soaring over rooftops and leaping over walls? Those are minor endeavors
"Haha ทะยานเหนือหลังคาและกระโดดข้ามกำแพง? 
 How about it? Will you study under me or not? As soon as the surrounding people heard the old man, they looked towards him disdainfully
วิธีการเกี่ยวกับเรื่องนี้? 
 This old man was really blowing hot air
ชายชราคนนี้เป่าลมร้อนจริงๆ
 At this time, the noodle shop waiter had brought Yan Tian’s noodles over
ในเวลานี้ร้านบะหมี่ร้านก๋วยเตี๋ยวได้นำก๋วยเตี๋ยว Yan Tian ไป
 However, before Yan Tian had a chance to eat, the old man scooped up several strands of noodles into his mouth barehanded
อย่างไรก็ตามก่อนที่ Yan Tian จะมีโอกาสได้กินชายชราก็ตักขึ้นหลายเส้นก๋วยเตี๋ยวลงในปากของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ
 Not only did he not dislike the scalding heat, he thought the taste was pretty good
เขาไม่เพียง แต่ไม่ชอบความร้อนจากการต้มเขาคิดว่ารสชาติอร่อยดี
 He picked up a pair of chopsticks and two great mouthfuls of noodles, completely uncaring of the dumbfounded Yan Tian
เขาหยิบขึ้นมาจับคู่ของตะเกียบและคำสองคำที่ดีของก๋วยเตี๋ยวสมบูรณ์ uncaring ของตะลึงงัน Yan Tian
 “Hey, old thing
"เฮ้สิ่งเก่า
 This is mine
นี่เป็นของฉัน
” Yan Tian immediately became unhappy
"Yan Tian ทันทีที่ไม่มีความสุข
 “You stinking brat, I’m your elder
"คุณเหม็นมากผมเป็นพี่ชายของคุณ
 Respect the old and cherish the young; do you not understand? Quickly hail me as mater
เคารพคนชราและรักเด็ก 
” The old man promptly said as he adopted the front of one of an elder
"ชายชราคนหนึ่งพูดอย่างทันทีทันใดในขณะที่เขารับหน้าของพี่คนโต
 However, Yan Tian felt it was useless to lower himself onto the level of the old loon
อย่างไรก็ตาม Yan Tian รู้สึกว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะลดตัวเองลงสู่ระดับของ Loon เก่า
 He was forced to glare at the old man, then look towards the waiter and request another bowl
เขาถูกบังคับให้เหลือบมองชายชราแล้วมองไปที่พนักงานเสิร์ฟและขอชามอื่น
 The old man watched the unspeaking Yan Tian and said with lips smacking: “Hey, stinking brat, hurry up and call me master
ชายชราคนหนึ่งมองดูคำพูดของ Yan Tian และพูดด้วยริมฝีปากว่า "เฮ้ลูกเหม็นเหม็นเร็วและรีบโทรหาฉัน
 If you call me master, then I’ll give you something good
ถ้าคุณโทรหาฉันมาสเตอร์ฉันจะให้สิ่งที่ดีแก่คุณ
 Yan Tian heard the old man would give him something? In any case, for him to call an old loon his master wasn’t anything
Yan Tian ได้ยินคนเก่าจะให้อะไรเขา? 
 He hurriedly made to leave as to avoid the babbling old man in front of him
เขารีบออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงคนพูดจาโง่เง่าอยู่ข้างหน้าเขา
 As Yan Tian thought about it, he laughed wryly: “Good, good, good
เมื่อ Yan Tian คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาหัวเราะอย่างเบื่อหน่ายว่า "ดีดีดี
 Master, if is it alright, will your venerable treat this disciple to a plate of food to eat happily? “Hahaha, child, you finally called me master
อาจารย์ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วคุณจะเคารพศิษย์นี้เป็นจานอาหารที่กินอย่างมีความสุขหรือไม่? 
 Hoo, I’ll give this to you
ฮ้าฉันจะให้สิ่งนี้แก่คุณ
 A good item
เป็นสินค้าที่ดี
 As soon as the old man heard Yan Tian called him master, he smiled in satisfaction
ทันทีที่ชายชราคนหนึ่งได้ยิน Yan Tian เรียกเขาว่านายเขายิ้มพอใจ
 From his pouch, he pulled out a shabby rusted ring
จากกระเป๋าของเขาเขาดึงแหวนสนิมที่สกปรก
 Yan Tian simply didn’t believe that this was some sort of good item
Yan Tian ไม่เชื่อว่านี่เป็นรายการที่ดี
 In the end, he looked at it and cursed
ในที่สุดเขาก็มองไปที่มันและสาปแช่ง
 You’re giving me trash? Although he wanted to throw out this kook in a rush, Yan Tian feigned a pleased face and stowed the ring
คุณกำลังให้ฉันถังขยะ? 
 Wearing a face full of appreciation, Yan Tian said: “Thank you, master
สวมหน้าเต็มไปด้วยความกตัญญู Yan Tian กล่าวว่า "ขอบคุณต้นแบบ
 Disciple has received your gift
ศิษย์ได้รับของขวัญของคุณแล้ว
 As for whether or not your venerable should……” As Yan Tian spoke, he cast his eyes to the door outside
ไม่ว่านายของคุณควรจะ ...... "ขณะที่แยนเทียนพูดตาเขาไปที่ประตูด้านนอก
 It seemed that the old man was in a hurry to leave
ดูเหมือนชายชรารีบออกไป
 The old loon pretended he didn’t see Yan Tian, while still eating great mouthfuls of noodles
คนโง่เก่าแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้เห็น Yan Tian ขณะที่ยังกินขนมก๋วยเตี๋ยวที่ดี
 As soon as he finished eating, he rubbed his stomach and belched
ทันทีที่เขากินอาหารเสร็จเขาก็ถูท้องและกรีดร้อง
 With his deep-set eyes he glanced at Yan Tian
ด้วยดวงตาอันลึกลับของเขาเขาเหลือบไปที่ Yan Tian
 “I have already imparted my exceptional teachings to you
"ฉันได้ให้คำแนะนำพิเศษแก่ฉันแล้ว
 Hahaha, farewell
ฮ่าฮ่าอำลา
” The old loon finished speaking, then merrily laughed as he ran off, even without wiping his mouth of oil
คนโง่คนเก่าพูดจบแล้วก็หัวเราะอย่างสนุกสนานในขณะที่เขาวิ่งออกไปแม้ไม่ต้องเช็ดปากน้ำมัน
 Yan Tian watched the old man’s leaving back and finally let loose a breath of air
Yan Tian เฝ้าดูชายชราที่กำลังจะจากไปและปล่อยลมหายใจออกมา
 He could finally eat in peace
ในที่สุดเขาก็สามารถกินได้อย่างสงบ
 Looking at the crummy ring in his hand, he casually pocketed it
มองไปที่แหวนที่หงุดหงิดในมือของเขาเขาอย่างไม่เป็นทางการ pocketed มัน
 Yan Tian finished eating, then wrapped up a portion to bring back to Liu Ruoxin’s office
Yan Tian กินเสร็จแล้วห่อส่วนหนึ่งเพื่อนำกลับไปที่สำนักงานของ Liu Ruoxin
 Midday had passed and the sky had changed its appearance
ช่วงกลางวันผ่านไปและท้องฟ้าเปลี่ยนรูปลักษณ์ของมัน
 The cheerful, magnificent sunlight of noon had transformed into the dense sunlit fog of the afternoon
แสงแดดยามเย็นที่สดใสและร่าเริงของยามบ่ายได้เปลี่ยนเป็นหมอกที่มีแสงแดดสาดส่องขึ้นในตอนบ่าย
 Later, night would gradually come
ต่อมาคืนจะค่อยๆมา
 The scintillating rays of twilight would slowly fade, floating away and then purged
แสงระยิบระยับของพลบค่ำจะค่อยๆจางหายไปลอยออกไปและล้างแล้ว
 Following, the waning sound of wind and bleak evening dusk would come once again
ต่อไปนี้เสียงที่คึกคักของลมและค่ำเย็นค่ำจะมาอีกครั้ง
 After Yan Tian brought Liu Ruoxin back home, he discovered that Mother Sun had already returned
หลังจาก Yan Tian นำ Liu Ruoxin กลับมาที่บ้านเขาค้นพบว่า Mother Sun ได้กลับมาแล้ว
 He called out to her in greetings, then drove the car back home
เขาเรียกเธอด้วยคำทักทายจากนั้นก็ขับรถกลับบ้าน
 It seemed that it was the same as yesterday
ดูเหมือนว่ามันเหมือนกับวันวาน
 Upon returning home, he discovered Sun Yue sitting on the sofa watching Korean drama
เมื่อกลับมาถึงบ้านเขาค้นพบ Sun Yue นั่งบนโซฟาดูละครเกาหลี
 It was merely that she didn’t sleep today
วันนี้เธอนอนไม่หลับ
 “I’m home
"ฉันอยู่ที่บ้าน
 Did you miss me?” Just as Yan Tian came in through the door, he chuckled
คุณคิดถึงฉันไหม? "เมื่อ Yan Tian เดินเข้ามาทางประตูเขาก็หัวเราะเบา ๆ
 “Yeah, right! Why would I miss you?” Sun Yue’s eyes were firmly fixed to the television
"ช่ายยย! 
 Yan Tian scratched his head, laughing, then went to take a cold bath
ยันแย้มเกาศีรษะของเขาหัวเราะแล้วเดินไปอาบน้ำเย็น
 Afterwards, he went into his bedroom by himself
หลังจากนั้นเขาเดินเข้าไปในห้องนอนของเขาด้วยตัวเอง
 Due to his curiosity, Yan Tian took out the shabby ring that the old loon had given him in his bedroom and examined it
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเขาแยนเทียนจึงหยิบแหวนปวกเปียกขึ้นมาซึ่งคนโง่คนเก่าให้เขาอยู่ในห้องนอนและตรวจสอบ
 However, after looking at it for a while, he didn’t see anything apparent
อย่างไรก็ตามหลังจากดูสักครู่เขาไม่เห็นอะไรที่ชัดเจน
 Without any better options, he threw it into the trash and cursed the old man darkly
เขาก็โยนเข้าไปในถังขยะและสาปแช่งชายชราที่มืดมน
 Sitting in his bedroom for a while, Yan Tian then got up and took out his suitcase from his cupboard
นั่งอยู่ในห้องนอนของเขาในขณะที่ Yan Tian แล้วลุกขึ้นและเอาออกกระเป๋าเดินทางของเขาจากตู้ของเขา
 He opened the suitcase and looked at the erotic magazines that he had hidden his flying needles, then laughed contrivedly
เขาเปิดกระเป๋าเดินทางและมองไปที่นิตยสารกามที่เขาซ่อนเข็มที่บินแล้วหัวเราะอย่างประณีต
 Yan Tian flipped over the bottom of the suitcase for a moment and pulled out an item enclosed in black cloth
แยนเทียนพลิกกระเป๋าด้านล่างของกระเป๋าเดินทางและดึงรายการที่อยู่ในผ้าสีดำ
 Slowly opening the black cloth, the inside revealed a book
ค่อยๆเปิดผ้าสีดำด้านในเผยให้เห็นหนังสือ
 The book page appeared to be somewhat salacious
หน้าหนังสือดูเหมือนจะค่อนข้างรัญจวน
 This book was something Yan Tian’s master had gave him when he returned home
หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่นายแยนเทียนได้ให้ไว้เมื่อเขากลับถึงบ้าน
 Within the book was a record of his master’s entire life
ภายในหนังสือเล่มนี้เป็นบันทึกของชีวิตทั้งตัวนายของเขา
 Yan Tian carefully flipped the page and looked at it
ยันเทียนค่อยๆพลิกหน้าและมองไปที่มัน
 However, as he looked it over, he didn’t go any further
อย่างไรก็ตามในขณะที่เขามองมันมากกว่าเขาไม่ได้ไปใด ๆ เพิ่มเติม
 Within the book, his master had surprisingly said twenty years ago he had accepted an apprentice
ภายในหนังสือเจ้านายของเขาประหลาดใจเมื่อ 20 ปีที่แล้วเขายอมรับลูกศิษย์
 At eight months, that kid had liked eating cow poop? Yan Tian thought about it; twenty years ago wasn’t he that disciple? However, when did he eat cow poop? “Damn, you old thing, when did I eat cow poop?” Yan Tian angrily took the book and threw it on the bed, wondering if whether or not he should write his own record? Perhaps he would say that his master liked to eat feces? Or how about saying that he was a homosexual? Just as Yan Tian thought about what to write about his master, he had suddenly glanced at an item from the corner of his eyes
เมื่ออายุแปดเดือนเด็กคนนั้นชอบรับประทานเซ่อวัว? 
 It could be seen that within the book that Yan Tian had throw on his bed there was surprisingly an item wedged inside
มันอาจจะเห็นได้ชัดว่าภายในหนังสือที่ Yan Tian ได้โยนลงบนเตียงของเขามีอย่างแปลกใจรายการติดอยู่ภายใน
 Yan Tian walked forwards, picked it up, and took a look
แยนเทียนเดินไปข้างหน้าหยิบมันขึ้นมาและดู
 It was an old-fashioned black-and-white photo
เป็นภาพขาว - ดำที่ล้าสมัย
 In the photo, there was a middle-aged man holding two-to-three-month-old infant to his bosom
ในภาพมีชายวัยกลางคนที่ถือทารกทารกสองถึงสามเดือนไปที่อกของเขา
 Yan Tian glanced at it
Yan Tian เหลือบมองมัน
 Should this not be master when he was young? Was the infant being embraced himself? After he looked at it for a moment more, Yan Tian flipped it over and surprisingly there were several sentences written on it
ไม่ควรจะเป็นนายเมื่อเขายังเด็ก? 
 Yan Tian thought to himself that his should be his master’s writing
Yan Tian คิดกับตัวเองว่าควรจะเขียนหนังสือของนาย
 “Yan Tian, Tian’er, Heart King, the greatest accomplishment of my life was accepting you as my apprentice
"Yan Tian, ​​Tian'er, Heart King ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉันคือการยอมรับว่าคุณเป็นเด็กฝึกงานของฉัน
 I have no wife, nor child
ฉันไม่มีภรรยาหรือเด็ก
 However, I have you as my disciple
แต่ฉันมีคุณเป็นลูกศิษย์ของฉัน
 Being your master has made me very happy
การเป็นนายของคุณทำให้ฉันมีความสุขมาก
 As of now, you have completed your studies
ณ ตอนนี้คุณจบการศึกษาแล้ว
 I no longer deserve to be your master
ฉันไม่สมควรที่จะเป็นนายของคุณ
 China is your true homeland
จีนเป็นประเทศที่แท้จริงของคุณ
 There lies the true stage of your life
มีชีวิตที่แท้จริงของคุณอยู่
” After Yan Tian finished reading it, a good amount of time passed before he regained his wits
หลังจาก Yan Tian เสร็จสิ้นการอ่านมันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่ผ่านไปก่อนที่เขาจะได้สติปัญญาของเขาอีกครั้ง
 Yan Tian thought to himself, was his master truly unwilling to have him? It must be said that if the old man was unfit to be called master by Yan Tian, Yan Tian still wouldn’t believe it, even if he was beaten to death
Yan Tian คิดว่าตัวเองเป็นนายของเขาอย่างแท้จริงไม่ต้องการที่จะมีเขา? 
 He could confirm that ten of him now wouldn’t be able to defeat his master
เขาสามารถยืนยันได้ว่าสิบคนนี้จะไม่สามารถเอาชนะนายได้
 The old man was unsuitable to be his master? What a joke
ชายชราไม่เหมาะที่จะเป็นเจ้านายของเขา? 
 Yan Tian smiled wryly, shaking his head and took the photo then once again placed it inside the book
Yan Tian ยิ้มให้เบื่อหน่ายสั่นศีรษะและถ่ายรูปแล้ววางลงในหนังสืออีกครั้ง
 After he inspected it once more to see if there were no other things, he put it back inside the black cloth
หลังจากที่เขาตรวจดูอีกครั้งเพื่อดูว่าไม่มีอะไรอื่นเขาใส่มันไว้ในผ้าสีดำ
 As soon as he finished stowing it away, he went into the living room and watched television with Sun Yue
ทันทีที่เขาเก็บมันเสร็จเขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและดูโทรทัศน์กับซันยู